Alone (2007)

Zeer enge en tegelijkertijd mooie film! Van dezelfde regisseur als Shutter. Zeker een aanrader, maar niet om alleen te kijken!

Btw: Ondanks wederom een langharig vrouwlijk spook, is dit zeker geen “the Ring 8” verhaal Deze film heeft een zeer onverwachts einde!

Vond het een heel goed film, met veel spanning en goeie schrik momenten en een mooi eind dat echt onverwachts is, zeker een aanrader deze film.

Toen ik zag dat de regiseur van shutter erachter zat moest ik hem gewoon zien!

Naast de meerdere schrik-momenten, zit er een heel goed bedacht verhaal in. (Wat bij shutter ook het geval was)
De twist tegen het einde aan, wat natuurlijk niet mag ontbreken in asian horror, is in dit geval geniaal!
Er word fantastisch geacteerd door degene die (pim/ploy) speelt!

Shutter vond ik een meesterlijke film, maar Alone gaat naar mijn mening nog een stapje verder, en kan dus ook niet wachten meer werk van deze regiseur te zien.

4.5*, echt een aanrader

Tja, ik vond het juist wat tegenvallen, had meer schrikeffecten verwacht. Het verhaal wordt aan het einde pas duidelijk, beetje vergezocht plot, inderdaad niet voorspelbaar.

Ik vind shutter beter, maar misschien een leuke aanrader: Rule Number 1, voor wat meer (schrik)effecten. Body Sob 19 is ook wel het kijken waard, zelfde soort genre.

Eigenlijk weer een typische Aziatische horror met schrikeffecten, maar nu met een scheutje drama erin en natuurlijk een geweldig eind dat thriller en horror prachtig combineerd..
Acteerwerk van Pim is erg sterk en bijna indrukwekkend zelfs. Schrikeffecten zijn wisselend van slim en onvoorspelbaar tot voorspelbaar. Zo vond ik de scene in het bad en met de spiegel, zowel in het huis als in het ziekenhuis, erg geslaagd en net wat anders dan de normale schrikmomenten. Natuurlijk moet ik die verschijning bij de piano niet vergeten Helaas is de droom in het midden, waarin de 'fake' Ploy in de auto zit, beladen met voorspelbare momenten.
Muziek is erg goed en visueel zijn er ook een paar prachtige scenes te vinden. De scene met het gehijg bij het bed was erg mooi in elkaar gezet, gevolgd door die scene bij de psych, waarbij het beeld vervaagd was.
Erg geslaagde film. Ik wil eigenlijk een 4,25 geven, maar dat kan helaas niet.

Redelijk goede film, maar niet zo goed als zijn voorganger Shutter.

Alone komt snel op gang en blijft ook gedurende de hele zit vermaken. De acteerprestaties zijn uitstekend, de beelden sfeervol en het geluid is ook dik in orde. Helaas is de film weinig origineel en daardoor in mijn ogen, in tegenstelling tot wat anderen hier beweren, behoorlijk voorspelbaar.

Wel een aanrader voor de liefhebbers van het genre. Mensen die echter een goede eerste kennismaking zoeken, raad ik toch de in 2004 uitgebrachte film Shutter aan. 3,5 sterren.

Volgens mij moet ik deze film snel een keertje kijken. Op de lijst dan maar

Als ik naar de films kijk die jij goed beoordeeld dan weet ik zeker dat je dit een goede film gaat vinden

Verdorie, ik kan hier nergens geen DVD meer van vinden online. Er schijnt wel eens een release te zijn geweest, maar die is ondertussen out of print. Iemand meer info hierover?

Zeer goede film!
Een goed verhaal, mooie muziek, sterk acteerwerk en een geweldige twist die achteraf bekeken best voor de hand ligt, maar toch zag ik hem niet aankomen. Geweldig!

Daarnaast kent de film behoorlijk wat goede schrikeffecten compleet met bijbehorende soundeffecten die me af en toe de rillingen bezorgden.

Los van de schrikmomenten en de creepy sfeer blijft verder ook nog een goed verhaal over en wordt het schuldgevoel/gemis van het hoofdpersonage heel mooi overgebracht. Die scene waarbij ze op de piano haar eigen partij speelt van het stukje muziek dat ze normaalgesproken "quatre main" met haar zusje ten gehore bracht is erg mooi, evenals die scene op het strand (al vond ik dat tweede paar voetstapjes eigenlijk weer een beetje "te")

Een van de beste Aziatische horrors die ik heb mogen zien. 4,5*

Van de makers van Shutter en Phobia. Met die gedachte ging ik de film in, waardoor de verwachtingen erg hoog waren. En wat heb ik me weer vermaakt!

Als je het plot leest kun je in principe de loop van het verhaal al precies nagaan. Banjong Pisanthanakun en Parkpoom Wongpoom ( lang leve de copy/paste functie) hebben er vanzelfsprekend een mooie wending aan gegeven net zoals ze bij Shutter deden. De plotwending vond ik dit keer echter niet zo bijzonder. Het verhaal verder vond ik goed uitgewerkt. Je komt de achtergrond te weten over Pim en Ploy waardoor je sympathie voor de twee gaat opbouwen. Na de wending wordt het een tikkie minder. Ploy en Vee zitten in de clinch en plotseling lijkt de geest vergeten. Waar Ploy eerst voortdurend last had van geestverschijningen verscheen deze nu een kwartier lang niet in beeld. Niet super storend - de scene tussen de twee was immers interessant genoeg - maar alleen een beetje raar.

Grootste troef zijn echter weer de sfeer, schrikmomenten en de occulte verschijningen. En alle drie was het van hoog niveau! In Shutter was het al geslaagd, dit is minstens net zo goed. De sfeer in het huis is vaak donker en beklemmend. De geest is ook dit keer weer lekker creepy. De meisje-met-zwart-haar-verschijningen zoals The Grudge zijn hierbij vergeleken kinderspel. Het grootste probleem dat ik vaak heb is dat de schrikmomenten nauwelijks meer werken bij mij. In deze film ben ik denk ik zeker vijf keer goed geschrokken. Sommige waren voorspelbaar, en dan schrik je nog, en sommige onvoorspelbaar. Fantastisch!

Laat het volgende griezelproject maar komen! Nog even zo doorgaan en het worden mijn favoriete horrorregisseurs, als ze dat al niet zijn. Nu Shutter nog een keer herzien, want ik denk dat hij hoger gaat scoren dan bij mijn eerste kijkbeurt.

Aardig filmpje.

Tot dusver had ik enkel Shutter gezien van dit regisseursduo en die vond ik geweldig. Alone is qua uitvoering en verhaal vergelijkbaar met Shutter: een moralistisch "boontje komt om z'n loontje"-scenario dat doorspekt is met schrikmomenten. Op basis van deze twee films kan je toch al min of meer zeggen dat deze combinatie het handelsmerk is van het duo.

Vooral een goed uitgevoerde film eigenlijk, met name door de vele scares die voortvloeien uit een piekfijne geluidsmontage. Soms had ik de indruk dat de makers iets te schatplichtig te werk gingen waardoor het neigde naar overkill, maal al bij al miste het z'n doel niet. Het scenario vond ik dit keer ietsje minder, in de eerste plaats omdat het naar het einde toe wat ongeloofwaardig en overdreven dramatisch gebracht werd. Een kleine domper aangezien het sterke uitgangspunt tot vlak voor de finale erg aangrijpend is.

Maar uiteindelijk is dit weer een erg aangename verrassing geworden. Wat mij betreft behoort dit soort films tot het beste wat de Aziatische horrorstallen te bieden hebben. Ik kijk al uit naar Phobia moet ik zeggen.

Best leuk filmpje voor een keer, al vond ik het erg vaak cliché. Aangezien deze uit 2007 komt zit ik er niet naast met cliché. Op dat punt was het verder goed uitgewerkt, erg voorspelbaar allemaal, maar alsnog vermakelijk. Het plot vond ik eerlijk gezegt ook niet zo onverwachts, ik had het wel aan zien komen. Het acteerwerk was btw ook goed.

Ik heb me toch aardig vermaakt met deze film. * 3,0

Verrassend goed.

Was niet zo onder de indruk van Shutter omdat die film wel erg binnen de lijntjes kleurde. Ironisch genoeg is Alone niet anders, maar de film is op elk vlak gewoon beter dan z'n voorganger.

Uiterst solide film die vooral visueel prachtig is. Typisch maar leuk uitgewerkt verhaaltje, ietwat overdramatische climax maar verder tof met goeie scares en zelfs aardig acteerwerk. De heren leunen trouwens wel opvallend veel aan bij de Koreaanse horror films.

4.0* en een uitgebreide review

Verrassend goed is deze film zeker.

Zitten hele goede schrik momenten in dankzij beeld en geluid.

Prima te doen en lekker vermakelijk.

Een echte Thaise horror in alle opzichten.

Een Thaise sfeer, de vele schrik momenten, de muziek en de personages maken deze film tot een geslaagde horror.

Met zijn aparte verhaal is deze zeker de moeite waard.

Overigens vind ik wel dat bij Aziatische horrorfilms altijd zo'n droevige sfeer hangt, maar dat past er meestal juist goed bij en dat is hier ook het geval.

Net als 'Shutter' is ook dit een aanrader voor de liefhebbers die wel van een schrik momentje houden.

3 sterren.

Beetje standaard horror met wat voorspelbare schrikmomenten en uiteraard een achtergrond plotje over het hoe en wat. Het wist me helaas allemaal niet zo te pakken. Zo vond ik Pim (is dat echt daar een vrouwennaam, hèhè?) een beetje een irritante actrice. Kwestie van smaak schijnbaar. Dit soort films moeten het vooral van sfeer en schrikmomenten hebben. Nou zat het met de sfeer op zich wel goed, maar echt beklemmend voelde het nooit. En ondanks dat ik voor dit soort films wel gevoelig ben, wist ik nooit te schrikken. Een paar ideetjes waren leuk bedacht, maar het voelde toch simpel aan. Ik denk dat er uit Azie wel betere horror is gekomen. Ik heb er nog te weinig van gezien, maar het is iets waar ik me eens meer in ga verdiepen.

3*

Waar kan ik deze vandaan halen??

Gezien en een redelijk goede horror,maar niet zo geweldig als de meeste mensen hier vinden.

Een paar goede schrikmomenten,goed acteerwerk en prima gefilmt.

Ik ben zeker ook een fan van de asian horrors,al denk ik wel dat er betere zijn dan deze.

Maar toch een knappe horror!!

Na Shutter en Phobia weet ik zeker dat dit regisseursduo niet m'n favoriete is (hoewel Shutter een paar behoorlijk freaky momenten heeft). Alone is duister en vakkundig gemaakt, strak acteerwerk, maar de overdaad aan (voorspelbare) schrikmomenten met hard na-ijlend geluid doet telkens afbreuk aan de mood waarin je zit.

Wat ook niet meehelpt is dat ik de twist voelde aankomen. Eentje die ook een vraag oproept: hoe komt het dat niemand in de gaten heeft dat Ploy zich uitdoet voor Pim, terwijl laatstgenoemde zelfs onder haar eigen naam begraven is... Ongeloofwaardig dat Wee niet bij de begrafenis is geweest met zijn geliefde "Pim" of ook daarna nooit bij de steen is geweest.. Maar goed, zo'n grote stempel drukt dat niet, vind Alone uiteindelijk een aardige (ghost)horror, niet meer dan dat.

goeie film,qua verhaal en schrikmomenten tegelijk.

ik vond de schrikmomenten niet altijd voorspelbaar en ze weten ze toch goed te plaatsen naar mijn mening.

dit smmaakt naar meer,van deze regisseurs.

Natuurlijk weer nergens op dvd!

Hoezo gierigheid? (Again)

Onderhoudende Thriller, met een vleugje drama. Het verhaal steekt wel aardig in elkaar, en het visuele aspect oogt verzorgd. Ook de schrikmomenten zijn af en toe onverwacht, en effectief in beeld gebracht. Verder is het acteerwerk ook vrij overtuigend. 3,5 Ster.

Deze film is al langer in mijn bezit, voor mijn inschrijving op deze site. Ik heb deze film al een aantal weken geleden van sterren voorzien, recent mijn beoordeling gewijzigd, maar niet direct de tijd gevonden er een korte mening bij te schrijven. Bij deze dan. Aziaten zijn gemiddeld spiritueler ingesteld dan de veel meer materialistische westerlingen. Wat voor hen vanzelfsprekend is, de aanwezigheid van een andere wereld, is dat voor ons niet. Daardoor ontstaan bij hen vragen, die bij ons nooit zullen leven. Deze film komt onder meer daaruit voort, dat verklaart een deel van de (onbewuste) aantrekkingskracht voor ons. Het goede verhaal met een bijzonder fraaie weergave staat dan wat mij betreft garant voor een ruime voldoende. Om misverstanden te voorkomen: ik ben niet religieus van aard. Verre van. Eén van de betere Aziatische thrillers naar mijn persoonlijke mening.

Wauw wat een heerlijk sfeertje heeft deze film. Hij blijft de hele tijd spannend wat ervoor zorgt dat je je niet gaat vervelen. De twist is niet echt meer nieuw, maar door de mysterieuze uitwerking van het verhaal zie je deze niet aankomen.

Mijn eerste kennismaking met een Thaise film is best goed bevallen. Een fijne horrorthriller die niet onderdoet voor Amerikaanse soortgenoten. Het verhaal is veelbelovend, en ook over de opbouw valt er niets te klagen, ik zat steeds aan een 3,5* te denken, maar het liet me met een gevoel achter dat er meer uit dit verhaal had kunnen worden gehaald. Het blijft wel een hele vermakelijke en sfeervolle horrorthriller die bovendien ook erg fijn wegkijkt, een ruime 3*.

Typische Aziatische horrorfilm die gewoon 15 jaar te laat gezien is. De film is degelijk, maar weet nergens te verrassen op gebied van schrikmomenten, sfeer, de looks…al is het verloop ergens wel nog verrassend te noemen en is de twist daarbij zeker een pluspunt. Hier en daar ook wat ongeloofwaardigheden, maar ach dat is misschien dan weer muggenziften. 6/10

Alone is een visueel zeer mooie film. Het tempo ligt wat laag en de film heeft veel meer dramatische kantjes dan angstaanjagende kantjes. Op zich niks mis mee, maar zowel in het verhaal als bij de personages ontbreken diepte en originaliteit. Als het om drama gaat wil ik met name op het eerste vlak goed bediend worden. Ook de horror is dun gezaaid. Het adrenalinepeil blijft op een enkele uitzondering na behoorlijk stabiel.

Overeind staan de mooie beelden. Beelden die worden ondersteund door hoog dramatische muziek. Iets teveel van het goede, wat mij betreft. De gezapige verteltrant begint na verloop van tijd ietwat irritant te worden. Schitterend hoor, die visuele omlijsting, maar gooi er ook eens wat peper in. Dat gebeurt gelukkig af en toe en werkt stimulerend. Het gebeurt echter te weinig, naar mijn smaak.

Alone is geen vervelende film. Hoewel niet origineel en traag is het verhaal over het algemeen heel genietbaar vormgegeven. Minder effect hebben de schokmomenten. Die zijn van te voren goed te voorspellen, wat jammer is. Ook de personages doen weinig op het emotionele vlak. Ze zijn tamelijk kleurloos en doen voorspelbare dingen. Het hoofdpersonage zet daarbij bovendien de hele tijd een ontstelde blik op. Op een bepaald momenet ging ik er zelfs op letten en dat werkte afleidend. Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe ze er uitziet als ze niet acteert. Of zou het misschien kunnen zijn dat ze geen acteertalent heeft en er altijd zo verbouwereerd bijloopt. En heeft ze daar ook last van.

Het zijn dergelijke onzinnige vragen die tijdens het kijken opdoemen. Het zegt veel over de algehele filmbeleving. Die was niet op elk moment geweldig.