Mientras Duermes (2011)

Prima sfeertje, moest er in het begin alleen even inkomen, dat duurde ff, maar wierp wel zijn vruchten af.

Ik vond het een spannende thriller met een origineel verhaal, over een gestoorde conciërge.

Brrr, wat een naar en onpasselijk gevoel kreeg ik van de film. Van het begin tot het einde.

Dus helemaal tevreden.

Een erg geslaagde thriller met een sublieme sadistische conciërge. Die Spanjaarden zijn wat mij betreft heer en meester in dit soort films.

Het verhaal speelt zich geheel af in het appartementencomplex wat de ongemakkelijkheid alleen maar ten goede komt.

Verrassend sterke Balaguero.

Vaak hoeven dit soort Spaanse horror/thrillers van mij niet zo. Doorgaans van die gezapige keurslijf producties. Nu is dit ook geen grensverleggende of intense cinema, maar wel een origineel, creepy filmpje met een lekker bits randje en een geweldig concept.

Vooral Tosar zet een formidabele rol neer. Constant zit je met ambivalente gevoelens tegenover zijn personage. Enerzijds is het - allicht - een perverse, hufterige voyeur, anderzijds betrapte ik mezelf er toch meermaals op met hem mee te juichen. Het einde, waarin-ie duidelijk als winnaar uit de bus komt, is dan ook meer dan bevredigend. Heb sowieso wel een boontje voor films waarin de klootzak/badguy lekker zege mag vieren, goede keuze.

Visueel voldoende, de soundtrack is helaas wel wat braafjes. Uiteindelijk is het ook geen écht overdonderende film, maar wél eentje die me zonder moeite aan het scherm wist te kluisteren en me als een zeer bevredigd kijker achterliet. Eén van de betere Spaanse films die ik zoal gezien heb. Ik zat even in dubio over of ik nou 3,5* of 4,0* zou geven, maar geef hem uiteindelijk toch maar het voordeel van de twijfel. Kleine 4,0* (3,75* zou ideaal geweest zijn).

Ik verbaas me van de hoge score.

Ik kan niet zeggen dat ik me hier vermaakt mee heb.

De spanning en thriller elementen waren ver te zoeken en daarnaast vond ik het verhaal ook absoluut niet leuk of interessant om te volgen. Best een tegenvallertje dus voor mij.

2,0*

Redelijke film over een conciërge in een appartementsgebouw die het de bewoners niet gemakkelijker op maakt. Een sfeervolle thriller met een trage en redelijk spannende opbouw. Het verhaal valt wel wat in herhaling hier en daar en ook had het hoofdpersonage wat meer uitgediept mogen worden (dit ondanks een prima vertolking van Luis Tosar).

Sadisme is niet echt mijn ding, ik beken het maar eerlijk. Het feit dat de ene persoon de andere persoon kwaad wil doen is naar mijn mening ook niet zo geweldig interessant. Wat het wel boeiend kan maken zijn de motieven van de hoofdpersoon. Juist dat vind ik in Mientras Duermes nogal zwak. Alsof het spectrum van menselijke emoties staat of valt met de vraag of je geluk kan voelen. En als dat dan al zo zou zijn, dan staat je maar één ding te doen: zodanig rommelen met je neurotransmitters dat je deze ervaring alsnog hebt (via medicatie of drugs). Maar nee, onze hoofdpersoon kan zichzelf alleen op de been houden als hij andere mensen ongelukkig maakt. Dat de film dit leedvermaak vol in de schijnwerpers zet in het laatste shot, laat bij mij een vies gevoel achter. Had op meer thriller en minder vuil spel gehoopt.

Aangename film waar ik blanco inging, behalve dat ik wist dat het de regisseur was van [REC] - een van mijn meest favoriete films ooit. Werd steeds benauwder, steeds benauwender, sfeer sfeer sfeer en een heerlijke Norman Bates-achtige hoofdfiguur. Wellicht dat er een en ander op het plot valt af te dingen, maar niks storends.

4,0*

Het is dat het plot me enkele keren iets te ver doorschiet in ongeloofwaardigheid, voor de rest is dit een zeer originele thriller. De spanjaarden verbazen me wel vaker met opvallend goed films en dit was er bijna weer zo één. De concierge zet natuurijk een fatanstische hoofdrol neer en de kronkels in zijn hoofd leveren prachtig matetriaal op. De climax zie je vervolgens niet aankomen en dat resulteert in een mooie bonus.

Fijne psychologische thriller.

Film heeft een ijzersterke beklemmende sfeer. Vanaf de opbouw worden subtiel en mondjesmaat details over de handelingen en achtergronden van de personages aan de hoofdlijn toegevoegd. Het effect daarvan is zodanig, dat het mild verontrustende kijkersgevoel dat vanaf het begin aanwezig is, langzaam overgaat in een minder mild gevoel van heftig ongemak en tenslotte zelfs evolueert naar gevoelens van afschuw en verschrikking. Knap hoe het verhaal per shot wint aan spanning, hoe de fascinatie voor het gedrag van de personages per scène groeit en hoe de beklemmende sfeer steeds indringender en plakkeriger wordt.

Ook knap hoe de film erin slaagt om beide kanten van het verhaal zodanig in beeld te brengen dat zowel identificatie met het zielige slachtoffer als identificatie met de dader ontstaat. Dat laatste voelt gelukkig wel alarmerend viezig aan, maar heeft desondanks iets verontrustends. Best eng eigenlijk, dat ik als kijker soms stilletjes hoopte en stilletjes juichte op momenten dat de dader net niet wordt betrapt of op een andere manier de dans ontspringt. Gelukkig zorgt de invoeling in de bedreigde vrouw ervoor dat die foute fascinatie beheersbaar blijft en persoonlijk psychisch evenwicht in stand blijft. Een troostrijke gedachte bij het kijken.

Goeie rol van Luis Tosar. Zijn personage is eng. De koude uitstraling en de gespeelde empathie van het personage gaan onder de huid zitten. Marta Etura die de rol van slachtoffer vervult, is als personage minder interessant. Een vlak personage dat er erg leuk uitziet, vooral daarom sympathie oproept en er derhalve succesvol voor zorgt dat fangevoelens voor het foute personage beperkt blijven.

'Sleep Tight' is fijn verontrustend en fijn spannend.

Deze Spaanse film heeft maar één sterke troef en dat is Luis Tosar. Hij is Conciërge in een Spaans appartementencomplex en staat elke ochtend om 5 uur op om aan naar zijn werk te gaan. Hij is rustig en zeer vriendelijk naar de bewoners en echt zo iemand waar niemand iets slechts van verwacht. Wij als kijkers weten vanaf de eerste scènes eigenlijk al beter! Hiermee begint de film sterk en roept ‘n aardig beklemmende sfeer op, mede ondersteund door vrij op-de-huid-zittend camerawerk. Echter gaat het verhaal meer over wat César doet dan zijn beweegredenen. En die pesterijen die hij doet zijn ook niet heel schokkend. Maar die onderbelichting van Césars motivatie was wel het meest teleurstellende. Veel van het probleem komt omdat de film via een voice-over met de stem van César of via het praten met zijn moeder in het ziekenhuis vertelt; ‘het lukt hem niet om gelukkig te zijn' maar we zien dat nergens in beeld? Het bedoelde meeleven met zijn karakter bleef hierdoor uit, wat mijn beleving een stuk minder intens maakte dan mogelijk was geweest. Daarnaast was de rest van de cast zo goed als niet aanwezig. Alles draaide om die gekke conciërge. Tel daarbij een paar ongeloofwaardige zaken en toevalligheden. Was er meer van Césars pijn dán was dit één van de meest creepy films geweest. Nu was het een aardige film die op momenten voortkabbelt en die maar net voldoende je aandacht wist te behouden.

Ik ga alweer lui zijn en mij aansluiten bij de recensie van joolstein. Juist omdat er geen motivatie lijkt te bestaan voor het handelen van Cesar maakt het moeilijk om ook maar een klein beetje sympathie te hebben of mee te voelen. Andere personages lijken veel interessanter zoals dat meisje dat hem blackmailt. Helaas moeten we het met onze saaie protagonist doen die om een of andere reden ongelukkig is en enkel gelukkig als hij anderen ongelukkig maakt. Er was nochtans een simpele oplossing, hij stond op het punt om te springen maar deed het niet. Dat had ik persoonlijk leuker gevonden. Film is ook te traag en te weinig diepgang om een speelduur van 100 minuten te rechtvaardigen naar mijn mening.

Puik thrillertje, hoor! Het woord horror durf ik nauwelijks in de mond te nemen, ondanks de narigheid die Cesar uithaalt gedurende de film. Het is een soort van variant op de home invasion film, maar dan op een wat andere manier dan gebruikelijk: Cesar is conciërge in een appartementencomplex, en haat zijn leven. Dit gebruikt hij vooral als excuus om lekker te gaan zieken in het leven van iedereen, en de film behandelt vooral het geval van de jonge, mooie Clara. Ik zal verder geen spoilers weg gaan geven, maar het moge duidelijk zijn dat het escaleert met een toch wel ijzingwekkend einde. De film werkt vooral door de sfeer, waarin we meestal van heel dichtbij stiekemerd Cesar steeds verder zien gaan met zijn psychologische spelletjes en in zijn obsessie voor Clara, met ook goed acteerwerk vanuit de hele cast. Inclusief het kleine ettertje dat Cesar chanteert, om uiteindelijk toch een lesje te krijgen zodat ze haar plaats weer kent. Cesar zelf wordt ook goed gespeeld, hij is werkelijk een overtuigend eng mannetje, die alsnog emoties weet te veinzen als het nodig is, maar vooral een nare sadistische psychopaat. Ik ben toch beduidend positiever dan mijn gerespecteerde bovenburen hier: 4.0*.

In de Home Invasion filmstijl is dit weer een vrij nieuw en origineel gegeven. Sleep Tight bevat een goed doordacht verhaal en is ook nog eens erg nauwkeurig en onderhoudend op film gezet. De Spaanse regisseur Jaume Balagueró zet hier deze keer dan ook in zijn eentje een goede film neer. Vooral de sfeer is om te snijden en zorgt voor een paar zeer spannende momenten. De spanningsopbouw is dan ook goed opgebouwd en verraad zich niet met voorspelbare momenten. Het is dan ook meer een thriller dan een horrorfilm. Toch pakt Balagueró hier ook uit met wat horrorelementen wat het geheel ook goed aandeed. Visueel zag het daarbij er ook fijn uit, de film had dan ook een frisse uitstraling. Heel de formule zat dan ook goed in elkaar. Dat maakte deze film dan ook zeer zeker de moeite waard om te bekijken. Met garantie tot spannend vermaak.

4,0*

Sleep Tight of Mientras Duermes is wat mij betreft een aanrader in het Spaanse thrillersegment. Luis Tosar (nu je het zegt van Celda 211) speelt voortreffelijk zijn rol en daarmee staat deze film als een huis. Typisch wordt er afgerond met twisten op het einde. Dat heb je hier ook wel een beetje, misschien wat minder opvallend maar wel goed uitgevoerd. Ik heb me hier aardig mee vermaakt en het concept van anderen niet gelukkig te zien snap ik wel. Als je het zelf niet bent kan dat voor wroeging zorgen maar natuurlijk is wat Tosar in deze film doet een stap te ver en ik denk dat het de positieve vibes van deze gelukkige mensen (kunnen) zijn die je juist gelukkiger kunnen maken. Al kan het averechtse effect even goed. Ik ben geen psycholoog maar ik denk dat dit wel een interessante film is om over na te kaarten door psychologie studenten bijvoorbeeld. Geluk is sowieso een boeiend thema en ik had nog niets dergelijks gezien dus voor originaliteit krijgt deze film een hogere waardering.

Wat een verrassing. De eerste 20 minuten vond ik het allemaal maar vaag en traag, maar dan opeens wordt je gegrepen en zit je helemaal in het lugubere verhaal. Erg bijzondere film over een totaal gestoord iemand!!

Rec vond ik bij herziening wat tegenvallen en Fragiles kwam niet helemaal uit de verf. Met Mientras Duermes gaat ie op een andere tour, en dat bevalt.

Weg is de horror. Daarvoor in de plaats komt een stuk drama. Maar daaruit voortvloeiend wel puur sadisme. Want hoewel Cesar oogt als een normale kerel, gaat er onder dat laagje toch heel wat meer schuil.

Vooral gaaf wat hij elke keer weer voorziet om mensen te zien lijden. Dat is toch waar de film vooral zijn fun vandaan haalt. Daarnaast bij momenten ook echt wel spannend. Het moment dat hij onder het bed vandaan komt en wordt gespot door de vriend is iets wat je niet verwacht en daardoor toch net wat gaver. Als Tosar dan ook nog eens een ijzersterke acteerprestatie neerzet ben je al een heel eind op weg.

Dit kleine genre uitstapje van Balaguero mag er zeker zijn, al zou ik hem nog wel echt een keer een goede horrorfilm willen zien maken. Nou heb ik Darkness en The Nameless nog liggen, dus wellicht zit daar een voltreffer tussen.

3,5*

“Happy... That's exactly my problem. That I can't be happy. I never have been. Not even when good things happen to me. You can't imagine what it means to wake up every day with no motivation...”

Zeer verassende en sterke Spaanse thriller. Toch wel vrij blanco de film ingestapt, na tien minuten gekeken te hebben even het plot nog eens gelezen en dat wekte wel meer mijn interesse. De eerste paar minuten zijn namelijk niet heel spannend te noemen, we leren echter wel kennismaken met ‘César’ en de bewoners van het appartement. Het begin is dus echt wel even iets om in te geraken, al zit je wel met een paar geweldige vraagtekens en word alles gelukkig snel genoeg duidelijk waardoor het een genot blijft om te kijken.

Het bewijst maar weer eens dat Spaanse films die zich afspelen in bepaalde appartement complexen erg goed weten aan te slaan, echter zie ik nu ook wel eens een andere setting graag bij deze films. Maar wat maakt het ook uit? De film weet erg goed aan te slaan door het sadistische verhaal die eraan hangt waar ik dan persoonlijk wel van kan genieten, omdat het toch altijd een soort van kriebels in mijn eigen lichaam kan wekken.

Het verhaal begint dus eigenlijk al wel erg duister en de blik die ik over ‘César’ had was nou ook niet bepaald heel vrolijk. Toch enige vragen popte wel op, wie was die vrouw waar hij naast wakker werd en wie is dat jonge meisje en wat is haar reden zo te doen? Dat was wel één van onze hoofdvragen die we onszelf afvroegen tijdens het kijken, al werd dat snel duidelijk. Al moest ‘Jaume Balagueró’ daar soms wel even wat moeite voor doen, om het ook te laten doordringen het lukt wel. Bij mij drong het in ieder geval door wanneer César wordt gevraagd om de hondjes van een bewoonster te verzorgen maar wel nog eens duidelijk gemaakt werd dat één van haar hondjes speciaal voer nodig heeft omdat ze anders aan de diarree raakt. Waarna we vervolgens ‘César’ doodleuk die hond een stuk eten zien geven waarna dat beestje van slag raakt, in mijn ogen begint het sadisme van César dan echt.

En daarna krijgen we ook snel antwoorden op de vragen. De vrouw waar ‘César’ naast ligt is namelijk een bewoonster van een appartement waar hij werkt. Hij kruipt elke dag na zijn werkdag en voordat ‘Clara’ thuiskomt onder haar bed en wacht vervolgens tot ze in slaap valt. Hier dient hij nog een soort chloroform toe bij haar waardoor hij zeker weet dat ze niet wakker wordt. En vervolgens stapt hij bij haar in bed en word daarna wakker rond de tijd dat het chloroform uitwerkt en ‘Clara’ mogelijk wakker kan worden. ‘Clara’ heeft echter een heel irritant over buurmeisje die ‘César’ heeft ontdekt en nu geld afdwingt van hem om haar mond te snoeren. Alles lijkt volgens plan te gaan en de vragen van ons zijn ondertussen ook beantwoord.

Het ‘stalken’ is één van de manoeuvres die ‘César’ uithaalt bij onder andere ‘Clara’. Hij houdt ervan om mensen verdrietig te zien, dat pleased hem. Zo doet hij ook terwijl hij dus eerder wakker wordt dan ‘Clara’ en bepaald goedje in haar verzorgingsmiddelen waardoor ze uitslag krijgt en het ‘chloroform’ lijkt ook zijn bijwerkingen te hebben nadat ze constant erg vermoeid wakker wordt. Het lijkt echter niet genoeg te werken omdat ze de uitslag verbergt onder een berg make-up en zich wakker voordoet, ze blijft vrolijk en dat kan César niet aanzien. Daarna komt hij erachter dat ze een hekel heeft aan ongedierte, voornamelijk insecten als kakkerlakken. Hij zorgt ervoor dat haar hele huis vol met deze beesten komt door een rotte appel in haar koelkast te zetten en wanner ze wakker wordt is haar hele huis bezaaid met deze vieze beesten. Hij zorgt er daarna voor dat ze het huis uit gaat om het te verdelgen en zag dat ze in blinde paniek was, daar genoot hij héél erg van.

Tot ze op een dag thuiskomt met een nieuwe scharrel, en haar nieuwe vriend. César wordt hier ontdekt door hem als hij opeens in haar huis staat, en ze zijn tas hebben gevonden met zijn werktuig. Hij probeert dit terug te krijgen maar word daarna betrapt door haar nieuwe vriend waar ‘César’ zich toch even uit moest zien lullen. Het lukte hem enigszins tot haar nieuwe vriend erachter kwam dat er spullen in haar matras verstopt zaten, dit betekende dat hij ‘César’ bij zich riep met wederom ongedierte problemen. Als ‘César’ aan komt confronteert hij hem waarna de twee in een gevecht raken en ‘César’ een stuk glas in zijn nek stak om vervolgens te vertellen dat hij zelfmoord had gepleegd. Althans, vertellen niet want hij laat het lijken op zelfmoord.

En er gebeurt nog veel meer, veel meer dan wat ik wil blootleggen hier omdat we anders nog wel een hele pagina vol kunnen typen van wat we gezien hebben. Echter vond ik het moment wel geinig dat César zijn baas nog even te grazen neemt na zijn ontslag door de vermeende dooie plant van het dak te gooien recht op de auto van de baas, ja leuk moment.

‘César’ is in mijn ogen toch wel echt de ster in deze film samen met ‘Carla’. ‘César’ word gespeeld door ‘Luis Tosar’ die hier echt een fantastische prestatie weet neer te zetten. Maar ook ‘Carla’ die gespeeld word door ‘Marta Etura’ is zeer goed gedaan.

Dus ja, ik voelde me soms wat naar bij het kijken van deze nogal wat sadistische film (op sommige punten wel) maar, ik werd wel erg aangetrokken en was nauwelijks afgeleid tijdens het kijken van de film. Zeer goede en vermakelijke film met soms erg nare wendingen. Het einde was overigens ook wel erg gaaf gedaan, en als je had opgelet werd het duidelijk. De film werd daarna snel afgekapt, en dat leek mij het juiste aangezien we nu toch niet met een afgemaakt gevoel zitten maar wel een hoofdstuk dat is afgesloten en, meer duidelijkheid.

4.0*

Zeer fijne spannende thriller. Niet de eerste Spaanse film die ik zo ervaar. Deed me wat denken aan het werk van Alejandro Amenábar. Centraal staat de depressieve César die in niets in het leven genoegen schept. Elke inspanning is er één te veel, zo geeft hij aan. Al moet ik zeggen dat hij voorts wel erg energiek uit de hoek komt als hij een andere in het vizier neemt.

Die andere is in de eerste plaats de bevallige Clara. Hij kan het niet verkroppen dat ze gelukkig is, dat ze mooi is, laat staan dat ze een relatie heeft met een andere man. Wat volgt is een ziekelijk gedrag van een voyeur met psychopathische trekken.

Vooral de spanning en de sfeer zitten erg goed. Het tempo is vlot en ook de acteerprestaties zijn op niveau. Het is boeiend om Cesar (Luis Tosar) aan het werk te zien, zowel verbaal als in al zijn gedragingen. Interessant was ook de interactie met het kleine buurmeisje.

Als kijker vond ik het wel vreemd dat hij nooit geassocieerd werd met die stalker. Vreemd toch hoe mensen hier net wél steeds verder kijken dan hun neus lang is. Het politioneel onderzoek later in de film was vervolgens ook nogal mager. Alsof hij simpelweg met alles lijkt weg te komen. Wat me niet stoort op zich, wel dat dit zonder al te veel problemen kon geschieden.

Overvallen over hoe goed dit was . Menig horror filmpje gezien maar deze Cesar en zijn sadistische gedrag was beklemmend , en deed mij meer dan de gemiddelde slasher , creepy Shit .

Naderhand dacht ik wel : hier had misschien wel meer ingezeten dmv een serie of een vervolg .

4*/

Leuk.

Een film met een opening als Sleep Tight is uiteraard meteen een film waarvan je niet veel anders kan dan het fascinerend vinden. Binnen enkele seconden wordt namelijk de ware aard van ons hoofdpersonage, een heerlijke vertolking vanuit Tosar, al onthuld. Vanaf dat moment kan de film alleen maar beter worden.

Het is bijna verfrissend te noemen wanneer een film met hoog niveau begint en deze eigenlijk de hele speelduur vast weet te houden. Balagueró krijgt het op kwalitatieve wijze voor elkaar, maar daarvoor mag hij de hand van Tosar rijkelijk schudden. Er zijn weinig mensen die een rol als deze echt aan kunnen of durven, maar Tosar pakt het met beide handen aan en doet dat heerlijk.

Visueel verzorgd al mist het als geheel wat rust, spanning en net een beetje sfeer. Dat wordt verder gecompenseerd met een keurig gestileerde film die nergens verveelt. Veel meer heb ik er niet over te melden. Speelduur vloog voorbij en het kijkt als een trein, dus wat heb ik dan eigenlijk nog te klagen? Lang zal ik het niet onthouden ondanks de bijzondere epiloog, maar het was een aangename film.

Een film tussen de 2. De thriller begon pas na een uur, dus het laatste halfuur. En het einde? Hmmm...

Conciërge gezocht!

Sleep tight heb ik al vaak voorbij zien komen, maar had ik nog nooit opgepakt omdat het plot mij nogal voorspelbaar leek. Daarnaast vind ik home invasion vaak veel te ongeloofwaardig overkomen. Toen ik deze laatst toch weer tegenkwam in het filmaanbod van HBO max, heb ik besloten toch nog eens op moviemeter te kijken. Ik was direct verkocht toen ik in de comment van BlueJudaskiss las dat de regisseur van [Rec] aan het roer stond, één van mijn favoriete horrorfilms. Die ik overigens weer eens nodig moet herzien omdat ik deze bekeken heb voor ik begon met het schrijven van reviews zie ik nu, maar dat terzijde

En ik ben blij dat bovenstaande voor mij de doorslag gegeven heeft om hier toch naar te gaan kijken, want ik heb mij uitstekend weten te vermaken. Heel hoogdravend is het verhaal niet, en daarnaast vond ik het erg ongeloofwaardig dat de conciërge zich talloze avonden onder het bed verstopte zonder dat hij op heterdaad betrapt werd, maar los van dit feit vond ik dit een goed in elkaar gezette, en zenuwslopende thriller. Ik begrijp het commentaar dat er dieper op de psyché van Cesar had kunnen worden ingezoomd, maar positief hieraan was wel dat het tempo lekker hoog bleef liggen. En het duistere slot die maar weer eens illustreert dat sommige psychopaten ook weg kunnen komen met hun wangedrag, laat een wrange nasmaak achter. Prima thriller!

3,5*