
Kaguyahime no Monogatari (2013)
Alternatieve titels: The Tale of Princess Kaguya | The Tale of the Princess Kaguya | Het Verhaal van Prinses Kaguya | かぐや姫の物語
Japan
Animatie / Fantasy
137 minuten
geregisseerd door Isao Takahata
met de stemmen van Aki Asakura, Takeo Chii en Kengo Kôra
Gebaseerd op een beroemd verhaal uit de Japanse folklore. Een oude man vindt op een dag een baby in een stralende bamboeplant. Het jonge meisje, gezegend met een uitzonderlijke schoonheid, blijkt later een prinses van buitenaardse komaf te zijn.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=sSfPrQyEIhk
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (8,0 / 38426)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)kijk op NetflixSchitterend. Sommige scènes behoren tot het mooiste wat ik ooit in een animatiefilm heb gezien. De stijl deed een beetje denken aan The Snowman (dat viel zelfs mijn dochter van drie op, die er ook van genoten heeft). Zoals hierboven al opgemerkt: de episode met de vijf aanbidders duurt wat lang en het einde, met een stel boeddha's die naar de maan vliegen (of zoiets), grenst aan kitsch, maar verder: fantastisch. Een absolute aanrader.
Ik ben het trouwens wel eens over dat einde. Dat was zo'n moment waarop ik vreesde 'verpest het nu niet!', maar het viel al bij al nog mee, en neigde eerder naar een mooi gepast einde (maar de grens met 'erover' was misschien wel wat dunnetjes). Maar zo zal het in het oorspronkelijke sprookje ook zijn geweest I presume.
Helaas valt ook deze film weer tegen. En dat terwijl het op punten een briljante film is. Op visueel vlak is het bij vlagen verbluffend mooi, maar op verhalend vlak laat Takahata een aantal cruciale steken vallen.
Het begin was ongelofelijk sterk in z’n eenvoud. Het beeld van de prinses in de bamboe had met heel weinig middelen enorm veel zeggingskracht. Takahata laat prachtige animaties van de natuur zien, met losse penstreken en subtiele aquarelkleuren, wat een krachtig vrijheidsgevoel teweeg bracht, dat eigenlijk constant aanwezig was. Misschien iets te constant en mischien was het iets te veel van het goede: het leek niet geheel in balans.
Het tweede stuk, waar Kaguya meer in een keurslijf werd gedruk, had juist veel te weinig vrijheidsgevoel: dit stuk voelde statisch en beknottend aan, zowel visueel als narratief. Dat strookte weliswaar perfect met wat Kaguya overkwam, maar dit zorgde er helaas wel voor dat de film langzamerhand begon in te kakken.
De kortstondige uitbarstingen van het vrijheidgevoel midden in het statische gedeelte waren dan wel weer adembenemend mooi. Deze uitbarstigen behoren tot het allerbeste wat ik op animatiegebied heb gezien. Hoe onzuiverder en woester de lijntjes en kleurtjes des te intenser het gevoel.
Echter, zoals Onderhond al aanhaalde zijn de scenes met de 5 kerels die om de hand van Kaguya dingen veel te repetetief. Hier lijkt een definitieve kentering te onstaan, waarbij het statische en levensloze aspect van het verhaal zijn tol gaat opeisen en het verhaal eigenlijk een beetje saai wordt.
Daarna komt het ook niet meer goed met het verhaal. Het stuk met de keizer, de vertwijfeling en het gedoe over de terugkeer naar de maan overtuigt allemaal niet. Tot overmaat van ramp is het einde ook nog eens een enorme domper: Boeddha komt op z’n wolkje langs om even alle banden met het aardse leven door te snijden, en daarbij tevens alle mooie herinneringen te verwoesten: wat een lul!
Toch nog 4*, voor het visuele.
Dat moet dan waarschijnlijk toch de hoogst gewaardeerde 'tegenvallende' film ooit zijn voor jou

Er zat natuurlijk heel wat (Boeddhistische) filsofie in die eindscène, dusja .. Daar moet je dan wel tegenkunnen, anders kan het inderdaad een wat vervelend einde zijn.
het leek echt net of een kind van 3 dit had getekend
maar goed het verhaal is prachtig het tekenwerk niet zo
normaal gesproken hou ik niet van animatie films die slecht zijn getekend
het leek echt net of een kind van 3 dit had getekend
maar goed het verhaal is prachtig het tekenwerk niet zo
Ik daag je uit de coverhoes na te tekenen.
hoezo?
hoezo?
Omdat de tekenstijl complexer is dan ze oogt.
Ik zeg nergens dat hij het moet mooi vinden omdat het complexer is dan het op het eerste gezicht oogt, toch?
Ten eerste was die vraag niet aan jou gericht.
Inderdaad niet, maar ik zie niet in waarom dit relevant is. We zitten op een publiek discussieforum en ik antwoord gewoon op een vraag die publiekelijk gesteld werd. Als iemand wil dat anderen zich niet bemoeien met een vraag kan die altijd via een PM gesteld worden.
Want hij zegt dat het oogt alsof een driejarige het heeft getekend.
En ik zeg dat iemand met een oog voor animatie/tekenkunst meteen ziet dat dit niet het geval is.
Mijn vraag wel, waar je niet op antwoordt.
Hij mag het absoluut niet mooi vinden, los van wat de complexiteit is. Ik heb daar geen enkel probleem mee.
Ik begrijp alleen de reden van die vraag niet. Je weet wat ik daarover vind en ik verbied hem ook nergens het niet mooi te vinden omdat het complexer is dan het oogt. Ik wijs hem gewoon op het feit dat de stijl complexer is dan wat een driejarige (charge included) op papier zet.
Het verhaal is natuurlijk een vrij typisch sprookjesverhaal, waarbij de logica van van het einde mij een beetje ontgaat.
Mooi verhaal...
Mooi gemaakte animatie...
Prima achtergrond geluid/muziek
(Dolby Digital)..
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Opvallend trouwens dat daar waar de film hier eindigt je in het echte sprookje pas halverwege zit. Ik zie dus mogelijkheden voor een vervolg, want na haar vertrek gaat de keizer zoals hij ook beloofde door met het proberen te krijgen van de princes, net zolang tot hij haar weet te vangen. Het verhaal, en de princes, wordt na haar vertrek naar de maan juist een stuk duisterder. Haar gevangenschap komt in deze film volgens mij wel terug, maar dan anders, in de vorm van haar vader die haar in zijn kasteel als het ware opsluit.
Erg mooie film, een ruime 3,5*.
Getekend in een andere tekenstijl dan andere Ghiblis die ik ken, maar kon het zeer waarderen. Met name de "slordige" scenes, bijvoorbeeld dat ze wegrent en de omgeving niet meer is dan zwarte strepen, dat waren de momenten dat ik er echt goed voor ging zitten.
Maar jammer genoeg zitten dat soort scenes er te weinig in, en was het toch soms langdradig en wat saai. met name tegen het eind begon m'n aandacht te verslappen. De korte (gedroomde?) hereniging met haar vroegere buurjongen was wel weer een aardige scene, maar het sleepte een beetje naar het eind.
Ik snap ook nog niet helemaal wat nou de bedoeling was van het goud en de dure kleren die werden nagezonden, en wat door de bamboesnijder werd opgevat als teken dat het meisje als een prinses moest opgroeien- of as het juist de bedoeling van het maanvolk dat ze zich dan zou gaan vervelen en weer terug zou willen?

Het verhaal van Kaguya begint nog wel aardig, wanneer de prinses uit een bamboescheut ontspruit, en in een noodtempo opgroeit. Het onbezorgde leven op het platteland waarbij ze rondstruint met de lokale jeugd, de natuur ontdekt en liefhebbende (pleeg-)ouders heeft is best de moeite waard, en het eerste uur was nog best veelbelovend. Helaas ging het wat mij betreft rap bergafwaarts zodra Kaguya naar het paleis gaat, en in het keurslijf van een prinses komt te zitten, bijzonder tegen haar zin. Het volgende uur sprookjesgeneuzel over paleismanieren, hoe een prinses zich hoort te gedragen, de vijf edelen die dingen naar haar hand, de keizer, het werd behoorlijk saai en langdradig. Zelfs de momenten waarop de prinses rebelleert, de natuur ingaat en terugwil naar het simpele leven kunnen het wat mij betreft niet redden. En zo boeiend was die prinses Kaguya als hoofdpersonage uberhaupt al niet.
Op het einde begint het nog behoorlijk vaag en bovennatuurlijk te worden als Boeddha en consorten de prinses komen halen, best interessant al mis ik wellicht allerlei boeddhistische of traditioneel-Japanse symboliek. Tegen die tijd was het voor mij al te laat om de film nog te redden, daarvoor had ik al met teveel pijn en tegenzin het uur daarvoor doorgeworsteld. Ik blijf steken op een 2.5*.
Een sterke film, al zakt het hier en daar ietsje weg en mis ik dat ultieme vuurwerk op het einde. Maar verder wel één van de betere Ghibli. Nu ik er al zoveel gezien heb, ben ik blij toch nog even verrast te worden.
Desondanks een erg mooie film, mede door de wat meer minimalistische (maar erg effectieve) tekenstijl, sfeervolle muziek, Japanse sereniteit en alle schattige blote baby'tjes.
4*, kan misschien nog hoger worden.
Waarschijnlijk moet je daarvoor wat meer kennis hebben van Japanse folklore en het boeddhisme (dacht in ieder geval Boeddha te zien op die wolk).
Gebaseerd op deze: The Tale of the Bamboo Cutter - Wikipedia - en.wikipedia.org
Gebaseerd op deze: The Tale of the Bamboo Cutter - Wikipedia - en.wikipedia.org
Ja, had ik al begrepen ja. Jammer dat er niet echt een duiding bij staat (misschien wel elders te vinden?). Bijvoorbeeld wat de bedoeling was van dat snelle opgroeien als baby. Zelf wil ik denken dat dat laat zien hoe snel je kindertijd voorbij gaat, en dat je als volwassene uiteindelijk met onvervulde verlangens zit als het eenmaal te laat is (zoals het te laat was voor Kaguya toen ze eenmaal terug moest).
Ondanks de Studio Ghibli ongetwijfeld mooie dingen neer kan zetten lag deze animatie me simpelweg gewoon niet. Zowel de animatie als het verhaal lag me niet, maar ondanks dat heeft deze film overduidelijk nog een hoop magie.
Het verhaal is opzicht leuk bedacht, maar vaak nogal flauw uitgewerkt waarmee de 137 minuten soms wel heel lang leken te duren. Sowieso is het al een hele flinke speelduur, maar de enige echte scenes die me zowel mee wisten te trekken was het slot.
En dat maakt het hem ook een voldoende, het einde was krachtig, maar het middenstuk lag me niet. Flauwe personages hier en daar waar ik geen sympathie mee kon hebben, en al helemaal geen sympathie voor de prinses. Zo wist het dus de overige 2 uur geen enkel moment emotioneel mee te trekken.
Voor de rest is het een mierzoete animatiefilm. De animatie is wel mooi, maar niet echt mijn ding. Geef me dan maar de kleurenexplosies, extra punten voor het einde.

De tekenstijl is werkelijk prachtig en sluit goed aan bij de sfeer van de film. Toen de prinses even wegliep had je van die chaotische strepen. Eveneens mooi weergegeven. Zeer fijne tekentechniek en zachte rustgevende kleurschakeringen. Het platteland met zijn bossen en vele dieren, de Japanse klederdracht? Het ziet er allemaal piekfijn uit. Mooi!
Ontroerend ook bij momenten waarbij het je tot nadenken dwingt dat het leven van het meisje er anders kon uitgezien hebben wanneer de goedbedoelde ouders niet zo hebzuchtig zouden geweest zijn. Wat zou er van haar gekomen zijn mocht ze op het platteland gebleven zijn bij haar vriendje ipv het opgelegde strakke uitgestippelde keurslijf waarin ze terecht kwam?
Wederom een geslaagde Studio Ghibli dat me telkens weer verbaast!
Het verhaal is mooi, bijzonder. Dromerige muziek erbij, chapeau. Ik heb sowieso wel iets met folkloristische verhalen, mythes, legenden.
Gek van en op sprookjes en de waarschijnlijk diepere lagen van dat soort vertellingen.
Waar ik hoe dan ook over viel en met de grootst mogelijke verontwaardiging aanschouwde, was dat gedoe met die fazant. Ik zal wel echt de grootst mogelijke huppeltriete persoon zijn, want ik eet nog steeds - af en toe - vlees.. Maar zien hoe een dier genadeloos gepakt wordt, nou, hmm. Ik weet dat Aziaten (niet alleen mensen uit Japan) gek zijn op bepaalde, gekke gerechten.. Maar het in deze vorm terug zien komen, ik weet niet, vind het zo zielig. Tja, ik schreef al.. Heel erg hypocriet van mij natuurlijk.