Kari-gurashi no Arietti (2010)

Oeh, straks op tv! Gauw douchen!

Schattig filmpje weer

Kleine Ghibli

Ik heb ondertussen zoveel voornemens die gerelateerd zijn met film dat ik ze niet allemaal meer kan volhouden. Zo ben ik al langer van plan om me eens te gaan verdiepen in het werk van Studio Ghibli, maar verder dan Pompoko in 2013 ben ik momenteel nog niet geraakt. Ik was dan ook blij dat de zender één dit besloot uit te zenden, maar ik hield er eerlijk gezegd al wel rekening mee dat het om een Engels of Nederlands gedubte versie ging gaan. Uiteindelijk toch voor gaan zitten en wat bleek? Het was zowaar de originele versie!

Al is het op zich al verbazingwekkend dat Arrietty er uiteindelijk is gekomen, want Hayao Miyazaki en Isao Takahata speelden al meer dan 40 jaar met het idee om The Borrowers van Mary Norton te verfilmen. Ze namen uiteindelijk de regie niet op zich en stelden hun vertrouwen in de debuterende Hiromasa Yonebayashi. Die maakt er in ieder geval een erg kleine en fijne film van. Met uitzondering van de rondzwervende Arrietty is er niet enorm veel te beleven in de film en toch is dit van het soort dat op den duur onder je huid kruipt. In de goede zin van het woord natuurlijk. Vond dit in ieder geval een stuk beter werken dan de komische aanpak die Peter Hewitt er in 1997 met The Borrowers van maakte. Soit, dat betekent niet dat Arrietty niet de moeite is. Het gelijknamige personage is één van de aandoenlijkste figuren uit de animatiefilmgeschiedenis en de relatie die ontstaat tussen haar en Shō is mooi om te zien. Het grootste probleem is dan ook het feit dat het allemaal zo kleinschalig blijft. Het kabbelt een beetje voort zonder echt in een stroomversnelling te komen en de climax die wordt opgebouwd door Hura de woonplaats van Arrietty te laten ontdekken is niet echt memorabel.

Ook qua personages knelt daar het kleine schoentje, want met uitzondering van Arrietty zelf blijven de figuren die je eeuwig en voor altijd zullen bijblijven aan de kant. Sowieso bevinden de indrukwekkendste momenten zich ook in het begin van de film (de scène waar Arrietty met haar vader voor het eerst gaat lenen is fenomenaal en ook de kraai die verstrikt geraakt in de hor was een erg mooi momentje) en dat is jammer. Het mag echter duidelijk zijn dat dit qua animatie wel erg indrukwekkend is. Die typische Ghibli feel is weer nadrukkelijk aanwezig en ook qua voice cast weinig op aan te merken.

Ik moet nu toch echt is dringend werk maken om het overige werk van de studio te gaan zien. Arrietty is een tussendoortje te noemen, maar zelfs een tussendoortje blijkt nog een meer dan degelijke film te zijn bij Ghibli. Duurt bovendien ook niet te lang en je kunt je lang genoeg vergapen aan de mooie animatie.

3,5*

Ik vond deze film een echte verademing. Wat een rust en letterlijke stilte en... wat heerlijk dat men de tijd neemt om een verhaal te vertellen!

Temeer de laatste animatie die ik had bekeken, Inside Out, als briljant werd omschreven me tegen de borst stuitte en me eigenlijk meteen al tijdens het kijken de keel uit ging hangen, door onophoudelijke brei aan teksten, gevatheden, vondsten, gebeurtenissen, bulderend geluid, opdringerige muziek, en wat al niet meer... ; ik werd er helemaal beroerd en naar van. Alle effecten tot op het bot uitgebeend.

Hier, bij deze animatie, weer geheel terug naar de kern; een verhaaltje. Gedurfd klein te houden. Een vertellinkje die net even anders in elkaar steekt dan je verwacht in de Angel-Saksische traditie van de vertelkunst. (Zoals een bijna hopeloze strijd een vettere moraal en toch een happy-end).

De muziek die telkens opklinkt was wat Andreas Vollenweider-achtig maar wel bijpassend, en toch had het nog wat minder gekund.

Ik had niet verwacht dat ik dit zou zeggen: het is een aanrader.

Een dikverdiende 2.5 *

Dat cijfer kan ik niet rijmen met de lovende woorden in je recensie.

Misschien moet ik er inderdaad een 3 * van maken.

Ik moet terugkomen op mijn eigen commentaar. Niet op de beoordeling van deze animatie. Deze animatie is prachtig. Maar op mijn idee dat de kwaliteit, en de eventuele aparte 'kijk' van de Japanse animaties op de vertelkunst en tekenkunst in dezelfde mate op zou gaan voor de andere Japanse zo hoog aangeschreven animaties (T.o.v. de Amerikaanse animaties). Welnu, Arietty vind ik een uitzondering. De andere animaties zijn wel erg bont... en 'spectaculair'... maar toch niet hoogstaand. Er zijn erg veel liefhebbers voor dit idioom.

Ik ben blij dat ik er kennis mee heb gemaakt, dat ik Arietty gezien heb, maar de rest is zonde van mijn tijd geweest... maar toch goed om een oordeel te kunnen vormen...

Ik hoef 't niet meer de zien

Een hele fijne film vond ik dit. Ik kwam echt tot rust naar het kijken hiervan. Meestal iets in deze sfeer zal mij doen inkakken, maar deze animatie film niet.

Misschien omdat de artstyle me al erg aansprak, maar ook de manier van vertellen en een heerlijk zwoelige marnier van vertellen. Tja, voor mij nu nog de eerste Ghibli film, maar heb vandaag ook "The Wind Rises" gehaald en "The Red Turtle" al weet ik niet of dat een echte Ghibli is... maar maakt niet uit.
Lang niet zo genoten van een animatie als deze en er zijn nog wat Ghibli's te gaan de heel wat beter zijn!]

Heb ze al lang op mijn radar. Maar na deze film ga ik het als een gek kijken denk ik. Ben meteen om.

'' Wat ben je mooi..''

Dat is de waarheid en niets anders. Wauw. Het hele concept is zo natuurgetrouw en een pracht van kaboem. Arrietty overtuigt weer als geen ander. Het verhaal kan niet eenvoudiger en de animatie is weer oerlelijk, maar het doet desondanks toch weer, aan de randjes, denken aan voor altijd jeugdheld Disney. En al is het in de wereld altijd appels, kersen en peren vergelijken, er zit wel een bepaalde lijn in alles.

Totaal niet teleurgesteld. Volgende week graag nog een Ghibli, NPO 3???

Was het in Japans of Nederlandse dub?

mjk87, Nederlands ingesproken, jawel. Dus Nederlandse dub idd.

Apart dat niemand het hier heeft over The Borrowers (1997). Dat vond ik als kind een heel leuke film. Deze lijkt er voor zover ik me kan herinneren qua verhaal niet echt op, maar is alsnog best leuk, vooral door hoe alles eruitziet en het kneuterige van alles.

Want wat verhaal betreft heeft het weinig om het lijf, en op den duur wordt het ook een beetje te traag allemaal. En best een teleurstelling dat ze alsnog niet gaan wonen in het poppenhuis. Dat is iets waar ik vanaf het begin op zat te wachten (dat is de huismus in mij, ik zag ze er al helemaal wonen ), dus op het einde voelt het een beetje loos aan als ze uiteindelijk toch gewoon op zoek gaan naar een andere plek. En dan dat einde met de jongen, dat Arriety hem 'the courage to live' gaf, daar schoot ik wel even in de lach. Kwam nogal uit het niets en voelde een beetje misplaatst gewichtig aan in het geheel. Zo boeiend was hun band nu ook weer niet.

Ach, vooral voor kinderen wel een leuke film denk ik, maar voor mij niet genoeg voor een hogere score.

3,25*

Er werd al meerdere keren verwezen naar het boek. Neem aan dat die film ook gewoon op het boek gebaseerd is?

Ja klopt, maar ik dacht misschien meer mensen die het vooral kennen van die film.

Weet iemand de reden dat hij wel in het Nederlands op tv kwam maar nooit in die dub is uitgekomen? Wil hem voor mn kids halen.

Zeer fijne en onderhoudende productie van Studio Ghibli. De animatie ziet er wederom prachtig uit. Vanuit de ogen van de kleine leners ziet alles er werkelijk groots uit en komt de pracht en praal van de tuin en natuur extra op je af. Ook de vervaarlijke insecten geven een mooi beeld dat de wereld vol gevaren zit.

De leners leven erg teruggetrokken en afgesloten. Zij zijn creatief in het bedenken van oplossingen en het eerste lenerstochtje tussen vader en dochter was prachtig. Het leven zoals het is waarbij hun acrobatie en hulpspulletjes van pas komen om al die grootste dingen te overwinnen. Hun huisje is mooi ingericht met gedetailleerde dingetjes. Een genot om naar te kijken.

Ze zijn erg mensenschuw en ontdekt worden heeft bepaalde gevolgen. Fijne en oprechte Ghibli, één van de betere die ik al zag.