The Exorcist (1973)

Wat een troep is dit, special effects zijn waardeloos en ik ben letterlijk geen een keer ook maar een beetje bang geweest, maar goed als je de conjuring en insidious als standaard gewend bent dan zijn dit soort films al gauw niet meer goed... 1*

Ik ga m toch maar voor de 43e keer kijken maar voor het eerst in de bioscoop. Ik ben echt bezeten van deze film.

Do you like movies?

I like to talk film, discuss, critique.

Het trok me niet zo, hoeveel keer deze film natuurlijk dé moeder van best wel veel films geweest is.

Maar goed, uiteindelijk gezien. Waarschijnlijk toch door weer een artikel van de hoofdpagina. (ja, ik lees die dingen (vluchtig) door, al is/was het alleen al om te genieten van talloze discussies..)

Linda Blair heeft een bepaalde mate van kinderlijke onschuld en een zekere volwassenheid in zich. Interessant personage, net als filmmoeder Chris.

Het is niet bloedstollend eng. Meer zo, dat het onder je huid kruipt en het je op die manier niet los laat. (Grotendeels met geluid uit gezien).

Ja wat moet ik hier nog over zeggen....Haha geweldige film en terechte icoon in het genre!

Beste horrorfilm aller tijden!

Het is ruim 10 jaar geleden dat ik deze film voor het laatst zag. De blu ray stond ook al een paar jaar onuitgepakt in mijn kast.

Had van de week Leap of Faith binnen gekregen en wilde die gaan kijken in de verwachting daardoor zin te krijgen in herziening. Dat werkte goed, want nog voordat de begin credits afgelopen waren, zette ik m stop en besloot ik juist eerst The Exorcist te kijken.

Zag de film voor het eerst in de jaren 80 in de bioscoop. Raakte als 16-jarige niet onder de indruk door ondermeer de trage opbouw. Maar goed, inmiddels denk ik daar dus duidelijk anders over en de herziening van vandaag bevestigd mijn mening dat dit de beste horrorfilm aller tijden is. Ja, beter nog dan The Thing en The Shining, maar wellicht ex eqo met de Texas Chainsaw Massacre.

Wat maakt deze film zo goed? Volgens mij is het de realistische aanpak. Het is haast documentair gefilmd en er wordt in het begin ook gezocht naar een wetenschappelijke verklaring en oplossing voor het probleem. Overigens zijn de scenes in het ziekenhuis misschien wel de meest ongemakkelijke. En het is pas als de wetenschap tekort schiet dat de kerk erbij betrokken wordt. Ondertussen wordt de kijker met een sublieme pulserende geluidsband een gevoel van onbehagen opgedrongen. Maar ook de vallende herfstbladeren zijn een voorbode van het verval. Zo wordt het steeds ongemakkelijker en voelt het ook allemaal zeer realistisch en geloofwaardig als de film in overdrive gaat. Het kleine meisje dat zichzelf mutileert en er steeds enger uit gaat zien, is natuurlijk ook een hele nare situatie. Dit wordt echt fantastisch gespeeld door de jonge Blair. Maar het is natuurlijk ook veel neer dan een horrorfilm. Het werkt ook als drama, misdaadfilm en bovennatuurlijke thriller.

Dikke 10! En de volgende kijkbeurt zal zeker niet weer zo lang op zich laten wachten.

Op naar Leap of faith!

Wat een reputatie al niet kan doen, ooit wel gezworen deze film nooit te zien omdat de film in zijn genre veel te serieus is. Horror kan in mijn optiek best leuk zijn als het schmierend is en met de nodige humor, uitzonderingen als The Thing, The Omen en The Shining daar gelaten, waar die zich vooral op sfeer lijken te richten. The Exorcist lijkt te willen shockeren met een dood ernstige toon, en dan moet je echt liefhebber van het genre zijn lijkt me. Ik heb er in ieder geval niet zoveel mee in deze stijl.

Het begin is dreigend, Merrin die het beeldje vind en de schok en angst die van de vondst uitgaat. De sfeer is dan op zijn zachtst gezegd reeds ongemakkelijk te noemen. Toch duurt het nog enige tijd voor het noodlot elders toeslaat, dit overigens geheel tegen mijn verwachtingen in, maar niet iets dat afbreuk doet. Langzaam brokkelt het beeld van het vriendelijke meisje af en doen er zonderlinge en dreigende dingen voor zoals de geluiden op zolder en het Mariabeeld. Tot dan zit er een Friedkin achtige en vooral goede opbouw in de film waar de tijd wordt genomen voor de ontplooiing van verhaal en karakters. Dit temidden van een uitermate onplezierige sfeer waarin weinig tot niets te vertrouwen lijkt, en vooral de hand van een goede regisseur te zien is in een aantal erg fraaie shots.

De pleuris breekt in een ongekend soort intensiteit uit bij de verschijnselen in bed. Het schudden van het bed, of de spastische bewegingen waar de dokters getuige van zijn, het ademt allen een eng soort overtuiging uit met als slotstuk natuurlijk de befaamde 'spiderwalk' die ooit als te eng voor de release beschouwd werd, en de definitieve transformatie en het draaien van het hoofd. Het is bijna niet te geloven hoe overtuigend en walgelijk goed dit er allemaal uitziet voor die tijd. Hulde ook voor stuntvrouw Ann Miles die de 'spiderwalk' voor haar rekening nam. Komisch dan weer zijn de medici die standvastig zijn in hun diagnose, ook wel bijzonder de psychiater die in control denkt te zijn. Vragen blijven er wel voor mij. Waarom dat meisje? Waarom zij? Wat is dat geluid nu precies op zolder? En wat heeft het nu eigenlijk uit te staan met de opgraving, komt daar iets vrij? En dan de finale, waar blijft de demon na de dood van Karras?

The Exorcist is dan al bijna iconisch te noemen waar het niet dat er bijna een Apocalyps Now achtig verhaal achter schuil gaat. Zo zou het verhaal gebaseerd zijn op ware gebeurtenissen, moest Blair en haar familie enige tijd beschermd worden vanwege bedreigingen door kerkelijke fanatici, en draait iemand van het medisch personeel de bak in als veroordeeld moordenaar. Het maakt The Exorcist toch wel tot een intrigerende en indrukwekkend product als je de inhoud en smaak er voor hebt met een cast allen erg in goede doen, vooral Blair natuurlijk, en valt op dat het zo bekende nummer van Mike Oldfield erg weinig voor bij komt. Hoewel niet helemaal mijn ding druipt de kwaliteit en klasse er natuurlijk vanaf.

Om de een of andere reden heb ik altijd maar stukjes uit deze The Exorcist gezien dus besloot ik hem nu eindelijk in zijn geheel te zien. Uit 1973 alweer dus probeer ik me een beetje in deze tijd te verplaatsen.

Dan denk ik dat deze film best wel wat teweeg bracht. Terwijl hij het niet moest hebben van speciale effecten en dat was misschien maar goed ook, want nu zag ik een realistisch beeld van 'hoe het zou zijn als..'.

Ik dacht dat het nummer Tubular Bells meer aanwezig ging zijn, maar blijkbaar was het vaker te horen in Bassie & Adriaan dan in The Exorcist zelf

Deze film is nog steeds goed te kijken in 2021, daarom:

3,5 sterren

Vanavond op ARTE een documentaire over de carrière van William Friedkin...

De gulden regel van een goede horrorfilm: geef het publiek de tijd en de gelegenheid om het personage te leren kennen en er sympathie voor op te brengen voordat je het in gevaar brengt, want anders is het gewoon slachtvee waar de kijker niets om geeft, en dan slaat de film dus dood. Blijkens Rosemary's baby kende Roman Polanski die regel als geen ander, en William Friedkin maakt hier eveneens duidelijk dat hij zijn zaakjes op orde heeft in dat opzicht. In èlk opzicht trouwens: er wordt uitstekend geacteerd (zelfs door Lee J. Cobb, die toch kan schmieren als weinig anderen), de kijker wordt niet "uit de film gehaald" door té nadrukkelijke muziek (de duivelsuitdrijving zelf vindt plaats in oorverdovende stilte), en zelden was een acteur geschikter voor zijn rol dan Max von Sydow, wiens gezaghebbende uitstraling elke vorm van ironische afstand vermijdt. Een traag intro met een paar nare schokken, daarna een enorm brok ellende met een enkel moment van rust, en voor wie er gevoelig voor is werkt de film nog steeds – en hóé. Knap.

Had ook maar 10 oscar nominaties hé en dat voor een horrorfilm dat is volgens mij nog nooit gebeurd.

Voor 1973 zijn de special effects en vooral het geluid fantastisch.

11 miljoen heeft the exorcist gekost. (was toen veel geld) en heeft bijna 500 miljoen opgebracht.

Maar ja, als ik je stemmen zie bij andere films, dat zegt eigenlijk al genoeg.

Volledig mee eens!! 'Recensie' van JD2001 slaat kant nog wel. Weliswaar zijn de films die hij aanhaalt ook prima films, maar hij vergeet de tijdgeest. Special effects waren voor die tijd wel degelijk goed. Bovendien gaat het bij deze film om meer dan special effects. The Exorsist is voor mij nog steeds een absolute topper in het genre.

Kon 'm mooi meepikken op BBC2, want het was alweer even geleden (ik was die hele 'moordzaak' glad vergeten). Ik kan me vinden in zowel kritiek als loftuitingen. Bv. met de chant "The power of christ compels you!" moest ik toch een beetje lachen. Verder ook nauwelijks eng. Het leukste is natuurlijk het 'Blair witch-je' zelve en haar provocerende teksten, voor die tijd toch ongehoord - tegenwoordig zijn ze al bijna op dat niveau aanbeland in de Tweede Kamer. De make-up en fx zijn voor die tijd zeker goed, maar komaan, zo'n schommelend bedje...
Wel sterk gebruik van schitterende locaties, uitstekend gefilmd en geacteerd en een mooi muzikaal thema... vast inspiratie geweest voor o.a. Profondo Rosso en Halloween...? En: die medische onderzoeken waren nog het meest horror, waren dat nou allemaal echte apparaten en gangbare onderzoeken uit die tijd?!

Prima uit te kijken film met wat onbedoelde lol, maar doe mij die andere maar (The Omen).

Dit is de eerste film die echt mij slecht liet slapen. Ik was 12...

Maar wat een geniale film wat een mooie beelden. Echt top.

Ik vergat nog de crucifix-scène, qua make-up niet bijzonder, maar wel bijzonder schokkend.

Na lange tijd weer eens gezien en toch een stukje minder dan ik me herinnerde. Film die het vooral moet hebben van enkele sterke scènes/momenten. Maar ook een aantal scènes die nogal saai zijn zoals de openingsscène in Irak of te lang duren, bijvoorbeeld de uitdrijvingsprocedure zelf. Echt eng of spannend is de film niet, sfeervol wel en voor zijn tijd ziet het er allemaal goed uit.

nummer 1 horror film aller tijden,met op tweede plaats the shining.

De beste horrorfilm ALLER TIJDEN met geloofwaardige scenes, niet voor min 18

Meesterstuk, zuig jij maar....

Na jaren nog eens opnieuw bekeken op blu-ray, sommige fragmenten konden mij overtuigen, andere minder, maar wel meer dan in de bioscoop door de reacties van sommige toeschouwers. Toch nog genoten als griezelfan. Mijn voorkeur gaat echter nog steeds uit naar het latere "The Omen". Misschien niet zo spectaculair, maar voor mij griezeliger. En als het van de regisseur Friedkin moet zijn: Sorcerer blijft voor mij zijn meesterwerk.

Uitzonderlijk meesterwerk van William Friedkin. Alle zin en onzin die in het horrorgenre nadien nog kwam is hier (slap) van gekopieerd. Deze film zette ook het horrorgenre helemaal op de kaart. De eerste drie kwartier van de film slepen wat -in deze tijd, waarbij we de jongste 10 jaar bij elke horrorfilm al 30 voorspelbare jumpscares kregen in het eerste half uur- maar Friedkin zet de personages net zeer zorgvuldig neer. Leuk dat er ook wordt gekozen voor een steenrijk gezin uit de gegoede buurt in Georgetown, zelfs daar is de film al revolutionair. Alles wat dan in de volgende 75 minuten volgt is horror van de bovenste plank.

Geniaal hoe je de onschuldige Regan letterlijk ziet transformeren naar een afschuwelijk weerzinwekkend monster. De 'Let Jesus Fuck You'-scène is zo schokkend en iconisch dat ze met de jaren zelfs wat komisch is geworden. Glansrollen voor Von Sydow en Miller en vooral Burstyn uiteraard. Het beste horrorspektakel ooit gemaakt.

Er komt blijkbaar een sequel dit jaar - met Burstyn.

Blijft een prima horror klassieker, geen moment mee verveeld. Vroeger ook al eens gezien.

Als eerbetoon aan de onlangs overleden Friedkin weer eens opgezet.

Het engste aan deze film, en ook Paul Verhoeven stipt dat aan in zijn tweede filmboek 'Meer Verhoeven', is merkwaardig genoeg de scène die het meest realistisch is: Linda Blair/Regan die een angiografie (?) ondergaat in het ziekenhuis waarbij er een naald in haar hals gezet wordt en er even een straaltje bloed uit haar halsslagader spuit... Pure horror! Tegenwoordig doen ze dat (geloof ik) via de lies, tenminste.. dat las ik in de gauwigheid toen ik naar informatie zocht hierover. Ik ben niet zo thuis in die ziekenhuisdingen.

Toevallig zit er in Turks Fruit een zelfde soort ziekenhuisscène: Olga die een hersenscan ondergaat, alleen is die van Friedkin veel akeliger, uiteraard. De films beginnen ook het hetzelfde, dan heb ik het over het allereerste shot: een straat, nacht, koplampen van een auto, een lantaarnpaal...

Of 1973 een goed bouwjaar is betwijfel ik, het was in ieder geval wel een goed, opvallend en controversieel filmjaar: The Exorcist van Friedkin, Turks Fruit van Verhoeven, Sisters van De Palma, James Bond dook de wereld van de voodoo in in Live and Let Die, voor het eerst vertolkt door Roger Moore, en Disney bracht een historische held op het witte doek in de vorm van een vos.

In vergelijking met films van eind jaren '60, zoals Bonnie & Clyde, The Graduate.., doet The Exorcist een stuk moderner aan, alsof er met die film een nieuw tijdperk aanbrak.

Met name de eindscènes met Max von Sydow blijven iconisch; Shove 'm up your ass, you faggot! You faggot wordt vertaald als 'ouwe neuker'. Ook de onheilspellende muziek van Mike Oldfield is nog altijd even fantastisch; dat schot van die 2 nonnen die over straat lopen!

Wat me nu ook opviel is de wijze waarop de moeder steeds in beeld komt, van onderaf gefilmd en dan zo half in de schaduw. Knap gedaan door Friedkin. En goed spel ook van Ellen Burstyn. Die reactie van haar bij de beroemde spider-walking scène, zo heel vermoeid, zo van 'O nee, krijgen we dit ook nog!'