Claire Denis

Na Vendredi Soir en in mindere mateTrouble Every Day had ik de hoop bijna opgegeven, maar gelukkig zag ik deze week Beau Travail.

Ik hoop dat ze ooit nog eens een film in die stijl maakt.

Misschien moet ze ook eens een scenario van een ander regisseren. Er zitten in haar films soms van die geforceerde en bedachte dingen. Beau Travail had dat niet.

Hoewel ik nog niet helemaal begrijp wat je hiermee (geforceerde, bedachte dingen) bedoelt... Kan je dat toch nog uitleggen.

Zo'n film heeft ze al vaker gemaakt, talloze zelfs. Misschien beter passend bij jouw smaak: Chocolat (die uit 1988 dus!) en S'en Fout la Mort. L'Intrus zou ik er ook onder scharen en Nenette et Boni ook, maar goed, jij ergert je aan iets dat ik niet goed kan duiden, dus moet je niet naar deze (bijna kritiekloze) Denis-fan luisteren.

Sterkte vast met zoeken!

Ik vind de personages in genoemde films onecht, ik kan hun handelingen niet volgen en voel geen binding met de personages. Ze komen op mij over als arthouse typetjes (te ver doorgeslagen gekwelde en zielige personages).

De gebeurtenissen in die films vind ik ook niet bijster interessant en te bedacht. Beide films vind ik ook deprimerend.

Ik begrijp in de verte wel wat kappeuter bedoeld. Nou moet ik melden dat ik alleen Trouble Every Day en Beau Travail gezien heb.

Wat in eerst genoemde wel het geval is, is dat Denis de personages expres een bepaalde 'gemaaktheid' meegeeft, naar mijn gevoel. De personages zijn ingetogen, inzichzelfgekeerd. Het is dan ook bijna een stijlmiddel geworden, zo'n personage als de vrouw in het dichtgetimmerde huis. Maar goed, ik vind dat juist prachtig.

Claire Denis maakt haar personages als dichtgetimmerde huizen, als opgesloten in zichzelf, zonder enig redelijk contact met de buitenwereld. Dat maakt ook haar films tot échte kunstwerken.

Ik weet niet of je dit bedoelde, maar ik mijmer ook maar wat

Ja toch wel.

Vooral aan Vendredi Soir vind ik weinig spontaans zitten. Het komt op mij allemaal erg bedacht over. Natuurlijk is elke film bedacht, maar een film die je continu uit de illusie haalt en je laat meekijken en meevoelen met de keuzes en overpeinzingen van de scenarioschrijver/ regisseur daar ben ik altijd wat allergisch voor. Maar dat is natuurlijk *kuch* erg persoonlijk.

Persoonlijk is het sowieso..

Maar ik vind het juist wel een kracht van Denise. Het "hypergestileerde" straalt iets uit. Zelfde heb ik wel bij meer films overigens (Tony Takitani, Code 46, Innocence etc.), films die heel erg 'dicht' lijken. Of dat alles zo goed is overdacht dat er bijna geen ruimte overblijft.

In Beau Travail vind ik het vooral nog ondoorgrondelijker, en het had op mij een extreem ontroerend effect. Het verhaal is natuurlijk ook geheel anders dan bij Trouble Every Day. Voor mij is het een volmaakt kunstwerk, van ongekende diepte (ook in karakters).

Heren: In plaats van mijmeren op jacht naar meer Claire Denis zou ik zeggen! Ze heeft nog een handvol andere films gemaakt, dus....

Maar verwacht geen hyperstilering meer, want Beau travail spant daarin de kroon. Films als Nenette et Boni en J'ai Pas Sommeil hebben meer een standaard verhaal (vaak mensen die zich proberen te ontworstelen aan de marges), maar onderscheiden zich door de zweverige Claire Denis stijl, zonder dat die opvallend aanwezig is. Maar omdat het even geleden is dat ik de films zag heb ik het laatste niet recent getest op kappeuters allergie

L'Intrus maakt zich zeker wél schuldig aan de overstilering en onbegrijpelijk arthouse types, maar als je daar doorheen kijkt zie je worsteling van een oudere man (wél een echt mens) met zijn leeftijd, zijn gezondheid en zijn harde karakter wat hem slechts eenzaamheid heeft gebracht. Dan blijken die arthouse types (Dalle en Golubyeva maken het beiden erg bont) helemaal niet erg, die zijn toch alleen maar decor. En wellicht bestaan ze zelfs niet eens, behalve in de fantasie (én dus in de film ). Wat werkelijk raakt is die worsteling van die man en manier waarop de verzengende beelden en muziek het moment vangen, waarop hij uit zijn evenwicht raakt aan het eind van zijn leven. En dan ondergaat hij ook nog een harttransplantatie: hij krijgt het hart (en dus de ziel) van een ander.

Slechts 1 film van haar gezien (trouble every day) maar wel erg onder de indruk. Weet een sterke sfeer neer te zetten en prachtige cinematografie. Ook qua soundtrack was de film meer dan oke.

Wil graag meer van haar zien, enkel een beetje jammer dat de dvd's zo duur zijn. Daarbij vraag ik me ook af of ik de andere films zo goed zal vinden. Het horror-element in trouble was toch iets wat me erg aansprak. Volgens mij zit dat niet in haar andere films. Beau travail staat iniedergeval nog hoog op de to-see list.

Dan is er een grote kans dat je de andere je toch ook wel gaan bevallen. Dat geldt namelijk voor bjna elke Denis-film (muv Vendredi Soir).

Het is maar wat je horror noemt. De films hebben een bepaald soort bruutheid, of meer directheid. Maar bloed inderdaad niet per se, of het moet het hanenbloed zijn uit S'en Fout la Mort.

Waarom? Ik vond Vendredi Soir juist enorm sterk. Ik quote cinema.nl:

Denis confronteert Laure, die op het punt staat bij haar geliefde in te trekken en op vrijdagavond naar een etentje rijdt, met een schier eindeloze file in Parijs. In haar auto bereikt Laure een toestand van acceptatie die neigt naar meditatie. Dan klopt een voetganger aan die vraagt of hij naast haar mag zitten. De lyriek begint.

Mooie onderbelichte close-ups van zijn kraag, van sigarettenrook, van lome blikken die alles en niets kunnen zeggen; op de achtergrond gedempte straatgeluiden en stadse dramatafereeltjes die vanuit de comfortabele autozetel te volgen zijn.

De kijker wordt meegenomen in deze grote mijmering, een beetje als in In the Mood For Love. Er gebeurt wel wat, maar niet veel; er wordt wel gesproken, maar niet veel. De camera heerst, de sfeer vertelt.

Deze film is in feite één grote metafoor voor de sluimerende bindingsangst van de hoofdpersoon Laure.

Mijn interesse in cinema van Claire Denis werd daarna licht de kop ingedrukt bij het bekijken van Trouble Every Day, dat me thematisch niet echt aanstond. Het wordt ondertussen wel tijd dat ik eens meer werk van haar ga zien. Klasse regisseuse.

Voor mijn gevoel is Vendredi Soir een film waarin de beeldtaal gewoon teveel op de achtergrond is geraakt en het script de sfeer bepaald. In mijn beleving is dat bij de andere films andersom; en daar hou ik van.

Ben door je quote wel weer nieuwsgierig geworden. In the Mood for Love is geen slechte referentie natuurlijk. Ik zag Vendredi Soir pas 1x, dus misschien moet ik het nogmaals proberen en heeft ze echt alleen maar fantastische films gemaakt, zonder een dipje.

Trouble Every Day laat zich ook niet direct als een Claire Denis ontmaskeren, maar juist daar blijkt de sfeer de hele film te bepalen als eenmaal duidelijk is hoe de vork in de steel zit (tenzij je je laat misleiden door het warrige script/verhaal en dus concludeert dat je het bagger vindt).

Volgens IMDB komen er dit jaar twee(!) films van Denis aan.

Ja ik zag het ook. Fijn vooruitzicht.

Ze heeft met de hand op haar hart beloofd (bij de vieweing van L'Intrus op het IFFR) dat haar volgende film een komedie zou worden. Ik weet niet welke van de twee daar beter bij past. Claire samen met Huppert intrigeert mij wel. Huppert heeft zo'n sfeerbepalende aanwezigheid, dat de hand van de regisseur daar soms minder volebaar is en het meer een Huppert film wordt. Ben benieuwd hoe dat Denis vergaat.

Denis is Meet the Meastro regisseur op het IFFR. 35 Rhums gaat daar draaien en Nenette et Boni gaat op tour langs Zuidhollandse filmtheaters.

Interessant. Hopen dat het nu echt Meet the Maestro wordt. (vorig jaar had menigeen het al over 'Miss the Maestro')

Het jaar daarvoor (Gus van Sant) was de maestro er ook niet en ik twijfel of Haneke er in 2005 was. Maar Denis is volgens mij in tegenstelling tot de Coens en Van Sant een redelijk vaste gast in Rotterdam.

Klopt, geen van de geselecteerde maestros is er nog zelf bij geweest. Denis heb ik overigens ook nog nooit in levende lijve gezien, terwijl ik vier van haar films op het festival zag, maar wellicht was zij er op andere dagen.

Denis was zeker en vast aanwezig. Heb haar bij Beau Travail, Vendredi Soir én L'Intrus gezien. In het jaar van Trouble Every Day was ze er of niet of op een andere dag.

Ik kan me niet voorstellen dat ze niet komt, ze is natuurlijk ook een 'kleinere' naam dan Haneke, Van Sant en Coen. Klein maar heel fijn dus.

Ik zou iedereen aanraden ook Nenette et Boni mee te pikken in de tijd aanlopend op het festival Het was mijn eerste kennismaking met Denis. En bij mijn weten is er geen Engelstalig ondertitelde DVD voorhanden (of althans niet heel erg betaalbaar). Naast haar recente werk heb ik alleen J 'Ai Pas Sommeil op DVD.

Ik heb Nenette et Boni nog op VHS, misschien moet ik die eens via de HDD overzetten op een DVD.

Claire Denis Film Scores.

DISC 1: NENETTE ET BONI:

1. Opening

2. Bus Vision 1

3. Boxer, The

4. White Material

5. Children's Theme 1

6. Maria and the Boxer

7. Workers

8. Andre and the Old Man

9. Yellow Dog

10. Maria and the Old Man

11. Maria and the Sheriff

12. Andre's Death

13. Children's Theme 2

14. Attack On the Pharmacy

15. Bus Vision 2

16. Closing

DISC 2: TROUBLE EVERY DAY:

1. Opening

2. Train Montage 1

3. Night Time Apartments

4. Night Train

5. Lionel Home Drunk

6. Train Montage 2

7. Rene's Death

8. Lubec

9. Machtilde

10. Lanterns

11. Necklace, The

12. Closing

DISC 3: VENDREDI SOIR / L'INTRUS:

1. Opening

2. Binoculars

3. Running Dogs

4. Night Drive

5. Horse Dream

6. Pusan Snow

7. Purple Sea, The

8. Sleepless Night

9. Black Mountain, The

10. Closing

11. Nightfall

12. Le Vestibule

13. Le Rallye

14. Falling Asleep

15. Jean

16. Street Fight

17. Laure's Theme

18. Hotel Love

19. Footsteps

20. Le Voiture

21. Chambre 26

22. Sunrise

DISC 4: 35 RHUMS:

1. Opening Titles

2. Dream

3. Houses

4. Maid Theme

5. Room 321

6. Computer

7. Notre Dame

8. Killing Theme

9. Taxi To Cor‚

10. Cor‚ On Stairs, Love Theme

11. Maid Theme (End)

12. Closing Titles

13. Killing Theme [Alternative Version] - (alternate take)

14. Trouble Every Day

DISC 5: WHITE MATERIAL:

1. Ma Soeur

2. La Passerelle

3. Les Gateaux

4. Camions

5. N‚nette Est L…

6. Petites Chiennes

7. Nosf‚ratu

8. Petites Gouttes D'eau

9. Les Cannes A Pˆche

10. La Mort De F‚lix

11. N‚nette S'en Va

12. Les B‚b‚s

13. Les Fleurs

14. Rumba

Oeh - fijne tip!

Ja, de filmmuziek van Tindersticks is echt geweldig. Op hun reguliere albums vind ik ze wat onevenwichtig, maar zo'n score vullen ze telkens uitstekend in

Jammer dat ik Nenette Et Boni en Touble Every Day, deze waren al eerder los uitgebracht, een jaar geleden voor een belachelijk lage prijs heb gekocht. Om nu voor 3 andere zoveel geld neer te tellen. Op Amazon.uk inclusief verzendkosten zo'n 9 euro goedkoper zie ik.

Het zal wel geen uitgaven zijn met normale cd-doosjes?

Claire Denis Collection (DVD, Artificial Eye):

- Beau Travail

- Chocolat

- Nenette et Boni

- White Material

Release date: 25 februari.

Nenette et Boni en Beau Travail gaan ook los in de verkoop trouwens.

Chocolat (1988) 4

S'en Fout la Mort (1990) 3,5

J'ai Pas Sommeil (1994) 3

Nénette et Boni (1996) 3,5

Beau Travail (1999) 3,5

Trouble Every Day (2001) 3,5

Ten Minutes Older: The Cello (2002) 3,5

Vendredi Soir (2002) 4,5

Intrus, L' (2004) 4

35 Rhums (2008) 4,5

White Material (2009) 3,5

Salauds, Les (2013) 5

Ben bijna klaar met mijn inhaal- en herkijk-slag van Denis werk. Vers Mathilde moet nog gezien worden en Beau Travail wil ik al heel lang nog eens herzien (eigenlijk zou ik, gezien de score, J'ai Pas Sommeil ook nog een herkansing moeten geven...). Vond het toch wel tijd worden voor een scorelijstje

En kan gelijk melden dat er nóg een titel ontbreekt aan mijn te zien lijst, en aan MovieMeter, namelijk de film "Tous les garçons et les filles de leur âge..." US Go Home (TV Episode 1994) - IMDb

komt waarschijnlijk omdat het een tv-film is, waardoor een poster, en goede distributie, ontbreekt. andere films uit het Arte project "Tous les garçons et les filles de leur âge..." zijn hier wel al te vinden, maar dan betreft het steeds een langere edit die wél in de bios of op festivals is uitgebracht... dus de toevoegbaarheid is eventueel ook discutabel...?

EDIT: de serie als zodanig schijnt toch ook wel de festival rondes gedaan te hebben, als ik de verschillende prijzen/nominaties op Imdb bekijk Tous les garçons et les filles de leur âge... - Awards - IMDb

dus de toevoegers kunnen aan de slag!

Les Roseaux Sauvages (1994) is de langere versie van Le Chêne et le Roseau

L'Eau Froide (1994) is de langere versie van La Page blanche

Trop de Bonheur (1994) is de langere versie van Bonheur

Frères: La Roulette Rouge (1994) is de langere versie van Fréres

je zou eventueel kunnen stellen dat Nénette et Boni (1996) de langere versie is van US Go Home denk ik...? maar dan wel weer helemaal anders

... er zit ook nog een Akerman tussen die hier op MM ontbreekt... van wat ik gezien heb toch wel érg sterke films van een hele fijne selectie Frans talent!

Ook een lijstje.

- L'intrus (★★★★)

- Les Salauds (★★★★)

- 35 Rhums (★★★★)

- Nénette et Boni (★★★★)

- Beau Travail (★★★½)

- Chocolat (★★★½)

- Vendredi Soir (★★★½)

- White Material (★★★½)

- Trouble Every Day ( - )

Wil nog een aantal zien. En Beau Travail is voor mij ook de eerste die ik wil herzien.

Aangeschaft naar aanleiding van het enige tijd geleden op tv langskomende 35 Rhums, alsmede vanwege de enthousiaste berichten alhier, en die bij de diverse titel-topics.

Intussen het hele pakketje gezien, en Denis heeft er een fan bij. Wat een cineast. Iemand die daadwerkelijk de beelden laat spreken, en haar films ook qua structuur en opbouw heel sterk vormgeeft.

Denis ‘vertelt’ vanuit de beelden ‘verhalen’, veel meer dan dat ze met beelden geïllustreerde verhalen vertelt.

En dat betekent niet bepaald dat haar films bij gebrek aan inhoudelijke substantie blijven steken in vage esthetiek, waarbij iedereen er vanuit zijn persoonlijke preoccupaties vrijblijvend op los kan associëren.

Dat laatste kan natuurlijk altijd, maar: als je bijvoorbeeld de (wat mij betreft) cruciale scène uit Chocolat (Het kleine kolonistenmeisje France en de Afrikaanse bediende Protée bij de generator) ziet, hoe concreet, veelzeggend en tegelijkertijd, in al zijn compactheid, vol poëzie wil je het hebben? Zelden een scène gezien waar zo zorgvuldig naar is toegewerkt, en die in die mate ook zo emblematisch is voor de portee van een film.

En hoe hartverscheurend ontroerend, tragisch en concreet wil je dit hebben: de desperate actie, de wanhopige greep naar leven en geluk, van Boni in Nenette et Boni, een actie die zijn inhoudelijke en emotionele kracht juist krijgt vanwege de sublieme structuur mislukt gezin – vader – zus – broer – bakkersvrouw – gezinsgeluk, die gaandeweg de film, met Nenette en Boni als polen van doodsdrift en levenswil, is opgebouwd?

Op gevaar af definitief tot het gilde Overenthousiaste, Wild Met Sterren Rondstrooiende Hoogstemmers op MM te worden gerekend, ga ik al deze films met niet lager dan 4* waarderen (en het zou kunnen dat ik 35 Rhums – heb ik niet helemaal af kunnen kijken – met 3,5* te laag heb ingeschat).

Van de vier is Beau Travail in zijn prachtige gestileerdheid ongetwijfeld de ‘mooiste’, maar vooralsnog neig ik er toe om Nenette et Boni persoonlijk de beste te vinden. Misschien juist omdat ik daar de gestileerdheid nog beter in functie van de uit te beelden menselijkheid en emotionaliteit vind werken. Maar goed, dat is een voorlopige conclusie na één kijkbeurt. Alle films van Denis die ik tot nu toe gezien heb, nodigen nadrukkelijk uit tot meerdere herzieningen.

Kortom: topklasse over de hele linie, van een regisseur die hier op MM naar mijn gevoel relatief te weinig weerklank lijkt te vinden, en waar ik nog veel meer van wil zien.

Claire Denis

Enkele jaren geleden gestart met 35 Rhums en toen nooit durven denken dat Denis één van mijn favoriete regisseurs zou worden.......

Inmiddels de eerste tegenvaller met Vendredi Soir.

Beau Travail 4.5*

L'Intrus 4.5*

Les Salauds 4.5*

White Material 4*

Trouble Every Day 4*

35 Rhums 3.5*

J'ai Pas Sommeil 3.5*

Vedredi Soir 2.5*

Via de Filmkrant; bericht uit Parijs van Claire Denis in lockdown.

Claire Denis’s Quarantine Diary: Hummus and New Scripts - vulture.com

Trekt Claire Denis naar Cannes met High Life-opvolger? - Vertigo