
Trouble Every Day (2001)
Frankrijk / Duitsland / Japan
Drama / Horror
101 minuten
geregisseerd door Claire Denis
met Vincent Gallo, Tricia Vessey en Béatrice Dalle
Twee pasgetrouwden, Shane en June Brown, vliegen voor hun huwelijksreis naar Parijs. Shane reageert vreemd op de seksuele avances van zijn vrouw, en brengt veel tijd door zonder haar. In de hoop antwoord te vinden op zijn bizarre seksuele behoeften, en deze te beteugelen, bezoekt hij een kliniek waar zijn oude vriend Léo arts is.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=bRLzGddb6FU
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,0 / 7286)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Gelukkig brengen de bloederige scènes daar nog enigszins verandering in, het was soms echt met moeite ernaar kijken. Met name de scènes met Dalle, letterlijk gruwelijk goed.
Uiteindelijk toch een film voor de liefhebber.
Kleine 2,5 sterren.
Vampiers lijken mij niet aan de orde en met dat genre doe je de film überhaupt tekort. De achtergrondinformatie van experimenterende artsen in een jungle was misplaatst en ik zie de bloederige excessen liever een manifestatie van het sneevlak tussen menselijkheid en dierlijkheid.
Voor degene die - uiteraard ná het zien van de film - nog wat verhelderende woorden willen lezen, een goede recensie: “Trouble Every Day” - Salon.com


Nee van deze film had ik meer verwacht en hij is me dus ook behoorlijk tegengevallen.
Ooit een docu gezien met Stuart Staples waarin hij sprak over zijn samenwerking met Denis, maar nooit gedacht dat dit zo'n mooie match zou opleveren.
Na het indrukwekkende Beau Travail van een paar dagen geleden nu helemaal klaar voor nog meer Claire Denis.
Anyway, van de eerste pakweg 50 minuten was ik nog niet zo onder de indruk. Het kabbelt allemaal maar wat voort zonder echt een richting uit te gaan, en de personages konden me niet helemaal pakken. Gallo en Dalle zijn beide sterke acteurs, alleen heb ze weleens beter zien spelen dan hier. Saai vond ik het dan ook weer niet, want toch kent de film door middel van o.a. de sterke soundtrack een luguber en apart sfeertje. Ook visueel is het consistent apart genoeg om nog wel te blijven boeien gelukkig.
Voor mij lag het keerpunt van de film bij de seks-scene tussen Dalle en die inbreker. Vrij gruwelijk in beeld gebracht, onder begeleiding van wederom sterke soundtrack. Akelige scene, horror pur sang wat mij betreft. Daarna wordt het ook meteen een stuk interessanter en valt het verhaal van de film wat meer op zijn plaats, waardoor het al bij al toch een boeiende kijkervaring geworden is. 3,5* voor deze.
Bijzonder knap weer, de eenvoud waarmee Denis met een enkel shot iets weet te vertellen of te suggereren, of een gevoel op te roepen. Al is het maar met een koortslip, het rood kleurende water van de Seine in het morgenlicht, of een bloeddruppel op het douchegordijn.
Overigens: een busje langs de weg, een verleidelijke vrouw, een slachtoffer, een motorrijder; dat zag ik nog niet zo lang geleden ook. Maar dat was in Schotland, geloof ik...
Overigens: een busje langs de weg, een verleidelijke vrouw, een slachtoffer, een motorrijder; dat zag ik nog niet zo lang geleden ook. Maar dat was in Schotland, geloof ik...
Nu je het zegt

Ik vond het lastig mij te focussen . Het tempo was killing voor de score.
De beeld kwaliteit die ik voor handen had hielp ook niet veel mee.
Maar het deed me niet zo veel.
Het schijnt dat er een hoop mooie " diepe " shots in zaten .
En dat kan soms ook mijn ding zijn.
Maar hier niet .dikke 2 ster
Hopelijk zijn er nog meer films van Denis die me zo kunnen bekoren, want naast dit meesterwerk viel de rest (uitgezonderd Beau Travail) me enigszins tegen.
Stevige tegenvaller bij herziening. Mijn originele review nog een keertje nagelezen en ik herken er niet zo heel veel meer in. Vooral visueel vond ik dit zwaar teleurstellend. Erg lelijk in beeld gebracht, het zag er vaak nogal goedkoop en ongeïnteresseerd uit.
Ook de soundtrack kon mij ditmaal veel minder bekoren. Sowieso mijn stijl niet echt, maar vond het niet meer zo speciaal als ik vroeger blijkbaar wel deed. Het zorgt ervoor dat het allemaal véél minder hard aankomt, al kan het ook wel zijn dat de op deze film volgende wave van Franse horrors daar ook wat voor tussen zit.
Dalle en Gallo doen het nog wel goed en de film kent nog een paar interessante scenes, maar het scherpe was bijna volledig weg en dan rest toch vooral een niet zo aantrekkelijk ogende film. Er blijft op zich genoeg boeiends inzitten om zeker niet te vervelen en af en toe te intrigeren, maar het genie dat ik er vroeger inzag was weg deze keer.
Verlaging met een volledige * (volgens mij de eerste keer na 4 jaar aan herzieningen).
3.5*


Acteerwerk en sfeerschepping is zeker best goed maar de traagheid van het verhaal maakt het geheel vrij saai.
Het begin was een beetje traag, maar dat trage wordt, achter af gezien, al snel omgeslagen naar subtiliteit. De film is grotendeels een blik in het leven van zowel het Amerikaanse stelletje als dat merkwaardige Franse chirurgen echtpaar. Echter is het wel zo dat ik niet echt precies de puzzelstukje op een plaats kon leggen. De film kabbelt namelijk een beetje naar het einde toe... al moet ik zeggen dat dat gekabbel ook nooit saai wordt. Er wordt zorgvuldig aandacht besteed aan de vele sfeervolle plaatjes van Parijs wat word aangesterkt met de soundtrack van Tindersticks en enkele jazzdeuntjes... waarbij het soms lijkt alsof ik naar een stokoude Franse film aan het kijken ben. Dan de rare trekjes en enkele verschijnselen van de personage's en flashbacks waarbij je al meteen weet dat er iets niet aan de haak is in de breintjes. En ja... dan het laatste half uur, dan breekt de hel als het ware op een artistieke manier los. En ja... dit was een pijnlijke zit. Maar waar moet ik dit nou eigenlijk aan vastkoppelen? Kannibalisme? Necrofilie? Lustmoord? Vampierenfetish?
En zo is Trouble Every Day toch nog wel een uitstekende film. Voor de liefhebbers welteverstaan. Beatrice Delle is de uitschieter. De sfeer is om te smullen! Mede dankzij mijn zonet omschreven situaties. Blijkbaar vond de regisseur vele andere dingen belangrijker dan de gruwel.
4,5*
Het eerste kwartier wordt er amper een woord gesproken, en laat Denis ons langzaam binnen in de wereld van haar personages. Trouble Every Day is geen film die waarbij het verhaal meteen begint, de personages en hun onderlinge relaties direct redelijk duidelijk zijn, en je gelijk snapt wat er aan de hand is. Overigens wordt het ook later nergens een praatfilm, en blijven de dialogen spaarzaam. Steeds leren we iets meer over de twee stellen waar de film om draait, en die aan een soort van vampirisme blijken te lijden. Het duurt zowat een uur voor de horror toeslaat, maar toen het dat deed was het ook wel dermate intens dat ik er bijna even naar van werd. Niet vanwege extreme gore, maar omdat Denis je het echt laat voelen. Bovendien mengt ze het met seks, zonder dat het exploitation wordt. Echt wel sensueel ook, het begin van de scène.
Toch, het is geen gemakkelijke film. In de eerste plaats door het tempo en tweede de manier waarop Denis haar verhaal construeert. Tevens zal de rauwe narigheid niet iedereen bekoren. Arthouse-horror dan? Ik zou het niet gek vinden als mensen dat zouden vinden. Dalle en Gallo zijn prima, maar ook ik vond het visueel niet heel erg mooi.
3,5*