À l'Intérieur (2007)

Maar de beste heb je nog niet gezien volgens mij.

ja, maar die gaat alexspyforever hoogstwaarschijnlijk ook niet goed vinden. Is duidelijk niet zijn cup of tea gezien de vorige recensies van de andere films. Nu, ieder zijn ding zeker en smaken verschillen nu eenmaal.

Ja, dat is de volgende die ik ga kijken. Voor de duidelijkheid ik ben een lijst af aan het werken voor een KO in een latere fase. Het is dus absoluut geen zelfkastijding (of misschien toch een beetje ) maar voor een reden, zie hier maar:

Film >> Filmgames >> Horrorfilm draft en KO

Noodless ja ik vrees er een beetje voor maar ik ben een horrorfan en een doorzetter, geloof me ik heb al veel bottom of barrel stuff gezien, deed trouwens mee aan een turkey challenge maar daar had ik even geen zin meer voor. Uitgelezen kans trouwens om wat in te halen qua horror van deze eeuw, en daar ook eens wat over mee kunnen praten. Uiteraard wil ik gewoon zoveel mogelijk mee kunnen stemmen in de KO achteraf.

Gore, gore en nog eens gore. Een waar festijn van allerhande mutilatiewerkzaamheden. Een orgie van snij- en steekwerk en ander geprik in lichaamsdelen. De beide vrouwelijke hoofdpersonages kunnen er wat van in actieve zin. De passieve zin mag er ook zijn. Ze incasseren de meest verschrikkelijke dingen op grootse wijze. Heuse horror is hier aan de hand. Met behulp van behoorlijke effecten is het een aangenaam schouwspel om de film roder en roder te zien kleuren.

Erg jammer dat deze pracht niet wordt ondersteund door iets van spanning. Die is gewoon afwezig. Dalle is niet bijster creepy. Haar verschijning levert geen suspense op. Ze is er en doet haar ding. Dat doet ze goed hoor, maar ze handelt ook heel rechttoe rechtaan, waardoor de spannende opbouw naar een splatterende uitbarsting ontbreekt.

De bloederigheid duurt voort en zonder boeiende interruptie in de vorm van een terugblik of een verklarend dialoogje wordt dat na verloop van tijd toch een beetje saai, zo zonder suspense, zo zonder boeiend onderliggend verhaal.

De muziek zorgt ook al niet voor extra spanning. Not creepy at all. Deze score wekt de verkeerde verontrusting op. Irritant heet dat.

Met de gore zit het goed. Verhaal en personages zijn niet interessant. Spanning is er amper.

En van gore alleen kan ik niet leven.

Hou er niet van, maar zal niet ontkennen dat het in z'n genre een goed gemaakte film is.

Goor.

Van de regisseur van Leatherface, die ik ook redelijk vond, qua gore niet erg maar prima te doen, besloot ik mezelf is aan deze te wagen. Ik wist exact wat ik kon verwachten, en de recensies zeggen ook al een hoop. Dit word een grote bende bloedvergieten.

Het duur 20 minuten voordat de film echt spannend wordt en dan is ie ook flink spannend. de shot van de vrouw die dan in een donker stukje van het huis recht achter het hoofdpersonage staat vond ik heel griezelig.

En na een half uur slaan de spannende 10 minuten om naar een gore festijn. Veel bloedvergieten in het tweede deel van de film waarbij het de spanning weer een beetje koudlaad. Maar met een grote vaart gaat de film toch wel in een vermakelijke rit over.

Ik begrijp dat dit een van de exteme Franse film is, waarbij ik Martyrs heel goed vond. En Haute Tension was ook prima. Dit was prima, en lekker goor, maar ook niet echt meer dan dat.

Eindelijk toegekomen aan Bustillo & Maury hun zogenaamde meesterwerk. Ik vind het een moeilijke om nu te zeggen "dit is hun beste film". Ook Livide en Leatherface vond ik heel goed. Ze zijn ook niet helemaal vergelijkbaar, zeker in Livide vind ik dat er meer sfeer hing. Hier is meer gore te zien en er is ook een creepy fase die me aan Hush deed denken. Natuurlijk is deze film eerder uitgebracht en wordt het op een iets andere manier gebracht.

Het verhaal is natuurlijk heel eenvoudig maar hoe ziekelijk moet je zijn als vrouw om dit te gaan doen. De motieven zijn duidelijk maar hoe gek kan je zijn. Ik moet wel zeggen dat ik me hier alleraardigst mee vermaakt heb en dat films zoals Saw en Hostel hier qua gore lang niet tegenop kunnen. Moest ik dit zien toen ik 8-10 jaar was had ik gegarandeerd nachtmerries.

Na deze film vind ik toch wel dat dit regisseursduo absoluut bij de top behoort van de recente horror. Het mag dan wel vrij extreem zijn en niet voor tere zielen, als je ertegen kan absoluut een must-see.

Op het moment dat je je moet gaan afvragen wat horror is, nadat je bijvoorbeeld 'Frailty' hebt gezien, of Mother! met Jennifer Lawrence. Kijk dan l' interieur.

Dit is de status quo in horror.

Dit is een splatterpunk gorefest zonder trashiness of exploitatief gedrag en een ware beproeving voor je zenuwen. Compromiloos hard en verschrikkelijk dreigend, scheurt deze film meerdere malen je huiskamer binnen van 0 tot 100km in 2 seconden. Met een kleine cast en een enkele locatie lukt het Bustillo & Maury met verve om dit simpele verhaaltje ontzettend effectief neer te zetten. En laat je

daarna uitgeput en hunkerend achter.

Wil deze zo graag zien maar hij is nergens te vinden :O

Beatrice Dalle was de erotische spil in de film 37° 2 le matin (Betty Blue) al zou je dat in huidige foto's van de actrice niet echt aangeven dat ze een model en sekssymbool was. Meer dan 20 jaar blijft ze iets mysterieus hebben, al is het nu als psychopathische moordenares. De film is relatief kort en windt er ook geen doekjes om. Direct sfeer en horror, geen romantiek of flauwe humor.

De toon is al snel gezet als de zwangere Sarah in haar zetel zit en je achter haar in het deurgat de silhouet van de indringster ziet om dan weer te verdwijnen. En eens het spel losbreekt, weet de maker goed dat de doos nu open is en je niet meer met verrassingen moet komen, maar met harde horror. Zelfs dan voel je voor een stuk wat er gaat komen en toch blijft het spannend. Horror zonder franjes die niet voor gevoelige kijkers is.

Twee uitstekende actrices die Hollywood overduidelijk mist, Heerlijke sfeer, goede achtergrond muziek, villain die je buiten met een boog omheen zou lopen, constante spanning een de vele gore maken van Inside een geweldige horror film.
Helaas is natuurlijk ook wel wat mis met de film, de vele achterlijke beslissingen die de hoofdpersonage of andere personage's maken is soms pijnlijk maar ook de laatste 5 minuten vond ik onnodig.
Best heftig dat er in het echt vrouwen zijn geweest die dit gedaan hebben met zwangere vrouwen.

Elke jaar komen er minimaal 10 horror films uit in Hollywood waarvan er misschien maar 3 een behoorlijke niveau hebben, helaas komen er bij lange na niet zoveel horror films uit in een Frankrijk een hoop ik elke jaar dan ook weer op een nieuwe Franse horror film.
Met films als Inside, Haute Tension een Malefique hebben de Fransen bewezen dat ze goede griezelfilms kunnen maken een dan heb ik het nog niet over Martyr's, de enigste horror film die ik niet één keer kon uitkijken een eigenlijk tot de dag van vandaag niet heb herzien door diens bruutheid.
Mensen die Inside niet kennen of nog onbekend zijn met Franse horror films, dikke aanrader een kijk zeker ook andere franse Horror films, once you've gone French you never wanne go back

Al gevonden?

Google: inside ltd edition blu ray+booklet BluRay Italian Import: Amazon.co.uk: DVD & Blu-ray

Heb hem gevonden ja. Nog geen tijd gehad om hem te kijken.

-nieuwe poging- omdat ik herhaaldelijk iets lees over een fenomenale eindetwist. Nou, wat was dat eigenlijk? Wie de stalker was en wat het motief was, dat lijkt me vroeg duidelijk en dus kan dat de plotwending niet zijn. Dat ze haar baby wilde hebben ook niet, dus wat was het?

Ik twijfelde even of het de bedoeling was dat het beeld in de allereerste seconden de baby in baarmoeder van de femme fatale was, maar ik zag toch duidelijk ook dat mevrouw zelf ook hoogzwanger was met een dikke verenkussen onder haar kleding. Na de botsing is het vier maanden later tot aan 1 dag tot de bevalling. Dit zette me op een ander spoor, alsof die stalker geduldig heeft gewacht tot die ene dag waarop Sarah hoogzwanger is. Ik had voor mezelf een andere verklaring willen zien, dat bijvoorbeeld een lullig ongelukje de oorzaak was van het frontale verkeersongeluk en de dood van haar man en de moordwoede van de stalker nooit hadden hoeven gebeuren in een soort van aanvullende final flashback scene.

Vrij pienter gekozen titel met drie tot vier keer dubbelzinnige betekenis en een Hollywood adaptatie bestaat er dus al sinds een jaar of drie. Daar ben ik ook wel benieuwd naar.

À l'Intérieur

Expliciete en zeer donkere horrorfilm. De Fransen weten wel hoe ze dit soort horrorfilms moeten aanpakken, en À l'Intérieur is geen film voor tere zieltjes. Paradis en Dalle zijn geweldig op dreef, en vooral Dalle weet een geweldige psychopaat neer te zetten. De personages doen soms de domste dingen, en vooral tegen het einde vliegt de film een beetje uit de bocht (de ‘zombie politieagent’). Maar de actrices en de donkere en sfeervolle cinematografie zorgen ervoor dat je wilt blijven kijken hoe het afloopt. Met heel veel bloed en sterke (en minder sterke) special effects.

“Kill me. You already have.”

Door alle goede berichten over deze film maar eens aangezet. Ik wou hem al een langere tijd zien maar het kwam er constant niet van, en nu hij dan wederom met de horrordraft voorbij kwam kon ik hem toch niet laten liggen dus: opgezocht en meteen aangezet. Met toren hoge verwachtingen waren we deze film in gegaan en dat is nooit goed eigenlijk, vaak moet je zo’n film op je af laten komen maar goed, de vele goede berichten over deze film waren toch een pluspunt om hem aan te zetten.

Het begint er leuk, een introductie met de hardheid van de film is aanwezig (zo werd er goed ingezoomd op het auto ongeluk) en dan starten we vooral vrij rustig, de inbreng van de hoofdpersonage daar werd even wat tijd voor genomen en we kwamen wat in het verhaal. Maar de korte tijdsduur verraad veel dus al gauw was de rust van word geveegd en lijkt het alsof Alexandre Bustillo en Julien Maury het niet rustig aangingen doen. De film werd vrij snel, vrij stevig.

En hij maakte deels van de verwachtingen snel waar. De hardheid kwam erin en ook de gore was al snel aanwezig, heerlijk zul je zeggen maar het kan ook iets te veel van het goede worden. Dat was voor mijn gevoel niet aan de hand bij deze film gelukkig, en het werkte vooral in zijn voordeel. Want buiten de bloederige scenes om valt de film nog best wel tegen. Het verhaal is vrij flauw en wel erg simpel, in het begin vreemd maar op ten duur duidelijk. Het is niets bijzonders. En de sfeer was er wel maar niet sterk genoeg, we kregen geen beangstigend gevoel en eigenlijk blijft de film vooral om zijn gore aanwezig.

De film is ontzettend bloederig, leuk maar het brengt ook het nodige gekrijs van de hoofdpersonage op waar ik wel een beetje zat van werd. Maar goed de film kent een paar harde scenes zoals het open knippen van de buik voor het kind was vrij nasty, en de ogen van de agent die er uit waren gepeuterd was ook wel ontzettend nasty. En dan word de film dusdanig verwaarloosd dat het einde saai was, maar wel leuk en eens wat anders dat de tegenpartij het wint. Leuk.

Bloederige bende, veel gekrijs maakte een film met hoge verwachtingen toch stiekem niet heel bijzonder. Leuk om sowieso eens te kijken, lekker bloederig en zeker voor horrorfanaten wel een doorkomen aan.

3.5*

Oh wat ben ik blij dat ik deze film heb gevonden. Heerlijk op alle vlakken. Dat ik de aanleiding van de vrouw. Niet heb aan zien komen!! Terwijl dat wel had gekund. Lekker Gore. Ik hou ervan als ik alles in detail zie. Ipv een snelle slasher, nee hier in deze film zie je alles in detail. Daarnaast heb ik mij geen moment verveelt. Alleen vond ik de politiemannen zo stuntelig dat het niet realistisch meer eruitzag. Dat was het enigste dat mij stoorde.

princesspeach.

Frontière(s) (2007).

Martyrs (2008).

Dankjewel kan ik weer op mijn lijstje zetten

Een hoogzwangere jonge vrouw en haar ongeboren baby hebben enkele maanden geleden een zwaar auto ongeluk op wonderbaarlijke wijze overleefd. De nacht voor de vrouw in het ziekenhuis dient te bevallen wordt wreed verstoord door een indringster [Dominique Frot] waardoor een kat-en-muisspel begint waarin volstrekt incompetente politie-agenten en andere nietsvermoedende domoren het niveau al snel naar het nulpunt doen zakken.

Extreem gewelddadige, bloederige horrorthriller zonder verhaal, karakterisering of logica zou waarschijnlijk nog enigszins te pruimen geweest zijn met wat verlichtende humor. Je kunt bewondering hebben voor het feit dat regisseurs/scenaristen Bustillo en Maury je keer op keer weten te verrassen met een nóg dwazere 'verrassing', maar het hysterische spel, de matige special effects en de vaak irritante soundtrack onderstrepen het feit dat niet meer is dan een goedkoop en simplistisch staaltje effectbejag.

Redelijk sterke horror film. Het verhaal is eenvoudig en wordt met een plottwistje goed uitgewerkt tot een waardige horrorfilm. De film kent zenuwslopend spanning en een aantal zeer creepy momenten. Daarnaast is het geen film voor mensen met tere zieltjes. Het bloed spat bijna letterlijk door de huiskamer en alles wordt uitgebreid in beeld gebracht zodat vrijwel niks aan de fantasie van de kijker wordt overgelaten. Het acteerwerk is voldoende. Horror zoals horror bedoeld is. 4.0

Dom dommer domst, wat een zooitje onzin aan elkaar geknoopt. Maak dan geen film!

Dit is vooral erg rauw en goor. Er wordt wel een poging gedaan deze ranzigheid aan een verhaal op te hangen, maar de ongeloofwaardigheid wint het al heel snel van de logica. Het vervolg blinkt dan vooral uit in een enorm bloederige confrontatie, die zijn climax bereikt met een wel heel ver uit de hand gelopen situatie. De soundtrack zit er regelmatig naast, dat is jammer. De beelden staan garant voor pure inhoudsloze horror. Mede omdat ik dat al een tijd niet zag, kon ik dat prima waarderen. Toch heb ik een duidelijke voorkeur voor logica en spanning. Die ontbraken hier volledig.

Aardige herziening.

Een 7 van de 10 punten is best een aardige score voor een horrorfilm zou je denken, maar de vorige kijkbeurt van de film bevatte hetzelfde cijfer. Er is dus geen negatieve, maar ook geen positieve verandering bij komen kijken. Het blijft en zal waarschijnlijk altijd een lekker harde inbraakfilm zijn met horror en thrillerelementen.

Sowieso smaakt de stijl van Bustillo & Maury me wel. Blijven als regisseur twee aparte mannetjes die binnen hun vakgebied een aardig kijkje op het genre hebben. Alle films delen dezelfde, sterke kwaliteiten en stijlen. Het voordeel is ook dat ze vaak niet bang zijn om er wat sterke vormen van bloedvergieten bij te betrekken, en Inside is daarin uiteraard de peetvader.

Sterke stijl, prachtig ingericht en een lekker gestoorde Dalle. Best een leuke verschijning die zeker in het donker lekker apart uit de hoek komt. Niet erg dreigend, maar apart genoeg. Andere personages zijn wat makker, maar het is vooral de manier waarop ze sterven die de film draaiende houdt. Bloederig, hard en uitstekend in beeld gebracht. Dit soort gore wordt op de dag van vandaag niet vaak meer getoond.

Jammer genoeg is het niet altijd even interessant en wanneer het op CGI aankomt valt de film sterk door de mand. Regelmatig ook net wat te donker in beeld gebracht waarop je niet alle bloedfeestjes mee kan maken, en dat is jammer. De kills zijn namelijk lekker grafisch en het bloed spuit alle kanten op. Ondersteund met wat sterke geluidseffecten en knipwerk wordt het optimaal versterkt.

Ik krijg er buiten de moorden alleen geen wow van, maar vanuit de regisseurs behoort dit tot het betere werk, misschien zelfs het beste werk. Past perfect in het plaatje van French Extremity, vooral omdat de finale wel degelijk behoorlijk ziek is. De rest is vooral een bloederig gorefestijn die vermaakt, maar de spanning niet altijd even goed kan vasthouden.