Beau Travail (1999)

Ik ben teleurgesteld. Zeker na de eerste helft van de film, die ik erg sterk vond. De film kakt daarna volledig in. Er wordt een enorme spanning opgebouwd in de eerste helft, maar daar blijft niks van over in de tweede helft van de film (ik voel me zelfs een beetje bedrogen). Je verwacht dat er iets gaat gebeuren, maar er gebeurt niks, alleen nog meer gestileerde beelden, die wel mooi zijn, maar steeds minder betekenis lijken te hebben. En dan de eindscene.

De mooie cinematografie maakt veel goed, maar inhoudelijk kon ik er uiteindelijk weinig mee.

Eens. Cinematografisch werkelijk een pareltje, hoewel de inhoudelijke invulling wat te wensen overlaat. Vaak verliest Denis zich in holle, dichterlijke frasen; 'Beau Travail' heeft dan iets pseudo-intellectueel. Naar het (onverwacht tragische) einde van de film toe overstijgt Denis het flauwe intellectualisme en werkt haar sobere toon best goed. De oogverblindende fotografie doet de rest. Alleen is diepgaande emotionele betrokkenheid dan niet meer mogelijk.

Het homo-erotische karakter van de film vond ik bovendien wel iets hebben: Denis expliciteert de lust niet, of juist constant, maar dan zodanig subtiel dat het een sluimerende, langgerekte tinteling wordt...bijzonder fascinerend.

De Artificial Eye-uitgave van deze film heeft overigens een vervelende, dikke korrel, vooral in de eerste tien minuten. Weet iemand toevallig of er betere versies of de markt zijn voor een eventuele aanschaf?

Voorlopig 3,25*

Helaas kon deze Beau Travail me niet echt bekoren. Een weinig boeiend verhaal, dito personages en een wat saai geheel. Het ziet er bij vlagen prachtig uit, maar het ''leegte'' gevoel wist mij niet te pakken en deed me weinig. Muziek was ook weinig bijzonder; 'Kiss Kiss' van Tarkan is ook zo'n vreselijke plaat. De dansscénes in de disco vond ik trouwens echt hilarisch belabberd (zag er niet uit), al was 'Rythm of the Night' op het einde wel grappig (de scéne was wel vreselijk treurig). Al een tijdje niet meer gehoord dat nummer. Njah, ik kan hier helaas geen voldoende uit halen nu.

Gisterenavond gezien tijdens een door expats wekelijks georganiseerde filmavond (met doorgaands van die block-busters als king kong en ramboen zo.........). Was aangenaam verrast met de keuze van de organisatie voor Beau Travail en onaangenaam verrast door de reacties achteraf. Vooral 'saai, langdradig en stupid.' Zat ik daar een beetje in extase tussen van die knuppels......

Voor mij was dit de tweede keer dat ik deze film zag. De eerste keer geleend en moest hem toen weer terug geven (moest, want ik had hem graag gehouden). dat was volgens mij in 2007. Nu dus een tweede kijkbeurt en ben ik klaar voor een beoordeling. Ik zet hem op 4,5*. Om de parachtige beelden (ben gek op woestijn), de leegte en de eenzaamheid van Galoup die voortreffelijk in beeld wordt gebracht.

Tot slot: wat had ik graag een paar dagen op de set van deze film rondgekeken........

Totslot 2: eerste film die ik van Denis zag. Volgende is 'Chocolat', die al enige tijd in mijn kast staat te rijpen........

Cinematografisch hoogstaand, verder leeg. Lavant deed het wel aardig, maar het is vooral de manier waarop hij in beeld gebracht wordt wat de sfeer creëert. De oefeningen waren toch wel het hoogtepunt van de film, lekker dromerig sfeertje aldaar.

Te afstandelijk, 3.5*

Heel mooie fotografie. Het verhaal is er eigenlijk aan ondergeschikt. Soms komt de film over als een documentaire. Prachtige scènes van de harde oefeningen van de militairen waarvan er ééntje zelfs een balletallure heeft.

Fraaie film, maar het echte speciale ontgaat mij toch. Ik had ook meer het documentaire-idee. Dat was dan wel erg mooi en boeiend om eens te zien, ik kende het vreemdelingenlegioen eigenlijk alleen van naam. Al met al heb ik me dan ook wel vermaakt met de mooie landschappen en trainingen, meer dan een voldoende zit er echter niet in.

3.0*

Een grimmig poëtische, exotische film (met politieke dimensie) als een ongewone liefdesgeschiedenis, over vreemdelingenlegioen soldaten die door het herhaald gadeslaan van mannenlijven iets mystieks heeft en zowel militair- als homo-erotisch genoemd kan worden. De driloefeningen en trainingsrituelen worden getoond als anatomische panorama's en een militair ballet. Voelbaar zijn de onderdrukte spanningen door de verschillende rassen van de soldaten en autoriteit, onderdrukking, discipline, jaloezie en eer lijken rituelen vol zelfbestraffing. De personages lijken verloren en te hopen eens gevonden te worden. Een recensent noemde deze film een sterke en kleurrijke droom.

De terugblik van de hoofdpersoon wordt vooral vormgegeven door mooie beelden, te weinig door een goed en boeiend verhaal. Het verhaal was voor mij niet boeiend en te traag. Ik heb aardig wat geduld gehad en verwachtte een "ommekeer in de film" maar een echt hoogtepunt bleef uit...

De homo-erotische sferen en gezagsverhoudingen worden wel getoond maar voegen weinig toe aan een goed verhaal. Danselementen, muziek en korte opnamen van "actiemomenten" voegden voor mijn gevoel te weinig toe aan het verhaal: het bleven losse flodders.

Ook al zijn de films inhoudelijk niet vergelijkbaar: de muziek en dans in een film als Dancer in the Dark voegen veel meer toe aan het verhaal.

Claire Denis weet duidelijk hoe je een film moet vullen met enkel beelden en zo weinig mogelijk gebruik van dialoog. Respect. Zelden heb ik zo gefascineerd zitten kijken naar soldaten die zitten te trainen of zelfs gewoon zitten te strijken.

Beau Travail is zeer afstandelijk en lijkt ondoordringbaar, maar uiteindelijk haal je er nog wel veel uit (mede dankzij de geslaagde voice-over van Denis Lavant). Zo is de film in zekere zin wel een ode aan mannelijkheid en kan ik wel begrijpen waarom sommigen dit afdoen als homo-film, maar er is duidelijk veel meer aan de hand. De film zit vol thema's zoals rivaliteit, jaloezie, spijt, vrijheid, het opgesloten zijn in routine, macht, rechtvaardigheid, discipline, zinloosheid,...

Ook zeer leuk om Bruno Forrestier uit Le Petit Soldat (ook een zeer geslaagde film trouwens) in Beau Travail te zien. Is de quote ''Peut-être avec le remords commence la liberté'', die Galoup in het begin van de film aanhaalt, zelfs niet afkomstig van Le Petit Soldat? Of ben ik daar verkeerd, want ik herken die quote wel echt...

Hm nee, nogal saai wat mij betreft.

Ja, er zaten enkele prachtig gefilmde losstaande scenes in en het muziekgebruik was zeker goed, maar ook teveel rommelig gedoe en een 'verhaal' dat maar wat aanmoddert.

Niet mijn ding.

Deze film die al lang op mijn verlanglijstje stond nu eindelijk gezien. Met het verhaal had ik aanvankelijk nogal moeite maar na drie kwartier kwam ik steeds beter in de film en raakte ik steeds meer geboeid. Dat kwam mede ook door de prachtige beelden van het desolate vulkanische landschap in het voormalige Franse gedeelte van Somaliland. Net zoals "Trouble Every Day" zijn de films van Denis op visueel vlak zonder meer uitstekende films, hoewel er ogenschijnlijk misschien weinig in gebeurt. De rituelen van de legionairs onder begeleiding van een mysterieuze oratoriumachtige soundtrack waren niettemin een lust voor het oog. Het einde - Galoup die zich losleefde op de dansvloer - was best wel komisch. Bovendien ook verrassend want toen ik Galoup op het bed zag liggen met het pistool in zijn hand was ik er van overtuigd dat hij zelfmoord zou plegen.

4,0*

een film die regelmatig op een choreografie lijkt; het goed vorm gegeven niet te nadrukkelijke verhaaltje is practig ingevlochten in het geheel, dat een woord ademt: machismo. Al ben ik geen liefhebber van de "mannelijke" genres deze film overtreft alle films die ik in deze genres heb gezien, zowel in kwaliteit als in diepgang, wat de uitbeelding van de man en het mannelijk betreft. Deze filom is in vele opzichten een echte kijkervaring.

Helaas houdt de film niet helemaal stand bij deze herziening. Alhoewel het lome ritme van de Beau Travail me nogsteeds zeer goed bevalt, kon ik nu minder aanvangen met het vertelde verhaal. Vond het iets letterlijker en minder mysterieus dan ik me kon herinneren. Ook cinematografisch had ik hem mooier in gedachten.
Maar goed, die eindscene plaatst het geheel wel in perspectief en liet me weer sidderend achter, allemachtig. Lavant's dans op The Rhythm of the Night blijft één van de meest indrukwekkende stukjes cinema die ik ken, misschien juist omdat ik er de vinger nog niet precies op kan leggen (straalt het eenzaamheid, of juist bevrijding, fatalisme, of een mix van dat alles?).

Klopt zo denk ik er ook over , vreselijk overschatte film.

"Rommelig"? "Wat aanmoddert"? Joh, je hebt de film duidelijk heel anders beleefd dan ik. Lig ziek op de bank, buiten is het koud (ja, in Zambia, koud!). Claire Denis had ik jaren geleden al eens geleend en gezien. Nu dus herzien. Wat me weer opvalt is hoe deze blijkbaar voortkabbelende film elke keer weer weet te boeien. Voor mij draait de film eigenlijk om een enkele actie die allesbepalend is. Deze krijgt volop aandacht maar noooit overdriven aandacht. Alles bouwt langzaam op naar deze actie. Daarna is niets meer hetzelfde. Gelukkig geeft Denise dit alles heel rustig en evenwichtig weer, zonder wild actie van camera of sound track. Het drama rolt langs en lijkt voorbij om dan pas de levens te beinvloeden. Erg mooi......

Helaas, mooi gefilmd, mooi geluid, maar het greep me niet. Beetje saai zelfs. Jammer, had er liever zoals driello over gedacht. Geen succes, mijn eerste Denis.

Ik heb wel een nieuwe associatie bij Corona - Rhythm of the Night. Ik danste toch iets ingetogener toen ik mijn eerste schreden op de dansvloer zette. In mijn herinnering althans, misschien zag het er ook wel zo uit. . Wat is jullie interpretatie van de eindscène?

I'll keep it in mind. Daar ben ik inderdaad nog vrij onbekend mee. Pas één Godard gezien ook. En de reden om deze te kijken was het afwerken van het lijstje The New Cult Canon op ICM en deze stond op de meeste official lists. That was all.

Met Godard bedoel ik trouwens Agnès Godard. De vaste cinematograaf van Claire Denis.

Ah. Dat klinkt logischer, zag de overeenkomst al niet direct

Tegenvaller. Gezien de vele hoge stemmen zullen mijn verwachtingen te hoog geweest zijn. Het verhaal begon pas interessant te worden toen het bijna afgelopen was. (de terugblik in Parijs).

Een paar mooie shots, verder deed het me het meest denken aan Flandres die ik qua beeldtaal wel een stuk beter vond.

3*

Er zitten wel een paar mooie beelden bij maar in mijn beleving is het te veel uit fragmenten opgebouwd, kreeg me hierdoor niet mee. En na 1,5 uur gewacht te hebben op het moment dat er iets ging gebeuren kwam de aftiteling.

Deze Denis wist me gelukkig wel weer te bekoren.

Op zich kent deze Beau Travail veel ingrediënten die ook in de door mij reeds bekeken Denis's al voorkwamen, maar toch wist deze film mij wél aan te vangen.

Ten eerste de personages: Lavant intrigeert wederom; wát een geweldige tronie heeft die man. En ook het Sentain personage ademt een zekere mystiek uit die mateloos intrigeert. Je merkt dat er zich iets schuil houdt achter zijn façade. De setting, die op haast poëtische wijze op camera vastgelegd werd, was vaak een lust voor het oog. Soms wel ietwat kaal, maar bepaalde shots (postershot, Sentain liggend op zoutvlakte) zijn werkelijk weergaloos. De muziek is niet zo mijn ding, maar binnen de film werd er apart mee omgesprongen, waardoor de desbetreffende scenes iets omineus over zich heen kregen.

Het verhaal liet ik al snel links liggen; plotgewijs dwaalt de film wat voort, en is het inderdaad ietwat fragmentarisch geconstrueerd. Onderhuidse symboliek, metaforische toestanden, en wat dies meer zij, laat ik in casu maar aan anderen over; ik kon er, bij deze eerste kijkbeurt, allemaal nog maar weinig mee. Het slotakkoord, bestaande uit het potsierlijke dansje van Lavant bijvoorbeeld, had dat nog een bepaalde, diepere betekenis? Of was het gewoon 'for the fun of it'? Ach, komisch was het zonder meer.

Maar uiteindelijk viel de film me alleszins dus ontzettend mee. Een aparte, boeiende, onheilspellende sfeer, een aantal sterke acteerprestaties en een prachtige setting. Mist alleen wel een beetje aan échte uitschieters, zoals die in Trouble Every Day wel voorkwamen. 3,5*.

Na herziening :

Zoals in meerdere films van Denis ervaar ik hier een sterke dualiteit mbt het Franse koloniale verleden. Ook Galoup lijkt getekend door eenzelfde tweeslachtigheid......

Blijft intens boeiend !

Beau Travail viel wat mij betreft een beetje tegen. Niet zozeer omdat ik te hoge verwachtingen van de film heb, maar meer omdat het eerste halfuur van de film perfect is. Alles klopt, de prachtige beelden, de voice-over, het concept van de film. Helaas weet de film dit niveau niet te behouden.

Wat volgt is een opeenvolging van mooie beelden die wat mij betreft geen doel dienen. Het ziet er prachtig uit, maar ik kan er niet heel veel mee.

JAAAAAAAAAA.

Wat een genot heb ik van deze film ervaren gisterenavond. Meestal ben ik écht wel klaar met een film, maar deze zou ik nu meteen weer kunnen kijken. Wat een pracht van een film. timmienoelie beschrijft het hierboven al héél mooi, het is er eentje die topics aansnijdt waardoor hij al snel te makkelijk in bepaalde categorieën zou kunnen vallen. Maar deze film ontstijgt dat en wordt een categorie op zichzelf. Claire Denis. Haar meesterwerk.

Die beelden. Die soundtrack. Die beleving. Stiekem ben ik zelf haast jaloers dat ik géén militair in Djibouti ben.

Prachtige film.

Geweldig, dat einde ook!

Lang geleden wel ns gezien maar draaide nu eenmalig dus een herkansing. Ik vond m een tikje mager qua plot, wel soms mooie scènes al had de cinematografie mooier gekund, fijn zwoel sfeertje en ik ben nog altijd dol op Denis Lavant.