Genre: Drama / Horror
Speelduur: 121 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Darren Aronofsky
Met onder meer: Jennifer Lawrence, Javier Bardem en Michelle Pfeiffer
IMDb beoordeling: 6,6 (248.698)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 14 september 2017
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Mother!
"Seeing is believing"
'Mother' volgt een stel dat een rustig bestaan leidt. Als er op een dag onuitgenodigde gasten hun huis binnenkomen, wordt dat bestaan ernstig verstoord. Het gevolg is dat de relatie van het stel danig op de proef wordt gesteld.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (6,6 / 248698)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- iTunes: € 9,99 / huur € 3,99
- Pathé Thuis: vanaf € 8,99 / huur € 3,99
Social Media
Acteurs en actrices
Mother
Him
Man
Woman
Younger Brother
Oldest Son
Cupbearer
Damsel
Consoler
Bumbler
Reviews & comments
selfhealing
-
- 274 berichten
- 277 stemmen
Gedurfd memorabel goede acteerprestaties. Wil het absoluut niet nog een keer zien. Snap de kritieken wel echter vind ik dat velen toch te kritisch zijn en niet in acht nemen dat er een diepere betekenis is of dat gewoonweg niet begrijpen. 3.5 ster
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Net terug van de bioscoop. Wat een ervaring! Wat een film! Het greep me volledig bij mijn strot. Geen weggelopen zielen bij mij, wel enkelingen die lachten na de aftiteling. Ik hoop dan eerder uit verbijstering was en niet omdat het belachelijk was. Morgen proberen een review te schrijven...
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
Deze film gaat uiteraard over Aronofsky zelf, en de mislukking van zijn privéleven in relatie tot kunst. Zou je als moedig kunnen beschouwen, maar wordt narcistisch als je het zo grotesk aanpakt, met God en de wereldgeschiedenis op de schouders.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Hangt tussen 4,0-4,5*.
Ben 'm twee keer gaan bekijken mede omdat ik niet geloofde dat Aronofsky zo sophisticated zou kunnen zijn dat hij echt een vliegje voor de projectielens had kunnen programmeren -bijv. als "virus" (verstrekt door het feit dat er echt wel een vlieg land op een gegeven moment). Film tweede keer gezien in andere bioscoop en geen sprake van vliegje voor de projectielens dus was het echt een "technisch"/biologisch issue case solved in dit geval.
Maar so fucked up is de film dus wel dat je aan bepaalde keuzes van de regisseur gaat twijfelen en dat verdient echt een pluim.
Jammer dat het wat te lang duurt en niet eerder over the top gaat maar wel de meest originele en verrassende film die ik dit jaar heb gezien dus wat misscien een 3,5* film had kunnen zijn wordt nu 4,5*. Maar wel een lage. Desalniettemin fijne eindejaarslijstpopcornfilm.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Gisteren dus eindelijk de langverwachte nieuwste film van Darren Aronofsky kunnen bewonderen in Kinepolis Gent. Een film die me echt geraakt heeft en waarvan ik echt een ‘wow-gevoel’ had na het zien van de aftiteling. Hoewel ik niet gelovig ben, hecht ik wel belang aan een aantal praktiserende waarden en normen geïnspireerd op het christendom (of de bijbel).
mother! is een film die moeilijk te recenseren valt zonder spoilers te gebruiken. Want de kleinste interpretatie kan ertoe leiden dat iemand zich hieraan (terecht) stoort, al is het altijd een risico hier of elders rond te neuzen als je blank naar een film wil gaan, dit terzijde …
Ik doe een poging hoe ik de film zag. Voor mij viel die grotendeels in de plooi en op een paar details na kon ik alles wel plaatsen. Toch even heel kort benadrukken dat ik naast het sublieme opzet en boodschap van de film ook een erg goede montage, sfeerschepping en acteerprestaties heb gezien van Lawrence, Harris, Pfeiffer en Bardem!
Voor mij is mother! één groot bijbelverhaal, chronologisch opgebouwd waarbij vertrokken wordt vanuit het Oude Testament en er een nieuw deel aanvat met het Nieuwe Testament. Centraal staat hier het kristal (de appel). Als je de bijbel wat kent, kan je zo goed als alles linken aan de film. Ik snap hier en daar wel de redenering van de verspilling en verkrachting van de aarde (de heuse milieutheorie) en kan dat voor bepaalde scènes wel volgen (vooral van toepassing bij het begin van de film waarbij Harris en Pfeiffer een rommeltje maken in de keuken, de kraan laten lopen enz.). Maar voor evenveel andere scènes kan ik geen linken leggen met dit thema.
Het verhaal en opbouw mag dan wel chronologisch verlopen, de personages daarentegen hebben diverse rollen waardoor dit wel erg verwarrend kan zijn voor de kijker wie wat vertolkt en welke metafoor kan gelinkt worden aan dit of dat. Bovendien wordt het extra complex als deze rollen ook voortdurend switchen.
Ed Harris vertolkt in het begin de rol van de oudere Adam, de Adam die door toedoen van Eva zondig is (wordt bvb geïllustreerd door zijn rookgedrag). Hij is zondig, maar ook sterfelijk (zijn ziekte). Pfeiffer is dan uiteraard de oudere Eva, maar switcht met de rol van ‘de Slang, de duivel’ gelet op haar manipulatieve, opdringerige, gespleten opmerkingen naar “Haar”. Wanneer de zonen hun intrede doen in het verhaal zit je bij het verhaal van Kaïn en Abel waardoor de rol van de ouders geplaatst kan worden (oude Adam en Eva).
Het zit hem soms ook in de details: de gescheurde foto van “Hem” (de jonge Adam) is niets meer dan de grote ontgoocheling van God in de mens waarbij zij gestraft worden (zondig leven). Het bloed vervolgens verwijst naar het zondige, naar het Kwade. De vlek wordt ook groter en kleiner in de film (naargelang de situering van Goed/Kwaad in de bijbel). Ze is echter nooit weg. Dit Kwade (de bloedvlek) heeft dan ook grote invloed op haar en het huis (de wereld/het Paradijs) …
Na Harris en Pfeiffer komt de film in een stroomversnelling. De kikker en de vlieg illustreren de 7 plagen van Egypte. Het komen en gaan van (de eerste meute) onuitgenodigde gasten wordt gelinkt aan de periode voorafgaand aan de zondvloed waarbij God de mens wil straffen door schoon schip te maken. De afgebroken lavabo én de regenbui buiten is niets meer dan de zondvloed. “Hij” en “Zij” worden de volgende dag wakker en iedereen is weg (het probleem is letterlijk weggespoeld).
“Hij” slaagt er uiteindelijk in iets deftigs op papier te krijgen (link met dé bijbel, de 4 evangeliën whatever) en wordt hiervoor aanbeden (“Hij” in de rol van de volwassen Jezus).
Haar zwangerschap is in de film zeer plots gekomen. Ze wist het gewoonweg, niet toevallig na een min of meer aanranding van “Hem”. Dit is mogelijks een (wetenschappelijke) verwijzing naar het feit dat Maria vermoedelijk verkracht is geweest door een Romeinse soldaat (of een ander). Zéér fijne insteek trouwens met haar verwijt dat ze nooit zwanger kàn worden als ze niet wordt gen**kt door hem (verwijzing naar de Heilige Geest).
Vervolgens passeren een aantal parabels de revue (zieken genezen, verdelen van brood/vis/wijn voor een menigte, dingen omtrent vergeving, het laatste avondmaal, het lichaam van Christus enz …). Het komt allemaal aan bod.
De (tweede) menigte adoreert “Hem” als rol van profeet Jezus, die adoratie wordt grimmiger en leidt tot verraad. Zelfs de opgetrommelde politie is volgens mij een metafoor voor de oppakking van Jezus door de Romeinse instanties. Bovendien werd het christendom toen als een gevaar gezien voor toenmalige structuur van het Romeinse Rijk en diende dit hard aangepakt te worden (executies versus kruisigingen). De vuurzee illustreert uiteraard de apocalyps.
Het absolute einde waarbij alles terug herhaald wordt, zie ik “Hem” in de rol van God waarbij hij ziet dat hij gefaald heeft de mens te scheppen naar zijn beeld. De mens is hoegenaamd niet volmaakt en zal altijd en in alle omstandigheden zondig blijven, omdat net de mens zélf verantwoordelijk is om eigen keuzes te maken. En telkens op die Zesde Dag zal God diezelfde fout blijven maken.
Het gedeelte voorafgaand aan de zwangerschap vond ik technisch beter verhaald en meer inspirerend. Het Nieuw Testament werd minder boeiend gebracht en lagen de metaforen érg voor de hand. Niet elk personage was me daar duidelijk, maar de uitgeefster verdenk ik er van “Judas” te zijn. De priester dan eerder “Johannes de Doper?”. Maar ik ga stoppen met mijn recensie. Voor mij een absolute topfilm, 5,0* is dan ook mijn deel als ik alles in beschouwing neem.
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Buiten enkele overbodige kitscherige CGI is mother! technisch zeker goed gemaakt. Sterk camerawerk, zelfs mooi op 16mm geschoten, een fijne J. Law. Sounddesign en soundtrack herinner ik me niet meer, dus waren waarschijnlijk effectief en nergens storend. Halverwege kon het nog de positieve kant uitgaan, maar dan herhaalt eigenlijk het voorgaande zich (het gedeelte tot aan de zwangerschap), maar op een nog veel grotere schaal. De stompzinnigheid werkt bij momenten wel (er valt ook het nodige te lachen), maar het is verder toch vooral strontvervelend. En dat komt - en wat de film voor mij werkelijk mislukt maakt - door de ontzettend irritante symboliek waar mother! totaal van overloopt, met het einde als dieptepunt. Iedere scène is zo overduidelijk een verwijzing (in plaats van dat het de film dient) dat de film totaal doodslaat. Nu staat Aronofsky bekend om zijn weinig subtiele symboliek, maar daar heb ik mij volgens mij nooit eerder aan gestoord (alleen Noah heb ik niet gezien). Dat kan zowel aan Aronofsky als mijn jeugdige ik liggen.
De lof begrijp ik wel, en misschien is mijn irritatie te selectief, maar als de film niet (meer) enige realiteitszin heeft, moeten de metaforen toch enigszins iets met de kijker doen (buiten irriteren dus, maar dat is het gevolg van het gegeven dat de metaforen juist niets bewerkstelligen), zoals intrigeren, verwonderen, meeslepen etc. Hier dienen de metaforen enkel als doorgeefluik voor de platte (voornamelijk cyclische en kunstenaar als God) filosofie die Aronofsky door je strot duwt. Naast de Bijbelse metaforen haalt Aronofsky ook allerlei populaire (liberale) thema's aan die al helemaal geforceerd overkomen. De metaforen die je eruit kan halen zijn in zijn geheel niet interessant. Je kan ze enkel beschrijven, en vervolgens kan je er niks mee. Ze laten niks open, roepen geen vragen op, helemaal niks. Maar goed, wat kan Aronofsky het nog schelen, hij doet haar gewoon.
Als parodie of klucht had mother! nog wel kunnen werken, maar zeker getuige het lachwekkende begin en eind moet het toch een best wel diep en gewichtig werk voorstellen...
McSavah, dank voor je waardering op mijn recensie. Toch ben ik een beetje verbaasd omdat jouw mening haaks staat op de mijne. Bijgedraaid?
perceived
-
- 1719 berichten
- 5354 stemmen
Meesterlijke film.
Heb van elke minuut zitten genieten: wat een heerlijke onder de huid kruipende filmervaring was dit zeg! (met naast ons tweeën slechts drie anderen in de zaal).
De trage en broeierige opbouw naar de losbarstende climax, de op verschillende manieren interpretabele symboliek, de soundeffecten (van "echte" muziek is zover ik me herinner weinig sprake), het mooie en nogal face to face camerawerk en last but not least een blik fijne acteurs die overtuigend in hun rol zitten.
Darren Aronofsky weet me iedere keer weer te verbazen. Tot nu toe drie maal zwaar positief en één keer behoorlijk in de min (https://www.moviemeter.nl/film/28121). Voor mij nog twee films te gaan, waarvan ik ook weer zo'n extreme splitsing verwacht. Eén ding is zeker: Aronofsky is een meester.
rcksn
-
- 36 berichten
- 101 stemmen
OMG wat een k*tfilm... onwijs langdradig, wel goed geacteerd en mooi gemaakt...
Ik heb de bijbel nog nooit gelezen.. heb daarnaast ook nog nooit eerder een film gezien waarbij je eerst een boek moest lezen om de film te kunnen begrijpen... ik begrijp dat concept totaal niet!!
De film is zo vaag, onduidelijk en totaal niet eng...
Meh ik viel bijna in slaap...
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
McSavah, dank voor je waardering op mijn recensie. Toch ben ik een beetje verbaasd omdat jouw mening haaks staat op de mijne. Bijgedraaid?
Ik kan me goed vinden in jouw analyse. Het grootste verschil is dat de metaforische/Bijbelse vertelling mij juist irriteerde, ook omdat de basis inderdaad een Bijbelse uitbeelding is, maar Aronofsky daarbovenop wat mij betreft misplaatste pretenties legt. Wel ga ik de film misschien nog een keer kijken, omdat ik benieuwd ben hoe mijn beleving is nu ik ben ingesteld op een metaforische vertelling, en ik de realiteitszin helemaal kan loslaten.
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
Aronofsky is een depressieve filmmaker, die de kijker uitlacht met 'mother!'
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Aronofsky is een depressieve filmmaker, die de kijker uitlacht met 'mother!'
Waarom denk je dat? Verklaar je nader...
baspls
-
- 4118 berichten
- 1673 stemmen
Ik vind het altijd moeilijk om de films van Darren Aronofsky te beoordelen. Niet alleen omdat ze erg ontoegankelijk zijn en het belangrijkste zich onder de oppervlakte afspeelt, maar ook omdat het een hele tijd duurt voordat je echt gaat begrijpen waar je nou naar hebt zitten kijken. Mother! was meteen al een controversiële film. Het lijkt erop alsof je deze film alleen maar kan haten of de hemel in prijzen als beste film van het jaar. Ik ben dan toch weer de spelbreker, want ik behoor tot geen van deze kampen. Ik vind het erg lastig om een beoordeling te plakken op de vervreemdende, mysterieuze en behoorlijk chaotische bioscoopervaring van gisteravond.
Meeslepend drama
De film maakt eigenlijk vanaf het begin al duidelijk dat we naar een bovennatuurlijk fenomeen of onwerkelijkheid aan het kijken zijn, maar toch vergeten we dat door de meeslepende taferelen, die voor een lange tijd behoorlijk plausibel zijn. Wat ook deze verwarring over de toon van de film helpt is het hoge niveau van het acteerwerk wat voor een sterk staaltje drama zorgt. Jennifer Lawrence vind ik een nogal ergerlijk persoon in het echte leven en tot nu toe heb ik haar een zwaar overschatte actrice gevonden, maar na Mother! gezien te hebben moet ik concluderen dat ze in de handen van de juiste regisseur een bijzonder sterk actrice is. Javier Bardem, Michelle Pfeiffer en Ed Harris speelde hun rollen ook sterk, toch is het voornamelijk Lawrence die de show steelt omdat het hele verhaal haar beleving is.
Mysterieuze beklemming
Er wordt een erg beklemmende en mysterieuze sfeer opgebouwd die mij aan Roman Polanksi’s films Repulsion, Rosemary’s Baby en Le Locataire deed denken. Omdat de camera in vele steadicam-shots Lawrence dicht op de huid blijft volgen en er ongelofelijk veel POV-shots zijn zit je heel erg in de persoonlijke beleving van haar personage en verwacht je iedere seconde dat er iets onheilspellends gaat gebeuren. Briljant was ook het citaat uit Dario Argento’s Tenebre. Bij de aftiteling viel mij overigens pas op dat de film geen soundtrack heeft.
Chaos?
Het mysterie slaat uiteindelijk om in een ergernis. Geen ergernis om de film, maar ergernis voor de irritante personages die zich opdringen in het huis en zichzelf wel heel erg thuis maken. Je leeft als kijken helemaal mee met Lawrence’s personage en wordt haast fysiek onwel van ergernis. Dit loopt uit in een heel extreem chaotische Apocalyps als er mensen op het huis van de schrijver afstormen. Het wordt weer heel duidelijk dat we naar een onwerkelijkheid hebben zitten kijken en menig bioscoopbezoeker zal inderdaad hebben afgehaakt. Ik was aanvankelijk dus een soort van teleurgesteld dat de film niet toegankelijker was.
Geniale allegorie
Na een slapeloze nacht was ik op de theorie gekomen dat Lawrence de maagd Maria moet voorstellen. Dit dan vooral omdat haar zoon door de mensen wordt opgegeten (de communie als lichaam van christus) en haar man (God) haar ervan probeert te overtuigen dat ze de mensen moet vergeven (het vergevingsprincipe van het Christendom). Toen ik me er vandaag in ging verdiepen bleek ik er niet heel ver naast te zitten.
Aronofsky heeft een geniaal concept gevonden en ik was echt onder de indruk toen ik erachter kwam. Het huis is moet de aarde voorstellen. Lawrence is Moeder natuur, Bardem is God en Harris en Pfeifer zijn Adam en Eva. Hun gewelddadige zonen zijn dan uiteraard Kain en Abel. En verder? De mensheid zelf. Milieuvervuiling, aantasting van de natuur, oorlog, dood, genocide, valse profeten en uiteindelijk overpopulatie. Het is een grote metafoor voor hoe wij als mensheid de aarde binnenvallen, doen alsof wij er thuis zijn en moeder natuur niet respecteren. God respecteren we meestal wel, maar echt naar hem luisteren lukt ook niet echt meer. Uiteindelijk verwoesten we alles, moeder natuur en de aarde zijn dood en God besluit om het nog een keer te proberen.
Hoe meer je er aan terug denkt hoe meer ik verbanden zie met Bijbelse verhalen en metaforen voor de manier waarop mensen met de natuur omgaan. Echter is het vaak ook paradoxaal. Zo is Lawrence zowel moeder natuur, moeder aarde als Maria en heeft God menselijke trekjes die niet passen bij de God zoals we die kennen uit het Christendom (al heeft hij natuurlijk wel de meest onmenselijke karaktereigenschap die er bestaat: de wil te vergeven). Verder is er veel meer niet te verenigen met het Christendom of andere interpretaties, maar dat doet niet echt afbreuk aan de metafoor.
Concluderend
Echt een fijne filmervaring is Mother! absoluut niet en op zichzelf is het ook geen bijzonder sterk verhaal. Het is vooral een briljante metafoor/allegorie met zowel religieuze als ecologisch-bewuste elementen. Het goede aan de film is vooral dat hij zo bijzonder en onderscheidend is en veel interessante discussies op kan leveren. De film heeft in ieder geval al heel wat oproer veroorzaakt. De beste film van dit jaar vind ik het persoonlijk niet, maar wel de meest bijzondere.
clubsport
-
- 3175 berichten
- 6559 stemmen
dat het een soort metafoor is had ik wel begrepen , de bijbelelementen had ik in lichte mate ook wel begrepen toch kon het verhaal me niet echt boeien het moet je echt liggen en ik vond het toch allemaal te bizar overkomen , maar goed het is inderdaad geen film voor het doorsnee publiek .
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Ik had verwacht dat het een enorme groeier zou zijn, de tweede kijkbeurt gaat er echter al een puntje vanaf. Het is vooral een heel eigenzinnige film, maar om nou te zeggen dat ik hier volop van zit te genieten... Nee. Briljante regisseur, alleen dit lijkt vooralsnog wel een van zijn mindere te zijn.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
De eerste grote film die zich in z’n vormgeving zo doorgedreven concentreerde op een (vrouwelijke) hoofdpersoon, met een lopende camera die haar achtervolgt en omsluit, zodat de kijker er echt bovenop zit, is voor mij La vie d’Adele. Larrain deed het met Jackie ook, op een heel andere manier, bijna nog maniakaler. En nu is er de poging van Aronofsky die Jennifer Lawrence twee uur lang van dichtbij op de korrel neemt.
Vooral het eerste deel van de film werkt dit vrij goed, mede dankzij het fascinerende huis waar alles zich afspeelt en het moederlijke aura dat om Lawrence hangt (hier althans). Maar het probleem is dat de protagonist niet ingekleurd wordt, niet werkelijk menselijk is, zodat er weinig binding ontstaat. Dit heeft te maken met Aronofsky’s keuze om hier een allegorische vertelling van te maken, waarin de personages staan voor iets anders (het is allemaal vrij evident en ook al meermaals opgeschreven hier, maar de poëet is God de Vader, Lawrence speelt moeder aarde, de orthopeed is Adam en zijn vrouw staat voor Eva, en later komen ook hun kinderen Kain en Abel nog even op bezoek). Geen van de personages gedraagt zich psychologisch invoelbaar, juist omdat het grotere, achterliggende verhaal dit niet toelaat. En Aronofsky mist de subtiliteit om die twee zaken te kunnen combineren en vanuit een echt personage een dubbelzinnige, allegorische betekenis te laten ontstaan.
Halverwege begint het riedeltje opnieuw, maar dan met de hele mensheid. Verschillende vormen van menselijk samenzijn komen voorbij, dat is wel aardig gedaan, en vooral vond ik het een leuk detail dat de hoogste waarden (waarin een zwangere vrouw bescherming verdient) de kop opsteken in de uitbeelding van een oorlogssituatie. Maar goed, ondertussen vliegt Mother! steeds verder uit de bocht omdat Aronofsky het maar niet kan laten om van dik hout planken te zagen. Derhalve moet nog even expliciet worden uitgelegd dat de schepper nooit tevreden kan worden gesteld en altijd op zoek gaat naar iets anders, en volgt tenslotte een over-the-top scene waarin Bardem de liefde van Lawrence uit haar opdelft. Je moet er van houden, zullen we maar zeggen.
Mother! is in ieder geval een opvallende film (het uitroepteken dient waarschijnlijk om dat te onderstrepen?), bij vlagen ook wel duister en intens, maar vooral overdreven allegorisch, waarvan de zeggingskracht voor mij tegenvalt omdat het te weinig wortelt in een normaal, menselijk verhaal.
Redlop
-
- 8962 berichten
- 3566 stemmen
...Alsof de kijker het nodig heeft dat hij wordt 'geadviseerd' over het belang van echte relaties (moeder-kind) in verhouding tot onechte.
Echte of onechte relaties is zeker een motief in de film, het komt zelfs expliciet ter sprake, maar voor mij gaat Mother! over grotere dingen. Het ontstaan en de verwoesting van een beschaving. Opdringerige religiewaanzin, dat soort redelijk actuele zaken.
Drulko Vlaschjan
-
- 396 berichten
- 358 stemmen
Redelijk vermakelijke film, die uiteindelijk zo graag 'rond' wil zijn en (bijna) alles wil verklaren, dat je je verbeeldingskracht gerust thuis kunt laten. Dat is niet per se erg, er zijn genoeg mensen die daarvan houden, maar ik ben niet een van die mensen. 'Arthouse voor dummies' schreef De Morgen in een recensie. Ik hou niet zo van dat soort kwalificaties, omdat je daarmee een bepaald publiek als minderwaardig wegzet, maar los daarvan kan ik mij er wel in vinden. Het is allemaal niet iets te veel dichtgetimmerd, zodat verwondering uitblijft.
Het eerste deel, waarin de vragen worden opgeroepen, vond ik goed te pruimen. Het tweede deel was nogal grotesk. Het ging te ver over de top, ik kon er niet in meegaan, zelfs om de in theorie gruwelijkste scènes (het verscheuren van de baby) kon ik alleen maar lachen; niet vanwege een geslaagde grap, maar juist vanwege de mislukte poging daartoe (of waartoe dan ook, het werd mij niet helemaal duidelijk wát Aronofsky beoogde, maar het werkte niet voor mij, tenzij het de bedoeling was zichzelf voor lul te zetten.)
Maar goed, ik heb mij niet verveeld en dat is ook wat waard. Ja toch?
baspls
-
- 4118 berichten
- 1673 stemmen
Redelijk vermakelijke film, die uiteindelijk zo graag 'rond' wil zijn en (bijna) alles wil verklaren, dat je je verbeeldingskracht gerust thuis kunt laten.
Hebben wij serieus dezelfde film gezien of is dit sarcastisch bedoeld? Ik vond het een erg ongemakkelijke en ontoegankelijke kijkervaring en het koste me best wat moeite om alles te plaatsen en ik ben toch echt niet dom... Er wordt namelijk helemaal niets duidelijk in de film zelf, alles is symbolisch en allegorisch.
Er is een verschil tussen een vermakelijke film en een goede film, al komt het vaak voor dat een film beide is.
Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Nou ja, hij is niet bepaald subtiel in zijn verwijzingen. De verwarring zit vooral in het feit dat je er verschillende theorieën aan kunt ophangen, maar het wordt niet heel diep verstopt.
Redlop
-
- 8962 berichten
- 3566 stemmen
...om de in theorie gruwelijkste scènes (het verscheuren van de baby) kon ik alleen maar lachen; niet vanwege een geslaagde grap, maar juist vanwege de mislukte poging daartoe (of waartoe dan ook, het werd mij niet helemaal duidelijk wát Aronofsky beoogde, maar het werkte niet voor mij, tenzij het de bedoeling was zichzelf voor lul te zetten.)
Het is je aan de ene kant niet helemaal duidelijk wat Aranovsky beoogde en tegelijk zeg je dat het allemaal iets te veel is dichtgetimmerd, zodat verwondering uitblijft.
Wat precies is er dan dichtgetimmerd ?
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Behoorlijk zielig hoor, wat de moeder des huizes hier allemaal te verstouwen krijgt. En het is al zo'n nerveus type. Binnen zijn eigen geknutselde kader gaat Aronofski lekker los, en is de film best genietbaar. Ik vind Lawrence (ach, wat houdt de camera van haar) en Bardem samen bij wijlen ook wel aandoenlijk.
De film slaagt er echter niet in om zichzelf uit het metaforisch spoor te trekken, waar het vanaf het begin al op staat, en op een gegeven moment worden die metaforen zo opzichtig, dat het geheel een Monty Python-achtige sfeer begint te ademen. Dat is op zichzelf ook wel vermakelijk, maar dat zal waarschijnlijk toch niet helemaal de bedoeling zijn.
Aronofski heeft een leuk huis in elkaar getimmerd, met een kelder en een verdieping, maar het blijft gevoelsmatig toch een beetje gelijkvloers. Meerdere dimensies, het blijft lastig voor hem.
Toch is de rit naar het einde toe best enerverend te noemen; de boel met veel spektakel in een stroomversnelling brengen, dat kun je hem wel toevertrouwen.
Voor zover dit echter enige pretentie heeft om ons kond te doen van een visie op het bestaan o.i.d., dan is dit wat mij betreft weer een behoorlijke mispeer. Daarvoor is ie gewoon te.. ja, te simpel. Dat moet je misschien eigenlijk ook niet willen, een visie op het bestaan geven. Dat kunnen we inderdaad beter overlaten aan de olijke heren van eerdergenoemd gezelschap.
ratfish
-
- 92 berichten
- 376 stemmen
Echte of onechte relaties is zeker een motief in de film, het komt zelfs expliciet ter sprake, maar voor mij gaat Mother! over grotere dingen. Het ontstaan en de verwoesting van een beschaving. Opdringerige religiewaanzin, dat soort redelijk actuele zaken.
realiteitspaard
-
- 158 berichten
- 204 stemmen
Rare film. Ik heb het vaker bij films dat als er twee kampen zijn, ik bij het kamp zit van: kut film. Wat ik wel sterk vond gedaan is dat (niet echt een spoiler) je echt voelt dat de vrouw op een gegeven moment niet meer kan doordringen tot haar man. Voor de rest gaat het fantasy-gehalte door het dak heen richting het einde van de film. Ik snapte ook helemaal niks van de metaforen, maar goed. Acteerspel was prima, maar niet zo gigantisch over de top geweldig dat ik er extra sterren voor ga uittrekken.
dualcia
-
- 947 berichten
- 2150 stemmen
De bioscoop ingegaan met een open mind en weinig voorkennis over de film, behalve dat het te maken had met een bijbelse achtergrond. Bij dergelijke films met een diepere achtergrond en betekenis begrijp ik er tijdens de film meestal niet veel van en moet ik achteraf toch veel erover lezen om de film te kunnen waarderen. Ik had eigenlijk verwacht dat dit bij Mother! ook het geval zou zijn, maar ik moet zeggen dat het toch redelijk goed gevallen is bij mij.
Hoe baspls het heeft uitgeschreven in zijn recensie komt aardig neer op hoe ik het zag tijdens mijn bioscoopbezoek:
Het huis is moet de aarde voorstellen. Lawrence is Moeder natuur, Bardem is God en Harris en Pfeifer zijn Adam en Eva. Hun gewelddadige zonen zijn dan uiteraard Kain en Abel. En verder? De mensheid zelf. Milieuvervuiling, aantasting van de natuur, oorlog, dood, genocide, valse profeten en uiteindelijk overpopulatie. Het is een grote metafoor voor hoe wij als mensheid de aarde binnenvallen, doen alsof wij er thuis zijn en moeder natuur niet respecteren. God respecteren we meestal wel, maar echt naar hem luisteren lukt ook niet echt meer. Uiteindelijk verwoesten we alles, moeder natuur en de aarde zijn dood en God besluit om het nog een keer te proberen.
Ik begrijp waarom het een love it or hate it film is, maar ik kom toch ergens in het midden terecht. Erg ongemakkelijke film die op een gegeven moment teveel in herhaling valt om echt indrukwekkend te zijn. Het is niet moeilijk om mee te voelen met het karakter van Lawrence wanneer hun 'gasten' Adam en Eva constant over de vloer blijven komen. Het wordt dan wel erg veel van hetzelfde op een gegeven moment, en dat begint ontzettend te irriteren. Het zorgt ervoor dat je nog meer begrijpt hoe het karakter van Lawrence zich voelt, maar het maakte de film voor mij niet beter. Het is gewoon niet boeiend genoeg om constant hetzelfde te zien en je te irriteren aan dezelfde handelingen. Wanneer het bezoek van de gasten vervolgens het dieptepunt bereikt (of hoogtepunt, het is maar net hoe je het ziet), wordt het weer boeiend in het laatste explosieve half uur.
Ik vind het moeilijk om deze film te waarderen. Ben blij dat de bovenstaande betekenis goed naar boven kwam voor mij tijdens het kijken; hierdoor was het wel degelijk een interessante film.
*3.5
fappie
-
- 2688 berichten
- 2005 stemmen
Wauw! Aronofsky flikt het weer. Wat een heftige film zeg en wat een ervaring. Zeer goed opgebouwd . Je hebt geen idee waar het naartoe gaat. Prachtig!
4,5*
Guines
-
- 212 berichten
- 194 stemmen
Darren Aranosfsky is terug!
Na zijn Bijbelse epos flop lijkt Aranofsky gewoon weer zijn ´eigen´ ding te doen. Alhoewel er hier ook bijbelse verwijzingen zijn is dit natuurlijk andere koek. Vakkundig opgebouwd met een uitstekende Jennifer Lawrence. Je voelt direct de onderhuidse narigheid die eraan komt en de eerste shot is ge-wel-dig. Camerawerk is sowieso sterk gedaan. Dat broeiende, onderhuidse maakt het qua horror gehalte al zeer boeiend, juist in de eerste helft van de film. Blijkbaar konden sommige mensen dit niet waarderen, want er liepen mensen weg in de pauze. Michelle pfeiffer met de beste bijrol, zo heb ik haar nog niet vaak gezien. De metafoor die door middel van visioenen uitgebeeld wordt, is ijzersterk gedaan. De enorme hunkering naar liefde en affectie enerzijds en erkenning en geliefd zijn anderzijds zorgen voor een uiterst interessante plot. Uiteindelijk gebeurd hetgeen wat je de hele film al voelt aankomen, maar dat het op deze manier uitgewerkt werd overdonderde me compleet om daaroverheen nog eens met een explosieve twist te komen. Zo kennen we Aranofsky weer. Geweldige shots, angstaanjagend en een flinke dosis narigheid ( zo heb ik ze lang niet gezien ) maken dit een waar meesterwerk. Na Pi Aranofsky's beste film!
arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Onvoorspelbare film met twee gezichten, thrillerdrama, en volbloedhorror, en dat laatste had ik zeker niet verwacht. Vreemd, soms over de top, ongemakkelijk, bijzonder en verrassend. Toch wel een aanrader voor de horrorliefhebber die geen moeite heeft met bizarre doorgeslagen situaties. 3,5* Ik vraag me alleen af of ze iets hebben overgehouden voor een director's cut
Gerelateerd nieuws
Psychologische thriller 'Mother!' van Darren Aronofsky vanavond op Spike
Vijf goed beoordeelde horrorfilms met een Oscar-winnaar in de hoofdrol
Bekijk ook
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
Misdaad / Drama, 2017
421 reacties
Rurôni Kenshin: Seisô Hen
Animatie / Actie, 2001
4 reacties
Ah-ga-ssi
Drama / Romantiek, 2016
118 reacties
Yoru wa Mijikashi Arukeyo Otome
Animatie / Romantiek, 2017
3 reacties
Aritmiya
Drama, 2017
7 reacties
Gerelateerde tags
poemman vrouw relatiechild murderallegorynihilismvandalismriotnachtmerriebijbelzwangerschapchaosbaby-snatchinghuiscultfilmsurrealismeart houseauteurgeweldkannibaalnatuurdoodkrankzinnigheidvreemdelingpsychological horrorbaby killer metaphorgarden of edenchaoticinfanticide kannibalismeforbidden fruitmother natureadam and eve uninvited guestreligious horrordepravedartistic cannibalismbiblicaldisturbingnihilisticinfuriatinghorrifying
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.