Black Swan (2010)

Drama spreekt me merkwaardig genoeg nooit zo aan, en ballet al helemaal niet.

Vanwege de combinatie van beide lag deze film dan ook jarenlang te verstoffen.

Dus maar eens afgestoft..

Blijkt dus een drama/thriller te zijn maar dat wist ik even niet want ging er blind in.

Verwachte eigenlijk niet meer dan een soort van Verhoeven's Showgirls (1995), die ik ondanks de lage beoordeling op MM nog best goed en ondergewaardeerd vind, maar mijn verwachtingen waren niet al te hoog moet ik toegeven. Staat me nog iets van bij dat toen de film uitkwam de hemel ingeprezen werd en ik dacht toen 'het zal allemaal wel', maar verdikkeme ik vind het ook een goede film. Het verhaal was goed, de gehele cast speelde uitstekend, Portman vond ik fantastisch en de muziek van tsjaikovski was heerlijk. Black Swan maakte indruk, kreeg me te pakken en heb ervan genoten.

Prima film!

Ik stel me mee achteraan de rij: Black swan ook lange tijd voor me uitgeschoven omdat ik nooit echt in de mood was een balletfilm te bekijken. De momenteel opnieuw controversiële Aronofsky (mother!) en de mooie Natalie Portman deden me overstag gaan.

Voor fijn plezier ben je met Aronofsky aan het verkeerde adres. Black swan geeft een intrigerende inkijk van de snoeiharde competitieve wereld van het ballet. Ballet is hier dan wel het thema, maar je kan best nog wel wat andere werelden met het motto "survival of the fittest" bedenken. De film doet me dan ook denken aan zijn eerdere productie 'The wrestler' waarbij de passie een obsessie/verslaving wordt waaraan je fysiek, maar vooral mentaal aan tenonder gaat.

Maar Black swan gaat verder dan The wrestler, dieper en intenser, maar vooral met een grotere symboliek en verwevenheid. Het zwanenmeer van Tchaikovsky, het verhaal van de witte en de zwarte zwaan, wordt perfect verbonden met Nina's leven, waarbij ook zij deze dubbelrol letterlijk in zich moet opnemen.

Black swan is een visueel en auditief pareltje met veel oog voor detail. De acteerprestaties zijn van een uitstekend niveau. Het toont nog maar eens aan dat Portman écht wel als een topreferentie mag beschouwd worden actrice. Net als in Jackie gooit ze hier hoge ogen. De schijnwereld en hallucinaties waren niet steeds te onderscheiden van de realiteit. Het maakt de film intens en mysterieus, een combi van drama en thriller. Een film ook die je letterlijk op je vel zit (zoals TornadoEF5 al aanhaalde), zeker bij die vingerscène.

Voor mij niet Aronofsky's beste film, maar wederom erg geslaagd. Ik ben fan: 4,0*

Geweldig hoe waan en realiteit hier met elkaar verbonden worden. Dit heb ik zelden op zo'n geloofwaardige manier zien weergegeven in een film.

Deze film heb ik ooit nog op een regenachtige dag in Cairns gezien voor ticketprijzen waar ik tegenwoordig bijna een hele maand gratis voor naar de film kan (AU $ 16.50, tegen een vrij slechte wisselkoers toentertijd). Niet dat het het iets met de film vandoen heeft, maar sommige dingen vergeet je niet. Allicht ook omdat de film zo'n indruk maakte.

Na mother! wilde ik deze weer eens herzien, vooral omdat ik me niet echt meer kon heugen waarom ik de score ooit verlaagd had. Wat deze Black Swan zo veel beter maakt dan mother! is dat de basis nog in de realiteit ligt. Op zijn meest basic niveau gaat deze film over iemand die hard werkt om een doel te bereiken en met stress te maken krijgt, met alle ongemakken van dien. Op dat niveau is de film al ongelooflijk genietbaar en intrigerend, maar de film heeft zoveel hints en andere facetten dat je er zo veel meer uit kan halen. Over psychoses van vrouwen en als directe ode aan een Repulsion, over incest of over de ontmaagding zoals ik er gisteren ineens in zag.

Die psychologie van witte zwaan wordt zwarte zwaan is natuurlijk vrij simplistisch, maar Aronofsky brengt dat met zoveel passie en schwung dat dat allemaal niets uitmaakt. Dit is een achtbaanrit van begin tot eind, de boog altijd gespannen en steeds strakker tot hij mag knappen. Dit alles mooi geschoten met opvallend gebruik van spiegels en de kleuren zwart, wit en grijs en af en toe een vlokje andere kleur erdoor. Maar nergens krijg je het idee naar een zwart-witfilm te kijken. Ook heerlijk gemonteerd en anders dan in Requiem niet met de nadruk daarop maar volledig ondersteunend om de film heerlijk ritmisch te laten zijn. Of soms met goede ideeën en uitstekend getimed, zoals een lamp aanknippen en het beeld van voren dan direct of die discoscène. Tel daarbij de geweldige performances van Cassel die lekker Frans mag zijn maar wel autoritair en gelooofwaardig blijft, de sexy Kunis, de enge moeder en zij allemaal in de schaduw van Portman die geweldig is met haar kwetsbare kant.

En terug naar 5,0*, uiteraard.

Wat een rare film. Totaal niet onze smaak. Langste bioscoop zitting ook destijds.

Vandaag op netflix gekeken.

Ook ik heb met deze film gezegd zal wel niks voor mij zijn.

Ik vond het meer over de ziekte gaan, psychoses

dan over het ballet alleen.

Het heeft mij geboeit tot het einde.

Portman speelt subliem.

3.5

Wat duurde het eerste uur lang zeg, daarna pure klasse.

Had deze film al eens met een half oog bekeken en vond 'm toen maar saai.

Nu weer eens opgezet en is het een prachtige film. Het baletgebeuren boeit me eigenlijk vrij weinig en zijn er genoeg sterkere films in het gerne met een vergelijkbaar verhaal, maar Aronofsky weet er toch weer een kunstwerkje van te maken.

Deze film net gezien, totaal buiten mijn normale keuzes toch de gok gewaagt, in zijn genre een meesterwerk vind ik persoonlijk .

De muziek, de sfeer, de opbouwende spanning, de waanideeën... Wat is echt, wat niet.

De paranoïde Nina, ik ben blij verrast, en heb me geen moment verveeld.

Uiteraard wist ik wel hoe het ongeveer ging eindigen, desalniettemin was het toch fantastisch om te zien. Natalie Portman speelde subliem.

In een verlaten schoolgebouw heb ik zojuist in mijn eentje Black Swan zitten kijken... Niet de beste keus voor dit moment, de stilte valt zwaar...

Maar wat een film zeg. Prachtig drama over de groei van een bang, perfectionistisch en onzeker meisje naar een vrije, volwassen en zelfbewuste vrouw. De parallel tussen haar metamorfose en dat van de zwaan zie je natuurlijk al meteen aankomen, maar dat neemt niet weg dat de film geen moment saai wordt. Mede dankzij de verontrustende hallucinaties (metafoor voor de angsten die gepaard gaan bij een overgangsperiode? Het breken van nagels is een bekend droombeeld, net als seksuele fantasieën natuurlijk) zat ik de hele film op het puntje van mijn stoel. Verontrustend, maar ik kon niet wegkijken. De glimp die ze regelmatig opvangt van haar toekomstige zelf beangstigt haar in eerste instantie, maar uiteindelijk offert ze haar onschuld op om de zwarte zwaan te kunnen worden.

Het einde vond ik wat dubbel. Ik beschouw het als een hallucinatie, want de grote bloedvlek op het smetteloze wit zou vast al eerder op zijn gevallen. Volgens mij is de strekking zoiets als: wanneer de rol van haar jeugdige onschuldige leven voltooid is (de witte zwaan sterft), is ze eindelijk vrouw: los van haar moeder, en haar kinderlijke onschuld voorgoed kwijt.

Woot, echt omver geblazen door deze film zonet. Je hebt van die films waarvan je gewoon voelt dat het in je straatje past en niet zal teleurstellen. Deze dus ook niet

Ja.

Toch persoonlijk is dit voor mij een van de mindere Aronofsky's. Het verhaal is zeker wel origineel in elkaar gestoken en prima gebracht. De horror achtige hallucinaties zijn intens en Portman staat goed te acteren, net als Cassel.

De film weet zijn eigen stijl hier zeker te brengen. Een soort drama/thriller met horrortrekjes. Maar wel heel milde horrortrekjes. Waarbij Aronofsky me erg wist te overtuigen met Requiem for a Dream en Mother! lukt dat hier maar deels. En dat is toch wel vrij jammer.

Uiteindelijk is het resultaat niet slecht. Een pakkend verhaal waarbij het overduidelijk is dat het echte zwanenmeer in het verhaal vermengt zit. Schiet op sommige visuele vlakken wat tekort, maar is in het algemeen zeker een aanrader.

Net weer op het grote doek mogen aanschouwen. Het blijft een bijzondere auteursfilm. Een zeldzaamheid in het hedendaagse Hollywood. Camera zit de hele film dicht op de huid en de film en personages zijn vaak bewust bloed irritant. De film is er niet om te pleasen, maar laat je steeds verder in het hoofd van de neurotische hoofdpersoon duiken. Zo voelt het eind voor alle partijen als een bevrijding.

Bijzonder knap gedaan.

Blijft ijzersterk.

Het viel mij deze keer vooral op dat eigenlijk geen enkele scène onder niveau is. Aronofsky weet elke scène weer iets onthullend, spannends of dramatisch neer te zetten. Scheelt natuurlijk dat je 2 acteerkanonnen (Portman en Cassel) door het scherm hebt dartelen, maar toch knap dat je continue geboeid blijft.

Blijft een heerlijke film dus 4* blijven staan.

Een bijzondere ervaring altijd weer, vooral door achtergrond en situering, ondanks dat heeft de film me toch wel eens meer gedaan.

Bijna saai en degelijk beeld van de balletwereld met al haar haat, onzekerheid en kijf wordt neergezet. Middelpunt is de onzekere en timide Nina die worstelend met haar perfectionisme hoopt haar grote kans te krijgen. Een kans die al even plotseling komt als dat er in het wereldje barsten en scheuren lijken te ontstaan. Een bemoeizieke moeder, moordende concurrentie, een aandachtsgeile regisseur...of is er toch meer? Speelt er toch wat anders? Aronofsky houdt op uitmuntende wijze de gebeurtenissen subtiel, en de waarheid lang verborgen en zelfs als de bom is gevallen blijf je mogelijk nog met de nodige vragen zitten. Wat was dit nou...? Hou kan dit...? Dan is er de dubbelzinnigheid tussen enerzijds de inhoud van het toneelstuk en de transformatie van Nina zelf naar 'zwarte zwaan'.

Ondanks de boeiende setting, de balletwereld wat weer eens iets anders is, en de subtiel en mysterieus opgebouwde gebeurtenissen plus de dubbelzinnigheid van alles, weet Black Swan me toch niet meer te interigeren als tevoor. Is het de wetenschap van wat er komen gaat? Iets waar ik anders nooit last van heb overigens...of toch dat er voor mijn gevoel iets extra aan dreiging, sfeer en duistere muziek mist? Het is wellicht net wat te subtiel wat Aronofsky poogt.

Wat rest, in het geval van Black Swan, is een film die op alle vlakken behoorlijk dubbel opgevat kan worden, zeker de nodige inhoud heeft en vooral een aantal uitmuntende acteurs heeft in het geval van Portman, Kunis en Hershey. Maar de topper die ik jaren terug in deze film zag is het voor mijn net meer.

Wow wat een topper is me dit. Ben blijkbaar wel fan van Aronofsky zijn werk en wat een sublieme Natalie Portman. Ik vond ballet altijd al wel iets facinerend hebben, net als de bijhorende muziek. De film dan opzich is zo krachtig weergegeven dat ik het tot in de huiskamer voelde. Ja dit was een zeer intrigerend en adembenemende film. Een zeer sterk drama, die vele horrorfilms verpulverd op vlak van, beeld, sound, spanning en beleving, ik noem hier nu horror, omdat hier toch een bepaald horrorgehalte in zit, die de zogezegde echte horror volledig omver blaast.

Thanks voor de spoiler...

Welke spoiler?

Ik wist bv niet dat er ziektes enzo in voorkomen

Dat zal geen enkele invloed hebben op het kijkplezier.

Oke dankuwel

Ik ga hem morge bekijken

Rare maar indrukwekkende film

Nadat Aronofsky met The Wrestler ons een kijkje in de wereld van het showworstelen toonde neemt hij in Black Swan mee in de harde wereld van het ballet. We volgen Nina Sayers(Natalie Portman) een buitengewoon talentvol balletdanseres die in de running is voor de prestigieuze hoofdrol in Het Zwanenmeer van Tsjaikovski. Nina heeft alles om de primaballerina te zijn, de looks, de skills en de gratie maar haar schuchtere persoonlijkheid en gebrek aan zelfvertrouwen staan dit in weg. Dit komt mede door haar dominante moeder(Barbara Hersey) die zelf ooit een balletcarrière moest opgeven om voor haar dochter te zorgen en nu wil leven via Nina. Om in de hoofdrol te schitteren moet Nina het beste uit zichzelf halen maar dat vergt veel van haar zowel lichamelijk als geestelijk. Misschien wel te veel.

Waar The Wrestler een deprimerend portret van vergane glorie toonde toont deze film dat de prijs die je betaald om grootsheid te bereiken soms te hoog is. Niet iedereen is tegen de druk bestand en daarom haalt een enkeling de top. De film is een drama/thriller maar komt bij mij dichter in de buurt van horror. Voor dat ik hier ongenuanceerde reacties op krijg: ik heb te kampen met PTSS en dan is dit vanwege de herkenbaarheid van haar toestand voor mij horror. Natalie Portman is gewoonweg geweldig voor de hoofdrol van het mooie getalenteerde meisje met de onzekere, beetje frigide uitstraling. Haar rol in deze film staat haaks op die in Garden State. Waar iedereen verliefd werd op haar rol van de spontane kletskous Sam, is dat na het zien van deze film direct over. Nina Sayers is namelijk alles wat Sam niet is. Mila Kunis speelt goed als haar rivale, de losbol Lily. Helaas moet ik bij het horen van haar stem altijd aan Meg Griffin uit Family Guy denken, not sexy. Barbara Hershey en Vincent Cassel spelen ook uitstekend. Door hun spel moet Natalie Portman het beste uit zichzelf halen omdat ze haar, gelijk aan haar character, tot het uiterste drijven. Er is ook een kleine maar belangrijke rol voor Winona Ryder als de voormalige ster van het ballet. Deze rol was min of meer haar comeback na jaren in de luwte.

Black Swan is een grimmige film over de keiharde competitieve wereld van het ballet die toont dat genialiteit dichtbij gekte staat. Practice makes perfect but striving for perfection can drive you to the brink of insanity! 4,5 *

Schitterende film. Ik heb Black Swan in feite lang aan de kant laten staan omdat het (ogenschijnlijke) onderwerp me niet enorm interesseerde, maar dat was toch even fout ingeschat. De balletscènes worden gracieus en stijlvol in beeld gebracht, en de constant aanwezige klassieke muziek ondersteunt dit wonderwel, maar deze film bestaat uit zoveel meer. Het is in de eerste plaats vooral een verhaal over stress en druk, zware competitiedrang, en de mentale en fysieke gevolgen dat dit met zich meebrengt. Natalie Portman zet een schitterende prestatie neer, wellicht de beste die ik van haar heb gezien zelfs. De camera zit de hele film ontzettend dicht op de huid van personage Nina, waardoor je als kijker volledig verplaatst wordt in haar gemoedstoestand. Zeker op het einde brengt dit meeslepende en onthutsende effecten met zich mee, wanneer Nina mentaal steeds dieper wegglijdt en werkelijkheid van fantasie niet meer kan onderscheiden. Het laatste halfuur is een soort van psychologische body horror, waar je als kijker niet anders kan dan in meegesleurd worden. Ik werd in ieder geval niet meer losgelaten totdat de aftiteling begon.

De symboliek tussen wit en zwart, de white swan en de black swan, is doorheen de film heel fascinerend, en voldoende scènes blijven ambigu genoeg om tot de verbeelding te blijven spreken, ook nadat de film gedaan is. Nodigt in ieder geval uit tot meerdere kijkbeurten. Maar buiten die ambigue lagen, heb je in Black Swan fantastisch beklijvend camerawerk, is de film op audiovisueel vlak perfect, en staat er vooral een dieptragisch verhaal centraal. Op die manier is het allemaal iets 'reëler' en meer te behappen dan de meeste andere films van Aronofsky. 4.5*.

Ballerina Nina [Nathalie Portman] is in de zevende hemel wanneer choreograaf Thomas [Vincent Cassell] haar, ondanks een bepaald niet vlekkeloos verlopen auditie, de felbegeerde dubbele hoofdrol geeft in Tchaikovsky’s ‘Zwanenmeer’. De rol van de witte zwaan lijkt ze onder de knie te hebben, maar Thomas wil dat ze zich stort op de rol van de zwarte zwaan, de slechte tweelingzus. Daarvoor moet ze de duistere kant van haar persoonlijkheid aanspreken maar de zoektocht naar de schaduwkant van haar persoonlijkheid heeft grote invloed op haar geestelijke gesteldheid en de relaties met haar collega’s, waaronder Thomas’ afgedankte muze Beth [Winona Ryder] en Nina’s stand-in Lily [Mila Kunis]. Visueel verbluffende psychologische thriller met een glansrol voor Portman, die meer dan een jaar trainde om het lichaam van een ballerina te krijgen en een Oscar kreeg voor haar indrukwekkende werk, maar dit is het resultaat van voortreffelijke samenwerking op alle fronten en wist dan ook 12 BAFTA-nominaties in de wacht te slepen (alleen Portman won).

Ieder vrij in zijn mening , maar jullie hebben geen smaak . Een dijk van een film gaat aan je voorbij. Alleen het acteren van Portman is al 3,5 *, ook al heb je niks met het verhaal. Lees hier maar.

Ik wist dat de film ongetwijfeld een soort van concurrentiestrijd zou zijn dus wat dat betreft is het vrij voorspelbaar. Toch wordt de film behoorlijk intrigerend door de hallucinaties en de kracht van Portman's performance. Mila Kunis doet dat als tegenspeelster ook niet slecht. Het gaat niet enkel over ballet, maar over hoe obsessief het allemaal is om perfectie te bereiken, over de ups and downs, de tirannieke moeder, de psychose en ziekte. Ik denk dat het zowat mijn 2e film is over ballet. De eerste was een horrorfilm Livide, ook zeker een aanrader. Het heeft lang geduurd voor ik deze film zag maar de film viel me beter mee dan gedacht.

Welke spoiler??

Alhoewel dit helemaal mijn ding niet is, "psychoses en ballet"...zie ik dat de film met erg groot vakmanschap is gemaakt . Hulde aan Aronofksy en vooral Portman.

Zo'n ongelooflijke bar slechte film

Aronofsky heeft soms moeite om mij te overtuigen van inhoudelijke kwaliteit maar hier is dat totaal geen probleem. Subliem. Maar misschien omdat het plot (danseres wil aan de top van het balletgezelschap komen) in se zeer klassiek en rechtlijnig is. Het is echter de visuele invulling van het thema goed en kwaad in de mens dat de bloemen in ontvangst mag nemen. Prachtige en bij momenten geniale scenes. Dankzij de balletvoorstelling van The swan lake kan Aronofsky de dualiteit van Portman benadrukken. Portman moet haar donkere kant opwekken, wil ze een overtuigende zwarte zwaan neerzetten. Ze zoekt dus naar haar tegenstellingen. Een frigide Portman moet haar seksuele, verleidelijke kant laten openbloeien. Een controlefreak van pasjes en pirouettes moet haar intuïtieve, speelse kant laten ontluiken. En haar voorbeeld staat recht voor haar neus in de persoon van Kunis. De transformatie van goed naar slecht is natuurlijk het echte plot van de film. Aronofsky laat slim geen onderscheid tonen tussen realiteit en fictie. Het loopt dooreen, hallucinaties, fantasieën. Een schizofrene identiteit van uiterlijk goed naar innerlijk slecht dat vecht om naar buiten te komen. Zowel mentaal als fysisch. De proloog (balletscene) vat dit al indrukwekkend samen. De 'on the shoulder' camera werk creëert een nauwe connectie met persoon en verhaal, we zitten in de POV van Portland waardoor ook wij geen onderscheid kunnen maken tissen hallucinatie en realiteit. Paranoia is ons (én Portmans) deel. Iedereen wil haar rol zoals Kunis of Ryder maar ook haar moeder die haar de rol niet gunt omdat de moeder nooit zo succesvol is geweest. Alweer een fantastische opbouw (dat doet Aronofsky telkens goed) naar het einde. Vanaf de première van de voorstelling wanneer het slechte doorbreekt, doorheen de mentale muur scheurt tot aan het verbijsterend eind bleef ik genageld aan het scherm. Black swan is intrigerend en verpakt in een modern jasje van thriller met als achtergrond het ballet milieu waarin ambitie en opoffering deel uit maken om als winnaar of verliezer uit te komen, waarin hard gestreden wordt om een plaats in de spotlight. Maar bovenal is Black swan een mentale uppercut waarin niet duidelijk is wanneer goed ophoudt en slecht begint en dat is volgens mij de grote verdienste van de film en van Aronofsky.

Brrr nare film ..maar wel een hele goede!

Recent geleden voor het eerst in bijna 10 jaar herzien. Destijds al behoorlijk onder de indruk, maar de herziening kwam nog meer binnen. Black Swan is gewoon een fantastische filmervaring. De film weet al heel slim gelijk in het begin de interesse te wekken door het benauwde, sobere en stressvolle leven van Nina te illustreren en ook al gauw te laten doorschemeren dat er een duistere kant in haar schuilt. Vervolgens krijg je als kijker een langzame aftakeling van dit personage voor de kiezen en dat is zeker niet altijd gemakkelijk om naar te kijken. Er zitten momenten in deze film die ik veel enger vind dan menig horrorfilm. De beruchte scène met de nagel... om van te gruwelen. Op andere momenten is de film heel sensueel en op weer andere momenten ben je hard aan het puzzelen wat nou nog de werkelijkheid is en wat zich in Nina's hoofd afspeelt. Schitterende prestaties van Kunis, Cassel, Hershey en Ryder, maar het is met name Portman die zichzelf hier echt overtreft.

De sfeer en vormgeving zijn bovendien fantastisch. Eigenlijk ademt de film in elk opzicht grote klasse uit en dit zorgt er ook voor dat de tijd voorbij vliegt, terwijl deze geen moment inzakt. De film maakt me regelmatig erg ongemakkelijk, maar dat vind ik in dit geval juist positief. Zelden maak ik nog mee dat een film me echt overrompelt, maar Black Swan doet het bijna moeiteloos. Het is een spannende, boeiende film die ik zondermeer kan aanbevelen. Verhoging naar de hoogste score lijkt me na deze herziening gepast.