Meningen

Lloyd Bridges is niet de sheriff, maar één van de kolonisten.

De sheriff wordt gespeeld door Buchanan en is juist een man die zijn verantwoordelijkheden ontloopt en een kaartspelletje prefereert boven de uitoefening van zijn functie.

Enige verwarring kan misschien ontstaan omdat er twee wetsdienaren in deze film spelen: Buchanan als countysheriff en Scott als townmarshal. De townmarshal is verantwoordelijk voor wat er in de stad zelf afspeelt, terwijl de countysheriff de wet dient ten aanzien van de omgeving van de stad (de landbouwers en veehouders in de omtrek in dit geval).

Een hele aardige film overigens met een niet opzienbarend westernverhaal, maar wel met een prima cast: Scott, die speelt zoals je van hem verwacht en ik vind hem hier prima.

Dvorak als saloondanseres met een aantal nummers die ik erg goed vond passen in de film, terwijl ik normaal niet zo hou van dit soort entertainment in een western.

Bridges en Fleming (schoonheid ten top) spelen ook een aardige, maar kleine rol.

Zo heel veel actie bevat de film niet, maar ziet er goed uit.

Ik had het idee dat de beelden van het op hol slaan van het vee dwars door de afrastering heen, archiefmateriaal was uit een andere film, maar ik kan me vergissen.

De beeldkwaliteit houdt niet echt over en doet vermoeden dat het een film is uit de jaren 30. Vandaar misschien ook dat dit een public domain film is geworden.

3*

De omgevingen zien er uit alsof de film geschoten was ten tijde van het pioniersleven zelf, wonderschoon en onontgonnen.
Voor mij waren die plaatjes de hoogtepunten van de film. Het verhaal wordt verteld aan de hand van een voice-over die ervoor zorgt dat er afstand wordt gecreëerd en dat ik mij niet kon inleven in de karakters van de film.
Het verhaal flakkert voor korte momenten op bij de actiescènes, maar die zijn veel te kort en te weinig in aantal.
Het merendeel van de film gaat verloren aan de relatie tussen Clark Gable en María Elena Marqués, en van beide sla ik in het vervolg graag hun films over. Gable vind ik een irritante uitstraling hebben en Marqués zag ik met plezier geveld worden door een pijl (had alleen veel eerder moeten gebeuren. Dat zou een hoop gegiechel en slecht acteerwerk gescheeld hebben).
Dat Gable zijn eindgevecht met Iron Shirt wint is logisch, maar vond ik ook zeer spijtig. Had het graag anders gezien omdat ik de indianen in deze film een stuk sympathieker vond.
Redelijk veel van de tijd van de film gaat tevens verloren aan vertalingen. De indiaan praat in zijn taal, hetgeen wordt vertaald door een Fransman in het Engels. Dan wordt er geantwoord in het Engels, wat weer door de Fransman vertaald moet worden in de taal van de indianen. Op zich prijzenswaardig dat men de indianen niet Engels laat praten, maar het geheel komt niet authentiek over en klinkt nogal lullig. En dan nog, het is gewoon dodelijk saai om aan te horen.
Al met al een bloedeloze film met prachtige beelden van de wildernis.
2*

Matige Wayne-show.

Het overacteren van de vele bijrollen vond ik op den duur storend worden. Wayne en Widmark zijn ook al niet erg overtuigend.

De enige die het er goed vanaf brengt is Laurence Harvey als William Travis.

Veel te lang uitgesponnen epos dat verveelt. Alleen in het laatste halve uur wordt het een film die de aandacht vasthoudt door de toenemende spanning over het aanstaande gevecht. Dat laatste gevecht mag er dan wel wezen, het is veel te weinig om de voorgaande twee uur te redden.

2*

Deze film heeft twee kanten: Aan de ene kant ziet het er allemaal erg mooi uit: Prachtige beelden, kostuums, goede acteurs en flink veel drama en (iets minder) actie.

Nadeel is echter dat het naar mijn idee wat "overdone" is: De veel te dik opgezette muziek lijkt je haast te verplichten mee te leven met het verhaal.

Ook het acteren is in sommige gedeeltes zo verschrikkelijk heroïsch dat het je het idee gaat krijgen dat bv. David Crockett welhaast een boven de mens gesteld personage is.

Hoogtepunten voor mij waren:

-De rol van Santa Anna gespeeld door Emilio Echevarria; heerlijk hooghartig.

-Een rustig moment in de film waarin Davy Crockett uitlegt aan zijn kompanen waarom hij geen aardappels eet.

-Patrick Wilson die de rol van Lt. Col. Travis speelt. De man verandert gedurende de film van arrogant naar zijn onzekere en menselijke kant. Mooie rol, goede acteur.

De film zelf begint wat rommelig, alle personages komen meteen aan bod en het is even lastig te onthouden wie wie is en wat er nu eigenlijk aan de hand is.

Na het eerste halve uur komt de film meer op gang en kent mooi in beeld gebrachte actie.

Al met al een aardig verslag over de strijd rond de Alamo.

3,5*

Zo zie je maar dat smaken verschillen. De reden dat ik deze Scott-western minder vind, is het grote aandeel van Gabby Hayes. Meestal is hij per film een paar minuten in beeld, maar in deze film veel te veel en dan hangt zijn eenzijdige aanpak me al snel de keel uit, en stoor ik me aan zijn (kijk mij eens leuk zijn) humor. De subtielere humor in westerns van bijvoorbeeld Edgar Buchanan kan ik veel beter waarderen.

Voor de rest is deze film prima te doen, een standaardwerk in het ouevre van Scott. Al zien de actiescènes met het zilvertransport er aandoenlijk beroerd uit.

2,5*

De versie van deze film op internet duurt krap 50 minuten, terwijl andere sites 54, 55 of 59 minuten aangeven. Of er in geknipt is... geen idee, het lijkt er soms wel op.

Het verhaal is verder niet bijzonder en de actie ietwat knullig in elkaar gezet (drie mannen verschuilen zich achter een dun boompje en worden uiteraard niet gezien).

Leuk voor een keer.

2,5*

Het staat niet in het plot vermeld, maar voordat de Cree-indiaan, genaamd Almighty Voice, de sergeant doodschoot, was hij in de gevangenis beland vanwege het doden van een koe, zonder daarvoor de vereiste vergunning te hebben.

Omdat hij genoeg redenen had om aan te nemen dat hij zijn 'misdaad' met de dood zou moeten bekopen, ontsnapte hij en doodde de sergeant die hem achtervolgde.

De laatste zin van het plot klopt ook niet. Hoe langer Candy de indiaan achtervolgt, hoe gefrustreerder hij raakt door zijn onvermogen te slagen.

Tot zover de aanvulling op het plot.

Deze film is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal, zie voor meer info ExecutedToday.com » 1895: Not Almighty Voice

De film zelf is zeer langzaam van opbouw en de beeldkwaliteit is een ramp: alsof je door een raam zit te kijken dat in tien jaar geen water heeft gevoeld. Zwarte spikkels over het hele beeld en lassen. De film zelf zou een grote opknapbeurt wel kunnen gebruiken.

De geluidskwaliteit is eveneens niet al te best.

Toch heb ik met grote belangstelling het verhaal gevolgd, vooral de scènes in het Cree-kamp gaven mij het gevoel naar een documentaire te kijken. Zoals een commentaar op IMDb al aangeeft; de combinatie van het slechte beeld en de langzame en statische scènes, geven je het idee dat er 150 jaar geleden toevallig een camera aanwezig is geweest bij de hele gebeurtenis.

Dat idee, en de wetenschap dat dit een waar gebeurde geschiedenis is, geeft een bepaalde authentieke sfeer aan het verhaal.

In een bepaalde zin zelfs erg mooi en triest tegelijkertijd.

De jacht van de Mountie Dan Candy op Almighty Voice staat centraal. Bij tijd en wijle prachtige melancholieke muziek, maar ook veelal grote stukken die zich in stilte voltrekken.

Onderwijl neemt de film ook de tijd de levensomstandigheden van de indianen in beeld te brengen; hun tradities, dagelijkse werkzaamheden en de (vredige) omgang met de blanken.

De acteurs die indianen uitbeelden zijn ook daadwerkelijk indiaans en communiceren onderling (meestal) in hun eigen taal. Dat wordt niet vertaald, maar de beelden spreken voor zich en veel teksten zijn het ook niet.

Voor mij was deze film een zeer warme ervaring en ik heb er grotendeels van genoten.

Toch is dit een film die velen (al zullen er nooit veel zijn die de moeite nemen deze film te bekijken) zal doen gapen en zelfs voortijdig afzetten; vooral doen, als je in de eerste 20 minuten niet geraakt wordt, gebeurt dat hoogstwaarschijnlijk ook niet in het resterende deel.

In dezelfde adem zou ik toch een ieder willen uitnodigen de moeite te nemen deze film op te sporen omdat het een mooie ervaring kan opleveren.

Ik ben benieuwd of meer mensen dit kunnen waarderen.

In delen afgekeken, maar hier past maar één woord: rommel.

Een willekeurig amateurtoneelgezelschap uit een heel klein dorp met 10 inwoners hoeft niet onder te doen voor deze acteurs.

Dialogen die op de lachspieren werken, het verhaal doet er al niet eens meer toe als het zo beroerd verteld wordt.

Heel vreemd om Carradine dan af en toe door het beeld te zien schuiven.

0,5

Een best wel snelle film, maar een wat vlak verhaal. Er zijn niet zo heel veel films gemaakt over deze (interessante) periode van de Amerikaanse geschiedenis. Dit verhaal is echter redelijk oninteressant gebracht. De plotomschrijving vertelt het eigenlijk al waar het om draait. Veel meer zit er ook niet in.

Brian Donlevy speelt prima. Met meer beeldtijd zou hij Wayne en Lawson van het doek hebben gespeeld. Die laatste is flink aan het overacteren (hoort bij zijn rol) en gaat irriteren op den duur.

2,5*

Wisselvallige klucht die erg grappige momenten afwisselt met flauwe humor.De rol van kluns past Cooper trouwens aardig, niet negatief bedoeld. Leuk om eens gezien te hebben, maar niet meer dan dat.

3*

Fijne western, prima cast en een goed verhaal. Zwart-wit geschoten in een omgeving waar volgens mij honderden westerns zijn gefilmd (veel daarvan van Randolph Scott). Ruige rotspartijen en woestenij alom. Mooi in beeld gebracht, compleet met zandstorm.

Weer een western waarin Brennan een grotere rol heeft en laat zien dat hij daar prima mee uit de voeten kon.

De begintune, tevens titelsong, duurt drie minuten en doet het ergste vermoeden; een uitzending van EO-kindermatinée of iets dergelijks.

Toch valt het mee. Gewoon een aardig verhaaltje zonder hoogtepunten. Willam Holden speelt overtuigend en dat houdt de aandacht erbij.

Een heel magere 3* dan maar.

Prima western, vooral dankzij goed acteerwerk. Met Robert Taylor krijg je altijd genoeg western voor je geld.

Het verhaal volgt de verder voorspelbare lijnen. Met flink wat buitenopnames vind ik het in dit geval wel jammer dat het niet in kleur is, al heeft zwart-wit ook wel weer wat.

Mag ik wel eens klagen dat de hedendaagse western er amateuristisch uitziet... vroeger was ook niet alles goed. Het acteerwerk in deze film is behoorlijk bar (vooral John Hodiak) en het verhaal is saai uitgevoerd. Te lange en onnodige scènes, gevuld met dialogen die niet lekker lopen. De decors en landschappen zijn dan wel weer te genieten.

Wat de film apart maakt, is het ontbreken van de sympathieke hoofdpersoon: de hoofdrolspelers zijn allemaal achterdochtige boeven die elkaar het licht in de ogen niet gunnen, maar wel gedwongen worden samen te werken.

Het verhaal verloopt echter zo gekunsteld en verwrongen dat er weinig interessants overblijft.

Matig in alles. Een groots opgezet en redelijk origineel eindgevecht tussen de strijdende partijen moet de film redden. Foster heeft overigens een grotere rol dan Dix.

Leo Carrillo speelt de schurk met een vreselijk Frans accent.

2*

De film moet het van de actie hebben, want het acteren van bv. Farrell is behoorlijk ondermaats.

De actie is nogal onrealistisch en het verhaal voegt niets toe aan al die Jesse James-films die er al bestaan.

Ik vind het een typisch, makkelijk gemaakt Hollywood filmpje.

Veel overdreven actie, een knappe kop als historisch figuur, een leuke romance en we hebben weer een film die lekker zal scoren bij iedereen. Fantasieloos.

1,5*

Aardige western met een klein rolletje voor Sam Peckinpah. De muziek vond ik wat minder, maar het verhaal is onderhoudend genoeg.

Op het internet is deze her en der gratis te vinden. De beeldkwaliteit is wel magertjes.

Al 31 stemmen, maar niemand die de moeite neemt een berichtje erbij te zetten. Jammer.

Deze film is het bekijken waard.

John Wayne eens niet als horkerige boer, maar als romanticus. Het gaat hem niet slecht af, mede dankzij Gail Russell.

Sterker nog: John Wayne speelt hier één van zijn betere rollen, voor zover ik zijn films ken (het zijn er wat te veel om allemaal te gaan zien).

De rest van de cast speelt prima mee.

De weinige actiescenes zien er goed uit.

Het verhaal zelf zit goed in elkaar en de diverse leuke bijrollen dragen bij aan het plezier aan de film.

Voor nu een 3,5*. Maar dat kan meer worden bij een herziening.

Held en schlemiel in één: Lips van Anvil.

Was de eerste lp "Hard 'n' Heavy" nog een goede opwarmoefening; de twee volgende elpees waren krakers van jewelste binnen het genre. De infantiele teksten die op de lachspieren werkten daargelaten. Die twee albums maken nog steeds regelmatig hun rondjes op mijn draaitafel. Old-school metal van de bovenste plank.

Deze docu laat de reden zien waarom Robb Reiner nooit doorbrak. Zijn drumwerk was grensverleggend en technisch gezien van hoog niveau. Gebrek aan egoïsme, een eigen professionele ambitie en initiatieven om zelf hoger op te komen door een onvoorwaardelijke broederschap aan Lips en de muziek van Anvil.

Natuurlijk is dat niet waar de docu om draait, maar mijn mening is dat Reiner in een topmetalband had kunnen zitten, die nu nog de wereld over gaat met een grote tour. Absoluut één van de betere drummers binnen het metalgenre.

Lips is op 50-jarige leeftijd nog steeds de 16-jarige puber. Dat heeft wat aandoenlijks en tegelijk verdient hij ook enig respect. Ik kan zo snel niet iemand opnoemen die zo trouw blijft aan zijn ideaal. Het is weinig carrièregericht en regelmatig behoorlijk kinderlijk naïef. Zo moet hij regelmatig uit de brand worden geholpen door familie, die zichtbaar verdrietig wordt van de hang naar erkenning door Lips. Hun kleine, grote broertje dat maar niet volwassen kan worden. De wens van vrienden en familie die nooit uit zal komen: Inzicht bij Lips en consorten dat hun droom een droom zal blijven.

De 10 albums die na de gloriedagen kwamen, zijn hooguit zeer middelmatig te noemen. Op zeker achterhaald en de metalboot missend.

Misschien moet er dan ook onderweg het besef komen dat je het niet gaat redden en dat het nooit wat gaat worden ook.

Juist dan vind ik Lips weer ijzersterk. Hij blijft doorgaan met een heilig geloof in het kunnen van de band. Dat alles wat ze nodig hebben een beetje geluk is.

De realiteit is dat Anvil met hun eerste drie elpees de wereld kon verbazen en dat je dat kunstje niet kan herhalen met dezelfde muziek en platte gimmicks. Eén keer de wereld shockeren met een vibrator in de hand en een gitaar in de andere lukt wel, onderwijl sexistische teksten uitkramend. Daarna moet je uit een ander vaatje tappen en jezelf vernieuwen. De vaatjes van Anvil zijn niet zo groot in aantal.

Via deze documentaire kun je de hele tocht van Anvil langs hoop, teleurstellingen en wederom hoop op emotionele wijze meemaken.

Uiteindelijk overheerst het respect bij mij voor zulke mensen als Lips en Reiner en hun onvoorwaardelijke geloof in een beetje geluk op het juiste moment... en vooral het geloof in zichzelf en elkaar. Of die nu reëel is of niet, doet er niet zo toe.

Deze film is inderdaad gebaseerd op een bestaand persoon en op echt gebeurde verhalen.
Massai is een Apache die in beginsel weigert zich te onderwerpen aan de blanke macht.
Hij komt terecht in een vreemde spagaat omdat zijn volk zich passief de blanke overheersing laat welgevallen en Massai alleen komt te staan in het ophouden van de oude levenswijze van de Apache.
En net als je je zou kunnen ergeren aan het feit dat Massai gespeeld wordt door een blanke, blauwogige Lancaster... dan blijkt uit oude vertellingen dat deze Massai inderdaad een blauwogige Apache was.
Er zitten mooie momenten in de film als Massai verdwaasd rondloopt in de grote stad met al zijn onbekende voorwerpen en drukte. En als hij een Cherokee ontmoet die zich het blanke leven eigen heeft gemaakt en zelfstandig als boer door het leven gaat.
De dialogen tussen Lancaster en Peters vind ik minder, vooral uit de mond van Peters klinkt het één en ander tenenkrommend.
Ik heb Lancaster hoog zitten, maar hier vind ik hem niet op zijn plek en het is net alsof hij dat zelf ook beseft, hoewel hij zijn stinkende best doet.
Hier zou ik wel een remake van willen zien met betere dialogen die de onmacht van Massai beter zouden weergeven.
3*

Hier een link met prachtige info en het verhaal van Massai:
Massai, Apache

Een belabberde film.

Heel veel langzame scènes, nauwelijks dialoog en vreselijke muziek. De scènes springen abrupt over, de actiescènes worden slecht in beeld gebracht en de acteurs doen niet onder voor de voorgaande opmerkingen (vooral de woorden vreselijk en slecht).

In het begin is het eigenlijk nog wel lachen (al is de film vast niet zo bedoeld), maar na een half uur kreeg ik er toch wel schoon genoeg van.

Toch de film maar uitgezeten, want je weet nooit. En ja hoor, het einde is briljant. Zonder dollen.

Na het einde komt er nog een samenvatting van de film, met alle actie er in verwerkt in een achttal minuten.

Dat is wel degelijk nuttig, want een verstandig mens begint bij deze samenvatting en laat het hierbij.

Maar dat einde verdient wel een halve ster extra. Hilarisch.

Ik ben niet zo van die cavalerie/indianen-westerns, maar deze kijkt vlot weg. Een prima Murphy in een goed lopend verhaal. De ontwikkelingen zijn redelijk voorspelbaar, maar er wordt goed geacteerd en er is genoeg actie te beleven.

Hoe je met minimale middelen toch een heel aardige film kan afleveren. Geen idee of de middelen inderdaad minimaal waren, maar het lijkt er op dat het verhaal is afgestemd op het budget. Niks mis mee als dit het resultaat is. De gehele cast doet goed mee, al vind ik Leo Gordon en John Dehner minder sterk. Die leggen het er iets te dik bovenop. Dat zal wel in het script hebben gestaan, maar iets subtieler gespeeld zou dat de spanning ten goede zijn gekomen.

Geen verkeerde western, mede door Harris en Mortensen blijft het aangenaam kijken.

De veelgelezen kritiek t.a.v. Zellweger deel ik half. Ze acteert maar matig, maar is ook niet overdreven slecht.

Redelijk standaard verhaal, maar goed uitgevoerd met een ietwat koele ondertoon. De taalgrapjes hadden voor mij niet gehoeven.

3*

Dat mannetje waarmee Holden Tucson voor het eerst binnen rijdt... geweldig. Jammer dat die man in de rest van de film niet meer voorkwam.

Mooie film die de opbouw van Tucson laat zien, en dan vooral hoe een vrouw zich staande houdt.

Jean Arthur legt het er wat mij betreft iets te dik bovenop, maar het is ook weer niet zodanig storend dat ik met tegenzin keek.

Er zitten erg aardige stukken in, zoals de bevolking die heel opportunistisch dan weer voor de Unie, dan weer voor de Confederatie is... al naar gelang de partij die het meest waarschijnlijk lijkt de bevolking te gaan beschermen.

Leuke rol van Edgar Buchanan, zo ongeveer zijn debuut. Die man speelt altijd prachtige en unieke karakters. Hier weer als zelf benoemde rechter die een verdachte van de straat plukt, ter plekke rechtspreekt en een $5 boete geeft wegens een moord.

Het is een ietwat romantische western met hier en daar wat humor. Niet al te veel actie. Als er al actie is, wordt er zelfs een keer voor gekozen om dat buiten beeld plaats te laten vinden.

Vooral de aankleding van de rommelige stad in aanbouw en zijn burgers vond ik erg treffend gedaan (voor zover ik dat kan beoordelen).

Prima film uit de oude doos.

Wat wisselvallige western met een aardig laatste halve uur.

Het begin laat een journalist aan het woord die over de daden van Quantrill vertelt.... 8 minuten lang! Een beetje teveel van het goede.

Murphy blijft wat vlak aanwezig en het eerste uur is maar matig boeiend.

In dit filmpje zit genoeg actie om drie westerns mee te vullen. Mede door die snelheid erg leuk om naar te kijken. Iets minder is dan weer de buikspreker Max Terhune en zijn pop "Elmer". Maar humor hoorde blijkbaar in die tijd bij een western, zoals alle andere standaard ingrediënten die bij een western horen.

Absoluut geen standaardwestern en al helemaal geen één om zomaar even in een verloren uur te gaan bekijken omdat je je lekker wil ontspannen.

Heston, de hoofdrolspeler, speelt een bittere klootzak; arrogant, racistisch, vrouwonvriendelijk ... en in het algemeen mensonvriendelijk.
Die rol is hem op het lijf geschreven, vind ik, en hij speelt het erg goed. Binnen 5 minuten had ik al een grondige hekel aan zijn karakter.
Waarom twee vrouwelijke personen met hem dwepen wordt niet uitgelegd en is ook volkomen onbegrijpelijk. Heston speelt een karakter waarvan zelfs de meest trouwe moeder afstand zal nemen.
Het ontvouwen van het verhaal zit logisch in elkaar, met een goede opbouw en prima mede-acteurs (Keith, Palance).

De film maakt een flinke zwaai na het eerste uur en dan moet een klein beetje uitleg voldoende zijn om de bitterheid van Heston te verklaren en maken zijn tegenstanders ook opeens ruim baan voor hem, beginnen hem te respecteren en kan de achtervolging op de achterbakse roodhuiden beginnen. Want die roodhuiden zijn opeens toch wel de grootste rotzakken en leugenaars die er ooit bestaan hebben, ook volgens alle anderen die het eerst niet zo met Heston eens waren.
Van enige redelijkheid in opbouw is niets meer te bekennen.
Ik begreep van de hele bedoeling van de film niets meer en de toon die gezet werd, stond me ook zwaar tegen.
Mijn advies zou zijn om de film wel te gaan zien, maar na het eerste uur afzetten.

Al ben ik ook wel weer benieuwd naar wat anderen van deze film vinden.

In principe kan een film mij niet lang genoeg zijn. Deze wel.

Het eerste woord dat me te binnenschiet na afloop is; pretentieus.

Ik kan er de vinger niet helemaal op leggen waarom ik de film niet trok.

Casey Affleck steelt voor mij de show, dat is het alvast niet, al is het karakter dat hij moet spelen vooral inhoudsloos en wars van enige ontwikkeling.

Ook de overige rollen van de bendeleden werden goed vertolkt.

Blijft over Brad Pitt... ik heb er eigenlijk geen verklaring voor maar ik stoorde mij de gehele film aan hem.

Pitt hanteert een arrogante manier van acteren. Het maakte voor mij de figuur Jesse James ongeloofwaardig.

(Misschien kan ik het zo duidelijk maken: Brad Pitt denkt de gehele film eigenlijk: "Jesse James mocht willen dat hij mij eens mocht spelen".)

't Zal wel niet zo zijn, maar zo ervoer ik het.

De film gaat van top naar ravijn en weer terug (niet qua snelheid, maar qua spanning). Soms intens spannende momenten, daarna weer momenten van

volledig overbodige informatie en beeldvulling. Het grootste gemis is een gebrek aan verhaal.

Het gaat in deze film om de karakters. De karakters veranderen echter niet gedurende de film, er is geen beweging in te krijgen.

Er zitten prachtige buitenopnames in de film, jammer dat er kleurenfilters worden gebruikt. Dat vind ik zonde.

Het maakt de film koud, maar is waarschijnlijk ook zo bedoeld. De karakters in de film zijn tenslotte ook geen zonnestraaltjes.

Ook binnen spelen zich scenes af met kleurenfilters.

Er zitten aardige, soms zelfs spannende momenten, in de film. Maar het is gewoon te weinig in zoveel minuten.

2*

Ik ben niet zo weg van Sorbo, niet genoeg charisma om een film te dragen. Het geheel ziet er uit als een typisch tv-drama... iets te clean geschoten en acteerwerk zodanig dat het niet stoort, maar mij ook volledig koud laat.

Het verhaal vervalt ook van het ene cliché in het andere, waardoor ik nergens met grote aandacht heb zitten kijken.