The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007)

Allemaal hoge cijfers,va.aamd maar eem kijken dan

Vandaag nog eens kijken ?

Tja.Heb de film gisteren gekeken.

Zag er allemaal gelikt uit.

Maar vondt het echt langdurig saai.

Was helemaal niet gecharmeerd van Pitt zijn rol.

Ik had geen geduld om het vol te houden.

De laatste 40 minuten weggezapt.

Ik heb betere westerns gezien.

Ik snap dat dit een biografische film is.

En het ziet er echt schitterend uit.

Maar ik wist al hoe het afliep.

En het duurde gewoon te lang

Film blijft fictie,Een verhaal dat vertelt kan worden door beeld.

Het duurde mij gewoon te lang.

2.5 Sorry.

Hoewel het op zich wel een bijzondere film is, zitten er vele saaie minuten in. Een laag tempo kan best functioneel zijn, hier breekt de afwezigheid van echte spanning de film regelmatig op. Die Robert Ford is een rare snuiter, die overigens wel geweldig wordt neergezet. Brad Pitt leek me niet helemaal in zijn rol te zitten. De trage aanloop wordt aan het eind dan wel beloond met wat snellere minuten, het bleef een erg lange zit. Dat konden de mooie beelden maar gedeeltelijk compenseren.

Meesterwerk. Lange speelduur, maar blijft de volle 160 minuten boeiend. De beste Western die ik ooit heb gezien.

Opnieuw bekeken, en eigenlijk niets toe te voegen aan mijn eerdere commentaar.

Behalve dat de houten box dus geen trend is geworden.

Ik keek omwille van de fijne recensies uit naar The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, maar jammer genoeg werden de verwachtingen niet geheel ingelost. Ik ben nooit echt in de film geraakt, voelde me nooit echt betrokken. Dat had niet zozeer met de titel te maken die aangeeft waarop aangestuurd zal worden. Het kabbelde gewoon in zijn geheel wat voort.

Het begon echter allemaal uitstekend met die mooie scène met de trein. Ook de cast is erg sterk met Brad Pitt, die het uitstekend doet als Jesse James, Caesy Affleck en Sam Rockwell. Jesse James wordt steeds meer en meer paranoïde, bang voor de vrees van het verraad van zijn eigen manschappen. Zijn dood is op den duur een self fulfilling prophecy. Die scènes waren schitterend om volgen. Zijn status als held was vervolgens tegelijk een zegen en een vloek.

Qua verhaal is het echter maar pover en vooral lang uitgerekt zonder noemenswaardige meerwaarde. Visueel uitstekend, maar dat is niet genoeg om een boeiende film te hebben. Ik kon er alvast de focus niet bijhouden, jammer.

Sfeervolle western … met net iets te veel belegen ingrediënten.

Vooral op visueel vlak onderscheidt deze film zich van de klassieke spaghettiwesterns. De cameraman had er duidelijk zin in. Er wordt bij momenten heerlijk met belichting gespeeld, waardoor we de far west in al zijn glorie op het scherm te zien krijgen. Ook in de montagekamer kreeg de film nog een opsmukbeurt met allerlei visuele spielerei, al komen bepaalde effectjes ondertussen wat verouderd over.

Voor de rest is dit een vrij traditionele western. We volgen enkele mannen die best wel veel praten, maar eigenlijk weinig zeggen. Nu en dan een coole oneliner, dat wel. De dialogen voelen over ’t algemeen te vertrouwd aan, waardoor je – zeker gezien de lange speeltijd – soms wat moeite hebt om er de volle aandacht aan te geven. Ook de cast bestaat vooral uit archetypes. Brad Pitt is de bad boy van dienst en laat geen gelegenheid onbenut om de show te stelen. Dan vond ik het personage gespeeld door Casey Affleck interessanter: een ‘timide’ cowboy die in de loop van de film een evolutie doormaakt.

3*

Mee eens! Deze comment intrigeert me enorm. Als er inderdaad eerst een langere versie bestond heb ik het idee dat de film een compleet meesterwerk zou kunnen zijn. Ik geef nu nog even een voorzichtige 4*. Ik twijfel er niet aan dat ik deze film nog zal herzien in de toekomst, maar ik hoop inderdaad ook op een langere versie mocht dat bestaan ...

Het voelt nu een beetje als de ervaring die ik vroeger met Metropolis had (als ik zo vrij mag zijn om zo'n klassieker als voorbeeld te gebruiken bij een moderne film. Maar het is een perfect voorbeeld qua context). Enorme imposante film, maar de eerste keer dat ik de film zag mistte er nog 45+ minuten aan materiaal. Een X aantal jaren later bij mijn derde kijkbeurt mistte er nog maar +- 30 minuten en werd het nóg imposanter. Maar de laatste keer, een paar jaar geleden, waren de laatste beelden teruggevonden in Zuid-Amerika en was de film eindelijk compleet! En dat hebben we geweten, ik was toen zó onder de indruk van de film als nooit tevoren. Toen was de ervaring opeens compleet, en dat kon je heel goed merken in vergelijking tot eerdere kijkbeurten, ondanks dat ik het toen ook al een meesterwerk vond.

Wat ik met dat voorbeeld wil zeggen is dat Jesse James nu voelt als die eerste versie van Metropolis die ik ooit zag. Met op meerdere plekken in de film stukken die eruit waren, het scherm zwart werd en tekst in beeld kwam met uitleg over het vermoeden welke stukken film op dit moment ontbraken. Alleen komt hier natuurlijk niet het zwarte scherm en de tekst in beeld, maar gaat de film door. Ik kan me heel goed voorstellen wat Sergio zegt, dat er wellicht een langere versie is/was die nog beter alle personages uit de gang en de uitdieping van de karakters naar voren laat komen, en alles sterker aan elkaar weeft.

Intrigerende film, fijne cinematografie, muziek en heerlijk acteerspel.
4* voor nu. Wie weet wat een tweede kijkbeurt brengt.

The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford

Neem de tijd om echt even voor deze film te gaan zitten, en je wordt beloont met een bijzondere filmervaring. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford is een film waar ik wel even in moest komen, maar na een tijdje was ik echt helemaal ingepakt door het verhaal, het lome tempo en het briljante acteerwerk. Van Pitt en Casey Affleck zeker, maar eigenlijk zijn alle acteurs uitstekend op dreef.

Robert Ford is een zielige lafaard, maar toch weet Affleck er wel voor te zorgen dat je begrijpt waarom hij uiteindelijk Jesse James doodschiet. Dat moment is trouwens echt pure klasse. De manier waarop het gefilmd is, het acteerwerk, de manier waarop James door een reflectie in de spiegel ziet dat Ford langzaam een pistool op hem richt…. Magistraal. Pitt straalt charisma en charme uit, en James doet veel gruwelijke en verwerpelijke dingen, maar toch vergeef je het hem. Misschien wel het beste acteerwerk van Pitt ooit, in een film met een lange naam en speelduur, maar het is het allemaal waard.

Verwacht in deze western geen schietduels en achtervolgingen want dan zal je teleurgesteld zijn. Wat je wel krijgt is een verhaal verteld in de taal van 100 jaar geleden. En aangezien ik alle films bekijk met Engelse ondertiteling was dat wel ff lastiger dan normaal. Ik ben benieuwd of de Nederlandse ondertiteling dat aspect heeft meegenomen. Het gaf een extra dimensie. Het gaat voornamelijk om het acteren en Brat Pitt zet een sublieme Jesse James neer. Casey Affleck als Robert Ford was wat mij betreft net zo goed. Ik ga deze film zeker nog eens bekijken.

De soms prachtige oogstrelende beelden, het prima acteerwerk en de muziek van Nick Cave en Warren Ellis kunnen niet voorkomen dat ik mij stierlijk heb zitten vervelen bij deze film. De western als meditatieve zen-film. Nee, dat is niet bepaald het soort film dat ik graag zie. De beelden op het scherm vertellen ook niet veel van het verhaal, dat wordt gedaan door voice-overs. De beelden dienen dus feitelijk slechts alleen als ondersteuning. De nadruk wordt gelegd op het artistieke. Wat nog eens benadrukt werd door het tempo dat behoorlijk laag ligt (de filmduur van bijna drie uur is ook veel te lang) Dit is dan ook weer typische zo'n karakterfilm waar filmrecensenten mee lopen te dwepen maar waar ik maar heel weinig mee kan!

Bijzondere film met heel veel plus maar ook de nodige minpunten. De minpunten zijn toch wel de iet wat lange speelduur en de dialogen die niet bepaald vlot zijn en soms meer niets dan wel iets zeggen. Van de andere kant is het een bijzonder stijlvolle film, prachtige beelden, mooie kleurenfilters die echt die oude look benadrukken, kleurrijke karakters, en geweldige sfeervolle muziek.

De acteursprestaties zijn ook uitmuntend. Pitt speelt meer dan prima de licht onvoorspelbare doch charismatische James. Affleck, melkmuiltje waar ik altijd al wat moeite mee gehad heb, speelt zijn rol als de jonge onzeker en jaloerse Ford zelfs nog beter. Mooi en rustig wordt vervolgens in beeld gebracht dat Ford zijn eigen karakter en uitstraling hem in de weg zit, en zijn beeld van Jesse toch te mooi is. Of hij nu de nieuwe Jesse wil worden of wil worden zoals Jesse blijft zoals Jesse zelf constateert gissen. Dat hij hem uiteindelijk omlegt puur uit angst is wel duidelijk. Verder prima rollen van Renner, Rockwell en Schneider.

Mooie film, maar wel een redelijke lange zit en dan heeft de film wat moeite de hele tijd te boeien.

Niet slecht, voor een Western.

Het is absoluut mijn genre niet, maar deze leek me toch wat sfeervoller dan de gemiddelde Western te zijn. Dat bleek ook, waardoor het, ondanks de stevige speelduur, toch bleef boeien tot het einde. Mijn favoriet genre zal het nooit worden, maar dit was toch een positieve ontdekking.

Een blik aan fijne acteurs helpt uiteraard mee. Pitt, maar vooral ook Affleck, doen het erg goed. Als je dan nog mensen als Rockwell in back-up hebt, dan heb je gewoon een bekwame cast. Maar het is vooral het visuele, in combinatie met een aardige soundtrack, die deze film iets extras geeft.

Toch weten de setting en de personages mij nooit echt aan te spreken, waardoor het nooit echt gaat beklijven. Visueel is het nu ook weer niet op dat niveau dat het van de film meteen een meesterwerk maakt. Ver boven de middelmaat dus, zeker voor een Western, maar daar blijft het dan ook bij.

3.0*

qua invloeden was ook Terence Malick het eerste die bij me opkwam. De voice over, natuurbeelden, poetische inslag... Maar ik las dat de regisseur vooral Barry Lyndon als voorbeeld nam (de alwetende verteller, traag ritme). Meer nog : Malick scheen die film helemaal niet te kunnen appreciëren. Aldus mijn bron uit Focus Knack. De film zelf heeft ontegensprekelijk kwaliteiten zoals de fotografie, de score en die constante onderhuidse spanning maar om van een meesterwerk te spreken is het nog te vroeg. Ik mis een alomvattende visie. Ik kan de film nog niet loskoppelen van zijn oorspronkelijke opzet nl een authentieke presentatie geven van een beroemde moord en zijn omstandigheden. Het ontkrachten van de mythe van het Westen/van een icoon in de Amerikaanse geschiedenis ? Langzaam komt dit eruit maar ik geef voorlopig nog de voorkeur aan meer klassiekere vertellingen zoals The man who shot Liberty Valance of Unforgiven.

“By his own approximation, Bob assassinated Jesse James over 800 times. He suspected no one in history had ever so often or so publicly recapitulated an act of betrayal.”

De film is eigenlijk nogal onverwachts op mijn pad gevallen nadat ik mijn eigen lijsjte na keek voor kijk tips. De film trok me al snel aan door zijn lange zin en nadat ik de beschrijving eens doorgelezen had wou ik hem vrij wel direct op zetten. Het enige wat me tegen zat was de lange speelduur, waar ik erg bang was voor langdradige scenes. Dit was niet altijd zo, we zitten eigenlijk elke keer wel in een andere omgeving maar ik vond het verhaal soms erg verwarrend overkomen op veel punten, snapte er af en toe niet veel van maar werd op het eind allemaal goed duidelijk.

Het is voornamelijk Pitt met zijn psychologische rol die echt een heerlijke staaltje acteerwerk naar voren wist te brengen en waar ik met veel plezier van kon genieten, geweldige acteur en dat merkte ik ook al gauw in deze film. Ook al is het misschien niet zijn beste film ooit, hij zat er heerlijk in. Hij vertolkte de rol van Jesse James die elke dag dieper in een depressie raakte met veel psycho gedachtes. Robert Ford werd leuk vertolkt door Casey Affleck, is dat familie van Ben? Zal vast wel want ik kon wat trekjes eruit halen die Ben ook heeft. Prima cast al vond ik het zelf.

Het duurde alleen wel erg lang, en was vooral vaak niet een film zoals ik dat voor mij had. Ik had een stevige western voor me met daarin veel actie en overvallen zoals Jesse op mij overkwam. Helaas was dit alleen echt in het begin van de film aan orde, en toen dit was, was dit wel van een zekere klasse. Geniaal hoe Jesse ging dansen in de trein, en die masker waren best eng zo in het bos, hele vette shots. Maar daarna is de film rustig, word er nog nauwelijks geschoten en haal je daar niet zoveel spanning uit. De meeste spanning kwam van Jesse af: wat ging die doen in sommige gevallen en draait hij weer door? Je weet het nooit.

Ik heb me zeker vermaakt, twee en een half uur lang maar ik had zoals gezegd wel wat meer spektakel verwacht, de film liet mij daar wel mooi mee zitten helaas.

3.5*

Pfoe, dit was ondanks best fraaie beelden, goed acteerwerk, fraaie muziek en een behoorlijke westernsfeer echt vreselijk saai. En uiteindelijk bepaalt het gevoel wel mijn cijfers. Deze ''Assassination'' (lijkt me lang zat, wat een forse titel) pakt me gewoon totaal niet. De speelduur is met 160 minuten ook erg lang en dat vind ik normaal niet erg, zeker niet bij echt goede westerns als The Good, The Bad and The Ugly of Once upon a time in the west, maar ik kwam er hier niet doorheen. Heb het ook in twee dagen bekeken, wat ik eigenlijk zelden doe. Geen idee wat ze wilden bereiken met deze film, die bij wat meer arthouse-achtige kijkers vast beter in de smaak zou vallen met het hele lome tempo, maar mij verveelde dit alleen maar.

2*

Voldoende vanwege de muziek. Verder weinig bijzonders.

Voor de gamers onder ons: 1 scene uit deze film is bijna 1 op 1 overgenomen in Rockstars Red Dead Redemption 2! Erg grappig, heb er verder nog geen enkele bron over gehoord dus schijnbaar is het niemand opgevallen.

De teloorgang van Jesse James. Met de titel alleen al weet je waar de film naar toe werkt. Dat is op zich ook niet het belangrijkste, wel de weg er naar toe en wat er na komt. Volgens de nazaten van Jesse James zou dit de meest accurate verfilming zijn. Uiteraard zijn er nog historische fouten en is het geromantiseerd, maar het blijft een film. De makers hadden gelukt wat slagkracht in huis met zowel Brad Pitt als Ridley Scott als producer. Vooral Brad Pitt stelde enkele eisen, zoals de titel, ging tegen de wil van de studio in om er meer actie in te steken ipv karakterontwikkeling en hij haalde Casey Affleck persoonlijk binnen. Veel van de cast & crew vinden deze film één van de beste van hun palmares. Meester cinematograaf Richard Deakins werd opnieuw niet gekroond, al was hij zelfs 2 x genomineerd voor een Oscar samen met No country for old man. En met respect voor winnaar There will be blood, had hij voor de film van Jesse James een beeldje moeten krijgen.

Verder nog toptalent met Nick Cave voor de soundtrack, acteurs Brad Pitt, Casey Affleck, Sam Rockwell en Jeremy Renner in topvorm en een sterk script. De film slaagt er in om de spanning op te bouwen naar een event dat je weet dat gaat plaats vinden. Het is geen standaard western met de nodige schietpartijen, het is een drama dat het einde van Jesse James als mens in beeld brengt. Hij beseft dat zijn einde er aan komt en dat reflecteert ook in de mensen rond hem. Dat wordt sfeervol gebracht met de muziek, de passende vertelstem tussendoor en prachtige beelden. De duistere wolken die voorbij waaien, de warme kleuren die aanvoelen als een avondzon, de tijd die genomen wordt om scènes in beeld weer te geven, …

Na de 'assassination' zakt het heel even in, maar dat wordt vrij snel recht getrokken om passend te eindigen. Ik had in het begin mijn twijfels over Casey Affleck, als een irritante fan van Jesse James. Dat zorgt er wel voor dat je wat meeleeft met Jesse James. Gaandeweg zie je mooi de personages ontwikkelen. Een heerlijke film!

Saaie film en een nietszeggend verhaal. Viel zwaar tegen dit.

Wie stiekem hoopt op 'eerst schieten dan praten' komt in deze western bedrogen uit. In deze slow burner neemt Andrew Dominik namelijk uitgebreid de tijd om Jesse James en Robert Ford vooral als mensen met gebreken neer te zetten. Tikkeltje traag, maar dat wordt prima gecompenseerd door sterk acteerwerk, fraaie beelden en sfeervolle muziek.

Prima biografie (want dat is het, veel meer dan een Western) over de laatste weken van Jesse James en zijn moordenaar. Prima geacteerd. Opvallend weinig stemmen toch voor zo'n goede film.

Dan heb je maar weinig goede westerns gezien...Probeer "'Once upon a time in The West ' eens " The good the bad and the ugly.."'

Ik vond het een oervervelende oninteressante saaie film , waar ik niets had met geen enkel personage. Dan houdt alles op....

De enige goede acteur , Sheppard verdween al snel uit het beeld.

Pitt , toch al zeer matig acteur, met zijn melkmuil ongeschikt en ongeloofwaardig in deze rol , hij mist elke uitstraling van de charismatische James. . Een film die nergens boeit, of spannend is. Het ouwehoert en kabbelt maar door. Ook verliest de film zijn kracht omdat je de afloop weet.

Bijna 3 uur lang...een hele zit, een straf bijna.

4,5* en 5*. Ook twee meesterwerken uiteraard

Een wel héél ongefundeerde aanname als je het mij vraagt. Dit hangt er toch maar puur vanaf hoe iemand geraakt wordt en waardoor? The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford is ook een van míjn favoriete Westerns, ondanks dat ik de klassiekers die jij noemt ook ontzettend kan waarderen. Ik raakte een beetje moe van het genre totdat ik zo'n zestien jaar geleden Butch Cassidy and the Sundance Kid voor het eerst zag. Eveneens een zeer onconventioneel pareltje in het genre.

Maar sindsdien is ook mijn waardering voor de Sergio Leone films weer teruggekomen. Soms denk ik weleens dat hij meer uit het materiaal had kunnen halen, bijvoorbeeld door zich meer te focussen op ware gebeurtenissen. Dan zie ik ze echter weer en heb ik juist helemaal niet het gevoel dat ik iets mis.

Deze film werkt voor mij omdat ik word opgeslokt door de sfeer. Veel mensen vinden de speelduur te lang, maar ik wil me er juist niet van loskoppelen. En ook omdat het hoofdpersonage 'het juiste' wil doen, maar dan wel gebaseerd op compleet egoïstische gronden. In plaats van in gewetensnood te verkeren - hoewel, op het einde gebeurt dat, maar veel te laat - verwacht hij dat iedereen in de rij staat om hem te feliciteren en bedanken. Hij heeft er geen idee van hoe de wereld in elkaar zit. Bob Ford vind ik een geweldig personage vol gebreken. Ik voel met hem mee, maar wanneer ik me dan afvraag waarom, kom ik zelf in gewetensnood. Hij is de personificatie van Judas, die volgens de overlevering wel deed wat gedaan moest worden, maar alleen voor een grote som geld. Daar kwam voor Bob ook nog roem bij kijken, terwijl men hem alleen maar zou haten om wat hij deed. En het mooie aan de film is dat de titel precies omgekeerd zou moeten zijn: Jesse James was de lafaard die een karaktermoord pleegde op Bob.

Natuurlijk snap ik het dat mensen dit dan nog een te lange zit vinden en dat het verhaal in een korter tijdsbestek verteld had kunnen worden. Maar de schitterende fotografie van Roger Deakins, gekoppeld aan de fenomenale soundtrack van Nick Cave en Warren Ellis, plus de geleerde en tragische vertelstem van Hugh Ross houden mij aan de buis gekluisterd.

De typische Westerns met de stoere, zwijgende mannen die wachten op de ander en/of de klokslag totdat ze hun revolver trekken en de dodelijke conclusie die daarop volgt, begon me op een gegeven moment wat te vervelen. Had ik allemaal wel gezien. Maar zoals gezegd hebben dergelijke films mij toch weer voor zich gewonnen. Want ik ben gaan letten op de opbouw naar zo'n confrontatie toe, die is veelal meesterlijk en meeslepend. En ook deze individuele titels zijn een prachtig samenspel met indrukwekkende beelden en een onvergetelijke symfonie van Maestro Morricone en/of zijn tijdgenoten.

Nee, The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford volgt een dergelijk stramien niet maar is een lange biografie. Ik kan me voorstellen dat eenieder die een Western denkt te gaan zien bedrogen uit komt. Maar ik kreeg de film simpelweg aangeraden door mijn broer en daar ben ik maar wat blij om. De eerste keer dat ik 'm zag was wegens omstandigheden in delen, maar herzieningen trokken me alleen maar verder over de streep.

En de dollar - trilogie met Eastwood., spaghetti westerns die helemaal voldoen aan de formule van een Western; dreiging, sfeer, grimmig, mysterie, zweet, takken hitte, charisma van revolverheld.,Eastwood dus.. Verhaal ondergeschikt aan Eastwood en ingrediënten hierboven beschreven. Voor mij is Eastwood de ultieme revolverheld- daar komt niemand bij in de buurt. Hij acteert niet , hij IS het.. Bronson heeft dat in mindere mate , maar ook zeker goed..

En wat recenter..."" .3.10 to Utah!!!! Zien!!!

Yuma, niet Utah . De nieuwe versie heb ik gezien en daar was ik inderdaad van onder de indruk. Maar de originele film uit 1957 staat nog op mijn lijstje. Wat vond je daar dan van?

hahah ik wist dat er een U in was...

uit 57 niet gezien maar schijnt goed te zijn..

Woensdag deze film nog maar even voor de herkijk gedaan, en waar ik al een positief gevoel had bij deze film is dat nog meer versterkt na deze kijkbeurt. Want wat een schoonheid van een film is dit toch die op bijna poetische, dichterlijke wijze wordt gebracht. Centraal staan verschillende dingen zoals de hardheid, de ontbering, vooral ook geloof en bijgeloof in die tijd, is men in de kringen van Jesse vol van wantrouwen en wordt er weinig tijd verspild aan het afscheid nemen van dierbaren. We moeten door en het is een strijd te overleven is een gevoel dat doorsijpelt in de film net als het tempo en de lange dialogen, storend volgens velen, maar in mijn beleving juist toepasselijk voor het leven in die tijd want men had geen haast, in ieder geval niet zoals we dat nu kennen.

Filmisch is het geheel prachtig, neem bijvoorbeeld de treinroof in het begin waar het licht wordt gebroken door de bomen en daar tussenin de leden van de bende staan, of de vele mooie natuur shots veelal tegen het licht in of verschillende mooie zonsondergangen. Er wordt in die zin prachtig gewerkt met kleur en licht en het is begrijpelijk dat de cameraman van dienst een golden Globe of in ieder geval nominatie in de wacht sleepte. Voeg daar een opmerkelijk sterkte en ruime cast aan toe, met een buitengewoon sterke Brad Pitt als wel Casey Affleck, en de prachtige muziek van Nick Cave en je hebt toch al heel wat. En dan heb ik het nog niet eens over het verhaal gehad.

Want wat is dit toch eigenlijk een apart verhaal, en wat wordt er goed de tijd genomen om dit intrigerende en tragische verhaal langzaam op te bouwen. Wie de trekker overhaalt is duidelijk, maar wie is nu het werkelijke slachtoffer van deze langdurige affaire waar de naïve Ford slechts de voetsporen van zijn idool wil volgen en daarna verstrikt raakt en wellicht moet vrezen voor zijn eigen leven. En ook daar staat de boel weer bol van tragiek, want wat kukkelt de held met zijn eigen enge gedrag hard van zijn sokkel, daarnaast is het leven onzeker met doden links en rechts en wantrouwen jegens iedereen, en wat wordt die finale fantastisch opgebouwd, want het staat bol van de spanning tussen de drie. Buiten dat is de film een interessante karakterschets rond de grillige James maar natuurlijk nog meer rond Robert Ford die vooral hoon ontving en daarna de zwaarste rekening moest betalen. Onvoorstelbaar dat zo'n griezel als James kennelijk een volksheld was, maar dat was hij ook voor Ford waarna de laatste met de lelijke waarheid te maken kreeg. Wat een tragische man, wat een tragisch lot. En dat omschrijft dit dubbele gelaagde drama meer dan prima waar de laatste minuten zelfs een wrange smaak in de mond achterlaten. Ik zeg een half ster erbij.