There Will Be Blood (2007)

Dankjewel. Hoewel sommigen mogelijk denken dat ik me persoonlijk aangevallen voelde vanwege het religieuze aspect, wil ik graag verduidelijken dat dit niet het geval is. Mijn teleurstelling in de film is voornamelijk gericht op het verloop van het verhaal en het einde, en ik heb later pas de alinea over religie toegevoegd aan mijn reactie.

Je benadrukt terecht dat het gedrag van overheden niet altijd de standpunten van alle gelovigen vertegenwoordigt. Religie kent diversiteit, en individuele interpretaties variëren. Mensen die in theïstische evolutie geloven bijvoorbeeld zijn van mening dat geloof en wetenschap samen kunnen gaan. Bovendien is politiek niet altijd in lijn met religieuze teksten, en die interpretatie kan sterk variëren. Ik ben van mening dat het belangrijk is om open te staan voor nuances en geen algemene aannames te maken over religieuze overtuigingen.

De handelingen van overheden zijn niet representatief voor alle individuele gelovigen, of ze nu christelijk of islamitisch zijn. Ik kan persoonlijk getuigen van een diverse vriendenkring die bestaat uit atheïsten, christenen en moslims. Binnen deze groep heb ik bijvoorbeeld gelovige Turken ontmoet die zich niet kunnen vinden in de koers van Erdogan en zijn gebruik van religie. Ook ben ik bekend met gelovige Iraniërs die afstand nemen van de manier waarop religie in Iran wordt opgelegd.

Dat een land zich bijvoorbeeld 'islamitisch' noemt geeft niet per se aan dat hun praktijken in overeenstemming zijn met religieuze teksten. Een goed voorbeeld hiervan is de Koran, die expliciet stelt dat er geen dwang mag zijn in religieuze aangelegenheden. Het is echter spijtig dat deze richtlijn vaak wordt genegeerd in landen zoals Saudi-Arabië, Iran en Afghanistan. Hier lijken bepaalde 'schriftgeleerden', stromingen, en zogenaamde 'Hadith'-verzamelingen (overleveringen die lang na Mohammed zijn vastgelegd en nooit door hem zijn geautoriseerd) de overhand te krijgen, ondanks hun vaak tegenstrijdige inhoud. Deze complexiteit onderstreept het belang van het begrijpen van de diversiteit en variabiliteit binnen religieuze interpretaties.

Maar voor de duidelijkheid: ik voelde me niet persoonlijk aangevallen door de film nee. Ik vond het gewoon overrated.

In mijn ogen valt het een beetje te vergelijken met de anti-psychiatrie in films. Als je dat constant voorgeschoteld krijgt, en nooit eens een normale psychiatrische behandeling ziet in films, dan knap ik daar op af bij de volgende regisseur die mij zoiets wil voorschotelen. Het is een narratief zwaktebod, een platgetreden pad van karikaturen. Bij religie in film en literatuur kan je dat ook zien. De details van Kronos overtuigen mij niet erg. Dat gaat meer om vormen, die in zichzelf weer clichématig zijn. Een oprechte film over een oprechte gelovige die daar niet al te veel geks mee doet, daar zijn er volgens mij niet zoveel van.

Verder aub niet inhoudelijk over religie gaan discussieren, dat is nu juist niet het punt en ook niet de bedoeling op deze site.

Off topic berichten verwijderd. Zoals gezegd, graag terug over de film.

Tja...alles is top in deze film , met name de 2 hoofdrolspelers. 5*. De settings, het landschap 5*

Er is 1 MAAR ; gebrek aan echt pakkend, boeiend verhaal., de film had een verpletterende twist nodig, waar je op wachtte ,maar die kwam er niet, wat iemand hierboven ook schreef. De Jesus freak werkt op je zenuwen , ondanks zijn geweldige rol, ook Daniël wekt irritatie op ,maar daar is het film voor Ik had niets met welke persoon ook, en dat maakt een film schraal.. Ook gebrek aan wezenlijk verhaal brak mij op en de te lange speelduur..Er gebeurt teveel "'niks ondanks de goede acteurs. Kleine 3,5.*

Gewoon...zoals altijd The End..

Wat een tegenvaller.

Een erg mager verhaal. Je zit te kijken naar twee personen die tamelijk gestoord zijn. De hoofdpersoon Daniel is daarvan ook doordrongen. Hij speelt een op geld en macht beluste oliebronnen en keiharde zakenman. Erg onsympathiek. Al zijn de momenten met zijn zoontje verzachtend.

Paul is als Eli godsdienstwaanzinnig. Waanzinnig is hij in elk geval.

Daniel Day-Lewis en Paul Dano doen wel erg hun best om hun karakters neer te zetten. Het wordt bijna lachwekkend.

Het aardige van de film is dat je idee krijgt hoe rond de eeuwwisseling 19e naar 20e eeuw olie het nieuwe goud werd.

Het venijn zit in de staart.

Dus een tegenvaller geef je dan een 3 en een halve ster,daar waar dan 2 wel meer als dik genoeg is

(Dus een tegenvaller geef je dan een 3 en een halve ster,daar waar dan 2 wel meer als dik genoeg is

Je hebt gelijk. Niet eens meer goed de waardering voor de film aangegeven.

Herzien na ruim 15 jaar, net voor hij van Netflix verdween. Time sure flies...Ik ben het niet meer eens met mijn bericht uit 2008, lette toen te veel op plot, terwijl dit een karakterstudie is, van een intrigerend, bijzonder onsympathiek figuur. Dat maakt het misschien ook juist wel boeiend: Plainview is weliswaar een schoft, geen eendimensionale schurk maar iemand met een complexe persoonlijkheid, waar van alles mee aan de hand is, en Daniel Day Lewis is bij uitstek de man om hem te spelen. Dano is niet veel sympathieker als megalomane religieuze charlatan, voor wie Plainview al snel een hartstochtelijke minachting koestert.

Hoewel de tijdsprongen niet heel overtuigend zijn- Anderson kiest ervoor niet moeilijk te doen met grime en zo, maar gewoon een jaartal te laten zien en dan moeten we maar aannemen dat er weer zoveel jaar verstreken is- is de botsing van karakters, van twee mannen die meer op elkaar lijken dan ze zouden willen toegeven, fascinerend. Beiden hebben een enorm ego, en willen de ander er onder zien te krijgen, wat uiteindelijk tot de ondergang van beiden zal leiden. Mooi hoe ook even iets van menselijkheid in Plainview lijkt te sluipen als zijn 'broer' langskomt, of in zijn relatie met zijn 'zoon'. Beiden worden afgestoten, de een wat definitiever dan de ander, en hij eindigt volledig van iedereen afgesloten.

Het camerawerk is prachtig, het van olie doordrenkte landschap leent zich daar ook goed voor, en wordt ondersteund door de vervreemdende soundtrack van Jonny Greenwood.

PTA's beste, concludeer ik voor nu. Moet nog wel weer werk van hem herzien.