- Home
- Cast & crew
- Bob Hope
Rechten: Allan Warren (photographer) Bob_Hope_Allan_Warren.jpg: , CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons.
Delen
Bob Hope
Overleden op: 27-07-2003 (100)
Geboren: 29 mei 1903 in Eltham, Londen, Engeland, Verenigd Koninkrijk
Bekend van: Forrest Gump, The Simpsons en Spies like Us
IMDb profiel: Bob Hope
Bekend van
Volledige filmografie (85)Forrest Gump
als zichzelf - in Vietnam (archiefmateriaal) (onvermeld)
The Simpsons
als Bob Hope (stemrol)
Spies like Us
als zichzelf
The Muppet Movie
als Ice Cream Vendor
The Golden Girls
als Bob Hope
The Paleface
als 'Painless' Peter Potter
Road to Rio
als Hot Lips Barton
My Favorite Brunette
als Ronnie Jackson
Road to Bali
als Harold Gridley
The Cat and the Canary
als Wally Campbell
Road to Morocco
als Orville Jackson
The Ghost Breakers
als Lawrence Lawrence
Road to Singapore
Son of Paleface
als Peter Potter Jr.
The Road to Hong Kong
als Chester Babcock
My Favorite Blonde
Bachelor in Paradise
Road to Utopia
als Chester Hooton
Road to Zanzibar
The Iron Petticoat
The Lemon Drop Kid
Caught in the Draft
Fancy Pants
Boy, Did I Get a Wrong Number!
Alias Jesse James
How to Commit Marriage
Nothing but the Truth
Call Me Bwana
Casanova's Big Night
College Swing
I'll Take Sweden
They Got Me Covered
Monsieur Beaucaire
The Seven Little Foys
Eight on the Lam
Give Me a Sailor
Never Say Die
Thanks for the Memory
Sorrowful Jones
The Facts of Life
My Favorite Spy
Star Spangled Rhythm
Cancel My Reservation
Off Limits
Where There's Life
The Great Lover
Critic's Choice
Paris Holiday
Louisiana Purchase
Here Come the Girls
Let's Face It
That Certain Feeling
Some Like It Hot
A Masterpiece of Murder
Samengewerkt met
Reacties
tsjidde
-
- 2112 berichten
- 3644 stemmen
Bob Hope (29 mei 1903 - 27 juli 2003)
Om te beginnen ben ik maar even zo vrij een eerder gevoerde discussie uit maart 2003 die bij de film Fancy Pants (1950) staat te kopiëren naar hier.
Bob Hope blijft een grote naam, maar inmiddels uit een grijs verleden. Handen opsteken wie nog nooit een Bob Hope film gezien heeft. Maar wie wel eens wil weten waar bijvoorbeeld Hope-fan Woody Allen zijn inspiratie vandaan haalde zou toch eens een Bob Hope film uit de kast moeten trekken. Fancy Pants is zo'n doorsnee Hope-film met weinig verhaal, maar veel Bob Hope: bergen one-liners dus, zo nonchalant gebracht dat het leek of hij ze ter plekke verzon. Maar ondertussen wel perfect getimed.
***½
Dat van dat grijs verleden klopt wel. Ik heb 'm diverse malen bezig gezien, en vond 'm vooral vreemd en overspannen. Amerikaans, bedoel ik dus. In de zin van : niet te vergelijken met wat er in Nederland destijds voor humor werd beoefend op de televisie (die er trouwens nog niet was).
Ik zou het leuk en interessant vinden om es een dagje Bob Hope-films te bekijken. Was die man eigenlijk echt LEUK ? En waarom ? Waarom was hij zo populair ? Kon hij méer dan de door anderen bedachte 'wisecracks' foutloos debiteren ? Was zijn timing inderdaad zo knap ? Met dat soort vragen vermaak ik me altijd prima.
Maar waar haal je de banden vandaan ? En op tv kom je hem ook niet meer tegen. Of vergis ik me, Pinky ?
Ik wist trouwens niet dat Hope een Engelsman was, qua geboortig.
Wat een vragen allemaal. 'Was die man eigenlijk echt leuk en waarom?' Tsja, er zijn weinig zaken persoonlijker en ongrijpbaarder dan gevoel voor humor en iemand proberen uit te leggen waarom iets of iemand leuk is, dat is zo ongeveer zo onnozel als aan een blinde uitleggen waarom Van Gogh zo leuk schilderde. Het zal duidelijk zijn dat ik Bob Hope leuk vind, maar waarom? Het aardige aan Hope was dat hij zo vaak overkwam alsof hij toevallig net even niks beters te doen had dan wat door een filmstudio wandelen met wat camera's op zich gericht. Een groot goed in een tijd waarin overacting aan de orde van de dag was.
Dat hij zo populair was, kwam - denk ik -omdat hij zo ongeveer de eerste komiek was bij wie je het gevoel kreeg, dat je niet alleen óm hem kon lachen, maar ook met hem: one of the guys. Dat werd natuurlijk het duidelijkst in de Road films met Bing Crosby (nog zo'n tiep).
O, het is ongetwijfeld waar dat hij zwaar leunde op zijn tekstschrijvers. Maar ik weet ook dat hij ooit al improviserend een half uur lang zowat de vloer aanveegde met de nog altijd zwaar aanbeden Groucho Marx (lijkt wel een bokswedstrijd). Misschien naief, maar ik denk dat dat je niet lukt als je alleen maar teksten van anderen in je kop stampt.
En dat van die timing: in comedy is timing alles en, ja, Bob Hope had een perfecte timing.
Maar goed, sinds de late jaren zestig is de aartsrepublikein Hope hopeloos uit (no pun intended) en is afgeven op Bob Hope een bewijs van goed gedrag (way to go, Jos). Jammer.
Hope op tv is redelijk zeldzaam, ja. Ik heb jaren geleden wat van zijn films getaped van tv. De ellende is dat die ouwe videobanden het aanzien nauwelijks nog waard zijn. leve de DVD!
Wel dus, al verhuisde hij op zijn vierde of zo al naar Amerika.
Ik heb geen idee wie pinky is en zo te zien is hij of zij in geen velden of wegen meer te bekennen, maar ik ben het wel met hem eens. Bob Hope, hoe oubollig en gedateerd hij tegenwoordig ook mag overkomen, was zeer zeker een getalenteerd acteur die met een perfecte timing vele filmrollen zo uit zijn mouw leek te schudden.
Volgens een vlugge telling heb ik tot nu toe 26 films met Hope gezien en ik kan mezelf wel een liefhebber noemen. Wat overigens niet betekent dat zijn films hoog scoren - eigenlijk scoren ze zelfs relatief laag - maar dat ik ze gewoon graag mag zien.
Bob Hope's films met Bing Crosby samen, o.a. de "Road to ......" reeks, zijn erg leuk. De samenwerking tussen die twee en Dorothy Lamour die in de meeste Road to-films hun vaste tegenspeelster is, is prachtig om te zien. Dat Hope en Crosby een goede band hebben blijkt ook uit het feit dat zijn regelmatig in hun solofilms even een plagerige sneer richting de ander moeten geven.
Het huwelijk tussen Bob en Dolores Hope duurde 69 jaar (tot aan zijn dood) en is daarmee het langst durende huwelijk in de geschiedenis van Hollywood.
neo
-
- 15364 berichten
- 7856 stemmen
Vind het een moeilijk acteur om te waarderen. Het is een soort van Norman Wisdom. Beiden hebben een vervelende kop en kunnen je behoorlijk op de zenuwen werken. Maar beiden hebben echter ook vaak toch net dat talent om mij zo nu en dan toch goed te bevallen.
tsjidde
-
- 2112 berichten
- 3644 stemmen
Ah, Norman Wisdom! Dat is inderdaad nog zo'n acteur waar ik erg van kan genieten. En ook weer niet omdat zijn films zulke hoogvliegers zijn, maar omdat ik het eenvoudigweg fantastisch vind om ze te kijken, vanwege het verhaal, de setting en de hele entourage. Daarbij konden Robert Asher en John Paddy Carstairs, de regisseurs waar Norman Wisdom mee werkte, gewoon heerlijk frisse, op en top Britse films maken.
Dk2008
-
- 10416 berichten
- 737 stemmen
Vind het een moeilijk acteur om te waarderen. Het is een soort van Norman Wisdom. Beiden hebben een vervelende kop en kunnen je behoorlijk op de zenuwen werken......
Norman Wisdom gaat nog maar inderdaad Bob Hope. Fred Astaire vind ik dan weer een beetje irritant. Fred Astaire kan echter naast dansen ook heel goed zingen. Bob Hope heeft naast films ook veel radiowerk gedaan (vaak voor de soldaten). Norman Wisdom, was trouwens ook zanger. Dit is een filmsite dus, wijdt ik niet te veel uit. Ik wil alleen zeggen zie je ze liever niet kan je ze nog best horen, want die lui waren vroeger best veelzijdig.
Dk2008
-
- 10416 berichten
- 737 stemmen
Ik vind eigenlijk meevallen met Bob Hope. Veel komieken trekken met hun bekken en draven door in hun grapjes. Hij was een goede entertainer....Heb 14 films gezien.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30651 berichten
- 5281 stemmen
Als ik zijn rol in The Muppet Movie (1979) even niet meereken heb ik pas mijn eerste film van hem gezien: The Favorite Brunette. Wordt toch beschreven als één van de betere films van de komiek. Een man die mee aan de basis van de stand-up comedy zat in Amerika. Een eigen humor die nogal gedateerd is. Minder visueel dan bvb Chaplin of Keaton. En minder charme als Clark Gable, James Stewart of Cary Grant. In de film doorbrak hij de vierde wand wel, op zich leuk. Hij deed het niet slecht, maar het is toch een typisch afgeborstelde Amerikaanse stijl die me wat minder ligt.