Dogma (1999)

Erg flauw.

Niets mis mee. Net zoals Clerks gewoon een erg leuke comedy. Een erg leuke cast en ik vond dat er leuk geparodieerd werd op de bijbel. De 13e apostel, God die er vrouwelijk en niet bijzonder uitziet en niet eens een handstand kan doen. En nog wel meer leuke verwijzingkjes.
Leuke personages, waarvan Jay and Silent Bob het leukste zijn.

3,5*

Erg irritante film. Nou hou ik wel van flauwe humor, maar vond deze film nergens op slaan. Karakters zijn niet leuk en ook matig geacteerd.

Kan me er eigenlijk geen fluit meer van herinneren. Anders dan het gevoel van ' oke'. Snel herzien voor een beoordeling.

Beetje een wisselvallige Kevin Smith film. Het uitgangspunt is origineel en grappig. Dit levert dan ook veel leuke vondsten op. De cast is ook erg goed en vooral de diversiteit van de verschillende celebs is erg leuk. Ook zij spotten op een leuke manier met het geloof en de Amerikaanse cultuur.

Aan de andere kant is het net even te langdradig en duren sommige dialogen gewoon te lang, waardoor de grappen niet altjd even goed overkomen. 2 uur is dan ook veel te lang voor een komedie naar mijn mening.

3 sterren blijven staan na de herziening.

Niet overal is een soortgelijk niveau van humor aanwezig. Vooral de scènes met Alan Rickman waren veel beter dan de rest, al wist Damon bij momenten ook te overtuigen. Een paar acteurs waren beter weggebleven, maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Echt schaterlachen zit er overigens niet in, eerder genoegzaam glimlachen. God & Co wordt af en toe smakelijk geridiculiseerd, zonder al te veel opzichtig gedoe.

Leuk.

3,50 (3,25)

Zoals Maerk al zegt is het allemaal wat flauw. Maar wel ontzettend vermakelijk. Erg leuke cast met Matt Damon en Ben Affleck als een leuk duo. Ook Jason Lee speelt een geinig rolletje. Misschien wat te lang uitgesponnen maar het kijkt gemakkelijk weg.

Nu naar Jay & Silent Bob Strike Back...

'k Vond het een goeie film, maar 'k zou het toch niet echt een komedie noemen, toch zeker geen komedie om plat achterover te liggen van het lachen.
T was wel een goed gevonden verhaal met al die religieuze zaken er in te verwerken.

Herziening na vele jaren en verliest toch een beetje 'goddelijke' kracht. De humor is subtieler dan ik herinnerde en zelfs een beetje saai, makkelijk en zeer flauw. Grappen over de kerk, de bijbel en het geloof in het algemeen zijn er natuurlijk in overvloed tegenwoordig. Toch zijn er flink wat leuke grappen onder de gordel die werken. Vooral Rock scoort daarmee, de suffe houding van Fiorentino de hele film door wordt beetje irritant en het duo Affleck/Damon werkt ook niet als vanouds. Blijven gelukkig nog Alan Rickman en Jay & Silent Bob over die het niveau constant houden.

Het klopt wat Number 23 hiervoor schrijft. Ik vond deze komedie (als een stripverhaal met parallellen bijbelverhalen), dertien jaar geleden leuker; de film komt nu gedateerder en onevenwichtiger over en heeft slechts sporadisch een ingewikkeld plot. Een tijdsduur van 130 minuten is te lang en er zijn gedeelten minder interessant. Maar natuurlijk zijn er ook briljante stukken en af en toe is de humor echt hilarisch en schuin.

Een van de beste van Smith!

Erg vermakelijk en onderhoudend, de gehele 130 minuten lang.
De flauwe humor wordt afgewisseld door briljante dialogen en verklaringen over de bijbel. Voor de rest is het acteerwerk gemiddeld prima en spelen Jay en Silent Bob eindelijk een wat grotere rol.

Een van de betere komedies, een dikke 3.5.

Mindere film van Smith, idee is leuk maar duurt te lang met een warrig plot dat vrij saai is. Dit soort ideeën zijn door South Park al 20x beter gedaan. 3*tje

Zeer leuke film in het begin, goede grappen, leuke twist en uiteraard Jay & Silent Bob die prachtig blijven.

Allen wel jammer van het einde, dat duurde vééééél te lang en was gigantisch saai. Heb het eigenlijk gewoon geskipt want het verhaal was toch gedaan.

Hot plot was op zich goed genoeg om een film mee te maken maar zeker niet een van een dikke 2 uur lang. Alles had ingeblikt kunnen worden in een versie van 1u zonder iets aan verhaal te verliezen. Eigenlijk had alles snel mogen gaan na die scène in de trein, daarna was het verhaal gewoon niets meer waard.

Geen slechte film, maar het einde was er te veel aan,
2.5*

Een soort van mijlpaal. Deze film is de laatste waarin Ben Affleck nog net onder de irritatiegrens blijft.

Best een leuke film eigenlijk. Een beetje campy, het draagt erg de sfeer van een vriendenclubje dat in het weekend even een filmpje gemaakt heeft. De humor ligt me wel, en de karakters zijn grotendeels best leuk - hoewel sommige er net iets te veel met de haren bijgesleept worden. Salma Hayek, schiet me daarbij dan te binnen. Jay & Silent Bob zijn wel erg leuk. En Linda Fiorentino is een mooi middelpunt, fijn droog in haar teksten en met een perfect daarbij passende delivery.

De grap aan het einde is wel net ietsje oud als je de film niet voor het eerst ziet. Maar toch blijft Alanis wel een erg goede keus voor die rol.

Eigenlijk niet zo'n beste film, het ziet er goedkoop uit, maar wel een leuke cast een geinig verhaal en de humor is best grappig. Leuk om weer eens gezien te hebben.

“Good Lord, the little stoner's got a point.”

De beste film van Kevin Smith, maar nog steeds ontstijgt het de middelmaat niet. Dogma heeft een aantal geslaagde grappen en vooral de droge opmerkingen van Linda Fiorentino kon ik wel waarderen. Net zoals de weergaloze rol van Alan Rickman. Maar voor de rest mist de film scherpte en is hij ook veel te lang. De kritiek op het geloof levert wel een aantal geslaagde scènes en dialogen op, en gelukkig ontbreekt een moraliserende boodschap. Dat had ook niet gepast in deze film.

Weer een leuk filmpje van Kevin Smith... Ja... over het geloof kan je eindeloos dingen verzinnen om er de spot mee te drijven. Dat heeft hij hier dus ook gedaan. De humor werkte prima, soms werd het lekker puberaal en het aanbod aan acteurs heeft hier ook een prima toegevoegde waarde. Matt Demon en Ben Affleck als klunzige engelen die afrekenen met de zogenaamde lastering op de aarde. Linda Fiorentino als depressieve vrouw die zojuist een abortus heeft ondergaan (een zonde) en dan ook nog Chris Rock die via het verleden uit de lucht is komen vallen... Die twee "dudes" stalen al helemaal de show.

En zo is de film een grappige aaneenschakeling van kromme lesjes over het godsdienst en vele puberale grappen. Die strontdemon bijvoorbeeld... maar weet hier en daar ook nog wel zijn charmes los te laten. Soms oogt het een beetje als een roadmovie, dan als een kleine actiefilm, maar veelal is het gewoon een uberflauwe komedie die nog wel redelijk werkt.

3,5*

Tell a person your the Metatron and the stare blankly. Mention something in a Charlton Heston movie and suddenly everybody's a theology scholar!

Kostelijke komedie, over het geloof en de mens, die ik graag kijk en in dit geval ook met veel plezier uit de kast haalde. Waarom de film trouwens geen beter gemiddelde haalt is me een raadsel.

De film heeft als leidraad twee 'gevallen' engelen die via een 'loophole' in het katholieke geloof terug zouden kunnen keren naar de hemel, iets dat verstrekkende gevolgen zal hebben. Zaak is dan ook dit tegen te houden, iets waar alle partijen het druk mee hebben. Het is het verhaal in de notendop en in principe stelt het niet heel veel voor. Laat de film daar nu ook niet echt om draaien.

Waar trekt Dogma wel de aandacht mee? Ten eerste een uitstekende bezetting, die allen prima gecast zijn voor hun rol, goed acteren en wanneer nodig lekker lopen te schmieren. Het is ze aan te zien dat ze veel plezier hadden gedurende de film. Dan de dwaze karakters te beginnen met Metatron, de sarcastische stem van God, het door seks geobsedeerde profetenduo en de constant kibbelende en tegen elkaar opbiedende Loki en Bartleby. Om Jason Lee niet te vergeten als Azrael. Het is niet zo zeer het verhaal als de kostelijke dialogen tussen al deze doldwaze karakters die ik toch altijd weer even geweldig vind. En de door Alanis Morrissette gespeelde God die vooral ongrijpbaar overkomt. Dit samen met een aantal subtiele boodschappen, zoals hoe de mens het geloof draagt en invult, veel ellende op dat vlak vanuit de mens zelf komt, slechte Bijbelkennis, we met al ons wijsheid echt nog niet zoveel weten, er meer tussen hemel en aarde is, en de uitermate boeiende, misschien zoetsappige, dialoog van Serendipity dat geloven in íets, en vooral de goedheid in je hart, al een mooi begin is.

Dit alles maakt Dogma tot een uitermate plezierige, geestige en vooral luchtige film, waar scriptmatig nog wel het nodige aan op te merken valt, maar bij mij op een hoge gunfactor kan rekenen.