Mallrats (1995)

Mallrats 2 bevestigd, en Shannen Doherty en Jason Lee doen mee. Awesomesauce!

Zolang Jay en, vooral, Silent Bob maar meedoen kan geen elke film stuk.

Deze film ligt een beetje in het straatje van Wayne's World. Eigenlijk ben ik niet eens zo'n fan van het werk van Kevin Smith. Clerks vond ik toen ik hem zag niet zo leuk als ik gezien zijn status had gehoopt. Deze is wel wat leuker. Nog erg praterig met erg goede dialogen, maar na het kleinschalige en intieme begin dat haast aan theater doet denken komt er wel wat meer vaart in. De humor is een beetje alles of niets de gehele film. Kinderachtige fysieke humor en puberale ongein (een paar keer wordt iemand in de ballen geslagen of gegrepen bijvoorbeeld) afgewisseld door prachtige momentjes. Vond de geeky comic book sfeer soms ook wel wat te dik er bovenop, maar dat was toen misschien ook wat origineler. Met een van de eerste cameo's van Stan Lee was de film zijn tijd in elk geval wel wat vooruit.

Op het einde wordt het wel echt leuk met die datingshow. Vooral hoe Brodie die echte kandidaat steeds afzeikt is mooi. En het scheelt denk ik ook wel dat ik de extended versie heb gezien, aangezien de film over de twee uur was. Ik zocht juist de theatrical. Meer dan anderhalf uur is vaak echt wat te lang voor pure komedie. Leuke cast trouwens ook. Londen en Lee zijn leuk en best charismatisch. Je zou denken dat die wel een meer respectabele carrière zouden hebben gekregen. Een zo jonge Affleck zien is ook wel leuk, Doherty was een echte seksbom in die tijd en vond het wel een grappig toeval dat ik Forlani net in The Rock had gezien een dag eerder. Een royale 2.5*.

Uitstekende film waarin twee vrienden op dezelfde dag gedumpt worden door hun vriendinnen. Leuke personages ingevuld door een leuke cast. Grappige situaties en originele dialogen die alleen zin maken in het universum van Kevin Smith. Het verhaaltje is op zich wel vermakelijk, maar het zijn de afzonderlijke scenes die de film maken hier.

Aardige en kleurrijke komedie die geslaagde grappen afwisselt met flauwigheid. Iets te bewust van zijn eigen quirckiness, maar nog wel een van de twee Smith films die ik trek voordat ie zichzelf uit ten treure ging herhalen onder het mom van gimmicks. In feite had ie verder gewoon niet zo veel in zijn mars. Net te studentikoos op technisch gebied om een hoge beoordeling te krijgen. Maar het hoge tempo, het optimale gebruik van de setting (de Mall als eigen universum) en de mooie meiden maken het de moeite waard.