Man on the Moon (1999)

Liefhebbers van Man on the Moon moeten dringend 'Jim & Andy' ontdekken op Netflix. Nu beschikbaar. Het maakt dat ik de film op zich en Jim Carrey zijn tour de force nog meer bewonder dan voorheen.

Prachtige film over de komiek Andy Kaufman die het publiek probeert voor zich te winnen. Een zeer geslaagde biopic die net als de echte Andy Kaufman het publiek op een originele manier voor de gek probeert te houden. Absoluut grappig. De rol is Jim Carry op het lijf geschreven en hij zet deze dan ook sterk neer en kan zich hierin uitstekend uitleven zonder irritant te zijn.

Herbekeken ivm de onlangs verschenen documentaire Jim & Andy: The Great Beyond - Featuring a Very Special, Contractually Obligated Mention of Tony Clifton (2017).

Man on the Moon is BAD, Here's Why - Nostalgia Critic - YouTube

Werkelijke waar kostelijke film over Andy Kaufman, de komiek of zoals hij zelf zei: 'song-and-dance-man' die je loved to hate of hate to love.

En ik moet zeggen dat ik zelf op dat vlak ook nogal een switch gemaakt heb. De eerste keer dat ik de film zag, en dat is onderhand alweer even geleden, vond ik het onbegrijpelijke humor en hekelde ik de man met zijn aanstootgevende acts behoorlijk. Echter zoveel jaar later, en wetende wat me te wachten stond, kijk ik er zelf ook nogal anders tegen aan. Aparte humor blijft het wel, die toch vooral is om te shockeren en het creëren van ongemakkelijke situaties. Groot voorbeeld in die zin het stuitende personage Tony Clifton, een figuur dat me erg aan Jake La Motta doet denken.
De bizarre humor die hij ontwikkelt met zijn maatje Zmuda heeft uiteraard het effect dat niemand op een gegeven moment meer weet wanneer hij nu wat meent of gespeeld is, zoals de onruststokerij richting de vrouwen en de daarop volgende gevechten. Dat de hele zaak met Lawler doorgestoken kaart was lag voor de hand, al was het alleen maar vanwege het feit dat Andy dat nooit aan het toeval over zou laten. Alles was geregisseerd, maar het moment dat hij weggestemd werd was het kwaad al geschied. 'ik zeg wel dat het doorgestoken kaart is en biedt mijn excuses aan.' Forget it, wie gelooft je nog? Als zelfs de familie denkt dat het slechts nieuws in het ziekenhuis een act is heeft alle humor zijn trieste dieptepunt wel bereikt. Tja...wat je zaait is wat je oogst. En uiteraard voorstelbaar dat heel veel mensen bleven geloven dat hij niet echt ziek was. Sterker, Andy had gezegd dat hij na 20 jaar terug zou keren en na 20 jaar werd er een feestje gehouden waar ook Toni aanwezig was. Van één kant dan toch wel weer geniaal, dat hij allang onder de zoden ligt maar toch dat karakter zijn geest in leven houdt en je toch onwillekeurig denkt, zou het hem zijn? Natuurlijk niet, maar toch. Ook bijzonder het filmpje dat ze afspelen tijdens zijn begrafenis en ook al ligt hij daar dood in de kist, toch krijgt hij ze in beweging en bespeelt hij ze. Geniaal. Bizar gewoon.

Mooi is natuurlijk alle oude sterren van Taxi die in de film voorkomen voor de scenes van de serie, grote ontbrekende daar is toch wel Tony Danza. Waarom zou dat geweest zijn? Verder bijzonder goed geacteerd door Carey die andermaal laat zien meer dan gekkenbekken te kunnen trekken. Andermaal dus een rol met veel diepte, goed nagebootst, met name natuurlijk Caspian en Latka.

Bizarre en bijzondere film, bijzonder vermakelijk mits je door die soms stuitende humor heen kan kijken en een geweldige rol van Jim Carey.

Ik was eigenlijk niet eens zo in de stemming om een film te gaan zien. En dan nog over de persoon die Latka speelde in Taxi. Met die figuur heb ik ook al nooit echt veel gehad. Maar goed, het was in ieder geval een comedy film. Dat is ten minste geen zware film. Daar zou ik echt geen zin in gehad hebben. Maar de film bouwt heel aangenaam op en draait niet echt om Latka, zoals ik aanvankelijk verwachtte. Ik weet niet of deze film realistisch was voor wat betreft het leven van Andy Kaufman. Ik weet helemaal niets van die man. Ik ken inderdaad alleen Latka. Maar het was in ieder geval wel een boeiende film. En of het dan op het echte leven was gebaseerd doet dan verder niet eens zo veel ter zake.

Ik heb de film bij de release gezien en vorig jaar Jim & Andy gezien waardoor ik gelijk zin kreeg om Man on the Moon opnieuw te zien en wat denk je weer een gemiste kans van Netflix om naast de documentaire ook de film in de catalogus te hebben, ik kan me daar zo over opwinden

Een tour de force van Carrey. Die met voornamelijk de Truman Show natuurlijk al had laten zien meer te kunnen dan alleen gek doen.

Wel jammer dat Hollywood het weer nodig vond om de werkelijke volgorde van gebeurtenissen door elkaar te husselen voor, zoals dat dan heet, extra dramatic effect. Waarom kan een biopic zelden bij de feiten blijven?

Maar buiten dat is Man on the Moon een mooie verfilming over het artiestenleven van een hele aparte man. Een man die ook niet perse mooier wordt gemaakt dan hij was. Want hij heeft natuurlijk niet voor niks veel mensen tegen zich in het harnas gejaagd. Zijn eigenzinnigheid heeft hem een succesvol artiesten bestaan opgeleverd, maar ook weer gekost. Een complexe man, maar uitstekend geportretteerd.

Oei, ik verschil blijkbaar enorm van mening met de meesten hier. Jim Carrey is vaak nogal een hit or miss bij mij. Hoewel ik bewondering heb voor zijn stijl en zijn flegmatiek die overigens onnavolgbaar is, kan hij ook erg irritant overkomen.

Dat is hier niet anders. Niet zozeer het personage Andy Kaufman zelf dan, dat viel nog mee, maar dan eerder het personage Tony Clifton dat ik bijzonder enerverend vond. Ook inhoudelijk vond ik het weinig boeiend. Veel shows en optredens, weinig ergens naar leidend.

Blijkbaar een biopic, maar daar was ik niet mee vertrouwd. Sterke rol wel van Carrey, net als DeVito, maar me echt vermaakt heb ik niet.

MAN ON THE MOON - Fast Forward review

Komische film die er plezier in schept om het publiek verwarring aan te jagen, waarbinnen Jim Carrey geknipt is voor de hoofdrol. Steeds vinden regisseur Milos Forman en scenarioschrijvers Scott Alexander en Larry Karaszewski een manier om de kijker op het verkeerde been te zetten, alhoewel de melodramatische kant richting de finale er wat minder mee van de grond komt. Gelukkig steelt Carrey de show en gebeurt er een heleboel om de kijker daar regelmatig van af te leiden. Andy Kaufman is tenslotte excentriek genoeg en Man on the Moon duurt geen minuut te lang of te kort, waar Forman toch de juiste balans weet te vinden tussen inhoud en vormgeving. Het jammerlijke is dat het geheel niet uitblinkt in een specifiek genre, maar dat is zoeken naar een speld in een hooiberg.