The Servant (1963)

Machtsspelletjes, subtiele gemenigheid, witte handschoenen, sexuele dubbelheid... een mooi stukje kamermuziek. Very British.

Scenario van Harold Pinter, mooi uitgewogen. Sterrollen van (vooral) de halve Nederlander Dirk Bogarde en James Fox (die later meesterlijk speelde in The Day of the Jackall, en een bijrol deed in Soldaat van Oranje).

Ja die befaamde James Fox (pure Britisch)

Remains of the Day; Passage to India en veel te weinig op het celluloid.

James Fox films

zijn broer Edward Fox speelde in the day of the jackall en in soldaat van oranje. ze lijken op elkaar zowel qua uiterlijk als qua talent. James Fox is na performance uit 1970 voor meer dan 10 jaar gestopt met acteren omdat hij het slecht voor zijn geestelijke en lichamelijke gezondheid vond. Edward Fox is mede daardoor, maar ook vanwege zijn talloze bijrollen iets bekender geworden.

Vreselijke film is dit. Het is dan ook een Britse film en Britten worden nog meer irritant als ze zich gedragen als stereotiepe Britten, zoals dat in deze film dus gebeurt. Je moet er maar van houden, van dat kinderachtige kakkineuze/hooghartige. Voor mij was deze film absoluut niet weggelegd.

Deze film is me behoorlijk tegen gevallen, de plot omschrijving leek me juist heel boeiend, maar de film werkt het maar saai uit, de film begind heel traag en pas het laatste half uur komen er opeens grote veranderingen, op mij kwam deze film heel verwarrend over, aan het einde wist ik nog niet precies wat de regisseur nou met deze film wou laten zien.

Flinke tegenvaller! langzaam, en heeft de tand des tijds niet doorstaan.

2,5 sterren voor het goede acteer niveau en een paar vermakelijke scènes.

De halve Nederlander Bogarde,wtf Van den Bogaerde was een halve Belg die zich voor dat feit zo schaamde dat hij het verhaal rondstrooide dat hij een Hollander was,en geef hem eens ongelijk.

Terzake:een soort variant op het home invasion genre(voor dat genre bestond)die het helaas zonder expliciete moord,folter,verkrachting en coprofagiescènes moet stellen,zodat deze film misschien wat ontoegankelijk is voor de elite.Maar misschien moeten we gewoon accepteren dat Pinter en Losey(hun eerste samenwerking,geloof ik)triviaal vermaak fabriceerden voor de massa.Dat is dan jammer,want de fim lijkt ons iets te willen zeggen over machtsverhoudingen en kun je zien als een soort voortzetting vd klassenstrijd met andere middelen,waarbij de upperclass er allicht niet goed van af komt en de sympathie vd kijkertjes bij de valet ligt.

Opvallend is de gay-subtext die gedurende de hele film wordt geimpliceerd en mbv de "romantische" foto's op de kamer van Tony wordt geexpliceerd.

De acteerprestaties zijn superb,vooral van Bogarde als een soort malicieuze Figaro die zijn baasje psychisch helemaal uitknijpt.Ook de rest vd cast is zeer goed,met een klein bijrolletje voor Pinter zelf.

Cinematografisch doet Losey zijn best alles zo arty mogelijk te maken met vreemde camera-angles en een voorkeur voor spiegeleffecten.De enscenering wordt steeds chaotischer en de belichting donkerder,knap gedaan.

Zeer goede jazzy tune ook van Dankworth.

Een gedistingeerd, artistiek en verfijnd verhaal over hoe de rol van een bediende en zijn meester omgekeerd worden: een meesterlijk kat-en-muis spel tussen twee personages en een aanklacht tegen het Britse klassesysteem. Het scipt werd geschreven door Harold Pinter en de film speelt zich bijna in zijn geheel binnenhuis af. De regisseur maakt op een prachtige wijze gebruik van diepe zwart-wit beelden en vooral van spiegels. De drie hoofdrolspelers spelen weergaloos. Dat de regisseur homoseksuele suggesties niet uit de weg ging, deed destijds veel stof oplaaien. "Een schitterend portret van de teloorgang van de Britse aristocratie", las ik ergens.

Niet zo subtiel als gehoopt, met name in het midden zijn er meer grote gebeurtenissen nodig om de draai te maken dan ik gehoopt had. Ook visueel weinig subtiel, met name in de cameravoering en het gebruik van licht. Het benadrukken van de scene door de acteurs vanuit een bepaalde hoek te filmen of op verschillende hoogtes te laten zitten, enorme schaduweffectien, spiegels en meer uit de trucendoos. Maar dat was eigenlijk juist wel tof. Het leek soms wel op The Haunting of een nogal dik aangezette film-noir. Daarbij een lekkere jazzscore en ik heb een film gezien die me psychologisch niet altijd overtuigde, maar waarmee ik me wel prima vermaakt heb.

3.5*

Best vermakelijk en verre van slecht, maar toch wat minder goed dan gehoopt, vooral omdat het allemaal maar moeilijk op gang komt.

Vooral het verhaal van "The Servant" sprak mij vooraf wel erg aan. De uitwerking is op zich niet verkeerd, maar het duurde vooral nogal lang voordat de boel echt op gang komt. Cinematografisch is het goed. Vooral het camerawerk is sterk en draagt er mede aan bij, dat er langzaam maar zeker een sterk claustrofobisch sfeertje ontstaat. Je krijgt op een gegeven haast het idee dat Tony gevangen zit in zijn eigen huis en ook gevangen zit in de machtsspelletjes van Hugo.

De rol van butler Hugo wordt prima gespeeld door Dirk Bogarde. Vooral zijn maniertjes en veranderingen, die bij hem ontstaan nadat hij langzaam maar zeker de touwtjes in handen krijgt, worden erg goed uitgebeeld. Ook de rest van de cast doet het naar behoren, maar haalt het niet bij Bogarde, die hier duidelijk de show steelt. Verhaaltechnisch komen de veranderingen echter te laat qua tijd en te plots, waardoor het op dat gebied niet helemaal overtuigend aanvoelt. Los daarvan is het allemaal wel sfeervol en is ook de soundtrack passend en niet verkeerd.

Al met een redelijk geslaagde film met een boeiend verhaal en goed acteerwerk, al had de uitwerking op bepaalde punten ook zeker nog wat boeiender kunnen en mogen zijn.

3,0*

Regisseur Joseph Losey kwam op de Amerikaanse blacklist eind jaren vijftig en verkaste naar Europa om daar de beste films uit zijn carrière te maken. Harold Pinter schreef het inventieve scenario voor 'The Servant' en top-acteurs James Fox en Dirk Bogarde vertolkten het verhaal met panache. Een klassenstrijd tussen upstairs en downstairs eindigt in omkering van de machtsverhoudingen met een homo-erotisch sausje.

Matige film over een man die een bediende aanneemt om voor hem thuis te komen werken. De verschillende machtsverhoudingen die ontstaan leveren een aantal aardige scenes op. Echter is de film behoorlijk traag en het verhaal wordt naarmate het einde steeds langdradiger. Ondanks dat de cast het goed doet, heeft deze film de tand des tijds niet geheel doorstaan.

Tot aan pak m beet het laatste half uur vond ik de film heel goed.
Inderdaad enorm British maar daarom zo verfijnd en heerlijk.

Maar het laatste half uur begreep ik eigenlijk weinig van.
Waarom is er opeens nadat Barrett terugkomt zo'n gelijkwaardige relatie en gaan ze de hele dag afgesloten in huis debiele spelletjes doen? een wat vergezochte en erg rare teloorgang wat mij betreft