Ed Wood (1994)

Ik ben doorgaans niet zo laaiend over Burtons werk, maar deze vond ik wél een juweeltje.

In de herziening!

Prachtige biografie over Edward D. Wood Jr. en spelend rond de opnames van achtereenvolgens "Glen or Glenda", "Bride of the Monster" en "Plan 9 from Outer Space".

Chance meeting met een zwaar verslaafde Bela Lugosi biedt Wood de gelegenheid om een film te regisseren over een geslachtsverandering (Bevare!!! Bevare!!!) resulterend in een film-oeuvre waarvoor Wood postuum de eer krijgt benoemd te worden tot de slechtste regisseur aller tijden.

Beroemde scenes uit z'n films zien we hier de opnames van alsmede de vaste Wood-entourage (Criswell, Vampirella, Tor Johnson...).

Terechte Oscar voor Martin Landau als zeer overtuigende Bela Lugosi.

Johnny Depp als immer positieve Edward D. Wood Jr. (dat positivisme verdween later nogal Wood raakte regelmatig in zware depressies) die postuum in ieder geval een stevige cult-reputatie kreeg...had ie vast geweldig gevonden als hij het had mee mogen maken.

Meesterwerkje!

Ietwat teleurgesteld in deze film over Edward D. Wood Jr ! De setting was zeer leuk en goed gedaan alleen het ik de indruk dat het meer over Bela Lugosi dan Wood. Heel veel komen we nie echt te weten over de man buiten de dingen die we eigenlijk wel al wisten.

Nog net een 3*

Uitstekende film over de excentrieke regisseur Edward D. Wood Jr. die het predikaat 'slechtste regiseur aller tijden' verdiende. Deze biopic is het soort materiaal dat precies in het straatje ligt van Tim Burton, en je kunt dan ook merken dat deze film met liefde voor film gemaakt is. Grappig, maar met een trieste ondertoon. De casting is uitstekend met Johnny Depp als de altijd optimistische Ed Wood.

Ed wood.

Ik hoor hier constant mensen zeggen dat Ed wood heel erg verschilt met de andere films van Tim Burton, maar dat valt reuze mee. Ik durf zelfs te zeggen dat dit het meest persoonlijke werkje van Burton is: aangezien Wood altijd ook heel erg bizarre (pulp)-films heeft gemaakt. Geweldig acteerwerk van Depp en een mooie rol van Martin Landau. De film over de (waarschijnlijk) slechte regisseur ooit is (misschien) wel een van de mooiste films ooit gemaakt.

5,0

Ik zal wel niet de enige zijn die na het zien van Ed Wood oprecht geïnteresseerd is in diens films. Normaliter ben ik niet zo van de biopics (er wordt te vaak gekozen voor oninteressante personen), maar als Ed Wood ook maar een beetje lijkt op de vertolking van Johnny Depp, dan is het toch wel treurig dat zulke nitwits ooit in de regisseursstoel zijn beland. Al kan ik er wel om lachen overigens. De hoofdpersoon wordt als een prettig gestoorde, simpele ziel neergezet. Ongetwijfeld zal de echte Ed Wood behoorlijk charismatisch geweest zijn.

In elk geval is het leuk om te zien hoe Ed Wood gaandeweg een crew van knuppels en uitgerangeerde sterren om zich heen bouwt. Het mooiste is de relatie met Bela Lugosi. Als horrorliefhebber kan ik er toch flink van genieten van hoe (subliem) hij neergezet wordt. Al is het verder uiteraard een tragisch verhaal dat verteld wordt, maar tegelijkertijd wordt er een leuk kijkje achter de schermen van de pulpafdeling van Hollywood gegeven. Natuurlijk komen de fraaie en minder fraaie zaken aan bod. Soms met een goed gevoel voor humor, terwijl sommige scenes vrij pijnlijk zijn. Het is een leuke film om een cultheld als Edward D. Wood Jr. weer eens onder de aandacht te brengen. Ik ga proberen om Bride Of The Atom en Plan 9 From Outer Space (volledig) te bekijken, maar ik durf eerlijk gezegd niks te beloven.

Een van Burton's beste film omdat het buiten Johnny Depp zo ongelooflijk niet-Burton is. Daar komt sowieso bij kijken dat deze film gemaakt werd op het moment dat Johnny Depp als acteur ook nog daadwerkelijk iets voorstelde en moeite in zijn rollen stak, waar het de laatste jaren vooral met make-up op rondrennen is en zichzelf tot in den treure herhalen. Ik heb nooit van mijn leven een Ed Wood film gezien, maar ben door deze biopic wel geinteresseerd geraakt en heb ik ook het idee gekregen dat Wood een man met een visie was die helaas de kunde miste om er echt iets van te maken. Zoals hij als fan opkijkt naar Bela Lugosi, zo kan ik mijn helemaal voorstellen hoe je als fan naar een idool kijkt. Als Lugosi ook maar iets lijkt op hoe hij hier op voortreffelijke wijze wordt neergezet door Martin Landau, dan moet het een briljant acteur zijn waar ik ook snel eens wat meer films van moet gaan zien.

Waarom ik deze film, gelukkig, vrij on-Burton vind, is het feit dat deze film niet vervalt in de strontvervelende clichés waar hij al jaren mee speelt. De wanstaltige hoempapamuziek van Elfman is hier nergens te vinden, Depp acteert fantastisch en hoeft voor de verandering eens niet de hele tijd met Bonham Carter te communiceren, de film is niet de hele tijd op zoek om quirky personages extra quirky te laten lijken (ja, ze zitten er wel in, maar passen prima in de sfeer van de film in plaats van dat ze extra uitvergroot worden) en de film hanteert niet zo'n wanhopig zwierig gothic/fantasy tintje MAAR komt alsnog wel zwierig over op een goede manier.

Erg fijn geregisseerd, geacteerd, dramatisch en humoristisch op een manier dat het niet botst (ik lach dubbel toen Sarah Jessica Parker 'Do I really look like a horse?' zei) en wel degelijk aangrijpend. Toch maar eens wat Ed Wood films kijken en Burton weer wat uit mijn verdomhoekje van 'meest overschatte regisseurs ooit' halen.

Bijzonder berucht.

Johnny Depp kan zich hier weer naar hartelust uitleven als Ed Wood Jr., de beruchte filmmaker die als een van 's werelds slechtste regisseurs te boek staat. Het rariteiten- alsmede feitjeskabinet, aangevoerd door een afgetakelde Bela lugosi (een puike Martin Landau), doet menig filmliefhebber genieten. Een typisch Burton-werkje dat nogal heen en weer schommelt maar absoluut leuke momenten kent en meelij weet op te wekken voor de filmende travestiet. Je zou bijna 'Plan 9 from Outer Space' nog eens opzetten. Of.. Nee, toch maar niet.

Goed.

Zelf vind ik John Derek de slechtste regisseur aller tijden.

Haha. Wat zijn jouw recensies altijd goed geschreven. Respect .

Geweldig toffe, grappige film. De term 'feel good' trekt op niks, maar van deze film ga ik me toch beter voelen:) Johnny Depp is zéér overtuigend als eeuwig optimistische regisseur die als kind in de ketel met naïviteit viel. Deze ga ik binnenkort nog eens terugzien.

De beste film aller tijden in mijn ogen. Een perfectere film heb ik nog niet gezien, en waarschijnlijk zal ik dat ook nooit zien.

Camera, acteurs, tekst, verhaal, kleur, sfeer etc. etc. alles is gewoon perfect. Alleen Johnny Depp heb ik 1x perfecter zien spelen dan hier in Ed Wood (in Fear and Loathing in Las Vegas).

De chemistry tussen Johnny Depp en Martin Landau is zo goed dat ze elkaar aanvullen. Niemand wilt de show stelen, ze maken samen er een spectaculaire show van.

Was verbaasd dat deze film zulke hoge scores krijgt. Ik vond er weinig aan. De film is traag, saai en het acteerwerk is niets bijzonders. Nee, dan zet ik liever 'Big Fish' op. Dat heeft hij perfect gedaan. Waarschijnlijk had deze film ook een veel lagere recensie gekregen als er geen stickertje van Tim Burton op had gezeten.

Onzin, genoeg films van Burton die laag scoren. Deze film is enorm kundig gemaakt, Johhny Depp in een van zijn beste rollen. Overigens is een recensie niet hoog of laag maar positief of negatief.

Nee hoor. Als er iemand géén fan is van Tim Burton dan ben ik het wel, maar deze film vind ik toch echt schitterend, met of zonder Burton!

Bij mij net hetzelfde. Geen fan van Burton, wel van deze film.

Deze dvd onlangs voor een prikje gekocht en eens bekeken, maar het was toch niet helemaal m'n ding. Niet dat het een slechte film is, maar het verhaal vond 'k toch iets minder.

De cast deed het wel prima.

Tja, voor de liefhebbers.

leuke inkijk in de belevingswereld van deze b film regisseur .

Heb als Burton-fan nooit naar deze Ed Wood willen kijken. Enerzijds omdat het ging over een periode uit de jaren vijftig en dat het in zwart wit moest... je kunt toch ook gewoon je teevee z/w zetten, toch?

Daarnaast kon het voor mij niet op met prachtwerkjes als Batman Returns en Beetlejuice, die behoren tot op de dag van vandaag nog tot mijn beste Burton's tezamen met Mars Attacks! Ook verwachtte ik een bloedserieuze biopic, daar waar de voorafgaande films van Burton overliepen van fantasie en avontuur.

Jarenlater werd mij bekend wie Ed Wood precies was toen ik lijstjes las over de slechtste films die er ooit zijn gemaakt. Ik was in het bijzonder geinteresseerd in Plan 9 die ik dolgraag wilde zien of hij echt zo slecht was. Dit liep uit op een fikse desillusie. De film is eerder zo slecht, omdat alles als los zand aan elkaar hangt en de fouten op papier veel leuker lijken dan in de film. Die poster vind ik nog altijd heel erg cool.

Deze film over Ed Wood heb ik enorm onderschat en vond hem zeer aangrijpend. Het helpt allemaal dat ik in het bijzonder Plan 9 heb gezien en weet wat er achter de schermen had afgespeeld. Alle rollen van Bela Lugosi, Vampira, Tor Johnson zijn prima vertolkd en gespeeld door passende acteurs. Ed Wood lijkt echt een achteloos typetje dat belangrijk advies in de wind slaan en veel te hard van stapel gaat. Ik leefde de hele speelduur met de dramatische verwikkelingen van Ed Wood mee en kreeg de indruk dat het echt zich zo heeft afgespeeld. Had de film destijds niet in z/w geweest had ik hem veel eerder gezien... misschien ben ik een van de genen die dat dacht en dat daardoor de film financieel is geflopt. ..ai

It's perfect. yes, this is the one I will be remembered for.

Om het zo af te sluiten...touché!

Edward D. Wood jr [Johnny Depp] wil niets liever doen dan films maken en laat zich daarbij niet belemmeren door zijn gebrek aan talent. Zijn toneelstuk ‘The Casual Company’ is een verschrikking en een totale flop, maar mede dankzij de steun van zijn vriendin Dolores [Sarah Jessica Parker] zet Ed door. Wanneer hij hoort dat Screen Classics een biopic wil maken over Christine Jorgensen, de eerste man die door een geslaagde geslachtsoperatie nu als vrouw door het leven gaat, belt Ed met producer George Weiss [Mike Star] die hem aanvankelijk afwijst. Ed geeft echter niet op en maakt Weiss duidelijk dat hij de juiste man is om de film te maken, omdat hij zelf graag in vrouwenkleren rondloopt. Maar Weiss gaat pas overstag nadat Ed bij toeval Bela Lugosi [Martin Landau] heeft ontmoet en hem heeft weten over te halen zich beschikbaar te stellen voor een rol in de film. Vol enthousiasme gaat Wood aan de slag met een zootje ongeregeld als crew en vrienden als acteurs. Het resultaat is “Glen Or Glenda”, een oprecht pleidooi voor tolerantie voor travestieten en een draak van een film, met vurige, maar volstrekt belachelijke monologen van Lugosi. Hij gebruikt de film om de financiering rond te krijgen van zijn volgende project: “Bride of the Atom”. Daarvoor heeft hij ook een rol in gedachten voor Tor Johnson, een worstelaar die indruk maakt in de ring maar geen enkel acteertalent heeft . Criswell [Jeffrey Jones], een TV-waarzegger en Vampira [Lisa Marie], een presentator van horrorfilms laten zich overhalen om mee te doen aan de productie van “Plan 9 From Outer Space”, Lugosi’s laatste film en Ed Woods ‘meesterwerk’ die hem de titel ‘Slechtste Regisseur Aller Tijden” opleverde.

“Ed Wood” is regisseur Tim Burtons liefdevol, volledig in zwart-wit gefilmd eerbetoon aan een doorzetter die ondanks het feit dat hij totaal geen kaas heeft gegeten van het vak van filmregisseur toch 10 speelfilms op zijn naam wist te krijgen en ook nog een handjevol korte films maakte. De ensceneringen van sleutelscènes uit Ed Woods films zijn perfect. Lugosi’s ‘gevecht’ met een rubberen octopus waarbij hij zélf de tentakels heen en weer moet bewegen omdat ze vergeten zijn de motor te stelen; Lugosi’s openingsscène in “Plan 9 From Outer Space” en de erbarmelijke special effects die UFO’s moeten voorstellen.

Hoewel er veel aandacht is voor de perikelen rondom het filmproces, staat toch de vriendschap tussen Wood en Lugosi centraal. Woods nimmer aflatende enthousiasme en optimisme zijn aanstekelijk en Lugosi’s stemmingswisselingen – soms veroorzaakt door het noemen van zijn concurrent Boris Karloff, meestal het gevolg van zijn ernstige morfineverslaving - onvoorspelbaar. Wood is Lugosi’s enige steun tijdens diens zwartste levensdagen, ook wanneer de pers massaal toestroomt voor foto’s wanneer Lugosi zich (als eerste beroemdheid) laat inchecken in een verslavingskliniek. Let vooral op de cameo van Vincent D’Onofrio als Orson Welles, waar hij werkelijk als twee druppels water op lijkt! “Ed Wood” is een luchtige biografie, maar ééntje die miljoenen mensen – waaronder ik – ertoe heeft aangezet om de ‘hoogtepunten’ uit het illustere oeuvre van Edward D Wood Jr aan te schaffen.

Ed Wood staat in de top 3 van de beste films van Tim Burton, wellicht is het zelfs zijn allerbeste film. Hij maakt een biopic van de man die nog steeds bekend staat als 's werelds slechtste filmmaker. Maar in plaats van Ed Wood volledig in de zeik te zetten, is Ed Wood juist een schitterende ode aan de man. Natuurlijk zien we dat Ed Wood een enorme naïeve idioot is en verre van een goede filmmaker, maar de passie straalt van hem af. Hij wil heel graag en zet ook alles op alles om dat te bereiken; en dat levert hilarische momenten op. Maar naast hilariteit is het drama ook ijzersterk met Martin Landau in een fenomenale rol als Bela Lugosi. Landau is veruit de ster van de show en won geheel terecht een Oscar voor de rol van de aan lager wal geraakte Dracula.

Verder heeft Burton een paar voortreffelijke keuzes gemaakt. Uiteraard de fantastische casting, maar ook het feit dat de film zwart-wit is (waar de studio het niet echt mee eens was). En fijn dat men voor deze biopic niet netjes alle gebeurtenissen uit Woods leven netjes aftikken, maar er een interessant geheel van maken. Dat betekent uiteraard dat Ed Wood niet 100% waarheidsgetrouw is en gelukkig maar. De scène waarin Bela Lugosi voor opnames van Bride of the Monster moet vechten met de octopus is bijvoorbeeld één van de beste scènes uit de hele film, maar scheen in het echt door een stuntman te zijn gedaan. En ook zijn Orson Welles en Wood elkaar nooit tegengekomen. Maar in Ed Wood zijn het stuk voor stuk belangrijke en sterke scènes. Sterke keuzes in tegenstelling tot biopics waar men elk detail van de echte wereld correct wil hebben. Of zoals Ed Wood in deze film zegt:"Filmmaking is not about the tiny details. It's about the big picture." Geen idee of hij dat ooit in het echt heeft gezegd, maar deze 'big picture' is prachtig!

4,5 sterren.

Ik dacht dat de titel slechtste regisseur uit ging naar Tommy Wiseau van The Room

Scene vs. Scene: Ed Wood (HD) JoBlo.com - YouTube

Leuk om te zien, thx voor het delen.

Met de nodige verwachtingen aanbegonnen en jammer genoeg niet ingelost. Waar ik een serieuze toon verwachte was de naam Tim Burton wel even een switch te noemen, toch kon ik niet echt de hand van Burton zien noch echt de de komedie die het zou zijn in de genre beschrijving.

Ed Wood begint vooralsnog interessant met een poging voet aan de grond te krijgen in Hollywood en de kennismaking met Lugosi. Wat op zijn minst grappig te noemen is de wijze waarop Wood de financiële zaken rond krijgt en toch iedere keer weer een budget bij elkaar sprokkelt. En dat terwijl je denkt dat men op een gegeven moment wel eens weet wat voor producties Wood aflevert. Slechte acteurs, uitgerangeerde artiesten, slechte decors of special effecten, het is even slecht als cult, en tevens hilarische te noemen, vooral de opnames rond Plan 9 from outer space zijn te lachwekkend voor woorden.

Ed Wood zelf blijft een onbegrepen fenomeen wat mij betreft, die tijdens première, of opnames, zit te glunderen alsof hij zijn eerste kindje geboren ziet worden. Is de man zo blind of is hij zo weg van zichzelf? Wood is in die zin, voor mij, met zijn fratsen verre van een aansprekende persoonlijkheid. Grappig is het allemaal niet echt, treurig wel en dan met name Bulosi's deel. De man stierf berooid en eenzaam en Sinatra betaalde naar het schijnt de begrafenis. Het is een feit dat het verhaal en tempo allemaal een beetje sleept en tam is, en het vooral moet hebben van de droogkomische momenten rond de opnames. Iets dat de film nog wat sjeu geeft.

Nee, Ed Wood is het in eerste instantie niet echt voor mij, ondanks de mooie zwart wit stijl die Burton hanteert en de uitstekende en praktisch onherkenbare Landau als Bulosi. Maar opgegeven heb ik de film nog niet die ik op termijn nog wel een keer ga proberen.

Wat is de slechtste film aller tijden ? Nee, daar doen wij niet aan mee. Want onze liefde voor de cinema is groot en onze vergevingsgezindheid nog groter. Ook bij Tim Burton. Hij illustreert dit met een mooie hulde aan Ed Wood (de man !) met Ed Wood (de film !). Deze excentrieke filmmaker uit de jaren '50 bewees dat talent niet per sé een must was om een film te maken. Enthousiasme en passie waren genoeg. Zijn films waren dan ook low budget met rammelende plots, banale special effects en houterig acteerwerk. Na zijn overlijden werd hij gekroond tot worst director of all times en kreeg een cultstatus. Maar Tim Burton slaagt erin om de man te vinden achter de cultstatus. Wood probeerde zijn demonen (hij liep graag rond in vrouwenkleren tijdens de opnames) als alledaags te benadrukken en zaten verwerkt in zijn films. Zijn slinkse manieren om een film gefinancierd te krijgen kunnen een les zijn in inventiviteit. Wood omringde zich dan ook graag met weirdo's (waardoor acteurs als Bill Murray en Jeffrey Jones de kans schoon zien om te schitteren) die om een of andere reden in hem geloofden. Johnny Depp is subliem (hij creëert met Ed Wood een veel beter, een veel rijker personage dan met Jack Sparrow) als de immer enthousiaste maar ook getroubleerde filmmaker. Zoals zijn filmografie reeds doet vermoeden, voelt Burton zich thuis in gothic spektakels, naïeve personages met kinderlijke fantasie en een voorliefde voor Halloween en kerstmis. Nochtans is hij in het laatste decennia is hij niet meer zo urgent als toen. Zijn films slagen er niet meer in de kijker mee te voeren naar Burton land, het publiek haakt af. Is er hier geen parallel te trekken met zijn onderwerp ? Ook Burton heeft zich wel vergaloppeerd. Ook Burton heeft compromissen moeten sluiten om zijn films en zijn visie gemaakt te krijgen. Ons lijkt het erop dat zijn drang naar grootschalige films te veel artistieke offers heeft gevergd. Zijn Batman avontuur (reeds vroeg in zijn carrière) was al een veeg teken en nadien volgden Planet of the apes, Alice in wonderland en Dark shadows. Het zijn verdoken blockbuster formule films (veel spektakel en knappe effects) met bloedarmoede in dramatiek en voorspelbare verhaallijnen. Maar de man kan film maken. De intro van Ed Wood bv is een juweeltje. Een lange camera beweging, we passeren alle Ed Wood herkenningspunten (de octopus, de vliegende schotels, grafzerken, ...) terwijl de credits lopen. Of misschien wel hoe Ed Wood het allemaal had willen doen mocht hij talent en middelen hebben. Wij geven de voorkeur aan Burton's meer persoonlijke films. Edward Scissorhands is een schitterende fantasie over waar de sneeuw vandaan komt (trouwens eerste van de vele samenwerkingen team Burton/Depp). Big Fish is een mooie ode aan de mysterieuze vaderfiguur met veel inventiviteit en humor in scene gezet. Big eyes is misschien een buitenbeentje in zijn oeuvre maar toch een opflakkering na een mindere periode. En met Miss Peregrine's home for the peculiar children blijft hij op dat goede spoor en sluit hij terug aan met zijn beginperiode alhoewel het laatste deel het plezier een beetje wordt vergald door een campy Samuel L Jackson en een ordinaire finale met het obligate gevecht is tussen goed en kwaad. Quiz vraag : welke 2 hier vermelde Burton films zijn niet door huiscomponist Danny Elfman gemaakt ? Eén antwoord krijg je cadeau want we moeten de sterke score van Howard Shore nog zeker vermelden. De geniale orkestratie zet de toon voor dit komisch doch doorleefd spektakel. Het script van Scott Alexander en Larry Karawzsecki (duo van oa bekroonde tv serie american crime story) pent heerlijke dialogen neer (i never had any complaints zegt een begrafenisondernemer over zijn doodskisten) en focust op de sterke ontroerende emotionele connectie tussen Wood en Belagosi (die wederkerende grap : is hij niet dood ? Grappig tot het tragisch wordt). EW balanceert voortdurend tussen hilarisch en pijnlijk. Kijk maar naar die scene van de première Plan 9 from outer space. We voelen mee met Ed wood, we voelen die diepe zucht achteraf omdat niet alles volgens plan gaat; Het kan een reden zijn waarom Ed Wood boven de andere Burton's steekt. Het gevecht om dromen te realiseren, is herkenbaar. Meer nog; het is ook ons gevecht. Zit er geen Ed Wood in ieder van ons ? We laten U rustig nadenken, intussen geven we nog mee dat production design en fotografie van EW van een uitermate schoonheid is. Een perfecte gemaakte film over Ed Wood. Ironie is de filmgoden niet vreemd.

een uittreksel uit mijn boek 'mijn 100 favoriete films' met op nr 65 : Ed Wood

Altijd wel fijn om een film te zien dat gaat over een film. Ik vermaakte me destijds best met The Player (1992) en deed dit hier ook wel. Zo vond ik het erg leuk om de concullegiale satirische strijd tussen Bela Lugosi (Dracula) en Boris Karloff (Frankenstein) verwerkt te zien in deze film. Beiden legendarische acteurs omwille van het neerzetten van even legendarische en mythische karakters uit de horrorwereld.

Leuk dat Tim Burton met zijn eigen stijl en kwaliteiten Ed Wood op de kaart heeft gezet voor het grote publiek. Ed Wood had dan misschien weinig kaas gegeten van het regisseren, ook met de weinig benijdenswaardige titel als "slechtste regisseur ooit" kan je het best maken. Zijn flair en persoonlijkheid spelen daar zeker een rol. Als vertolking een kolfje naar de hand van Johnny Depp die dit schitterend doet.

De film is luchtig en entertainend van aard. Alles wordt opgevat met een kwinkslag waardoor de film niet echt verveelt. Doorzettingsvermogen, geloof in eigen kunnen en optimisme sieren de film én de persoonlijkheid van Ed Wood. Geen idee of dit strookt met de échte Ed Wood, maar als film sloeg dit best aan. Ook vriendschap staat centraal in de film waarbij Wood en Lugosi elkaar ondersteunen. Mooie hommage alvast en ook de zwartwitbeelden geven iets nostalgisch.

Van de regisseur Ed Wood had ik nog nooit gehoord, dus ik had verder geen verwachtingen bij deze film van Burton. De stijl van Burton is hier wel duidelijk zichtbaar. Het eerste uur van deze film was nog wel de moeite waard, maar het tweede uur had ik het eigenlijk wel gezien. Meer van hetzelfde. Depp en Landau acteren zeer behoorlijk, maar ik vond de overige rollen niet echt boeiend.

Leuke Burton.

Een film waar hij duidelijk een goede controle over mocht hebben, want Ed Wood is een nogal afwijkende biografiefilm ten opzichte van andere biopicfilms. Niettemin voelt het altijd aan als een ode aan de oudere (horror)films dankzij de zwartwit fotografie en verwijzingen naar dergelijke films. Mag ook wel met dit onderwerp.

Opening met de horrorinslag was ik erg over te spreken. Leuke vondst. Daarna volgt echter een wat normaler biografieplot, maar zonder dat Burton zijn stilering overhoop gooit. Ed Wood voelt aan als een film uit 1950-1960, maar dan een stuk moderner en opgepoetster. Ik zou dat eigenlijk saai moeten vinden, maar het tempo, de decoraties en aankleding zorgden ervoor dat hier nooit sprake van was.

Prima acteerwerk. Vond Landau alleen wel een stuk sterker dan Depp. Jammer is wel dat zijn personage soms iets te melig is (het theatrale acteerwerk heeft weinig weg van de echte Lugosi), maar niettemin zet hij een sympathiek en memorabel figuurtje neer. Depp doet het ook aardig en houdt moeiteloos de aandacht vast, maar niettemin voelt de film soms aan als kluchtvertelling door de manier van acteren en dat brengt weleens irritatie op.

Het verhaal zelf interesseerde me wat minder, maar Burton weet goed wat vermaak is en weet je aandacht moeiteloos voor ruim 2 uur vast te houden. De film raakt wat zwaardere onderwerpen aan zonder dat het overdreven sentimenteel wordt. Daarnaast is de overduidelijke voorliefde voor oudere horrorfilms voelbaar en dat drukt Burton uit met zijn stijltje. Ik kon er goed naar kijken.

Ed Wood is wellicht niet de beste biografievertelling. Daarvoor is het allemaal iets te sterk aangezet en komisch, maar het verliest zijn centrale doel nooit uit het oog. Visueel best geslaagd, maar het fijne is vooral dat Burton precies weet waar hij mee bezig is. Ik zie hem liever dit soort films maken dan 't bombastische Hollywoodspektakel waar hij aan andere richtlijnen moet voldoen. Meer dan redelijke film.

Er zijn twee zekerheden in mijn leven. Sterven moet ooit eens gebeuren en met Ed Wood zit ik gebeiteld voor een avond ontspannend en kwalitatief filmplezier. Voor alle duidelijkheid : ik heb het nu over het tweede. Volop genoten van de zoveelste herziening van Ed Wood die als een Don Quichot de filmwereld wol veroveren. De film staat dan ook bovenaan mijn mijn 4 sterrenlijst. Deze hommage aan de gothic griezel films van de jaren '30 heeft een magnifieke fotografie in zwart wit. Scene waar Depp bij Landau de Dracula film bekijkt, Landau gaat in een andere kamer om heroïne te nemen en je ziet enkel de silhouetten omdat de ruimtes afgescheiden zijn met een doek. Prachtige enscenering.

Ik hou ook van het personage Ed Wood die met zijn nooit aflatende enthousiasme en nativiteit zijn dromen achtervolgt en in de loop der film een kleine surrogaat familie bijeen verzamelt. Maar ook met diepgang en respect geschetst als een man die geheimen met zich meedraagt (waar is mijn roze trui gebleven ?) en dit wil vertellen aan de mensheid door film. De film Ed Wood koppelt probleemloos vorm met inhoud, gevoeligheid (Bela Lugosie als uitgerangeerde acteur) met humor, liefde voor film met entertainment.

Edward Davies Wood Jr oftewel Ed Wood is een nietige speler in de Hollywoodse entertainmentwereld en doet in de schaduw van het echte imposante filmwerk wat incidentele klussen. Hij wil meer. Zijn eerste toneelstuk over een tweetal Amerikaanse soldaten in de tweede wereldoorlog trekt amper bezoekers en wordt door de critici vernietigend ontvangen.

Daarna volgen de films. Tal van films werden in recordtempo geproduceerd. Hij schreef en regisseerde zijn films en was niet te beroerd om er soms ook nog in mee te spelen. Juweeltjes als Glen or Glenda (1953), Bride of the Monster (1955), Night of the Ghouls (1959) en natuurlijk Plan 9 from Outer Space (1957), zagen het licht. Films die werden neergesabeld door de critici en het publiek.

Die films hebben echter heden ten dage een cultstatus bereikt. Een status die wordt ontleend aan het feit dat de films van Ed Wood getuigen van een groot onvermogen om films te produceren die het predikaat film verdienen. De titel “Worst Director of all Time” die hem in 1980 werd toebedeeld zegt in dat opzicht veel. Ik heb ooit een paar films van Wood bekeken. Nooit weer! Mijn God, wat maakte die man slechte films.

De film Ed Wood werd geregisseerd door Tim Burton en volgt de man gedurende de jaren 1953-1959. Van het eerder genoemde toneelstuk via Glen or Glenda naar Plan 9 from Outer Space. De film schetst de levensfase van een door en door gemotiveerd, enthousiast en ongekend optimistisch persoon. Een inkijk in het leven van de latere Ed Wood wordt de kijker onthouden. De alcoholische Ed Wood. De opgebrande Ed Wood. De Ed Wood die op 54-jarige leeftijd aan een hartinfarct ten onder ging. Tim Burton zet in op de gepassioneerde en eeuwig optimistische versie van Ed Wood.

Het is de tijd waarin originaliteit in film het aflegt tegen grote namen en geldelijk gewin. Een tijd ook waarin filmsterren uit het stomme filmtijdperk uitgerangeerd zijn. Bela Lugosi bijvoorbeeld. Lugosi is afgeschreven, krijgt geen filmaanbiedingen meer en vindt troost in morfine en demerol. Hij is zo uitgerangeerd dat sommige mensen zelfs denken dat hij al dood is. Niet Ed Wood. Ed Wood is de man niet vergeten, die de rol van graaf Dracula gloedvol en met een indringende blik speelde. Ed Wood laat Lugosi in zijn films spelen.

In de film Ed Wood kruisen de wegen van beide figuren elkaar toevalligerwijze. Als een speling van het lot. De werkelijkheid is anders. In werkelijkheid zijn de twee gewoon formeel aan elkaar voorgesteld. In de film werkt de fantasievolle ontmoeting echter goed. Die is teder en liefdevol. De vriendschap die op die manier ontstaat voegt aan de film een roerend intermenselijk element toe. En dat menselijke element werkt goed in een film over een mislukte regisseur die de kijker meetrekt in zijn enhousiasme. Het is niet moeilijk sympathiek tegenover Wood te staan.

Tim Burton maakt een film vol humor en detail. Een speelse film. Een bewogen film. Een meeslepende film. Een film in sfeervol zwart-wit. Magnifiek geënsceneerd. Een goede rol van Johnny Depp als Ed Wood. Een geweldige rol van Martin Landau als Lugosi. Ed Wood is een prachtig eerbewijs aan de slechtste regisseur of all times.

Ed Wood is daarnaast een film die de kracht van film huldigt. Door film worden dromen gevoed, veranderen verschoppelingen in helden en verkeert de overmoedige en ongetalenteerde visionair in de veronderstelling dat hij een geweldige bijdrage aan de kunst levert. En uiteindelijk heeft hij gelijk. Ed Wood is immers cult. Fijne film.

Ik kende die hele Ed Wood niet dus zo leer je nog wat bij. Verder een erg fijne film in mooi zwart-wit, een leuke rol van Depp met een soort overenthousiasme waardoor je niet boos op hem kan worden en mede daardoor is het best geloofwaardig om te zien dat het hem steeds lukte geld en middelen te regelen (dat is ook een goed stukje schrijverswerk omdat geloofwaardig te krijgen). Wel wordt hij echt overtroffen door een prachtrol van Landau die enorm veel emotie overbrengt en haast een typetje moet spelen zonder in de valkuil daarvan te trappen: erg knap gedaan. En het tijdsbeeld dat wordt neergezet is mooi en je kan even goed verdwalen in de jaren 50.

Wat de film wel nekt is dat Ed Wood in zijn leven drie films maakte en Burton keurig de processen van die drie volgt. Maar behoudens wat nuances is dat eigenlijk driemaal hetzelfde en zeker bij het deel over de derde film raakte de film daardoor mijn aandacht wel kwijt. Het einde is niet beter of slechter dan het eerste uur maar het is gewoon te veel. 3,5*.