Donnie Brasco (1997)

ik heb de film deze week weer eens bekeken, en mij weer geen seconde verveeld
wat een goede film blijft dit, het niveau is uitermate hoog ,qua verhaal en acteerwerk
pacino en depp spelen geweldig ,maar dit geld eigenlijk voor alle hoofdrolspelers
deze film staat bij mij op nr 3 in mijn favoriete top 10.
dit is een film zoals ze vandaag de dag niet meer gemaakt worden!
5 sterren dik verdient.

Buiten kijf staan de acteer prestatie's wat spelen die mannen goed , maar ik had meer actie verwacht
maar hij viel mij iets of wat tegen,

Redelijke maffiafilm, maar weinig uitschieters. Ik heb me vermaakt maar ook niet veel meer dan dat. Af en toe vond ik het nog al hak op de tak, waardoor het rommelig aanvoelde. Weinig diepgang ook wat mij betreft naar de personages toe, die welk redelijk goed werden neergezet. Grappig dat dit Johnny Depp is, je zou hem bijna niet herkennen.

Forget about it. A wiseguy is always right. Even when he is wrong he is right. Gewoon genieten deze film.

"A wise guy's always right; even when he's wrong, he's right."

Had eigenlijk verwacht dat Donnie Brasco een overgewaardeerde film zou zijn, misschien kwam dat wel door de nogal lelijke omslag op Netflix, maar niets is minder waar. Een van de beste films met Al Pacino.

Eind jaren '70, Joe Pistone van de FBI zit under-cover als Donnie Brasco. Hij weet bevriend te raken met Lefty en werkt zich langzaam steeds verder in de New Yorkse maffia. Zijn huwelijk lijd echter zwaar onder zijn under-cover werk en binnen de maffia beginnen de spanningen ook hoog op te lopen.

Goede rol van Johnny Depp, zowel de FBI-agent als de wise guy weet hij goed te spelen. Al Pacino vond ik helemaal geweldig, met z'n foute 70s jas en bril. Verder waren ook Michael Madsen en Bruno Kirby goed in hun rol.

De film voelde al vrij snel bekend aan. Deed me beetje denken aan The Departed, het aloude infiltratie verhaal. Toch onderscheid de film zich door de goede uitvoering en de personages. Vond Lefty erg sympathiek en je voelt mee in de tweestrijd van Donnie. Snapte alleen aan het einde niet helemaal waarom Lefty Donnie onder schot houd, terwel hij zegt dat hij niet gelooft dat hij een mol is.

Mooi opgenomen in Panavision, waardoor de film veel ouder aanvoelt dan hij eigenlijk is (positief, uiteraard). De cinematografie was ook wel sterk. De scène waar de vermoedelijke mollen helemaal kapot worden geschoten en het bloed op een gloeilamp spat, waardoor de hele kamer rood kleurt, vond ik ook bijzonder sterk. De Britse Mike Newell heeft toch wel een paar gave films gemaakt, naast Harry Potter and the Goblet of Fire, The Awakening nu ook deze Donnie Brasco. Niet vaak dat een Britse regisseur een misdaad-film maakt (die zich in Amerika afspeelt).

Goede soundtrack van Patrick Doyle, hetzij misschien vooral op de wat subtielere drama gericht. Leuk aangevuld met goede muziek van eind jaren '70.

Heb er trouwens spijt van dat ik niet de extended cut gezien heb. Waar de geweldige shoot-out scene nog veel bloederiger is.

Toch wel een van de beste misdaad-films. Net wat minder als The Godfather, Scarface en Goodfellas, en net iets beter of net zo goed als Carlito's Way en Pulp Fiction. Forget about it.

Me eens aan deze gewaagd en hij viel eigenlijk beter mee dan verwacht. 'k vond het een meeslepende film die toch ook een boeiend verhaal had. 'k had de extended versie gezien, maar de lange speelduur stoorde me zeker niet.
De acteurs waren ook goed op dreef en ook de muziek is het vermelden waard.
Verder nog leuk dat dit op een waar gebeurd verhaal is gebaseerd.
Toch de moeite om gezien te hebben.

Op de acteer prestaties is weinig af te dingen, op de rest helaas meer. Er had mijn inziens meer ingezeten, na het lezen van het boek en de verfilming valt me derhalve ook wat tegen. Overigens wil ik hiermee niet zeggen dat het een slechte film is, maar blijft zeker niet hangen.

“A wise guy's always right; even when he's wrong, he's right.”

Donnie Brasco is echt een film die langzaam onder je huid kruipt en je daarna niet meer loslaat. De film is wat minder "showy" dan andere maffiafilms zoals Goodfellas of Scarface maar neemt zijn tijd om alle personages te introduceren en hun intenties duidelijk te maken voordat het verhaal echt op stoom komt. Donnie Brasco is één groot schaakspel waarbij verschillende pionnen (de FBI, de Maffia, Donnie, Lefty) elkaar te slim af willen zijn. Gooi daar ook nog eens het problematische gezinsleven van een undercoveragent bij en je hebt een film die door de tegenstrijdige belangen en de spanning die dat oplevert, geen moment verveelt. En de actiescènes die erin zitten zijn keihard en spannend.

Johnny Depp is geweldig als undercoveragent Donnie en het is interessant om hem eens in een (redelijk) ingetogen rol te zien. Ook Al Pacino is weergaloos als Lefty en het is interessant om hem eens onder aan de ladder van een maffiasyndicaat te zien. Lefty blijft een natuurlijk een keiharde gangster maar door het spel van Pacino krijg je ook medelijden met hem. De manier waarop hij in een trainingspak op de stoel zit is fascinerend om te zien, alleen al om het feit dat je naar Pacino (Mr. Corleone, Mr. Montana) zit te kijken. Madsen doet zijn Madsen-ding en dat is stoer kijken en grommen. Maar dat doet hij dan ook als de beste. Heche is redelijk maar de rol van "zeurderige vrouw van" is wel een ondankbare. Het einde wordt voor mijn gevoel een beetje afgeraffeld en de film liet mij toch met een wat ontevreden gevoel achter. Donnie Brasco focust zich wat meer op het familie-element van de maffia en dat levert een degelijke, soms ijzingwekkende en bijna intieme film op. En met Depp en Pacino als blikvangers.

Mijn favoriete maffiafilm!! Dit is echt een aanrader!

Donnie Brasco

Daar gaan we weer, ik zit nu eventjes helemaal in een trans van de mafia films. Na mijn kijkbeurt van Legend heb ik er nog even geen genoeg van gehad en ook Donnie Brasco heb ik er nu maar eens voor gegooid. Ik blij dat ik in het vakantie huisje goed sterk internet heb daarbij, ook nog eens een maatje heb die was ingelogd op mijn PS3 met zijn PSN account dus ik ook nog eens mooi gebruik kon maken van Netflix. Ik wist ook dat Donnie Brasco laatst was toegevoegd op Netflix en dus had ik er erg veel zin in.

De film brengt het waargebeurde verhaal van Joseph Dominick "Joe" Pistone met zich mee, ook wel Donnie Brasco. Joseph is een FBI agent en ging in het geheim infiltreren bij de Bonanno familie. Brasco kwam hier via Lefty, oftewel Benjamin Ruggiero die ook in het echt bekend staat als 'Lefty', 'Lefty Guns', en 'Lefty Two Guns' zoals ook mooi werd benadrukt binnen de film. Nu kom ik er achter dat hij zelfs eventjes voor de Colombo familie heeft gewerkt, ook weer undercover. De families Bonanno en Colombo zijn nu allianties van elkaar en ik denk dat Joseph het daar niet lang heeft uitgehouden wanneer hij weer de Bonanno familie zag.

Nu is het niet zo dat ik Donnie Brasco de alle beste mafia film vind die er is. Toch kon de film je lekker mee nemen in zijn duister verhaaltje en was hij wat dat betreft prima te volgen, toch vervaagde je concentratie zo af en toe wat wel erg jammer was. Het verhaal was goed, Donnie Brasco infiltreerde in de Bonanna familie om daar zijn F.B.I. werk te doen, hij raakt alleen zo erg verstrikt in deze personage als Donnie Brasco dat hij begon te veranderen, werkend aan mafia praktijken luisterde de FBI mee en kon later wat aanklachten vallen tegen de Bonanna familie.

Johnny Depp en Al Pacino spelen prima hun rol en ik heb uitstekend kunnen genieten van beiden heren. Ondanks de wat langere introductie wat opzich ook weer nodig was om de personen goed te leren kennen valt de film soms nog vies tegen en, gebeurde er in mijn ogen soms bar weinig waardoor je toch met een wat ongeconcentreerde blik richting de televisie keek. Voor misdaad is de film te traag en niet boeiend en gebeurde er maar vrij weinig. Het sterke van de film en, iets wat de film ook sterk overeind houd zijn de heren Depp en Pacino die erg sterk spelen. Toch had ik er meer van verwacht maar, voor tijdverdrijf prima te doen. Wat mij betreft word de film te hoog geschat binnen moviemeter en vind ik het cijfer van 3.94 * (omgerekend een 7.9 is) te hoog geschat en vind ik hem zeker niet in die buurt passen, in mijn ogen zijn er betere mafia / gangster films.

3.0*

SUPERFILM,topacteurs depp en pacino zijn een match made in heaven....

Had wat meer verwacht van deze film, komt denk ik ook omdat ik laatst the Godfather heb gekeken, maar vond het niet heel spectaculair allemaal. 3.5*

Heerlijke maffia film met een sterke Pacino en Depp. Vooral Pacino is in dit soort rollen toch als een vis in het water! Qua verhaal prima in orde en de jaren 90' sfeer en stijl komt de film in mijn ogen zeker ten goede.

Degelijk, maar ik had toch wel iets meer verwacht. Een plot in deze contreien vind ik altijd wel interessant, ware het niet dat ik alles al eens eerder gezien heb. Ook hier volgt het narratief de nodige conventies, niet in de laatste plaats omdat het verhaal van Brasco weer eens non-fictief moet zijn. Een (pak 'em beet) Goodfellas wint het dan met afstand, aangezien dit werkje audiovisueel doorgaans weinig te bieden heeft en ook best wat vlotter geënsceneerd had mogen worden.

De kwaliteit zit hem met name in de solide vertolkingen van de main cast; met dit soort rollen bekoort Al Pacino me altijd wel, Madsen hoeft enkel z'n maniakale ik te zijn, Depp bevestigt maar eens dat 'ie vroeger capabeler was dan vandaag de dag. Tel op de constante spanning die Brasco's undercoverstatus met zich meebrengt, en ik kom nog steeds op een acceptabele 3,5* uit. Overigens zag ik de lange versie, wellicht is het daaraan te wijten dat het qua pacing niet overal even strak was.

hmm zo moeilijk om deze topper niet in mn top 10 te kunnen krijgen

wat kun je anders verwachten als je Depp en Pacino samen in een film zet?

sterke dialogen tussen meester en leerling.
4*

Een wat meer atypische maffiafilm waar de klemtoon niet zozeer op het geweld rust, maar meer aandacht besteed aan de mens achter de gangster. In de eerste plaats aan het personage van Donnie Brasco (Pistone) zelf die hoe langer en hoe meer als infiltrerende mol gelijkenissen en gedragingen begint te vertonen van de maffia. Hoe worstelt met zichzelf en heeft het er schijnbaar moeilijk mee om de loyaliteit van en naar Lefty te beschamen. Zijn relatie met zijn vrouw staat dan ook op een laag pitje: de geargumenteerde noodzaak wordt meer en meer een flauw excuus. De ruzies en de spanningen tussen Pistone en Maggie zijn erg getrouw weergegeven. Het toont wederom aan hoe sterk Depp en Hecke presteerden in deze film.

De echte ster is en blijft Pacino die met zijn flair iedereen naar huis speelt. Geen flamboyante charismatische maffiafiguur deze keer. Eerder een veredelde slecht geklede landloper die hunkert naar erkenning ondanks zijn staat van dienst. Ook Michael Madsen als Sonny Red doet het uitstekend met steeds de wederkerende rol van grote loebas met een grote mond. De mooie sfeerbeelden van het New York van de jaren 70-80, het uitstekende acteerwerk en de op waarheid berustte feiten zorgen voor een uitstekende film.

Vandaag weer eens gekeken....... misschien wel voor de 10e keer. Blijft een van mijn favorieten. Natuurlijk verdient Pacino alle eer maar Depp doet niet voor hem onder en heeft inmiddels bewezen dat ook hij elke rol aankan. 2 van de beste acteurs in 1 film, wat wil je nog meer..... een aanrader voor iedereen.

Goed maar ik ben er niet kapot van. Toch zijn er een aantal punten die lof verdienen zoals de sterk gebrachte relatiespanningen tussen de undercoveragent en zijn vrouw, en de tricks die hij toepast om de gangsters om de tuin te leiden. Een briljante manipulator die Pistone, al moet hij er wel verbitterd uit zijn gekomen: een medaille en 500 dollar voor die maandenlange operatie.. En die Lefty is natuurlijk één van de zieligste mafiosi ooit Ik had echt met hem te doen (vette rol weer van Pacino).

Donnie Brasco is een paradox. Toen ik de film voor de zoveelste keer herbekeek op een verloren zondagnamiddag, kwam ik tot de conclusie dat zijn sterktes ook zijn zwaktes zijn. Het verloop is zo onderhoudend en genietbaar, dat het bijna een gezapige bedoeling wordt. De film mijdt excess, uitspattingen, opflakkeringen van suspense of iets anders wat gevoelige zieltjes zou teren, heeft de gezelligheid van een soap en is ideaal voor klinisch depressieven die stimuli moeten vermijden. Mike Newell heeft zo weinig flair als regisseur, dat het acteergeweld van Pacino, Depp en Madsen de film moet dragen en dat doen ze met verve. Bij elke persoonlijke touch van non-auteur Newell (zoals de danteske moordscène op het einde) , verlang je al gauw terug naar de eindeloze mid-level shots waar je de verkleumde gangsters voor de façade van hun stamkroeg ziet bivakkeren. Het maffiawereldje is zo aanstekelijk in beeld gebracht, dat het bijna in een van zichzelf bewuste parodie ontaardt, niveau Fat Tony in The Simpsons. En toch zal ik de film binnen een paar jaar met plezier opnieuw kijken.

Het enige wat me een beetje eneveert - en dit zie je vaak in Amerikaanse films: Depp's transformatie van working stiff naar hyper-masculiene geweldenaar wordt nergens als discutabel voorgesteld (eg: weedrokende, chanterende, jailbait jagende Kevin Spacey in American Beauty is nog altijd minder antipathiek dan zijn vrouw 'die altijd zeurt'). Telkens wanneer Depp over de schreef gaat, duikt er weer één of andere lijzige psycholoog of hypocriete overste op die de kijker er moet aan herinneren dat vervelende burgermannetjes de echte smeerlappen van de maatschappij zijn. Fok 't rechte pad! Een wise guy is misschien bruut, maar wandelt met opgeheven hoofd, kijkt je recht in de ogen en heeft een stevige handdruk. Hysterische huisvrouwen, bureaucraten en verwijfde ventjes, dààr moet je pas voor uitkijken.

Leuk.

Voor de verandering een misdaaddrama dat me wel kon boeien. Na het saaie American Gangster dacht ik dat ik het genre wel beu was geworden, maar Donnie Brasco kon ik gek genoeg nog wel waarderen. De chemie tussen Pacino en Depp is er wel degelijk.

Visueel niet erg boeiend, maar het verhaal is nog wel vermakelijk om te volgen. Soms moest ik harder lachen dan bij de meeste komedies. Uiteindelijk is het weer zo'n waargebeurd verhaaltje maar tenminste een die wel een beetje blijft boeien.

Toch wel een tof filmpje, dat niet overdreven lang duurt.

Alwéér de clichémannetjes. Die super-baas met camel jas en gigantische sigaar was eigenlijk al een eerste waarschuwing. Na tien minuten "family life" van Lefty, toen hij, alweer zo voorspelbaar "Italian", begon te kokkerellen ben ik er maar snel mee gestopt.
En dan al dat coole "wise guy" gezwets... totaal ongeloofwaardig allemaal. De inspiratiebron lijkt me duidelijk, maar men blijft, net als bij Goodfellas, gewoon steken in de slechte typetjes.
The Godfather was een sfeervolle klassieker, misschien al vijf keer gezien, maar dit... snel wissen die handel.

Terwijl the Godfather juist de gangsterwereld verheerlijkt. Goodfellas en Donnie Brasco bieden beiden een op waarheid gebaseerd inkijkje. Bijzonder dat je dan degene die júist fictie is meer waardeert dan de 2 die vanuit waargebeurd oogpunt geschreven zijn.

Wat is er dan ongeloofwaardig.

Dat doet er niet toe: we beoordelen hier het artistieke eindproduct genaamd "film".

dit soort vergelijkingen beginnen een beetje vermoeiend te worden. De corleone familie was een magnaat. de figuurtjes in donnie brasco/goodfellas zijn gewoon straatfiguren en zijn hierdoor perfect afgebeeld. The godfather en deze film vergelijken is net als appels en peren.

ooit reportage van joe pesci gezien? hij zei dat de 'whats so funny' scene in goodfellas een echte ervaring van hem was met een wise-guy die hij kende. dus ik weet niet wat je ongeloofwaardig vind, maar het zijn gewoon fragmenten uit het criminele leven. misschien lijkt het ongeloofwaardig doordat deze fragmenten snel achterelkaar zijn geplakt in een film.

Heb je gelijk in, geen goede vergelijking van mij. Het overige blijft voor mij echter staan. De accentjes, de maniertjes... nee, ligt er voor mij allemaal te dik bovenop.

Ik heb de film destijds in de bioscoop gezien. Ik vond hem toen goed, maar geen topper. Vannacht opnieuw en ik vond hem eigenlijk nu veel beter. Prima acteursprestaties. Goede schets van het voetvolk van de maffia.
Zag nu wel de extended cut, toch 20 minuten langer dat het origineel.
Ik neem aan dat de regisseur destijds de extended cut wilde uitbrengen en dat één of ander onzalig figuur dat heeft verhinderd. Altijd wraakroepend zoiets; iemand anders die ingrijpt in de "kunst" (film in dit geval) van de maker......Stel je maar eens voor dat stukken van de nachtwacht van Rembrandt links en rechts werden bijgeknipt.....

Woorden als degelijk en sober schieten me te binnen, maar verder wat mij betreft geen topper. Andermaal kom ik tot de ontdekking dat misdaad en Mafia niet echt mijn genre is.

De aanloop van de film is te lang, hoewel het natuurlijk wel geloofwaardig is want een dergelijke infiltratie kost tijd. Toch, ondanks een grappige kennismaking met Lefty, of die diamant een fugazi is zal wel bluf zijn, duurt het te lang voordat er echt wat gebeurt en neemt pas na anderhalf de spanning toe als men een snitch vermoed. Tot dan ligt de focus vooral heel erg op de falende thuis situatie en een hoogst irritante, doch lekkere, Anne Heche. De schietpartij en nasleep die op een gegeven moment volgt is dan wel weer aardig.

Depp in een voor zijn doen serieuze rol, Pacino bijna op de automatische piloot, Madsen fout als altijd. Het tijdsbeeld met de auto's en kleding is erg aardig maar behalve dat is Donnie Brasco voor mij een gevalletje te weinig en te laat. Aardig voor een keer maar verder niet verheffend.

Where is God?
- God is everywhere.

Wauw. Wauw. En jaa, wauw. Ik heb echt 0,01 procent iets met maffia en dergelijke zaken. Wat er in Italië en de wereld aan maffia rondloopt, waar het ophoudt en begint, het zal me kaas en vegetarische worst wezen.
Maar dit is wel echt heel cool.
Ik houd heel erg van de manier waarop Johnny en Al om elkaar heen draaien.
De dialogen tussen hen zijn om watertandend naar te kijken en ondertussen dromerig te hopen dat er meer komt van dit steekspel. Ze bieden op, zijn gewaagd aan elkaar. Daartoe leveren ze samen een soort van dansspel, waarin de een de ander lichtelijk probeert af te troeven.
Maar omdat ze tegelijkertijd aan het werk zijn en natuurlijk niet afzonderlijk van elkaar, komt het samen in een uitstekende finale. Alles komt tot zijn recht.

Ja, wat acteerwerk betreft is het een feest. De sfeertekening eromheen is natuurlijk alleen een beetje saai. De scenes met vrouw Maggie en kindjes haalt de opgebouwde spanning die in de meeste scenes voelbaar is aan alles, wel een beetje weg. Het houdt het tegelijkertijd wel in evenwicht, maar het had iets anders aangepakt moeten worden, vind ik. Hoe belangrijk het ook is om te laten zien wat het voor hen betekende dat hun man en vader er niet de hele tijd is geweest.