South Park: Bigger, Longer & Uncut (1999)

Kijk, dat is al heel wat anders . Kan best geloven dat je dit niet zo veel aan vind. Maar er is wel degelijk nagedacht over de humor. Voor de mensen die niet zo verder kijken zijn de fatass geintjes simpel (wat ook klopt), maar de echte grappen zijn de grappen die dieper gaan.

Ben toch meer voor de serie, leuke film dit hoor alleen het is niet beter dan een gemiddelde aflevering.

Misschien ben ik wat verwend met de South Park van nu, geen idee maar onlangs dat ik de film niet erg bijzonder vond moet ik zeggen dat het wel erg vermakelijk was.

Gewoon, puur vermaak en weinig anders

3*

South Park, een serie die al jaren meegaat en die nog altijd een ongekend goed niveau heeft.

De film mag er zeker ook zijn, al heeft de serie genoeg afleveringen die beter zijn. Maar als je bekend bent met de serie is de film een feest der herkenning. De humor is grof, scherp en gewoon ontzettend leuk. Diverse beroemdheden krijgen soms op hilarische wijze een veeg uit de pan. Het blijft ook altijd grappig om te zien hoe de Canadezen er hier van langs krijgen. Terrence en Phillip zijn helden en spelen hier een prominente rol.

Grappig zijn duidelijk ook de conversaties tussen Saddam Hussein en de duivel. Ook de muzikale ondersteuning is erg goed. De nummers “Kyle's mom is a bitch” en “What would Brian Boitana do”, zijn niet minder dan geniaal. Van de gebruikelijke personages blijft Cartman het leukst. Wel is het jammer dat mijn persoonlijke favoriet Butters hier niet zo’n hele grote rol heeft.

Prima film dus, die mij niet snel zal vervelen.

4,0*

Toen de film uitkwam gelijk in de bioscoop gaan kijken, nou het is een van de Weinige films waarbij ik heb moeten huilen van het lachen! Steeds als ik m terugkijk blijf ik lachen!

Butters werd pas geïntroduceerd in seizoen 3, terwijl deze film gemaakt is rond seizoen 2. Er loopt wel een mannetje dat eruit ziet als Butters rond (al vanaf aflevering 1 overigens), maar de naam en persoonlijkheid had hij toen nog niet. Anders zou hij ongetwijfeld wel een fatsoenlijke rol gekregen hebben.

De serie vind ik erg grappig, maar de officiële film South Park: Bigger, Longer & Uncut is ook erg leuk. Ik heb hem laatst maar weer eens een keertje gezien en heb me toch af en toe wel erg doodgelachen, en toch bevat de film de meest grove en vulgaire grappen die je in zo'n politiek incorrecte cartoonfilm kan stoppen. De karakters zijn grappig: ik denk dat Kenny toch echt wel mijn favoriet blijft. Zijn erg foute kennis over seks. Geniaal werkelijk en toch zo fout. Maar alle personages hebben een geniale uitstraling en zijn toch wel erg kenmerkend. Ook gewoon fout is de relatie tussen Satan en Saddam Houssein. Alleen de makers van South Park durven dat. En gewoon alle foute humor in deze film. Eigenlijk bijna incorrect om dit gewoon te laten zien.

Herzien, en toch leuker dan ik hem 10 jaar geleden vond. Film is gemaakt toen de serie nog vrij nieuw was, en niet op het hoogtepunt of erna zoals Beavis and Butthead en the Simpsons.

Het feit dat het een musical is vond ik de eerste keer niet zo geweldig maar bevalt me nu beter. Weinig echt legendarische grappen, persoonlijk vind ik de South Park afleveringen van de eerste 2 jaar ook nog niet zo goed in vergelijking met die van de seizoenen daarna, maar toch genoeg gelachen. Alleen de iets te aanwezige Sheila Broflovsky had wat minder screentijd mogen hebben,

Ik heb de film nu voor het eerst gezien,

en ik moet zeggen dat ik de serie toch leuker vind.

het is niet dat ik het helemaal niet grappig vond,

maar niet leuk genoeg voor een voldoende: *2,5

Het was een leuke film echt een aanrader als je van south park houdt

Het éénigste nadeel was: dat er veel liedjes in voor kwamen

Voor de rest.... Toppie film !!

Ik gaf een 4.

Die liedjes zijn juist leuk .

Meh.

South Park is altijd volledig langs me heen gegaan. Nooit echt begrepen wat er nu zo geweldig grappig aan is, maar aangezien deze film her en der hoog geprezen wordt me er toch maar aan gewaagd. Ik kan het moeilijk vergelijken met de serie (nooit een aflevering volledig gezien), maar het sluit wel gewoon aan bij het idee dat ik over SP heb.

De humor steunt toch wel erg hard op verwoede pogingen om vulgair te zijn. Veel fucks, shits enzo, maar dat an sich is niet bepaald grappig. Opvallend afwezige in het hele vloegarsenaal is trouwens "cunt" ... als er nu één scheldwoord is waar je een Amerikaan nog kan shockeren, maar dat wordt kundig vermeden in deze film.

Verder herken ik de maatschappijkritische nootjes wel, maar ook daar vind ik dat ze gewoon niet grappig of leuk zijn. Eerder makkelijk scoren. Beetje met Saddam dwepen en de Canadezen te kakken zetten, lange brainstorm sessies heeft Parker er vast niet voor nodig gehad. Links en rechts wordt er wel een leuke sneer naar bekende personen gegeven (Bryan Adams), maar die momenten zijn zeldzaam en zeker ook niet altijd grappig (de Baldwins?).

Qua animatie stelt het 3 keer niks voor uiteraard, de CG maakt het alleen maar lelijker. Verder vond ik de nummertjes ook niet bepaald leuk of catchy, toch ook een gebrek voor een film die toch verwoed probeert een musical te zijn.

Mnee, gelukkig duurde het maar 80 minuten, al moet ik zeggen dat ik het laatste kwartier met moeite nog kon opbrengen om met volle aandacht te kijken. Niet mijn humor.

1.0*

Ik heb de serie nooit gekeken en was redelijk positief verrast door deze film. Leuk om een keer te zien.

Veel teveel muziekjes... verhaal was ook niet heel geweldig. Toch een aantal keer kunnen lachen dus niet helemaal slecht.

South Park: Bigger, Longer & Uncut

South Park, daar kijk ik wel veel naar al zeg ik het zelf. Met de South Park app lig ik elke ochtend een aflevering te kijken van de nieuwere seizoenen en dat doe ik alledaags nog met veel plezier. Maar, South Park is iets waar je van moet houden. Je kunt het niet zomaar leuk vinden zoals sommigen denken. Je moet tegen racisme kunnen en toch best wel erge grapjes. Eric Cartman is persoonlijk mijn favoriet. Wat een geniaal kereltje is het toch ook in de serie en ook in de film! Het verhaal is leuk maar er is helaas 1 minpunt. Te veel muziek. Was je klaar met de ene song 30 seconden later werd de tweede al weer neer gesmakt. Het concept is erg lachen en ik vond het allemaal erg leuk om te volgen. Ik vind wel dat je wat bekender moet zijn met de serie om dit ook te snappen en leuk te vinden. Personages krijg je niet uitgelegd en dan snap je niet waarom de ene als jood uitgemaakt word. Ik houd mijn cijfer die ik destijds gegeven heb! Dit was een herziening via Netflix Nederland.

4.0*

Deze film opgezet omdat ik door omstandigheden even zin had in een leuke humorfilm.

Geweldig dat ze ondanks het hoge budget, toch de oudewetse animatiestijl hebben aangehouden

Ik ben geen volger van de serie al heb ik al aardig wat afleveringen gezien. En toch kan ik ervan genieten. Ik moet meer van de serie zien. Vlotte homor, hilarische lyrics en stan die op zoek is naar de clitoris. Ik zocht een film die me kon opvrolijken en die heb ik gevonden

De korte, losse afleveringen zijn krachtiger. M.a.w. de lange speelduur voegde niet zoveel toe veel herhaling bij bijv. de grappen over homoseksuelen. De invasie van Canada heb ik ook al eerder gezien.. Leuk voor de fans.

“Haven't you heard of the Emancipation Proclamation?”

“I don't listen to hip-hop.”

South Park heb ik destijds in de bioscoop gezien en wat een filmbelevenis was dat. Tranen liepen regelmatig over mijn wangen van het lachen en de liedjes bleven nog dagen in mijn hoofd hangen. “Blame Canada”, “Kyle’s Mom ’s a Bitch”, “What Would Bryan Boitano Do?” en natuurlijk “Uncle Fucka”… Ik heb ze nog vaak teruggeluisterd. Een echte fan van South Park ben ik nooit geworden maar Cartman, Kenny, Stan en Kyle zijn mij altijd bijgebleven.

Het is allemaal grof, vulgair en politiek incorrect wat makers Parker en Stone op de kijker afvuurt maar het is allemaal bijzonder grappig en origineel. Canada, Amerika, Saddam Hussein, Satan, religie, joden, homo’s, dikke mensen etc. het wordt allemaal belachelijk gemaakt en de foute grappen vliegen je om de oren. Maar tussen alle grappen door is de film ook maatschappijkritisch en vooral de hypocrisie en oorlogszucht van de Amerikanen zorgt voor tal van geslaagde grappen. Minpunt is ten eerste het opvallend ongrappige personage Sheila Broflovski. Een iets kleinere rol voor haar had de film goed gedaan. En ondanks de korte duur van de film werd de oorlog op het laatst iets te langdradig en de humor was niet meer zo scherp. Maar dan heb je zoveel gelachen om de avonturen van onze vier vrienden en de andere kleurrijke personages dat je het de film snel vergeeft. Waar ik als puber de film geweldig vond om de grove humor kan ik hem nu ook waarderen om de maatschappelijke kritiek die is verpakt in gelukkig nog steeds keiharde maar ontzettend grappige satire.

Vanavond per toeval gekocht, opgezet om de eerste scene nog eens te bekijken en ja hoor, het was weer zo verslavend dat ik de hele film heb afgekeken. Voor de zoveelste keer. South Park is voor mij naast jeugdsentiment nog altijd een serie die ik graag kijk, maar deze film blijft wel speciaal voor me. Kan elke scene wel dromen, elk liedje meezingen (ze zijn ook gewoon erg tof) en het verveelt me gewoon niet. Heb er voorheen al genoeg over gezegd, dus inhoudelijk ga ik er niet meer op in. Het blijft heerlijk politiek niet-correcte ongein, maar wel met hele duidelijke boodschappen. En de La Resistance groep blijft cool

Jammer dat een aantal personages uit de eerste seizoenen en de film zoals Jimbo, Ned, Big Gay Al en nog een aantal nauwelijks of niet meer in de laatste seizoenen zitten. Gaven de serie toch wel degelijk kleur.

4,5* blijven staan.

Stan, Kyle, Eric en Kenny weten stiekem de Terrance & Phillip-film “Asses Of Fire” binnen te komen. Ze vinden film zo geweldig dat al hun klasgenoten de film ook gaan zien. De ouders van de kinderen zijn echter geschokt wanneer de kinderen opeens bijzonder grove taal gebruiken. In plaats van hun kinderen hierop aan te spreken besluiten de ouders, onder leiding van Sheila Broflovski, een hetze te beginnen tegen de Canadese Terrance & Phillip. Dit loopt zo uit de hand dat er zelfs oorlog dreigt te komen tussen de VS en Canada. Satan, hier een gevoelige, zachtaardige demon, worstelt ondertussen met zijn relatie met Saddam Hussein die hem als oud vuil behandelt en alleen maar uit lijkt op seks. Zij zien echter wel hun kans schoon wanneer het conflict tussen de VS en Canada uit de hand loopt, want zodra er onschuldig bloed vloeit kunnen zij de macht overnemen op Aarde.

De liedjes zijn voortreffelijk, een feit dat [onnodig] wordt onderstreept in de eind-credits wanneer we een paar matige cover-versies horen. De satire is hier ijzersterk en de humor op zijn best. Kortom: Trey Parker en Matt Stone zijn hier op het top van hun kunnen en deze film zou het startschot zijn voor een periode waarin South Park – in mijn ogen tenminste – zijn hoogtepunt bereikte. De seizoenen 4 t/m 7 die zouden volgen zijn kwalitatief de beste uit de hele serie, al heb ik dat pas ruim 15 jaar later ontdekt. Deze film is een uitstekende introductie in het universum van het bergstad South Park. Trey Parker en Marc Shaiman wonnen meerdere prijzen voor hun muzikale score en de soundtrac:; “Uncle Fucka” won de MTV-Award voor ‘Best Musical Performance’, “Kyle’s Mum’s A Bitch” was genomineerd voor een OFTA [Online Film & Television Award], “Quiet Mountain Town” verdiende een nominatie voor een Sattelite Award. Maar Trey Parker en Matt Stone zijn waarschijnlijk van hun stoelen gevallen van het lachen toen ze hoorden dat “Blame Canada” door de Academy of Motion Pictures Arts & Sciences voor een Oscar was genomineerd. Mogelijk dat ze – net als de helden in South Park – zich hardop hebben afgevraagd; “What Would Brian Boitano Do?”

Vermakelijke onzin.

Weleens wat van South Park meegepikt, vond het wel lollig. Helaas haakte ik af toen South Park de tegenwoordige seizoenen ging uitzenden, met veel te veel serie episodes. Hiermee vond ik het ook vervelend aangezien de oudere episodes wat losser van elkaar waren en je geen episode nodig had om het te begrijpen.

De grofgebekte en soms erg grappige humor is terug. Je merkt duidelijk het plezier van Trey Parker in de film. Veel bekendheden en de Canadese bevolking is hier ook flink naar de strot gegrepen, gelukkig neemt de film zichzelf niet al te serieus hierover (Toch?).

Ook aan het geweld geen gebrek, het is zeer vermakelijk, maar heel veel onzin. Kan hier niet meer van maken dan een 3,0*, een voldoende.

Nooit echt een reuzefan geweest van South Park, maar deze film was dan toch een uitzondering. In mijn jeugd destijds sufgedraaid. Ook nu blijft het nog steeds heerlijk de avonturen van Eric, Kyle, Stan en Kenny te mogen aanschouwen. Politiek totaal incorrecte film, maar Trey Parker komt er telkens mee weg. Waarschijnlijk ook omdat het gewoon niet serieus te nemen valt.

De film is bij momenten een halve musical, maar de songs vervelen niet. Integendeel zou ik zelfs durven zeggen: het maakt de film net sterker. De openingssong van Mountain town zet je meteen recht in de film met de fijne humor en inside jokes. Maar ook Kyle’s mum’s a bitch, Uncle fucka, Blame Canada, What would Bryan Boitano do en de zwevende Kenny in een draaikolk van vuur zijn sterk. De film steekt zoals traditiegetrouw de draak met alles wat maar zijn kan: homo’s, porno, Canada, Saddam Hoessein, joden, religie en ga zo maar door. Daarnaast ook aandacht voor een beetje moreel en zelfkritiek betreft de oorlogszuchtige Verenigde Staten.

Bij momenten er zwaar over, maar toch kon ik er als volwassene toch nog van genieten omdat ik er ook op een andere manier kon naar kijken dan als tiener. Zowat elke scène is geweldig. Als je even in een dipje zit, kan je gerust South Park opleggen. Gegarandeerd krijg je een smile op je gezicht getoverd! Beetje de ultieme guilty pleasure. Eentje die ik gerust met mijn kinderen wil zien, maar niet met mijn vrouw ...

10 dingen die je nog niet wist over South Park: Bigger, Longer & Uncut | Superguide

Alweer 20 jaar oud. Dit is wel een van mijn betere bioscoopherinneringen zeg

Als snotterke moesten we een ticket voor een andere film kopen en wachten tot de security weg was om er in te glippen ... dat waren de tijden van als het 16 plus was, dan was het ook effectief 16/18 plus ... zalig ... de afleveringen (enkelen toch) waren misschien wel beter, maar dat is dan gewoon omdat de afleveringen wreed goed zijn. De eerste sezoenen waren in vergelijking met de film toch niet zo verschillend. De echte pareltjes zijn later verschenen ... casa bonita, imaginationland, cartoon wars, waar cartman zijn nintendo probeert te fiksen, randy met zijn alcoholisme probleem ...

Gister als laatste bioscoopbezoek van 2019 deze gezien in een goed gevuld Kino 1. Erg leuk om m weer eens te zien. Helaas was het niet meer zo verrassend en fris als toen ik m voor het eerst zag, maar het blijft een hele geestige film. Lekker kort ook.

South Park is eigenlijk altijd wat langs mij heen gegaan. Ik ken de serie en de vier hoofdpersonages wel, maar heb er nooit naar gekeken. Dit is dus eigenlijk een eerste kennismaking. Op zich wel grappige onzin. Het is niet allemaal leuk, maar heeft zeker zijn momenten. Het had alleen niet veel langer moeten duren, want tegen het einde had ik het ook wel weer gezien...

Geweldige herziening.

Het eerste cijfer was te veel beïnvloed door het stemgemiddelde, maar die ligt hier eigenlijk heel hoog, dus veel logica zit daar niet in. Waarom ik dit dan wel ooit een 3,0* gaf weet ik niet, maar ik vind deze film blijkbaar toch pakweg een stuk leuker dan de eerste keer. Wel blijft het onzin, maar behoorlijk leuke onzin.

Dit was een beetje de film die wij als kinderen van onze ouders niet mochten zien, maar stiekem toch op school keken. Een beetje de Terrance & Philip voor de echte wereld dus. Nostalgie verschijnt eigenlijk direct als ik eraan denk, maar ook buiten de nostalgie om blijft deze film een geweldige, grappige en uiterst vermakelijke zit waar ik snel doorheen kwam.

Ik kan niet zeggen dat de animatie geweldig is, maar wie kan dat wel zeggen? Stone & Parker waren duidelijk meer geïnteresseerd in de lol en dat is te merken. De grappen en liedjes vliegen om je oren, maar waar dit normaal erg vervelend is weet het hier dan wel weer te werken. Niet elke grap is raak, maar het merendeel wel. De onderliggende maatschappijkritiek weet daarbij ook goed te ondersteunen.

Het leukste is verder misschien ook dat deze film niet echt een grens kent. Vulgaire taal, bloederig animatiegeweld en beledigende humor vliegen in noodtempo om je oren, maar dat maakt deze animatie wel erg leuk. Fijn om te zien dat ook Amerikaanse films weleens geen blad voor de mond durven te nemen, en het resultaat weet dit dan ook goed te benutten.

Film duurt erg kort, en het hoge tempo zorgt ervoor dat je er zo doorheen bent. Bigger, Longer & Uncut komt een beetje uit de tijd dat South Park minder serieus was, maar niet minder leuk. Het blijft mijn favoriete TV-serie en ultieme guilty pleasure. Wat de serie ook doet, ik blijf het leuk vinden. De filmversie dus ook, waar ik me kostelijk mee heb weten te vermaken.

Leuke herziening dus. Vroeger als jonger knaapje vond ik hem al geweldig, maar ook nu kan ik er nog steeds met volle toeren van genieten. Niet voor iedereen, en de animatie is misschien ook niet de mooiste die er is, maar verder weer behoorlijk kunnen genieten van deze film. Over de top, vulgair, maar oh zo leuk. Heb tot nu toe maar weinig (animatie)films gezien zoals deze. Heerlijk.

I'm Sorry Wendy, but I don't trust anything that bleeds for five days and doesn't die

Ik ben een tijd geleden begonnen met South Park eens vanaf het eerste seizoen te zien. Ik heb in de loop der jaren wel flink wat afleveringen gezien, maar verre van in de juiste volgorde en sowieso was het allemaal al heel lang geleden waardoor ik van de laatste seizoenen niets heb opgepikt. Hoog tijd dus om daar eens iets aan te doen en dan moet natuurlijk ook de film passeren. Het was meer dan 11 jaar geleden dat ik die überhaupt nog had gezien maar één ding stond me nog bij: die soundtrack was geweldig!

En ja, dan sta ik er toch altijd van verbaasd hoe een geheugen kan werken. Had je me 5 minuten voor aanvang gevraagd om ook maar iets van de musicalnummers te neuriën, dan had ik het antwoord schuldig moeten blijven maar vanaf dat bijvoorbeeld de naam Brian Boitano valt.. Ik kon opeens weer flarden meezingen van de tekst. Het verbaast me trouwens wel dat South Park: Bigger, Longer & Uncut al uit de eerste seizoenen van de reeks stamt. Ik wist wel dat de animatiereeks op een bepaald moment gigantisch populair was, maar ik dacht eerder dat het à la The Simpsons was en dat het ettelijke seizoenen zou duren vooraleer er een film kwam. Bigger, Longer & Uncut kwam echter midden in seizoen 3 uit (tussen Tweek vs. Craig en Sexual Harassment Panda) en kan dan ook het best rond die periode gezien worden, zeker niet na het dubbelluik Do the Handicapped Go to Hell?/Probably uit seizoen 4 aangezien die afleveringen wat voortgaan op de gebeurtenissen uit de film. In ieder geval fijn om te zien dat de reeks zich leent voor een volwaardige speelfilm. De soundtrack is een geweldige parodie op van die typische musicals (de openingstrack op zichzelf is al fantastisch) en Trey Parker & co weten dit niveau eigenlijk echt heel lang vol te houden. Hier en daar wel eens een kleine inzakker, het nummer van Satan bijvoorbeeld (dat grappig genoeg het enige nummer is waarin niet wordt gevloekt) is een opvullertje als je het mij vraagt.

Maar het is vooral het hoge tempo waarmee de film zijn punten scoort. Die typische South Park sfeer blijft goed overeind (fijn ook dat nagenoeg iedereen, zelfs minieme bijrollen zoals die verpleegster met de foetus op haar gezicht, een kleine cameo maakt) en de ene na de andere joke wordt op je afgevuurd. Werken die allemaal even goed? Nee, absoluut niet maar er zijn er genoeg die wel de juiste snaar raken en geef nu toe: ook in een gemiddelde aflevering is er wel eens een momentje waarbij je de wenkbrauwen fronst. Het zijn echter ideeën zoals Cartman en die anti-scheld chip of die parodie op Dragon Ball Z (met Barbra Streisand als scheldwoord!) of kleine verwijzingen zoals een Mecha-Streisand poster die dit zo geweldig maken. Dat, en simpelweg ook die wisselwerking tussen die 4 8-jarigen en bij uitbreiding het volledige stadje. Mr Garrison met Mr. Hat als KKK lid, de divisie van Chef in het leger, … Gelukkig beseft Parker ook wel dat dit allemaal niet te lang moet duren en rollen na zo’n kleine 80 minuten de eindcredits over het scherm. Let vooral nog op een after credits scène met Ike maar geniet vooral van een flinke dosis idioterie.

En geniet vooral van een erg fijne soundtrack. Sommige dingen worden hernomen (Kyle's Mom's a Bitch wordt gerecupereerd uit een aflevering van het eerste seizoen, maar wordt heel wat groffer qua tekst) maar het kan me eigenlijk niet schelen. Ik had dit op 4* maar als ik me afvraag: what would Brian Boitano do? Ik denk dat die gewoon los zou verhogen naar 4.5* dus bij deze.

4.5*

Ben aan de score te zien een van de weinigen, maar ik vind dit echt helemaal niks aan, net zo waardeloos als de tv serie. Iemand met wie ik was wilde dit graag zien, maar zal er niet nog eens naar kijken, wat een bagger.