Chasing Amy (1997)

ik kon die griet wel wurgen zo irritant. maar heb het toch uitgekeken.

Tip: nooit met een ander doen wat je niet wil dat het met jezelf gebeurt...

Pittige komedie met heerlijke, spitante dialogen en gezegden die volledig tot hun recht komen door de overtuigende vertolkingen van zowat alle acteurs.
Liefdesverklaringen, afwijzingen, eerlijke bekentenissen, nieuwe ideeën en voorstellen hebben alleen sekscombinaties als rode draad.
Plezierig om aan te horen hoe lesbische codes doorbroken worden, hoe vriendschap als jaloersheid wordt aanzien, hoe geaardheden worden becommentarieerd en hoe "Amy" zal blijven hangen...
Anderhalfuur "boeiend om aan te horen"-vermaak. Geslaagde film.

Een film vol met mensen die zitten en praten en verder... Niks doen. Ze laten hun eten staan, ze bewegen niet, ze zitten op stoelen en praten. Een extreem statische film dus. De dialogen/monologen doen overigens erg geschreven aan, gekunsteld en voor mij eerder irritant dan grappig. Verder weinig tempo en een emo-dimensie waar ik zeer weinig mee kon. Nee, Smith heeft voor mij vooral miskleunen op zijn naam staan.

Sterk gespeeld coming of age drama met twee prachtige rollen van Ben Affleck en Jour Lauren Adams. Niet zo grappig als de andere films van Smith, maar wel met ijzersterke dialogen.

Saai. De film is vreselijk duf, zowel het verhaal als op audiovisueel vlak. Het is sowieso in een typische stijl uit de 90s die je vooral uit sitcoms kent (vooral lelijk) en ik had ook het idee naar een verlengde aflevering daarvan te kijken. Alleen wil het nergens leuk of grappig worden en de film duurt en duurt maar. Ben Affleck is verder vaak een dooie al is zijn spel met de schattige Adams dan wel oké en levert nog enkele mooie momenten op. Maar daar blijft het bij. 1,5*.

"You're chasing Amy."

Een erg aparte film. Chasing Amy is een onconventionele romantische komedie over een man die verliefd wordt op een lesbische vrouw. Het is allemaal best grof en expliciet maar op een gegeven moment gaat dat zich wel tegen de film keren. Na de zoveelste seks gerelateerde dialoog begint het te vervelen. Als je na iedere seks getinte opmerking een shot zou nemen, dan ben je aan het einde van de film aardig dronken.

Maar Affleck, Lee en Adams zijn goed op elkaar ingespeeld en vooral Lee weet wat humor in de film te brengen. Affleck speelt de straight man goed en heeft een aardige chemie met Adams. Adams is een actrice met een wat aparte uitstraling en vooral stem maar ze intrigeert wel. Vooral in het begin is ze goed maar als het drama de overhand krijgt overtuigd ze wat minder, net zoals Affleck overigens. Het einde is wel mooi maar kan het langdradige middengedeelte niet helemaal uitwissen.

Het meest positieve van deze film vind ik de wat gewaagde, recht voor z’n raap dialogen én het emotierijke optreden van Joey Lauren Adams, die het innerlijk gevecht van haar personage op geloofwaardige wijze over het voetlicht weet te brengen. Minder te spreken ben ik over de rollen van haar twee tegenspelers Ben Affleck en Jason Lee, die zich voortdurend lijken af te vragen "waar ben ik nu in beland?" De scène, waarin Affleck voorstelt de problemen op te lossen door middel van een triootje is ronduit tenenkrommend.
Een magere 3*.