Lucky Number Slevin (2006)

Dit soort films deed het wel goed in de top 1000. Deze film Lucky number slevin stond bv sinds 2013 achtereenvolgens net onder de nr 500 noteringen; We hebben het over films met een coole, blitse look, visuele reclame stijl, humor en geinige typetjes. Ritchie en McVaugn deden het McGuigan al voor. In tegenstelling tot de andere twee is dit een Hollywood produkt met grote namen en dit is er aan te zien. Meer getrimd en voorzien van een (ongeloofwaardig) happy end; Sporadisch wel grappige dialogen maar dat was het dan ook. Afgevinkt, vergeten en op naar de volgende.

Alles klopt aan deze film

Goed verhaal en goed geacteerd

4*

Gouwe ouwe

Vandaag een recensie van een film die alweer ietsje ouder is: Lucky Number Slevin. Een film welke ik als tiener (ik was zestien toen hij uitkwam) heel erg goed vond. Ik had hem op DVD en bekeek hem meerdere malen, hij bleef goed. Inmiddels had ik hem al een aantal jaren niet gezien, en mijn vriend had Lucky Number Slevin nog niet gezien dus vond ik het een goede reden om de film er weer eens voor te zetten.

Kansas City Shuffle

De film zit ontzettend goed in elkaar. Waar vaak naar gerefereerd wordt is de Kansas City Shuffle. Wat dat is? Dat is wanneer jij naar rechts kijkt, maar het werkelijk links gebeurt. Dat is het uitgangspunt van deze film. Niets is wat het lijkt. Klinkt goed toch?

Hartstikke spannend

Het precieze verhaal was inmiddels al aardig weggezakt, waardoor de film ook voor mij weer hartstikke spannend was. Er waren mij nog wel een paar details bijgebleven, dit maakte de film voor mij echter niet saaier. Ik probeerde continu te bedenken hoe die details ook alweer verder in het plaatje pasten, maar ik wist het niet meer. Des te leuker natuurlijk, want zo was het toch een beetje alsof ik de film weer voor het eerst bekeek.

Lekker ingewikkeld

Lucky Number Slevin is zo’n film waarover je in je recensie niet veel kunt vertellen. Het is zo’n film waarbij je de gehele film afvraagt hoe het in elkaar steekt. Mogelijk krijg je wel vermoedens. Sommigen zullen bevestigd worden, anderen zullen afgedaan worden. Maar wat zeker is, is dat op het eind alles uit de doeken gedaan wordt en alles op zijn plek valt. Daarnaast wordt het ondersteund door goed toegepaste en fijne humor.

Nog steeds leuk

Dat de film al wat ouder is, is wel te zien, maar ook weer niet extreem. De film heeft namelijk een 70’s retro feel. De manier van filmen is ook bijzonder en goed uitgevoerd. Hoe ik het moet omschrijven weet ik echter niet, maar het bevat in elk geval snel afgespeelde flashbacks. Het verhaal wordt luchtig gebracht, maar heeft absoluut gewelddadige scènes die misschien niet voor iedereen weggelegd zijn. Vergeet ook de fijne soundtrack niet.

De cast is niet de minste

De cast is zeker ook niet de minste. In de hoofdrol zien we Slevin Kelevra (Josh Hartnett), die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats is. Hij wordt het middelpunt van een vete tussen gangsterbazen: The Boss (gespeeld door de uitstekende Morgan Freeman) en The Rabbi (Ben Kingsley). Dan hebben we ook nog Lindsey (de vrolijke Lucy Liu) die Slevin probeert te helpen met het op handen zijnde mysterie, en Brikowski (Stanley Tucci) volgt ze op de voet. En dan past het personage van Bruce Willis ook nog ergens in het verhaal.

Conclusie

Lucky Number Slevin is een film waar je je aandacht goed bij moet houden om te kunnen raden hoe het verhaal werkelijk in elkaar steekt, en je toch weet te verrassen. Niets is wat het lijkt en je wordt continu op het verkeerde been gezet. Het verhaal zit fantastisch in elkaar, en bevat daarnaast ook fijne humor, maar vergeet niet dat het echt een misdaadthriller is. Een vlotte film die voor je het weet afgelopen is, maar je doet verbazen. Voor mij is Lucky Number Slevin een film die ik zodra het verhaal weer wat gezakt is nogmaals ga kijken.

Absolute topcast. Het verhaal is redelijk ingenieus. Toch viel hij flink tegen. Een aantal oorzaken: de bad guys boezemen totaal geen angst in, ondanks de grote namen. De eerste ontmoeting met The Boss is gewoonweg melig. Sowieso is de film een rommeltje qua stijl. Ook ligt het er zo dik bovenop dat niets is wat het lijkt, dat de climax niet bevredigd. De makers hebben zich duidelijk laten inspireren door Ritchie maar slaan de plank echt mis. Bij Ritchie heb je namelijk niet in de gaten dat er meer gaande is dan je getoond wordt, waardoor de onthulling zo effectief is. Bovendien hoef je geen heel ervaren filmkijker te zijn om te vermoeden dat het kind nog in de leven is. Dus, ik zou deze niemand aanraden. Matige film. Wel kudos voor Hartnett die toch wel knap van gezichtsuitdrukking kan veranderen zodra de aap uit de mouw.