The Butterfly Effect (2004)

Een leuke tijdreisfilm. Voorspelbaar, maar wel vermakelijk. Deed mij persoonlijk denken aan de serie Sliders. Kijkt lekker weg. Staat makkelijk in de top 10 van beste tijdreisfilms.

Deze film nog niet eerder gezien (waarom weet ik niet) en was er toch wel benieuwd naar. Ik vond de film wat langzaam op gang komen en op momenten ook wel licht irritant, maar later begrijp je de connectie en hoe die momenten passen in het verhaal. Na een uur of zo vond ik de film pas echt interessant worden. Het is op een gegeven moment ook niet echt verrassend meer, kennelijk was een plottwist na driekwart van de film niet meer mogelijk / wenselijk. Kijkt de film makkelijk weg ? Ja op het begin na maar je blijft toch wel kijken mede door de hoge waarderingen. Uiteindelijk maakt de film die grotendeels waar, maar het is geen film die ik snel nog eens ga bekijken. Dus een absolute topper is het ook niet.

In 2004 vond ik dit een vermakelijke film, maar ik ben sindsdien terughoudend geweest om 'm weer op te zetten.

Tijdreizen is namelijk altijd een lastig dingetje, maar het scheelt al een heleboel als filmmakers zich in ieder geval houden aan de regels die ze zelf hebben opgesteld en The Butterfly Effect scoort minimaal op dit vlak.

Als ik het me goed herinner, krijgt de hoofdpersoon in deze film na elke tijdsprong met terugwerkende kracht de herinneringen van de nieuwe tijdlijn (dus als hij bijvoorbeeld als kind in een rolstoel terechtkomt, dan betekent dat dat hij vanaf dat moment een leven heeft geleid in een rolstoel). Prima, maar wanneer hij vervolgens terug naar zijn jeugd gaat, zijn handen door een paar spiezen slaat en terugkeert naar zijn celgenoot, is die celgenoot met stomheid geslagen omdat er ineens twee littekens op zijn handen verschijnen. Dus dan is het ineens niet zo dat hij van kinds af aan met die littekens heeft rondgelopen.

Dat betekent dat de film zich niet aan de regels houdt die het zelf heeft vastgesteld, en dat vind ik echt bloedirritant. In Looper gebeurt hetzelfde en ik snap niet waarom.

Cijfer mag blijven staan na herziening, al is het erg nipt. Regisseursduo Eric Bress en J. Mackye Gruber hebben niet veel langspeelfilms gemaakt, maar leveren niettemin met The Butterfly Effect overtuigende kwaliteit af. Een film die zowel de mysterieuze als de bovennatuurlijke trekjes van de inhoud perfect weet te combineren en daarmee zeker in de tweede helft vermakelijk weet te zijn. Links en rechts uiteraard met een gebrek aan logica, maar toch zit het verhaal stabiel in elkaar en weet het de kijker daarmee aan de buis gekluisterd te hebben. Jammerlijk is dat het acteerwerk niet geweldig is, zeker Ashton Kutcher is veel te statisch in de hoofdrol die hem wordt toebedeeld. De overige rollen zijn amper overtuigender, maar storen gelukkig niet te veel. Fijn overigens dat de makers niet bang zijn om de donkere hoekjes van dit universum te verkennen, dat geeft dit project toch wel een duwtje in de rug.