- Home
- Films
- Melancholia
- Filtered
Melancholia (2011)
Genre: Drama / Sciencefiction
Speelduur: 130 minuten
Oorsprong:
Denemarken / Zweden / Frankrijk / Duitsland
Geregisseerd door: Lars von Trier
Met onder meer: Kirsten Dunst, Charlotte Gainsbourg en Kiefer Sutherland
IMDb beoordeling: 7,1 (195.183)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 25 augustus 2011
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Melancholia
"Enjoy it while it lasts"
'Melancholia' vertelt het verhaal van een groep mensen die moet zien om te gaan met het sterven van de Aarde. Onder hen zijn de twee zussen Justine (Kirsten Dunst) en Claire (Charlotte Gainsbourg). Justine staat op het punt om te trouwen, als er plotseling een enorme planeet genaamd ‘Melancholia’ kennelijk dreigend dicht bij de aarde opdoemt...
Externe links
Acteurs en actrices
Justine
Claire
John
Gaby
Dexter
Michael
Jack
Tim
Wedding planner
Little Father
Video's en trailers
Reviews & comments
AGE-411
-
- 10236 berichten
- 723 stemmen
Een Festen extreme, jawel! Laat maar komen.
De eerste 10 minuten krijg je eigenlijk een bizarre intro met wat slow-motion beelden te verwerken. En inderdaad krijg je dan al (spijtiggenoeg) het einde van de film voorgeschoteld. Ik haat het wanneer films dat doen.
Dan begint de eigenlijke film, die in 2 delen is verdeeld:
Het eerste deel van de film lijkt eigenlijk veel op Festen.
Het sfeertje is net allemaal iets dramatischer en misschien zelf duisterder. Er wordt in het eerste deel van de film niets gerept over de naderende planeet.
Het 2de deel van de film (het laatste uur) gaat dan over de 'crash'. Eigenlijk zou dit dus het interessantste deel moeten zijn, maar de verhoudingen tussen de personages zijn gewijzigd, en het sfeertje is ook weg. Jammer, want als je het sfeertje uit deel 1 zou combineren met het verhaal uit deel 2, zou je een echte topfilm bekomen.
De acteurs heb ik eigenlijk nog niet elders zien spelen, maar dit is van hoog niveau. Geef Dunst een Oscar, aub.
De dialogen zijn niet echt zeer bijzonder. Had wel van een hoger niveau mogen zijn.
En daarnaast zijn er nog een aantal dingen die me nogal onmogelijk of zelf dwaas leken:
- Planeet ... moet dat niet meteoriet zijn? Hoe komt het dat we die nooit gezien hebben?
- Hoe komt het dat auto's plots niet meer werken? Lijkt me pure kwakzalverij.
- Hangt die planeet aan de jojo? Eerst komt hij dichterbij, dan gaat ie weg van de aarde, en dan komt ie terug dichterbij?
En nog een inhoudelijk vraagje:
- Waarom loopt haar kersverse echtgenoot weg?
- Waarom deed ze plots zo raar? (Waarom had ze seks met die jongen?)
Misschien dat die 2 vraagjes duidelijk worden bij het herzien. Want dit is wel een film om eens te herbekijken.
Geen echte topper, maar toch wel een van de sterkhouders van 2011. Aanrader.
4,0*
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Fenominaal!
Hij flikt het na het uitstekende "Antichrist" dus weer, het 'enfant terrible' Lars von Trier, door weer een meesterwerk af te leveren. De hoge verwachtingen die ik van deze film "Melancholia" had zijn volledig uitgekomen. Nog nooit een film gezien met zo'n schitterende opening en zo'n magistraal einde. De spanningsopbouw is geweldig. Je weet van de voren dat het onheil dat op je afkomt onherroepelijk is. Dat maakt deze film zo beklemmend en houd je de hele film op het puntje van de stoel. Toen de aftiteling begon was het muisstil in de zaal. Iedereen moest even bijkomen.
Over de inhoud van deze film kan ik eigenlijk weinig verklappen omdat spoilers voortdurend op de loer liggen. Het acteren was in mijn ogen vlekkeloos en de soundtrack - de schitterende muziek uit Tristan und Isolde van Richard Wagner - droeg enorm bij aan de onheilspellende sfeer die in de hele film duidelijk voelbaar was en op het einde een dramatisch hoogtepunt bereikte.
Deze film die ik vanavond in de sneak gezien heb werd door mij beloond met een 9½ en hier op MovieMeter krijgt hij van mij het hoogste cijfer en een plaats in mijn top 10.
5,0*
donnie darko
-
- 6136 berichten
- 2654 stemmen
Vond hem toch wel dik tegenvallen, moet ik zeggen.. Heb een beetje het gevoel dat, zoals Von Trier zich herhaalde in Manderlay(al was het daar natuurlijk nog iets extremer), hij dat hier ook weer doet, door de opbouw van Antichrist volledig over te nemen, en eigenlijk ook wederom gelijkaardige personages te scheppen.
Tuurlijk, de visuals waren mooi, maar minder nadrukkelijk gekozen als bij Antichrist in mijn mening, en bovendien werken delen van het plot gewoon niet( ons even doen geloven, samen met Claire, dat de planeet toch niet dichter komt, zorgt er enkel voor dat de zit wat lang aanvoelt)..
Vond het eerste deel met het huwelijk dan nog een stuk beter, al ontging mij het nut van het hele personage Tim, en Jack zijn obsessie met de tagline..
Nee, dit was het toch niet echt, ondanks dus wel degelijk sterke vertolkingen van Dunst en Gainsbourg, die beiden een grootse indruk maken. Toch blijf ik achter met een lege doos, daar waar ik hem graag gevuld had gezien met iets scherpere constataties, en bespiegelingen over het einde van de wereld.. Dit gaat immers verloren, en is bv. wél volop aanwezig in The Tree of Life.
3* omdat het natuurlijk wel degelijk niet slécht is, maar Von Trier kan zoveel beter.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Overdonderend, dat is het einde van Melancholia. Wat een geweldige audiovisuele dreun deelt Von Trier hier uit, zelden vertoond.
Melancholia is net als Antichrist wat ik Von Trier-'nieuwe stijl' zou willen noemen. De Deen heeft de slowmotion ontdekt en maakt hier weer schaamteloos gebruik van in de prachtige opening van de film. Daarnaast pakt hij opnieuw groot uit met een klassieke soundtrack van Wagner en komt hij ook nog met allerlei special effects op de proppen. Zelfs z'n uit de hand gefilmde beelden zijn gelikter dan ooit. Ik moet zeggen dat dit me allemaal goed bevalt. Von Trier heeft lef en ideeen, en met de middelen die hij nu inzet leidt dat tot spectaculaire cinema.
Inhoudelijk ben ik wat minder enthousiast. In grote lijnen kan ik me wel vinden in het bericht van JJ_D, en zowel het 'Justine' als het 'Claire' gedeelte van de film zijn mijns inziens van een minder niveau dan alle grote films van Von Trier sinds The Idiots. De personages zijn te weinig uitgewerkt (erg zwakke rol trouwens van het zoontje), er is te weinig dialoog en daardoor blijft het allemaal wat oppervlakkig en afstandelijk. Dat probeert Von Trier op te vangen door weer te strooien met bijbelse verwijzingen.
Eerder al heb ik opgemerkt dat Von Trier bezig is met wat wel een visuele theologie wordt genoemd. Binnen zijn filmische canon worden de evangelieen gevormd door Breaking the Waves, Dancer in the Dark en Dogville (wellicht ook nog The idiots), films die ook stuk voor stuk een duidelijk christologische hoofdpersoon hebben. Antichrist was mijns inziens een variatie op Genesis, Melancholia, het moge duidelijk zijn, is dan de Openbaring of Apocalyps. In zijn laatste film is de thematiek echter niet zo goed uitgewerkt en beperkt Von Trier zicht tot het spelen met symbolen. Enkele in het oog springende verwijzingen naar het bijbelboek Openbaring zijn het hele gebeuren van "de Bruid" die trouwt met Michael, de naam van de aartsengel, hem vervolgens afwijst en zich gedraagt als de "hoer van Babylon". De paarden doen denken aan de onheilsbrengers uit de Apocalyps, terwijl de tot driemaal weerkerende scene bij de brug een variant is op het verhaal van Bileam. Opvallend detail ook de "number of the beans", namelijk 678, wat akelig in de buurt komt van het getal van het Beest, 666. Tsja, wat we hier nu precies mee moeten, ik zou het niet weten, maar het is wel een van de interessantste aspecten aan de film. Op wat concreter vlak lijkt het thema zich vooral te bewegen rond angst en depressie, met melancholie als destructieve kracht hierin.
Mocht het hierbij gebleven zijn dan was ik met een 3,5 ster nog aan de gulle kant geweest. Maar het einde maakt echt een verpletterende indruk. Nogmaals zien we de ondergang van de aarde, eerst was het perspectief universeel en nu maken we het mee vanuit de personages. Allerlei losse beelden uit de opening komen narratief terug, er zijn apocalyptische taferelen met hagel, een asregen (of was het toch sneeuw?), vallende engelen/vogels, elektrische fonkelingen, de aanzwellende muziek van Wagner en dan dat verwoestende laatste shot. Groots en onvergetelijk. Na zo'n zinderend einde kan ik de film niet lager geven dan een vier.
XfofaXX
-
- 566 berichten
- 1444 stemmen
Visueel het strafste dat ik tot nu toe van Von Trier heb gezien, en dan vooral de intro en het einde van de film. Wauw! Ook in de twee hoofdstukken zitten er tussen de losse camera en hobbelige editing erg mooie shots. Voorzien van de mooie soundtrack was dit gewoon achterover leunen en genieten van de ervaring. Ik ben dan ook blij dat de eerste film van Von Trier die ik de bioscoop zie deze film is. De eindscene op het scherm van de laptop bekijken zou de film een pak aan kracht beperken.
Qua inhoud weet ik nog niet honderd procent wat ik er precies van vind. Het was een leuk gegeven, die hele apocalyps, en dat betrekken met enkele uiteenlopende personages hun manier van omgaan is stevig genoeg om een lange film rond te weven. Het hele gedoe rond Justine haar vreemd gedrag kon ik echter niet goed plaatsen. Ik was in het tweede deel steeds aan het wachten op het moment dat Justines bizarre gedrag enigszins in verband werd gebracht met de naderende planeet, maar dat moment is er niet gekomen. Terwijl alles er wel op wees dat ze er een soort verband mee had. Ik bleef dus met wat vraagtekens hangen (niet in de laatste plaats omdat Justine niet langer de hoofdrol heeft in het tweede deel en werd gereduceerd tot een onheilspellende vage schim).
Ik had omwille daarvan een gevoel dat er het een en ander aan me voorbijging bij het kijken van de film. Op dit forum lees ik allerhande slimme verwijzingen naar de bijbel en Tarkovsky, misschien betekent dit dat ik wat te hard focus op de inhoud en dat de film het meer moet hebben van de pure ervaring die aan de kijker wordt overleverd en van bepaalde emoties die de regisseur wil projecteren, zonder de kijker bij het handje te nemen. Het smijten met symboliek maakt dat ik de film nog eens wil kijken, over een tijdje, met een andere blik op de film.
Lof gaat ook naar de acteerprestaties van de twee vrouwen. Ze hebben beide een rol gekregen waarin je heel wat van jezelf kunt insteken als actrice, lijkt me, en ze doen het dan ook erg goed. Langs de andere kant had de rol van de jonge zoon voor mijn part mogen zijn geschrapt. Nogal een overbodig personage die de sfeer er ook wat uithaalt.
Het feit dat ik toch behoorlijk met verstomming ben geslagen is een goed teken. Melancholia mist zijn effect niet, maar dat effect zit vooral in de sfeer en ervaring die de film aan de kijker geeft.
3,5*
Fortune
-
- 4088 berichten
- 2536 stemmen
Tegenvallend.
Het begint heel erg goed en de film opent erg sterk met prachtige beelden en muziek. De toon is gezet en ik dacht dit wordt 2 uur genieten. Nu heb ik me zeker niet geërgerd of verveeld tijdens de film en ben ook gewoon blij dat ik deze in de bioscoop heb gezien maar het voelt nogal afstandelijk en zinloos aan. Het einde is ook prachtig maar alles daartussenin nogal vlak en niet bijster interessant. Hier en daar nog wel wat leuke momentjes op de bruiloft maar het wordt nergens echt interessant of spannend. De dialogen waren matig en soms nogal zwakzinnig in combinatie met het groteske over gestileerd apocalyptisch schouwspel.
De film is zeker origineel en mooi en het wel waard om te kijken, het is alleen geen topper.
Heb ook het gevoel dat Von Trier nog wel 1000 van zulke films kan maken, allemaal wel mooi maar nooit heel bijzonder of sterk.
*3
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Ja, het menselijk leven op ons pietepeuterige planeetje (de menselijke geest onder dat pietepeuterige schedeldakje) is kansloos tegen die enorme reus Melancholia. Want dat monster, als het zich eenmaal toegang verschaft heeft onder dat dak, vreet die geest langzaam op, voedt zichzelf met de door die binnenkomst ontkiemende notie die dwingender en dwingender wordt: dat leven is niets waard, het is het kwaad zelve, en het is uiteindelijk een verlossing als het ten onder gaat. De geest probeert het monster te bevechten, met wetenschap en rituelen, maar Melancholia vreet alles weg; zodat het inzicht steeds 'helderder', 'scherpzinniger' en vooral onontkoombaarder wordt.
De schreeuw om hulp, die aanvankelijk nog klinkt, stuit op onbegrip, angst en irritatie. De vader is een slappe flierefluiter (zoals vooral mannen dat kunnen zijn) die met de staart tussen de benen wegvlucht voor het monster dat zijn dochter bedreigt, en de moeder is een vat vol giftige bitterheid (zoals vooral vrouwen dat kunnen zijn) die haar dochter alleen maar dieper wegduwt in haar angst en daarmee de wurggreep van Melancholia nog maar eens verstevigt. En ook de liefde loopt stuk op het monster.
Haar laatste toevlucht, haar zuster, valt uiteindelijk ook ten prooi aan, 'besmet' door, de radeloze angst die haarzelf eerder overvallen heeft. Maar op dat moment verkeert zij al in de fase van berusting, en haast tevredenheid, in het vooruitzicht dat de wereld ook echt ten ondergaat. Als ik het niet meer zie zitten, interesseert het lot van de wereld me niet meer, en mag die ontploffen. Graag zelfs.
Dat is, zo komt het mij althans voor, het beeld dat de met depressies worstelende Von Trier voor ons schetst van de ondergang van een geest, en dus een wereld. De film ligt duidelijk in het verlengde van 'Antichrist', maar dit is misschien nog iets geconcentreerder een ziektegeschiedenis, die nog steeds ook als een ziektegeschiedenis van de cultuur kan worden gezien, maar me nog wat 'persoonlijker' lijkt.
De sf-vorm is mooi gevonden, en ook de tweedeling is goed. Waar het eerste deel in het teken staat van groeiend onbehagen, weet Von Trier in deel twee - met name door een geweldige Gainsbourg - een magistrale sfeer van angst en beklemming op te roepen. Gainsbourg vind ik persoonlijk so wie so iemand met een haast magische uitstraling, maar Dunst verraste me positief.
De film komt in eerste instantie iets minder hard bij me binnen dan 'Antichrist', maar dat oordeel kan nog veranderen.
Weet er iemand trouwens een leuke tagline voor deze film?
Jessen0wnt
-
- 3199 berichten
- 2495 stemmen
Ik kwam eigenlijk pas met Trier in contact wanneer Antichrist net uit was, en daarna ben ik in ruim een jaar veel van zijn werk gaan bewonderen. Ik vond het altijd iets magisch en filosofisch hebben. Ik zie Lars als iemand met een boodschap en die voor elke film een bepaald soort ''hart creeërt. Echter was ik enorm enthousiast over het feit dat ik eentje nu in een grote zaal kon zien, en wat vooral nieuw was: Een Lars von Trier film kijken met anderen. Tot nu toe alleen maar alleen gekeken, het is af en toe zo intens... Maar ja, alleen is ook maar zo alleen. Zo kreeg je toch leuke reacties van het publiek, hoogtepuntje was wanneer de film was af gelopen dat een bejaarde man keihard riep: Godsamme. En daarna vervolgde hij zijn vlucht naar huis. Geniaal haha.
Film stelt alles behalve teleur. De film heeft een erg mooi kleurencontrast (GROEN!) en kent memorabel beelden. Natuurlijk krijg je die wel bijna allemaal al te zien in het proloog. Maar dan weet je ook gelijk naar welke film je kijkt. De gebeurtenissen in de film zijn a la trier niet eens zo heftig of absurd, enkel het einde van de wereld, verzorgt voor de nodige disturbing thoughts. Slow motions beelden waren erg mooi en lieten eigenlijk al de hele film zien, wat ik juist een erg geslaagd experiment vond. Heb het volgende keer in ieder geval niet, maar het heeft niet de film beïnvloed. Het heeft het enkel intenser gemaakt en je de gelegenheid gegeven om op andere dingen te gaan letten dan het uiteindelijke main-plot. Muziek vond ik ook erg sterk, vooral heerlijk op het eind dat Trier dan de volume 10 knop op het eind bewaart.
Cast doet het geweldig, alle credits naar Dunst. Mooie vrouw met inhoud.
Qua symbolisme is Melancholia nog vrij teder denk ik. Wat je ziet is wat je krijgt. De zussen relatie is met enige wrengeling vrij duidelijk hoe ze om gaan met het einde van de wereld, en dus ook het einde van alle zogenaamde verplichtingen over hoe je je leven zou moeten opvullen (huwelijk, baan, wellicht kinderen). It's full of shit, zoals Dunst mooi kon verwoorden (iets in die geest dan).
Toch heb ik wel wat kleine dingentjes, zoals bv. over de brug. De brug staat symbool voor het gaan naar een andere wereld. In dit verhaal dus waarschijnlijk de dood. Zo heeft Claire's man de brug overstoken, dat zegt Claire in ieder geval tegen de anderen, met zijn zelfmoord (Claire zegt dat ie met het paard naar het dorp ging). Je moet OVER de brug als je naar het dorp wilt. De paarden durfden erook niet over, aangezien de paarden hier waarschijnlijk voor de houvast zorgen in de film. Paniek en zelfbeheersing zie je bv. in de stallen. Claire is wel over de brug gegaan, maar ik denk dat dat te maken heeft met haar stabiliteit. Misschien is het niet zo zeer symbolisch over het dood gaan. Maar het accepteren.
Je kan er lang over door praten en zal de komende tijd de berichten hier zorgvuldig lezen. Ik vond het in ieder geval een kijkervaring die ik nooit zal vergeten, ik zal de poster binnenkort even gaan jatten of gaan kopen haha, want dit is werkelijk een plaatje. Moet ik hebben! Ik dank Lars voor een film met een hart, maar toch a la Trier. Het is iets anders dan zijn vorige werk, maar even goed.
Laat deze wereld maar kapot gaan, als het zo mooi is. Zet ik mijn Wager-cd aan, en ben ik een tevreden mens. 4,5 ster maar zal wellicht met herziening verhoogd worden
Inland Rabbit
-
- 3286 berichten
- 2159 stemmen
Melancholia, tsah.
Lastig. De film valt voor mij in 2 delen uiteen. Het 1e deel deed me erg veel aan de stijl en plot van Festen denken. Redellijk kut dus. Naarmate het einde van het 1e deell word het steeds donkerder en vooral het 2e deel is visueel en ook qua verhaal veel donkerder. Deed me veel meer denken aan Antichrist zonder de scherpe randjes. De langgerekte opnenig is ook in die donkkere stijl en was ook prima.
Jammere is de soundtrack, waar sommige gedeeltes van Antichrist dat ook al hadden. De zwaar aangezette klassieke muziek werkte op mijn zenuwen. Jammer, want de beelden die bij deze climaxen hoorde waren wel erg sterk.
Dubbel gevoel dus. De zwakke soundtrack, het eerste gedeelte wat ik redelijk kut vond. Jammer.
Hannibal
-
- 9037 berichten
- 3017 stemmen
Prachtige film, met de K van "Kunst" en niet "Kut" zoals de user hierboven beweert.
De vergelijking met Festen snap ik wel, op de één of andere manier heb ik ook de indruk dat er in Scandinavische films vaker bruiloften of andere gelegenheidsfeesten in grote landhuizen voorkomen dan gemiddeld, en dan vooral feestjes die niet erg soepel verlopen.
Het begin is al vaak geprezen, en terecht, het is niet zomaar slowmotion wat je ziet, het is een waar genot om naar te kijken, én te luisteren.
Het einde is zo ongelofelijk, de sfeer, de angst, het gedonder, de stilte achteraf... impressive, zo knap gedaan.
Ik ben niet erg natuurkundig aangelegd, maar ik denk wel dat als er een planeet, vele malen groter dan de aarde, tussen ons en de zon staat, dat het hier compleet donker zou moeten zijn, maar ik hoop dat ik het mis heb, want dan kan ik dit niet als fout aanmerken in de film.
"Melancholisch" is de film zeker, de naam voor de verstoppertje spelende planeet is goed gekozen. De film zit net als de titel vol dubbelzinnigheden en verwijzingen, en het zal dan ook noodzakelijk zijn om hem vaker te zien dan één keer, maar in mijn geval is dat geen straf.
Edit: Zet hem dan ook maar op 5* ook, na zo'n recensie
wwelover
-
- 2553 berichten
- 3491 stemmen
Mijn eerste Lars von Trier film, wist niet wat ik moest verwachten omdat ik ook geen trailer had gezien. En dan is het wel even schrikken bij de intro. Interessante en mooie beelden, maar natuurlijk bijzonder traag. En in combinatie met de muziek moest ik al snel aan Tree of Life denken van Malick. Wat ook niet bepaald de snelste film is.
Zodra het verhaal echt begint, komt er ook niet echt veel meer vaart in het spel maar word het wel allemaal wat plezieriger om naar te kijken. Het is een behoorlijk deprimerende film, zeker het thema natuurlijk. Maar toch weet Von Trier het voor elkaar te krijgen je meerdere malen aan het lachen te krijgen. Voornamelijk natuurlijk op de bruiloft, met de typische bruiloftgrapjes en ook de pijnlijke momenten met de moeder van Justine.
Ik moest een beetje aan Cloverfield denken, want voor een groot deel zie je dingen die vrij weinig met het belangrijkste gedeelte van de film te maken heeft. Maar in dit geval (dus in tegenstelling tot Cloverfield, verder ook totaal verschillende films natuurlijk) vond ik het wel interessant om te zien.
Het tweede gedeelte van de film is natuurlijk wat meer aangrijpender, en ook mooi om te zien. Een vrij unieke kijkervaring, die zeker niet voor iedereen de moeite waard is vrees ik. Maar dat geld ook voor Tree of Life.
De cast was opmerkelijk. Kirsten Dunst had ik niet verwacht dat ze zo sterk zou acteren, en ze is daarnaast echt heel aantrekkelijk in deze film. Gainsbourg kende ik nog niet echt, maar ook zij was erg sterk. Vooraf dacht ik wel dat Sutherland dan weer miscast zou zijn, maar die viel nog best mee. Beetje erg zware stem alleen. En natuurlijk waren er nog enkele leuke bijrollen.
4*
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
von Trier.
Ben alle behalve een kenner van de man. Bij Antichrist ben ik ingestapt en nu is dit de tweede film die ik van hem zie. Herkenbare stijl, erg mooie slow-motion beelden die Antichrist ook had en daar tussendoor veel drama. In Antichrist tussen twee geliefden, hier tussen vader, dochter, moeder, man, zoon etc. Heb Festen niet gezien. Leek me toch wel wat schreeuweriger dan deze. Er worden bij de toost wat ongemakkelijke dingen gezegd maar het draait toch vooral om een vrouw (erg gedurfde en mooie rol van Dunst) met een depressie. Die vooral met zichzelf in de knoop zit. Het is een lastig personage. Ze lijkt alles te hebben maar heeft toch nergens zin in en maakt alles kapot. Onsympathiek tot en met. Maar wel een eerlijk beeld van een depressief persoon. Ook iets waar natuurlijk alleen maar lof voor op te roepen valt in een filmlandschap waar iedereen maar leuk en sympathiek MOET zijn.
von Trier overtuigd mij nog steeds niet helemaal. Het camerawerk na de prachtige opening sequentie is wat warrig. Niet slecht maar het overtuigde me ook niet helemaal. Ook vond ik de keus om het einde in het begin al te laten zien een mindere. Ik zou het toch op einde geplaatst hebben. Denk dat er dan nog meer kracht uit ging van de laatste scene. Die overigens wel prachtig was en heerlijk in tegenstrijd is met die van de Tree of Life. Het eindigt gewoon klaar er is niks. Eentje die als ik eerlijk ben tegen mezelf het meest geloof, hoewel ik op de mooie dagen van mijn leven wel hoop dat er toch meer is.
Neemt niet weg dat von Trier zeker ook ooit een meesterwerk gaat maken in mijn ogen. Dit was voor mij alweer een stapje dichterbij. Ga zijn eerdere werk ook maar eens openslaan. Hoewel ik wel denk dat de revolutie op digitale camera's hem tot veel meer in staat maakt dan in het verleden. Maar ik kan het mis hebben.
Ook top notch acteerwerk overigens van de rest van de cast. Alexander Skarsgård overtuigde ook zeker. Zal het wel van zijn vader hebben. Die ook netjes speelt, en veel meer thuishoort hier dan in een Thor. Geld overigens ook voor een Dunst. Blij dat ze met die Spiderman onzin is gestopt. Leuke blockbusters hoor, maar echte acteurs hebben daar weinig te zoeken.
3.5 sterren met de kanttekening dat het groeipotentie in zit.
Edit: Na een nachtje slapen toch naar de 4 sterren gegaan.
Threeohthree
-
- 5399 berichten
- 2569 stemmen
Bittere tranen, zuiver verdriet.
Verdampt, verdroogd, en verlaten, rollen de eindcredits nietzeggend over het zwarte doek. Het onderhuidse vuurwerk is in rook opgegaan, en alsjeblieft, stel geen vragen, ik adem nog even uit.
Von Trier 1.Antichrist was een verradelijke eikel, een onsympathieke lul die de realiteit in tweeën brak. Een regisseur met ballen! En een klein hartje zo blijkt. Althans, is dat nu de aorta die ons kippenvel doet huiveren? Een kort moment van euforie, een enkele honderste van een seconde slechts, streelt von trier het allermooiste.
Melancholia opent kenmerkend VonTriers; Anders, uniek, en toonzettend. Daarmee uiteraard niet zeggende dat het ook direct goed is, want eerlijk gezegd voelde ik mij niet meteen thuis. Een veel te bombastische score, zet een grove, aanwezige toon, die zonder pardon mijn hele trommelvlies oprolt.
Von Trier 2.0 omarmd zijn veelzijdigheid met een glimlach van oor tot oor. Er zit weliswaar een Von Trier stempel op, gemarkeerd door het in hoofdstukken opgedeelde verhaal plus oprechte presentatie en vertedering van de poedelnaakte mens, maar óók Von Triers allerkleinste, kent een eigen dimensie. Een eigen wereld van fluweel, vol mystiek.
Van donder tot zon, worden Claire en Justine geïntroduceerd; Justine is ziek, een nuchtere schoonheid verbitterd door het verschrompelde as wat ooit het optimisme was. Claire is haar zus, heeft een zoontje en gelooft in het fenomeen 'na regen komt zonneschijn'.
De eerste 90 minuten lijken wat weg te hebben van een actieve vulkaan die op het punt staat uit te barsten. Er is frustie en ellendigheid. De spanning trilt op je neushaar, maar von Trier geeft niks prijs. De mooie momenten duren te kort om écht te kunnen genieten, de emoties pruttelen énkel op non-verbaal; en de wil om de longen uit je lijf te schreeuwen neemt drastisch toe.
De film draait duidelijk om haar climax, en hier gaat Von Trier dan ook all-in op. Dit is duidelijk te merken, want over de rest van de film doet von Trier zijn eigenzinnigheid gewoon tekort. De mystiek is voelbaar, maar niet tastbaar. Het blijft te ver weg.
Komt het door de score, of door het onverwachte wandelpad waarop de Deen ons leert lopen?
De dvd zal het zeggen.
4*
Zeriel
-
- 1375 berichten
- 2397 stemmen
Grandiose opening a la Antichrist. Beetje saai bruiloft gedeelte, en een zeer goed 2e deel.
Die instabiele camera, héél erg storend. Voegt niks toe.
Niet het meesterwerk geworden dat Antichrist is, in die zin viel het een beetje tegen.
Toch is er genoeg te beleven en om over na te denken. Von Trier heeft een apocalyptische film gemaakt die het tegendeel is van de gangbare apocalyptische films. Zo zijn we bijna volledig afgesloten van de buitenwereld, er wordt alleen even gegoogled, om aan te geven dat we wel degelijk in de 21e eeuw zijn. Maar de TV ontbreekt, die normaal steevast het onheil aankondigt en de paniek en de chaos laat zien die met de komst van zo'n planeet gepaard zouden gaan. Maar niets van dat alles.
Iedereen heeft het hier over Festen en terecht, wat de bruiloft betreft, maar de belangrijkste inspiratiebron is toch weer Tarkovsky, Het offer heeft een vergelijkbare setting, (en speelt zich ook af in Zweden) een afgelegen landhuis waar een familie de naderende apocalyps boven het hoofd hangt. In het offer probeert men de ramp af te wenden door een seksuele daad, daarnaar verwijst de wip van de bruid in de golfkuil wellicht. Alleen is er in Melancholia geen enkele hoop meer. En is het gissen naar haar motieven.
Ik vind niet dat je deze conclusie te trekken.
Deze Apocalyptische Bruid is dus de Femme Fatale.
De andere Tarkovsky is Solyaris, de schilderijen Jagers in de sneeuw van Bruegel, speelt een prominente rol in Solyaris.
Een ander punt is dat de apocalypse totaal niet realistisch is. Het is meer een kinderlijke voorstelling van een botsing tussen 2 planeten. Wat zich ook uit door een soort tent te gaan bouwen. In werkelijkheid zouden de 7 plagen van Egypte eerst over ons af komen. Het weer zou sterk veranderen, het dierenleven zou veranderen, er komen vloedgolven, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, ontploffende kerncentrales enz.. Voor de daadwerkelijke botsing plaats zou vinden, zijn we er allemaal allang geweest. Een paar dingen worden als schets weergegeven, de hagelbui, wat wriemelende insecten, elektrische ladingen. Het lijkt wel of we in botsing komen met de planeet Solyaris zelf, die meer onze ideeën weerspiegeld over zo'n botsing, dan dat we een werkelijke botsing meemaken.
Hoeveel holes heeft de golfbaan? .....18.... goedzo, maar het enige hole met een vlaggetje heeft nummer ....19.....?!
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Mijn vierde Von Trier en zelfs met hard nadenken kan ik nog geen optimistisch moment herrinneren in een van zijn films. In de drie films die ik eerder zag werd al verklaard dat Amerika slecht is (Dogville), dat vrouwen kwaadaardig waren (Antichrist) en dat eigenlijk de hele mensheid niet deugt (Europa). Goedheid is voor idioten volgens Von Trier, zo lijkt het. Nu was het eigenlijk nog maar een kleine stap om de Aarde in zijn totaliteit tot een grote bron van kwaad te verklaren en dat is wat Von Trier hier dan ook doodleuk doet.
En het roept de vraag op of ik ooit een fan van Von Trier wordt. Het is een man van extremen en daarin zit meteen zijn grote kracht en de reden waarom hij me tegelijkertijd niet aan staat. Het goede is dat Von Trier een geweldige beeldregisseur is. Zie ook hier weer. Toegegeven, die shakycam werd niet al te best ingezet hier tijdens vooral de bruiloft, maar de meer strakkere beelden zijn wonderschoon, vooral als er slowmotion in het spel is. Von Trier hypnotiseerd. Daarbij zijn die beelden nooit plat en zonder inhoud, maar gaat er altijd veel betekenis vanuit. Niet subtiel, maar hoe subtiel is een planeet die op de Aarde afkomt? Daarnaast roepen Von Trierfilms altijd sterke emoties bij me op. Vrijwel altijd shock en een gevoel van depressie, dat dan weer wel. Verder zijn de films goed geschreven en geacteerd (wie had dit ooit in Kirsten Dunst gezocht?). Ook aan gedenkwaardige scènes geen gebrek (het laatste shot is bijzonder krachtig).
Wat wil ik nog meer? Iets meer een persoonlijke band met wat de regisseur uitdraagt eigenlijk. Dat is wat flauw, maar na de enorme emotionele inspanning die een Von Trier vereist blijf ik toch vaak wat leeg achter, alsof de inspanning niet de moeite waard was. Ik heb niet per se iets tegen totaal deprimerende films (zie mijn hoge stemmen voor Idi i Smotri en Los Olvidados). Von Trier gaat echter een stap verder. Alles is slecht en kwaadaardig bij deze regisseur en hij voert dat zo ver door dat ik er niets meer mee kan. Te hopeloos op een onredelijke manier. Melancholia wordt door Von Trier als zijn meest vrolijke film beschouwd. Wellicht is dat een grap bedoelt, maar ik snap wat hij bedoelt. Von Trier is denk ik een van de weinige mensen die de vernietiging van de Aarde zien als een eigenlijk goede daad. De film lijkt in zijn laatste scènes bijna over verlossing te gaan. Het komt over, maar wat moet ik ermee? Hoe kan überhaupt iemand met zo'n negatieve visie met zichzelf leven?
Een heel dubbel gevoel blijft dus hangen. Dit is tegelijkertijd een briljant meesterwerk, maar tegelijkertijd inhoudelijk een van de meest onuitstaanbare films die ik ken. Een prestatie op zich natuurlijk, maar niets nieuws voor Von Trier. Hiermee eindig ik met drie sterren, een aantal die hij hoe dan ook niet verdient.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Hoe dan ook prachtig.
Vooral het begin en slot imponerend, vooral op emotioneel en audiovisueel vlak. Daartussen zit een inhoudelijk wederom best imponerend familieportret van Von Trier centraal, na Antichrist lijkt hij dat toch flink onder de knie te krijgen. Het stuk op de bruiloft vond ik toch duidelijk wat minder, part two vond ik erg sterk, heel direct en mooi opgebouwd.
Wat betreft het visuele is zoals gezegd het begin en einde vreselijk mooi. Daar tussenin grijpt Von Trier een beetje terug op een Dogme camerawerk wat op een groot scherm zo nu en dan wel wat rommelig oogt. Maar functioneel is het wel gezien de setting van de bruiloft. Het camerawerk in het tweede deel is ook al een stuk beheerster. En wat een prachtige setting voor een landhuis. Deed me ergens ook wel denken aan Last Year in Marienbad met die tuin, hoewel de film wel heel anders is natuurlijk.
Hoe dan ook een memorabele film, bijna traditiegetrouw van Von Trier.
4*
John Lee Hooker
-
- 14934 berichten
- 1625 stemmen
Offcourse weer een verassend schouwspel maar ik had 'm iets extremer verwacht. De manier van filmen is ook hier doeltreffend en dat mag zo blijven, evenals de mooie settings en aankleding. Daarbij levert de cast de nodige overtuigingskracht en mede door het magische sfeertje dat er bovenhangt blijven we continu geboeid. Toch vond ik het iets minder indrukwekkend dan Antichrist of Dogville en dat is vrij makkelijk te verklaren. Grofgezegd wordt er getrouwd, krijgt de bruid ingevingen over een kwaadaardige gebeurtenis en sterft uiteindelijk iedereen. Het blijft allemaal redelijk logisch, en schokkende wendingen komen er niet. Overigens vond ik het gedrag van Justine op het einde een beetje vervelend worden en ze deed nogal raar tegen de rest. Ook begon ik me af te vragen waarom er niet gebeld werd naar familie en kenissen of waarom ze de televisie niet aan hadden gezet om te kijken hoe de rest van de wereld met deze situatie om ging. Bijzonder genoeg, maar zeker na de inleiding dacht ik dat er meer op de planning stond van Von Trier.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
Zijn belangstelling voor de (duitse) romantiek is dan ook niet toevallig...denk alleen al aan het begrip "Weltschmerz". Zijn zwakte is ook zijn artistieke kracht: overgevoeligheid. Ook wel chique ideosyncrasie genoemd...
Vandaar ook mijn opmerking over Das Lied von der Erde "après la lettre", Narcissus. Of ken je Mahlers lied "Ich bin der Welt abhanden gekommen"? Van melancholie gesproken...
Is Von Triers film dan een soort verwaterde Neo-romantiek? Waarbij het gewicht grotendeels moet komen van de muziek van Wagner? Ik had dan toch graag wat meer eigen inbreng gezien...
james_cameron
-
- 5971 berichten
- 9108 stemmen
Fraaie, meeslepende film opgebouwd uit twee sterk verschillende delen, die samen toch een onlosmakelijk geheel vormen. Het akteerwerk is unaniem geweldig, met vooral Dunst erg sterk in de moeilijke hoofdrol. Visueel een lust voor het oog en inhoudelijk tot nadenken stemmend. Von Trier weet met een beperkt budget een meer beklemmende eind-van-de-wereld sfeer neer te zetten dan alle Bay's en Emmerich's met hun megabudgetten samen.
snarf7
-
- 26 berichten
- 22 stemmen
ik ben na 30 min afgehaakt, de snelle camera bewegingen zijn een ramp in deze film.
Dreiecke
-
- 2768 berichten
- 902 stemmen
Na "50 Ways to leave your lover" en "Six million ways to die" hebben we nu een combinatie van beiden.
Ik vind dit een zeer boeiende en interessante film van Von Trier. Ik ben niet weg van al zijn werk, maar deze beviel mij erg goed. De subtiliteit spat van het doek, verwerkt in details in de onderlinge menselijke verhoudingen, in gelaatsuitdrukkingen en in het omgaan met de omgeving (dieren, natuur, huis). Ook metaforen worden gebruikt (de symboliek rond de brug is echt magistraal uitgewerkt) en absurde humor.
Er zijn filosofische vraagstukken:
Wat betekenen spiritualiteit en godsdienst precies als alle mensen tegelijk van de aarde zullen verdwijnen? Von Trier wil m.i. bewust deze vraag stellen omdat hij zich specifiek toespitst op de stelling dat er buiten de aarde geen leven is. Deze stelling is Von Triers keus, maar ook zijn vraag aan het publiek (en het hoeft niet persé zijn stelligheid te zijn).
Verder: Earth is evil. Waarom wordt dat hier op deze wijze zo gesteld?
Vooral het psychologische aspect sprak mij in de film erg aan. Vervreemdend en soms absurd en toch zeer herkenbaar en dichtbij. Ik zag de gebeurtenissen (door affiniteit) voornamelijk uit het oogpunt van Justine.
Wie zou niet depressief worden van een moeder als die van Justine en Claire? Een boze en tot op het bot verbitterde heks, in mijn ogen. Op dat punt deed de film mij aan een sprookje denken en achteraf heb ik eigenlijk nog steeds dat gevoel. In het eerste deel wordt duidelijk dat Claire de lieveling van moeder is en Justine door haar moeder totaal afgewezen wordt en werd. Dit verleden wordt bevestigd in het tweede deel van de film, waarin Claire haar man wederom duidelijk maakt dat haar zus ziek is en dat men dat in de familie weet.
Met vader kan Justine het veel beter vinden, hoewel deze er op cruciale momenten toch voortijdig vandoor gaat. Vader heeft na zijn huwelijk plezier met meisjes die allemaal Betty heten, absurd, maar een mooie metafoor.
Claire zit tussen twee vuren, heeft zich met moeders steun aardig kunnen ontwikkelen, maar gedraagt zich voor de helft net als haar moeder naar Justine toe, met veel afwijzing. Voor de andere helft trekt ze de band weer aan. Op het cruciale moment gaat ze weg van huis en zus, opvallend voor mij.
Het gedrag van Justine komt mij door haar achtergrond niet vreemd voor. Verwarring, promiscuïteit en depressie. En toch is zij degene die haar ongelofelijke kracht toont door de mensen die dan nog bij haar zijn naar het eindpunt te leiden in een prachtig ritueel.
Ik zie Justine als een hooggevoelige vrouw die belemmerd is in ontwikkeling door een strenge, onrechtvaardige moeder en een van het toneel weggelopen vader.
Ik vroeg mij af waar de kersverse man van Justine plotseling was gebleven, maar ook dit zou een verwijzing naar het gedrag van haar vader kunnen zijn. Vrouwen vinden vaak een man die op hun vader lijkt (voorbeeldfunctie).
Ook de man van Claire piept er tussenuit, voor mij niet voor de hand liggend dat je vrouw en kind achterlaat, maar ieders goed recht natuurlijk.
Daarmee kom ik bij de vraag of het gedrag van de mensen in de film wel of niet beïnvloed was door voorgevoelens en daar krijgen we behalve bij Justine verder geen zekerheid over.
Voor mij waren er wel enkele onwaarschijnlijkheden in de film.
Een depressieve (zieke) vrouw die een (top)baan in de reklamewereld heeft en daar al een poos goed functioneert?
Een vrouw die tijdens haar huwelijksdag een wildvreemde jongen 'neemt'?
Alles is mogelijk, maar dit is toch ver weg van mij.
Over de baan van de planeet denk ik dat deze symbool staat voor de spiraal van het leven. Dit kwam ook naar voren in de zo gebogen 'kijker' van metaaldraad. En wat is wetenschap? Een dure telescoop of oude volkswijsheid en dito handigheid? Ik zie hier ook een man-vrouw polarisatie in.
De beelden aan het begin zie ik als visioen van Justine, want deze beelden zijn heel anders dan die op het eind. In dit visioen wordt het haar (volgens mij) duidelijk dat het haar taak is om het kind te redden (geestelijk veiligheid te bieden).
In deze film is veel verwerkt en veel om over na te denken. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de prachtige beelden en muziek.
Voor mij een topper. Met Melancholia laat Von Trier mij zijn meest intieme zelf zien.
Freud
-
- 10772 berichten
- 1153 stemmen
Lars von Trier bewijst nog maar eens dat hij een van de meest interessante en fascinerende regisseurs van deze tijd is (of zeg maar gerust aller tijden, zo lang worden er immers nog geen films gemaakt), en levert met Melancholia zijn tweede absolute meesterwerk af, na Dogville. Een film over de absolute zinloosheid van het bestaan, die me zo ver kreeg dat ik na het bekijken even zelf niet meer wist wat er nu eigenlijk nog mooi of de moeite waard is in deze wereld. Tot ik het weer wist: Kirsten Dunst! Man man, ik ben al jaren stapelverliefd op haar, en zelfs als depressieve plant flikt ze het me opnieuw
blurp194
-
- 4479 berichten
- 3567 stemmen
Hmm
Na de eerste keer kijken nu net vind ik het moeilijk om onder woorden te brengen wat ik nou eigenlijk van deze film vind. Aan de ene kant is het zeker een intrigerende en interessante film, met een bijzonder gegeven als basis en tot in detail uitgewerkt - zoveel detail, dat ik toch zeker wel een paar kijkbeurten lang nog steeds andere dingen begin te zien. Aan de andere kant is het ook echt een film waarin je met je eigen interpretatie, hoe je het maar zien wil of uitleggen wil, zowat elke kant uit kan. Sommigen zullen dat kunst vinden - ik twijfel daar wat aan, iets in me vindt dat toch een te makkelijk excuus om alles recht te praten.
Kirsten Dunst en Charlotte Gainsbourg spelen allebei voortreffelijk, en het hele rijtje voortreffelijke acteurs dat verder komt opdraven ook. Charlotte Rampling, heerlijk wat een akelig sekreet zij hier neerzetten mag. Waar ik wat minder blij mee ben is dat Lars von Trier met deze film op dezelfde beeldstijl doorgaat als in Antichrist - het past misschien wel heel goed bij het verhaal, en het is af en toe ook met heel knappe details doorwrongen, maar heel mooi kan ik het op een paar uitzonderingen na niet vinden - daar is het toch te donker, te duister, en te depressieverig voor.
Melancholia heeft toch zeker - en daar klinkt dan wel een meesterwerk in door - precies een toepasselijke titel, melancholie is de emotie die overheerst, van alles afdruipt. Dat is echt heel knap gedaan. Waar ik wat meer moeite mee heb is om de twee segmenten, Justine en Claire, uit te leggen als we niet naar die twee zelf kijken maar naar de mensen om hen heen - het lijkt alsof alleen de twee zussen de aanstormende planeet zien, alsof die alleen in hun wereld bestaat. Heb ik de clue die dat aangeeft gemist?
Maar gauw nog eens kijken en zien of ik er dan wat anders van maak.
huVILEub
-
- 3081 berichten
- 537 stemmen
De visueel heel mooie scènes aan het begin van de film, wekte mijn interesse in de rest van de film. Helaas viel dit tegen.
Het eerste deel vond ik vrij moeilijk doorheen te komen vanwege het gebrek aan ontwikkelingen. Je leerde slechts een beetje de relaties tussen de mensen kennen. En de sfeer, die niet te ontkennen goed was neergezet (sterk geacteerd), beviel mij niet.
Het tweede deel was deze sfeer weg, maar ook hier vond ik op het begin te weinig ontwikkelingen. Je zou denken dat er op zo'n punt een karakters- of verhaalontwikkeling zou ontstaan, maar die waren er weinig tot geen. Het laatste half uur begon het lichtelijk interessant te worden dat zich langzaam opbouwde tot de geniale eindscène, wat een eindshot, overdonderend!
Helaas bleef ik bij de sombere aftiteling met een leeg gevoel over.
Ik kan geen echte boodschap of thema ontdekken, buiten depressiviteit.
Jammer van het interessante begin en de geniale eindscène.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Interessante film van von Trier, die altijd wel weer iets aparts weet te maken, al is het zoals zo vaak bij hem wel weer een behoorlijk negatieve film.
De opening van de film, waarin we de eerste zeven minuten prachtige traag passerende beelden zien, is fantastisch. Daarna begint eigenlijk het actuele verhaal van de film. Qua acteerwerk wordt er prima gespeeld. Kirsten Dunst, die sowieso al een erg mooie actrice is, speelt erg sterk en overtuigend als de depressieve Justine, die op het punt staat te trouwen. Charlotte Gainsbourg speelt bijna net zo goed als de zus van Justine. Beiden hebben een andere kijk op de wereld en alles daaromheen.
Het bruiloftsfeest is vermakelijk om te volgen. Von Trier heeft dit segment van de film in een soort van dogmastijl opgenomen. Er gebeurt van alles en het feest lijkt op een gegeven moment haast geen feest meer, omdat er steeds meer zaken mis gaan. Wel zitten er een aantal zaken in de film die wat minder sterk zijn. Zo is de speech van de vader en moeder van de zussen, die gescheiden zijn, en elkaar in hun speech allerlei verwijten maken, zeer overdreven en haast lachwekkend. Subtiliteit is Von Trier vreemd op dat moment. En zo zijn er nog een paar kleinere momentjes tijdens het feest.
De ontwikkeling van de zussen, die beiden een andere ontwikkeling doormaken tijdens de film is goed uitgewerkt en ook behoorlijk boeiend om te volgen. Uiteindelijk loopt het toch net wat anders af dan ik verwacht had en het enorm krachtige einde sloeg dan ook wel in als een mokerslag. Melancholia is uiteindelijk een bovengemiddelde film waarin de mens en de kijker de kans krijgt om na te denken over de zin van het bestaan. Cinematografisch is de film van erg hoog niveau, verhaaltechnisch ben ik echter net niet helemaal overtuigd.
Ruime 3,5*
jipt
-
- 3416 berichten
- 3154 stemmen
Indrukwekkende doch depressief gebeuren. Kan zo aanschuiven bij Von Trier's andere meesterwerkje, Antichrist. Typische Von Trier cameravoering, indrukwekkend begin (goede keuze om zo te beginnen), veel handcam tijdens het feest en de scènes daarna afgewisseld met indrukwekkende slow-motion shots met mooie doch depressieve klassieke muziek. Einde doet de titel van de film eer aan, en kent zo z'n psychologisch en filosofische kanttekeningen.
Waar de film voor mij vooral om draait is, enerzijds het vasthouden en liefhebben van het 'leven' en anderzijds het loslaten en haten van het 'leven' en al zijn tierlantijnen. Von Trier maakt zeker in het laatste half uur duidelijk dat, wanneer het einde nadert, de tweede keuze toch het mooiste einde aan het leven geeft.
Geweldig gespeeld trouwens door Dunst en Gainsbourg, zeker door het acteerwerk, het interessante en depressieve verhaal/script, en het camerawerk is er gedurende bijna de hele film een onderhuidse spanning te voelen. Als het einde (de planeet) dan nadert, zeker het laatste half uur/drie kwartier, komt de spanning ook echt tot de oppervlakte.
Kortom mooi, intrigerend maar wel depressief en desolaat. dikke 4* en misschien na een nachtje slapen een half puntje hoger.
Had trouwens het gevoel dat het personage van Dunst af en toe letterlijk Von Trier's gedachten sprak.
Zandkuiken
-
- 1696 berichten
- 1360 stemmen
Mooie film van Lars von Trier, die voortbouwt op Antichrist. Weg zijn wel de afgeknipte clitorissen en bloedejaculaties, maar op audiovisueel vlak is het toch meer van hetzelfde. En daar ben ik best blij om, want qua stijl verkeert von Trier in de vorm van z'n leven.
De belichting is prachtig, het kenmerkende, lichtjes shaky camerawerk tekent weer present en het is opnieuw genieten van de ultra slow-mo's. De nachtscènes in die Marienbad-achtige tuin zien er fabuleus uit. Ook de soundtrack past wel, hoewel ik niet echt een enorme fan ben van klassieke muziek.
Het gedeelte met de bruiloft wist me wel niet helemaal omver te blazen, maar het tweede deel is geweldig. Dunst inderdaad met een sterke, geloofwaardige rol en ook Gainsbourg doet het meer dan prima.
4*
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4130 stemmen
Fatalist Von Trier heeft zich in een vlaag van depressie laten verzwelgen door doemideeën over het einde van de wereld. Hij bekeek in een meer dan 2 uur durend drama hoe het onvermijdelijke einde het menselijk gedrag aantast. In het eerste deel wordt nog niet teveel ingegaan op de apocalyps, met een Kirsten Dunst die op haar huwelijksfeest alsmaar lustelozer werd en alsmaar meer irrationeel gedrag vertoont om daarna depressief te worden en tot slot vindt ze berusting . Veel personages passeren de revue op dit huwelijksfeest maar in het tweede deel verdwijnt zo goed als iedereen van het toneel, waardoor het vervolg ook impact mist. Het lijkt teveel alsof ze de vier enige mensen op aarde zijn. Ik wachtte op nog een comeback van John Hurt en Charlotte Rampling voor ouder-kinderen afscheid maar die kwam er niet. Ik heb de gevoelens die ik van een eind-van-de-wereld situatie verwachtte niet allemaal terug kunnen vinden.
Knisper
-
- 12992 berichten
- 1250 stemmen
Ik heb er altijd moeite mee als films zo duidelijk in twee delen. Het haalt me altijd voor zeker 15 minuten uit de film en dat gaat dan ten koste van de binding met het tweede stuk. Een andere film waarbij ik dat had is: Chung Hing Sam Lam (1994)
Voor von Trier-begrippen is dit eigenlijk een vrij klassieke film. Rustig, beschouwend. Ik vond de bruiloft, het eerste deel, het beste. Goede acteerprestaties, mooie ontwikkeling van het hoofdpersonages. Visueel blijft het eigenlijk constant goed, maar het tweede gedeelte kon mij helaas maar beperkt meeslepen. Wat mij betreft kon deze film ook verteld worden zonder zo rigoureus van gezichtspunt te veranderen. Misschien is het een groeier, maar ik ben niet helemaal overtuigd.
Onslaught
-
- 591 berichten
- 1160 stemmen
Opzich wel een mooie film. Sommige stukjes zijn wat langdradig, maar over het algemeen blijft het wel interessant, ook maakt het 2de deel een hoop goed. Er wordt prima geacteerd en ook mooi gefilmd. Begin alleen niet aan deze film als je niet zeker weet of je wakker kan blijven, want je moet je aandacht er wel bij kunnen houden xD
Lars von Trier mag van mij wel een tijdje doorgaan met het maken van zulke films. Antichrist moet men ook zeker gezien hebben.
7.5*
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Bin-jip
Drama / Romantiek, 2004
595 reacties
La Vie d'Adèle
Drama / Romantiek, 2013
683 reacties
Threads
Drama, 1984
47 reacties
Mulholland Dr.
Mystery / Thriller, 2001
2.883 reacties
Black Swan
Horror / Drama, 2010
2.108 reacties
Control
Biografie / Drama, 2007
520 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.