Mulholland Dr. (2001)

Euhm.

Er valt veel te zeggen over Mulholland Dr. (en David Lynch). Iedereen zal wel z'n eigen theorie hebben waarover de film nu eigenlijk gaat. Hoewel ik nog niet bijster veel van hem gezien heb, is duidelijk dat Lynch daar de regisseur naar is: een hoop vaagheid, metaforen en wat bizarre of absurde scènes (waar ik overigens goed heb om kunnen lachen) en hupsakee: de kijker heeft stof tot nadenken.

Ik vind dat nogal lui. Ook wat pretentieus. Een film hoeft van mij niet rechtlijnig te zijn, een beetje surrealisme is voor dit soort thrillers zelfs aan te raden. Het einde open laten (en de film spekken van een aantal clues die al dan niet ook echt waarde hebben voor het plot) is flauw. Een goedkoop trucje om nog lang over je film te laten doordenken. Nu, alle rariteiten daargelaten is dit simpelweg een film over de American Dream, weliswaar overgoten met een kritisch sausje. Meer hoef ik daar niet van te maken.

Waar ik wel ten volle van heb kunnen genieten is de verpakking waarin Lynch het brengt. Audiovisueel is dit een geweldige film, met voornamelijk het werk van Angelo Badalamenti dat er echt bovenuit springt. Zonder twijfel één van de beste scores in dit genre dat ik ooit gehoord heb. Alleen daarom al zou ik Mulholland Dr. misschien ooit opnieuw kijken.

Verder heb ik een behoorlijke cast gezien, waarin het aanvankelijk wat stroef, zelfs soapachtig, loopt - maar dat is ongetwijfeld ook weer een dingetje om een eigenaardig sfeertje te creëren. Na de twist valt dat stroeve weg, krijgen we opeens veel tempo en ook een heel anders acterende Naomi Watts. Dat dit (terecht) haar grote doorbraak betekende, moge duidelijk zijn.

Dus al bij al wel een behoorlijke film. De verpakking is geweldig, maar voor een plotgedreven film toch iets te flauw en gemakkelijk. Hoewel ik met de jaren minder fan van dit genre geworden ben, ben ik toch blij dat ik deze film nu pas gezien heb, en geen 10 jaar geleden.

3

Dat hoeft inderdaad niet. Maar als je er niet meer van kan of wil maken is dat natuurlijk niet te wijten aan pretenties en luiheid van David Lynch.

Een mening over een avantgardistische neo-noir film baseren op wat vluchtige observaties is als voor de Nachtwacht gaan staan en na tien seconden vertrekken onder wat gemompel als "ach, een afbeelding van een schutterij."

En wat een ervaring heeft deze film te bieden! Tenminste, als je je eigen kopje kan leegmaken en niet druk bezig bent met allerlei rationele verklaringen zoeken. De muziek van Mahler moet je ondergaan, las ik lang geleden eens, en zo is het ook met (veel) films van David Lynch.

Kronos - ik heb er in het verleden meer van genoten dan laatste paar keren. Ik weet niet goed waar het aan ligt, maar ik zal 'm zeker nog weer eens proberen...

Ik heb die uitleg ook pas gekeken nadat ik de film al een keer of 5 gezien had. Maar door die uitleg was het de 6e keer weer een hele nieuwe ervaring.

Ik raad ook niemand aan deze uitleg te bekijken voordat je zelf een verzadiging hebt bereikt. Maar het maakt wel duidelijk hoe briljant het werk van Lynch in elkaar steekt.

De 4 uur durende uitleg van Twin Peaks is nog indrukwekkender.

Dit is nu zo'n film waarvan ik, na de eerste kijkbeurt, in feite geen idee had waar dit nu over ging, wat de regisseur wilde zeggen en waar ik nu precies naar had gekeken. Maar soms maakt dat niet uit. De eerste anderhalf uur is op een basisniveau in ieder geval te begrijpen, ergens lijkt de film van a naar z te gaan. Dan is er daarna natuurlijk die omslag maar ook dat deel daarna is in een zekere mate van c naar d ook goed te volgen. Binnen die twee delen volgens scènes elkaar logisch op en wat er verteld wordt is begrijpelijk.

Alleen inderdaad, die twee delen achter elkaar en sommige losse scènes (die intro, bij dat steegje achter het café) maken dat de film uiteindelijk in eerste instantie volstrekt onbegrijpelijk is. Maar omdat de film verder op dat basisniveau goed te volgen is, blijft deze boeien. Dat komt ook door de ijzersterke sfeer, direct ingezet met die dromerige nachtrit en de fantastische muziek van Badalementi. Dit zijn van die zeldzame films die enkel in en rond Hollywood en L.A. kunnen spelen. De sfeer is nu eens bevreemdend, dan weer naargeestig, dan zomers en zonnig maar altijd voelt de sfeer als onderdeel van het geheel en de film voelt ook als een coherent geheel. Enorm knap. En dat gevuld met veel losse prachtige momenten. Als gezegd dit nachtrit, maar ook in het theater, die seksscène.

Ik heb eigenlijk niets aan te merken hierop alleen voelt de film niet als de volle bak dus 4,5*.

Foutje, waar ik pakweg 15 jaar geleden 3 sterren zei moet 4,5 worden, stop.

Ik ben van mening dat Diane Camilla niet heeft laten ombrengen, omdat dit niet strookt met wat wij verder waarnemen in de film. Haar diepste angst is niet Camilla die haar achterna zit, maar het oude stel. Waarom is dit?

Pretentieuze rommel!

Denk je?

https://youtu.be/OiCfHW3N3vo

De eerste anderhalf uur waren fascinerend, huiveringwekkend, mysterieuze wendingen en geweldige humor. De laatste driekwartier raakte ik volledig de draad kwijt. Blijkbaar mis ik intellectuele diepgang om het slot te begrijpen.

Mdr laat zich ook niet zomaar ontcijferen. Het is dan ook een film die steeds beter wordt bij herziening.

Ik heb dat ook, zijn stijl bevalt me uitstekend, maar ik moet gewoon afhaken op een gegeven moment... en vind dat best jammer.

Zoals Umberto Eco eens orakelde, voor je het weet eindigt een verklaring voor een snijboon in een wereldomvattende theorie. Kijk, ik heb een broertje dood aan een uitleg, nee interpretatie die niet op basis van het gegeven kijkmateriaal tot stand komt, maar door het uitwrijven van een associatieve Rorschach vlek die al maar groter wordt. Feit is dat in Mulholland Dr alles draait om Diane Selwyn. Uiteraard is zij een rare snijboon.

Stijlvolle neo-noir thriller.

Een van de betere interpretaties/verklaringen staat op YT: The Terrible Secret of Mulholland Drive.

Uhh, een verklaring die meer dan een uur duurt, terwijl de essentie allang in amper 5 minuten is verteld. Wat volgt is achtergrond die men op de voorgrond tracht te plaatsen. Lynch zelf geeft een gigantische aanwijzing als hij zegt:

Ik heb hier weer heel veen zin in, heb deze film op 4K UHD van StudioCanal (blijkbaar in samenwerking of met goedkeuring van Criterion Collection) en heb dit weekend een nieuwe OLED evo TV. Heb al een beetje beeld getest en afgestemd met o.a. deze film... Ja bizar vet!

Nu nog helemaal zien (voor de 2e keer)

Wie Angelo Badalamenti een warm hart toedraagt (droeg) en/of Mulholland Dr. nog eens op groot doek terug wil zien, is op 16-4 van harte welkom in Heerlen (klik).

Herziening in de bioscoop. Toen ik de film lang geleden zag snapte ik er niks van en vond hem vooral pretentieus. Ik kwam met de interviews van David Lynch geen steek verder omdat hij bij elke vraag om uitleg lekker makkelijk de "eigen interpretatie" kaart trok. Ik verdacht hem er van dat hij het zelf niet eens wist. Geïrriteerd gaf ik anderhalve ster. Later, na het zien van Inland Empire, besloot ik dat Lynch niks voor mij is en dat ik zijn volgende films niet meer hoef te zien. Nu deze opnieuw gerestaureerd in de bioscoop kwam verschenen ook opnieuw de lovende recensies die mij deden vermoeden dat ik misschien toch niet zo goed had opgelet, en dacht eraan Lynch nog een kans te geven door Mulholland Drive te gaan herzien. Zo onbevooroordeeld mogelijk begon ik aan de gerestaureerde versie op het grote doek, en heb van het begin tot het einde genoten. Ik kan de film nog steeds niet volledig uitleggen maar er zijn er weinig die dat kunnen, dus dat is geen schande. Als je met die gedachte aan deze film begint kun je er ook veel meer van genieten. Het is een geweldige film. Volgens mij was dit de doorbraak van Naomi Watts. Begrijpelijk en terecht, wat een goede actrice! Dit alles in combinatie met de geweldige soundtrack maakt van Mulholland Drive mijn meest succesvolle herziening ooit.

De restauratie is verbluffend mooi!

Vorig weekend met mijn broer thuis gezien op 4KUHD (StudioCanal versie met goedkeuring van Criterion Collection, in principe dezelfde master dus).

Zeker een upgrade voor mij, want van DVD naar de 4KUHD is echt een grote stap.

Dit was de tweede keer dat ik hem heb gezien ook.