Carry On Cleo (1964)

Weer een flauwe uit de Carry on sere. Het ''Tv'' deel uit de serie was leuk maar de twee andere zowat compleet waardeloos. Zucht waarom kijk het dan toch weer. 1 ster

Je moet er van houden natuurlijk

Inderdaad, je moet ervan houden.

Zoals ik al zei bij Don't lose your head :

- onderbroekenhumor

- woordgrappen : bekijk de films als je het verstaat zonder ondertitels

- een beetje kennis van de britse cultuur helpt de grappen te begrijpen in hun context. De films zijn immers gemaakt voor de britse markt.

In de loop van de jaren heb ik een aantal “Carry On”-films gezien. De meeste konden mij niet erg bekoren, maar van deze satire was mij bijgebleven dat ik ‘m wel leuk vond. Dat vind ik na herziening nog steeds, vooral vanwege een groot aantal spitsvondige oneliners. Geen topfilm, maar een slapstickachtige dijenkletser en dat is op z’n tijd best welkom.

De tiende en tot dan toe veruit de beste uit de serie. De meeste Carry-On-films waren tot dan toe een geval van hit-and-miss en meestal betekende dat een onderhoudend en zo nu en dan grappige filmbelevenis. In Carry On Cleo raken alle castmembers de juiste snaar, evenals scenarist Talbot Rothwell, die niet alleen het Taylor/Burton-vehikel Cleopatra op de hak neemt, maar ook de Shakespearestukken Anthony & Cleopatra en natuurlijk Julius Caesar. Let maar eens op de vele woordspelingen [Veni Vidi Vici, Infamy en Is There No Succour?] en geniet van de echtelijke ruzies tussen Kenneth Williams en Joan Sims als Caesar en zijn ontevreden echtgenote. Maar alle acteurs spelen hun beste rol tot dan toe in de eerste Carry On-film die ik iedereen durf aan te raden.

Weer in kleur en met de bekende kliek. James als Romein, Williams als Ceasar, Sims is zijn vrouw. Hoop geklets, alleen intro is grappig. Connor in een dubbelrol. Sims heeft een heel kleine rol. Ondermaats en verspilling van talent.

Alle films die hierna volgen zijn in kleur.