Naar mijn mening is dit een van, zo niet het beste deel uit de hele serie. Deze Harry Potter is niet wat je kan verwachten van de gemiddelde Harry Potter film, in de positieve zin. Normaal gesproken focussen de films zich vooral op het op te lossen probleem, bijvoorbeeld het winnen van het tovenaarstoernooi of het vinden van de Chamber of Secrets. De films tot nu toe zijn eigenlijk een soort stroom van avonturen, problemen, oplossingen en actie, tot deze film. In deze film heb ik het gevoel dat die stroom even tot stilstand komt, even op adem komt. Voor sommigen saai, voor mij vooral een verademing.
De kracht van deze film is dat de verhoudingen tussen personages en de personages zelf meer worden uitgediept, dit resulteert in een paar mooie en dramatische momenten.
De 'hergeboorte' van Dobby als vrije elf en zijn uiteindelijke dood, de wrijving tussen Hermione, Harry en Ron en de scene waar Harry en Hermione dansen doen stuk voor stuk dingen die we nog niet eerder in deze reeks hebben gezien.
Ook denk ik dat deze film een goede opstap is naar de volgende film. In deze film bereikt elke held zijn (emotionele) dieptepunt en de slechterik zit op de hoogtepunt van zijn macht. De situatie is nog nooit zo bedreigend geweest voor onze helden,
De vijand valt namelijk niet alleen aan, maar overheerst en dit geeft een dreigender en duisterder sfeer dan ooit.
Die sfeer wordt mede mogelijk gemaakt door de mooie, maar duistere locaties. Donkere wouden, oude dorpjes en het huis van
de familie Lovegood zijn hier mooie voorbeelden van.
En ja, dit is niet de meest flitsende film uit de reeks, als je van meer actie of een lichtere toon houdt zijn daar genoeg alternatieven voor in deze reeks. Ook die films kan ik zeker waarderen, deel drie en vier zijn twee van mijn favorieten, maar toch vindt ik deze film door zijn sfeer, drama, en goede karakterontwikkeling als film beter.
P.S. Natuurlijk heeft deze film ook zijn fouten, maar ik vindt wel dat deze film wat meer liefde verdient, vandaar deze lofzang.
