Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1 (2010)

sterk begin van de 2 luik The Deathly Hallows

en ook ietsjes beter dan deel 6 veel schild het niet omdat de film qwa delen zowat naast elkaar staan qwa jaren

Nee, dit is echt niks voor mij.Flauw, langdradig, nergens spannend, wazig verhaal, zwak acteerwerk van de hoofdrolspelers en CGI die ook nog behoorlijk tegenviel.Kinderachtig en traag.Ik weet niet of ik aan deel 2 durf te beginnen.

Gelukkig weer meer actie dan de laatste langdraderige delen. Wel vind ik het verhaal best wel lastig te volgen. Vooral voor kinderen, maar eigenlijk ook een beetje voor mij ha,ha

Een film die duidelijk met veel liefde en zorg is gemaakt. Het is een serie om van te houden. En hoewel ik erg het gevoel had dat ik maar een inleiding tot... zat te kijken. Is er zoveel om van te genieten. de personages. de wereld van Hogwarts. Hoe bekende fantasyelementen toch op een leuke en orginele manier worden ingezet. En leuk om te zijn is hoe de drie hoofdrolspelers met hun rol zijn meegegroeid.

weer een geweldig vervolg.ook beter dan de vorige 2 delen.ook al vaker gezien.hij blijft geweldig.

De voorgaande delen waren een stuk duisterder, maar bevatten wel heel wat minder sfeer. Dit deel was zowel duister als sfeervol. Het verhaal werd goed gebracht en er werd goed geacteerd. Ik heb hoge verwachtingen van het laatste deel!

In vergelijking met de vorige delen is dit nogal een slaapverwekkende trage film waarin amper wat gebeurd, op het begin na. Het lijkt erop dat ze de tijd vol probeerde te maken, waarin minimaal de helft had weg gekunt. Triest en haast een overbodige film uit de reeks.

Herziening.

Ik ben nooit een tegenstander geweest van de splitsing van het laatste boek in twee films. Liever je tijd nemen om het verhaal te tonen dan alles nietszeggend af te haspelen. Maar er scheelt soms iets met het tempo in Deathly Hallows: Part 1. De scènes in het Ministerie, Godric's Hollow en Malfoy Manor zijn de met actie en spanning gevulde hoogtepunten. Tussendoor durft de film als een pudding ineen te zakken. Vooral het deel zonder Ron voelt onnodig langdradig aan. Dat kunnen de nochtans mooie beelden van het Britse eiland niet verhelpen.

Het verhaal over de Deathly Hallows, zoals voorgelezen door Hermione bij Xenophilius Lovegood, is dan weer een goede zet en een prettige afwisseling: mooi getekend, en je houdt het hoofd er weer bij.

Er valt wel iets voor de sfeer te zeggen. Al van in het begin merk je dat de tovenaarswereld in duisternis is gehuld. Het statige Malfoy Manor, het aftandse huis van Bathilda Bagshot, de Dementors in het Ministerie, zelfs een detail als Kingsley Shacklebolts onheilspellende bericht op het huwelijk van Bill en Fleur: duidelijke getuigen daarvan.

Fijn om Dobby weer te zien, alleen jammer dat zijn snelle verscheiden door lange afwezigheid zo geforceerd lijkt. Dat maakt het niet minder treurig, natuurlijk.

Er valt genoeg te beleven in Part 1, maar soms ook te weinig. De balans slaat uit richting: gemiddeld.

De Harry Pottersaga bereikt stilaan zijn climax. Harry, Ron en Hermelien die op queeste zijn op zoek naar de elementen om Voldemort ten val te brengen. Zonder Perkamentus ook geen Zweinstein meer. De gevechten zijn bikkelhard en af en toe sneuvelt er eentje, ondenkbaar voor de eerste delen.

Hoogtepunt wat mij betreft was de erg karakteristiek geanimeerd verhaal over the deathly hallows. Erg fijn en zeer mooi gedaan. Maar ook de andere scènes of locaties zijn om te smullen zoals the graveyard waar Harry’s ouders begraven liggen, de bruiloft, het woud of de geheime zitting van Voldemort en zijn getrouwen. Helena Bonham Carter springt er voor haar hier korte screen tijd erweer bovenuit. Ook Alan Rickman blijft elke aflevering geweldig. En wedden dat Ralph Fiennes zich kostelijk vermaakt als ultieme bad guy?

Ik verwacht of hoop alvast nog op een mooie twist in het laatste deel. Iets in de zin van “niets is wat het lijkt”. Het laatste deel staat in de top 250, geen idee wat ik daarvan moet denken, maar de verwachtingen zijn alvast hoog gespannen. Noch die hard of expert van Harry Potter, maar wel blij eindelijk de reeks (bijna) doorlopen te hebben. Fijn ook om min of meer Boyhood-gewijs de hoofdpersonages te zien meegroeien in de saga.

Nou nou.

Opeens een heel ander iets. Yates maakt hier een veel donkerdere film. Dat kan ik erg waarderen, omdat voorgaande films wel donker waren in opzicht met de eerste paar delen, maar zo donker als dit is het nog lang niet geworden.

De acteurs doen het beter en de sfeer is er meer. Al is het nog meer een soort opbouw voor de grote finale, (het laatste deel), vlot en vermakelijk blijft het zeker. 146 minuten waren net als voorgaande delen weer zo om. Beste deel van de voorgaande zes.

Goede film, uitermate sfeervol. Misschien minder toverspektakel, maar ja, wat maakt dat uit. Niet veel meer aan de film toe te voegen.

Veel is al gezegd en geschreven, dat ga ik niet doen.

Lekker, zo'n film waar weer eens gewoon de tijd wordt genomen om je me te nemen. Dat levert een fijn uitgesponnen verhaal op, met veel mooie scènes, vooral het verhaal van de drie broers en de relieken is een prachtige animatie.

Er wordt aan de andere kant wel veel in gekampeerd terwijl er verder vrij weinig gebeurt, terwijl op andere momenten die weer met wat teveel haast wordt gemaakt, de dood van Perkamentus is daar een voorbeeld van.

Maar alles bij elkaar de perfect film voor een druilerige zaterdagavond.

Naar mijn mening is dit een van, zo niet het beste deel uit de hele serie. Deze Harry Potter is niet wat je kan verwachten van de gemiddelde Harry Potter film, in de positieve zin. Normaal gesproken focussen de films zich vooral op het op te lossen probleem, bijvoorbeeld het winnen van het tovenaarstoernooi of het vinden van de Chamber of Secrets. De films tot nu toe zijn eigenlijk een soort stroom van avonturen, problemen, oplossingen en actie, tot deze film. In deze film heb ik het gevoel dat die stroom even tot stilstand komt, even op adem komt. Voor sommigen saai, voor mij vooral een verademing.

De kracht van deze film is dat de verhoudingen tussen personages en de personages zelf meer worden uitgediept, dit resulteert in een paar mooie en dramatische momenten.De 'hergeboorte' van Dobby als vrije elf en zijn uiteindelijke dood, de wrijving tussen Hermione, Harry en Ron en de scene waar Harry en Hermione dansen doen stuk voor stuk dingen die we nog niet eerder in deze reeks hebben gezien.

Ook denk ik dat deze film een goede opstap is naar de volgende film. In deze film bereikt elke held zijn (emotionele) dieptepunt en de slechterik zit op de hoogtepunt van zijn macht. De situatie is nog nooit zo bedreigend geweest voor onze helden, De vijand valt namelijk niet alleen aan, maar overheerst en dit geeft een dreigender en duisterder sfeer dan ooit.

Die sfeer wordt mede mogelijk gemaakt door de mooie, maar duistere locaties. Donkere wouden, oude dorpjes en het huis van de familie Lovegood zijn hier mooie voorbeelden van.

En ja, dit is niet de meest flitsende film uit de reeks, als je van meer actie of een lichtere toon houdt zijn daar genoeg alternatieven voor in deze reeks. Ook die films kan ik zeker waarderen, deel drie en vier zijn twee van mijn favorieten, maar toch vindt ik deze film door zijn sfeer, drama, en goede karakterontwikkeling als film beter.

P.S. Natuurlijk heeft deze film ook zijn fouten, maar ik vindt wel dat deze film wat meer liefde verdient, vandaar deze lofzang.

Ik vind de rust in deze film heel fijn als tegenhanger van het snelle van alle voorgaande films.
Het heeft beiden zo zijn charme, maar de rust is fijn voor de afwisseling.
Hele mooie beelden, die landschappen en de sneeuw. Wel vroeg ik me af of Hermione het niet koud kreeg van het lezen in de sneeuw, ook al had ze een deken om.

Lang lang langdradig. Wel mooie beelden daarintegen

Niet mis. Voor de fans natuurlijk.

“I won't pretend to be your friend, Mr. Potter. But I'm not your enemy.”
“Forgive me minister, but it's a little hard to tell the difference now-a-days.”

The Deathly Hallows: Part 1 is een geweldige film waarin we Harry Potter en zijn vrienden zien worstelen met Voldemort en zijn handlangers, maar waarin we ze ook zien ruzie maken met elkaar. Het gevaar ligt overal op de loer, en de frustraties lopen hoog op.

De Harry Potter films worden met iedere film duisterder en volwassener, en zeker in dit deel (in de openingsscene alleen al) krijgen Harry Potter en zijn vrienden veel te verduren. Zoals het hoort in de op één na laatste film van de franchise. Deathly Hallows 1 zit propvol, en vooral qua personages moest ik soms weer even goed nadenken wie ook alweer wie was. Maar de acteurs zitten allemaal goed in hun rol, en het belangrijkste is dat Fiennes ook echt dreiging uitstraalt als Voldemort. Het fantasierijke verhaal, de donkere sfeer, de fantastische sets en production design, de special effects die er steeds beter uit gaan zien, de personages die je nu al 7 films lang met plezier volgt in hun avonturen etc. Kom maar op met de finale.

‘’You have nothing to fear, if you have nothing to hide.’’

Na een aantal jaren de Harry Potter-reeks niet gezien te hebben, slechts hier en daar stukjes van de serie op tv, werd het weer eens tijd om de gehele reeks te herzien. Het einde is in zicht, met de eerste film van het zevende deel, wat vooral een trendbreuk betekend met de vorige verfilmingen.

Traag. Zo kun je Harry Potter and the Deathly Hallows Part I het beste omschrijven. Omdat men ervoor heeft gekozen het boek in twee delen te verfilmen, hoeft men geen keuzes te maken en kan het trouw blijven aan het boek. Dat heeft zijn voordelen, want je wil niets missen van de naderende climax, maar daardoor mis je de snelheid die de eerdere delen wel hebben.

Feitelijk gebeurd er ook niet zoveel. De actiescène aan het begin met het brengen van Harry naar Het Nest, een laatste moment van vrede, verstoord door de val van het Ministerie. Daarna gaan ze opzoek naar de Gruzielementen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. En als ze deze dan hebben gevonden blijkt vernietigen onmogelijk en dat zorgt voor wrijving. De wanhoop is aan alles af te lezen en het zorgt ook wel voor enkele confrontaties.

Hoogtepunt van de hele film is de scène bij de familie Malfidus thuis, met de tragische dood van Dobby als gevolg. Dobby, misschien wel het meest leuke en verfrissende personage van de hele filmreeks. Ander hoogtepunt was de animatie van het vertellen van de Relieken van de Dood, maar ook de natuurbeelden waren fraai geschoten.

4,0* voor de eerste film van het zevende deel. Op naar de climax.

Het was een uitstekende keuze om het laatste boek in 2 delen te verfilmen. Want vanaf deel 3 waren de boeken eigenlijk al te dik, met te veel informatie om het een film te proppen. Waardoor vaak essentiële informatie buiten beschouwing werd gelaten.

Het eerste gedeelte van de film is het interessantst en het tofst, daarna gebeurd er niet heel veel meer tot het einde. Dat is eigenlijk ook het enige negatieve aan deze film, het is iets te langdradig. De film had zeker 10 minuten korter gekund en dan nog had je alle benodigde informatie verkregen.

Verder zijn er eigenlijk alleen maar positieve dingen te vermelden over deze film. Het is de donkerste film tot nu toe wat toch wel een plus punt is, want het voelt nu toch meer aan als een volwassen fantasy film. Ook was de score heerlijk van Alexandre Desplate, die dit deel en het laatste deel heeft gedaan.

8.0