Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)

Jammer, ik had gehoopt dat de reeks z'n stijgende lijn zou vervolgen maar helaas zakt het niveau behoorlijk.

De film kon me maar moeilijk boeien en pas bij de clash aan het einde kon het me interesseren.

Het is voornamelijk een herhaling van zetten aan het worden. Het begin bij de stiefouders van Harry, naar Zweinstein toe voor een jaar les, de opbouw naar de finale en dan tenslotte een spectaculaire clash tussen Harry en Voldemort. We hebben het nu wat dat betreft wel gezien en ik hoop dat het volgende deel wat anders brengt of in elk geval de spanning beter gaat verdelen.

Het acteerwerk wordt wel beter gelukkig. Ook een groot pluspunt is de herhaalde aanwezigheid van de cast zodat hun karakters ook een geloofwaardige groei kunnen doormaken.

Op naar deel zes! Nipte voldoende

Opnieuw een sterk eind, maar soms ook wat inhoudsloos.

De cast is eindelijk op peil, en dan bedoel ik met name Radcliffe. Hij wist me in de vorige delen nauwelijks te overtuigen, maar doet dat nu wel. Verder is het scenario tamelijk zwak en herhalend, weer puberruzies, weer Potter die zich moet bewijzen, etc. Gelukkig zijn de fantastische effecten, het bloedstollende slot en de prachtige decors van de partij om de film naar een meer dan acceptabel niveau te tillen.

3.5*

Dit deel wordt niet altijd even hoog beoordeeld maar het is het eerste deel wat ik vier sterren geef (de laatste drie delen moet ik nog zien). De vorige films waren leuk maar hadden allemaal hun keerzijde, maar dit is de eerste die echt indruk maakte. Het verhaal vind ik vloeiend verlopen en het duistere sfeertje was heerlijk. Ik merkte dat ik helemaal, voor het eerst, in het verhaal werd opgeslokt.

Ik heb de boeken niet gelezen en kan daardoor niet vergelijken. Iets wat in dit geval wel in mijn voordeel werkt aangezien ik zie dat veel boeklezers dit deel minder vinden vergeleken met het boek. Puur als film vond ik dit gewoon top-entertainment met eindelijk een meer dan prima Radcliffe als Harry. Ik stoorde mij hier minder aan hem dan in de vorige films. Verder is het ook genieten van de rest van Engelse game cast.

"It's changing out there. Just like last time. There's a storm coming, Harry. And we all best be ready when she does."

Het einde van mijn Potter-marathon is al bijna in zicht, jammer eigenlijk. Van dit deel kon ik me niet heel veel meer herinneren, waar ik de andere nog wel goed kende.

Als Harry een dementor moet wegjagen in het bijzijn van zijn neefje, krijgt hij bericht van het ministerie van toverkunst dat hij niet meer terug mag naar Zweinstein. Met de hulp van Perkamentus lukt het hem echter vrijspraak te krijgen. Toch lopen de spanningen hoog op, de minister wil niet accepteren dat Voldemort terug is en is bang dat Perkamentus de macht wil grijpen. Harry word geïntroduceerd tot de orde van de Feniks, dat het weldra tegen de dooddoeners zal moeten opnemen. Op school gaat het ministerie zich steeds meer bemoeien met het onderwijs. De leerlingen leren niet om zich te verweren...

Waar het vorige deel de film was waar iedereen lange haren heeft is dit het deel waarin iedereen korte haren en hippe kapsels heeft, een vreemd contrast ineens. Daniel Radcliffe speelt Harry in dit deel bijzonder goed, in dit deel komt zijn drang om zich te bewijzen en het conflict in zichzelf erg goed over. Gary Oldman speelt wederom Sirius, die dit keer veel kalmer en vaderlijker is voor Harry. Ook hebben de leraren meer screentime, met name Alan Rickman deed het weer geweldig als Sneep. Imelda Staunton speelde erg goed als de onuitstaanbare paddenkop Dolores Umbridge, uiteraard alleen maar knap om zo'n rol te vertolken. Helena Bonham Carter was een prima toevoeging, al heeft ze in dit deel eigenlijk maar een kleine rol. De gebruikelijke acteurs doen het ook allemaal weer prima. Emma Watson zou er na dit deel serieus over na hebben gedacht te stoppen met het spelen van Hermelien, maar bedacht zich omdat het vervelend zou zijn als de rol gerecast zou moeten worden. Net als in het vorige deel zijn er hier weer wat ruzies en is Harry's relatie tot Perkamentus zeer moeizaam.

Vanaf nu werden alle films geregisseerd door David Yates. Yates lijkt de films een heel stuk donkerder te maken maar stopt in dit deel ook weer de nodige humor (het is immers een Brit). Niet slim vind ik dat hij in dit deel ineens een hoop veranderingen doorvoert. Zo is het uiterlijk van de dementors en de dooddoeners anders en is de film helemaal niet meer op locatie gefilmd, maar volledig in studio-sets. Het Ministerie van Toverkunst vond ik er trouwens wel echt gaaf uitzien. Ook worden een hoop nieuwe personages geïntroduceerd.

Het verhaal van dit vijfde deel voelt echt aan als puur voorspel op de finale die in de volgende drie films zou komen. Bij het schrijven van het boek zou Rowling al moeite hebben gehad het gat te vullen tussen de eerste vier delen en de uiteindelijke ontknoping. Wat ook niet helpt is dat ze het dikste boek uit de reeks hebben verfilmt als de kortste film (ook ontzettend irritant dat 10 van de 138 minuten aan aftiteling worden besteed). De politiek van het Ministerie van Toverkunst is gebaseerd op Rowling's ervaring met de Britse regering op het gebied van onderwijs toen zei zelf onderwijzeres was. Ik kon het ook niet helpen te denken "He Zweinstein lijkt nu wel op een echte school".

Realiseer me nu wat voor schok de dood van Sirius destijds geweest moest zijn (als je de boeken niet hebt gelezen dan), het kwam eigenlijk vrij uit het niets. Vind ook dat het laat zien dat de Harry Potter-reeks niet zo stereotype is als sommige beweren. In het echt gaat er soms ineens iemand dood als je met z'n allen aan het vechten bent. De daaropvolgende scene met Harry en Remus vond ik bijzonder sterk, vooral omdat je ze niet hoorde wordt het nog tragischer. De confrontatie met Voldemort aan het einde vond ik wel een hoogtepunt. Ralph Fiennes zet weer een erg goede Dark Lord neer. Moest ook aan Star Wars denken, omdat Voldemort Harry net als Darth Vader Luke 'slecht' wilt maken. Perkamentus vs Voldemort was echt episch, het eerste echte toverduel in de reeks.

De film is wel goed opgenomen, al vind ik de colorgrading veel te overdreven. Zo grijs en donker, de vorige films hadden dat veel minder. Het gebruik van flash-backs is op zich slim, het verbind de film ook met de vorige delen. Maar op een gegeven moment is het een beetje een overkill, een flash-back naar iets dat we een halve minuut geleden nog hebben gezien is natuurlijk een beetje onzinnig. Toch is met name de confrontatie met Voldemort goed in beeld gebracht. De editing is wat gehaast naar mijn mening. Er hadden vaak nog wat shots tussen gemoeten, iemand staat ineens ergens anders. Vooral het einde was wat te snel ge-edit.

Nicholas Hooper maakt op zich een redelijke soundtrack. Al vind ik hem erg minimalistisch en heeft het misschien twee memorabele thema's. John Williams en Patrick Doyle deden het toch echt stukken beter.

Hoewel ik me nog steeds prima vermaakt heb en de film meer onthuld over achtergronden van personages, vind ik dit deel toch net wat minder als de vorige vier. Harry Potter and the Order of the Phoenix is echt een gedeelte van een groter geheel en staat niet op zichzelf. Bovendien is de sfeer van de eerdere films haast volledig verdwenen en is het weer wat donkerder geworden. Toch is het ook zeker geen slechte film. Vooral het einde maakt veel goed en de sub-plots zijn toch ook best vermakelijk.

Ook deze herbekeken, ook op Blu-ray ditmaal.

Wederom is deze film, net als de vorige puik.

Goed en onderhoudend verhaal, met puike vertolkingen.

Op naar het volgende deel.

Zwakke film. Zeker niet het beste boek waarop het gebaseerd is, maar heel het verhaal wordt gewoon afgerammeld. Er is geen tijd gespendeerd in het uitdiepen van relaties en verhaallijnen. Dumbledore is gewoon gemiscast: hij moet normaal steeds vriendelijk en aangenaam zijn en we krijgen telkens een geïrriteerde en onverdraagzame man te zien. Voor de rest ook vrij mak geacteerd door zowat iedereen.

Niet het bekijken waard mijns inziens.

niet zo goed als die andere 4 maar dat wil niet zeggen dat deze film slecht is ik vind hem alleen minder goed

Tot dusver de minste. Te veel gepraat en te weinig avontuur.

iets minder dan de vorige delen.maar nog steeds een hele leuke film.al vaker gezien maar hij blijft goed.

Het wordt steeds meer duidelijk wat de climax gaat worden tussen Harry en Voldemort. In deze film worden de kampen steeds duidelijker, het hardnekkige ontkennen van het ministerie van toverkunst, de orde die probeert mensen te overtuigen van hun angst en allerlei dubieuze figuren die daar tussen in hangen. De scene waarin Harry van huis wordt gehaald zijn opwindend en bieden tegelijkertijd de kans om weer enkele vreemde figuren uit de toverwereld te introduceren. Harry leert in deze film meer en meer over Voldemort en wat er jaren geleden is gebeurd en gaat nu zelf ook meer initiatieven ontplooien omdat hij zich in de steek gelaten voelt door de orde. Hij beseft inmiddels al wel dat hij diegene is om wie alles draait, maar wordt wel in het ongewisse gelaten, vandaar zijn stappen om zelf actie te ondernemen. Met alle gevolgen van dien.

Gedurende de film worden er telkens nieuwe karakters geintroduceerd, maar de introductie van Loena en Umbridge blijven hangen, Loena als beetje wereldvreemd meisje maar behept met een goed inzicht in karakters en toch bereid om mensen te accepteren hoe ze zijn en daartegenover de uiterst machtswellustige, slijmerige, regel....mierzoete Umbridge. Zij slaagt in in haar rol, nog niet eerder was er in de reeks iemand waar je zo een hartgrondige hekel aan kon hebben als aan haar, zelfs niet aan Sneep of de familie van Harry. De scene waarin de Wemel tweeling haar weerstaat is subliem.

De kinderen worden volwassen met alle gevoelens die daarbij horen, verliefdheid, onzekerheid, niet begrepen voelen, maar ook behoorlijk eigenwijs zijn. Dat geeft de film en de acteurs meer geloofwaardigheid.

De slotscenes in het ministerie en dan vooral het gevecht tussen Dumbeldore en Voldemort zijn van een heel hoog niveau. Ik vond een ding jammer in dit deel, de controverse in de familie Wemel komt niet aan bod en Sneep komt weinig in beeld, terwijl in het boek al een tip van de sluier wordt opgelicht. Voor de rest een uitstekende film waarin werd aangegeven welke kant als het op zou gaan.

Ietwat mager. Donkerder dan de voorgaande delen, maar wel minder sfeervol (minder details vanuit het boek)! Special effects en de gehele aankleding waren weer prima in orde. Ik ga zo ook de 6e film kijken.

Herziening.

Waar Mike Newell weer even de traditionele toer opging, kiest David Yates voor een filmische aanpak. Hij laat de beelden spreken: de overgangen met de magische kranten zijn daarvan een mooi voorbeeld. En het moet vooruitgaan, blijkbaar. Op die manier wordt het dikste boek de kortste film. Misschien wringt daar wel het schoentje. De regisseur vindt soms van de pot gerukte oplossingen voor zijn zelfgemaakte problemen. Het was natuurlijk Cho Chang die Dumbledore's Army had verraden, want haar korte (en nietszeggende) relatie met Harry moet gauw weer beëindigd worden. Wanneer later bljkt dat ze toevallig Veritaserum moest drinken, voelt dat als een goedkope compensatie. Zulke ingrepen tonen weer aan hoezeer de afwezigheid van Dobby een grove fout was.

De film heeft wel een doel voor ogen. De kijker krijgt op korte tijd alle essentiële dilemma's voorgeschoteld. Dat mondt uit in een van de beste én meest magische stukken uit de hele reeks. Het hoofdstuk in het Ministerie bouwt op van mysterieus over spannend tot aangrijpend - de perfecte finale.

Zoals altijd is de casting meer dan geslaagd. Imelda Staunton vertolkt een zeer goede (en dus irritante) Dolores Umbridge, inclusief hoog lachje. Watson heeft stappen gezet; Grint stelt nooit teleur; Radcliffe doet het degelijk, maar hapert soms nog op een vreemde manier. Matthew Lewis en Evanna Lynch krijgen een speciale vermelding: de ene doet Neville Longbottom langzaamaan ontluiken, de andere lijkt geboren voor de rol van rare Luna.

Dat de beelden primeren, de film niet in onnodige zijplotjes investeert en de cast het geheel immer goed draagt, maken van Order of the Phoenix een van de betere verfilmingen.

Deze is dan toch wat minder dan de voorganger. Die nieuwe lerares maakt het wel erg bont drukt te veel haar stempel op dit deel. De zinderende finale was voortreffelijk, maar daarvoor ik bleef toch minder geboeid aan het scherm.

Hommeles op Zweinstein waarbij het Ministerie het heft in handen neemt en eigengereide regels invoert die het onderwijs op de toverschool drastisch wijzigen. Theorie komt boven de praktijk en de voorbereiding op het échte leven te staan. Spilfiguur van dit alles is de schijnlijke charmante Dolores Umbridge, mooie vertolking!

Bovendien wordt de terugkeer van Voldemort door menig ontkend, in de eerste plaats door het Ministerie zelf. Het zet Potter in het verdomhoekje, niet voor het eerst zoals we al zagen in The goblet of fire. Zelfs de dood van Carlo wordt hem aangewreven en zijn verhaal wordt amper geloofd. Een Potterreeks die sterk op de (negatieve) emoties van Harry speelt, wraak en meededogen liggen dicht bij elkaar. Deed me in dat opzicht denken aan Star Wars. Verder wederom fijne special effects met onder meer een vuurwerkdraak die recht uit LOTR kwam.

Fijne vertolkingen met eveneens een spetterend slot tussen Perkamentus en Voldemort. Ook Helena Bonham Carter, mooie veelzijdige pretatie alweer, mocht er wezen. Degelijk en aangenaam, zonder meer!

Moest die chemie (of gebrek aan) tussen Harry en Ginny niet zo tenenkrullend verschrikkelijk geacteerd en/of geschreven zijn zou het al een heel stuk beter geweest zijn.

Ik heb er ook altijd mijn twijfels bij gehad dat JK initiëel de intentie had om Sneep de rol te laten spelen die hij speelde naar het einde van het verhaal toe (de volledige serie dan, niet enkel dit deel).

Daarnaast vind ik het altijd leuk als een verhaal de donkere kant opgaat, en dat was in dit deel wel heel erg aanwezig. 2.5* lijkt me voldoende

Ik heb daar geen enkele twijfel over. Ik denk dat voor haar het hele verhaal in grote lijnen klaar was voor ze het eerste deel schreef.

Minder.

Yates aan het roer dit keer. En dat doet hij niet meteen al te best. Deze film voelde vaak wat te kinderlijk aan, ondanks dat de eerste delen juist kinderlijk waren. Dit deel hoort juist wat duisterder te zijn. En dat kwam hier niet echt over.

Aan goede effecten geen gebrek. Leuk dat de meeste mannelijke acteurs ook hun haar hebben geknipt, vind ik ook wat beter staan. De acteurs zijn goed op dreef, alleen komt de sfeer gewoon minder over. De echte vonk die ik bij elke andere film voelde is hier minder aanwezig.

Toch wel weer een leuk verhaal om te volgen, met een paar leuke scenes. Sommige actiescenes voelen alleen wat simpel en te vlot aan. Nou ja, dit is voor mij het minste deel, maar nog steeds niet slecht.

ik weet niet waarom maar toen Voldemort in die bal van water zat hij kon er niet goed uit.

Waarom heeft Radcliffe hier een kapsel dat totaal niet bij Harry Potter past?

Harry Potter hoort warrig, redelijk lang haar te hebben, geen hip strak kapsel.

“This connection between me and Voldemort... What if the reason for it is that I am becoming more like him? I just feel so angry, all the time.”

De minste Harry Potter film tot nu toe. Nog steeds blijven de avonturen van Harry Potter vermakelijk om te volgen, maar het wordt nu wel heel duidelijk dat alle Potter films een beetje dezelfde opzet hebben. Met op het laatst de strijd tussen Potter en Voldemort, wat hier wel voor de beste scenes in de film zorgt.

Order of the Phoenix heeft weer dezelfde donkere sfeer als vorige twee films, maar het verhaal is gewoon een stuk minder interessant en komt moeizaam op gang. De film mist ook een beetje de avontuurlijke sfeer van de vorige films. Het acteerwerk is wel sterk, en visueel zitten er weer een aantal zeer fraaie scenes in (ook een paar discutabele). En nogmaals, het laatste gedeelte met Voldemort is schitterend gedaan.

‘It’s changing out there. Just like last time. There’s a storm coming, Harry. And we all best be ready when she does.’

Na een aantal jaren de Harry Potter-reeks niet gezien te hebben, slechts hier en daar stukjes van de serie op tv, werd het weer eens tijd om de gehele reeks te herzien. De 5e blijft voorlopig, ondanks een ruime voldoende, het minste verfilmd ten opzichte van het boek.

Harry Potter and the Order of the Phoenix is vooral een stuk grimmiger en donkerder ten opzichte van zijn voorgangers. Dat de serie deze route zou inslaan werd bij het herrijzen van Heer Voldemort eind deel 4 al wel duidelijk. Maar dit deel 5 zit een beetje in een identiteitscrisis. De fantasy is er inmiddels wel af, maar het is nog te ver weg van het einde van de reeks om echt constant boeiend te blijven. Mede omdat Heer Voldemort wel terug is, maar bijna de hele film onzichtbaar blijft en men zijn terugkeer blijft ontkennen.

Deel 5 is het dikste boek, maar de kortste film, en dat zegt eigenlijk wel genoeg.

Groot pluspunt zijn de korte kapsels van de spelers, het doet een stuk volwassener aan en dat heeft de film ook wel nodig. De film begint direct al grimmig, met de aanval van de Dementors op Harry en zijn neefje Dirk. De film blijft daarna wel de aandacht vasthouden, maar het blijft het allemaal net niet. Wel krijg je een gigantisch hekel aan Dolores Umbridge als professor die je bloed onder je nagels vandaan haalt. Of beter gezegd, die bloed op je hand krijgt. Wereldrol van Imelda Staunton.

Het gevecht tussen Heer Voldemort en Dumbledore in het Atrium is klasse, maar de uitleg over de profetie had toch wel echt meer aandacht aan besteed mogen worden. Daarnaast blijft het onduidelijk, in de film, wie de Dementors op Harry afstuurde, terwijl in het boek uitgelegd is dat Dolores Umbridge dat heeft gedaan. Zo zijn er nog wel kritieke punten, maar dat terzijde.

Na deel 1 vind ik dit toch wel de minste tot nu toe. Komt mede doordat het boek lastig verfilmbaar is wegens het uitleggerige aspect, maar het is wel jammer. 3,5*

Harry Potter and the Order of the Phoenix is een vreemde eend in de bijt. Het is namelijk onder de boekenlezers vaak het minste of het op één na minste boek, maar de film behoort toch tot een van de betere. David Yates heeft dat knap voor elkaar gekregen om dit deel goed te verfilmen en zelfs beter te maken dan het boek, wat in deze franchise toch sporadisch voorkomt.

Het probleem met het boek is dat het erg uitleggerig en langdradig is. Er gebeurt in het boek voor lange tijd niet heel veel. Probeer dan maar eens een film interessant te houden en dat uitleggerig aspect van het boek te vertalen naar een film. David Yates heeft het erg knap gedaan aangezien de film toch absoluut niet langdradig is, sterker nog. De film is het op één na kortste van de franchise terwijl het boek het op één na dikste is van de franchise.

Wat David Yates vooral uitstekend heeft weten te vertalen is dat Harry zich in dit jaar erg alleen voelt. Het ministerie gelooft niet dat Voldemort terug is en noemt hem een leugenaar en demoniseert hem en Dumbledore volledig in de kranten. Waardoor bijna de hele tovenaars-wereld ook werkelijk gelooft dat hij liegt. Vervolgens geven zijn eigen huisgenoten hem ook nog eens dat zelfde gevoel. Vervolgens negeert Dumbledore hem het gehele schooljaar ook nog, waardoor dat gevoel alleen maar erger wordt. David Yates heeft dat aspect erg goed uitgewerkt.

Verder krijgen we een introductie van misschien wel het meest irritante personage van de gehele franchise Dolores Umbridge. Geweldig gespeeld door Imelda Staunton, die zelf ook een enorm hekel aan het personage heeft (begrijpelijk). Want het is ook écht een vreselijk personage en dan valt het in de film nog mee, want in het boek is het 10x erger. Ook zien we in dit deel David Thewlis (Remus Lupin) en Brendan Gleeson (Mad-eye moody) even terugkeren. Ook zien we Helena Bonham Carter als Bellatrix Le Strange, die een erg goede prestatie neer zet en gelijk naam maakt in deze franchise. Maar het grootste plus punt aan dit deel is toch wel meer Gary Oldman als Sirius Black. Geweldig personage en ook geweldig gespeeld door Oldman. Helaas gaat hij in dit deel dood, maar is de uitwerking daarvan erg matig. Met name de impact na Sirius zijn dood, dezelfde scéne waarin Bellatrix Sirius vermoord krijgen we een sterk emotionele reactie van Harry, maar één scéne daarna lijkt de dood van Sirius beduidend minder impact te hebben op Harry en dat is in de boeken toch wel stukken beter uitgewerkt. Zoals dat Harry na het hele gevecht ergens bij een meer zit en daar ook nog de dood van zijn peetvader verwerkt, maar nee nu krijgen we het gesprek met Dumbledore en daarna krijgen we weer een vrolijke Harry te zien. Voor zo’n belangrijk persoon in Harry’s leven had hij wel beter geëerd kunnen worden in de films. Want in het boek heeft het wel enorm veel impact op Harry gehad.

Verder vond ik de film dus zeker wel vermakelijk en heeft David Yates de interessante aspecten van het boek er goed in verwerkt, met veel leuke scènes maar het is wel de op één na minst spannende film van de franchise. Want pas de laatste 31 minuten gaat het qua spanning los. Met als absoluut hoogtepunt het gevecht tussen Dumbledore en Voldemort. Het toffe aan dit gevecht is dat het echt een tover gevecht is en je hier duidelijk ziet dat de twee grootste tovenaars, lijnrecht tegenover elkaar staan. Verder hebben we voor dit deel ook een nieuwe componist (Nicholas Hooper), die voor deze franchise toch wel de minste score heeft geleverd met dit deel. Er zat echt geen een goede thema bij en dat is toch wel erg slecht voor een film als Harry Potter, die toch wel bekendstaat om zijn memorabele thema’s, maar goed. Ook dit deel is een vermakelijke film maar toch net wat minder voor mij dan het deel hiervoor.


7.5

Het eerste deel richting het einde. Vanaf nu voert Yates de regie, worden de films qua kleur, sfeer en toon donkerder en sinds het einde uit deel 4 is er nu één centraal verhaal dat wel tot het allerverste eind moet lopen.

Deze film kent enkele heel sterke momenten, vooral het grote gevecht tussen Dumbledore en Voldemort aan het eind en dat zonder muziek. Staunton vind ik dan weer net iets minder als toevoeging, ze legt haar rol er net iets te veel op. Ook is dit weer een film die weer veel plot moet verwerken en soms wat gehaast is en juist fijne kleine rustmomenten niet meer heeft. Zo'n subplot rond een romance met Cho wordt wat afgeraffeld. De film verveelt niet, is knap in elkaar gezet (ik geef het te doen, meer dan 750 pagina's in 2,5 uur) maar mist ook een beetje een ziel en echte emotie. Maar door de goede momenten en Luna Lovegood nog wel 3,5*.

Ik heb voor deze herziening het boek er maar eerst bijgepakt voordat ik de film ging kijken , dit om een goede vergelijking te kunnen maken .
Mischien had ik dat beter niet kunnen doen want eenmaal het boek nog vers in je hoofd is het kijken van de film eigenlijk een grote frustratie .
technisch ziet het er allemaal erg mooi uit , de decors , de effecten , niks mis mee , het departement van mistificatie was ook prachtig om te zien en het acteerwerk was ook prima .
waar de schoen erg wringt is de lengte van de film , 131 minuten terwijl het boek meer dan 650 pagina's telde en daarmee 1 van de dikste delen was .
dat heeft als onvermijdelijk resultaat dat er veel uit het verhaal is geschrapt , oa : Dobby , Percy wemel als storyline in zijn geheel , de brulbrief aan harry's tante , zwerkbal , Firenze de centaur die les ging geven , en de les van hagrid over terzielers .
Alsof dat nog niet genoeg is worden de scenes die er wel toe doen (eigenlijk bijna alle scenes ) nog meer afgeraffeld dan het vorige deel , het begint al bij de dementor scene in het begin en de nasleep daarvan .
Vervolgens jaagt het verhaal verder met het orde hoofdkwartier ( te kort) .
Zo zijn er nog vele scenes en storylines die gewoon geen tijd krijgen om in te zinken , de Omber storyline afgeraffeld , het verhaal over Sneep en Harry's vader en dat harry ermee zit dat zijn vader een pestkop was ook weer veel te kort , de svp afgeraffeld , zelfs voor de droomscenes van Harry was er blijkbaar niet genoeg geduld
En ook het bezoek aan Harry en zijn vrienden aan George Wemel in het ziekenhuis zat er niet in , dat resulteerd in een scene waarin eerst Harry in paniek is over george Wemel maar in de volgende scene zit Wemel alweer vrolijk lachend aan tafel bij het hoofdkwartier van de orde belachelijk .
En ondanks dat de film technisch mooi gemaakt is vind ik de verfilming van het verhaal bar slecht gedaan
en zeker een uur tekort
Het argument dat ik hierboven als eens las dat de film anders veel te lang zou duren is echt flauwekul
De Snider cut bewijst dat de tijd nemen om het verhaal goed te vertellen gewoon een betere film oplevert .
Ik had bijna de film met nog een halve ster verlaagd maar goed net aan 3 sterren

Vlak voor zijn vierde schooljaar op Hogwart’s School of Wizards verschijnen er Dementors in Little Whinging waardoor Harry [Daniel Radcliffe] een gouden regel doorbreekt door magie te gebruiken in het bijzijn van een muggle. Dankzij de interventie door Professor Moody [Brendan Gleeson] krijgt Harry de kans om zich nader te verklaren voorkomt hij dat hij van school wordt verwijderd. Nu de terugkeer van Voldemort [Ralph Fiennes] onvermijdelijk lijkt, sluit Harry zich aan bij The Order of the Phoenix die Voldemort tegen elke prijs wil bestrijden. Maar ook Voldemort blijkt de nodige bondgenoten voor zich te winnen, ook onder de leerlingen. En aan wiens kant staat de ongrijpbare Severius Snape [Alan Rickman] nu eigenlijk? Onderhoudende, maar ook wat tamme vijfde film uit de Potter-reeks, tot aan de spectaculaire, spannende finale. Imelda Staunton is hilarisch als de conservatieve, strenge Dolores Umbridge.

Wat blijft Dolores Umbridge toch een geniaal geschreven en ontzettend goed uitgevoerde karakter!

Imelda Staunton speelt haar rol zo sterk!

Dolores is natuurlijk wel stront vervelend maar oh oh oh wat sterk gespeeld!

Dolores Umbridge ontslaat Professor Trelawny in bijzijn van de leerlingen, dan bemoeit Professor McGonaggal zich ermee en staan er drie gevierde actrices tegenover elkaar: Maggie Smith, Imelda Staunton en Emma Thompson. In drie totaal verschillende rollen. De crème de la crème van de Britse acteurswereld. Van hoger niveau kun je ze niet vinden. Alleen Judi Dench ontbreekt nog.

Helena Bonham Carter als Bellatrix Lestrange vond ik een heel stuk minder acteren, heel veel gegil, veel boze blikken, maar heeft ook weinig tekst moet ik bekennen. Bij Van Detta dacht ik altijd aan Rita Verdonk, vanwege de beschrijving van haar uiterlijk (zware oogleden) én aan prinses Beatrix, toen nog Koningin, met name door haar naam. Ik zag haar in ieder geval niet als een demonische versie van Penny de Jager.

Veel personages die oorspronkelijk in mijn hoofd zaten zijn inmiddels verdrongen door de filmpersonages. De meeste kan ik ook niet meer terughalen, heel jammer. Mijn favoriete personage, na Sneep, is de psychedelische Luna "I hope there's pudding" Lovegood, gespeeld door Evanna Lynch, die onlangs nog haar memoires schreef: The Opposite of Butterfly Hunting en in het echt ook een soort van Loena Leeflang is: lief, vegan..

Een andere fijne actrice die ik nog wil noemen is Natalia Tena als Nymphodora. Ook in Game of Thrones was zij een favoriet van mij, als de onstuimige Osha. In het huis van de Duffelings maakt ze een opmerking over hoe schoon het interieur wel niet is. Over deze opmerking las ik járen geleden in een of ander boekje een zeer interessante theorie, titel van 't boekje ben ik kwijt, waarin een parallel werd getrokken tussen schoonmaakobsessie enerzijds en racisme, etnische zuivering anderzijds.

Afijn, heel fijn melodietje in de score.

Vandaag herzien en blijf bij mijn mening hierboven. Yates neemt vanaf nu de reeks over en het kent nu een volledige inkak moment. Wellicht de minste van de hele reeks.

Vond hem toen ik deze in de cinema zag nogal donker en niet zo goed. Dat is eigenlijk in alle vervolgen van Yates goed te zien. Nu ik alles achter elkaar eens kijk vond ik het wel goed meevallen. Deze film heeft niet echt zoiets memorabels zoals we in de vorige films zagen. Daarom denk ik dat het de zwakste van de reeks is. Het draait ook minder om Harry en Voldemort an sich maar nu bemoeit er zich een hele Orde en de Dooddoeners mee. Dat was misschien altijd al het geval maar het maakt de film ook minder persoonlijk en afstandelijker in het gehele schouwspel.

DeBeste boek, slechtste film. Niks te klagen over het design, de Cgi en overige visuals, maar inhoudelijk zeer slordig. Waar het boek vrij meeslepend is (zeker qua coming-of-age) probeert Yates dit deel binnen 135 min door je strot te duwen zonder enige emotie. De latere films gaan hem iets beter af, omdat die ook wat duisterder en volwassener zijn, maar had voor dit deel toch liever Cuaron, Newell of Columbus gezien. Die begrijpen toch wat beter hoe jongeren zich voelen bleek uit de vorige delen. En zelfs Gary Oldman kon de film niet redden helaas.

Beste scènes van Yates (niet alleen uit deze film) zijn die van flashbacks, short-story's of de hersenpan. Zeker in de laatste twee parts zijn de beste scènes die zich niet in de huidige tijd afspelen.

Weer iets minder dan deel 4, wel met Helen Bonham-Cartner