Titanic (1997)

Jurassic Park belde, ze willen graag hun dinosaurus terug...

Was gisterenavond op TV, een aantal familieleden waren aan het kijken. Ik heb wel eens wat scènes opgevangen. Zo werd ik herinnerd waarom ik deze film eigenlijk nooit meer in zijn geheel heb willen herzien: duurt veel te lang, over geromantiseerd, oninteressante hoofdpersonages en liefdesverhaaltje.

Het eerste gedeelte, voorafgaande aan de ramp, vind ik weliswaar interessant, maar ook een tikje onnodig romantisch en zoet. De waardering voor de film schiet omhoog na de aanvaring met de ijsberg. Hier is regisseur James Cameron toch duidelijk wel op z'n best.
Ik rond af op 4.5

Zonder het eerste deel waarin je een band met de hoofdrolspelers krijgt had de ramp veel minder impact op jou als kijker gehad. Snap nooit waarom mensen met dat deel moeite hebben. Naast het feit dat dat deel ook heel sterk is uitgewerkt, maar dat is dan nog een persoonlijke mening.

Gisteren eindelijk sinds lang nog eens naar Titanic kunnen kijken. Titanic en in mindere mate ook Gladiator beschouwde ik steeds een beetje als een guilty pleasure, maar na zovele jaren kan ik niet anders dan besluiten dat Titanic alleen maar beter is geworden. Het is absoluut geen “schande” om Titanic goed te vinden, integendeel zelfs, ik verdedig hem als het er op aankomt. De film duurt ruim drie uur, maar verveelt werkelijk geen seconde. De tijd vliegt met Titanic. Titanic overstijgt ruimschoots het bakvissenniveau dat toch even gold toen hij uitkwam.

De grote kracht ook van Titanic is de grote herkenbaarheid. Ik las het hier op MM ook al, maar het is sterk hoe vele scènes en dialogen gewoon in het geheugen gegrift staan als parate kennis. Titanic is uiteraard erg zoet en focust zich in zijn geheel op het koppel Jack en Rose. Beetje clichéverhaal genre Romeo en Julia waarbij de tegenstellingen in het rond vliegen tussen de verschillende klassen. En uiteraard mag de arrogante ridder op het zwárte paard niet ontbreken, mooi rol overigens van Billy Zane. Maar het klopt allemaal: cinematografisch top! Cameron creëerde een blockbuster die zowel aanslaat bij het grote publiek als bij de filmliefhebber net vanwege de uitstekende regie, montage en oog voor details. De film over een zinkende boot slaagt erin om de zinkende boot als toemaatje te gebuiken. Oja, dat moet ook nog komen ... Mede hulde dus voor DiCaprio en Winslet voor hun magie en chemie die letterlijk van het scherm spat. Maar ook de rest van de cast doet het geweldig (met op de eerste rij Kathy Bates) net als de vele figuranten.

De ramp zelf oogt nog steeds spectaculair - de ijsberg zelf iets minder. Je bent als kijker nauw betrokken met de ramp omdat de scènes en montage erg knap in elkaar zitten. Je komt ogen tekort om je weg te vinden in de chaos. De dreiging van het water wordt eveneens sterk in beeld gebracht met de versplinterende deuren, ronddrijvend meubilair, weggespoelde mensen en verbrijzelde ramen. Alleen Rose en Jack bleken bestand tegen de waterdruk en het koude water, een minpuntje weliswaar. De meest pakkende scène voor mij blijft het in-lepeltje-lepeltje-liggende oude koppel waarbij naast hen het stromende water vloeit. Met die vioolmuziek erbij vrij sentimenteel, maar het pakt me steeds. Ook de geluiden van het water of krakende schip dragen bij tot een totaalervaring. Celine Dion is minder mijn ding, maar zal zeker ook haar steentje (of de commercie errond) hebben bijgedragen tot het grote kassucces dat Titanic was op het einde van het tweede millenium.

Dat zijn Ida en Isidor Strauss. Twee van de bekendste passagiers in de nalatenschap van Titanic en haar tragedie.

Ida Strauss is ook écht in 1912, op die fatale nacht, bij haar man aan boord gebleven.
Want toen haar man haar aanspoorde om in een reddingssloep te stappen, koos zij er voor om dat niet te doen en samen met haar man ten onder te gaan.

Een scène hiervan heeft Cameron oorspronkelijk ook gefilmd, maar die is helaas niet in de uiteindelijke cut van de film terecht gekomen.

Hoe zij samen precies aan hun einde gekomen zijn weet niemand. De laatste getuigen die hun gezien hebben, vertelden dat ze samen nog op de dek van het schip waren.
De scène die in de film gebleven is, zou daar best eens bij in de buurt kunnen komen.

Zoals je zegt het is heel persoonlijk. Als de figuren van Di Caprio en Winslet je niet boeien is het gedeelte voor de ramp een(erg) lange zit. Ook tijdens de ramp blijft men focussen op die 2 met nogal erg veel drama zoals die verloofde die dan met zijn revolver loopt te schieten, hallo de boot is aan het zinken, fuck die diamanten en ren/zwem voor je leven.
Niet dat ik je filmsmaak zo goed ken maar Titanic zou ik nu niet meteen gedacht hebben dat die bij je favorieten zou horen, romantische ziel dan toch

The old version van Rose en Jack dus. Ik neem aan dat ze niet de enigen waren die niet gescheiden wensten te worden. Ook toen het schip in tweeën brak waren er nog erg veel vrouwen te bespeuren op het dek. Al liep het organisatorisch ook niet echt van een leien dakje ...
Dank voor de interessante toelichting!

Twitter - mobile.twitter.com

Leuke opkomst van een UFC vechter afgelopen weekend.

al zo vaak gezien, en het eerste gedeelte is misschien mierzoet ...

Het 2e gedeelte is en blijft gewoon enorm goed.
De emoties, paniek op het langzaam zinkende schip blijft zorgen voor een brok in je keel.
Ook omdat voor deze scenes langzaam/uitgebreid de tijd voor is genomen.
en niet in 10 minuten, boem, krak, blub.

Blijft een geweldige film die ik vast nog wel een paar keer ga zien. Wel een beetje lang, maar blijft boeiend en ik vind ook de eerste helft niet saai. Jammer dat veel reacties enkel positief zijn over de actie in de tweede helft.

Zeker al 20 keer gezien , of zelfs nog meer .
Vandaag alweer , tja blijft goed ...gewoon een meesterwerk .

Wordt altijd een beetje - ja, belachelijk - over gedaan. Ik vind het ook best vervelend dat films als Titanic, The Notebook en de Twilight reeks niet naar waarde wordt geschat. Alsof je verplicht bent om die films niet goed te vinden, om een beetje mannelijkheid in je te hebben, terwijl het gewoon goede films zijn. Ik vind Titanic niet zo veel anders dan een film uit de Star Wars trilogie, maar het is natuurlijk hipper om de nieuwe Star Wars als man mooi te vinden, in plaats van Titanic.

Titanic doet het ook niet zo super goed omdat het internet gedomineerd wordt door mannen, en dan nog vaak (jonge) mannen met een groot aandeel trolls en sf-nerds bij.

Een vaak gehoord argument is dat de romantiek van de films nooit erg lijkt op de romantiek uit de echte films, en inderdaad als je echt realistische "romantische" films (vaak met relatieproblemen dan, knipperlichtrelaties enzovoort) moet je effectief op een ander gaan, maar die gaan dan weer te saai bevonden worden door de grote massa. En het is niet dat de gevechten in Star Wars enzovoort zo realistisch zijn. Echt realistische films zijn er maar zelden. Zelfs biografieën zijn niet altijd heel waarheidsgetrouw, en zijn altijd een herinterpretatie van hoe de feiten zijn verlopen. Het is ook absoluut onmogelijk om de feiten van wat er exact is gebeurd volledig na te spelen, dat is gewoon onmogelijk. Het is niet mogelijk om in iedereen's hersenpan te kijken om ieder's perspectief op de situatie te bekijken, en dit ook nog eens allemaal te gaan belichten in een film, want uiteindelijk bekijk je de film via jouw eigen perspectief, en is er vaak ook maar één hoofdpersonage (het personage waar mee je moet inleven), maar zelfs de exacte feiten vallen vaak moeilijk na te spelen. Emoties, motieven en de psychologische achtergrond van elk personage in een waarheidgetrouw verhaal is gewoon aartsmoeilijk. Zelfs docu's zullen nooit een compleet beeld kunnen geven. Soms moet je gewoon een verhaal vanuit meerdere perspectieven bekijken en lezen om een completer beeld te krijgen, en bepaalde perspectiefhoeken zijn ook gewoon te controversieel om te tonen (bvb. het perspectief van de dader, of het perspectief van de dader / massamoordenaar, wat ging er in zijn kop om), en uiteindelijk ben je door de druk van buitenaf dan verplicht om de dader als nog erger voor te stellen dan hij echt is, omdat dat ook gevraagd wordt.

Het is niet de taak van film om de wereld zo goed mogelijk weer te geven of na te spelen zoals hij ze echt is, en de meeste mensen bekijken juist ook film om eens uit deze wereld te ontsnappen en te kunnen denken aan: "wat als".

Blijft top.

Cameron in een van mijn beste producties. Titanic had me vanaf het begin al hooked. De film duurt vreselijk lang, waarbij het eerste deel niet altijd blijft boeien, maar het is vooral het tweede deel dat me erg pakte. Niet emotioneel, maar mijn aandacht zat er wel goed bij.

De cast was best goed, alleen Winslet speelde wat moeizaam in het begin. DiCaprio speelde ook goed, hij zal later nog beter worden, maar iedereen vond hem geweldig toen. Ik heb hem gewoon een goed acteur gevonden.

Laatste deel ziet er spetterend uit. Het is spannend, redelijk realistisch en niet onnodig bombastisch vormgegeven. De film blijft boeien en bewijst dat het gewoon 2 genres kan bespelen en de film slaat ook goed om. Blijft voor mij een toppertje en een van mijn favoriete films.

Na de zoveelste kijkbeurt blijft opvallen hoe sterk deze film is. Niet alleen qua spektakel, maar visueel toch ook wel mooi gemaakt. Het romantische verhaaltje dat als rode draad door de film loopt valt nog best mee en zorgt voor een mooi evenwicht tegen de bekende ramp. Hollywood zoals het niet veel meer gemaakt wordt.

Een herkijk na vele jaren, en het viel me niet tegen eigenlijk. Natuurlijk is er een hoop op aan te merken. Het verhaal is behoorlijk zoet, de verschillen tussen de rijke Hockleys en consorten versus Jack Dawson en zijn vrolijke bende boefjes zijn wel erg dik en karikaturaal aangezet, die verschrikkelijk slechte sidekick Fabrizio, het wat flauwe kaderverhaaltje van de oude Rose, een boot die er in de eerste helft toch vaak best wel nep uitziet. Maar ondanks al dat soort op- en aanmerkingen is dit voornamelijk toch gewoon erg goed gemaakte mainstream-Hollywood. Zowel de romantische verhaallijn met Jack en Rose als de bergen dramatische ontwikkelingen in de tweede helft zijn goed uitgevoerd, en er zit best wel wat spektakel, spanning en zeker in de tweede helft sterke dramatische scenes in die vaak net aan het goede randje van sentimenteel blijven zitten. Ik verhoog 'm met een halfje.

Dit is een echte klassieker, de dynamiek tussen Rose en Jack voel je gewoon door het scherm heen komen. Een echte roman, perfect voor bijvoorbeeld een date (Your welcome)

Destijds helemaal uitgekeken. Had ik van te voren toen niet verwacht. Het is een mooie film, maar te langdradig.

Waar heeft u de film gevonden??? Ik kan hem nergens vinden

Meen je dat nou? Dit is een van de grootste films aller tijden, die is toch overal te koop?

Ook weer eens herzien. Eerste keer was in de bioscoop gedurende de Leo-mania, waar alle jonge meisjes leken te dromen van DiCaprio. Deze keer gezien ter gelegenheid van Valentijnsdag met iemand die interessant genoeg meer zwijmelt van Victor Garber, die Titanic ontwerper Andrews speelde. We wilden een cheesy film, wat mooi paste bij de dag, aangezien Valentijnsdag natuurlijk een commercieel gedrocht is, maar wat ook goed paste bij in de garnalenlasagna die we hadden bereid met extra veel kaas (geen idee of de garnalen uit de Atlantische oceaan kwamen, dat zou ook wel weer passend geweest zijn).

Deze film is helaas ook een commercieel gedrocht, al kan ik wel bewondering hebben dat men kosten noch moeite heeft gespaard om de hele setting zo geloofwaardig en waarheidsgetrouw mogelijk neer te zetten. Ik begrijp dat er zelfs een replica van het hele schip is gebouwd die niet veel kleiner was dan het origineel, en van wat ik erover heb gelezen is het hele proces hoe het schip gezonken heel erg waarheidsgetrouw uitgebeeld in de film. Over het algemeen ziet het er dus erg goed uit, al zag de botsing met de ijsberg er wel te gedateerd uit de computer uit.

Het zinken van het ding is natuurlijk niet voldoende voor een speelfilm, dus er moest een liefdesverhaal in geweven worden. En dat is helaas van het niveau "Disney" zo plat de karakters zijn. De antagonist lijkt door en door slecht te zijn, weet geen greintje sympathie op te wekken, en zelfs het enige dat als een goede daad aangemerkt zou kunnen worden, het redden van het kind, is louter bedoeld om het eigen vege lijf te redden. Daartegenover staat het personage van DiCaprio, die goedheid zelve lijkt te zijn, die nauwelijks egoïstisch lijkt te zijn, en die op alle momenten precies het juiste zegt. Allebei karakters zo plat als een dubbeltje met daartussen Winslet als cliché damsel in distress. Het voelt allemaal erg herkenbaar aan, en daarom verkoopt het natuurlijk goed. Verder wordt er natuurlijk flink veel aandacht aan besteed aan hoe mensen kunnen sterven tijdens zo'n ramp. Hierbij wordt er soms flink ingezoomd op de gruwelijke details, zoals schoorstenen die op mensen neerkomen, of mensen die op de schroefbladen vallen. Voor de cynicus zit er enig vermaak in (en ik moet toegeven dat de ik flink cynisch word tijdens het zien van zo'n film), maar het voelt ook een beetje pornografisch aan. Wat ik wel heb geleerd van deze film is dat het de schuld van Jack en Rose is dat het schip gezonken is. Immers als zij niet gezoend hadden in het zicht van de wachtposten, waren de laatsten niet afgeleid, en hadden ze de ijsberg op tijd gezien!

Tja, wat valt er verder over de soundtrack te zeggen. Veel My Heart Will Go On, maar dan zonder de stem. Het maakt weinig verschil, het is behoorlijk sentimenteel en een ander voorbeeld van een commercieel gedrocht, maar dan in de muziek. Het geeft toch de denken dat dit nummer door de barmannen van mijn toenmalige stamkroeg werd gedraaid wanneer het sluitingstijd was, om maar zoveel mogelijk klanten weg te jagen.

Technisch meer dan in orde, zeker voor die tijd, maar het weet mijn gevoel in ieder geval niet te beroeren, zoals wel meer commerciële gedrochten in de huidige (pop)cultuur. 1* voor de moeite om een waarheidsgetrouwe setting neer te zetten. Het is aardig dat men er zoveel aandacht aan besteed heeft, maar waarheidsgetrouwheid maakt nog geen goede film, terwijl er zoveel films die veel minder waarheidsgetrouw zijn en juist daarom werken (bijvoorbeeld Amadeus), en vandaar dat ik er niet meer aan kwijt wil.