Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009)

‘’Be brave, Professor. Be brave like my mother… Otherwise, the bowl will remain empty… forever.’’

Na een aantal jaren de Harry Potter-reeks niet gezien te hebben, slechts hier en daar stukjes van de serie op tv, werd het weer eens tijd om de gehele reeks te herzien. De zesde herziening geeft, hoewel niet geheel verrassend, voorlopig het meeste voldoening.

Het begin van de film is lichtelijk teleurstellend, zeker omdat ze niet trouw zijn aan de eerste 3 ijzersterke hoofdstukken. Dat ze het eerste hoofdstuk, het gesprek tussen de beide ministers, schrappen vind ik logisch, maar wel jammer. Dat Perkamentus niet bij Harry thuis komt zoals in het boek is meer dan jammer, en Narcissa en Bellatrix bij Sneep thuis had m.i. ook uitgebreider gemogen, net zoals in het boek.

Dat ten spijt, heeft de film wel een fijn duister sfeertje en zijn de acteerprestaties, op een mindere prestatie van Radcliffe na, weer top. Wat Harry Potter and the Half-Blood Prince van de eerdere 5 delen onderscheid, is dat men moet omgaan met sterkere krachten dan toverkunst. Verliefdheid, jaloezie, verdriet, wantrouwen, woede.. je kunt het niet zomaar oplossen met een spreuk. Vroeger was ik erdoor teleurgesteld, wegens het gebrek aan pure actie, maar nu vind ik het juist een toevoeging als verdieping op de personages.

Helaas zijn wel de beste en meest interessante hoofdstukken uit het boek, de herinneringen van Lord Voldemort, te weinig verwerkt in de film, wat erg jammer is met deel 7 en 8 nog voor de boeg. Nu is de persoon Lord Voldemort te oppervlakkig weergegeven. De doodscène van Perkamentus, door toedoen van vertrouweling Sneep, is pijnlijk. Is Sneep, de Half-Blood Prince, dan toch niet wie hij voordoet dat hij is? Met de voorkennis uit de boeken, is het ook hierbij jammer dat de scène bij Sneep thuis aan het begin bij de film te kort is weergegeven.

Hoewel er genoeg op aan te merken is, qua trouwheid van het boek vooral en m.i. verkeerd gemaakte keuzes, is een verhoging van 3,5* naar 4,0* meer dan op zijn plaats.

David Yates doet eigenlijk exact het tegenovergestelde van wat hij met het vorige deel deed. Een minder boek omtoveren tot een betere film, hier maakt hij van een spectaculair boek een mindere film. En dat komt omdat Yates hier kiest voor het tiener drama, inplaats van de Tom Riddle origin-story. Echt een gemiste kans want zijn story is erg intrigerend, met name omdat het ook de main antagonist is wil je daar toch zeker meer informatie over hebben. Als je de boeken nooit hebt gelezen weet je door de film eigenlijk nog vrij weinig over Tom Riddle aka Voldemort.

Ook is de Half-Blood Prince hier meer een subplot en dat is in het boek toch wel anders. In het boek krijg je veel meer informatie over de Half-Blood Prince. Terwijl je in de film eigenlijk bijna vergeet dat dit deel zo heet. Ook dat vind ik enorm jammer want had graag meer Rickman als Snape willen zien en ik denk dat ik wel voor iedereen spreek.

Verder heeft Yates een scène toegevoegd die niet in het boek zat en dat was dat Bellatrix in eens op duikt bij de Weasley’s. Nutteloze scène en puur alleen verzonnen om Carter extra screen-time te geven, want het leidde uiteindelijk naar niks en had verder ook totaal geen effect op het verhaal. Zonde want ook die scène had echt ingeruild mogen worden voor meer Tom Riddle.

Ook het einde viel me tegen. Ik vond Dumbledore’s farewell wel echt prachtig en mooier dan in het boek, alhoewel denk ik dat dat meer komt vanwege die fenomenale score van Nicholas Hooper, écht prachtig gewoon. Maar verder hebben ze een spectaculair stuk er uit gelaten, namelijk het gevecht in de astronomie toren. In het boek is het een spectaculair gevecht tussen de schouwers en de dooddoeners.

Verder vond ik de film wederom vermakelijk en is het toch een wat luchtigere film ondanks het donkere kleurpallet wat passend is voor de film. Met name Dumbledore en Harry in de cave was top. Gambon zette in dit deel wel zijn beste prestatie als Dumbledore neer. Ook het verhaal over de 7 horcruxes is goed en duidelijk uitgewerkt in de film.

Qua cast was het wederom van een hoog niveau. Vond Radcliffe wel iets minder in deze film ten opzichte van de vorige, maar hij heeft ook zelf gezegd waarom zijn acteren in dit deel zo eentonig was. Maar in dit deel is het wel met name Michael Gambon die de show steelt. Verder was Jim Broadbent als Slughorn ook erg goed en ook een interessant personage. Maar al met al vond ik dit deel wel wat minder dan de 3 voorgaande delen. Dat komt met name omdat Yates hier gewoon teveel is afgeweken van het bronmateriaal.

7.0

In dit deel komt mijn favoriete personage naar voren, Slughorn. Ook precies gespeeld zoals ik me had ingebeeld. De beste scènes zijn veelal met hem. Vermakelijk zijn ze ook. Sowieso is de toon soms opvallend luchtig, alsof dit nog even een stukje ontspanning mag zijn voor de storm van deel 7.
Er is minder plot in deze film (deels door heel boeiende scènes uit het verleden van Riddle niet te verfilmen) en daardoor is er des te meer ruimte voor de personages. Het gaat om verliefde stelletjes, een dineertje bij de professor en meer van dat soort fijne scènes. Hoe duister de toon ook is soms, hier is tijd voor en dat maakt de film heel genietbaar. Verder kent het einde ook een geweldig moment met die vuurzee van Dumbledore, wederom zien we een glimp van zijn kracht.
Radcliffe als acteur vind ik wat minder (weinig charisma vooral) en ook Grint als Weasley is soms strontvervelend, maar Watson straalt toch wel elk moment. 3,5*.

Wederom een behoorlijk teleurstellend deel onder de regie van Yates , je kan gerust stellen dat hij de Potter reeks

in een negatieve spiraal heeft getrokken .

Ik weet dat ik in herhaling val maar wederom raffelt yates de scenes maar vooral ook de plots op het irritante af af

Het plot over Voldemort zijn jeugd komt totaal niet tot zijn recht ( 1 bezoek van Tom aan die oude rijke heks ) is zelfs helemaal weg gelaten , de bewuste scenes zijn ook nog eens veel te kort , het moet altijd maar weer in sneltreinvaart voorbij gaan , waarom ? .

Hetzelfde gaat ook op voor het halfbloedprins plot , het jaloers plot tussen Hermelien en Ron , en zelfs het Malfidus plot komt er niet lekker uit .

Het Ron en Hermelien plot is voor sommigen mischien niet boeiend maar wel een onderdeel van de vriendschap tussen de 3 hoofdpersonen , hoe dit liefdesplot er echter doorheen word gejaagd is stompzinnig .

Maar ondertussen wel weer scenes toevoegen ( zoals die aanval bij de Wemels ) die er niet in thuishoren .

Wat een frustratie om het boek zo waardeloos verfilmd te zien .

Harry Potter [Daniel Radcliffe] geeft nu zelf lessen aan beginnende leerlingen en maakt kennis met Horace Slughorn [Jim Broadbent], een oude professor die op uitnodiging van Dumbledore [Michael Gambon] terugkeert. Slughorn blijkt de sleutel te zijn tot cruciale informatie over Voldemort en Harry krijgt opdracht om dat geheim aan Slughorns geheugen te ontfutselen. In de wetenschap dat Sirius Black [Gary Oldman] zijn leven voor hem heeft opgeofferd, krijgt Harry steeds meer het gevoel dat hij de verantwoordelijkheid voor de strijd tegen Voldemort alleen moet dragen. Sirius Snape legt een onbreekbare eed af waardoor zijn loyaliteit aan The Order of the Phoenix in het geding komt te staan en Draco Melfoy sluit zich na de vernedering van zijn vader [Jason Isaacs] aan bij Voldemort. De aankondiging van het eindejaarsbal zet de vriendschap tussen Ron en Hermione onder druk. Goed gemaakt en geacteerd met enkele spannende momenten, maar dit is vooral een opwarmertje voor de grote finale in The Deathly Hallows.

Bij ieder deel blijkt telkens weer het mooiste voor het laatst bewaard, de spreekwoordelijke kers op de taart. In The Prisoner of Azkaban de aanval van de Dementors in het Verboden Bos, in The Goblet of Fire de herrijzenis van Jeweetwel op het kerkhof van Havermouth, in The Order of The Phoenix het duel tussen Dumbledore en Voldemort in het Atrium van het Ministerie. Ook in dit deel worden alle registers weer opengetrokken. Dumbledore die in de grot een zee van vuur uit zijn toverstok tevoorschijn tovert, om Harry te redden. Alsof hij een reusachtige suikerspin van vlammen aan het draaien is.
Wie de boeken gelezen heeft zal niet ontgaan hoeveel er in de films verloren gaat van het verhaal: de verwikkeling rond de stokken bijvoorbeeld of het feit dat Harry Sneep maar blijft wantrouwen, wat Dumbledore ook zegt. Het komt allemaal niet goed uit de verf.
Radcliffe acteert deze keer opvallend beter, veel natuurlijker, minder houterig, wat misschien nog het beste te zien is op het moment dat hij een geluksdrankje inneemt en zich daardoor veel losser en onbevreesder gedraagt.
Tot slot nog het volgende, over de scène waarin Dumbledore de jonge Tom Riddle bezoekt in het weeshuis en hij de jongen vraagt: 'You can do things, can't you Tom?' Waarop de jongen antwoordt dat hij mensen pijn kan doen en... "dieren kan laten doen wat hij wil, zonder ze te trainen". Goed van Rowling dat ze dit er tussen heeft gestopt.

Poeh zeg, wat een overhypete franchise. Ik ben nog steeds niet onder de indruk. Het blijft een veredelde kinderserie.

Als we de scores hier op Moviemeter bekijken zou dit de slechtste film zijn, maar dat vind ik dus helemaal niet het geval. Volgens mij is dit net de allerbeste (al is het wel lastig tegen Steen der Wijzen wat voor mij een grote nostalgische waarde heeft). Hier gebeurt behoorlijk veel en de drama is samen met Carlo Kannewasser's dood in Goblet of Fire wellicht het beste hier. Helaas moet ik bekennen dat ik volgens mij nooit het zesde boek gelezen heb. Ik denk wel dat er nog meer in had gezeten. Zeker Sneep blijft toch een onderbelicht personage lijkt me. Perkamentus komt hier eindelijk eens goed op de voorgrond wat wel vet was. Zijn dood komt dan ook wel binnen.

Vond dit deel dan net weer wat minder, op naar de finale

[quote]MindlessAssassin schreef:

David Yates doet eigenlijk exact het tegenovergestelde van wat hij met het vorige deel deed. Een minder boek omtoveren tot een betere film, hier maakt hij van een spectaculair boek een mindere film.

Algemeen wordt dit deel beschouwd als de ‘minste’ uit de reeks. Meestal om een en dezelfde reden: Het weglaten van Voldemort origins & de tiener romantiek.

Toch wil ik mijn statement voorgaand aanpassen. Want, bij een (100e) herziening vind ik deze film eigenlijk enorm ondergewaardeerd. De cinematografie is bijzonder en toonaangevend voor waar de reeks inmiddels is beland. Ook is dit het enige deel met deze saturatie, wat perfect past bij de toon van de film. Qua score, steekt dit deel met kop & schouders boven de rest uit. ‘Harry & Hermione’ & ‘Dumbledore’s farewell’ zijn écht een van de prachtigste score’s die ik ooit heb gehoord. Ook het acteerwerk van ook minder sympathieke personages (zoals Tom Felton) is zonder meer, uitstekend. Tuurlijk is het weglaten van Tom Riddle/Voldemort, gehele origin story een domme keuze geweest, maar desalniettemin zou ik dit deel toch wel hoger rangschikken, dan hier en elders word gedaan. Het is misschien wel naast de ‘Prisoners of Azkaban’ de meeste bijzondere uit de reeks

Wat mij betreft (tot nu toe) de beste Potter uit de serie. In ieder gevel (gelukkig) een stuk beter dan het vorige deel dat me teleurstelde.

Het verhaal boeit meer, minder (bijna geen) kinderachtige scenes, meer spanning en ook het coming of age thema wordt een stuk beter vormgegeven. Helaas begint het wel op te vallen dat Radcliffe eigenlijk niet zo'n beste acteur is. Vooral lachen gaat hem moeilijk af (het wordt een vreemde spierkramp rond z'n kaak met blote tanden) en ook hoe hij reageert op emoties om hem heen is weinig empatisch. Alsof hij zelf (als mens) nog niet zo goed weet hoe hij hier mee moet omgaan. Maar goed, voor de rest, een uitstekende film. Soms had de film moeite om met de complexiteit om te gaan die ze zelf gecreëerd heeft en wordt het verhaal op een stripverhaal-achtige manier verteld waarbij je de overgangen zelf moet raden (ze staan op een eenzame rots in zee en in de volgende scene lopen ze door een grot, je ziet het bootje op het water en plotseling zijn ze weer op een eilandje). Het haalt de flow er af en toe wat uit. Voor de rest een voorzetting van de andere delen en je weet inmiddels wat je min of meer kunt verwachten. Hier is het alleen wat beter gelukt dan in het vorige deel. Voor mij 4 sterren.

Deel 6 alweer in de Harry Potter filmreeks en ik merk bij mijn herzieningen een forse Harry Potter-moeheid. Het is gewoon ondanks dat het vakkundig is gemaakt niet mijn reeks.

Toch kijkt het telkens best goed weg, ook al duurt zo'n beetje elk deel veel te lang. Er zit wel karakterontwikkeling in en de wereld zelf blijft natuurlijk magisch (pun intended!).

Maar het voelt ook allemaal wel erg onbelangrijk aan, na zes films heb ik nou niet het idee dat er echt verschrikkelijk zware belangen zijn voor de personages. Voor mijn gevoel is deze Half-Blood Prince weer wat luchtiger en kleinschaliger en dat werkt misschien wel beter. De chemie tussen Harry, Ron en Hermoine blijft de kracht van de reeks en houdt het te kijken. Die laatste twee zijn overigens wel de betere acteurs, Radcliffe heeft natuurlijk de iconische hoofdrol maar het is nou niet dat ik zeer onder de indruk van het acteren ben. Maar het is wel voldoende, zijn films zullen over 50 jaar nog steeds bekeken worden.

Nu op naar de twee slotdelen en dan ben ik gewoon blij dat het er allemaal weer op zit.

3,5* (was 4*)