Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 158 minuten
Oorsprong:
Denemarken / Zweden / Frankrijk / Nederland / Noorwegen / IJsland / Spanje
Geregisseerd door: Lars von Trier
Met onder meer: Emily Watson, Stellan Skarsgård en Katrin Cartlidge
IMDb beoordeling: 7,8 (71.383)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 29 augustus 1996
On Demand:
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Breaking the Waves
"Love is a mighty power."
Bess, een naïef, kinderlijk meisje dat gelooft dat ze in direct contact staat met God, is opgevoed in een streng religieus Schotse plattelandsgemeenschap aan het begin van de jaren '70. Wanneer zij verliefd wordt op Jan, een arbeider op een olieplatform en man van de wereld, trouwen zij tegen de wil van de dorpsgemeenschap toch met elkaar. Na de gelukkige wittebroodsdagen moet Jan terug naar het olieplatform. Sneller dan verwacht keert hij bij haar terug als hij betrokken raakt bij een ernstig ongeluk en volledig verlamd is. Met Jan gaat het steeds slechter, hij zweeft tussen leven en dood. Bess gaat steeds verder in haar streven om Jan te redden...
Externe links
Acteurs en actrices
Bess McNeill
Jan Nyman
Dodo McNeill
Terry
Dr. Richardson
Priest
Mother
Sadistic Sailor
Pits
Pim
Video's en trailers
Reviews & comments
yorgos.dalman
-
- 980 berichten
- 0 stemmen
Over 15 jaar wellicht?
Corcicus
-
- 2551 berichten
- 3556 stemmen
Een heel artistieke versie van het verhaal van Abraham en Isaac door de ogen van von Triers landgenoot Kierkegaard. Zonder de filosofische verwijzingen en lagen was dit voor mij gewoon een doodsaai drama geweest over een niet al te snugger meisje en haar onfortuinlijke vriend.
Raar dat ik nog niemand anders over Kierkegaard heb horen spreken hier op MM. De overduidelijke aanwezigheid van één van mijn favoriete filosofen is net wat deze film zo sterk maakt.
Lienos
-
- 48 berichten
- 0 stemmen
Schitterende aangrijpende film.
Absoluut geen film voor erg gevoelige mensen. Op deze mensen kan deze film een traumatische
uitwerking hebben.
Ik vond hem zo ontzettend goed "dat ik hem nooit weer wil zien" als je begrijpt wat ik bedoel.
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5409 stemmen
Von Trier is een van de grootste vernieuwers van de huidige filmmakers. Hij zit zo boordevol visie en ideeën dat zijn films er soms een beetje last van hebben. Toch levert het vaak ook mooie momenten op. Ik ben absoluut positiever dan negatief over zijn werk, maar ik begrijp critici wel.
Bovenstaande geldt voor al zijn films, dus ook voor Breaking the Waves, zo bleek in elk geval. Het verhaal is zo gedramatiseerd dat het realisme er wat hinder van ondervindt. Ik geloof op een gegeven moment amper in de echtheid van de personages. De overtuiging dat zoiets al een keer gebeurd is of zou kunnen plaatsvinden, ontbreekt bij mij. Toch liet het me niet (geheel) onberoerd. Het zijn ook meer archetypen dan echte personages en gebeurtenissen. Dan lijkt het al gauw pretentieus. En eigenlijk is het dat ook wel, maar het wordt er niet minder (misschien juist wel meer) interessant op. Breaking the Waves is zo sterk gestileerd, zowel visueel als inhoudelijk, dat je moeilijk onbewogen kunt kijken. Of je het nu ruk of geweldig vindt, het doet wel wat met je. Het ergert, fascineert, jeukt, stimuleert. En dat gevoel kan ook tijdens het kijken nog wel omslaan. Hij stopt zijn film vol met dingen omdat ie de aandacht wil. Het dogma-achtige camerawerk, de hoofdstukindeling met computergeanimeerde landschappen met stemmige popmuziek, zo nu en dan even in de camera kijken. De kerkbellen. Vond deze voorbeelden trouwens allemaal wel werken. Dat geldt voor deze film voor mij persoonlijk trouwens toch wel.
Voor Von Trier is alleen karakterontwikkeling niet genoeg. Hij koppelt het lijden van zijn hoofdpersoon aan een religieuze zelfopoffering. Niet oninteressant, maar nogal naïef. Om dat dan toch weer te laten werken is ons hoofdpersonage nogal naïef (en misschien wel niet helemaal 100% in orde), maar dat geloofde ik dan weer niet helemaal. Vond het ietwat bedacht.
Aanvankelijk begint het eigenlijk met een kritische blik op de striktheid van religie. In dit geval hoe mensen een verkeerde invulling kunnen geven aan geloof door door te slaan in gebruiken en regels waarvan ik me niet kan voorstellen dat God het zo zou willen, mocht ie al bestaan (en anders is het een lul). In het vervolg van de film gaat von Trier verder door te laten zien wat het hoofdpersonage aan schade ondervindt door de bekrompen opvoeding en het misplaatste van religieuze boetedoening. Daar was dus wel enige naïviteit voor nodig en dat geloofde ik dus niet helemaal.
Von Trier zei ooit eens; "in hoeverre is het acteren als je iemand vraagt iets echt te doen?" Hij vraagt veel van Watson en je ziet in een aantal scenes het ongemak er van alle kanten aan af. Wel erg sterk geacteerd trouwens, zoals eigenlijk altijd door de vrouwen in een von Trier.
Jammer dat ik zijn oeuvre door elkaar heen heb gezien / aan het zien ben. Hij is continu zo duidelijk in beweging en is zijn methoden wat mij betreft aan het verfijnen (vind Melancholia en vooral Anti Christ het best). Zoals vaker ben ik een beetje in tweestrijd, maar opnieuw geven de pluspunten absoluut de doorslag en ditmaal zelfs ruimschoots. Voor deze film een nipte 4 sterren.
yorgos.dalman
-
- 980 berichten
- 0 stemmen
@ mister blonde,
ben benieuwd wat je dan van het sterk gestileerde The element of crime vindt. Deze en Breaking the waves vind ik echt Von Trier op zijn best.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Het indrukwekkende debuut van Emily Watson en de journalistieke regie van Lars von Trier. Naast de gesprekken van Bess met God en de harde climax, zijn dat de zaken, die mij het meeste zullen bijblijven van deze emotionele film over de onvoorwaardelijke liefde van een zwakbegaafde, diep religieuze jonge vrouw voor haar sarcastische echtgenoot. Een aangrijpend verhaal, die evenwel lijdt aan een gebrek aan geloofwaardigheid.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
De negatieve gevoelens die ik al had over Von Trier worden alleen maar versterkt: voor mij was dit een barslechte film, waaraan ik me om tal van redenen vreselijk heb geërgerd. Ik sluit me dus aan bij FisherKing, Wibro e.a.
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Heb wellicht de laatste tijd iets teveel films van Lars von Trier gezien, want dit deed me helemaal niks, terwijl zijn films wel het van het indringende moeten hebben. Emily Watson en Stellan Skarsgard zijn net getrouwd in een zeer christelijk dorpje. Hij krijgt een ernstig ongeluk op een boorplatform en Watson die toch mentaal niet helemaal top was, verandert in een labiel wrak. Ze hoereert zichzelf en ondertussen wordt de ene huilbui afgewisseld door de andere. Mjah, vond het met 2,5 uur speelduur niet al te boeiend.
Movsin
-
- 7704 berichten
- 8096 stemmen
Von Trier verheft een melodramatisch gegeven ver boven de klassieke status van het genre en pompt er terzelfdertijd een pak, traditiegetrouw choquerende ideeën en beelden in : het contact van het hoofdpersonage met God, de besluiten en daden die daaruit voortvloeien en de onwaarschijnlijke slaafse liefde voor haar man, de dramatische slotscènes en de striemende kritiek op de kerkgemeenschap.
Schitterend camerawerk, originele vondsten in de opbouw van de verschillende delen, meeslepende muziek en vooral een Emily Watson die met drie belangrijke nominaties nog werd tekort gedaan.
Lars von Trier een cineast die iets te vertellen en te tonen heeft.
SturyNijmegen
-
- 134 berichten
- 555 stemmen
Prachtige film, het drama ligt er heel dik bovenop, evenals de geloofwaardigheid maar wat zou het. De film sleept je mee door alle ellende en de daarbij behorende mooie beelden en muziek. Een van de beste van Lars von Trier.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Smaakt gelijk naar meer, direct zin in een inhaalslag met de andere von Triers die ik nog nooit gezien heb. Ik leefde zo mee met Watson.
knusse stoel
-
- 3142 berichten
- 3751 stemmen
Prima film waar we veel plezier (positieve zin) mee hebben gehad!
pjutter
-
- 598 berichten
- 3147 stemmen
Eigenlijk wilde ik 3,5 ster geven, maar die beelden tussen in met de muziek + 0,5.
Wat een schilderijen waren dat zeg
Blablaland
-
- 26 berichten
- 18 stemmen
Na het zien van deze dilm spontaan een week depri geweest. Waarom maken mensen zo'n film, verzinnen ze zo'n verhaal alsof we onvoldoende echte ellende in de wereld is. Nu jaren later voel ik de vieze smaak en het rottende gevoel dat deze film gaf nog in mijn Lijf. Ja dat is een hele prestatie. Voor sommige misschien vijf sterren, maar omdat de moraal van het verhaal mij ontgaat een ster. Prima om me misselijk te voelen na een film over de holocaust, oorlog maar niet hiervoor.
GoodOldJack
-
- 1206 berichten
- 4492 stemmen
Hij doet het toch weer Von Trier, mij in een mum van tijd hélemaal meekrijgen in "zijn" wereld, dit alles zonder veel special effects, muziek, ontploffingen, ... . Maar wel met acteurs en actrices die de ziel uit hun lijf acteren. Met een verhaal doorspekt met allerlei emoties die écht lijken. Wat een casting ook weer, Emily Watson = Bess. Oprecht kippenvel het laatste kwartier, iets dat me niet zo gek vaak overkomt. Misschien nét niet het niveau van zijn meesterwerken als Dogville en Melancholia maar het komt verdomd dicht in de buurt.
Voor mensen die een vrolijke zomerfilm verwachten, overslaan, maar voor al de rest, aanrader!
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4697 stemmen
Breaking the waves is een vrij toegankelijke film van Lars von Trier waarbij het dramagehalte hoog opspeelt, maar nergens het randje opzoekt of erover gaat. De film greep me mee van in het begin waardoor het geen moment verveelde en ik me betrokken voelde bij het duo Bess en Jan. De debuterende Emily Watson presenteert een geloofwaardig diepreligieus personage waarbij haar onschuld, liefde en naïviteit centraal staat. Haar intimiteit met Jan is innemend en zeer sterk.
Hoewel de film over religie gaat, wordt religie niet zomaar afgebroken door von Trier. Dit is geen atheïstische film, wel wordt de waanzin van het geloofsfanatisme aan de kaak gesteld zoals dat nog wel meer gebeurde in onder meer het jaren 60-70 in de Angelsaksische landen. Ook the Magdalene Sisters is daar een goed voorbeeld van.
Op filmisch vlak doet de film nogal oubollig aan met verouderde beelden, sobere technieken waardoor de principes van dogma naar boven komen. Het draagt bij tot de troosteloze antipathieke sfeer in de film. Alleen de liefdesrelatie tussen Bess en Jan zorgen voor een lichtpunt in het conservatieve Schotland van destijds. Vrouwen werden ook als minderwaardig beschouwd omdat ze niet mochten spreken in de kerk of aanwezig mochten zijn bij uitvaarten. Degoutant waren dan ook de wederkerende woorden bij een begrafenis waarbij een overleden ongelukkige werd toegesproken als: “Je was een zondaar, en je verdient je plekje in de hel."
De metamorfose van Bess is aangrijpend en haar motieven zijn niet geheel duidelijk. Uiteraard is haar krachtbron de liefde voor Jan, maar ook haar zwakzinnigheid en psychoses maken deel uit van haar acties. Ze bloeit dan ook helemaal open bij Jan waarbij ze de grenzen van haar seksuele driften en identiteit ontdekt. Dit wordt haar niet in dank afgenomen Religie is een middel om mensen te onderwerpen. Wie niet leeft volgens de regels van de (kerk)gemeenschap wordt zonder pardon een paria en wordt uitgestoten. Breaking the waves is een meeslepend drama van von Trier waarbij hij net als in zijn andere films een duidelijke boodschap of maatschappijkritiek naar voren schuift. Een aanrader!
korenbloem02
-
- 697 berichten
- 1763 stemmen
Zeer sterke en vooral technische film, die niet altijd even goed weet te raken. Het nadeel van dit soort minimalistische nihilisme, is dat het ook geen duidelijk emotief moraal aan stipt, behalve het nutteloos lijden (bestaan) en hier zingeving aan te geven. En toch zit er iets liefs en genade, hoop- en begripvol in de film. Sterke film zoals ik al stelde
missl
-
- 3868 berichten
- 5323 stemmen
Een labiele vrouw die gaat trouwen met een man, vervolgens vliegt alles zo uit de bocht dat dit mij niet kon bekoren.
Baboesjka
-
- 891 berichten
- 1613 stemmen
Dit is erg mijn ding. Ik moet zeggen dat ik het aan het begin moeilijk vond om erin te komen. Ik was er misschien niet helemaal voor in de stemming en ik moest het verhaal en de personages nog leren kennen. Ik heb de film de volgende dag verder gekeken en ineens had het mij helemaal in zijn greep. Emily Watson, Stellan Skarsgard en de andere acteurs spelen ontzettend goed. Ze kruipen helemaal in hun rol, en qua beeld wordt het ook zo rauw en realistisch gebracht. Bess is een personage dat mij erg trekt. Intrigerend door haar doen en laten, niet alledaags. Het verhaal zit vol emoties, die overtuigend tot uiting komen. Toen ik het eenmaal écht boeiend vond, werd het alleen maar boeiender, aangrijpender, en ik ben er enorm door geraakt. Ik vind het intens verdrietig. Dit is zo’n film die mij nog lang bezig zal houden. Heel sterk! 4,5*
clubsport
-
- 3175 berichten
- 6559 stemmen
dit wist mij toch wat meer te boeien dan ik aanvangkelijk had verwacht maar het is en blijft een zwaar drama waarin bitter weinig te lachen valt .
Toch vind ik het personage van Watson lastig om te kunnen doorgronden , aanvangkelijk lijkt ze een verwend narcistisch kind gevangen in een volwassen lichaam , gaandeweg word ze toch steeds sympathieker neergezet maar de verandering is zodanig dat het moeilijk is om het serieus te kunnen nemen .
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4130 stemmen
De Criterion editie gezien, dat betekent "Life on Mars" in de epiloog.
Zwaar en intens melodrama van Von Trier (nochtans geen regisseur waar ik anders veel lof voor over heb), met een glansrol van Emily Watson. Ik zie nonkel Lars al dit mooie verhaal vertellen aan zijn beste vrienden rond de open haard om de avond op te fleuren. Hij wil denk ik vertellen dat godsdienst niet altijd iets goeds is en zelfs onrechtvaardig kan zijn wanneer ze teveel macht heeft in de gemeenschap, want de liefde tussen Bess en Jan is een liefde van mythische proporties die wreed op de proef gesteld wordt.
Liefde is "zich opofferen voor" en dat doet Bess uiteindelijk ook , waardoor ze uiteindelijk meer devotie heeft getoond dan wie dan ook in haar gemeenschap. Je kan er alleen om wenen dat ze op het einde naar de hel verwezen wordt . Godzijdank heeft de regisseur ons bespaard van wat er zich in dat schip heeft afgespeeld.
Nu vond ik het wel wat jammer dat Bess een psychiatrische voorgeschiedenis meekreeg en eigenlijk mentaal niet helemaal oké was (er wordt bvb over een eerdere internering gesproken). Niet dat het een probleem vormt, maar dan stel je je toch wel de vraag of die liefde niet eerder een ziekelijk trekje is. De Schotse landschappen versterken de droefheid van dit verhaal en wat ik wel mooi vond waren die hoofdstuk intro's ondersteund door bekende nummertjes. Mooi gedaan zeg. Dit is de eerste van Von Trier die me ook wist te raken.
Serpicos
-
- 1064 berichten
- 3465 stemmen
In de nasleep van Dogville gekeken, die een diepe indruk op me achterliet.
Wat mij betreft na de acht films die ik zag van hem von Triers minste, op Direktøren for Det Hele na. Daarbij moet gezegd worden dat de film wederom een mooie structuur en uitmuntende acteerprestaties heeft en het gewoon ook een interessante film is. Setting en stemming zijn geweldig neergezet, maar het verloop van het verhaal stond me tegen. Hierdoor werd ik minder meegevoerd in het verhaal. De achterliggende boodschap had hierdoor ook niet het gewenste effect op mij, alhoewel ik nuchter gezien het grotendeels eens ben met von Triers visie over het onderwerp (religie).
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Om een of andere reden had ik deze nog nooit gezien. Waarschijnlijk komt dat omdat de film te boek staat als weinig vrolijk en een Von Trier toch altijd wel om een bepaalde mindset vraagt. Nu hou ik wel van feel bad films en vind in Von Trier films vaak erg sterk. Al heeft hij me nog geen enkele keer tot herziening weten te brengen. De kost is zwaar. Zo ook dus deze.
Maar wat een fantastische film is. Er is natuurlijk al genoeg over geschreven maar de geweldige rol van Emily Watson, het rake camerawerk van Robbie Muller, de sterke muzikale intermezzo’s, maar toch ook bovenal het script en de regie verdienen niks dan pluimen. Sterk hartverscheurend, maar uiteindelijk ook ontroerende prachtfilm!.
Dikke 4,5*
Shadowed
-
- 8385 berichten
- 5269 stemmen
Op niveau.
Lars von Trier is ondertussen een regisseur geworden die ik blindelings vertrouw. Tot nu toe drie films van hem mogen aanschouwen en alle drie waren sterke producten. Misschien dat zijn humor bij vele kijkers in het verkeerde keelgat is geschoten (begrijpelijk) maar dat brengt het niveau van zijn regiecarrière nergens in gevaar.
Leuk om Watson ook in deze rol te zien. Eigenlijk zowat perfect voor haar geknipt, maar aangezien dit een veel vroegere rol voor haar was ga ik ervanuit dat Von Trier dit zelf nog niet echt wist. Ze past werkelijk perfect. Wellicht dat 158 minuten lang een close-up van haar personage een wat uitrekkend effect heeft, maar uiteindelijk speelt ze sterk en weet ze zonder moeite haar personage bijzonder en interessant te houden.
Verder is het verhaal op een manier gebracht dat het allemaal bijzonder realistisch en echt aanvoelt. Je zal als kijker overgoten worden met dramatiek en zware gebeurtenissen in deze film. Allemaal uitgerekt over een lange speelduur en elkaar snel opvolgend. Vrolijk zal je dan ook waarschijnlijk niet van deze film worden, maar dat is dan ook een trademark die Von Trier meerdere malen lijkt in te zetten en ook hier werkt het goed.
Het voornaamste voordeel is dat het inhoudelijke gewoon weet te werken. De film vraagt wat van je aandacht en niet elke sequentie boeit evenveel, maar verder is het best intrigerend om te volgen waar Watson nu heengaat. Een echte impact liet het niet achter en de film zal ook niet al te lang bijblijven, maar dat neemt niet weg dat het goed in elkaar steekt en de toon sterk weet te hanteren. Misschien iets meer moeite in het camerawerk en ik had een 0,5* extra gegeven.
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Toch een beetje de doorbraakfilm van von Trier, die toen net het Dogma manifest had ondertekend. Met Dogma heeft de film weinig te maken, maar ik heb dat manifest nooit zo serieus genomen (al zijn er natuurlijk wel een paar sterke films uit voortgekomen). Breaking the Waves moet het vooral hebben van de compromisloze stijl van de regisseur, het Noord-Schotse landschap en de sterke rol van Watson. Ze deed me denken aan Giulietta Masina in La Strada, speelt een beetje hetzelfde type ook (wereldvreemd, vermoeden van lichte handicap). Skarsgard is ook goed als Jan, maar die is dat eigenlijk in elke film wel, en dat geldt in mindere mate voor de vroeg overleden Cartlidge. Veel typische von Trier ingrediënten, zoals de indeling in hoofdstukken en thema's als seks, religie en afwijzing door de maatschappij.
De film duurt nogal lang en her en der worden wat steken laten vallen (de liefdesverklaring van Dr Richardson was bv wel een echte mispeer) maar deze von Trier staat nog steeds als een huis.
Dievegge
-
- 3000 berichten
- 7699 stemmen
Het typisch Deense gebruik van de handcamera doet het trouwfeest lijken op een amateuristische familievideo. Dat geeft het gevoel dat je er zelf bij bent. Het eiland Skye en de noordelijke kuststreek van Schotland zijn een mooi decor. De plaatselijke bevolking is argwanend tegen de buitenlandse verloofde. Godsdienst wordt op twee manieren benaderd: de rigoureuze opvatting van de gemeenschap tegenover de persoonlijke spiritualiteit van Bess. Emily Watson legt een kinderlijke eenvoud in haar complexe rol. De hits uit die periode bevestigen de tijdgeest, al hebben ze niks met Schotland te maken. Het eerste uur is boeiend, maar daarna wordt het wel heel somber en statisch. Von Trier heeft later nog betere dingen gemaakt, maar z'n eigen stijl was hier reeds gevormd.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
De film duurt lang en bouwt dan ook langzaam op maar heeft vanaf het begin alle kenmerken van een meesterwerk vanwege een bijzondere stijl – de film is lichtelijk vervreemdend door de onrustige en zelfs schokkerige handy held camera die echter precies de natuurlijke beweging van het oog volgt, door een Emily Watson die regelmatig in de camera kijkt en door de pophits bij de verschillende titels die alle de illusie doorbreken en benadrukken dat je naar een film kijkt – en een intrigerende Bess die lichtelijk geestelijk gehandicapt (‘stupid’) is en juist daarom het strenge protestantse geloof van haar dorp eigen maakt, de volmaaktheid van Jezus benadert en die sterft aan haar ‘stoornis van pure goedheid’ terwijl de predikers van de kerk – de Farizeëers – haar verstoten en begraven als een zondares. De film heeft daarmee dezelfde thematiek als bv. The Green Mile (Film, 1999) maar deze is fel realistisch en grauw in plaats van magisch realistisch, al meent Bessy dat ze direct in contact staat met God waardoor ze magisch denkt (en de film suggereert dat ze gelijk heeft).
De paradox van de film is dat Bessy zo goed is dat ze zelfs de duivel dient: ze is als een bakvis die zich prostitueert om haar pooier gelukkig te maken maar bovenal offert ze zich op voor de ander vanuit haar geloof of indocrinatie dat egoïsme een zonde is c.q. dat God liefde de dood laat overwinnen (welke liefde echter wordt geperverteerd tot een proxy-liefde). Daarbij is eigenlijk niemand slecht in de film: iedereen heeft goede intenties en houdt van Bessy hetgeen de film een tragedie maakt in Hegeliaanse zin waarin verschillende noties van het goede met elkaar botsen en het onderspit delven. De film heeft daarmee een rijke thematiek en is onthutsend in z’n lelijke realisme alsmede aangrijpend in z'n tragiek: het is een film als mokerslag.
Lavrot
-
- 659 berichten
- 0 stemmen
Deze film dan eindelijk eens gezien. Mag ik het een beproeving noemen? Slechts de intermezzo's om van hoofdstuk naar hoofdstuk over te gaan bieden een moment van verlichting. Von Trier is uiteraard niet de meest lichtvoetige cineast uit het donkere noorden, dus mag het geen verrassing heten dat hij hier zijn inktzwarte gal spuugt over ... de kerk.
Tegenover de kleingeestigheid van de goegemeente en met name de schriftgeleerde stelt hij de naïeve onschuld van de (goed)gelovige Bess, die verliefd wordt op buitenstaander Jan. In den beginne giet hij hun liefde in een bijna dierlijk lust, begeerte, in een fysiek orgastisch ritueel. Maar het is Bess die met haar hoofd toch dicht bij haar God blijft: ze dankt hem letterlijk voor deze door hem geschonken liefde. Uiteindelijk ontspoort hun liefdesverhaal door een satanische interventie van God. Bess voelt zich schuldig vanwege haar smeekbeden om Jan volledig in te lijven, tot haar beschikking te stellen. Het fysieke is in een klap van tafel geveegd en de twee geliefden moeten uit een ander vaatje tappen. Voor Bess minder een probleem dan voor Jan, die het vleselijke verlangen niet uit zijn geest weet te bannen.
Om Jan niet te verliezen doet Bess alles, maar dan ook letterlijk alles om hem te "plezieren," om zijn levenslust op te wekken. Ze vernedert zichzelf tot het laagste, zeker in de ogen van de godvrezende gemeenschap.
Haar opofferingen zijn er uiteindelijk te veel aan, maar in haar beleving beloont God dit door "wonderen" te laten gebeuren. De toevalligheden die in het perspectief van Bess als Gods interventies beschouwd werden, pasten perfect in het totale plaatje, maar met dat laatste "wonder" vloog Von Trier lelijk uit de bocht.
Al met al blijft Von Triers aanklacht tegen de kerk een intense cinematografische beleving.
nadrin
-
- 1261 berichten
- 1294 stemmen
De film is intussen flink gedateerd kwa camerawerk e. D.
Maar alleen al voor de uitstekende vertolking van Bessie moet je deze film zien.
nijkerkbert
-
- 468 berichten
- 645 stemmen
Indrukwekkende acteerprestatie van Emily Watson in de rol van de naïeve Bess!
Mooi uitgewerkt in de 7 hoofdstukken.
Enkel het laatste hoofdstuk kon me niet echt bekoren maar ala, toch een 3,5☆
frans123
-
- 3854 berichten
- 1000 stemmen
"Niet God of Allah zijn vertegenwoordigers van het kwaad maar hun nare medewerkers"
Een film die tegen melo drama aanhikt ,maar overeind wordt gehouden door een fantastische Watson. Watson is Bess . Als er ooit een acteur/actrice gestalte heeft gegeven aan een geloofwaardig personage is zij het wel. Zij draagt in haar eentje de bijna drie uur durende film. Veel te lang natuurlijk, want het verhaal is mager en niet boeiend. Ik heb ook aardig door gezapt..Hulde voor Watson , ( die in deze film haar debuut maakt begrijp ik achteraf.)
adso
-
- 472 berichten
- 9390 stemmen
"Niet God of Allah zijn vertegenwoordigers van het kwaad maar hun nare medewerkers"
Een film die tegen melo drama aanhikt ,maar overeind wordt gehouden door een fantastische Watson. Watson is Bess . Als er ooit een acteur/actrice gestalte heeft gegeven aan een geloofwaardig personage is zij het wel. Zij draagt in haar eentje de bijna drie uur durende film. Veel te lang natuurlijk, want het verhaal is mager en niet boeiend. Ik heb ook aardig door gezapt..Hulde voor Watson , ( die in deze film haar debuut maakt begrijp ik achteraf.)
Door gezapt... En dan toch 3,5... Contradictio in terminis of wat?
Bekijk ook
O.J.: Made in America
Documentaire / Biografie, 2016
47 reacties
Festen
Drama, 1998
815 reacties
Riget
Horror / Mystery, 1994
70 reacties
Le Scaphandre et le Papillon
Drama / Biografie, 2007
211 reacties
The Straight Story
Drama / Roadmovie, 1999
569 reacties
Christiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo
Drama, 1981
531 reacties
Gerelateerde tags
underdogschotlandprostituerenparaplegictraditieexcommunication ouder-kindrelatieauthorityjaren 70maatschappijsterven en doodgeloofprayercoerciongodpriesterkerkpolyamorydisabledoil rig oil platform scottish highlands
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.