The Straight Story (1999)

Ge hebt gelijk. Maar voor mij was dit eigenlijk niet ruziën. Ik probeerde eigenlijk alleen maar mijn mening (nog niet eens een negatieve mening) te verdedigen. Ik heb nooit begrepen waarom iemand zo hartstochtelijk en energiek een film die hij verafgood gaat verdedigen. Als iemand anders een film waardeloos vindt en ik deze weergaloos super, dan reageer ik daar omzeggens nooit op. Maar hier kon ik niet anders dan de aanval te pareren

Aan de hand van een gebrekkige redenering een oordeel geven over het oordeel van anderen en als je daar op gewezen wordt doen alsof het alleen over de film ging is niet pareren maar rond de hete brij heen draaien. Je gesprekspartner daarbij kleinerend 'jongen' en 'fanboy' noemen is een doorzichtige en mislukte poging om ad hominem toch wat gewicht in de schaal te leggen. Wel knullig dat je dan als gestoken door een wesp reageert als ik je op mijn beurt knul noem.

Tja, als een redenering niet in je straatje past, zal het wel gebrekkig zijn, zeker. En ik wist niet dat fanboy kleinerend was En er is veel nodig om mij op te jagen. Dus die wesp was nog ver weg. Ik moet altijd lachen als iemand zo in de verdediging gaat over alleen maar een film.

En bij deze sluit ik deze conv af. Heb wel wat beters te doen Films kijken bijvoorbeeld.

Kunnen jullie deze discussie misschien verder voeren via dm?

Over de beoordeling van de 'fanboys':

Over de eigen beoordeling:

Blijkbaar vond 'ikkegoemikke' het nodig om een verklaring uit zijn mouw te schudden voor het verschil van 0,30 tussen de eigen stem en het 'hoge' stemgemiddelde. Na een grondige studie kwam hij tot de analyse dat anderen het als een melig EO prul hadden beoordeeld als er niet de naam Lynch op stond terwijl 'ikkegoemikke' louter inhoudelijk beoordeeld. Vandaar dus dat het stemgemiddelde 0,30 te hoog is. Maar ach, dat is de film toch wel gegund zekerst. Het zal niet zijn.

Leer eens lezen. Ik verdedig elke beoordeling hoger dan 3,5* omdat jij die beoordelingen niet serieus neemt.

Ik denk dat je toch veel mist in deze film die naast roadmovie toch vooral een tocht is langs het leven van Alvin en diens overpeinzingen. En al die drie dingen die jij noemt die volgrns jouw inhoudloos zijn zit wel degelijk een dubbele bodem in. De liftster is inderdaad weg en op weg naar huis vanwege Alvin's goed raad en inzicht eerder die avond. De ontmoeting met de fietsers staat symbool voor de confrontatie tussen jong en oud, bergen kunnen verzetten versus lichamelijke beperking, is er iets goeds aan oud worden? Volgens Alvin niet waarop het vervolgens draait om acceptatie. Het brandende huis voegt ook niets toe toch? Maar niets is minder waar vanwege het verhaal dat hij net vertelt heeft over brand met betrekking tot zijn dochter en dus zowaar als onheilsteken gezien kan worden en warempel Alvin verongelukt bijna. Dus de film met zijn gebeurtenissen is in tegenstelling tot wat jij ziet echt wel een weldoordacht geheel. En ja ik kan een goede Lynch heel erg waarderen, maar laat The Straight Story nu een Lynch onachtige film zijn, maar buiten dat wel een verrekt goede.

Dorothy, put the phone down!

Goh dat dit alweer zo'n oude film is, zien deed ik de film heel wat jaartjes geleden en voor zover ik me kan herinneren vond ik er toen niet zo gek veel aan, gut...een roadmovie waar in niet eens zo heel veel gebeurt. Iets waar ik anno 2023 wel anders tegen aan kijk, vergeten was ik de film wel een beetje tot ik hem een paar weken terug kwam bij de kringloop en trek kreeg naar een herkijk. Verbazingwekkend blijft dat dit een Lynch film betreft en daarmee iets dat buiten zijn normale werk valt.

En binnen dit waargebeurde verhaal krijgen we een niet minder voorspelbaar maar wel kostelijke beeld van het ouder worden met de gebruikelijke afspraak rond de buurtsoos. Te verwachten hoeft er geen dokter gebeld te worden, dure onderzoeken hoeven ook niet, steek natuurlijk naar het zorgsysteem want Alvin zal wel niet verzekerd zijn noch het kunnen betalen, en het autorijden ziet er ook niet soepel uit. Het nieuws rond broer wordt vervolgens stocijns ontvangen aangezien de band niet zo goed meer was, kennelijk moest het even rijpen met plan en uitvoering tot gevolg waarop deze roadmovie volledig op gang komt en net zo snel strand. Salliant detail dat de opnames daadwerkelijk gemaakt zijn op de route tussen de twee plaatsen.

Maar wie denkt dat dit slechts een roadtrip betreft moet toch even verder kijken, want buiten het feit dat Alvin een uitermate opgewekte en zachtaardige man is die gewoon weet wat hij wil, komt hij heel wat mensen tegen die een soort spiegelwerking blijken te zijn of met wie hij zijn eigen ervaring omtrent het leven kan delen en ze van advies kan voorzien. De reis is daarmee een reis die dubbelgelaagd is en waarin Alvin regelmatig in overpeinzing zit betreffende zijn eigen leven en waarschijnlijk tevreden is met wat hij er uitgehaald heeft, of beter gezegd dat hij een dankbaar mens is. Net als in In To The Wild is er met iedereen een soort van connectie met een bepaalde invloed en soms ook met feedback voor Alvin zelf zoals het geval met de andere veteraan wat toch echt wel een aangrijpende scene is rond twee mannen die zichzelf eindelijk bevrijden van een enorme molensteen. Maar voor humor is ook plek zoals de aanslag die Alvin pleegt op zijn eerste maaier die er jammerlijk mee ophoudt, en vooral is er een feelgood beeld van de hulpvaardige mens die maar al te graag een handje toe steekt, je zou bijna denken dat de mens nog niet zo'n slecht wezen is.

Binnen dit bijzondere en waargebeurde verhaal is Farnsworth natuurlijk zonder twijfel de leading man en doet dat met verve, sneu om dan te lezen dat de man een jaar na uitkomst een einde aan zijn leven maakte vanwege ziekte en ondragelijk pijn. De wetenschap daarvan geeft de film wel meer lading omdat Alvin dus echt ziek is, want Farnsworth moet hier al niet zuiver op de lever geweest zijn. Verder betreft The Straight Story een ongcompliceerd verhaal rond een opgewekte man met een sterk karakter en zal de moraal van het verhaal ongetwijfeld zijn dat het nooit te laat is om dingen goed te maken en plooien glad te strijken met op de achtergrond het verzet tegen aftakeling, ouder worden en de accepatatie daarvan. En met zoveel lading straalt deze film een geniaal soort rust en eenvoud uit. En daarom is dit een ontzettend fijne en mooie film.

Bij de naam David Lynch gaan de gedachten meestal uit naar films met surrealistische droombeelden, raadselachtige dialogen en bizarre personages. Films waarin symboliek, mysterie en absurde situaties de teneur bepalen. The Straight Story doet dat allemaal niet. De film vertelt het ware verhaal van de 240-mijlsreis die Alvin Straight per zitgrasmaaier ondernam om zijn zieke broer te bezoeken. De film vertelt inderdaad een straight story over een persoon met een bijzondere missie en pleegt daarbij psychologisch onderzoek naar het wezen van de mens.

Het tempo van de film is relaxt. Het is een heerlijk tempo dat veel ruimte biedt om de leefwereld van de hoofdpersoon door te lichten. Het is tevens een heerlijk tempo om de gebeurtenissen die onderweg voorvallen te laten uitgroeien tot opzichzelfstaande vertellingen. Leuke, emotionele episoden die niet bijzonder sensationeel zijn maar altijd meehelpen om de karakterschets van Alvin Straight nog weer iets completer te maken.

Schitterende rol van Richard Farnsworth. De melancholieke gelaatstrekken, de vochtige ogen, het getrek aan zijn witte baardje. Ze vertellen de kijker veel over zijn innerlijke gemoed. Zijn gebaren en zijn uitstraling zijn sprekender dan de karige woorden die hij bezigt. De melancholische muziek van Angelo Badalamenti ondersteunt daarnaast het gevoel dat de zwaarte van het menselijk bestaan niet licht moet worden genomen. Het is geen relativerende muziek. De zonovergoten korenvelden met bezige landbouwmachines tenslotte die onderweg voorbijglijden voeden het gevoel van vrijheid en onverzettelijkheid die de missie van Alvin Straight kenmerkt.

Met The Straight Story laat David Lynch zien dat hij niet enkel met krankzinnige fantasieën uit de voeten kan, maar ook een fijngevoelig verhaal kan vertellen zonder daarbij het contact met de realiteit te verliezen. The Straight Story is een schitterende roadmovie waarin de bezieling voor het eenvoudige, het alledaagse en het wezenlijke in het menselijke bestaan centraal staat.