Blue Jasmine (2013)

Bij Woody Allen:

Blue Jasmine titel nieuwe film Woody Allen - MovieScene

Het verhaal draait rond een modebewuste huisvrouw uit New York. Wanneer ze geconfronteerd wordt met een persoonlijke crisis en haar leven dreigt in te storten, verhuist ze naar San Francisco.

Untitled Woody Allen Project (2013) - IMDb = Blue Jasmine

Blue Jasmine wordt dit jaar in de bioscoop verwacht.

ah, dus de Europese stedentoer is ten einde........jammer, maar wellicht wat het ook wel weer genoeg zo. Ben benieuwd.

De nieuwe Woody Allen!

Vanaf 22 augustus in de bioscoop (Paradiso)

Ziet er geweldig uit, schrijf Blanchett maar op voor de race om het oscar beeldje.

Leuk.

Hopelijk laat Bobby Cannavale in een film eens zien wat hij kan. Uitmuntend laatst in Boardwalk.

Blanchett samen met Woody Allen! Ik ben benieuwd. Soms vind ik zijn films niet heel leuk (lijken net lange GTST afleveringen) maar de laatste recente vond ik leuk genoeg om heel benieuwd te zijn naar deze productie.

Dit onderwerp lijkt me ook wat minder luchtig, zeker interessant

Louis CK is wel nice maar Allen lijkt toch steeds meer van die Ladies Night films te gaan maken. Hopen dat het gewoon een slechte trailer is en het niets over de film zelf zegt.

De trailer doet geloven dat dit al veel meer de drama kant op gaat en dat vind ik na zijn vorige comedy film helemaal niet erg.
Hopelijk een soort Husbands & Wives als het aan mij ligt, Woody heeft wel wat goed te maken na de tegenvallende To Rome with Love.

De trailer ziet er veelbelovend uit en doet me een beetje denken aan "A Streetcar Named Desire". Ik kijk er alvast naar uit.

Zo! Vanaf 1982 maakt Allen élk jaar een film...zaten een paar mooie tussen. Wat betreft deze, ik heb wel weer es zin in Blanchett.

Woody Allen heeft voor de zoveelste keer een meesterwerk op zijn naam staan. Ben je een fan van zijn werk, dan mag je deze absoluut niet missen. Heb je nog nooit eerder werk van Allen gezien? Dan is dit dé film die je laat zien waarom je daar verandering in moet brengen. Blue Blue Jasmine is een prachtige tragikomedie die je nog lang bij zal blijven.

Beetje een middelmatige film over een actueel onderwerp. Blue Jasmine is een personage-gericht drama rond Jasmine (Cate Blanchett), die start als een puissant rijke vrouw uit de upper-class van New York en eindigt in San Fransisco als een psychisch wrak zonder enig bezit of perspectief. Aan de andere kant hebben we haar sympathieke zus Ginger, die het beste van haar gewone leven probeert te maken ondanks de tegenslagen die ze deels door Jasmine te verduren krijgt. Er is relatief weinig humor, het drama blijft wat aan de oppervlak hangen (hoewel de opbouw van het verhaal goed te noemen is), acteerwerk is dan weer prima. Al met al blijft Blue Jasmine steken in een vakkundig gemaakte film die niet verder probeert te reiken dan het simpelweg zijn van de nieuwste productie van Woody Allen.

Hij is net zijn nieuwe film aan het draaien in Zuid-Frankrijk.

Ben in ieder geval de zaal niet uitgelopen tijdens de sneak.
Had niet gedacht ooit nog een Woody Allen tot het eind uit te zitten, zeker niet na de laatste.

Nee, goed vond ik dit zeker niet (Cate Blanchett speelde overigens wel overtuigend), het rammelt van de clichees en karikatureren (Allen is nu volgens mij toch wel echt seniel aan t worden), en dan dat eeuwige oeverloze gezw.......

Prachtige tragikomedie met een glansrol voor Cate Blanchett. Een realistische kijk op een naïeve vrouw die een zenuwinzinking krijgt nadat ze alles kwijtraakt en min of meer gedwongen is om bij haar zus in te trekken. Sally Hawkins deed trouwens niks onder voor
Blanchett, ook zij speelde de sterren van de hemel.

Woody Allen vind ik nogal wisselend in zijn films. Of ik vind ze geweldig of het ligt me voor geen meter. Feit blijft dat Allen films altijd wel een speciale lading hebben. "Blue Jasmine" vind ik een van de betere Woody Allen films van de laatste tijd en ik werd dan ook positief veverrast in de bioscoop. Ik had totaal geen idee waarover de film ging, en ben er lekker blanco ingegaan. Toen Blanchett begon te ratelen, laat haar rol je niet meer los.

Zeker een aanrader, vooral als je een Woody Allen fan bent, maar het is denk ik ook de ideale instapfilm als je niet bekend bent met de Woody Allen stijl.

BLUE JASMINE behaalt hoogste Nederlandse opening ooit voor een Woody Allen film

Gisteren is met zeer positieve recensies het komische drama BLUE JASMINE in première gegaan in de Nederlandse bioscopen, en heeft hiermee het hoogste openingsbedrag ooit binnengehaald voor een film van regisseur Woody Allen in Nederland. In totaal hebben 4.636 bezoekers de film met Oscarwinnares Cate Blanchett in de hoofdrol gezien en hiermee werd een box office bedrag van € 33.772,- gerealiseerd.

Allen’s vorige film, TO ROME WITH LOVE (2012), opende vorig jaar met 3.803 bezoekers (B.O. €27.400,-) en MIDNIGHT IN PARIS, de film van Allen met de hoogste boxoffice wereldwijd, behaalde bij de release in 2011 een bezoekersaantal van 3.413 personen (B.O. €24.050,-).

Gisteren is in Amerika bekendgemaakt dat door het grote succes van BLUE JASMINE de release wordt uitgebreid naar het grootste aantal bioscopen ooit in de Verenigde Staten (> 1200) voor een film van de befaamde regisseur.

bron: Paradiso

Het wordt volgens mij bij elke Woody Allen gezegd en komt ook regelmatig terug in de recensies: "dit [xxx] is de beste Woody Allen film in jaren" - over zijn Engelse uitstapje, zijn vlucht naar Zuid-Europa, zijn terugkeer naar NY met Whatever Works etc etc...

Maar hier is-ie dan echt! Woody Allen's beste film sinds Husbands and Wives (1992) of misschien zelfs wel Hannah and Her Sisters (1986) of mischien wel.... Cate Blanchett is soms misschien op of over de rand, maar minstens zo vaak of vaker is ze weergaloos. Zelden iemand vaak zo verlopen, dronken, uitgelopen make-up en zo gezien. En het slot , verloren. helemaal geen make-up is de meest treffende bankjes scène sinds Sue (1997) of Vive l'Amour. 't Wordt denk ik wel hollen of stilstaan voor wat betreft deze rol van Blanchett ik kan me ook voorstellen dat mensen afknappen op haar personage dan wel hoe Blanchett hier invulling aan geeft.

De flashbacks zijn erg goed getimed . Eigenlijk is dit dée kracht van de film - hiermee wordt het heden ingevuld met het verleden (de taak van flashbacks), maar het maakt hier extra de ontwikkelingen in het heden overbodig, zodat er steeds springen van enkele uren/dagen gemaakt worden. De onwaarschijnlijke (adoptie)zussen met dito (onwaarschijnlijke) accenten: het werkt maar net, maar de toon - er zijn one-liners, er ís te lachen - is hedendaags en de timing is perfect en de cast (toch al nooit iets om over te klagen bij een Allen) doet het fantastisch, tot de kleinste rollen aan toe. Baldwin is bij mij echt aan een revival bezig met zijn recente rollen bij Allen en ook in dat Streep-vehikel.

Ach nee, Vicky Christina Barcelona, Match Point en zelfs Midnight in Paris zijn allen al beter, ook met meer lef en ideeën gemaakt.

Ook één van mijn favoriete Allen's van de afgelopen twintig jaar. De man wordt ook een dagje ouder en vanwege zijn laatste film vermoedde ik dat hij steeds gezapiger en gemoedelijker aan het worden was in zijn scripts. I was wrong. Blue Jasmine is heerlijk bijtend, scherp, maar tegelijkertijd geen totale kolder. Er zit veel tragiek verscholen in het personage van Blanchett en de laatste scène is inderdaad zeer treffend.

Verrassend goed en subtiel grappig! Met een ijzersterke Cate Blanchett, wat een geweldig goede rol zet ze neer in deze film. Ze is irritant, grappig en zielig tegelijk... echt geweldig gedaan! Goed script ook met leuke personages en mooie afwisseling met scenes uit heden en verleden door elkaar. Echt een aanrader!

Ik moet nog even wachten eer dat ik deze film kan zien, niemand in me omgeving is net zo spontaan over een Woody film als ik dat ben..
Pff.. hopelijk is het snel te pindakazen want de blu-ray is pas einde van het jaar ben ik bang?

Tja, jouw woord tegen zijn woord, daar heb je niet zoveel aan. Ikzelf vind Vicky Cristina Barcelona en vooral Match point twee van de meest overschatte Allen-films. Blue jasmine is echt stúkken beter. Maar daar heb je het weer, mijn woord tegen jouw woord...

Valt toch wel mee? Het gebeurt inderdaad vaker, maar toch maar eens in de zoveel jaren. Whatever Works is vrij negatief ontvangen en To Rome with Love, Cassandra's Dream, You Will Meet a Tall Dark Stranger en Scoop hebben nou niet bepaald hoge ogen gegooid. Midnight in Paris, Vicky Cristina Barcelona en Match Point schieten daarin juist uit, al zou ik zelf alleen Midnight in Paris onder de beste Allens plaatsen.

Het leek me goed om even een weerwoord te bieden tegen de algemene lof voor deze modale prent. Daarbij geef ik twee criteria (lef, ideeën) waarop ik dat baseer en waarover eventueel een discussie gevoerd zou kunnen worden.

"Blue moon. You know that song.." Het verhaal volgt enigszins de lyric van het Great American Songbook nummer Blue Moon (link naar een versie van Ella Fitzgerald op youtube)

4,5*

Mag ik een beetje zeiken? Ik vond Cate Blanchett te goed voor de film. Dit schreef ik gisteren op facebook:

After having seen 40+ Woody Allen movies, you have developed the gift to establish after a few dialogues whether the new one is going to be one of those with aimless talk, or one of those written by someone with a natural talent. "Blue Jasmine" is one of the latter (despite some of the reviews I have read). Which is surprising because we are used to seeing a good Woody Allen movie after first having struggled through 3 or 4 stinkers. This time we only had to sit through one ('To Rome with love').

'Blue Jasmine' has been compared to 'A streetcar named desire' for its theme of two (adopted) sisters where one accepts her lower class background and status and the other does everything to rise above it. It's an enjoyable movie with a sublime cast, and every minor role (Louis C.K., Andrew Dice Clay) contributes something worthwhile. I have one, rather big, problem though, and the problem is Cate Blanchett in her role of the aspiring sister who ended up broke. This is of course surprising. Not only is she one of the best actresses of her generation, she also acts wonderfully in this one, with a few impressive scenes. She acts the neurotic woman, the one we instantaneously recognize from Allen's back catalogue. Think of Diane Keaton and Mia Farrow, but think also of the stellar Judy Davis performance in 'Husbands and wives'.

The problem is that Blanchett plays a neurotic woman with nervous breakdowns, whereas the other ladies just mentioned played neurotic women with nervous breakdowns IN A WOODY ALLEN MOVIE. And that is an important difference, as it turns out. 'Blue Jasmine', like Allen's best movies, is drama-lite. His gift is to make the drama-lite so heartfelt that underneath it is always heavier than on the surface. Blanchett, on her own, makes it drama-heavy on the surface. With her explicit and extrovert performance, she unwantedly tips the balance, and is even out of tune with the movie. Some of the lighter, funnier lines thrown at her seem completely out of place. The last scene, a close up of Blanchett, echoes the last scene of 'The purple rose of Cairo', in which Mia Farrow, disheartened by the betrayal of a movie star, sits alone in a cinema again, mesmerized by the larger than life images on the big screen. It's another 'This is where I am' close-up that finishes the movie. And the one with Mia Farrow is much more memorable, despite her being the lesser actress.

Tja, wat moet ik hier nou van zeggen. Een film over een vrouw in een enorme identiteitscrisis. Daar heb ik al heel wat films van gezien en op een goede waardering hebben ze bij mij nooit kunnen rekenen. Ook Cate Blanchett niet die voor mij een van de meest vreselijke personages neerzette in de geschiedenis van de cinema. Zo'n vrouw als Jasmine zou ik al na een dag de deur uitgeschopt hebben. Deze vreselijke arrogante loser die de hele leven nog nooit een flikker heeft uitgevoerd dan behalve teren op haar rijke vent en andere wil zeggen hoe ze moeten leven. Mijn sympathie ging uiteraard uit naar haar zoon en haar zus Ginger die niets moesten hebben van dat elitaire rijkeluisleventje van die vreselijke lelijk ogende Jasmine en hun eigen gang gingen.
Meer wil ik eigenlijk niet kwijt over deze film die voor mijn gevoel toch tot de mindere films behoort van Allen. Dat ligt zeker niet aan het acteren van de hoofdrolspelers - dat was zonder meer goed -, maar meer omdat ik niet meer in de stemming ben van dit soort identiteitscrisis films met doorgaans vreselijke mensen. Geef mij toch maar een feel-good movie zoals Midnight in Paris. Voor mij een van de beste films van Woody Allen van de afgelopen 10 jaar.
Waarom deze film behalve een drama ook een komedie genoemd wordt is mij trouwens een raadsel. Ik heb deze film ervaren als 100% drama.

3,0*