The Broken Circle Breakdown (2012)

België / Nederland staat hier. Het is mij niet duidelijk welk aandeel Nederland in de film heeft. Op IMDb wordt België zelfs niet vermeld terwijl het toch duidelijk een Belgische film is. Maar ik zie dit bij wel meer Belgische films op die site.

Heel aangrijpende film met hele lelijke tattoes

Na Beautiful Boy wou ik toch eens wat meer zien van Felix Van Groeningen's oeuvre. Dat vond ik misschien wel de beste film van 2018 samen met The Nightingale. The Broken Circle Breakdown is een tranentrekker maar het ligt er ergens misschien wat teveel op. Met de muziek heb ik ook eigenlijk volledig niets, maar dat hoeft ook niet het is gewoon een gezin dat zwaar getroffen wordt door het lijden van hun dochtertje Maybelle. Ik denk dat het heftiger is voor mensen met een dochtertje/zoontje van die leeftijd of mensen met kinderen sowieso. Voor mij werkte het niet helemaal al is het zeker geen slechte film en kreeg ik ook wel even een krop in de keel op het einde.

Wat een goede film, totaal verrast;

hoe kan ik zo'n goede film gemist hebben..

Het is Zaterdagochtend wanneer ik een bakje koffie zet en naast mijn vriendin ga zitten. Het weekend wakker word ritueel.

'waar kijk je naar?'

De broken circle breakdown loopt al een minuut of 20, het zegt me niks.

Een standaard Rtl4/Net5/SBSdrama gok ik.. Mèh..

Maar ik word er in gezogen.

Wat een mooie kleurrijke mensen, wat een lekkere goede muziek.

Vrij snel zit ik helemaal in het verhaal.

Het dochtertje met haar kleine mensjes levensvragen, beantwoord door haar vader die eigenlijk heel volwassen, gevoelloos maar wel eerlijk (naar zijn overtuiging) wil reageren.

Dit toch, uiteindelijk, verpakt in een mooi antwoord welke een klein kind altijd zal bijblijven.

'het kan dus zijn dat je iets ziet wat al weg is, maar dat is niet erg. Want het licht van zo'n sterretje, gaat altijd blijven waar het gaat. Voorbij jouw oogjes. Altijd maar verder en verder. Dus zal zo'n sterretje ook altijd blijven bestaan, voor altijd en altijd..'

Dat doen ouders, de pijn verzachten voor hun kind, al is het soms niet de waarheid.

Je voelt aan alles dat er iets verschrikkelijks in de lucht hangt.

Zo ergens halverwege de film worden de ouders geconfronteerd met de waarheid.

De niet chronologische vertelling van het verhaal, de flashbacks in de film, de stilte momenten, werken perfect voor mij.

Wat kan muziek veel toevoegen aan een verhaal.

De film is afgelopen en de koffie is koud geworden.

Ik hoop maar dat 'hollywood' er van af blijft.

Maar misschien hebben de mensen die naar het toneelstuk gingen wel gedacht, hoop dat de filmindustrie er van afblijft?

Ik heb niks met toneel, maar dit was er één waar ik wel graag naar toe was gegaan.

Film met ups en downs. Soms ontroerend, soms zichzelf overschreeuwend.

Verwoestend meesterwerk

Ik ga films het liefst volledig blind in. En na een fijne herziening van Helaasheid der dingen besloot ik ook dit eerdere werk van Van Groeningen te kijken. Nu voorspelde een titel met de combinatie van Circle, Broken EN Breakdown natuurlijk weinig positiefs, maar een film die over kinderkanker gaat hakt er natuurlijk extra hard in.

Vaak vallen dat soort films mij ook weer tegen. Het wordt dan sentimenteel gebracht en emoties worden te veel in eenrichtingsverkeer gestuurd. Maar de regie van Van Groeningen is perfect. Niets van dat al, hij schotelt ons juist een carrousel van emoties voor, waarbij elke overgang perfect is en het geheel haast documentair aanvoelt.

Het verhaal wordt, net als Turks Fruit waar de film meerdere overeenkomsten mee heeft, asynchroon verteld. Zo wordt de puzzel langzaam gelegd en voel je je als kijker vaak even kwetsbaar als de ouders. Je weet niet wat komen gaat, maar vreest het ergste. Was het eerste deel slechts het breken van de cirkel. De breakdown komt daar nog eens overheen. Gelukkig zijn daar nog de muzikale intermezzo’s. Ze werken perfect, doorbreken de flow en injecteren de film met wat broodnodige verlichting.

Wederom weet Van Groeningen een prachtig, realistisch en oprecht portret te schetsen van een aantal mensen in de marge van de maatschappij. Camerawerk, spel, geluidsontwerp en montage zijn echt 100% raak. Zou zie ik graag drama: levendig, rauw en zonder onnodig sentiment. Zelfs als het mij in diepe droevenis achterlaat.

Meesterwerk! 5*

Wat bedoel je precies, Basto? Ik zou de titel namelijk graag beter begrijpen...

Thanks voor je uitleg, Basto!