• 13.054 nieuwsartikelen
  • 169.545 films
  • 11.118 series
  • 31.844 seizoenen
  • 630.244 acteurs
  • 196.322 gebruikers
  • 9.178.161 stemmen
Avatar
 
banner banner

Mommy (2014)

Drama | 139 minuten
3,71 623 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 139 minuten

Oorsprong: Canada

Geregisseerd door: Xavier Dolan

Met onder meer: Anne Dorval, Suzanne Clément en Antoine Olivier Pilon

IMDb beoordeling: 8,0 (63.530)

Gesproken taal: Frans en Engels

Releasedatum: 13 november 2014

Plot Mommy

Een weduwe heeft als alleenstaande ouder de taak om voor haar moeilijk opvoedbare, gewelddadige zoon te zorgen. Ze vindt daarbij steun wanneer een mysterieuze buurvrouw zich in het huishouden van de twee begint te nestelen. Deze vrouw geeft de moeder de ondersteuning die ze nodig heeft.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van maurice32

maurice32

  • 1194 berichten
  • 1681 stemmen

maurice32 schreef:

Inderdaad een mooie film , maar waarom voor dit tv formaat gekozen ?

Ok ik begrijp het al waarom ?


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9739 berichten
  • 5300 stemmen

Mommy was ook zo’n film die ik nog niet kende. Een erg mooi drama die me soms diep raakte. Maak het maar eens mee als ouder wanneer je kind (al dan niet door één of andere stoornis) erg agressief en gewelddadig uit de hoek komt en veelal schunnige taal spreekt. Welke toekomst kan je zo’n kind nog bieden? Hoe zal hij ooit op eigen (financiële/relationele) benen kunnen staan zonder van het rechte pad af te wijken? Zoiets wens je geen enkele ouder toe.

Interessant was ook het feit dat naast het stoere negatieve gedrag van Steve ook wel een andere zachtere kant zat. Dit werd niet verbloemd in de film. Steve kent verder een hechtingsstoornis en heeft nood aan liefde, comfort en vooral vertrouwen. Vooral Kyla slaagt erin zijn gevoelige kant te raken. De dansscène was een heel mooi moment in de film: zeer emotioneel beladen. Ook de karaokescène was zeer treffend hoe fragiel Steve wel niet is. Hij heeft het moeilijk zijn emoties te uiten en kent geen gradaties. Als een uitbarstende vulkaan kan hij in een vingerknip in de donkerrode zone zitten. Hij beseft op het moment zelf niet welk leed hij veroorzaakt. Enkel hij heeft het recht zijn moeder te verwijten, niet haar “vriend”, niet de taxichauffeur.

Ik moet wellicht iets gemist hebben in de film, maar ik begreep niet goed waarom ineens zijn moeder beslist heeft, hem te laten opnemen. Ik dacht net dat het redelijk goed liep … Zeer confronterende scene overigens. Ook die droom gaf een extra toegevoegde waarde aan de film. Kortom: zeer sterk drama met erg goede acteerprestaties en fijne muziek. De film kent een mooie afwisseling tussen tragiek, suspense en hier en daar een vleugje humor.

Het screen was bijzonder, smal formaat dat een paar keer letterlijk werd opengetrokken. De symboliek erachter is een leuk idee van Dolan.


avatar van Decec

Decec

  • 6679 berichten
  • 8432 stemmen

Een goede drama film...

Goed acteerwerk...

Wat een drukte persoon...

Geen breedbeeld aanwezig, alleen minder dan 4:3...

Geen HD aanwezig....

Goed achtergrond geluid (Dolby Digital)...

Prima verhaal....


avatar van Baboesjka

Baboesjka

  • 891 berichten
  • 1653 stemmen

Wat een mooie, sterke film! Interessant verhaal, interessante personages, goed geacteerd, de kadrering maakt het nog krachtiger en de muziek sluit perfect aan. Op een gegeven moment zat ik er helemaal in. Een parel! 5*!


avatar van Apollinisch

Apollinisch

  • 21288 berichten
  • 0 stemmen

Tja, net als bij American honey had de afwijkende aspectratio voor mij juist geen enkele meerwaarde. Integendeel zelfs. Ik keek de film op een klein scherm, dus op alles minder dan beeldvullend zat ik sowieso al niet te wachten, maar het is me niet eens opgevallen dat er in enkele scènes op breedbeeld wordt overgeschakeld. Daar kwam ik na het lezen van de recensies hier pas achter. Ik heb de film voor de zekerheid nog even teruggespoeld om er zeker van te zijn dat ik niet naar een verknipte versie heb gekeken, maar het gebeurt inderdaad ook in mijn versie. Alleen heb ik daar dus niks van gemerkt. In ieder geval niet bewust. Eén van die scènes wordt hier trouwens ook nogal overgewaardeerd. Een soortgelijke scène zit ook in 25th hour, maar die maakt beduidend meer indruk.

Verder wel een overwegend (zeer) goede film overigens.


avatar van TornadoEF5

TornadoEF5

  • 5580 berichten
  • 1570 stemmen

Mommy is wederom een erg mooie film die dieper ingaat op een gezin met een moeilijk behandelbare jongen, en de druk en stress die dat met zich mee brengt. Ik vond het met momenten een erg emotionele film en de emoties werden bovendien benadrukt door het opmerkelijke beeldformaat waar soms van wat afgeweken werd om een bepaalde emotie te benadrukken. Dit werkte enorm goed, en eigenlijk was het met momenten zelf aanpassen wanneer het beeld breder werd. Maar doorheen de film valt het echt niet op dat het beeld smaller was, en eigenlijk geef ik zelfs de voorkeur aan een smaller beeld. Blijkbaar heeft American Honey ook een smal formaat (ik ben dat alweer vergeten... ?), maar als dat zo is... dan mogen er heel veel films een smal formaat hebben van mijn part.

Qua thematiek natuurlijk soms erg zwaar, maar er wordt steeds wel erg goed geacteerd. Al had ik soms ook wel het idee dat er wat aan overacting werd gedaan. Niet dat het storend werd, gelukkig. Het blijft erg geloofwaardig. Eigenlijk is het best een lange film, maar ik had nooit echt het gevoel dat het lang was. Volgens mij is dat ook wel omdat er toch wel wat tempo inzit, heb ik het idee, en er regelmatig scènes voorbijkomen die toch wel even blijven hangen. En dat is dan nog een understatement. Zeer sterk einde ook trouwens!

De stijl van Dolan is toch wel best opvallend. Ik denk dat dit zo een typische regisseur waarvan je al vrij snel zult herkennen: "dat is een film van Dolan", want het is toch wel iets unieks. De manier van acteren maar ook de muziekkeuze is best opvallend. Het laatste nummer is trouwens geniaal gekozen. Trouwens best raar, want ik dacht altijd dat ik Born To Die van Lana Del Rey een kutnummer vond, en nu vond ik het echt gewoon prachtig. Echt raar. Ik heb het idee dat ik al die keren dat ik het vroeger beluisterde doof was. Moet wel zeggen, dat ik de andere nummers van Lana Del Rey die ik (toegegeven niet echt frequent) beluister wel altijd vrij mooi gevonden heb. Ik denk dat ik me ook wel eens in haar discografie ga neuzen, en eens deftig. Geweldige stem. En vooral echt passend nummer, en vandaar doe ik het ook in de spoiler, omdat het volgens mij ook wel wat over het einde prijs geeft.


avatar van TornadoEF5

TornadoEF5

  • 5580 berichten
  • 1570 stemmen

Djek69 schreef:

En dan afgewisseld met 'cinematografische hoogstandjes' vergezeld van uitgemolken fluthitjes danwel sentimentele top 40 muziek. Mensen die deze film een goede soundtrack vonden hebben luisteren vast dagelijks naar f**** Giel Beelen. My god.

Ik begrijp echt niet dat volk dat echt wilt dat iedere film over "kwaliteitsmuziek" beschikt, als er al een objectieve graadmeter bestaat over wat kwaliteitsmuziek is, maar ik hoef echt niet in iedere film Radiohead, Pink Floyd en consorten te horen. Quasi elke film heeft al een gelijkaardige score, dus zoiets is eigenlijk best vernieuwend. Dat zou hier ook niet gepast zijn, gezien de muziek ook sterk verbonden is aan het verhaal en de scènes. De nummers zijn uitstekend gekozen. Neerbuigend gedrag voor de nummers in deze film, staat voor mij gelijk aan neerbuigend gedrag voor de mensen die daarmee verbonden en opgegroeid zijn, en voor wie die nummers in de film een betekenis hebben, zoals de personages in de film of zoals de mensen die we tegenkomen in het dagelijkse leven.


avatar van TornadoEF5

TornadoEF5

  • 5580 berichten
  • 1570 stemmen

Als je erover nadenkt en wat inleest, echt ijzersterke film! En blijft wel hangen. Volgens mij ook één van de eerste films waar ik tot het einde van de aftiteling naar de credits heb gekeken.


avatar van IH88

IH88

  • 9363 berichten
  • 3147 stemmen

“Loving people doesn't save them.”

Hartverscheurend mooi. Mommy is een film die je het ene moment aan het lachen kan brengen, om je het andere moment een stoot in de maag te geven. Fantastisch acteerwerk, sterk regie- en camerawerk (het kleurengebruik is fantastisch), en de muziek is perfect gekozen. Dorval en Pilon als moeder/zoon Diane en Steve zijn weergaloos en je voelt de liefde, radeloosheid en het verdriet. Maar Clément is misschien nog wel beter als overbuurvrouw Kyla, die moeite heeft met communiceren en een band opbouwt met Diane en Steve.

Je ziet haar weer wat plezier in het leven krijgen, maar aan de andere kant is ze ook een interessant personage vol ambiguïteit. Is ze gewoon een barmhartige Samaritaan? Of heeft ze iets soortgelijks als Steve meegemaakt in haar jeugd? De film geeft hier wijselijk geen antwoord op, en dat maakt haar verhaallijn alleen maar beter. De scènes op het laatst springen er uit qua emotie, maar ook de scene waarin Diane en Kyla samen wijn drinken en in lachen uitbarsten is geweldig. Je voelt de band tussen de drie personages, maar je weet ook dat dit niet lang goed kan gaan.


avatar van Theunissen

Theunissen

  • 11714 berichten
  • 5437 stemmen

In zijn vorige vijf films creëerde de jonge regisseur Xavier Dolan een volstrekt eigenzinnige niche van hyperpersoonlijk melodrama, gemodelleerd naar een even persoonlijk gevoel voor schoonheid. In "Mommy" (toen was Xavier Dolan pas 25 jaar oud, of beter gezegd jong) vallen vorm en inhoud voor het eerst helemaal samen.

In dit verhaal draait het om tiener Steve O'Connor Després (Antoine Olivier Pilon), die zich ernstig misdraagt en daarom van de kostschool gestuurd wordt. Zijn alleenstaande labiele moeder Diane 'Die' Després (Anne Dorval) ziet zich gedwongen haar zoon terug in huis te nemen en daar heeft ze een zware dobber aan. Steve heeft namelijk een zware vorm van ADHD en bovendien weigert het joch zijn medicijnen in te nemen. Heftige confrontaties zijn het gevolg, totdat de nieuwe schuchtere buurvrouw Kyla (Suzanne Clément) te hulp schiet. Haar steun heeft een positieve invloed op Steve en de band tussen hem en zijn moeder en er ontstaat ook een intense vriendschap tussen hun drieën, waar ze alle drie sterker van worden.

Net als Steve O'Connor Després, drijft deze weergaloze film op een kolkende onderstroom van tegenstrijdige en verwarrende emoties. "Mommy" is qua vorm zeer origineel en naast de vorm is ook de muziek zeer origineel. De cast speelt uitstekend en daarbij zijn Anne Dorval en Suzanne Clément ook nog eens twee mooie volwassen vrouwen om naar te kijken. Maar de ster in het verhaal is natuurlijk hoofdrolspeler Antoine-Olivier Pilon. Zijn scheldpartijen, gekke bekken en uitzinnige dansjes zijn zo overtuigend, dat hij elke tegenspeler in verlegenheid brengt. Wel duurt de film met ruim twee uren wat aan de lange kant, maar saai of langdradig wordt het nergens.

Al met al een meeslepende Drama film die velen zal raken en fascineren. De originele kwaliteiten in combinatie met geweldige acteerprestaties, brengt deze film naar een hoog niveau en dat deed hij ook op het filmfestival van Cannes in 2014.


avatar van DjFrankie

DjFrankie

  • 3208 berichten
  • 3291 stemmen

Goed neergezet deze film, maar ook een erg goeie soundtrack viel me op. Vooral Colorblind van The Counting Crows paste geweldig hier.

Suzanne Clement vond ik geweldig in deze niet te gemakkelijke film.


avatar van Lavrot

Lavrot

  • 759 berichten
  • 0 stemmen

Tegen zoveel drukte was ik niet opgewassen. Wat een vermoeiend gedoe. Na 15 minuten: uit.


avatar van Shadowed

Shadowed

  • 10032 berichten
  • 5993 stemmen

Goed.

Eerste Dolan ervaring, heb hem wel in de cameo van Martyrs gezien, maar nog geen film. Toen Mommy op TV kwam met een best interessant verhaal was mijn nieuwsgierigheid gewekt en heb hem dus maar opgenomen en gisteravond gekeken.

Sommige scenes zijn erg sterk, vooral omdat de Franse acteurs/actrices me vaker sneller pakken dan Amerikaanse of Nederlandse. Dolan weet duidelijk een frisse draai aan de film te geven waardoor hij soms wel origineel uitpakt.

Verhaal is niet het sterkste, maar door de soms sterke scenes is deze film zeker wel geslaagd. De boodschap kwam wel over en de cast was ook best goed. Vooral dat ventje steekt er bovenuit, maar dat kan dus ook aan zijn rol liggen.


avatar van stefan dias

stefan dias

  • 2401 berichten
  • 1392 stemmen

Heel de tijd geschreeuw en getier… heerlijk.

Ook wel omdat het hier niet domweg schelden is van 'Fuck you', 'Fuck the fuck off' en 'kutwijf!' maar verbale explosies die echt nog wel boeiend zijn om te volgen. Steve vloekt en tiert niet zomaar, maar is best intelligent, ondanks zijn vermoeiende temperament, waarvoor de letters ADHD te kort schieten.

Film waarin de liefde doorheen zindert en boordevol erotische spanning, waar je de vinger niet op kan leggen. Zeker als Kyla ook nog eens op de proppen komt. De moodswings schudden je als kijker heen en weer en plots zijn die 139 minuten dan ook zomaar voorbij.

Dikke pluim dan ook voor Dolan die je weet vast te pakken. Het vierkante kader? Ach, laat die man toch doen. Het werkt, en gaandeweg let je er gewoonweg niet meer op. Tenzij die ene keer wanneer het kader letterlijk opengeduwd en wijd getrokken wordt. Even krijgen de personages wat ruime, maar al gauw klapt het weer dicht tot die verstikkende onmogelijkheid om samen te leven. Bepaald bezwerend.

Mooie film, met mooie fotografie en mooie personage som van te houden. Ik werd vooral gegrepen door de scène waar Kyla afscheid komt nemen. Dat lijkt maar niet te lukken maar midden op straat draait Kyla zich om en lipt ze een onhoorbare 'merci' naar Di. Hartverscheurend mooi.


avatar van Zwolle84

Zwolle84

  • 8022 berichten
  • 0 stemmen

Er is toch wel een flink verschil tussen Mommy zonder afleiding in de bios en Mommy met vluchtroutes thuis op de bank. Ik ruil ook spontaan m'n acht in voor een zesje.

Pluspunten: het blijft erg intens, goed geacteerd en met name enkele door muziek ondersteunde scènes zijn erg sterk. Minpunten: het is wel héél INTENS (lees: schreeuwerig, tot op het irritante af) maar vooral ook veel, veel te lang. M'n gedachten dwaalden steeds meer af naar het niets, tot Lana me bij de les fluisterde en het al te laat was.

Oh ja, en wat was nou precies het idee achter dat beeldformaat? Ik zag de meerwaarde van die lelijke zwarte snelwegen aan de zijkanten niet in.


avatar van mrklm

mrklm

  • 9693 berichten
  • 8990 stemmen

Veelgeprezen film over de bijzonder moeizame relatie tussen een alleenstaande moeder [Anne Dorval] en haar tienerzoon [Antoine Oliver Pilon] die een ernstige gedragsstoornis waardoor hij plotseling ontzettend agressief kan worden, zowel verbaal als fysiek. Door bezuinigingen is moeder nu gedwongen om de zorg voor haar kind op zich te nemen en ze doet haar best om hem liefdevol, maar streng op te voeden.

Veelgeprezen film drijft vooral op een de uitstekende vertolking van Dorval, maar de woedeuitbarstingen zijn zo intens dat ze na een tijdje beginnen te vervelen, ook omdat regisseur Xavier Dolan weinig afwisseling in de manier van filmen laat zien. Hij speelt wel met verschillende beeldformaten, maar dat instrument is net zo pretentieus als het gebruik van de popsoundtrack om de stemmingen van de jongen te schilderen. Goed bedoeld, maar weinig toegankelijk en onnodig lang.


avatar van zoutzak

zoutzak

  • 970 berichten
  • 6466 stemmen

Ik heb nog nooit zo'n merkwaardig dialect van de Franse taal gehoord als in deze film wordt gesproken.


avatar van Zwolle84

Zwolle84

  • 8022 berichten
  • 0 stemmen

zoutzak schreef:

Ik heb nog nooit zo'n merkwaardig dialect van de Franse taal gehoord als in deze film wordt gesproken.

Ook voor Canadese/Quebecaanse begrippen?


avatar van zoutzak

zoutzak

  • 970 berichten
  • 6466 stemmen

Zwolle84 schreef:

(quote)

Ook voor Canadese/Quebecaanse begrippen?

Ja, ik heb wel een tijdje in Montreal doorgebracht en Frans gesproken maar zo'n sterke tongval als dit heb ik het niet gehoord, zal wel iets uit Québec of nog oostelijker zijn.


avatar van Capablanca

Capablanca

  • 1128 berichten
  • 1540 stemmen

Leuk verhaal, naturel geacteerd, enkele mooie shots, maar soms ook erg druk!


avatar van Lovelyboy

Lovelyboy

  • 3476 berichten
  • 2568 stemmen

'Ik let op het budget, jij op je geruk.'

Ik heb in eerste instantie een beetje moeite in verhaal te geraken, dit komt mede door de indruk die moeders wekt, namelijk dat ze nogal een plat figuur is qua omgangsvormen, presentatie, kledij, enzovoort. Zeg maar gerust een tokkie. Tot de jongen zijn rentree maakt vraag ik me dan ook af hoe dit mens voor wie dan ook zal zorgen, maar ik moet zeggen, zodra de jongen in beeld is verdwijnen alle vooroordelen en beperkende gedachten en kijk ik gebiologeerd naar de chemie tussen moeder en zoon. In eerste instantie lijkt de vorm van communicatie die de twee er op na houden, elkaar te pas en te passen uitschelden en uitfoeteren, best wel een aardig aanpak die voor balans zorgt tot die ene bijna fatale scheldpartij wanneer hij niets verkeert gedaan heeft. Buurvrouw doet haar entree. In dit geval ook een merkwaardig type dat zich kennelijk als een gevangen voelt binnen haar eigen huwelijk en daardoor niet lijkt te kunnen praten. Een aparte wisselwerking ontstaat tussen de drie waarin zelfs de buurvrouw lijkt te ontbolsteren.

Helaas, zo rond het uur punt, begin ik mijn aandacht te verliezen en heb ik het eigenlijk wel gehad met dat disfunctionale family gebeuren, waarin de meeste reacties of acties het tegengestelde vertellen, maar ik het vooral wel gehad met al die scheldpartijen. De verder onderliggende boodschap over kwetsbaarheid, gebrek aan liefde, goede keuzes/slechte keuzes, wanneer voor je zelf te kiezen en wat nog meer neem ik maar voor lief. Het zal, mijn aandacht houdt het niet de volle duur vast. Prima geacteerd wordt er wel, en er komt ook prima muziek voorbij met Sarah McLachlan, Dido, Counting crows en Oasis, en er komen een x-aantal hele mooi shots voorbij


avatar van Jazzforever1989

Jazzforever1989

  • 55 berichten
  • 138 stemmen

Gisteren de film gezien, behoorlijk intens. Ik werd meteen emotioneel geraakt door de enkele minuten durende openingsscene, met de prachtige soundtrack. Het gaf mij een vredig voldaan gevoel op de een of andere manier. Ik moest verder even inkomen in de film, met al het drukke fysieke en verbale geweld van tiener Antoine-Olivier Pilon (sterk geacteerd overigens) tegenover zijn moeder en omstanders. Hoe agressief hij ook kon zijn, hij had ook weer zijn zachte en vrolijke persoonlijkheden.

De film heeft een combinatie van zowel positieve als negetieve momenten. Bijvoorbeeld de tragische scène in de supermarkt, met daarbij weer een enkele minuten durende prachtige soundtrack, wat mij weer emotioneel diep raakte: Zowel een gelukkig als depressief gevoel te gelijk, gaf het mij. De scène dat hij weer naar de instelling werd gebracht was ook triest om te zien zeg. Het einde vondt ik wel zeer tragisch. Maar ik kon zijn belevingswereld volledig begrijpen. Hij zag gewoon geen............ Waarschijnlijk was hij diep teleugesteld dat zijn moeder die keuze had gemaakt, wat hij niet had verwacht denk ik.

Ik geef de film 4* in plaats van 3,5* mede door 2 prachtige soundtracks die mij emotioneel raakte en bij bleven.


avatar van nadrin

nadrin

  • 1321 berichten
  • 1352 stemmen

Knappe film. Waarbij het gedeelte met de muziek Eperience van Einoudi zoveel verteld. Intens maar tevens een verhaal ware liefde


avatar van T.O.

T.O.

  • 2321 berichten
  • 2626 stemmen

Een film die veel afkeer oproept (geschreeuw, gedrag, zelfs het lelijke Canadees-Frans), maar mede daardoor wel fascineert. Misschien ook nog omdat het voor mij qua sfeer overkwam als een combinatie van arthouse en goedkope tv-film, met bijbehorend wisselvallig acteerwerk.

Daarnaast vond ik de film een jaren '90 uitstraling hebben, of ligt dat aan mij?


avatar van jordorientje

jordorientje

  • 488 berichten
  • 431 stemmen

Prachtige film. Ben er stil van.

Goed geacteerd, goed verhaal, geen moment saai of verveeld en je wordt als kijker meegenomen in de vele emoties. Kippenvel en een traan. Dat mensen dit als schreeuwerig en intens ervaren, begrijp ik wel. Als je namelijk zelf nooit zo'n jeugd hebt gehad of niet uit zo'n gezin/familie/relatie komt, ben je vrij normaal en vind je dit natuurlijk heel extreem. Helaas gaat het er in veel families er zo aan toe, dus is het voor deze mensen niet intens of heftig, maar een spiegel dat hen wordt voorgehouden.

Heb er niks op aan te merken. Dikke 10.


avatar van Woland

Woland

  • 4435 berichten
  • 3599 stemmen

Mijn eerste kennismaking met Xavier Dolan, en dat de man talent heeft, moge duidelijk zijn. In Mommy gaat het vooral om de moeizame moeder-zoon-relatie tussen Diane en Steve. Diane is een alleenstaande weduwe, goedbedoelend maar niet echt moederlijk onderlegd, en haar zoon Steve heeft problemen. Hij is druk, intens, heeft last van driftbuien en agressie, en over het algemeen niet zo vatbaar voor goedbedoeld advies. Niet dat het een monster is, verre van, hij laat ook regelmatig zijn zachte kant zien en geeft op een bepaalde manier echt om z'n moeder. Uiteraard behelst het verhaal wel wat meer, met een buurvrouw die als stabiliserende factor optreedt, een rechtszaak die hen boven het hoofd hangt en natuurlijk uiteindelijk de gedwongen opname van Steve.

Zowel Diane, als wat simpele en oppervlakkige maar goedbedoelende (doch bloedirritante) moeder als de lastige Steve worden uitstekend neergezet, en halen daarbij ook regelmatig het bloed onder elkaars nagels vandaan. En onder de mijne. Het ziet er ook allemaal zeer fraai gefilmd uit, maar ik vond het toch best slepen op momenten. Gelukkig werden dat soort periodes dan ook vaak weer afgesloten door momenten die wel weer levensecht overkomen en raak zijn, maar ik kan me toch niet echt aan het idee onttrekken dat hier wel wat in geschrapt had mogen worden. Al besef ik me ook dat dit soort drama's niet helemaal in mijn straatje liggen.


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87411 berichten
  • 12417 stemmen

Dolan's nog simpele uitleg voor de 1:1 ten spijt, blijft het gewoon een erg lelijk en weinig functioneel formaat. Wil je zorgen dat de kijker niet kan ontsnappen aan personages dat plaats je ze gewoon centraal in beeld, 1:1 is maar een pover lapmiddel.

Maar dat was absoluut niet mijn grootste probleem met deze film. Uiteindelijk deed het mij vooral denken aan de films van de Dardennes. Sociale dramas die de menselijke lelijkheid in de kijker zetten. Steve mag hier dan als probleemkind neergezet worden, ik zie het verschil niet eens met z'n moeder, een even grote schreeuwlelijkerd.

Als dat lawaai nog niet genoeg was, zit er ook nog eens een vreselijke soundtrack onder, een soort van slechtste hits compilatie van popmuziekjes waarvan het al erg genoeg is dat ze af en toe nog op de radio gedraaid worden.

Claustrofobisch vond ik de film niet, gewoon vervelend en saai. Erg dat de beste scene nog de zelfmoordpoging is, volgens mij het enige moment dat iedereen z'n klep houdt. Vind dit eerder een film van een 50-jarige dan van een 25-jarige, Dolan is absoluut niet de toekomst van de cinema wat mij betreft.


avatar van GoodOldJack

GoodOldJack

  • 1338 berichten
  • 4529 stemmen

Ik vind het moeilijk om er echt veel over te zeggen of om correct uit te leggen waarom ik deze zo goed vind maar voor mij de beste film die ik sinds lang gezien heb / één van de betere die ik ooit gezien heb.

Acteerwerk is van het meest naturelle dat ik ooit gezien heb, ik ben het dan ook niet eens met andere mensen die hier overdreven schreeuwerige momenten blijken te zien. Ik zie hier juist, en dat is relatief zeldzaam, acteurs die volledig losgaan én het tegelijk geweldig echt houden. Ik denk niet dat ik Antoine Olivier Pilon al in iets anders heb zien acteren, maar wauw, gewoon wauw. Niet dat de twee dames veel onderdoen, dat niet, Pilon is alleen echt zo uitzonderlijk krachtig en zeldzaam sterk dat hij er zelfs met stevige concurrentie nog bovenuit springt.

Dan de soundtrack, het merendeel van de nummers zijn nummers die ik zelf niet al te vaak zou opzetten (Céline Dion brrrr, generische "boenk" muziek brrrr, ... ) maar hier is er niet één noot die verkeerd gekozen is, niet één muzikaal moment dat niet raakt en zijn zelfs de eerder genoemde artieste / nummers zaken die stevig bijdragen aan de sfeer die gezet wordt.

Is er ook nog de befaamde/beruchte en uiteraard opvallende, 1:1, ik heb nog niet opgezocht waarom Dolan beslist heeft om het te gebruiken maar wat mij betreft werk dit absoluut om dicht op de huid te zitten bij de personages, je personages echt te laten schitteren en geeft het heel de sfeer mee die over de film hangt dus zeker een terechte keuze wat mij betreft, weinig poespas nodig, gewoon drie sterke personages that's it.

En dit alles met als ik zou bijna extra zeggen, nog verhaallijnen die het vertellen waard zijn, wat doe je met een problematisch kind, al helemaal als je zelf niet meteen in grote weelde leeft en zelf meer dan moeite genoeg hebt om te overleven, wanneer je zelf in feite niet in het juiste kader valt dat de maatschappij voor je voorziet (misschien daar een reden voor de 1:1?). Een maatschappij die op haar beurt niet weet hoe zich te gedragen met of voor probleemgevallen en dan maar oplossingen zoekt waar, zou ik toch durven zeggen, vaak niemand mee geholpen is. Uiteraard komt de moeilijke band tussen kind en ouder(s) hierbij ook ruimschoots aan bod, iets waar hij het precies nog al wel eens over durft hebben als ik zijn andere titels bekijk.

Ik lees als ik eens wat over Dolan begin op te zoeken termen als genie of wonderkind, als zijn verwezenlijkingen allemaal van dit niveau zijn dan lijken die termen mij de lading perfect te dekken, ik hoop alvast met heel mijn hart dat zijn ander werk ook dit niveau haalt of op zijn minst benadert want dan heb ik nog geweldige uren voor de boeg. Sluit niet uit dat deze in mijn top tien terechtkomt.



avatar van Boenga

Boenga

  • 2539 berichten
  • 1480 stemmen

Uitstekend in-your-face drama; meeslepend, confronterend, pakkend, maar nooit over the top.

Heel sterk werk van de perfect gecaste acteurs. Meest fascinerende vind ik het personage van de overbuurvrouw; jammer dat daar niet meer mee gedaan wordt.

Ook het bijzondere taaltje geeft een extra vlam aan de film.

Ik kijk uit naar meer van deze regisseur - al vond ik Les Amours Imaginaires helemaal niks.


avatar van keukenzout

keukenzout

  • 419 berichten
  • 462 stemmen

Zo'n prachtige film, natuurlijk weer een perfecte soundtrack.