Izgnanie (2007)

Hm, deze eens meegebracht, maar 'k vond het toch geen zo'n goeie film. Het kwam nogal langdradig over en het kon me maar matig boeien. Het duurt dan ook redelijk lang tegen dat er een beetje schot in de zaak komt. Gelukkig maakte het laatste half uur nog veel goed.

De cast deed het gelukkig wel goed en visueel zat het ook wel snor.

Tja, het was toch niet helemaal m'n ding.

Wat akelige muziek in deze film. Een lange zit maar met een kop koffie valt het nog mee.

Ik volg hier onder meer Zeriel, 93.9, JJ_D, Ferdydurke, ...

Natuurlijk een weergaloze cinematografie, vaak tarkovskiaans, maar eigenlijk een beetje té beeldig, té lang en té traag in verhouding tot de alles bij elkaar beperkte diepzinnigheid. Een aantal detail-scènes waren voor mij ook veel te expliciet en volkomen overbodig, en de telefoon rinkelde wat te dikwijls...

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet denken van films waarvan pas het slot alle voorgaande beelden en metaforen, die intussen grotendeels verloren zijn gegaan, echte betekenis geven, Donnie. Dat je de film dus moét herzien om hem ten volle te kunnen genieten, is dat wel een kwaliteit?

in ieder geval vond ook ik de eerste film van Zvyagintsev, The Return, alles bij elkaar knapper dan deze.

The banishment heeft veel gelijkenissen met de eerste film van Andrej Zvjagintsev, The return. Ook hier komt de desolate Russische flora goed tot zijn recht. Verder heb je het patent op complexe familierelaties en de grote onbekende factor die je de hele film meedraagt. In The return heb je geen flauw idee wie de vader is en ook in deze The banishment heb je het raden naar het wie en waarom. Het is net die onwetendheid dat de sterkte is van deze films. De klemtoon komt daarmee te liggen op de interactie tussen de hoofdrolspelers, ook al is die vrij afstandelijk en kil.

Ook hier neemt Andrej Zvjagintsev ruim zijn tijd om zijn scènes in elkaar te knutselen. Daarom komt de film nogal loom over. Ik meen gelezen te hebben dat er ook in België, namelijk Luik werd gefilmd. Daar passeert inderdaad een Belgische trein en ook de verkeersborden kwamen me vrij bekend voor. Tot slot zag ik naast de oevers van de Maas Cockerill-Sambre opdoemen.

Het is intussen op zeer korte tijd mijn 4e film van Andrej Zvjagintsev geworden. Hoewel bij in Elena en vooral Leviathan evolueert naar een betere afwerking van een inhoudelijk verhaal heb ik bij The return en The banishment eerder het gevoel van een onafgewerkt product. Het uitgangspunt van het verhaal is sterk, de acteerprestaties, camerastandpunten en decor prima, maar het verhaal zelf leidt nergens naar en dooft uit. Geen slechte film, zeker niet, maar er zat veel meer potentieel in. 3,5* voor de meer dan degelijke omkadering!

Knap dat Konstantin Lavronenko destijds heeft gewonnen in Cannes van Mathieu Amalric en Javier Bardem.

In alle eerlijkheid, Izgnanie viel me toch een beetje tegen. Ik was zwaar onder de indruk van de eerste film van Zvyagintsev (The Return), waar ik ondanks het trage tempo een film lang geboeid heb gekeken. Ook Izgnanie zit vol met prachtige shots, met langzame hypnotiserende scenes, maar voor mij kwam de film niet echt binnen en kon het verhaal me niet meeslepen. We volgen het gezin van Alex en Vera die zich een tijdje terugtrekken op het platteland, en de huiselijke ellende die volgt als blijkt dat Vera zwanger is van iemand anders, onder druk van Alex een illegale abortus pleegt, en daarna zelfmoord pleegt. De dubieuze achtergrond van Alex, zie ook zijn overduidelijk criminele broer Mark, speelt ook mee als complicerende factor, al wordt de precieze aard me nooit helemaal duidelijk. Maar dat niet alles uitgespeld wordt is verder prima. Hoe dan ook, prachtige beelden, sterk acteerwerk, maar hier slaat de traagheid en afstandelijkheid toch iets te vaak door in de richting van saaiheid in plaats van intrige, mede omdat de film er niet in slaagde om me het verhaal in te trekken. En dat ik daarbij allerlei details en motieven heb gemist, dat zal ongetwijfeld. Alsnog ben ik zeker benieuwd naar wat Zvyagintsev met Loveless en Leviathan heeft gedaan.

Mijn vierde film van deze grootmeester. Zwaarmoedig en dramatisch verhaal waar je echt de tijd voor moet nemen. Het verloopt namelijk wat complex en loom en roept steeds nieuwe vragen op. Maar langzaam wordt de puzzel toch ontrafeld en wordt het drama helder. Andrey en zijn crew schilderen weer prachtige landschappen en sfeer, ieder shot is een kunstwerk. Geweldig dat dit soort regisseurs nog rondlopen. De geest van Tarkovsky is opnieuw aanwezig, met de desolate rust en het aanwezige water als belangrijke symbolen. Hij zou trots zijn op zijn opvolger. *****