La Sconosciuta (2006)

Tijd geleden dat ik me gemeld heb maar deze film is zeer de moeite waard. Eindelijk weer eens een 4.

Ben het eens met al het positieve dat al gezegd is dus dat ga ik niet herhalen. Boeiend van begin tot eind.

Uitstekende film die voortdurend blijft boeien vanwege een aantal meeslepende verrassingen. Geen alledaags misdaaddrama, zeker geen 13 in een dozijn. Nee juist een zeer onderscheidend verhaal, met uitstekende acteurs, goede muziek, en wat blijft Italiaans toch ook een prachtige taal.

Bijzonder drama-thriller, dat geen makkelijke kijkbeurt is. In het eerste kwartier blijkt al dat de editing niet het sterkte punt zal zijn. Het voelt alsof er vrij cru lengte moest worden gekort en dat zorgt voor warrige en plotse scenewisselingen. Het zal de bedoeling zijn gewoon zo het mysterieuze te benadrukken, maar dat mist zijn werking dus grotendeels.
Gaandeweg begin je daarin te wennen en kom je meer in het verhaal terecht, dat iets meer lijkt te gaan lopen. Opeens vallen er ook wat fragmentarische stukjes op zijn plek. Het verhaal wordt wat wranger met enkele bijzondere scenes (zoals het 'leren vallen' van het kind). Van een plotseling twist is niet perse sprake, het ontrolt zich meer gaandeweg. Dat past prima in de vertelling.
Sfeer is prima in orde, acteerwerk voelt hier en daar wat stroperig. Je wordt niet omvergeblazen, maar blijft zeker van begin tot eind boeiend genoeg.

Erg mooi. Het enige dat ik niet snap is waarom ze uiteindelijk de gevangenis in moet. Ze is toch met name slachtoffer.

Een stijlvolle, maar verder een weinig bijzondere drama/thriller.

Het rommelige chaotische verhaal is nauwelijks te volgen.

Spannende, mysterieuze en mooie film. Boeiend verhaal waar je niet meteen het einde van kan raden.

Mysterieuze film die hier en daar iets duidelijker verteld had mogen worden. De grote lijnen zijn duidelijk al voelt de film soms wat fragmentarischer aan. Het is ook vrij sfeervol want anders zou het een saaie zit zijn alsook de dialogen zijn nog wel de moeite. Uiteindelijk niet echt een plotwist maar hoe alles in elkaar zit wordt op een gezapig tempo uit de doeken gedaan. Ik was weleens benieuwd naar een andere film van Tornatore nadat ik Cinema Paradiso 5* had uitgedeeld. Deze haalt echter nergens dat niveau al was het ook geen slechte film. Het is gewoon te fragmentarisch en het hoofdpersonage Irena liet me te koud om echt met haar mee te leven.

Onderhoudende film met prima acteerwerk waarbij tamelijk veel wordt gesuggereerd maar het plot blijkt uiteindelijk toch vrij overzichtelijk. Acteerwerk is in orde net als ook de rest van de aspecten van deze film degelijk te noemen zijn.

La Sconosciuta verteld het verhaal van een Oekraniense immigrante die de dienstmeid wil worden van de rijke Adachers. Waarom is een raadsel. De Adachers hebben een dochtertje met een zeldzame aandoening waardoor ze zich niet verweert bij het vallen. Er onstaat een hechte band tussen dienstmeid en het meisje. Haar verleden blijft haar echter achtervolgen.

Een Thriller van Giuseppe Tornatore, regisseur van Cinema Paradiso. Dat zorgde voor torenhoge verwachtingen. En die zijn helaas niet helemaal waargemaakt. Aan het begin van de film heb je het gevoel alsof je middenin het verhaal terecht bent gekomen. Je hebt geen flauw idee waarom bij schijnbaar doodnormale handelingen spannende muziek klinkt en chaotisch gemonteerde flashbacks worden opgeroepen. Ik vond het één grote frustratie, tot duidelijk werd dat ze perse dienstmeid wilde worden. Maar dan bleef de vraag, waarom in hemelsnaam?

Nu goed, daar wordt uiteindelijk in een zeer lange dialoog-scène een verklaring voor gegeven. Haar pooier heeft haar vriend vermoord en verkoopt de kinderen die ze verwekt aan adoptiebureaus (waarom in godsnaam, wezen en vondelingen genoeg maar ja). Het meisje van de Adachers is haar dochter. Later in de film komt echter een (vrij overbodige) twist waaruit blijkt dat het meisje niet haar dochter is en de pooier een willekeurige merknaam van zijn ketting heeft genoemd. Dat de juwelier ook echt een adoptiedochter heeft die nog lijkt op de Oekraïense ook, vergt van mij toch net wat teveel suspension of disbelief.

Slecht is de film ook zeker niet. Alles is meesterlijk geschoten en aan de beelden is echt wel te merken dat we hier te maken hebben met dezelfde filmmaker. Ennio Morricone maakt zoals altijd weer een prachtige soundtrack, die met name goed werkte tijdens de flashbacks en de suspense-scènes. Ook het acteerwerk is niets mis mee. Alle problemen zitten hem in de montage en het script.

Al met al een degelijke film, waar veel meer in had gezeten. Het zijn met name de suspense-momenten en de scènes tussen dienstmeid en meisje die de film het kijken waard maken.

verrassend en mooi drama thriller..

Met een langzame opbouw... en een verrassend einde..

Mooie muziek ook trouwens..

3.5 +++

Wat een gemiste kans deze film.

Spannend van opbouw in het begin en daarna wisten de makers er geen raad meer mee.

Intrigerende Italiaanse thriller over een Oekraïense dienstmeid die in dienst treedt van een rijk Italiaans gezin. De film komt traag op gang en het is een hele poos wachten tot de motieven naar boven komen. De ware toedracht wordt terloops via flashbacks al uit de doeken gedaan en deed denken aan de film Eyes Wide Shut (Film, 1999).

De film is sfeervol gedraaid en ook het acteerwerk zit goed. Geen film die je omver blaast, maar zeker onderhoudend genoeg is om het tot het einde uit te zingen. Het camerawerk en de soundtrack doen de rest. De montage vond ik daarentegen niet altijd geweldig. De flashbacks geven in mijn ogen iets te veel weg.

Mooi samenspel tussen Irena en de kleine Tea. Prima hoofdrol van Ksenia Rappoport. Niet altijd even goed uitgewerkt, maar in zijn geheel zeker degelijk.

Een enge film met enge mensen... De handelingen van het hoofdpersonage zijn bijzonder dubieus en gemeen. Via flashbacks verneem je dat Irena een Oekraiense migrante is die in de klauwen van een mishandelende pooier terecht kwam. Ze dringt op sluwe wijze binnen als huismeid van de familie Adacher, rijke juweliers en bouwt een band op met de dochter, Tea. Hoe alles precies in elkaar zit en wat Irena precies wil wordt mondjesmaat vrijgegeven.

Vond het een zware film, een combi van melodrama en psychologische thriller. Maar Tornatore's fragmentarische flashbackvertelling werkte hier niet goed, de twist komt wat vreemd over en ook Irena zelf riep weinig sympathie op ondanks alle ellende die ze te verduren had in het verleden. Een solide en vakkundige film is het wel maar een goed gevoel laat deze film absoluut niet achter.