Toch wel een prachtige film, al valt er wel iets op af te dingen. Schitterende rol van Meryl Streep als zowel de Thatcher in haar gloriejaren als de dementerende oude vrouw die ze uiteindelijk werd. Streep speelt geen rol, ze is Thatcher. Glansrol zeker ook voor Jim Broadbent als Denis, die zich met een zekere gekte en nuchterheid en onaangepastheid staande houdt naast Margaret.
De vorm die gekozen is, de dementerende Thatcher die terugkijkt op haar leven, met z'n successen en zijn mislukkingen, is natuurlijk een keuze, waardoor een bij vlagen aangrijpend, en menselijk, portret ontstaat. Iedere andere vorm, de echte flashbacks of de chronologische aanpak zou snel documentaire trekjes krijgen. Het is duidelijk dat de makers daar ver vandaan wilden blijven. Dat valt te prijzen. Vandaar ook mijn vier sterren.
Nadeel van deze vorm is dat, zeker in het begin, de dementerende vrouw de overhand heeft, en dat de politica maar met moeite zichtbaar is. Haar hele politieke carrière komt er in deze film dan ook nogal bekaaid af. De vraag is alleen, als die carrière meer nadruk had gekregen, was het dan een betere film geworden. Dat staat nog te bezien. Haar onbuigzaamheid, de strijd tegen de vakbonden en tegen haar tegenstanders in de conservatieve partij komen toch wel voldoende over het voetlicht. Wat vooral blijft hangen, mede dankzij Streep, is welk een complexe, en ook wel tragische, persoonlijkheid Margaret Thatcher is geweest. Zo brengt deze film eigenlijk meer aan het licht dan je had mogen verwachten.