The Bridges of Madison County (1995)

Schitterende film. Wat Eastwood hier met La Streep in de keuken uitspookt, is om vingers van af te likken. Nee, beste generatie 2000 ik heb het niet over expliciete seks of beukend geweld of snuivend drugs maar gewoon tedervol, liefdevol, oprechte liefde.

Wat Eastwood zo treffend laat zien zijn die stille momenten, menselijke details, de signalen. Streep is het hoofdpersonage (haar standpunt wordt verteld) en zij neemt telkens initiatief voor een stap verder in de romance. Het begin waar de kleine irritaties van haar gezin zichtbaar zijn bv deur hard dichtslaan, radiozender veranderen) om dan over te schakelen naar een soort vrijheid (alleen thuis, dromerig, grappig), de eerste ontmoeting (in de wagen de eerste keer naar de brug waar de dialoog de tegenstelling tussen Streep (zekerheid, routine, streekgebonden) en Eastwoood (zorgeloos bestaan, wereldburger) reeds naar voren komt en op de brug mooi die stille momenten waarop Streep heimelijk naar Eastwoood kijkt, mijmert, peinst. Nee, dit is geen oppervlakkig boy meets girl verhaal maar een diepgaande verkenning van emoties die botsen met ratio. Romantiek komt tot leven, de sleur van het leven wordt doorbroken, Streep kiest voor passie.

Een tweede belangrijk element is dat regisseur Eastwood geen haast maakt in het vertellen want bv de eerste avond is er niks gebeurd. De romance groeit. Streep komt tot leven, cf herontdekken van lichaam, koopt jurk, kijkt heimelijk naar Eastwood die zich buiten wast. Het zijn die kleine dingen die Eastwood laat zien en zorgt voor het waarom dat Streep uiteindelijk zo handelt. Maar ook in dialoog worden de personages en hun leven sterk geschetst. 1ste gesprek 1ste avond is het duidelijk dat er geen passie in Streep's leven is, ze heeft zich opgeofferd voor het gezin.

Meryl Streep heeft grote waardering gekregen voor haar acteer carrière maar ik heb nooit echt Streep groots gevonden. Maar hier is ze werkelijk fantastisch. Hoe ze haar personage vorm geeft, steeds aarzelend in expressie, in de war gebracht door die opborrelende emoties, haar onhandige grapjes. Hoe ze 's avonds alleen in de schommelstoel zit of hoe ze zich verkoelt aan de ventilator. Streep is gewoon Francesca, een moeder die uit Italië naar Amerika is gekomen maar ontdekt dat in haar veilig bestaan op een idealistisch platteland dromen en passie ontbreken. Eastwood als acteur is goed, degelijk maar komt wel tekort als er drama moet worden gespeeld. Tijdens de ruzie aan de keukentafel de laatste avond wordt Eastwood gewoon overklast door Streep.

Ik sta er nog steeds versteld van dat ik deze film zo goed vind. Het plot, de set up, de poster ... alles wees naar een zoetsappige voorspelbare romantiek maar Eastwood weet dit zo subliem te omzeilen door te focussen op de innerlijke tegenstellingen van de personages. Wanneer Eastwood de eerste avond weggaat bv, wil Streep toch hem tegenhouden maar de telefoon rinkelt (haar man) en dit maakt het onmogelijk. En de scene in de regen is sterk, zeer sterk. Na afloop was ik oprecht ontroerd. The Bridges of Madison County groeit beetje bij beetje uit naar een ongekende intensiteit waarin mensen moeten kiezen voor hart of verstand. Eastwood lijkt te willen zeggen : Is er wel een juiste keuze ?

Ondanks de aanwezigheid van twee topacteurs - Streep en Eastwood - deed deze film mij lange tijd weinig. Mooie landschappen, een degelijk plot en aardige dialogen, maar pas tegen het einde wist de film mij te raken. Lange tijd vond ik de chemie tussen Streep en Eastwood niet erg aanwezig, maar het slot is zeker sterk. (Het 'afscheid' in de regen, de scène voor het stoplicht en het overlijden van Francesca's echtgenoot zijn stuk voor stuk erg sterke scènes.) Daardoor kon ik de film toch wat meer waarderen dan ik aanvankelijk deed. Streep speelt een prima rol, Eastwood doet het ook naar behoren en zet hier een ander type rol neer dan ik van hem gewend ben.

Wow, wow, wow ....wat een adembenemend mooie film. Met momenten gejankt als een klein kind...wat kan die Meryl Streep toch overtuigend spelen. Ik werd er vanaf de eerste minuut helemaal ingezogen en elke minuut daarna was een cadeautje...echt een pareltje deze film. Heel knap van Clint Eastwood als regisseur, chapeau! Zo subtiel alles, mooie geleidelijk opbouw van het verhaal en vooral de spanning tussen beiden...en dan de slotscene ..ik kijk films zelden nogmaals en ik weet nu al dat deze film daarin een uitzondering gaat worden.

Fantastische film

Mooi en kernachtig verwoord. Mijns inziens precies waar het om draait. Wordt ook uitgesproken in de film. Als ik met je meega, zal ik je te zijner tijd verliezen door alles wat ik achterlaat. Als ik nu hier blijf, zal ik voor altijd deze momenten koesteren en voor altijd van je blijven houden. Op wat vlekjes na (de zoon en de structuur) en heel erg goede film. De cyclische structuur had inderdaad beter tot zijn recht kunnen komen, als het heden alleen aan het begin en aan het einde was. Zoals in Summer of ‘42.