The Devil's Brother (1933)

Ook bekend als Fra Diavolo. Vooral de scenes in het bos zijn steengoed. 4,5 sterren.

En dan die lach scene als Laurel dronken is, dat ze maar blijven lachen fantastisch. Alleen het eerste kwartier zijn Laurel en Hardy nog nergens te bekennen.

4*

Die lachpartij, ja die is helemaal geweldig! Alleen de foto hierboven maakt mij al aan het lachen 4.5 sterren

Die scene dat Stan onder de vaten met wijn hangt en dronken wordt is geweldig. Een van de meest hilarische momenten die ik van hun heb mogen zien. Absolute topfilm, een van hun beste.

Absoluut hilarisch ja! Evenals het Kneesy, earsy, nosey spelletje van Stan. Jammer dat de film zich te vaak richt op het musicalgedeelte. De liedjes zijn ook weinig memorabel.

Ik vind Laurel & Hardy een leuk duo. Hardy voldoet als aangever en als lijdend voorwerp, maar Laurel is zeker de meest getalenteerde komiek van de twee met zijn fantastische mimiek, emotionele uitbarstingen (lachen, huilen) en vreemde lichaamsbewegingen en coordinatie. Een heerlijke stuntel!

Momenteel 3 films van het duo herzien en het enige dat me echt in de weg zit zijn de vaak suffe liedjes en enige plotelementen en bijkomstige personages. Juist omdat Stan en Ollie dan minder screentime krijgen om hun komische kunsten te vertonen. Stan Laurel zelf vond dan ook dat hun komische kunsten het best tot hun recht kwamen in de korte films.

Beste Laurel & Hardy film die ik ooit gezien heb is de korte film The Music Box waarin het duo een piano moet afleveren via een gigantische trap. Dat filmpje was ook een Oscarwinnaar meen ik.

Fra Diavolo krijgt 3,5* van mij.

Ik keek de film samen met iemand, die letterlijk een zakdoek moest gaan halen tijdens de kelderscene. Indrukwekkend eigenlijk dat zo'n film uit 1933 nog mensen kan laten huilen van het lachen. En dat werkt ook nog eens bijzonder aanstekelijk.

Sfeervolle en grappige Laurel & Hardy. Leuke grappen met redelijke liedjes. Uiteraard wordt de gehele film gedragen door de chemie tussen het beroemde duo. Goed.

Super,ongelooflijk! Wat een duo,nog steeds niet geevenaard!

Ik zie het voor me: hele bioscoopzalen die proberen 'earsy-kneesy-nosey' en 'finger-wiggle' na te spelen (wat nog helemaal niet meevalt)... Hilarisch!!! Maar dat is eigenlijk ook pas het moment waarop de film echt leuk wordt, met Stanlio's dronkenschap wel als hoogtepunt. Prachtig!

De eerste die bij mij geen 5***** krijgt, maar toch nog een dikke vette negen.

Die kapsels

Alleen al door de lach-scene verdient deze film 5*...!!

De lach scene is een hoogtepunt uit de wereldgeschiedenis!

100% eens.

Zitten erg leuke scenes in, inderdaad. Daarvan zijn de meeste al aangehaald hier. Maar er zitten ook veel ontzettende inkakmomenten in. Zoals een aantal liedjes, of de eerste 10 minuten. Daarom vind ik hem echt net wat minder dan veel andere van ze. Heb er onlangs 8 van ze herzien, maar vond dit de meest onevenwichtige en eigenlijk meest teleurstellende. Maar het blijft redelijk vermakelijk. 3 sterren.

Een Laurel & Hardy die ik nog niet gezien had, al kwamen stukjes me wel bekend voor. Toch vind ik dit wel een mindere film van hen. Waarschijnlijk omdat ik toch het idee heb dat ik veel wil lachen om de grappen van L & H. En op de momenten dat ze in beeld zijn, voldoen ze ook geheel aan mijn verwachtingen. Maar er zit in deze film ook nog een heel ander verhaal met andere acteurs. En dat verhaal, dat helaas de kapstok is voor de acties van L&H, neemt wel veel tijd in. En bovendien wordt er veel gezongen, en daar heb ik ook niet zo veel mee. Maar Laurel & Hardy waren wel weer erg leuk. Vooral in de wijnkelder heb ik erg moeten lachen.

Al die liedjes hadden van mij er niet in hoeven zitten, daardoor wat te langdraderig.

Dit is één van de eerste films van het leuke komische duo Stan Laurel en Oliver Hardy. Het verhaal wat draait om de Italiaanse bandiet Fra Diavolo (leuk gespeeld door Dennis King, wel jammer dat hij soms deed zingen) en waarbij Stan Laurel en Oliver Hardy hem min of meer helpen, was leuk gevonden en hetzelfde geldt voor de komische uitvoering. Zo zien de decors en de aankleding er wel fraai uit en valt er ook genoeg te lachen met o.a de volgende scenes:
- ophangen van Oliver Hardy (uiteraard breekt de tak uiteindelijk);
- waterput;
- legendarisch "hand/knieën/neus/oor spel" van Stan Laurel en niemand anders kan het nadoen ter ergens van die personen;
- vinger wiegelen van Stan Laurel, waar bovenstaande weer van toepassing is;
- wijnkelder waar Stan Laurel en Oliver Hardy bezopen raken en niet meer uitgelachen (best aanstekelijk) raken;
- doodvonnis, waarbij een stier ze uiteindelijk redt.

Die laatste scene was tevens het einde van het verhaal. Ondanks het leuke verhaal, is de film hier en daar wel wat saai en langdradig (duurt met bijna 90 minuten ook best lang) en hadden de liedjes van mij ook niet gehoeven. De cast doet het goed en leuk en vooral natuurlijk Stan Laurel en Oliver Hardy die na 10 minuten hun intrede maken in het verhaal (begeleidt met hun typische "De dikke en de dunne" melodietje waarmee altijd hun korte slapstick filmpjes begonnen) op ezel en paard. Ook Thelma Todd deed het leuk en ze zag er ook best fraai uit. Ze helaas niet oud geworden met 30 jaar en ze is ook onder mysterieuze omstandigheden om het leven gekomen. Haar laatste rol in een film was overigens ook in een Stan Laurel en Oliver Hardy film, namelijk "The Bohemian Girl (1936)". De overige cast deed het ook leuk waaronder James Finlayson (dit keer in de rol van Lord Rocburg) die vaker te zien is in films van Stan Laurel en Oliver Hardy.

Al met al gewoon weer een leuke komische film van het duo Stan Laurel en Oliver Hardy, die samen velen films hebben gemaakt en waarvan eigenlijk geen enkele echt slecht is. Kijk je deze films nu voor het eerst, dan zijn ze natuurlijk flauw en ogen ze oubollig. Maar ik keek als kind zijnde vroeger in de jaren 70 (en ook nog de jaren 80) graag naar hun films en slapstick filmpjes (die vond ik persoonlijk ook het leukste) en heb toen ook veel om hun moeten lachen.

Stan Laurel en Oliver Hardy doen het zonder meer goed .

Maar met al die liedjes ertussen door zaten er voor mij behoorlijk wat saaie stukken tussen .

De drank scene waar Stan zat word en gaat lachen zit ook in een van hun korte films.

Die vond ik zelfs nog mooier gedaan dan deze vooral omdat dan een van hun vrouwen met een jacht geweer hun staat op te wachten .

Jammer genoeg heb ik als liefhebber van Laurel en Hardy mij niet echt met deze film kunnen vermaken .

Fra Diavolo zo is de film ook bekend. Kende hem nog niet, maar ook niet veel gemist. Een kostuumkomedie, een combi opera/klucht, vermoeiend ook die speelduur, veel te lang en traag.

L&H, die overigens beide gewoon wel leuk in hun voorkomen zijn, de één vult de ander aan, krijgen veel te weinig gelegenheid om grapjes te maken, die trouwens, zoals de lachscène ook wat langdradig zijn net als de gehele film. Sommige zijn wel leuk, zoals dat Laurel een brugje mag maken voor Hardy en met de wijn. Er zit nog wat meer kleine grapjes in, want zodra ze Diavolo gaan helpen wordt het wat beter en hebben ze eerst de verkeerde haha, maar daarna, na die lachscène wordt het weer steeds minder. Jammer. 2.0

Fra diavolo is samen met Babes in Toyland het minste wat ik van Laurel & Hardy gezien heb tot dusver. Het is jammer dat beide heren relatief laat verschijnen. De muziek wat regelmatig te horen was viel me tegen, eveneens vond ik het verhaal niet erg leuk. Qua humor was het redelijk, zo vond ik de tafel/tafel/tafel/stoel toren en het bijbehorende geschommel leuk. De speelduur vond ik wat aan de lange kant, mede door de matige opening.

Kneesy-earsy-nosey

Het is eigenlijk vreemd, ik dacht echt dat ik door mijn voorraad van Laurel & Hardy films heen was. Ik heb een aantal jaar geleden eens op een rommelmarkt een aantal DVDs van de 10-delige boxset gekocht (stom genoeg niet de volledige 10 delen, had niet door dat er nog meer waren..) en in de loop der tijd zo eens eentje opgezet. Gisteren was ik echter mijn to-see lijst aan het nalezen en daar bleek deze Fra Diavolo nog in te staan. Geen stem & geen review dus hoog tijd om eens te kijken.

En meteen weer herinnerd worden waarom ik eigenlijk niet zo'n enorme fan ben van het duo. Ze hebben vast en zeker hun leuke momenten en ook hier zijn er best wel wat leuke vondsten te spotten (het kneesy-earsy-nosey spelletje of finger-wiggle) maar die continue onderbreking doordat er iemand het hoogstnodig vind om in zingen uit te barsten.. Wat me ergens verbaast, want a) ik ben absoluut niet vies van eens een muzikaal intermezzo en b) met The Bohemian Girl had ik helemaal niet zo'n problemen. Verder is Fra Diavolo best wel een interessante film. Ons olijke duo komt namelijk pas na een tiental minuten opdraven en dat blijkt eigenlijk nog niet zo'n slechte zet te zijn. Het plot rond Fra Diavolo/Marquis de San Marco als meesterbandiet heeft genoeg charme en het is vooral tof om te zien hoe zo'n koele en gewiekste slechterik compleet de vernieling in wordt geholpen door de stommiteiten van Stanlio en Ollio. Ergens is het bijzonder flauw dat ze de namen op deze manier hebben 'veritaliaansd' maar ik kon er wel mee lachen, net zoals het feit dat iedereen op de openingscredits zijn/haar handtekening zet en dat er bij Laurel gewoon een X staat.

Qua feature films is dit mijn 9e film van Laurel & Hardy maar met kortfilms erbij komt de teller op 64. Genoeg gezien dus om te weten wat ik moet verwachten bij deze twee komieken en met Fra Diavolo is dat ook gewoon meer van hetzelfde. Bepaalde gags zijn erg leuk, maar worden om zeep geholpen door het feit dat ze veel te lang blijven doorgaan (al kan ik wel genieten van Laurel die de slappe lach krijgt) en dan valt me vooral op dat ik eigenlijk niet zo heel veel kan met Hardy als figuur. Het blijft een goede wisselwerking weliswaar, maar Hardy moet het toch te vaak hebben van Laurel. Wel tof om James Finlayson nog eens in iets terug te zien (wat heeft die man toch een geweldige kop) en ben ik blij om Thelma Todd nog eens in volle glorie te zien, in The Bohemian Girl was haar rol danig gereduceerd. De grootste meevaller is echter Dennis King die de titelrol op zich neemt en dat met een uitstekende flair doet.

Het is zo'n typische gladjanus en dat gaat King blijkbaar erg goed af. Ik betwijfel of ik me nog snel aan iets nieuws van Laurel & Hardy ga wagen (al probeer ik wel al mijn shorts ook te reviewen en dat heb ik indertijd niet gedaan..) en ik had dan ook wel wat op een fijnere afsluiter gehoopt. Gelukkig niet zo slecht als bijvoorbeeld Bonnie Scotland of Pardon Us maar toch één van de mindere.

Kleine 3*