Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999)
mijn stem
988 stemmen
Verenigde Staten / Duitsland / Frankrijk / Japan
Misdaad / Komedie
116 minuten
geregisseerd door Jim Jarmusch
met Forest Whitaker, Henry Silva en Cliff Gorman
Ghost Dog woont boven de wereld, samen met een zwerm vogels, in een zelfgebouwd hok op het dak van een verlaten gebouw. Ghost Dog, huurmoordenaar van beroep, laat zich leiden door een oude samoerai-tekst. Hij kan verdwijnen in de nacht en zich onopgemerkt door de stad verplaatsen. Op een dag wordt de code van Ghost Dog verraden door een gestoorde maffiafamilie die soms zijn diensten inhuurt. Hij reageert zoals een echte samoerai.
0
geplaatst: 1 december 2016, 00:04 uur
De Jarmusch Touch
De film mag dan op sommige plekken rommelen - de montage loopt soms wat stroef, we kennen beter camerawerk van Müller en enkele grappen hadden wat scherper geschreven en/of gebracht mogen worden - maar toch is Ghost Dog genieten van begin tot eind.
Jarmusch gooit van alles door elkaar en maakt er een postmodern feest van: een zwarte samoerai uit de hiphopscene versus cartoonverslaafde, aftandse maffiosi. Een trage actiefilm, een onderkoelde misdaadfilm, een eigentijdse western, een tragische komedie, een grappige tragedie; Ghost Dog is het allemaal.
En dan zijn er nog de geweldige rollen van Isaach de Bankolé en Gary Farmer en de fantastische soundtrack van RZA.
Heerlijk. Half puntje erbij.
De film mag dan op sommige plekken rommelen - de montage loopt soms wat stroef, we kennen beter camerawerk van Müller en enkele grappen hadden wat scherper geschreven en/of gebracht mogen worden - maar toch is Ghost Dog genieten van begin tot eind.
Jarmusch gooit van alles door elkaar en maakt er een postmodern feest van: een zwarte samoerai uit de hiphopscene versus cartoonverslaafde, aftandse maffiosi. Een trage actiefilm, een onderkoelde misdaadfilm, een eigentijdse western, een tragische komedie, een grappige tragedie; Ghost Dog is het allemaal.
En dan zijn er nog de geweldige rollen van Isaach de Bankolé en Gary Farmer en de fantastische soundtrack van RZA.
Heerlijk. Half puntje erbij.
0
geplaatst: 17 juli 2017, 23:36 uur
Ergens gaat er een heerlijk filmpje schuil in Ghost Dog. Oriëntalistische wijsheden in hartje New York, die melancholisch stoïcijnse uitstraling van Whitaker, de leuke bijrol van Bankolé, RZA's soundtrack. Maar daarbij krijg je ook een bak statisch acteerwerk, vervelende gortdroge Italiaanse maffioso's en een gezapige sfeer die dikwijls omslaat in middelmatige saaiheid. Beetje een mixed bag dus, wat resulteert in een gemiddelde score.
0
geplaatst: 17 juli 2017, 23:43 uur
Chuck Taylor schreef:
Wat me dit keer opviel was dat de tekenfilms een heel duidelijke symbolieke betekenis voor het verhaal van de film zelf hadden. Zo zagen we natuurlijk de Woody Wedpecker en vlak erna de 'echte', maar ook Felix the Cat die ongrijpbaar is en overal wel een oplossing voor heeft om ergens onderuit te komen - net als Ghost Dog die steeds weer onvindbaar is en de verkeerde voor hem wordt aangezien. Zo ook het einde met de cartoon van iemand die met een geweer zijn schot lost via de regenpijp en zo met kronkels zijn tegenstander raakt --> even later de finish van Ghost Dog door het rioolputje van de wasbak. Geniaal gedaan.
Wat me dit keer opviel was dat de tekenfilms een heel duidelijke symbolieke betekenis voor het verhaal van de film zelf hadden. Zo zagen we natuurlijk de Woody Wedpecker en vlak erna de 'echte', maar ook Felix the Cat die ongrijpbaar is en overal wel een oplossing voor heeft om ergens onderuit te komen - net als Ghost Dog die steeds weer onvindbaar is en de verkeerde voor hem wordt aangezien. Zo ook het einde met de cartoon van iemand die met een geweer zijn schot lost via de regenpijp en zo met kronkels zijn tegenstander raakt --> even later de finish van Ghost Dog door het rioolputje van de wasbak. Geniaal gedaan.
Toffe observatie
0
geplaatst: 12 december 2019, 13:00 uur
Driello schreef:
Wat betreft camerawerk, tempo en muziek is dit voor mij een typische Jarmusch film. (Alhoewel ik moet zeggen dat ik nog niet veel van deze regisseur heb gezien). Alles is rustig en zorgvuldig opgebouwd, met oog voor detail en de muziek ondersteunt het verhaal door daar een prima deel van uit te maken. Whitaker past wat betreft uitstraling, uiterlijk en handelingssnelheid perfect in deze stijl-kenmerken. De rol van de tekenfilmpjes (als vooraankondiging van wat komen ging) vond ik sterk, maar het werd her en der wel een beetje te veel gebruikt. Het verhaal zelf kon me niet echt absorberen. Ik bleef een beetje afstandelijk kijken. Heel anders dan bijvoorbeeld het prachtige 'Down by law' van dezelfde regisseur. Het contrast tussen 'the way of the samurai' en het leven van de spagetti-familie was op zich een interessant concept, maar werkte nooit echt optimaal. Wellicht doordat het karikatureske een beetje de overhand had en de oude gangsters nergens echt dreigend waren en derhalve niet overtuigend als 'het lot dat boven het hoofd van Ghost dog' hangt. Heb ook nog een pest hekel aan rap, dus dat werkt dan ook nog tegen, maar goed, dat paste wel weer prima bij de film. Ben al lang blij dat Ghost dog in de gestolen auto's niet steeds klassieke muziek opzette, want dat zou helemaal over the top zijn. De dialogen tussen Ghost dog en de ijscoman lijken overbodig, maar ik zag dit als de enige link tussen Ghost dog en de 'echte' wereld. Het vormt ook een soort baken in de film, dat plekje naast het park. Dat meisje was volgens mij volstrekt overbodig. Ik vind het moeilijk aan deze film nu een cijfer te plakken. Heb het gevoel dat ik een en ander heb gemist wat de film een veel hogere wardering kan geven dan ik nu geneigd ben te doen. Stemmen blijft dus nog even uit tot na de bezinking en wellicht een tweede kijkbeurt.
Je hoeft jezelf niet zo serieus te nemen. Het is maar een film hoor!Wat betreft camerawerk, tempo en muziek is dit voor mij een typische Jarmusch film. (Alhoewel ik moet zeggen dat ik nog niet veel van deze regisseur heb gezien). Alles is rustig en zorgvuldig opgebouwd, met oog voor detail en de muziek ondersteunt het verhaal door daar een prima deel van uit te maken. Whitaker past wat betreft uitstraling, uiterlijk en handelingssnelheid perfect in deze stijl-kenmerken. De rol van de tekenfilmpjes (als vooraankondiging van wat komen ging) vond ik sterk, maar het werd her en der wel een beetje te veel gebruikt. Het verhaal zelf kon me niet echt absorberen. Ik bleef een beetje afstandelijk kijken. Heel anders dan bijvoorbeeld het prachtige 'Down by law' van dezelfde regisseur. Het contrast tussen 'the way of the samurai' en het leven van de spagetti-familie was op zich een interessant concept, maar werkte nooit echt optimaal. Wellicht doordat het karikatureske een beetje de overhand had en de oude gangsters nergens echt dreigend waren en derhalve niet overtuigend als 'het lot dat boven het hoofd van Ghost dog' hangt. Heb ook nog een pest hekel aan rap, dus dat werkt dan ook nog tegen, maar goed, dat paste wel weer prima bij de film. Ben al lang blij dat Ghost dog in de gestolen auto's niet steeds klassieke muziek opzette, want dat zou helemaal over the top zijn. De dialogen tussen Ghost dog en de ijscoman lijken overbodig, maar ik zag dit als de enige link tussen Ghost dog en de 'echte' wereld. Het vormt ook een soort baken in de film, dat plekje naast het park. Dat meisje was volgens mij volstrekt overbodig. Ik vind het moeilijk aan deze film nu een cijfer te plakken. Heb het gevoel dat ik een en ander heb gemist wat de film een veel hogere wardering kan geven dan ik nu geneigd ben te doen. Stemmen blijft dus nog even uit tot na de bezinking en wellicht een tweede kijkbeurt.
0
geplaatst: 29 mei, 18:23 uur
Forest Whitaker trekt in zijn eentje deze B-film naar een acceptabel niveau. Coole cinema is dit.
0
geplaatst: 21 juni, 14:36 uur
Ghost Dog: The Way Of The Samurai gaat over de Afro Amerikaanse huurmoordenaar Ghost Dog (Forest Whittaker) die leeft volgens de codes van de Bushido. Hij woont op een dak in een hutje met zijn postduiven. Hij is bevriend met de Franstalige ijscoman Raymond(Isaac de Bankole) en het kleine maar vroegwijze meisje Pearline. Hij is loyaal aan Louie, een made guy van een maffiaclan nadat deze hem als tiener ooit gered heeft van een stel blanke jongens. Hij voert klussen uit voor hem en communiceerf met hem via de duiven. Als huurmoordenaar gaat Ghost Dog zeer geraffineerd te werk. Hij opereert geruisloos en laat geen sporen achter. Als hij een made guy succesvol omlegt maar de dochter van grote baas Vargo getuige is besluit de maffiaclan om Ghost Dog om te leggen want het is immers verboden om een made guy om te leggen. Ghost Dog moet zich nu met hand en tand verzetten tegen de soldaten van de Vargofamilie.
Ghost Dog is een zeer bijzondere mix van hood/maffia/ samuraigenres. Het resultaat is Lone Wolf/ Leon The Professional vs The Sopranos met een soundtrack van RZA geworden in de best mogelijke manier. Whittaker speelt uitmuntend met name zijn scenes met Isaac de Bankole zijn geweldig de twee verstaan elkaar niet maar hun vriendschap is wel oprecht. Ook Camille Winbush speelt zeer goed maar het was vooral goed om oude Gangsteracteur Henry Silva met zijn oude, vertrouwde rotkop weer eens te zien. Ghost Dog is geen alledaagse film en dat maakt hem zo bijzonder goed!
Ghost Dog is een zeer bijzondere mix van hood/maffia/ samuraigenres. Het resultaat is Lone Wolf/ Leon The Professional vs The Sopranos met een soundtrack van RZA geworden in de best mogelijke manier. Whittaker speelt uitmuntend met name zijn scenes met Isaac de Bankole zijn geweldig de twee verstaan elkaar niet maar hun vriendschap is wel oprecht. Ook Camille Winbush speelt zeer goed maar het was vooral goed om oude Gangsteracteur Henry Silva met zijn oude, vertrouwde rotkop weer eens te zien. Ghost Dog is geen alledaagse film en dat maakt hem zo bijzonder goed!
0
Flavio (moderator)
geplaatst: 24 juni, 12:15 uur
Ghost Dog heeft nog weinig van zijn glans verloren. Het begint meteen goed met een heerlijke beat van RZA, en opent daarna met de titelheld die als een spook door de straten loopt, mensen passerend die hem niet opmerken. Whitaker is nou niet meteen de eerste acteur die je op je netvlies hebt staan als je aan een ongrijpbare superassassin denkt, maar met zijn onderkoelde spel is hij de juiste keuze gebleken. Overigens dacht ik dat hij zelf zijn jongere versie speelde maar dat blijkt zijn broertje Damon te zijn.
Hoewel het visueel soms niet overhoudt -dan denk ik bv aan die wat suffe videoclip effectjes als Ghost Dog aan het trainen is- blijft Ghost Dog wel boeien tot de laatste minuut, en dat is met name te danken aan het script, de leuke niet per se functionele terzijdes, de fijne soundtrack en de humor. Vooral waar de twee werelden elkaar even raken -de postduifhoudende samoerai versus de cartoonverslindende ouwe maffiosi- levert vaak de nodige grappige momenten op. Doet ook geregeld aan het werk van de Coen broers denken, waarmee Jarmusch sowieso verwant is: stuntelende criminelen, zwarte humor, aparte personages zijn ingrediënten die je ook in veel Coen-films tegenkomt. En de hartaanval van de ouwe racist lijkt overgenomen uit The Big Lebowski die een jaar eerder uitkwam maar het zal toeval zijn.
Hoewel het visueel soms niet overhoudt -dan denk ik bv aan die wat suffe videoclip effectjes als Ghost Dog aan het trainen is- blijft Ghost Dog wel boeien tot de laatste minuut, en dat is met name te danken aan het script, de leuke niet per se functionele terzijdes, de fijne soundtrack en de humor. Vooral waar de twee werelden elkaar even raken -de postduifhoudende samoerai versus de cartoonverslindende ouwe maffiosi- levert vaak de nodige grappige momenten op. Doet ook geregeld aan het werk van de Coen broers denken, waarmee Jarmusch sowieso verwant is: stuntelende criminelen, zwarte humor, aparte personages zijn ingrediënten die je ook in veel Coen-films tegenkomt. En de hartaanval van de ouwe racist lijkt overgenomen uit The Big Lebowski die een jaar eerder uitkwam maar het zal toeval zijn.
* denotes required fields.
* denotes required fields.