Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999)

Wat een heerlijke trage film. Had precies het tempo van de hiphop/ reggae soundtrack. Lekker chill!
Spel van Whitaker had ook precies het juiste ritme; chill, cool, de wereldvreemde anti-held.

De film zit vol met allerlei subtiliteiten; absurde dialogen, die terugkerende looney tunes, Niet-Engels sprekende ijsoman etc
Mooie shots op afgemeten ruimtes; de duiventils op de daken, de Italiaanse restaurants.
Wat filosofisch Zenteksten, nog wat actie erbij, kortom een heel goeie film

WTC aint nothin to fuck with .

Wat betreft camerawerk, tempo en muziek is dit voor mij een typische Jarmusch film. (Alhoewel ik moet zeggen dat ik nog niet veel van deze regisseur heb gezien). Alles is rustig en zorgvuldig opgebouwd, met oog voor detail en de muziek ondersteunt het verhaal door daar een prima deel van uit te maken. Whitaker past wat betreft uitstraling, uiterlijk en handelingssnelheid perfect in deze stijl-kenmerken. De rol van de tekenfilmpjes (als vooraankondiging van wat komen ging) vond ik sterk, maar het werd her en der wel een beetje te veel gebruikt. Het verhaal zelf kon me niet echt absorberen. Ik bleef een beetje afstandelijk kijken. Heel anders dan bijvoorbeeld het prachtige 'Down by law' van dezelfde regisseur. Het contrast tussen 'the way of the samurai' en het leven van de spagetti-familie was op zich een interessant concept, maar werkte nooit echt optimaal. Wellicht doordat het karikatureske een beetje de overhand had en de oude gangsters nergens echt dreigend waren en derhalve niet overtuigend als 'het lot dat boven het hoofd van Ghost dog' hangt. Heb ook nog een pest hekel aan rap, dus dat werkt dan ook nog tegen, maar goed, dat paste wel weer prima bij de film. Ben al lang blij dat Ghost dog in de gestolen auto's niet steeds klassieke muziek opzette, want dat zou helemaal over the top zijn. De dialogen tussen Ghost dog en de ijscoman lijken overbodig, maar ik zag dit als de enige link tussen Ghost dog en de 'echte' wereld. Het vormt ook een soort baken in de film, dat plekje naast het park. Dat meisje was volgens mij volstrekt overbodig. Ik vind het moeilijk aan deze film nu een cijfer te plakken. Heb het gevoel dat ik een en ander heb gemist wat de film een veel hogere wardering kan geven dan ik nu geneigd ben te doen. Stemmen blijft dus nog even uit tot na de bezinking en wellicht een tweede kijkbeurt.

Je hebt 'm dus toch gekeken! Goed!

Natuurlijk. Ik stribbel altijd tegen, maar ben best te overtuigen. Met goede argumenten dan.........Maar vooralsnog blijft dit achter bij Down by law en Broken flowers.

Dead Man in elk geval ook eens kijken en dan of Stranger Than Paradise of The Limits of Control.

of allemaal........waarom altijd die restricties........?

dan hoef je je niet door het verschrikkelijke coffee and cigarettes heen te worstelen.

Jamaar, ik bedoelde eigenlijk: in plaats van Dead man en dan Stranger than paradise OF the Limits of control.
Waarom niet allen. En ik wil gewoon nu maar alles van Jarmusch zien. Dan heb ik een leker overwogen blik op de man.

''Even if a samurai's head were to be suddenly cut off, he should still be able to perform one more action with certainty. If one becomes like a revengeful ghost and shows great determintation, though his head is cut off, he should not die.''

Zo mag het luiden volgens Hagakure: The Book of the Samurai.

Ik had geen hoge verwachtingen van deze film en dat blijkt maar weer. Meer teleurstelling dan vermaak, bijna geen vermaak wel te noemen.

Het verhaal zelf is vreemd, maar omdat het zo'n maf verhaal is leek het me enigszins wel uniek. Dat is het wel, maar niet op een al te positief zin. Het gaat over Ghost Dog, eens iemand die gered werd door een gangster. Hierna heeft hij trouw gezworen aan die persoon en is een hitman van de mafia geworden. Nadat die een opdracht uitvoerde, waar die een lid van de mafia moest doden, werd er besloten om Ghost Dog te doden. Een verhaal wat nergens op slaat dus...

Personages waren verre van boeiend, grappig of interessant. Ghost Dog leidt geen geweldig bestaan, hij woont in een krot en heeft bijna niemand anders. Zijn 'beste vriend' is een Franse ijsverkoper, die (natuurlijk) alleen maar Frans spreekt. Dus elkaar verstaan kunnen ze niet. Pearline is een klein meisje dat onder Ghost Dog woont en gewoon nieuwsgierig is om meer over hem te weten te komen. En als laatst een mafia-bende, wat bestaat uit 'the bosses', 'wise guy's' en andere leden, die dolgraag naar oude Disney cartoons kijken...

Sommige kills die hij maakt vond ik wel prachtig om te zien. Zoals zijn aanval op de mafia in een grote huis ergens in het bos en hoe die via een afvoerpijp een 'headshot' uitdeelde. Voor de rest krijg je weinig informatie. Hoe krijgt Ghost Dog betaald, hoe komt die aan zijn spullen, waarom die een hitman werd, waarom die achterna wordt gezeten, etc. etc. Je moet het gewoon doen met weinig. Daar komt het op neer. Het enige wat samurais aan hem te noemen is, is dat die een boek wat over hun manier van doen leest. Aan hem is niets anders gebleken waar je hem goed met een echte samurai kan vergelijken. Natuurlijk heeft die een zwaard, maar daar zwaait die maar 30 seconden mee en klaar...

De muziek vond ik hier slap en irritant, evenals de montage van de beelden. Zo met quotes uit boeken tussendoor of hoe beelden elkaar kruisen. Zijn muziekkeuze is ook niet geweldig, toen die in een Jaguar rondreed kreeg je een vreselijke soul/jazz-achtig muziek te horen, die goed vergelijkbaar was met een mug.

Traag, saai, nergens leuk, personages met weinig inhoud en een verhaal van '?'. Dit was dus mijn ervaring van Ghost Dog: The Way of the Samurai.

Wel, een grote neger die in zich in de cultuur van de Japanse Samurai verdiept en van hiphop houdt is een uniek geval. Bovenal is hij een cool figuur en zet hij leuke actie momenten neer. Het is wel jammer dat de tegenstand een stelletje bejaarde maffia bazen zijn, die zich omringd hebben met eerste klas klunzen. Misschien was dat het komische deel van de film? Ik vond dat niet geslaagd. Nee, dan was de ijscoman stukken leuker, en natuurlijk de band met de dieren. De vele teksten uit het boek en de tekenfilms gingen al snel aan mij voorbij. De film kon mij maar gedeeltelijk overtuigen.

Deze ook eens geprobeerd en 'k vond het niet mis. De film heeft een erg opvallende soundtrack, ze bestaat volledig uit hiphopsongs. Je moet dan wel wat van dit soort muziek houden, anders vrees 'k er een beetje voor.
De cast deed het goed, maar van het verhaal had 'k wel wat meer verwacht. Er gebeurt eigenlijk niet zoveel in de film en het tempo ligt relatief laag. Het is toch even wennen.
Nu, eenmaal je in de schwung van de film zit, is hij wel het bekijken waard, maar 'k heb er niet direct een waw-gevoel bij. Hij is zeker niet slecht, 'k vond hem goed voor een keertje.
Misschien is de lavaboscène ook nog het vermelden waard als een van de hoogtepunten.

Een traag verhaal, als het al een verhaal te noemen is, over een man die achterna word gezeten door karikaturen mafia leden. Hij verzet zich hiertegen en doet dit aan de hand van een Samurai boekje. Nergens spannend, eng of grappig noch een goed verhaal, het kabbelt maar wat voort.

Voor mij een goede film, typisch voor deze acteur een goede rol.
Soms wordt in films de "Erecode" overdreven gebracht maar hier is het prima weergegeven.

Forest Whitacker zet een zeer goede rol neer in deze eigenzinnige film van Jim Jarmush. Hij speelt op knappe en ingetogen wijze de huurmoordenaar Ghost Dog, die leeft volgens de erecode van de Samurai. Het script is redelijk, maar de uitwerking is echt sterk te noemen.

De film heeft een heerlijk ontspannen sfeertje. Het leven van Ghost Dog is vooral behoorlijk routinematig, maar absoluut niet vervelend om naar te kijken. Jarmusch stopt veel humor in de film met grappige Italiaanse gangsters, die niet bepaald de slimste mensen zijn die er rondlopen. Whitaker weet prima hoe hij hiermee om moet gaan. Verder is het tempo erg aangenaam, en past perfect bij de aangename luchtige sfeer die het uitstraalt. De sterke eigenzinnige soundtrack, die een soort van mix tussen hiphop en Japanse muziek lijkt, maakt de film helemaal af.

Een erg goede film, waar je heerlijk bij kunt ontspannen.

4,0*

Goeie. komische film. Alleen die tering-muziek zo nu en dan, dat is gewoon niet om aan te horen. Maar daar is de volume-regeling dan weer goed voor. 3*. Zonder de muziek was het een ster meer geweest.

Ik vond juist de muziek heel goed gekozen bij de sfeer van de film en versterkte de sfeer van de film des te meer.. Wat past er beter bij een urban-samurai dan muziek van Wu-Tang-Clan.

Net zoals ik bij muziek niet veel om de tekst geef, is bij film vaak het verhaal ook ondergeschikt. Ik hecht meer waarde aan sfeer, beeld en geluid dan aan het verhaal. Misschien dat ik de films van Jim Jarmusch daarom zo kan waarderen. Anyways, dit is mijn favoriet van Jarmusch en dat komt door, jawel, de sfeer, de perfect passende soundtrack, maar ook de personages. Die maffia types zijn natuurlijk ook prachtig. In welke film rapt er nu een gangster mee met Public Enemy?

Nog een keer gezien en ooit veel te laag beoordeeld. Dit is namelijk een van de beste van Jarmusch met zo'n geniale soundtrack, prachtige beelden, poetische vertelstijl en heel veel geweldige scenes en humor niet te vergeten. Simpel verhaaltje, maar alles wat film film maakt. 4,5*

Eén van de quotes uit het samurai boek is dat je, je moet neerleggen bij het feit dat tijden veranderen & dat je daar niets aan kan doen.



Die tekenfilmpjes zijn net zo humoristisch bedoelt als die rappende opa mafioso en blijkbaar kan je er dus wel om lachen.

Amen

Ik moet er nog aan toevoegen: de soundtrack is echt dope.
Heb hem al binnengehaald en da is echt verslavend, zeker het lieke "Samurai showdown".
Echt een ziek beatje, perfect voor de film, maar ook gewoon om ies op te zetten.

Destijds ietwat ondergewaardeerd. Ghost Dog heeft absoluut zijn karakteristieke momenten en zet een eigenaardige toon met de brede neger die koelbloedig iedereen afmaakt en af en toe en ijsje eet. Maar ik ben nog steeds van mening dat hier meer uitgehaald had kunnen worden. Al dat gedoe met die boeken van het kleine meisje en de samuraiteksten er tussendoor begonnen me op de zenuwen te werken. Ook vind ik het nogal ontoepasselijk om iedereen naar tekenfilms te laten kijken. Éen keer kan wel, maar het bleef zich herhalen. Verder wat twijfelachtig dat een huurmoordenaar ook twee berenstropers neerknalt wanneer hij deze toevallig passeert. En vrij onhandig dat de Fransman geen één woord Engels verstaat. Soms wel geinig als je die blikken ziet van 'waar heb je het over' maar het vormde een barricade voor de rest van het verhaal. Van het einde ben ik ook geen fan; opeens laat hij zich afknallen door zijn retainer alsof er geen andere opties open waren.
Het stelen van wagens en relaxed rondrijden, de duiven, de geheime schuifbare balkjes in de vloer, de gootsteen-operatie... er zijn zeker wat positieve facetten. Jammer dat het geheel wat experimenteel overkomt.

Sublieme film met een bekwame cast. Aangename stad, de scenes en dialogen waren eveneens aangenaam en soms enigszins grappig. Het einde kwam voor mij zeer onverwachts, want ik had gedacht dat hij spoorloos zou verdwijnen om zijn leven elders te hervatten, maar in plaats daarvan laat hij zichzelf vermoorden door zijn retainer.

4.0*

Op zich een aardige insteek, maar de film valt in elkaar door pretenties die hol blijken. Het wil iets zijn wat niet lukt en daardoor kom je er niet in. De beelden van lange nachtelijke autorit moeten een soort hiphop-filmnoir sfeer geven maar het werkt niet. Dubbele beelden met boekteksten, het is allemaal teveel een puberale videoclip. Gevechtacties hebben niet de frisheid en snelheid die je verwacht. De intensiteit blijft weg. De combi van de harde jongen met de gevoelige snaar voor kwetsbare vogeltjes ligt er te dik bovenop. Blijft over een dikke trage wannabee held die met een zelfingenomen droom in de taal van oosterse wijsheden blijft hangen. Je krijgt daardoor eerder medelijden met de held (en met de producent van de film). En dat is jammer, want de foute jongens worden leuk neergezet, de terugkerende ontmoetingen met de ijscoman en het boekenmeisje en rariteiten zijn een verrijking. Als het werkt. De tekenfilmpjes worden nu irritant. Typisch geval van net niet gelukt. En dat heeft echt met de uitvoering van de film te maken, niet met het verhaal of de snelheid van de film.

Vergelijk het einde maar eens met het einde van Katsumoto in de 'Last Samurai'.

Misschien kan iemand een keer een nieuwe montage maken van de film. Dat zal al schelen.

Na meerdere herzieningen gaat mijn stem van 1,0 naar 3,5

Wat een heerlijke film is dit eigenlijk, de rust die FW de hele film uitstraalt, het trage tempo (terwijl er toch genoeg gebeurt).. in 1 woord: perfect.
Er zitten een aantal scenes in die gewoon zo rustgevend en mooi zijn gefilmd met als hoogtepunt Ghost dog die een auto steelt, Willie Williams op zet en dat stelletje van hun kleren beroofd dat je er geen genoegen van krijgt. Ik kan die scene urenlang bekijken zonder me te vervelen. En zo zaten er wel meer van dat soort scenes in.

De nogal aparte maffia-familie vind ik een meesterzet. De serieuzere maffia-typetjes kennen we allemaal wel uit the Godfather en dat soort films. Dit is gewoon bizar en het past ook gewoon uitstekend in een film als deze (je verwacht ook geen stevige donkere man als Samurai)

Echt een klasse film!

Geweldig verzonnen verhaal dat een hiphopper gaat leven volgens de Bushido van de Samoerai. En als je het doet dan doet Ghost dog het toch echt goed!

Hoe hij zijn blaffers terug in de holsters stopt en het hele vazal verhaal in detail vormgegeven t.a.v. zijn meester Louie, deze filmfragmenten zijn echt om van te genieten.
Daar tegenover de chill factor van de hiphop scene en de daarbij behorende rap allures van Ghost dog, ik vind het geweldig!!!!!!!!!!!!!!!!!

Perfect gecast deze FW!

Wie weet waar een mens in gaat geloven als hij ontsnapt aan de dood, het zou zo maar eens kunnen zoals bij Ghost dog het geval was. haha!!

Ik kan het er niet mee worden.

De soundtrack al het minst. Maar het verhaal is ook te flauw, en er zitten teveel gimmicks in - de tekenfilms, de Franse ijsboer - die grappig zouden kunnen zijn als ze een keer langsgekomen waren, maar de herhaling irriteert me. Net als de citaten uit het samuraihandboek. Beetje gezocht allemaal.

Forest Whitaker vind ik zeker ook niet op zijn best. Hangt maar een beetje lamlendig rond te sjokken, het komt niet echt over als een geniale acteerprestatie. De maffiafiguren kan ik ook al niet grappig vinden, het is wel wat erg cliche allemaal. En de kill met de wasbak is vooral flauw en weinig overtuigend - een riool met een maatje drieduims schroefkoppeling, da's echt nieuw voor me. Het bloed spat ook nog eens de verkeerde kant uit.

Niet echt gelukt, kortom.

Dit had een flauwe quirky-Amerikaanse-komedie kunnen zijn, het heeft er véél ingrediënten voor. In handen van Jarmusch (en evengoed van The RZA) wordt het echter een eerbetoon aan fijne dingen; oude Italiaanse gangsters, hiphop, Samurai en boeken lezen. Onmetelijk fijne film, humaan ook. Als ik het dan toch moet meten dan doe ik dat met 4, 5 *.

heb een beetje gemengde gevoelens bij deze film, enerzijds speelt Forest een van zijn betere rollen in deze film en ook de soundtrack is super, maar anderzijds is het verhaal ietwat te traag, zijn er teveel overtollige scenes (met de franzoos van de ijskar) en lijken de mafiosi meer op ouderen in een rusthuis. Ik had er meer van verwacht, toch een stevige 3*

De Jarmusch Touch

De film mag dan op sommige plekken rommelen - de montage loopt soms wat stroef, we kennen beter camerawerk van Müller en enkele grappen hadden wat scherper geschreven en/of gebracht mogen worden - maar toch is Ghost Dog genieten van begin tot eind.

Jarmusch gooit van alles door elkaar en maakt er een postmodern feest van: een zwarte samoerai uit de hiphopscene versus cartoonverslaafde, aftandse maffiosi. Een trage actiefilm, een onderkoelde misdaadfilm, een eigentijdse western, een tragische komedie, een grappige tragedie; Ghost Dog is het allemaal.

En dan zijn er nog de geweldige rollen van Isaach de Bankolé en Gary Farmer en de fantastische soundtrack van RZA.

Heerlijk. Half puntje erbij.

Ergens gaat er een heerlijk filmpje schuil in Ghost Dog. Oriëntalistische wijsheden in hartje New York, die melancholisch stoïcijnse uitstraling van Whitaker, de leuke bijrol van Bankolé, RZA's soundtrack. Maar daarbij krijg je ook een bak statisch acteerwerk, vervelende gortdroge Italiaanse maffioso's en een gezapige sfeer die dikwijls omslaat in middelmatige saaiheid. Beetje een mixed bag dus, wat resulteert in een gemiddelde score.

Toffe observatie