Genre: Drama / Oorlog
Speelduur: 162 minuten
Alternatieve titels: Revolt / 乱
Oorsprong:
Japan / Frankrijk
Geregisseerd door: Akira Kurosawa
Met onder meer: Tatsuya Nakadai, Akira Terao en Jinpachi Nezu
IMDb beoordeling: 8,2 (135.376)
Gesproken taal: Japans
Releasedatum: 20 februari 1986
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Ran
"In a mad world, only the mad are sane."
Een ouder wordende lord besluit zijn land te verdelen onder zijn drie zoons, die in drie aparte kastelen zullen gaan wonen. De twee oudste zonen zijn erg gelukkig, maar de jongste denkt dat z'n vader gek is geworden. Hij voorspelt dat het niet lang zal duren voor de twee oudere broers met elkaar in gevecht zullen raken. Japanse versie van Shakespeare's King Lear.
Externe links
Acteurs en actrices
Lord Hidetora Ichimonji
Taro Takatora Ichimonji
Jiro Masatora Ichimonji
Saburo Naotora Ichimonji
Lady Kaede
Lady Sue
Tsurumaru
Shuri Kurogane
Kyoami
Tango Hirayama
Reviews & comments
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1694 stemmen
...en de technieken die Kurosawa hier toepast vaak al achterhaald zijn.
Is dat een menig of een feit?
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
En de scene met het gevecht bij het kasteel dan? Die scene scoort qua visueel genot toch wel tot mijn favoriete scenes allertijden.
Je bedoelt die scene waarin de oude Lord het bloedbad overleeft en zich daarna een weg baant tussen 2 troepenmachten? Die scene oogde inderdaad wel overweldigend omdat de machteloosheid van de man hierin goed naar voren kwam, echter ik vond zoals ik eerder aangaf niet de mooiste scene in de film dat was voor mij absoluut dat massale slotgevecht.
Eenzelfde soort scene waarin vele troepen voor de poorten van een kasteel staan heb ik beter uitgevoerd zien worden in een film als The Banquet (2006). Hierin zoomt de camera uit vanaf de deur waar je het kasteel naar binnen treedt tot aan de wijde omgeving vanwaar je het kasteel kunt zien.
Is dat een menig of een feit?
Tja, dat is voor iedereen natuurlijk persoonlijk. Iedereen heeft toch zijn eigen referentiekader. Maar ik durf wel te beweren dat het gevecht in het kasteel wanneer deze gebombardeerd wordt door duizenden pijlen gemakkelijk overtroffen wordt in Hero. Dat betekent overigens niet dat het geen mooie scene in Ran is, maar wel dat de techniek in Hero verder gevorderd is en zodoende de massaliteit van een pijlenregen beter in beeld weet te brengen dankzij dynamisch camerawerk en het gevoel dat je er echt niet aan kan ontsnappen. Kurosawa zette de toon door zijn boogschutters de aanval op een kasteel te laten openen, Yimou Zhang breidde dit uit door een nog groter peloton boogschutters te presenteren en tevens vast te leggen hoe duizenden pijlen zich in de lucht een weg baanden richting een kasteel.
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1694 stemmen
Tja, dat is voor iedereen natuurlijk persoonlijk. Iedereen heeft toch zijn eigen referentiekader. Maar ik durf wel te beweren dat het gevecht in het kasteel wanneer deze gebombardeerd wordt door duizenden pijlen gemakkelijk overtroffen wordt in Hero. Dat betekent overigens niet dat het geen mooie scene in Ran is, maar wel dat de techniek in Hero verder gevorderd is en zodoende de massaliteit van een pijlenregen beter in beeld weet te brengen dankzij dynamisch camerawerk en het gevoel dat je er echt niet aan kan ontsnappen.
Toch een vreemde redenatie om het dan achterhaalde technieken te noemen, dat heeft niets met persoonlijk referentiekader te maken. Tuurlijk is het camerawerk in Hero geavanceerder maar ja dat is niet zo vreemd als je even bedenkt dat er maar liefst 17 jaar tussen beidde films zit. Ik denk dat Kurosawa ten tijde het maximale uit zijn crew en apparatuur heeft proberen te halen en dat sommige dingen toen technisch gewoon nog niet mogelijk waren (denk alleen maar aan post-productie uit de PC bijvoorbeeld).
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Tuurlijk is het camerawerk in Hero geavanceerder maar ja dat is niet zo vreemd als je even bedenkt dat er maar liefst 17 jaar tussen beide films zit.
Dan is het dus ook niet zo raar om te concluderen dat de kasteelscene die in Hero, in een net wat andere context over wordt gedaan maar dan met duidelijk wat meer technische mogelijkheden gewoon beter uit de verf komt op dit gebied.
Dat geloof ik best maar ik ken zat oude films die gewoon niet gedateerd aandoen. Die konden in hun tijd ook niet gebruik maken van computers. De vormgeving hier ziet er gewoon wat gedateerd uit. In Hero en ook The Banquet zien de gevechtsscenes er veel dynamischer uit. ( lopen op het water, tegen de muren lopen, etc. ) Veel scenes zien er daarnaast ook enorm gestileerd uit. Iets wat in een doorlopend geheel als deze film vrijwel ontbrak.
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Een duidelijk verschil qua esthetische beleving dus. Die zoom die jij bedoelt vind ik, zonder gekheid, het lelijkste moment uit The Banquet. Ook in Hero vind ik zo'n pijlenregen stukken lelijker dan in Ran. Over het algemeen kan ik voor mezelf concluderen dat ik geen liefhebber ben van CGI. Het krijgt allemaal iets kunstmatigs over zich heen en zulke scenes mieteren me even uit de film als het ware. Yoda in Starwars oa. De pop uit de oude reeks vind ik leuk. Het heeft iets tastbaars. In de nieuwe delen is Yoda (deels) vervangen door CGI en op 1 of andere manier kun je dat zien, en staat het me enorm tegen.
Knisper
-
- 12992 berichten
- 1250 stemmen
Je bedoelt die scene waarin de oude Lord het bloedbad overleeft en zich daarna een weg baant tussen 2 troepenmachten? Die scene oogde inderdaad wel overweldigend omdat de machteloosheid van de man hierin goed naar voren kwam, echter ik vond zoals ik eerder aangaf niet de mooiste scene in de film dat was voor mij absoluut dat massale slotgevecht.
Eenzelfde soort scene waarin vele troepen voor de poorten van een kasteel staan heb ik beter uitgevoerd zien worden in een film als The Banquet (2006). Hierin zoomt de camera uit vanaf de deur waar je het kasteel naar binnen treedt tot aan de wijde omgeving vanwaar je het kasteel kunt zien.
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1694 stemmen
Dan is het dus ook niet zo raar om te concluderen dat de kasteelscene die in Hero, in een net wat andere context over wordt gedaan maar dan met duidelijk wat meer technische mogelijkheden gewoon beter uit de verf komt op dit gebied.
Dat is gewoon subjectief inderdaad en dat heeft niets te maken met het feit dat er "verouderde technieken" gebruikt zouden zijn door Kurosawa. Ben het wel met Ramon K eens trouwens dat technische mogelijkheden vaak juist niet een beter resultaat geven. In, ik denk, 75% van de gevallen vind ik het gebruik van CGI, kleuren filters, hippe montagetechnieken, tollende en ronddraaiende camera's e.d. gewoon geen zinvolle bijdrage leveren aan een film (niet dat dit nu direct voor Hero geldt want die film vind ik best aardig).
Waarom vergelijk je Ran (1985) dan met Hero (2002) en The Banquet (2006)? Is appels met peren vergelijken. Kom dan met voorbeelden van films uit dezelfde periode waarvan je vindt dat ze niet gedateerd zijn.
En sprookjes en fantasy elementen in een Shakespeare bewerking lijkt me niet echt passen.
maxcomthrilla
-
- 15565 berichten
- 2761 stemmen
Dat is gewoon subjectief inderdaad en dat heeft niets te maken met het feit dat er "verouderde technieken" gebruikt zouden zijn door Kurosawa. Ben het wel met Ramon K eens trouwens dat technische mogelijkheden vaak juist niet een beter resultaat geven. In, ik denk, 75% van de gevallen vind ik het gebruik van CGI, kleuren filters, hippe montagetechnieken, tollende en ronddraaiende camera's e.d. gewoon geen zinvolle bijdrage leveren aan een film (niet dat dit nu direct voor Hero geldt want die film vind ik best aardig).
Ja, dat is dus wat ik in begin al zei. Het ligt aan je referentiekader, hetgene wat je gewend bent. De een stoort zich aan kleuren filters, hippe montage etc., de ander weer niet. De technische mogelijkheden waarover men nu kan beschikken waren er in de tijd van Ran niet. Als je de technieken waarvan men nu gebruik kan maken toejuicht dan is Ran natuurlijk eerder gedateerd dan als je 75% van de nieuwe technieken overbodig over vindt komen. Ik kan ook aan mijn Windows `95 computer ( niet dat ik die heb hoor ) vasthouden terwijl er al Vista op de markt is omdat al die nieuwe functies voor mij niet zo nodig hoeven. Dit betreft dan vreemd genoeg ook een subjectieve kwestie terwijl je toch zou denken dat die Windows `95 hopeloos gedateerd is omdat je simpelweg van minder mogelijkheden gebruik kan maken. Maar ja als je die mogelijkheden niet als vooruitgang ziet dan houdt het inderdaad op en wordt het een persoonlijke aangelegenheid.
Ik vind vooral de vergelijking tussen Ran en Hero niet appels vergeleken met peren. Vooral omdat ik een specifieke scene uit Hero aanhaal en die vergelijk met een soortgelijke scene uit Ran. Het zelfde geldt trouwens ook voor The Banquet.
Ik vond het vooral wel meevallen met de kleurenpracht hier. Het geheel oogde gelukkig nog niet echt kitcherig maar echt mooi kon ik het niet noemen. In het begin zie je overigens wel dat de 3 zonen mooie, lichte gewaden droegen, in ik meen de kleuren: blauw, geel en groen. Maar om even wat eerder uitgebrachte films te noemen die op visueel gebied qua kleur veel beter in elkaar overlopen en fijner worden uitgewerkt terwijl je hier bv. gewoon rood hebt en verder weinig varianten op die kleur: Le Mepris, Pierrot le Fou, Giulietta Degli Spiriti en Il Conformista. Films die uit de zogeheten kleurencirkel niet alleen maar de basiskleuren pakken, maar kleuren met elkaar mengen waardoor het allemaal wat lichter, stilistischer of fijner oogt.
Verder vond ik dat de camera de gevechten teveel op ooghoogte registreerde waardoor de film gelijk wat houteriger aandoet. Een vergelijkbare scene alleen dan niet met mankracht maar met voertuigen die hun prooi besluipen terwijl ze bijna de zee toucheren onder muzikale begeleiding van Wagner in Apocalypse Now deed mij veel meer. Maar ik klink nu misschien wat onnodig negatief. Ran is absoluut een vermakelijke film. Ik voelde echter alleen geen verbond tussen beeld en geluid zoals dit bv. wel werkte voor Knisper. Wel vond ik de donkere luchten passen bij de sfeer in de film. Ik kan ook helemaal begrijpen dat zulke scenes tijdloos blijven. De gevechtscenes en de kleuren vond ik echter gewoon wat gedateerd aandoen omdat ze nogal wat dynamiek en variatie misten.
In Throne of Blood bewerkt Kurosawa trouwens ook een verhaal dat gebaseerd is op Shakespeare. En daar komt op een gegeven moment ook een moment dat de hoofdrolspeler een vreemd vormgegeven wezen ontmoet. Ik hou wel van filmmakers die niet lijnrecht vasthouden aan een bepaald verhaal. Wat mij betreft wordt het interessanter als de filmmaker zelf ook wat in de melk te brokkelen heeft.
Madecineman (moderator films)
-
- 7484 berichten
- 1694 stemmen
Ik vind vooral de vergelijking tussen Ran en Hero niet appels vergeleken met peren. Vooral omdat ik een specifieke scene uit Hero aanhaal en die vergelijk met een soortgelijke scene uit Ran. Het zelfde geldt trouwens ook voor The Banquet.
Ja maar het ging mij eigenlijk om de gebruikte filmtechniek, die je gedateerd noemde. Ik vind het appels met peren vergelijken als je filmtechniek uit 1985 gaat vergelijken met die van de laatste 5 jaar. tuurlijk, kan je films subjectief altijd met elkaar vergelijken.
Sorry maar heb geen een van de films gezien die je daar opsomt. Ik vind het contrast tussen de primaire kleuren van de legers en het grauwe zwarte vulkanische steengruis van Mt Fuji erg geslaagd moet ik zeggen. En natuurlijk is niet alleen het gebruik van kleurenpracht een stijlmiddel maar juist ook het (laten) ontbreken daarvan. Zie bv ook films als; Le Cercle Rouge, L' Armee Des Ombres en Chinmoku die een hele grauwe en harde sfeer creëren door juist de kleuren erg te desatureren.
Mja, ik vind gedateerd niet de juiste woordkeuze in dit geval omdat het impliceert dat Kurosawa eigenlijk toentertijd niet gebruik zou hebben gemaakt van de mogelijkheden die de techniek hem bood. terwijl ik denk dat er met opzet gekozen is om de film zo te maken zoals deze is. Het is een wat zwaarmoedig en donkere Shakespeare verfilming en in die zin doet de film inderdaad klassiek aan, zeker als je hem vergelijkt met films als AN.
Toch vind ik de gevechten niet echt statisch er wordt heel mooi gebruik gemaakt van de dynamiek in het landschap, de heuveltoppen, valleien, hellingen het overal aanwezige zwarte steengruis waar de leger en paarden overheen marcheren en vechten.
Ik had het specifieker moeten zeggen, het zou niet passen in Ran.
Drs. DAJA
-
- 4341 berichten
- 4441 stemmen
Erg goede film. Shakespeare en Kurosawa gaan erg goed samen en de film is een heerlijk episch verbluffend geheel met enkele zeer memorabele scenes.
Maar het probleem wat ik ermee heb en wat me van een 5 sterren weerhoudt is dat Kurosawa duidelijk gebreken heeft. Subtiliteit is iets wat niet in zijn woordenboek voorkomt en daardoor zijn de scenes die emotioneel beladen zijn geforceerd en vaak zelfs slecht te volgen. De personages doen bijzonder extreme stappen maar ze lijken uit het niets komen. Heeft waarschijnlijk te maken met de uitdraai van het scenario die Kurosawa heeft gemaakt, daar Shakespeare zelf in held is in psychologie.
Nog een punt vind ik de eentonigheid van Kurosawa. Zijn shots varieren weinig en hij past zijn camerawerk niet aan, aan de verschillende situatie's. Ook ging de eentonigheid van die ene lens me vervelen. Met momenten had ik het gevoel dat Kurosawa iets te ontzagwekkend naar Shakespeare en de decors en costuums staarde en daarbij zijn rol als regisseur met soms even vergat..
wapper
-
- 131 berichten
- 1349 stemmen
Visueel een zeer knappe film, we zijn een dag verder en ik kan maar niet stoppen om aan die beelden van de veldslagen te denken.
Apollinisch
-
- 21275 berichten
- 0 stemmen
Het begin belooft nog wat – niet omdat er iets indrukwekkends te zien is, maar omdat het uitgangspunt ruimte biedt voor een interessant psychologisch machtsspel.
Dat machtsspel komt niet veel verder dan “hij heeft de macht, maar nu wil ik de macht”. Vervolgens zien we manschappen bestaande uit uitermate irritante schreeuwende soldaten die de saaie nabijgelegen landschappen opzoeken om aldaar wat strijd te leveren. Naast de omgeving heb ik ook helemaal niks met de getoonde gevechten; die moeten wel heel bijzonder vormgegeven zijn willen ze mij wat aan kunnen spreken. Dat is hier echt niet het geval. De kleur moet van de veelal lelijke kostuums komen en het camerawerk is al even weinig imposant. Een paar shots zijn aangenaam om te zien, maar al met al is dat veel te weinig om van een visueel meesterwerk te kunnen spreken.
Net als de andere Kurosawa’s die ik zag duurt ook deze film veel te lang. Er wordt veel te lang stilgestaan bij de personages die er vrij weinig toe doen – zoals die blinde en zijn zus. De belangrijke personages had ik ook veel minder zien. Interessante dingen hebben ze niet te melden en de ontwikkeling die ze doormaken overtuigt geen seconde. Dame Kaede past tig keer beter in Kill Bill dan hier en de interpretatie van “King Lear himself” – is dat parodistisch bedoeld, of word ik verondersteld dat geschmier serieus te nemen?
Al met al een verfilming die Shakespeare eer aandoet: houterige, overdramatische troep.
0.5*
De Mees
-
- 558 berichten
- 64 stemmen
De film komt uit 1985, natuurlijk zijn de technieken van toen achterhaald.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5481 stemmen
Ran is alweer mijn derde Kurosawa na het geweldige Seven Samurai en het iets mindere Yojimbo. Het grote verschil met beide andere films is natuurlijk dat deze film in kleur is, iets wat weer een nieuwe dimensie aan de Samurai films toevoegt, zo blijkt.
Ran is een film die erg groots is van opzet en aanpak en waarin het kleurgebruik erg goed en mooi benut wordt. Dat zie je eigenlij meteen al in het begin van de film als de drie zoons te horen krijgen dat hun vader het land aan hen wil verdelen en elke zoon getooid is in een eigen opvallende kleur.(geel,blauw en rood).
Later in de film komen deze kleuren ook weer erg mooi naar voren in de vlaggen en wapenuitrustingen van de soldaten in de verscheidene veldslagen die worden geleverd. Dat alles wordt tevens op een erg fraaie en overzichtelijke wijze in beeld gebracht.
De personages in de film worden niet echt heel erg uitgediept, maar blijven vaak nogal oppervlakkig, waardoor je als kijker niet echt binding krijgt met één of meerdere personen. Toch is het acteerwerk zeker niet slecht. Alleen de clown, waarvan ik nu nog steeds tijfel of het een man of vrouw is, die de hele film bij de vader rondloopt, vond ik totaal niet leuk en af en toe echt zwaar irritant met mislukte grappen en een raar vervelend stemmetje.
Verder is het op een paar momenten even doorbijten, omdat de film toch wel lang van stof is, maar over het algemeen is het genieten geblazen, bij al de drama, tragiek, actie en veldslagen in deze film. Ran is naar mijn mening een erg goede film, die niet kan tippen aan Seven Samurai, maar wel weer een stukje beter is dan Yojimbo. Kurosawa blijft mij tot nu toe boeien!
4,0*
Dn!S
-
- 30 berichten
- 0 stemmen
Ik neem hem op, ga ik er komende week eens goed voor zitten. Hij krijgt inderdaad overal goede recensies. Dus ik ben er best benieuwd naar, alleen nu even niet
T.O.
-
- 2199 berichten
- 2457 stemmen
De prachtigste scene: de oude koning die het brandende kasteel uitloopt staat in het midden van het beeld, rechts en links de rode en de gele kampen die de man aanschouwen, de omgeving is duister en het wonderschone brandende kasteel op de achtergrond
Prachtig inderdaad! En zo zijn er nog wel meer filmische hoogstandjes.
Toch bleef ik toch teveel 'van een afstand' kijken zonder in het verhaal te worden meegezogen. De lange speelduur helpt dan ook niet mee.
paffy
-
- 51 berichten
- 316 stemmen
Geweldige film van Kurosawa. Mooi visueel en tevens gezien als zijn laatste meesterwerk. Ik kan dat wel geloven, want ik vond het echt meeslepend.
BTW: Het beeld op het eind zal me nog dagenlang achtervolgen.
*****
james_cameron
-
- 5945 berichten
- 9096 stemmen
Bijzonder lange, trage bewerking van Shakespeare's King Lear. Overtuigend verplaatst naar een japanse setting, dat wel, maar de film is vrij statisch en aan de saaie kant. Visueel gelukkig wel dik in orde, met sfeervol camerawerk en een paar grootse aktiescenes. Niet helemaal mijn ding, denk ik.
Rudeo
-
- 135 berichten
- 2139 stemmen
Bijzonder lange, trage bewerking van Shakespeare's King Lear. Overtuigend verplaatst naar een japanse setting, dat wel, maar de film is vrij statisch en aan de saaie kant. Visueel gelukkig wel dik in orde, met sfeervol camerawerk en een paar grootse aktiescenes. Niet helemaal mijn ding, denk ik.
zo dacht ik er eigenlijk ook over, je kan zien dat er erg veel energie in is gestoken maar op de een of andere manier heeft hij me niet weten in te pakken, is toch jammer
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Akira Kurosawa is relatief laat begonnen met kleurenfilms, maar dat hij ook daarin excelleert moge duidelijk zijn in Ran. Wat een cinematografie, wat een kleuren en wat voor gave landschappen . Ontzettend indrukwekkend is de scene waarbij Hidetora met zijn manschappen door zijn zonen aangevallen wordt in het kasteel, waarin hij bivakkeert. Tijdens die bestorming is er in plaats van hoefgetrappel, geweerschoten en andersoortig gegil Japanse muziek te horen. Heel apart, maar het pakt erg mooi uit.
Legan
-
- 18121 berichten
- 4947 stemmen
Ik had er een beetje een hard hoofd in, maar wat laat Kurosawa met Ran toch een werkelijk fascinerend schouwspel zien. Het verhaal op zich is al sterk, maar de uitvoering is ijzersterk. Zowel visueel (cinematografie, kleuren, landschappen, ...) als inhoudelijk (de tragedie, de dramatiek, de actie, …). Echt grandioos!
de-alchemist
-
- 167 berichten
- 87 stemmen
Als Kurosawa-fan ben ik op zoek naar Ran en Yojimbo. Ik kan ze helaas niet vinden, weet iemand waar deze twee films te koop zijn? Vreemd dat ik Sanjuro wel kon vinden, maar de voorganger en bekendere Yojimbo niet...
Bol.com had Ran in hun lijst staan, maar na wekenlang gewacht te hebben kreeg ik een bericht dat Ran niet meer leverbaar was...
Memphis
-
- 31 berichten
- 791 stemmen
Ik heb Kurosawa erg hoog zitten maar deze film is toch een beetje een herhalingsoefening. Het verhaal is goed, de beelden zijn mooi gefilmd maar ik heb het allemaal al een keer eerder gezien in andere films van hem. Denk wel dat het een goede film is om mee te beginnen en het is ook leuk om een samuraifilm van hem in kleur te zien.
DiStefanO
-
- 185 berichten
- 163 stemmen
Hoewel ik verrast door alle lovende kritiek, dacht ik echt een geweldig spectakel te zien. Niets van dat was waar. Hoewel het verhaal sterker was als de uitvoering, kon het mij niet bekoren.
Ook ik heb een hoge pet op van Kurosawa, maar wat Memphis hierboven, kan ik enkel beamen.
Desalniettemin waren er zeker wel sterke punten in de film, maar het duurde mij allemaal te lang.
Nomak
-
- 11634 berichten
- 0 stemmen
Vandaag voor de tweede keer gezien, en ik moet zeggen dat de film mij dit keer veel beter is bevallen.
Tatsuya Nakadai is haast onherkenbaar als de oude krijgsheer Hidetora Ichimonji. Ik kon hem enkel herkennen aan die wilde ogen van hem.
De film start traag en heeft eigenlijk gedurende de gehele speelduur een traag tempo. Dat is natuurlijk geen nadeel, want er is genoeg te beleven. We zien in het begin van de film hoe de oude Hidetora de macht overdraagt aan zijn oudste zoon en zijn kastelen verdeelt aan zijn drie zonen. Onmiddellijk merk je dat er spanningen zijn die tot uiting komen via de jongste zoon. Van het één komt het ander en na een tijdje wordt Hidetora verstoten door zijn oudste zoon, waarna er nog heel wat interessante ontwikkelingen volgen. Verantwoordelijke hiervoor is eigenlijk Kaede, de vrouw van de oudste zoon. Deze op wraak beluste en genadeloze vrouw is van plan om de hele familie uit elkaar te scheuren, en dat lukt haar ook nog. En eigenlijk heeft ze daar ook alle reden voor als je weet wat ze in het verleden heeft meegemaakt. Mijn complimenten voor de actrice Mieko Harada die hier toch wel erg goed acteert.
Beste scene van Ran is zonder twijfel de scene als Hidetora uit het brandende kasteel wandelt. Wat een beeld als hij daar op de trap staat. Dit moet toch één van de mooiste beelden uit de filmgeschiedenis zijn. Niet voor niets dat Donald Richie dit beeld gekozen heeft voor de cover van zijn boek The Films of Akira Kurosawa. Dat en de veldslag die eraan vooraf gaat vind ik het hoogtepunt van de film. Hidetora lijkt nadien steeds waanzinniger te worden.
Voor de rest krijgen we vooral nog heel wat mooie beelden te zien. De omgevingen, kastelen en kostuums zijn prachtig.
De zwart-wit films van Kurosawa vind ik stuk voor stuk erg mooi, en ik heb er nog een aantal te zien. Ik had toch wat twijfels bij een Kurosawa in kleur, maar ik moet toegeven dat Ran visueel erg mooi is. Kurosawa werkt hier regelmatig met opvallende kleuren, en dat werkt verrassend goed.
Ran is dus een echte aanrader met een erg goed verhaal, een film die bij herziening alleen maar beter wordt. Ik schaam me dat ik hier in het verleden slechts 2,5* voor heb gegeven. Ik zal mijn stem dan ook met plezier verhogen, dat verdient deze film gewoon.
Thomas83
-
- 3716 berichten
- 3361 stemmen
Een film met een grote staat van dienst, zoals zoveel van de legendarische Kurosawa. Helaas heeft Ran me wel wat teleurgesteld, zo episch en enorm onderhoudend als veel wordt beweerd vond ik het allemaal niet.
Ja, de film zit vol met de meest schitterende shots, de kostuums en art-direction zien er top uit, en het kleurgebruik is goed en soms zelfs geweldig (de rode baniers en kostuums in de mist, sowieso visueel voor mij het meest indrukwekkende gedeelte in de film; het gevecht rondom het derde kasteel met ook schitterend al die vliegen pijlen) en bovendien erg nuttig omdat elk van die drie broers zijn eigen kleur heeft ,en zo alles goed te onderscheiden is.
Maar helaas bevat Ran ook vrij veel trage en regelmatig ronduit saaie scènes. Opvallend is de minimaal aanwezige soundtrack, vaak slechts extreem kort even te horen en pas later in de film iets meer aanwezig. De film is een erg trage starter en wordt naar het einde beter en bete, toevallig of niet als de soundtrack ook wat meer aanwezig is. Dan krijg een door Shakespeares King Lear geïnspireerd plot met thema's als macht, eer, hebberigheid, verraad en boetedoening pas echt lading. Al valt het uiteindelijk allemaal nog wat tegen, doordat er irritant slecht geacteerd wordt vaak. Steeds weer die vervelende schreeuwende acteurs, en het minutenlang kijken naar dezelfde soort beelden, als Hidetora krankzinnig is geworden en zich verwilderd en verward gedraagt.
Het zijn dat soort dingen en de eigenlijk voor een dergelijk drama zeer geringe aandacht voor de belangrijkste personages die ervoor zorgen dat ik me maar weinig echt kon inleven in de film.
De dialogen vond ik af en toe vrij sterk, en sowieso zijn dialogen relatief erg veel aanwezig in de film. Maar de teksten zijn net als het spel van de acteurs nogal theatraal. Ran doet vaak meer aan een toneelstuk denken dan een film.
Al is het contrast dan weer groot met de prachtig geschoten veldslagen, en op het einde zie je ook meer weidse shots. Vooral de al genoemde belegering van het derde kasteel is een ware filmervaring. Ook zo mooi hoe je tijdens het meest dramatische gedeelte geen geluid hoort, wat extra bijdraagt aan de dramatiek. Een trucje dat in films in die dagen nog niet vaak werd uitgevoerd voor zover mij bekend. Puur vakmanschap.
Het zijn vooral dit soort hoogtepunten af en toe die me door de film hebben gesleept, want ik vond hem dus regelmatig langdradig. 160 minuten is wel erg lang voor een film die eigenlijk weinig écht goed uitdiept.
Gelukkig overheerst wel zeker het positieve gevoel, want ik vond de film dus geleidelijk aan steeds beter worden, en op het einde wordt je nog getrakteerd op een fraaie veldslag waarbij vooral het soort van schaakspel voor het gevecht erg de moeite waard is. En de ontknoping is, helemaal in de stijl van de film, lekker dramatisch. Het allerlaatste shot van de film is ook echt een plaatje en zegt alles wat gezegd moet worden.
gauke
-
- 9852 berichten
- 13069 stemmen
Voor mij is dit "King Lear verhaal" te bombastisch en theatraal. De film is te lang en het verhaal te simpel, ondanks de kleurrijke beelden en kostuums, om de volle 160 minuten te blijven boeien. Maar wellicht had ik ook te hoge verwachtingen (een film valt dan dikwijls tegen). Ik heb recensies gelezen die het hadden over een overrompelend, melancholiek meesterwerk. Seven Samurai bijvoorbeeld heeft me meer geraakt.
starbright boy (moderator films)
-
- 21266 berichten
- 4450 stemmen
Kurosawa doet een paar dingen in deze film heel goed. Om te beginnen: de prachtige kleuren. De kleuren zorgen er mede voor dat de film aandoet alsof het zich in een alternatieve werkelijkheid afspeelt en juist dat past zo goed bij dit soort epische drama's.
Ook erg mooi is de muziek. Waar veel films in dit genre volgestopt worden met bombastische muziek is de soundtrack hier veel spaarzamer gebruikt en stukken soberder. En die muziek is dan ook nog eens erg mooi.
Het hoogtepunt van de film is zonder meer de eerste grote gevechtsscene, kan zo in het lijstje met Kurosawa's allerbeste scenes èn bij de fraaiste gevechtsscenes die ik ken
Dit soort grootste historische, epische films trekken me meestal niet zo. Het is niet voor niets dat ik dit, hoewel het een van zijn beroemdere films is, pas als zestiende Kurosawa zie. Maar deze film was erg mooi.
4.0*
Het laatste nieuws
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Sterfdag Natasha Richardson (1963): Haar tien best beoordeelde films
Avontuurlijke thriller 'The Grey' met Liam Neeson dinsdagavond te zien op televisie
Netflix-drama 'Pieces of a Woman' wordt geprezen op MovieMeter: 'Werkelijk van ongekende klasse'
Bekijk ook
C'era una Volta il West
Western, 1968
2.765 reacties
Jagten
Drama, 2012
713 reacties
Das Leben der Anderen
Thriller / Drama, 2006
723 reacties
Seppuku
Drama, 1962
92 reacties
Das Boot
Oorlog / Drama, 1981
1.364 reacties
Shichinin no Samurai
Actie / Drama, 1954
910 reacties
Gerelateerde tags
moordpistoolkasteelpowerkingdomhebzuchtheir to the throneepischwraakbloeddescent into madnessseppukuinheritance fightruinsking lear feudal japanblack widow hopelessnessjapanese film
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.