- Home
- Films
- Hereditary
- Filtered
Genre: Horror / Drama
Speelduur: 126 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Ari Aster
Met onder meer: Toni Collette, Alex Wolff en Gabriel Byrne
IMDb beoordeling: 7,3 (374.935)
Gesproken taal: Engels
Releasedatum: 14 juni 2018
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via Videoland
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Hereditary
"Every family tree hides a secret."
De teruggetrokken grootmoeder van de familie Graham is dan wel overleden, maar zij werpt nog steeds een schaduw op het gezin. Voornamelijk haar kleindochter, de tiener Charlie, met wie ze altijd al een ongewone fascinatie had, lijdt eronder. Aan het vredige bestaan van de Grahams wordt abrupt een einde gemaakt wanneer een verschrikking hun thuis overneemt. Hierdoor wordt Annie, de moeder binnen het gezin, gedwongen om duistere paden te betreden, zodat ze kunnen ontsnappen aan het ongelukkige lot dat hen allen te wachten staat.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (7,3 / 374935)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Hereditary (MusicMeter)
- iTunes: € 11,99 / huur € 3,99
- Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
- Kijk op Videoland
Social Media
Acteurs en actrices
Annie Graham
Peter Graham
Charlie Graham
Joan (Joanie)
Steve Graham
Bridget
Aaron
Brendan
Mr. Davis
Charlie's Teacher
Video's en trailers
Reviews & comments
kicken69
-
- 25 berichten
- 22 stemmen
ook ook heb deze film gezien vanavond .
bij mij was publiek wel stil , maar , je kunt er veel of weinig over zegen .
feit blijf gewoon dat de hype die men om deze film heen heeft gecreëerd killing is voor de film
dit is absolute niet de beste horror van het jaar .
het is gewoon een doorsnee horror filmpje waar je 12 van in een dozijn hebt !
het verhaal op zich was in het begin vrij langdradig en eindigde erg vreemd.
voor een leuk avondje bios zijn er genoeg veel leuker alternatieve
tattoobob
-
- 8164 berichten
- 2423 stemmen
Toch wel een dope film hoor....voor mij wel het beste kwa horror dit jaar denk ik.
De film komt wat laat op gang maar komt de spanning wel weer tot goede.
Erg sterk acteerwerk van de hoofdrolspeelster vind ik....de rest van de cast is ook prima.
Het laatste 3 kwartier gaat de film toch nog een soort van los en word het allemaal een beetje naargeestig.....ik hou ervan.
De poeha rond deze film is inderdaad wat overdreven maar ik vind deze film wel erg sterk....een film die gerust voor een herziening nog later een keer voorbij mag komen omdat niet alles duidelijk is.
Origineel filmpje...en een regisseur om in de gaten te houden.
Siggy939
-
- 2 berichten
- 2 stemmen
Je vind de film goed of niet, dat blijkt maar uit de reacties. Ik ben er nog niet helemaal uit. Acteerwerk 5 sterren. Hoofdrolspelers, het hele gezin, bizar goed. Plot ? Ik ben erg benieuwd wat mensen van het einde vinden want ik kon even niets uitbrengen van verbazing na afloop. Laat ik het op ‘apart’ houden. Deze film moet je laten bezinken en op je in laten werken. Eigenlijk zat het ontzettend goed in elkaar. Hoewel je toch nog met wat vragen blijft zitten. Ik werd erg afgeleid door overige bezoekers die begonnen te lachen, heel erg jammer. Respectloos naar andere wel serieuze kijkers. Thuis nog maar eens opnieuw kijken.
negordeb
-
- 1 berichten
- 0 stemmen
Werkelijk wat een verschrikkelijke film. Het probleem zit nadrukkelijk in de verwachting welke niet waar gemaakt wordt. Er is goed aan gewerkt om een hype rondom de film neer te zetten, inclusief een hoge waardering op IMDB (betaalde recensies?).
Het moet eerlijkheidshalve gezegd worden, dat in het eerste half uur een mooie film neergezet wordt met een goed opgebouwde spanning. Daarna wordt het langdradig, cliché, wordt het spanningselement volledig verprutst als gevolg van absurde (lachwekkende?) scenes. De film mondt uit in totale onzin op het einde.
Mensen bespaar je geld en ga hier niet heen. De film leeft alleen als gevolg van de goede marketing van de distributeur. Overal om ons heen hadden mensen het erover hoe slecht de film was toen we de zaal gingen verlaten. Dit is de slechtste film 'by far' welke ik ooit in de bioscoop gezien heb en hoop mensen met deze reactie te kunnen behoeden.
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
In het openingsshot van Hereditary zien we een verfijnde miniatuur van een groot landhuis. Het interieur beheerst de bewoners; levenloze vormpjes die verdwijnen in een groter geheel. Tot de camera langzaam inzoomt. We onze blik verleggen naar één van die vele kamers. En het levenloze tot leven komt.
Miniaturen als replica’s van de werkelijkheid, angstbeelden waarin je verdwalen kunt. Voorafschaduwingen van (of terugblikken op?) een nare familiegeschiedenis. Al snel schijnt één waarheid door: de bewoners zijn pionnen in een transcendent schaakspel. Veel keuze hebben ze ook niet. Zoals de filmtitel al insinueert liggen de wortels van het kwaad in het verleden. Zoveel wordt al zichtbaar op de katalyserende begrafenis van de mater familias. In de hoek van de rouwkamer kijkt een ongenode gast breed grijnzend toe. Het einde is slechts het begin.
dutchtuga
-
- 16970 berichten
- 4100 stemmen
Ik heb me weer gek laten maken door de hype. Jammer. Goede film, dat wel. Recensie volgt snel.
Bij deze:
Hereditary werd al heel snel gebombardeerd tot “engste film van het jaar”. Dergelijke uitspraken hebben wat gewicht verloren de laatste tijd en doet de meesten van ons al niet veel meer. Tot de trailer verscheen en ik met verbazing de verontrustende sfeer in mij opnam! Hereditary is van productiemaatschappij A24 en die hebben al een paar pareltjes op hun naam staan. Denk aan It Comes at Night en vooral The Witch. Met Hereditary gaan we dezelfde occulte kant op als laatstgenoemde. Debutant Ari Aster heeft een flinke klus te klaren, want The Witch is namelijk een slow-burner pur sang, die met elke kijkbeurt beter wordt. Precies wat ik opnieuw hoop te beleven met Hereditary.
Nadat de grootmoeder van de familie Graham overlijdt, werpt de aanwezigheid van deze weinig geliefde vrouw nog steeds een schaduw op het gezin. Vooral haar kleindochter Charlie, voor wie ze altijd al een ongewone fascinatie had, lijdt eronder. De Grahams zitten nog midden in hun rouwproces wanneer langzaam maar zeker de afschuwelijke waarheid over hun afkomst aan het licht komt. Annie, de moeder binnen het gezin, wordt gedwongen om een duister pad in te slaan om te kunnen ontsnappen aan het noodlot dat hen allen te wachten staat.
Hereditary opent mooi met een shot van een miniatuurhuis waar langzaam op ingezoomd wordt en dan overgaat in de realiteit. Een shot dat niet alleen technisch leuk is, maar veel zegt over het lot dat het Graham gezin te wachten staat. De sfeer is al snel gezet. Grauw, verdrietig, weinig hoopgevend. We zien wel een gezin dat normaal probeert te functioneren, maar de verhoudingen zijn zoek en Aster krijgt het goed voor elkaar een subtiel gevoel van doem over ze heen te gooien. De toon is gezet en de horror wordt ook even aangekaart in een bijzonder eng shot meteen in het begin van de film. Drama blijft echter de boventoon voeren. Iets te lang, wat mij betreft.
Dat Hereditary geen film voor de mainstream is wordt al snel duidelijk. Maar een slow-burn horrorfilm is wel gebaat bij een stevige opbouw en daar faalt Hereditary wat in. Om de vergelijking met The Witch er weer even bij te halen: die film kent een constante opbouw en kakt eigenlijk geen moment in. Er is altijd wel een vorm van spanning voelbaar. Bij Hereditary niet. Op een gegeven moment duurt het familiedrama en rouw van de moeder te lang en wordt het niet helemaal duidelijk welke richting de makers nu op willen. De slogan “engste film van het jaar” komt het grootste deel van de film niet uit en zo is het toch weer gebeurd dat marketing een film om zeep helpt.
Tegen het einde barst de horror dan eindelijk los en deze is van bovengemiddeld niveau. Aster laat zich leiden door James Wan-achtige trucjes die ik in deze film liever niet had gezien, maar de dreiging is wel goed voelbaar. Erg sterk aspect is het personage Joan, die een akelig verleden met zich meedraagt en de film een bittere smaak geeft. Gelukkig maar, want buiten de twee kinderen om vond ik de ouders geen al te sterke personages. Toni Collette acteert zeer aardig maar haar personage mist geloofwaardigheid, soms zelfs op het lachwekkende af. Ook mist het gezin dynamiek. Gabriel Byrne is niet meer dan een incapabel aanhangsel, een vreemde gewaarwording voor zo’n grote acteur.
Hereditary is zeker een goede horrorfilm die een prima sfeer weet neer te zetten, maar het soortgelijke The Witch is op bijna alle vlakken een betere film. Het middenstuk duurt veel te lang en het wordt op een gegeven moment onduidelijk waar de hype vandaan komt en welke kant de makers op willen. Jammer, want Hereditary heeft het in zich om beter te zijn. Positief is dat de film zeker herzieningswaarde heeft en daardoor, net als The Witch, misschien wel beter wordt bij herziening. Voor nu heeft de marketing een beetje roet in het eten gegooid.
Hereditary (Ari Aster) - Bioscoop recensie - It's Only a MovieIt's Only a Movie - itsonlyamovie.nl
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Dit is zonder twijfel een van de betere thrillers c.q. horrorfilms en de film wist me de volle speelduur te boeien, maar hij stelde me ook in een aantal opzichten een beetje teleur.
De film begint als een horrorfilm met spannende geluiden en geestverschijningen, maar in plaats van de horrorsfeer (‘er is iets niet pluis’) vast te houden c.q. de spanning gestaag op te bouwen ontwikkelt de film zich daarna in eerste instantie als een intens familiedrama (je gaat begrijpen waarom mensen van elkaar gaan scheiden als ze een kind zijn verloren) waardoor het een ander soort film lijkt te worden (met de confrontatie tussen moeder en zoon aan de eettafel als hoogtepunt). Aan het eind barst de horror los maar op een volstrekt ongeloofwaardige manier: elke goede horrorfilm heeft een dubbelzinnigheid (je kunt geloven dat wat je ziet ‘echt’ is gebeurd of dat het slechts fantasie van de hoofdpersonage dan wel metafoor van de auteur was) en waar de gebeurtenissen in de film lange tijd nog konden worden begrepen als hallucinaties (inbeelding) als gevolg van rouwverwerking/stress blijkt de dreiging aan het eind dan toch ‘echt’ te zijn en niet een beetje ook: de (ongeloofwaardige) horror gaat hier behoorlijk over the top, vol op de clichés en bijna op het lachwekkende af (alsof je in een hele goedkope horrorfilm bent beland). Samen met de dubbelzinnigheid verdwijnt ook elke subtiliteit en psychologische spanning.
De ontknoping laat bovendien zien dat de hele film in wezen een remake van Rosemary's Baby (1968) is. Dat kost de film veel punten voor originaliteit, al is het wel een originele kopie van Rosemary's Baby (1968), dat dan weer wel.
Al met al lijkt de film zo ook erg veel op Mother! (2017) die dezelfde opbouw heeft en eveneens kan worden geïnterpreteerd als een (originele) remake van Rosemary's Baby (1968). Deze film mist echter de metaforische laag in vergelijking met Mother! (2017). Maar evengoed is het een fijn horrorfilmpje dat goed doordacht in elkaar steekt (waarbij alle details later betekenis krijgen). En dat als bonus inzicht geeft hoe het verlies van een dierbare een gezin dat toch al niet lekker in z’n vel zat c.q. met elkaar omging helemaal kapot kan maken.
misterwhite
-
- 4726 berichten
- 656 stemmen
A24 doet het weer! Zij blijven de meest vooruitstrevende films uitbrengen van de meest boeiende filmmakers. Ari Aster is iemand die ik zeker verder in de gaten ga houden, want hij deed hier iets behoorlijk unieks. En ergens heb ik ook enorme medelijden met hem hoe zijn film werd benaderd door te media. Het zal hem een hoop geld opbrengen maar de reacties gaan wat minder zijn. Na de film hoorde ik al een aantal mensen klagen dat ze er helemaal niets aan vonden. Maar het moderne grote publiek is dan ook steeds op zoek naar handvaten, herkenbaarheden waar ze op verder kunnen. Ze leven letterlijk op clichés die hun begeleiden naar waar ze willen. Maar deze film gooit je ergens op een onbekende plek.
Deze plek is een gezin dat in rouw zit. Een gezin waar de emoties van sommige leden zijn afgevlakt en langzaam aan tot uiting komen. Dit is een film die zijn tijd daarvoor neemt. Ons de interactie patronen wil tonen binnen dit gezin. Iets wat we in horror niet gewoon zijn! Want wij als publiek willen graag dat het snel gaat, wij willen ons angstig voelen, want dat is ons beloofd.
Beste mensen, angst is geen gevoel dat je oproept als je erop hoopt. Angst is een gevoel dat je beleefd als je met iets kan meevoelen in films. En dat is exact was Aster hier wil doen met zijn opbouw. Hij wil je mee emotioneel laten zijn, hij wil dat je hun begrijpt, hun pijn en verdriet ervaart. En uiteindelijk wanneer hij langzaamaan de horrorelementen laat binnensijpelen zal je dat mogelijks kunnen voelen. Maar verwacht het niet, voel je eerst betrokken met iemand.
Voor de rest wil ik nog even zeggen dat ik soms de invloeden van Polanski hierin opmerkten. Kleine subtiele invloeden van Rosemary’s Baby en The Tennant. Twee films met een beklemmende sfeer, opwerkend naar een suspense, focussend op een personage. Wat deze film ook doet.
Ook nog mijn complimenten voor de soundtrack, sterke dark ambient. Sfeerversterkend, mocht soms ietsje subtieler aanwezig zijn, maar de regie laat zeker ook voldoende stilte. Ook een compliment voor de acteurs, die hier echte emoties hebben moeten tonen.
Kleine minpuntjes: hier en daar mist de film een soort subtiliteit en ernaast ook een soort evenwicht. Hier en daar wil de regie net dat tikje te enthousiast gaan.
Grote woorden voor dit mooie debuut, een vooruitstrevende horrorfilm zoals enkel A24 uitbrengt. Ik wil meer van dit!
4*
Jotil (crew bioscoopreleases)
-
- 1493 berichten
- 425 stemmen
Ik had het er net ook met misterwhite over: ik erger me vooral aan de Facebook-berichten die dus de film verkeerd in de marketing zetten. Vooral de reacties er onder: 'saaie film, gebeurt niets, niet geschrokken, helemaal niet eng'. Oké, prima, dat is dan jouw eigen mening, maar vertel me niet dat er 'niets' gebeurd in de film. Mensen gaan er met verkeerde verwachtingen naartoe en verwachten een film met jumpscares. Dat is dan weer jammer...
Desalniettemin vond ik de film intens en heel naar. Bij bepaalde scènes kreeg ik kippenvel omdat ik er zo ongemakkelijk van werd en het gewoon erg heftig vond. Vandaag voor de tweede keer naartoe, want bepaalde dingen heb ik gemist en ik zou die wel weer helder willen krijgen.
TZ1984
-
- 38 berichten
- 13 stemmen
Ik heb deze film vanavond gezien in de bios. Expres de vroege film, en dat had effect, want we zaten met zeven mensen in de zaal. De sfeer zat er gelijk goed in; de spanningsopbouw was zeer goed. Ik ging er dan ook wel met een redelijk hoge verwachting naartoe. Origineel concept, dat met de maquettes! Had toch wel gedacht dat 'ie daar wat meer op voort zou borduren, maar helaas. Desondanks was het camerawerk en de muziek/de geluidseffecten echt heel goed en creepy! De setting perfect voor een goede, enge horrorfilm.
Maar helaas, op een paar goede schrikmomenten na, werd de film nooit echt eng. Wel had ik zo nu en dan het gevoel niet te durven ademen, zo beklemmend!
Gedurende de hele film bleef het in het midden waar de film nu precies heen wilde. Persoonlijk had ik het beter gevonden als ze inderdaad, zoals ik eerder zei, wat meer met de maquettes hadden gedaan, bijvoorbeeld op het moment dat het meisje overleed, dat de overgebleven gezinsleden als het ware in het 'poppenhuis' woonden en zij in de 'echte' wereld en dat zij de controle over hen had...
Maar naarmate de film vorderde, werd het steeds vager en was er geen touw meer aan vast te knopen. Ook vond ik bepaalde scenes te veel van het goede.
De laatste scene vond ik dan ook overbodig en zag ik totaal niet aankomen. Net of hadden ze een scene uit een andere film zo in deze film geplakt! Dat had wel origineler gekund naar mijn idee. Ik begreep ook wel dat het uiteindelijk ging om die persoon uit dat occulte handboek, maar al met al is het wel ver gezocht. Een apart einde is prima, maar het moet wel aansluiten bij de rest van de film; daar schoot hij tekort in.
Een echt spannende of enge film maken is erg moeilijk, dat begrijp ik, maar less is more.
Al met al een 3,5. Er had veel meer in gezeten.
En het feit dat men in Amerika huilend de zaal uitliep heeft niet te maken met de film, maar met het soort kijker. Ik als doorgewinterde horrorfanaat vond dit zeker niet de engste film ooit gezien. Nee, kijk dan The Autopsy of Jane Doe of The Babadook ??
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
Goed debuut.
Berichten dat dit de engste film ooit is zijn wat gevaarlijk voor je verwachtingen. Het is vooral een drama film met wat horror invloeden. Ari is opvallend zelfverzekerd als regisseur. Ondanks redelijk wat korte films op zijn naam is dit toch zijn eerste full feature. Knap ook hoe het huis er vaak ook als een poppenhuis eruit ziet. Ari weet duidelijk waar hij mee bezig is qua stijl. Ergens vond ik het laatste deel dan ook wat jammer. Het drama was erg sterk en de nare sfeer werkten goed. Scene aan eettafel zie je zelden in films als deze. Het werkten perfect. Niet dat ik het erg vond dat het wat meer volbloed horror werd op het einde. De film snakte zeker naar een finale met wat pit. Maar hij viel daar juist wat teveel in de cliches. De film verdiende meer.
Desalniettemin, groeit de film wel, eergister gezien en toen was ik vrij zeker van de 3.5 sterren, gister zat ik al meer aan 4 sterren te denken. Ik laat het voor nu even zo.
Hopelijk kan Aster nog meer stijgen in zijn volgende film, dan kan hij een grote worden.
3.75 sterren
Shinobi
-
- 4260 berichten
- 2498 stemmen
"She wasn't altogether there at the end."
Tegenwoordig lijkt men aan elke nieuwe horror het predicaat van engste film ooit mee te moeten geven. Deze titel ontkomt daar helaas ook niet aan, wat bij sommigen wellicht verkeerde verwachtingen kan scheppen.
Je volgt hier een gezin dat het hoofd moet bieden aan de dood van hun grootmoeder; ieder gaat er op zijn eigen manier mee om. Dit blijkt slechts het startschot te zijn van een hoop rampspoed die ze te wachten staat. Naast het persoonlijk drama rondom het rouwproces, wordt er gezinspeeld op verscheidene gedachtes. Hierdoor weet je nooit goed wat je daadwerkelijk te wachten staat.
In de eerste shot wordt er een gedetailleerd diorama van een slaapkamer getoond waar langzaam op ingezoomd wordt en overgaat naar de realiteit. Het zegt veel over het verloop van 'Hereditary', gezien Ari Aster je het gevoel geeft dat de personages enkel als speelstukken dienen in een onheilspellend schaakspel. De grip op de realiteit vervaagt langzamerhand en maakt plaats voor waanzin.
De grens tussen het verklaar- en onverklaarbare wordt namelijk steeds dunner. Op deze wijze word je als kijker naargelang ondergedompeld in een tragedie die alsmaar intenser wordt. Gesteund door het sterke acteerwerk (Toni Collette en Alex Wolff, wauw!) en de pulserende score wordt er toegewerkt naar een zinderende climax. Hoewel het toch zonde blijft dat Aster te veel prijsgeeft, waardoor er maar weinig te raden overblijft.
Al met al een intrigerende slow burn horror die zo zijn gestoorde momenten heeft. Aster is zeker een regisseur om in de gaten te houden.
3,5 Sterren.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Deze film is niet eng, deze film is vooral raar en wil soms eng zijn, maar lukt het niet dat te zijn. Ik probeer echt te bedenken wat het was, maar na 10 minuten voelde ik al de behoefte de zaal uit te lopen en Argentinië - IJsland te gaan kijken: ik heb me kapot verveeld. Rare personages die daardoor nooit leven en ik kreeg er geen band mee. Veel tergend lange trage saaie scènes, geen spanning, van dat vreemde gedreun vaak eronder gemonteerd, saai geschoten, weinig bijzondere muziek. Af en toe, heel af en toe ja, werd het nog wel aardig. Ook een enkel fraai shot van dat huis half in de schaduw met zonbeschenen boomtoppen. En die miniatuurhuizen waren los van de film ook echt heel mooi. Maar wat waren dit een ellenlange twee uur. 0,5*.
Shadowed
-
- 8385 berichten
- 5269 stemmen
Snap het gezeur niet, maar de "engste film" is het dan ook weer niet.
Maar Aster levert hier dan toch wel een best bijzonder debuut af. Al vanaf minuut 1 zit de sfeer er goed in die soms zelfs zeer beklemmend is. De hele film lang is deze sfeer dan ook aanwezig, jammer dat het einde de film dan een beetje verpest heeft.
Decors en details zien er gelikt uit, belichting helemaal top (Perfect de donkere hoekjes verlicht) en de locatie kon er nog wel mee door. Ook het acteerwerk (Vooral door Colette) is dik in orde en was het dan voor mij soms nog wel spannend.
Maar het is wel een film die een bepaald publiek dan ook aanspreekt. Mensen die de zoveelste schrik film verwachtten hebben dan ook de neiging om deze film met 0,5* te beoordelen. Ik vind het een half geslaagd en best beklemmend werkje.
Redelijke aanrader, ik ga niet mee met het idee dat dit de beste horror is sinds tijden maar al helemaal niet bij de mensen die 0,5* geven. Nog een pluspunt, ik had een keurige zaal!
Hance
-
- 39 berichten
- 32 stemmen
Ik heb oprecht van deze film genoten. Juist de traagheid. De opbouw, de karakters. Erg mooie shots en stijl. En toen kwam de laatste scène. Goh wat deed dat afbreuk aan de rest.
wat was het gaaf geweest als alles gewoon door het krankzinnig worden van de moeder was gekomen. En het haar hersenspinsels waren gebleven. [ /spoiler]
Zonde! Toch ruim voldoende.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
Door alle ophef over de zogenaamd engste film ooit was mijn interesse in Hereditary wel gewekt. Ik geloof overigens nooit in die lulpraatjes over huilend publiek dat de bioscoop verlaat, dus dat het allemaal flink opgeblazen is wist ik ook wel. Maar niettemin had ik wel de hoop dat dit een sterke, naargeestige film zou kunnen zijn die je flink onder de huid zou zitten. Helaas is ook dat me gewoon tegengevallen. Hereditary is verre van een standaard horrorfilm en dat is niet erg, want ik kan echt wel van zulke titels genieten, maar dit was gewoon veel te traag en vooral nauwelijks pakkend. Het eerste uur is werkelijk te suf voor woorden. Er gebeurt niks en de spanning ontbreekt volledig. Ook zijn de familieleden zo weird en onsympathiek dat ik er ook geen enkele binding mee voelde. Zeker de moeder en de dochter wekten behoorlijk wrevel bij me op. Ik was overigens wel compleet verbijsterd bij de scène van de onthoofding, echt sterk gedaan.
In het laatste uur vallen steeds meer puzzelstukjes in elkaar en werken we naar een Rosemary's Baby-achtig slot toe, wat ik nog wel behoorlijk vond, maar ook weer niet al te origineel. Maar erger dan dat is gewoon dat de spanning en het nare gevoel bijna volledig ontbreekt. Ik kwam nooit lekker in de film en ben dan ook behoorlijk teleurgesteld. Maar als ik de film dan toch nog even objectief beoordeel buiten de media-hype, dan zit er nog genoeg aardige pluspunten in om er een voldoende uit te persen. Maar wel een hele magere.
3*
Ed Kroket
-
- 55 berichten
- 18 stemmen
Ik heb deze film net gezien en vind het jammer dat de belofte niet is ingelost. Het is geen slechte film maar had veel beter gekund! De spanning kruipt niet onder je huid. Dit ondanks de goede muziekscore die wel voldoende is. Het is eerder opgemerkt en ik kon mij ook niet goed verbonden voelen met de karakters.
Spoilers
Er zijn wel degelijk een aantal positieve zaken. Zo vond ik de benadering van de nasleep van het ongeluk van de dochter/het zusje erg goed. Kan iemand mij helpen of ik het goed heb geïnterpreteerd? De broer durft direct na de onthoofding door de paal niet op of om te kijken. Wij kunnen er van uitgaan dat ze is onthoofd. Dan rijdt hij naar huis met vermoedelijk het onthoofde lichaam van zijn zus. Gaat in shock slapen en de volgende ochtend vindt de moeder haar dochter? Want ze gaat ergens heen en je hoort de vader nog zeggen: rij voorzichtig. En daarna een schreeuw. En dan een, moet ik zeggen, goed geacteerde beklemmende huilbui van haar die waarschijnlijk later na de vondst van het lichaam moet zijn bedoeld. Ik voel me een beetje suf dat ik het zo uitspel maar ik vind het een originele benadering toch? En kan je het afknippen van het duiven hoofd zien als een onheilspellend voorteken?
Op het moment dat de moeder aan de vader vertelt wat ze op zolder had gevonden, dacht ik even dat de plot twist zou zijn dat hij onderdeel was van het sneaky spel dat gespeeld wordt door de duivelaanbidders waar Joan bij hoort. Hij lijkt tot dan namelijk de enige tamelijk onschuldige.
Helaas is de laatste scène echt lachwekkend mede door de pop met de kroon. Is dat niet het hoofd van de dochter op de pop? Die uitleg van de plot, het motief van de occulte groep is veel te plastisch. De regisseur had er naar mijn bescheiden mening beter aan gedaan om dat helemaal niet te doen. Of bijvoorbeeld een flash back naar die occulte groep op het moment dat ze hun plannen doorspreken. Of een rechercheur die in een epiloog achter de motieven komt.
Nicole_1989
-
- 337 berichten
- 193 stemmen
De afgelopen weken is Hereditary erg gehypet in de media, en daardoor ging ik met lage verwachtingen naar de bioscoop. "De film zal wel niet zo sterk zijn, als hij zoveel hype nodig heeft", dacht ik.
But boy, was I wrong!
Wat een ontzettend naargeestige film is dit. Bepaalde beelden en gebeurtenissen zullen me nog een lange tijd bijblijven.
De gehele film lang hangt er een lugubere, ongemakkelijke sfeer die onder je huid kruipt. Dit komt door de traagheid in de film, de lange close-up shots, de soundtrack, de belichting, het ontzettend sterke acteerwerk (van voornamelijk Toni Collette!) en natuurlijk de continue tweestrijd die je voelt: is dit nou daadwerkelijk allemaal aan de hand of vindt dit plaats in Annie's hoofd, is zij gek geworden, zoals de rest van haar familie?
Kortom: deze film is met veel aandacht voor detail gemaakt. Bijzonder sterk acteerwerk, alsmede sterk productiewerk. Met een gedegen background story. Want als je googelt naar Paimon, dan zie je hoeveel symboliek en aandacht voor dit occulte verhaal er in de film zijn gestopt.
Boven verwachting goed. Deze film blijft me echt bij qua naargeestigheid. Hij kroop echt onder mijn huid en zal daar voorlopig ook nog wel blijven rondspoken...
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
Een familiedrama vermomd als horrorfilm die pas tegen het einde een abrupte wending neemt richting horror, maar helaas maakt dat de film er niet beter op. Toni Collette geeft een indrukwekkende tour-de-force als Annie, de laatste overlevende van een familie waarvoor de omschrijving 'disfunctioneel' niet toereikend is. Haar broer verhing zich op zijn zestiende, haar vader stierf als gevolg van een psychose en haar moeder leidde aan een permanente dissociatieve identiteitsstoornis. Samen met haar echtgenoot [Gabriel Byrne], haar zoon [Alex Wolff] en haar dochter [Milly Shapiro] probeert Annie dit verlies te verwerken, maar het rouwproces leidt tot grote individuele emotionele spanningen die het gezinsleven onder enorme druk zetten.
De voortreffelijke muziek van Colin Stetson leent zich perfect voor een horrorfilm, maar hoewel er enkele schokkende momenten zijn, heeft het boeiende eerste uur niets met horror te maken. Daarna zakt het niveau aanzienlijk, want Collettes tot dan toe sublieme vertolking ontaardt in hysterie voordat de bizarre (en uiteindelijk zelfs ronduit dwaze) wendingen elkaar opvolgen tot aan de finale die ronduit verbijsterend is. En niet om de juiste redenen! Bovendien duurt het allemaal veel te lang. Jammer, want Ari Aster weet wel degelijk een beklemmende sfeer op te roepen. Een imposant speelfilmdebuut als regisseur, maar als scenarist slaat Aster de plank toch enkele keren flink mis.
marsie
-
- 64 berichten
- 188 stemmen
Jammer heb me zo verheugd op deze film. Een thriller is het niet, ook geen horror. Toni Colette speelt het eerste uur super. Had een hele andere film verwacht. De film stelde wat teleur gezien de hype die er om heerst. Vond de film qua sfeer lijken op get out
leatherhead
-
- 3556 berichten
- 1812 stemmen
Wel aardig. Uitstekend acteerwerk vooral. Middenstuk duurt alleen veel te lang en zit onnodig opgezadeld met typische ghostmovie clichés. Bij de eerst scene met het bewegende glas kreeg ik alweer een 'daar gáán we weer' gevoel. Of wat dacht je van de oh zo rationele huisvader die het initieel allemaal niet zo gelooft en de toenemende hysterie probeert te bedwingen. Creepy kindje is ook aanwezig. Vermoeiend. Echt eng is de film verder eigenlijk ook nergens, al heb ik de hele angst voor het paranormale/geesten bij veel mensen nooit echt begrepen. Op het einde schakelt de Aster een versnelling hoger en krijgt de film zelfs nog een lichtelijk absurde wending die me wel wist te smaken. Ik zie hoe menigeen er hier lustig op los speculeert, maar ik was eerlijk gezegd allang blij dat de film een tandje hoger schakelde en er zowaar wat pit getoond werd.
Verder toch wat te braaf allemaal. Visueel niet verkeerd en wat opvallende scenes/details (het ongeluk) die de film uit de middelmaat doen ontstijgen, maar uiteindelijk zat ik het allemaal maar wat gelaten aan te gluren. De 'engste film allertijden' verhalen zijn uiteraard ronduit lachwekkend. Kleine 3*.
HVG
-
- 2 berichten
- 363 stemmen
Wat een hype rondom deze film. Vond hem echt tegen vallen en totaal niet eng. Hooguit spannend... geen aanrader wat mij betreft.
Woland
-
- 4162 berichten
- 3404 stemmen
"Insanity runs in my family. It practically gallops."
Of toch niet? De moeder van Annie is overleden. Het was een moeilijke vrouw, en haar relatie met Annie en haar gezin (man Steve, zoon Peter en dochtertje Charlie) was dan ook moeizaam. Daarbovenop is Charlie nou ook niet bepaald de ideale dochter: stil, contactgestoord en met morbide neiginkjes. En gedurende de film blijkt dat ook Annie mentaal instabiel is, en dit is een familiekwaal: haar broer was psychotisch en heeft zich opgehangen (daarbij zijn moeder beschuldigend) en haar vader heeft zichzelf doodgehongerd.
Het is vrij moeilijk om inhoudelijk over de film te praten of vergelijkingen te maken zonder spoilers weg te geven, maar laat ik eerst maar eens expliciet zeggen dat ik Hereditary een puike film vond. De eerste helft voltrekt zich een langzaam familiedrama, waarin het gezin uit elkaar spiraalt mede onder de invloed van allerlei bovennatuurlijke gebeurtenissen. Daarna wordt het steeds creepier (en beter), en sterker nog, ik kan me weinig films voor de geest halen die in de bios zo overtuigend eng overkwamen. En wat gedurende het grootste deel van de film ook uitstekend gedaan wordt, is het spelen met de verwachtingen en met de interpretatie van wat er allemaal nou écht aan de hand is.
Want aan het begin lijkt het nog duidelijk. Ja, er gebeuren wel wat bovennatuurlijke zaken, maar bijna alles lijkt prima te kloppen met een interpretatie waarbij Annie simpelweg gek wordt; het zit in de familie, en hoewel Charlie weliswaar raar is beperken de visioenen en dergelijke zich tot Annie. Maar daarna gaat het ook mis bij Peter, en langzaamaan rijst steeds verder de vraag wat er nou echt aan de hand is: spookt het echt, en zo ja, wat willen die geesten, of is het simpelweg de mentale ontrafeling van een familie waarbij de psychoses en gestoordheid nu eenmaal in de genen zitten?
Het einde is wel wat expliciet en eerlijk gezegd wat onbevredigend over the top, al ben ik er nog steeds niet van overtuigd of het nou echt bezetenheid ten gevolge van een geest van een oude koning, en dankzij de occulte hobbies van oma en haar sektevriendjes was. Of zien we in de laatste twintig minuten dan echt de complete waanzin waar de Leighs onder lijden? Het deed me sowieso een beetje aan A Dark Song denken, zowel qua tempo, sfeer als uiteindelijk wat te expliciete ontknoping. Maar over het algemeen ben ik behoorlijk te spreken over Hereditary. Prima film- en acteerwerk, en een zich langzaam ontvouwend verhaal met bakken met sfeer en creepiness. Ik hou wel van dit soort slowburners.
panjoe
-
- 240 berichten
- 694 stemmen
"Insanity runs in my family. It practically gallops."
Of toch niet? De moeder van Annie is overleden. Het was een moeilijke vrouw, en haar relatie met Annie en haar gezin (man Steve, zoon Peter en dochtertje Charlie) was dan ook moeizaam. Daarbovenop is Charlie nou ook niet bepaald de ideale dochter: stil, contactgestoord en met morbide neiginkjes. En gedurende de film blijkt dat ook Annie mentaal instabiel is, en dit is een familiekwaal: haar broer was psychotisch en heeft zich opgehangen (daarbij zijn moeder beschuldigend) en haar vader heeft zichzelf doodgehongerd.
Geniaal vond ik dit. De titel van de film zet je al volkomen op het verkeerde been. Er wordt constant gehint naar een geschiedenis van geestesziekte in de familie, maar de DID (multiple personality disorder) van de grootmoeder, de schizofrenie van haar zoontje (die volhield dat zijn moeder 'mensen in zijn hoofd probeerde te stoppen'), de dodelijke depressie van de vader... Al deze elementen zijn aan het eind van de film niet te verklaren met de erfelijkheid van geestesziekte, maar als gevolg van de duivelse praktijken van de cult van Paimon.
Naast het feit dat ik de hele film lang met gespannen spieren en zweethandjes in mijn stoel heb gezeten, denk ik dat deze film extra de moeite waard is omdat er bij een tweede keer kijken veel kleine details veel meer betekenis hebben dan je in eerste instantie denkt. De herhaalde verwijzingen naar onthoofding, het logo op de elektriciteitspaal, het feit dat Annie verplicht naar de traumapraatgroep moest, en de manier waarop de problematische geschiedenis tussen grootmoeder en Annie achteraf bezien helemaal logisch is als je begrijpt dat ze na de zelfmoord van haar zoon een tweede poging wil doen... Dit zijn denk ik maar een paar voorbeelden van elementen die bij een herziening een hele andere betekenis krijgen. De vraag of er nou echt bovennatuurlijke krachten bij komen kijken speelt bij mij dan ook totaal niet, die vraag is juist de manier waarop het kwaad in de film zich manifesteert aan de rationalistische buitenwereld.
Hoe dan ook, dit is een parel. Ik kan me niet herinneren dat ik een horror/thriller heb gezien die me zo aangreep en waarbij verhaal, cinematografie, en acteerwerk zo'n hoog niveau haalden. Ook erg knap is de manier waarop de gruwelijkheid steeds effectief wordt uitgesteld - niet zoals bij veel dertien-in-een-dozijn horrorfilms, waarbij wordt gehint dat er een schrikeffect komt. Nee nee. Bovenal hangt de hele film de verwachting van afgrijselijkheid boven het hoofd, een verwachting die aan het einde met klinkende munt wordt ingelost. Maar het sterkste was dit nog op een moment veel eerder in de film. Als Peter crasht, weet je dat het niet goed zit. Je weet dat Charlie dit eigenlijk niet overleefd kan hebben. En je weet dat Peter het weet. Maar het is pas veel later, nadat Annie het lichaam van haar dochter vindt (waarbij weer props voor de manier waarop ze dit laten zien, met een close-up op het getraumatiseerde gezicht van Peter), dat je het zeker weet, want dan word je ineens getrakteerd op een geweldig shot van het halve hoofd van Charlie, met krioelende mieren eroverheen. Dit shot zelf is al sterk genoeg, maar de manier waarop de presentatie wordt uitgesteld is exemplarisch voor de stijlkeuzes die maken dat ik Hereditary een bescheiden meesterwerk vind.
sinterklaas
-
- 11634 berichten
- 3220 stemmen
Nou, het ging dus zo. Ik nam de grote uitspraken die er over deze film waren gemaakt met een flinke zak zout, ging uit van de vijf sterren die de serieuze kranten gaven, de metafoor en de associatie omtrent een rouwend gezin en waarschijnlijk ook nog dat irritante bioscooppubliek. Maar wat ik wel niet over heb voor een spraakmakende film die eens buiten de Blumhouse-kliek valt. Dat kan verrassend zijn, want Mother! heeft me ook weten te raken.
Het publiek leek zich koest te houden...
Het begin kabbelt echter nog wel een beetje voort maar je vertrouwd de recensies erop dat er geen Deja Vu gevoel gaat komen. We krijgen te maken met een gezin; vader Steve, moeder Anne, zoon Peter en dochtertje Charlie. Je denkt eerst nog dat het rouwverslag een beetje losjes wordt en een overleden oma lijkt mij niet bepaald een sterk concept aangezien oma's toch over het algemeen eerder horen te gaan dan de kinderen en kleinkinderen. Ook wanneer Charlie visioenen krijgt en er een beetje wat over de relatie tussen Annie en haar moeder bekend wordt wou het niet echt raken en voelde het niet samenhangend aan. Totdat het moment dat Charlie door een ongeluk komt te overlijden. BAM! Een fikse stomp in je maag.
En dan pas begint het rouwverslag en die is achteraf gezien toch wel erg goed uitgewerkt. Helaas werd mijn mening nogal aangetast door, en niets bleek minder waar te zijn, al die achterlijke bioscoopbezoekers in Pathe de Munt. Stelletje achterlijke zwakzinnige leeghoofdige huppelkutjes en semi-studentjes die het niet konden laten om de hele tijd te gaan lachen alsof het een komedie was, en zelfs Kevins gehuil of die plop-geluidjes imiteerde. Gadverdamme! Daar ging mijn concentratie. Achterlijke generatie waar ik tussen moet teren die hun schaamte omtrent hun laksheid, kortzichtigheid en domheid maar een beetje weggiechelen en uit het feit dat ze van geen houding weten maar een beetje dom lopen te doen. Ik zou godverdomme haast een oproep doen om bij de zoveelste Conjuring, of zo'n hysterische huisvrouwen filmpje een beetje op hetzelfde niveau wraak te gaan nemen. Weten ze eens hoe het is om hun zogenaamde diepgang belachelijk te maken.
...en dan vervolgens wel gaan janken bij de gruwelijke scenes, of scenes die niet zo schrikbarend waren als iemand die "boe" roept, op een theatrale manier gaan schrikken... Tsjonge, jonge jonge...
Echter, om even terug te komen bij wat ik er met mijn concentratie uit heb gehaald, was dit wel een hele sterke film. Niet meteen de engste film, maar wel een van die diepste films. Wat er eigenlijk ook allemaal gebeurd qua bovennatuurlijkheden... het is niets meer dan een soort rouwverwerking en de waanzin die er op dat moment in je hoofd omgaat. Iets waar moeder Annie het meest onder gebukt gaat terwijl de vader en moeder hun best doen om zich met de orde van de dag bezig te houden. Helaas heeft de film hier wel een paar kleine missers; die glasscene had eigenlijk absoluut niet gehoeven... mits het als een metafoor gebruikt werd waarbij je verzachtende middelen probeert te vinden om een beetje hoop te creëren. Ook het dreigende sfeertje ontbreekt er soms wel eens aan, maar de laatste twintig minuten barst het echter wel los in een hele bizarre occulte nachtmerrie, waar werkelijkheid en visioenen door elkaar lopen. Dit maakt de film ook meteen helemaal goed. En wat het is... Geestenverhaal, sekteverhaal, een ritueel van de moeder? Dat mag je als kijker zelf invullen. Ook de dark ambient soundtrack en het rurale sfeer wisten prima mee te werken.
Misschien liep ik toch wel te hard van stapel om deze in de bioscoop te gaan zien. Bij Mother! kon ik me nog wel aardig concentreren, maar nu was het echt killing. En dat na een vrij goede start. Een herkijkbeurt krijgt deze zeker.
4,0*
YVenghaus
-
- 1 berichten
- 0 stemmen
Wat een grote flop deze film, maar echt grandioos kut. Amerikaanse niks zeggende shit en daar was iedereen het over eens. Niks griezelig, eerder onnozel en lachwekkend. Hou je geld vast en spaar je tijd, hier word je niet blij van. Dat zoiets ooit de bios heeft behaald. Grotten slecht, waardeloos.
Roel_
-
- 277 berichten
- 2011 stemmen
Deze film is zwaar overrated. Aardige horror, maar niet meer dan dat. Het begon veelbelovend met een Tarkovski sfeertje. Maar al snel veranderde het in een matig verhaaltje en het einde was eigenlijk best slecht. De muziek was enger dan de film.
Overigens deed de zoon mij sterk denken aan een (nog) jongere uitvoering van Jesse Klaver.
Miszmi
-
- 3240 berichten
- 598 stemmen
Ik begrijp niet waarom deze film zo geprezen wordt. Ik heb mij er al jaren bij neergelegd dat ik geen film ga vinden die mij daadwerkelijk bang maakt (oké, vooruit, Arachnophobia zal het waarschijnlijk wel lukken, maar met een zeer ernstige fobie sla ik die over ), maar ik had hier gezien alle verhalen toch wel meer spanning verwacht.
Enfin, de film begint wat langzaam en dat was sterk gedaan. Op die manier kon de spanning langzaamaan opgebouwd worden. De scène met de onthoofding was geniaal, gelijk ook het beste uit de hele film. Ik had daarna meer spanning en sensatie verwacht, maar het kwam er voor mij totaal niet uit. Natuurlijk zijn er een aantal spannende scènes te vinden, met name naar het einde toe, maar niets dat mij echt over de streep trok. Ik hoopte nog op een fantastisch einde, maar toen kwam ik al helemaal van een koude kermis thuis. Dit einde was absoluut niet mijn ding.
De acteerprestaties zijn uitstekend, maar hiermee wordt de film niet gered door mij. Het lachen in de zaal ergerde mij over het algemeen niet zo. De scène waarin Peter overstuur is, was ook daadwerkelijk lachwekkend. Ik begreep daarentegen niet wat er zo grappig was aan de naakte mannen. Het aantal pubers in de zaal was nihil, maar vrijwel iedereen reageerde alsof ze zoiets voor het eerst zagen. Nogal kinderlijk, maar gelukkig was dat slechts op dat moment en heb ik voor de rest rustig naar de film kunnen kijken. Ik dacht bij eerdere reacties ook, lachen kan van spanning komen, maar bij deze film betwijfel ik dat toch.
Ik had mijn verwachtingen bewust niet heel hoog gelegd, ik weet dat het dan vaak wat tegenvalt, maar zelfs zonder verwachtingen viel het allemaal erg tegen. Ik begrijp ook echt niet waarom er een noodnummer is en mensen daar nog gebruik van maken ook. Ik snap best dat een films soms wat spanningen met zich mee kan brengen, maar in dit geval heb ik echt gemist waar de angst vandaan moet komen.
De vriendin met wie ik was en ik hebben afgesproken volgende keer de kleuterbios te pakken, daar zit waarschijnlijk meer spanning in dan in deze hele film....
The Dominator
-
- 29 berichten
- 27 stemmen
Deze film gaat door voor de engste film van het jaar? Geen idee wie dat heeft verzonnen, maar ik vermoed de regisseur himself, want wat een vreselijk saaie film !! Wat je ziet bij de trailer, zijn eigenlijk de "hoogtepunten" van de film. Er is ook geschreven "Mensen zijn gillend de zaal uitgelopen" maar volgens mij staat er een woordje teveel tussen (= gillend). Op een paar schrik momenten, was het gewoon een hele grote teleurstelling.
St2210
-
- 1 berichten
- 1 stemmen
Wat een onwijs slechte film, ging echt helemaal nergens over. Horror kan ik het absoluut niet noemen, Dat er mensen de zaal uit zijn gelopen is absoluut niet omdat de film eng is maar alleen omdat ie gewoon slecht is. Het acteerwerk van die moeder ging nog maar het verhaal en al helemaal het plot zijn ronduit slecht en hooguit lachwekkend. Voor mij de slechtste film van dit jaar tot nog toe, begrijp ook werkelijk niet hoe deze film aan goeie recensies komt, hebben ze zeker voor betaald??
Gerelateerd nieuws
Horrorfilm 'Hereditary' van Ari Aster vanavond te zien op televisie
Vijf van de best beoordeelde horrorfilms die op Videoland te vinden zijn
Vijf moderne horrorfilms die het niet hoeven te hebben van jumpscares
'Midsommar'-regisseur Ari Aster zegt dat nieuwe film 'komische nachtmerrie' wordt
Bekijk ook
Den 12. Mann
Oorlog, 2017
43 reacties
Da Xiang Xi di er Zuo
Drama, 2018
30 reacties
The Interview
Thriller, 1998
26 reacties
Playtime
Komedie / Drama, 1967
148 reacties
Estômago
Drama / Komedie, 2007
47 reacties
Get Out
Horror, 2017
505 reacties
Gerelateerde tags
zelfmoordverlies van geliefdegeheimchild murderantbegrafenisritueelutahdochterbovennatuurlijkhelcultfilmhorrorbezitmoorddisfunctioneel gezinbloedvergietenonthoofdingfamiliedramaangstdemonattickwaadaardigritual murderpsychological horrorself mutilationsatanic ritualdollhouse satanic cultséanceancestryritual suicidetraumatic experience folk horroranaphylaxismatriarch treehouseeffigyminiaturesterrified familydecomposed body supernatural horrorplot twistslow burnsatanic nuditya24disturbinglarkin cemeterycult ritualtraumatizingtraumaticsecret plota24slow paceddramaticpaimonmodel housesunexpectedmind blowingulterior motive
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.