Hier heb ik echt lang naar uitgekeken. Toch apart om de Russische cultuur opnieuw samen te laten komen met de Mongoolse, tenslotte hebben zij jarenlang geleefd onder Stalinistisch bewind. Toch is deze ontmoeting niet helemaal vreemd, want dit verhaal speelt zich af rond een Mongools gezin wonende in Binnen-Mongolië, wat behoord tot China.
Met pilotenbril op het hoofd, zonder vooruit, een lege fles vodka naast hem en half gesloten slapende ogen rijdt Sergei door de Mongoolse vlakten. Wanneer hij al slapende tot stilstand komt op de rand van een rivier weten wij al gauw wat voor een prachtig personage dit is; Vladimir Gostyukhin speelt zijn rol als Sergei geniaal. Excentriek, energiek, maar toch wel een erg typisch Russisch.
De ontmoeting tussen Gombo en Sergei is overtuigend, compleet met taalbarriere en cultuurshock. Dit alles in een eerste half uur, veel kan niet meer fout gaan! Wat daarop volgt is één van de mooiste scenes die ik al zag. Perfect geregisseerd, maar vooral subliem geacteerd: Sergei word uitgenodigd in de familie Ger (vilten tent) en is te gast voor het avondmaal. De manier waarop hij keer op keer een slok Airag (paardenmelk) neemt, gevolgd door een zure bek is lachwekkend. Elke slok gaat gepaard met een toost; op het eten, op de ger, op oma, op de familie en uiteindelijk op de Accordeon van de dochter. Haar korte optreden daarna is surrealistisch en prachtig tegelijk. Sergei’s tranen zijn te voelen; voor het eerst zo dichtbij dit volk, gastvrij, muzikaal. Probleemloos, zou hij bijna geloven.
Helaas begrijp ik daarna goed wat “JJ_D” hierboven mij zegt. Want na dit prachtige eerste uur, een samenkomst van twee culturen, twee talen, twee personen, volgt een stem van kritiek vertaald in beelden. Ik denk dat Mikhalkov dit idee op een vrij originele manier aanpakt, maar het werkt van geen kant en voelt te geforceerd.
Gelukkig kon ik vooral genieten van een aantal onvervangbare scènes waaronder ook de scène in de bar. Sergei drukt de nodige vodka achter zijn kiezen, terwijl Gombo toekijkt hoe hij het podium op klimt en de band de getatoeëerde Russische waltz van zijn rug af laat spelen. Sergei zingt mee, en klinkt zowaar indrukwekkend. Prachtig!
Geen perfecte cinema, maar de dronkaard en zijn poster van “zijn broer uit Amerika” (in fact, Sylvester Stallone), het berijden van een paard in tuxedo, de Lenin speech van Sergei’s dochter, condooms kopen in de stad, rondje kermisattractie, avondmaal met Sergei, de accordeon van Gombo’s dochter en de terugkerende Russische Waltz maken dit echt een fijn stuk film.
4.0/5.0