Utomlennye solntsem (1994)

Nogal saai

Onzin.

*SCHRIK*

Shit happens

prachtige film

****' 4,5 op 5 ****'

Ik heb 'm nooit helemaal gezien, dus ik stem (nog) niet. Maar ik ken de film alleen maar als een russische film met als engelse titel Burnt By The Sun.

Moet ik een franse titel gaan onthouden omdat er frans geld in de film zat ?

Nee volkomen gelijk hugohei. "Burnt by the sun" is onze zoek titel; die russische titel vergeten we en die franse titel bestaat voor ons niet !!!

Sfeervol Russisch drama. Mooi gefilmd, sterk geacteerd.

Erg mooi tijdsbeeld van de Stalinistische periode in Rusland. Alle personages hebben leuke eigenschappen en eigenaardigheden die zeker de eerste helft goed uit de verf komen. De aankomst van Mitya is een prachtige scene waarin hij door het huis stormt en waar de film echt op gang komt. De grootste kracht van de film is de tegenstelling tussen het idyllische tijdsbeeld wat in het begin geschept wordt en de wrange wijze waarop dit opeens teniet gedaan wordt. Verspreidt over de film zijn een aantal prachtige scenes, waar de scene waarin Mitya het verhaal verteld er tussenuit springt. ****

Film die grotendeels aan mij voorbij ging, wellicht door een totaal gebrek aan inzicht inzake de Russische revolutie, Stalin, ea.

Ik meen dat het een film is over glorie en dat het de bedoeling is dat we ons de vraag stellen of die slechts van een tijdelijke aard is, maar in welk opzicht de regisseur aan politiek doet was me niet echt duidelijk.

Opvallend is wel dat Nikita Mikhalkov voor een vrolijke film kiest, waardoor de ernstige gebeurtenissen des te meer in de verf worden gezet. Zeker geen saaie film, wellicht door de permanente vraagtekens (veel onduidelijke metaforen ook) doorheen de film. Intrigerend, zeker om later nog eens terug te zien; maar voorlopig nogal gevoelloos, doch een tikkeltje wrang aan het eind.

2,5*

Gebrek?? Het gaat er toch net om dat Stalin al zijn mogelijke concurrentie uitroeide. In deze film zie je nogmaals hoe wreed hij was en hoe hij zijn volk kon beïnvloeden. Het vrolijke in de film is net zo mooi omdat het ook zo zielig is. Hij weet al van het begin dat hij vermoord zal worden, maar toch wil hij er het beste van maken voor zijn familie en vooral voor zijn klein dochtertje ...

Mijn excuses, ik had het verkeerd gelezen! Maar ik denk niet dat je voor deze film erg veel moet weten over de Russische geschiedenis.

Ik heb het tweede deel nog niet gezien, maar inderdaad, in die film is hij kunnen ontsnappen aan zijn dood (een beetje flauw percies, net of hij die film gemaakt heeft voor de mensen die niet goed om kunnen met anti-climaxen :0) ) Nuja, ik wil hem zeker ook eens zien :0)

Oscar beste buitenlandse film

Dus? Wat vond je zelf van de film?

Gewoonweg een goede film. Vooral die 'familie'scenes wisten me te boeien. Nikita Mikhalkovs dochterje speelt hier overigens ook in mee en doet dat niet onverdienstelijk!

Kan Gorro hierboven onderschrijven.

Enorm sterk hoe hier een plagerige sfeer wordt geschetst, die langzaam maar zeker steeds wranger begint te voelen. Het dromerige van zo'n scène van Kotov en Nadya in de boot, of het verhaal dat wordt verteld door Mitya is betoverend. Een drama à la Bergman of Tolstoj, met hier en daar een vleugje Sokurov. Als tijdsbeeld ook erg boeiend.

Kroop al snel onder mijn huid, mede dankzij de mooie muziek van Eduard Artemyev. Verder enorm goed geacteerd door vader Kortov - een statige gracieuze man - en dochter - heel fijn en spontaan, al helemaal in de scènes met haar vader.

Twee uur marteling om vervolgens het laatste half uurtje nog een beetje beweging in de film te zien komen. Nee, ... dit was echt verschrikkelijk.

Er gebeurd helemaal niks. Want eerlijk, meer dan een paar gestoorde Russische typetjes zien we de eerste 120 minuten niet. Het enige dat mij weerhoudt deze film de allerlaagste beoordeling te geven is het briljant spelende kleine meisje en de paar mooie beelden.

Verder (bijna) niet vol te houden.

Een prachtige film van Nikita Mikhalkov, dat moet gezegd worden. De meningen hier zijn sterk verdeeld, maar ik vond toch wel een uiterst boeiende film, met een sterk verhaal en een paar zeer sterke scenes, met een zeer sterk einde, dat er toch best wel inhakt en bij vlagen erg mooi cameragebruik.

Het tijdsbeeld dat wordt geschetst is buitengewoon sterk. Het komt allemaal erg rustig op gang en Mikhalkov neemt in de eerste helft goed de tijd om de personages te schetsen. Het is uiterst sfeervol neergezet en het is boeiend om te zien hoe het leven van alle dag, van een op het oog heel normaal gezinnetje plaats vindt. Het zijn in eerste instantie vooral de sterke personages die het boeiend maken. Vooral de kleine Nadya, geweldig gespeeld trouwens door Ingeborga Dapkunaite, zorgt voor veel enthousiasme en vrolijkheid. Nadya is tevens de personificatie van de onschuld, waar de familie op dat moment nog voor staat. De manier waarop ze iedere keer weer het veld in rent en vol overtuiging haar liedje zingt, waarbij Mikhalkov ervoor zorgt dat het op fraaie wijze op beeld wordt vastgelegd, is geweldig om te zien. Het gele koren, waar de zon dan continu op schijnt, blinkt voor de kijker als goud.

Maar ook Mikhalkov zelf acteert behoorlijk sterk als generaal, die ondertussen ook een fijne vader en een goede man probeert te zijn. Het knappe aan de film is ook dat de sfeer langzaam omslaat, van eerst heel vrolijk en onschuldig, naar steeds dreigender. Oleg Menshikov speelt dan ook geweldig als neef Mitya. Hij is zowel charmant, gezellig en dwingend en heeft het vermogen om alles en iedereen naar zijn hand te zetten. Ook zijn personage wordt sterk uitgewerkt en prima neergezet.

Er zitten een paar prachtige scenes in, waarbij Nadya een paar keer in voor komt. Maar ook het moment dat de ballon verschijnt, met de enorme beeltenis van Stalin erop, zag er toch wel enorm indrukwekkend uit. Sowieso zijn die laatste twintig minuten echt enorm sterk. Het is zo enorm wrang, omdat de band die je in de eerste helft opbouwt met de personages, gewoon ontzettend sterk is. Daarnaast brengt Mikhalkov het allemaal sterk in beeld, waarbij de zon een aantal keren op belangrijke en fraaie wijze, een hoofdrol in speelt.

4,5*

Blijft een ijzersterke film ondanks dat er in de eerste twee uur schijnbaar niets gebeurde. Ik zeg schijnbaar want als je goed hebt opgelet gebeurde er eigenlijk van alles. Dat het voor het hoofdpersonage niet goed zou aflopen was vanaf het begin al duidelijk voelbaar. Niettemin ging het er in die twee uur gezellig aan toe, op zijn Russisch dan met veel gediscussieer, drank en muziek. Wat het voortreffelijke acteren betreft ging voor mij de hoofdprijs naar Nadia, de dochter van kolonel Kotov, geweldig geacteerd door de schattige Nadezhda Mikhalkova, in het dagelijks leven de dochter van de regisseur. Wat heb ik van haar spel genoten.
Tja, en dan het fenomenale einde. We kregen hier een stukje te zien hoe de NKVD, de geheime dienst van Stalin te werk ging. Niemand was te vertrouwen, zelfs je eigen familieleden niet. Het was immers de tijd van de grote zuiveringen, waarbij iedereen die voor de aan achtervolgingswaanzin lijdende Stalin een bedreiging vormde werd vermoord of naar de Goelag werd gestuurd. Dit overkwam ook de hele Sovjet legertop met als gevolg dat de Duitse tanks vier later in 1941 door de Sovjet Unie heen walsten en pas voor Moskou tot staan werden gebracht.

4.5*

Een meesterwerk dat zich onderscheid door constant te verrassen. Het boeiende verhaal over het gezin van een Russische oud-generaal en held van WOI dat in 1936 bezoek krijgt van de ex-verloofde van zijn veel jongere vrouw. De scène waarin hij zijn entree maakt is al een meesterwerkje an sich, maar dit indrukwekkende politieke drama is evenzo goed een komedie en een thriller. De film werkt toe naar een werkelijke onvergetelijke finale, waarbij de toen achtjarige dochter van de regisseur de meeste indruk laat. Ik herhaal: een meesterwerk.

Ik vond deze film eigenlijk lange tijd helemaal niets, maar ben wel blijven kijken en meer naar het einde krijg je toch iets meer band met de personages, maar te weinig om echt te beklijven. Het is zeker een film die een heel donkere Russische periode weergeeft in de geschiedenis waarin Stalin iedereen die hij niet meer vertrouwde liet ombrengen. Het ligt niet aan het acteerwerk want de kleine Nadya is erg schattig en ook de acteurs die Kotov en Mitya spelen doen het meer dan aardig. Ik vond het gewoon lange tijd niet boeiend, het was alsof ik bij vreemden in de keuken en woonkamer zat mee te luisteren naar de roddels die zij verspreiden over weet ik veel wie, een buurman of een familielid of over vrienden.

Nja, 2*, ik begrijp niet wat hier zo speciaal aan is buiten dat het een film is die een gevoelig onderwerp aansnijdt voor de vele miljoenen nakomelingen van de slachtoffers van deze gruwelijke praktijken.

Pas wanneer Mitya opduikt en zich stevig onder de familieleden werkt, komt het mogelijk verband met de openingsscene en het ware thema van de film naderbij en dat het niet alleen om een verhaal van een vroegere liefde gaat wordt ook wel vlug duidelijk.
Lange tijd vergenoegt de film zich echter met een aantal, eigenlijk weinig interessante, personages te typeren, wat niet belet dat dit gedeelte enkele knap en minutieus in beeld gebrachte scenes bevat, waarbij, vreemd eigenlijk, de kleine Nadya heel vaak in het brandpunt staat. Vormt dit gedeelte misschien niet het meest boeiende stuk van de film toch is een verhoogde spanning stelselmatig voelbaar en is het slot van de film uiteindelijk van hoog niveau.
Overtuigend acteerwerk over de gehele lijn.

Een redelijk drama/oorlog film...

Redelijk verhaal...

Redelijk acteerwerk...

Redelijk kwaliteit breedbeeld, geen HD aanwezig...

Redelijk geluid

(Dolby Digital niet aanwezig)...

Goed camerabeweging...

Niet te moeite waard...

Wat een saaie langdradige film. Oké, een ster voor dé rol van de kleine Nadya, voor de rest begrijp ik echt niet de lopende kritieken.