Kavkazskiy Plennik (1996)

Nogal gebeurtenisloos krijgsgevangenendrama dat nergens spannend of dramatisch wordt, omdat de film nergens op de beklemmendheid van het gevangenschap wil ingaan: de twee (aan elkaar geketende) krijgsgevangenen kunnen redelijk vrij rondlopen, hun enige directe bewaking is een zwijgende oude man die het duidelijk allemaal wel best vindt, een van de twee mannen repareert klokken voor de lokale bevolking en ontmoet daarbij en passant nog even een leuk meisje, en ondanks wat aanvankelijke wrijving hebben de twee gevangenen het voor het grootste deel van de film best gezellig samen.

Ik wil niet beweren dat dat per se onrealistisch is, of dat het ongeloofwaardig gebracht wordt, maar ik vind het geen materiaal voor een film. Het is allemaal heel leuk en verfrissend dat de hoofdpersonen een keer niet op alle te verwachten problemen stuiten (en ik begrijp ook best dat dat vanuit de achterliggende boodschap een logische keuze is), maar dramatisch valt er allemaal bar weinig mee aan te vangen. 2 *

Het lijkt wel of we twee verschillende films gezien hebben!

Ik vindt het verhaal juist erg sterk en continue spannend.

En ik denk dat wij dezelfde film hebben gezien. Ik vind Kavkazskiy Plennik namelijk ook levendig.

Het verhaal is helemaal niet ongeloofwaardig. In Kaukasië komt het vaak voor dat de rebellen en het inheemse volk van Kaukasus Russische soldaten en officieren ontvoeren en ze dan ruilen voor wapens en lokale gevangenen.

Ik vond vooral prachtig hoe die bergen van Kaukasus en die kleine dorpjes in het gebergte in beeld waren gebracht en de vriendschappelijke relatie tussen Ivan en Dina. Hoe Ivan ondanks alles geen wraak gevoelens koesterde en zich neerlegde bij het lot.

De laatste woorden van Ivan en vooral het dramatische einde van Sacha en wanneer Sacha in tranen uitbarstte in het midden van de film, waarschijnlijk omdat hij al een soort van voorgevoel had van het afloop, waren hartverscheurend.

1 groot minpunt (letterlijk een aftrekpunt): actiescène aan het begin van de film.

****/*****

Oef wat heeft deze film een lage score . Raar, want ik vond het een erg mooi gebalanceerde film die opmerkelijk geen partij kiest tussen of de Tsjetsjenen of de Russen. Komt daarbij dat de onherbergzame landschappen er inderdaad gaaf uit zien. Minpunten kan ik eigenlijk niet opnoemen...

Films die zo mooi uitzien hebben mij eigenlijk bij voorbaat voor zich gewonnen. Zo zijn de shots van het bergdorpje een lust voor het oog. Prisoner of the mountains is echter qua verhaal ook nog eens zeer boeiend, en geeft een kijkje op een toch redelijk onderbelicht conflict. Kan me eigenlijk geen film herinneren die deze oorlog als uitgangspunt neemt, behalve Sokurov's Alexandra dan.

Zoals hierboven vermeld wordt er door de filmmaker geen partij gekozen, en je voelt als kijker voor iedereen sympathie, logisch ook aangezien er in een oorlog uiteindelijk alleen maar verliezers zijn. De karakters worden op prachtige wijze gehumaniseerd, en zwart-wit tegenstellingen gaan hier op in een groot grijs gebied waarbij goed en kwaad constant stuivertje wisselen met elkaar. Niemand is door en door slecht, maar tegelijkertijd wast niemand zijn handen in onschuld.

Qua acteerwerk zit het ook helemaal goed in deze film, vooral de jonge soldaat wist bij mij de gevoelige snaar te raken.

De slotscène was werkelijk prachtig.

Een duffe poster, maar wat een adembenemende beelden van landschappen. Je waant je even in een pittoresk bergdorpje.

Nu heb je zulke beelden al snel in zo'n omgeving maar daar doe je de rest van de film tekort mee. Ondanks de oorlogssituatie en het krijgsgevangenschap overheerst de 'goedaardigheid' van de personages en het gemoedelijke dorpskarakter.

Toch zijn er wel nare gebeurtenissen die in schril contrast staan (waardoor het een klein onderhuids anti-oorlogs pamflet is). Die acties worden ook net zo makkelijk weer opgevolgd door triviale zaken, zoals een man die droog met een klok ter komt aanzetten om te laten repareren.

Prettig ook dat zoals eerder gezegd niet openlijk partij wordt gekozen, vooral gezien de onderlinge haat die daar heerst. Ook op het acteerwerk valt niets aan te merken. Menshikov (als Sacha) springt in het oog als de Russische Gary Oldham

Aan het dunne 'onmogelijke-liefdes'verhaaltje heb ik meestal een hekel, maar ook dat stoort in dit geval niet. Als bonus is het trouwens nog voorzien van mooie Russische muziek. Erg fraaie film al met al.

Ps, ik las dat de crew tijdens de opnames notabene is gegijzeld en afgeperst door hun beveiligers (die hen juist moesten beschermen tegen bandieten..).

Je zou haast na het zien van de film zeggen dat Rescue Dawn hier een remake van is.

Genuanceerd, maar rijk, drama over de oorlog. De positie van alle partijen wordt belicht zonder één daarvan te kort te doen. Het verhaal speelt zich af tegen de sfeervolle achtergrond van de Kaukasus en met name in het op een berg gelegen stadje van Abdul-Murat, de ontvoerder van de Russische soldaten Ivan en Sacha. Het kleurrijke, maar sobere, interieur van de huizen staat in sterk contrast met de armoedige buitenkant daarvan.

Naarmate de film vordert, wordt de waanzin van de oorlog steeds sterker gesuggereerd. Doorheen het verhaal loopt daarmee een onderhuidse spanning.

Die oorlogswaanzin komt aan het einde tot een hoogtepunt (of dieptepunt ... ...): met de gedachten of opmerkingen van Dina als haar vader Abdul-Murat en Ivan onderweg zijn naar de vallei, met de enkele opmerking van de Russische commandant Maslov tegen de moeder van Ivan (die vertwijfeld de vrachtwagen met Abdul-Murat ziet wegrijden), met de eindscènes met Ivan.

Gezien de scores hier, is die opbouw niet voor iedereen weggelegd.

De Russische titel betekent letterlijk "gevangene van de Kaukasus". Onder die titel is in 1975 al eerder een film over dit onderwerp gemaakt door de Russische regisseur George Kalatozishvili (1929-1984).

Die is op MovieMeter nog niet bekend (wel zijn zoon Mikheil, 1959-2009, maar dat is een ander verhaal). Beide films zijn gebaseerd op de gelijknamige novelle uit 1872 van Leo Tolstoi. Van die novelle is recent in Rusland ook nog een stripverhaal verschenen.

Verantwoordelijke voor de bijpassende Russische muziek bij deze film van Bodrov is Leonid Desiatnikov. Een opvallend tussendoortje in de muziekscore is dan weer de hit "Go down Moses", klinkend uit een oude radio, waarop beide aan elkaar geketende gevangenen dansen. De kreet "Let my people go" uit die hit is wel toepasselijk.