Ghostland (2018)

Zeer geslaagde creepy horrorfilm van Laugier, die ons eerder het ronduit choquerende "Martyrs" bracht (die ik persoonlijk te ver vond gaan), maar met deze film een betere film aflevert naar mijn bescheiden mening. Je wordt geslingerd van hot naar her en voordat ik het door had hoe de film in elkaar stak was het einde van de film nabij. Nee, natuurlijk niet. Op een gegeven moment heb je het wel in de gaten, maar wat een film! Wat een decors, wat een acteerwerk, wat een editing, wat een regie. Gewoonweg geweldig gedaan en dat levert een zeer enge horrorfilm, die nog wel een poosje in je hoofd blijft tollen. Gekocht voor een tientje op Blu Ray in de weekaanbieding bij de bolletjes en daar heb ik geen spijt van!

ronduit subliem!!!

In het kader van de eindejaarslijstjes deze Ghostland er maar even ingeklapt. En dat beviel toch wel behoorlijk goed eigenlijk. Het is een sterke, claustrofobische horrorfilm dat aan de ene kant (zoals al vaker opgemerkt) inderdaad regelmatig wat horrorclichés gebruikt, maar het eindproduct vond ik verre van clichématig. De vele aparte narratieve sprongen waardoor het vaak onduidelijk was wat nu werkelijkheid, fantasie of droom was, en waar het uiteindelijke kwartje pas laat viel gaven voor mij een meerwaarde aan de film, maar ook daarbuiten is het gewoon een hele solide horrorfilm die een behoorlijke intensiteit heeft. Ik zag trouwens pas bij de aftiteling dat dit van Pascal Laugier was. Ach, scheelt weer dat ik niet met verkeerde/andere verwachtingen erin gegaan was.

Wat een hoop gekrijs en gegil zeg... Zwaar vermoeiend.

Hoorde er gewoon bij voor mijn gevoel

Ach zo komt dit van de man die ons Martyrs gaf? Dat schept natuurlijk vrwachtingen bij de fans. Maar aangezien ik dat een vreselijke boutfilm vond, ben ik blij dat ik niet op voorhand wist dat Ghostland ook van zijn hand komt. Niet dat het een meesterwerk is, maar hier krijgen we tenminste geen moraaltjes, dingen die zogezegd stemmen tot nadenken of diepzinnigheid (volgens sommige want ik zag dat er allemaal niet in). En dan heb ik het nog niet gehad over de voorspelbaarheid. Ghostland is een film die weinig tijd verdoet aan dat soort geneuzel. Op het eerste zicht lijkt het een standaard home invasion te gaan worden die de zussen eens volwassen nog steeds nachtmerries bezorgt. Maar dan volgt er een twist die ik echt niet zag aankomen. Ok die ene slechterik die wel iets weg had van die lelijkerd uit The Goonies was misschien een beetje dom, maar daar val ik niet echt over. Zeer goed gebruik van de setting met de creepy poppen en heerlijk twisted villains. Mooi hoe 2 verschillende werkelijkheden of eerder realiteit en mogelijke toekomst/ droomperspectief elkaar afwisselen en in elkaar overvloeien.
Ok ik schrijf Laugier dus nog niet af.

Eindelijk weer een lekkere horror. Hij was spannend en zat goed in elkaar, al vond ik dat bijten op het laatst een beetje jammer. Alsof ze op een laatst nog ff een extra gore element erin wilde gooien. Dat is op zich prima, maar dan moet het er ook wel een beetje realistisch uit zien en dat was het naar mijn idee niet. Maar al met al toch van genoten 3.5*

Ghostland eindelijk gezien en net zoals de andere films van Pascal Laugier was dit weer prima horror-vermaak met alle Laugier's typische kenmerken wat betreft schrikeffecten, het vele geschreeuw en vaak meedogenloze geweld. Verder uitstekend acteerwerk van vooral toch de beide jongedames. Verder zag het er op visueel vlak ook allemaal pico bello uit. Maar ja, ook dat zijn we onderhand wel gewend van Pascal Gaulier. Tja, en dan het verhaal; welk gedeelte is fantasie en welk gedeelte is werkelijkheid. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Opvallend vond ik in de laatste scène toen Beth op de brancard lag haar moeder - die was toch vermoord! - vanuit de slaapkamer van het landhuis naar Beth keek en wees naar de kapotte schrijfmachine die op de grond lag. Wat is de betekenis hiervan? Ik zou het nu niet direct weten. Voor mij is het in ieder geval duidelijk dat net als het uitstekende Martyrs ook Ghostland een film is die ik meerdere keren gezien moet hebben om precies te weten hoe de vork aan de steel zit. Hapklare brokken worden je namelijk door deze regisseur niet voorgeschoteld. Vul het zelf maar in lijkt hij te zeggen.

4,0*

Tegenvallende film over een moeder die met haar twee tienerdochters naar het huis van een overleden tante verhuist. De plottwist op de helft van de film en op het eind waren me iets te gemakkelijk. Matige schrikmomenten en visueel vond ik de film er ook niet mooi uitzien (lelijke belichting en tijdens de actie is het camerawerk en montage te chaotisch).

Nog best wel vet. Ik heb deze film eigenlijk merendeels opgezet omdat ik alle films wil kijken die in de horrorchallenge voorbij kwamen en aangezien mijn kameraad niet zo erg van de oude cinema houd maar meer van de nieuwere hebben we besloten deze aan te gooien, en het bleek in het algemeen een heerlijke film te zijn die mijn aandacht best lang vast hield en die helemaal niet lang duurt.

Pascal Laugier daar had ik hoge verwachtingen bij, zeker na zijn meesterwerk ‘Martyrs’ die ik stiekem best vet vond! ‘Ghotsland’ haalt bij lange na dat niveau niet maar komt zeker wel erg dicht in de buurt. Ook deze film is deels psychologisch aangelegd, en na de plottwist vond ik hem ook stukken beter worden. Zeker een betere film na de wat slechte film ‘The Tall Man’ die ik naar ‘Martyrs’ dan weer helemaal niks vond.

De cast vond ik zelf best leuk. Met de knappe dames Crystal Reed en Anastasia Phillips kon de film voor mij eigenlijk niet meer stuk. Echt van genoten en het acteren deden ze wel leuk. Voor de rest vond ik de cast niet echt heel interessant en waren er vooral de zelfde personages die langs kwamen en die we zagen.

Het verhaal was wel aardig. De meisjes gaan samen met hun tante/moeder (zo snel even vergeten wat het nou was) richting een oud huis. Volgens mij was het dat ze naar het huis van hun tante gingen maar zoals ik al zei ben ik dat deels vergeten. Onderweg kregen ze wat ruzie met een snoeptruck die hun even later volgt en de inzittende vallen de drie hardhandig aan. Eenmaal als dat is geweest komen we uit in het heden waarop het lijkt alsof alles weer normaal is alleen één van de meisjes blijkt psychisch ziek te zijn. Als het blijkt dat eentje van de twee in een ander wereld leeft met haar gedachten komen we uit op de werkelijkheid en worden de twee gebruikt als poppen. Ze worden hardhandig mishandeld en tot dingen gedwongen wat ze niet willen doen. Als ze ontsnappen komen ze twee agenten tegen die hun later na de bevrijding leiden maar dan vond ik het einde nogal zwak.

Leuke horror film dat zeker maar, Pascal heeft het beter gedaan (bij o.a. Martyrs). Misschien moet je die twee niet vergelijken. Afijn, blijft een heerlijke film die je gewoon op de zaterdagmiddag aan kan gooien maar ook geschikt is om in de avond er op te gooien.

3.5*

Tsja, ik vind deze juist beter dan Martyrs. Scheelt maar een half puntje, maar het lijdt geen enkele twijfel

In het begin oke, maar later ging die vervelen. Dat gegil van die wijfen.

Jesus Christ.
It’s Rob Zombie’s house.

“Hereditary” kreeg de volgende slogans mee: “Meest angstaanjagende film ooit” en “Het hoogtepunt op gebied van horror in de laatste 50 jaar”. Tja, dan vraag ik me af wat men dan over “Incident in a Ghostland” zou zeggen? Niet dat dit de meesterlijkste horror is aller tijden. En neen, het is niet angstaanjagend zoals “The exorcist” dat je de stuipen op het lijf joeg. “Incident in a Ghostland” borduurt verder aan eenzelfde concept zoals men kon zien in “The Seasoning House” en “I spit on your grave”. Het seksueel misbruiken van onschuldigen meisjes en de psychologisch schade die het misbruik teweegbrengt bij deze wanhopige slachtoffers. Het is niet sidderen en beven de hele tijd, maar je zit de gehele film met een ongemakkelijk gevoel.

Nu het principe van zulke films is eigenlijk doodeenvoudig. In eerste instantie tracht men je murw te slaan met confronterende beelden waarbij walging en woede zich over je meester maakt. Zodanig dat het tweede gedeelte aanvoelt als een opluchting. Zoals Jean-Claude van Damme die terugvecht nadat men hem in kreukels heeft geslagen. Of hoe een bijna verslagen underdog in een voetbalmatch het tij kan keren. Zo sta je dus dat tweede deel te bekijken. Je bent lid van een soort supportersclubje voor de slachtoffers die terugvechten en het onrecht dat hen is aangedaan wreken. Zoals in “I spit on your grave” waar ik bij elke executie van één van de daders een gemeende “Yes” niet kon onderdrukken. En de manier waarop men wraak neemt, kan niet erg genoeg zijn. Kortom, een film die twee tegengestelde gevoelens frontaal tegenover elkaar plaatst. Het gevoel van ondergang, wanhoop en fysieke pijn, tegenover de opluchting, bevrijding en victorie.

“Incident in a Ghostland” tracht dit stramien ietwat te doorbreken. Ja, er is dat moment van uiterst, extreem geweld en dat moment dat de situatie er wanhopig uitziet. En net als je denkt dat het er gemoedelijk aan toegaat, slaat de film een volledig nieuwe weg in en begint de strijd om te overleven terug toe. Verder uitweiden leidt alleen tot het vergallen van de pret voor diegenen die de film nog niet hebben gezien. Maar de wending in het verhaal verraste me ook. Om eerlijk te zijn komt het maar zelden voor dat een film dit met me doet. Meestal zie ik het al van ver aankomen. Nu eens niet.

De film werd geregisseerd door Pascal Laugier die vooral gekend is voor zijn controversiële film “Martyrs”. Een film die uitgeroepen werd als de moeder van alle “torture-porns” en die blijkbaar als een pletwals over je heen raast. Een extreem harde film die velen weerzinwekkend zullen vinden. Zelf heb ik er nooit naar gekeken. Diep van binnen zou ik deze film wel willen zien maar iets zegt me dat het extreem geweld me te diep zal raken. Dat is dan ook de reden waarom ik het mijd. Had ik het geweten dan had ik misschien “Incident in Ghostland” ook links laten liggen. En nu zit ik met een dilemma. Is dit nu een film waarbij Laugier de softe kant op ging? Of is “Martyrs” dan toch iets wat ik weer zou moeten oprakelen en kijken?

Is deze film de moeite om te kijken? Eigenlijk wel, ja. En dat omdat het verder gaat dan gewoonweg een brutale home-invasion en het folteren, misbruiken en vernederen van jonge meisjes. Hier haalt Laugier ook de psychologische impact van zo’n traumatiserende ervaring erbij. Hij laat zien hoe de menselijke psyché werkt bij een individu die omstandigheden meemaakt zoals deze barbaarse inval door twee moordzuchtige maniakken. Het is dan wel geen film voor gevoelige zielen ook al worden er geen expliciete beelden getoond. De gevolgen van deze brutale mishandelingen zijn wel duidelijk zichtbaar. Daarom al vooreerst een opgestoken duim voor de schminkafdeling.

De aankleding in zijn geheel is geslaagd te noemen. Het huis waar Pauline (Mylène Farmer) met haar twee dochters Beth (Emilia Jones\Crystal Reed) en Vera (Taylor Hickson\Anastasia Phillips) intrekken is een waar rommelhuis vol rariteiten en oude poppen. Niet dat het een voorname rol inneemt in de film, maar het draagt bij tot de gehele benauwende en duistere sfeer. De rollen van de beide meisjes is voornamelijk beperkt tot krijsen en het angstig afwachten tot de beide geschifte figuren weer opdagen. Behalve Beth, die het tot succesrijk schrijfster van horrorverhalen heeft geschopt. Tot ze weer naar het vervloekte terugkeert en geconfronteerd wordt met het geleden leed. Moeder Pauline gedraagt zich na de keiharde confrontatie als een sussend en aanmoedigend personage. En dan zijn er tenslotte de aanranders. De ene al gekker dan de andere qua uiterlijk. Een goth-achtig scharminkel waar je eigenlijk alleen maar schimmige beelden van te zien krijgt. De tweede een kolossaal, debiel gedrocht die over een onmenselijke kracht beschikt. Een kwijlende en kreunende primaat die het liefst met poppen speelt. En liefst met levende poppen.

Al bij al is “Incident in a Ghostland” een fascinerende film. Ook al ligt het niveau van sadisme redelijk hoog en kan je de gehele film het gevoel van angst en paniek niet van je afschudden. De gehele film is een stormvloed van hysterie met daarbij dat constant gevoel van onmacht. Het is dus geen horror over bezeten huizen of paranormale verschijnselen met de bekende schrikmomenten en griezelmomenten. Dit is een angstaanjagende film over iets dat in werkelijkheid ook kan gebeuren en dat we op regelmatige basis in het nieuws zien verschijnen. Het verhaal op zich lijkt nogal eenvoudig maar Beth’s toestand zorgt voor een extra dimensie. Het is in ieder geval een stuk angstaanjagender dan “Hereditary”, DE horror uit 2018 (sarcasme).

3.5*

Inderdaad een Horror / Drama film (lijkt op het eerste gezicht een film in de stijl van "The Texas Chain Saw Massacre (1974)") met veel gekrijs en gegil en dat komt op conto van de twee puberdochters, te weten Beth (Emilia Jones en Crystal Reed) en Vera (Taylor Hickson en Anastasia Phillips), van Pauline (Mylène Farmer), welke verhuizen naar een geërfde familiewoning. Beth is een gepassioneerd aspirant-horrorschrijfster, terwijl Vera vooral erg aan het puberen is. Op het moment dat ze het huis betreden slaat het onheil vrijwel meteen toe, als twee creeps (rijdend in een snoeptruck) het huis binnendringen en zich trachten te vergrijpen aan de dochters.

De opening (eerste 20 minuten) van het verhaal was best aardig, maar is tevens zeer clichématig met o.a. een opdringerige truck (deed me denken aan "Jeepers Creepers (2001)"), een afgelegen spookhuis (wel lekker sfeervol), een interieur vol enge poppen en openstaande deuren terwijl een seriemoordenaar actief is in de omgeving. Eigenlijk weet je dan al wat er gaat gebeuren (en dat gebeurt inderdaad ook heel snel) en wat dat betreft is dit zeker geen originele Horror / Drama film. Het enige wat nog enigszins verrassend is, is dat film speelt met de scheidslijn tussen fantasie en realiteit (waardoor niet alles is wat het lijkt) en dat werkt in het begin best goed.

De cast, welke eigenlijk beperkt is tot een handvol acteurs en vooral actrices, doet het opzicht best verdienstelijk maar het vele gekrijs en gegil van de dochters is geregeld behoorlijk irritant. Verder vond ik dat de film de nodige diepgang miste (zeker m.b.t. de twee seriemoordenaars). Een echt slechte film (duurt circa 80 minuten) is het zeker ook niet en er zitten in het tweede deel van het verhaal ook een aantal akelige en ongemakkelijke (seksueel misbruik / martelporno) scènes in, welke niet geschikt zijn voor iedereen om naar te kijken.

Al met al een Horror / Drama film, welke grotendeels trouw blijft aan de wetten van het horrorgenre en waardoor de film niet echt bijzonder is.

Dat is juist bewust gedaan, omdat het allemaal de creatie van een beginnend horrorauteur is.

Eindelijk weer eens een horrorfilm(meer een thriller met horror elementen trouwens) die me wist te verassen, genoten. Geen slachtpartijen in voorspelbare volgorde hier, maar een mystery volgepropt met schrikmomenten die nog werken ook. Iets meer goed opgebouwde suspense in plaats van een aantal schokeffecten had het nog beter gemaakt, maar wat zeur ik? Heerlijk om een aantal keren op het verkeerde been gezet te worden tijdens het ontrafelen van dit raadsel, lekker dat je bij momenten van schrik opveert uit je stoel..... niet verwacht toch nog een keer gekomen. Alleen de ontknoping is teleurstellend conventioneel, had op één of andere manier een surprise aan het slot verwacht. De creeps zijn echter dik in orde, niveautje Leatherface/Jason V./Michael M., mensen waar je dus bang van kunt worden. Intelligent filmpje wel, toppertje binnen het genre, aan beginnen zonder veel voorkennis werkt het beste .

Deze eens geprobeerd, maar ik was wel wat moe en daarom misschien wel wat gemist. De film kwam wel nogal schreeuwerig over.
De speeluur is goed, niet te lang en niet te kort. Ook de cast deed het prima.
Martyrs was wel indrukwekkender, maar deze was ook niet slecht.

Erg goede film. Wat mij betreft de horror van 2018 en waarschijnlijk ook van 2019. Must see

Net deze film gekeken.
En ik denk er nog steeds aan, de film heeft me best aangegrepen. Dat komt waarschijnlijk omdat tie best wel bruut is. Ik heb heel veel horrorfilms gezien, maar de echte brute nog niet echt, denk ik. Hahaha!

De film zet je echt aan het denken hoe de vork in de steel steekt. Wat is waarheid en wat is Beths fantasie. Ik denk dat ik wel uit ben hoe het zit.

Ik vind het verhaal goed in elkaar zitten ook inderdaad omdat het inpricipe iedereen kan overkomen. Het huis, de omgeving, de muziek en alles brengt je in de horrorsfeer.

Ik heb veel sterren gegeven omdat de film je ook aan het denken zet.

Op naar de volgende film!

Zo, deze is wel even binnengekomen. Gister in eerste instantie 4* gegeven, maar als je er de dag daarna nog af en toe over nadenkt vind ik het wel een halve ster meer waard.

Wat deze film zo ziek maakt is dat het in principe in het echt gewoon nog zou kunnen gebeuren ook. Feit is dat het niet helemaal een rechtoe rechtaan verhaal is maar waarvan je denkt dat het de normale zus is zij juist degene is met waanbeelden(dromen) en probeert weg te gaan uit de realiteit.

De indringers zijn ook een stel die je niet in het donker wilt tegenkomen. Dan lees ik hier dat het krijsen van de meiden tegen gaat staan. Maar goed ik denk dat je in zo'n situatie niet helemaal meer weet wat je moet doen en heb mij er daardoor zeker niet aan gestoord. Dikke 4,5*

Creepy originele film. Hou wel van gekke ‘ rare films’

Niet per se eng maar wel onheilspellend en cringy. De reus mocht er van mij uit de film gehaald worden en Vervangen worden door een man met een vreemde fetisj. de verwondingen vond ik trouwens echt goed nagemaakt.

Bagger!

Middelmatig horrorfilmpje waarbij de ene na de andere cliché de revue passeert. De vermenging tussen fantasie en realiteit is een interessante invalshoek, maar regisseur Pascal Laugier trapt in zijn eigen val door juist teveel binnen de genrelijntjes te kleuren. Ghostland is zeker ongemakkelijk om naar te kijken - maar dat komt eerder door de lachwekkende antagonisten en het belabberde acteerwerk van Mylène Farmer dan door de gruwelpraktijken die zich in het landhuis afspelen.

Heerlijke horrorfilm is me dit vd regisseur van Martyrs (mijn nr 1 film ever). Heb me hier enorm mee vermaakt. Hakt er snel goed op in en laat met eigenlijk nooit meer los. Doorheen gans de film hangt lekker creepy sfeertje. Dat fucked-up duo, het psychologische aspect, overgoten met een mysterieuze waas, is top combi. Bruut, duister en psychologisch, I ? it! Dit zijn echt zo'n films die me instant goed gevoel geven, zo van, ja man dit ist, er boenk op, vervult m'n horrorwensen. ?

Tijd geleden dat ik een film niet geheel snap en de kluts kwijt ben, wat is echt en wat niet ??
Verders wel aardig zou beter wezen als ik niet met zo veel vragen ben blijven zitten.

Zo nu en dan vind je tussen de hopen waardeloze en kwalitatief minderwaardige horrorfilms toch nog eens een pareltje.

Hoewel het niet erg vernieuwend is, doet men toch heel veel goed. De sfeerzetting is duister en creepy en het huis is echt de geknipte locatie voor deze film. Het gaat na de eerste 15 minuten ook direct los. Geen nodeloos lange intro, maar je wordt al vrij snel overdonderd door heftige gebeurtenissen. Ik zag dat niet zo snel aankomen en had een iets rustiger begin verwacht.

Na een keiharde plottwist, die ongetwijfeld veel kijkers op het verkeerde been heeft weten te zetten, zie je wel een beetje waar het naar toe gaat. Maar ondanks dat weten ze een paar spannende scènes aan elkaar te rijgen. Het loopt vervolgens best snel naar het einde toe, waar we nog eenmaal verrast worden.

De relatief korte speelduur werkt in het voordeel van deze film. Hij duurt lang genoeg om te boeien en is te kort om te verzanden. Geen onnodige scènes, uitdieping van karakters of opvulling van tijd.

Wat mij betreft een aanrader. Vermakelijk, spannend en kwalitatief goed gemaakt.

Ik snap de hoge score hier niet echt. De film is helemaal niet zo heftig. Het verhaal is best irritant. Weer van die 'vage' dromen, cliché schrikmomenten, enge poppen, donkere kelders, bla, bla, bla.
Enige pluspunt was zangeres Mylène Farmer. Maar goed, die kent bijna niemand, maar ze speelt een sterke rol als moeder van de dochters.
Verder vond ik het geschreeuw en gekreun heel overdreven en doordringend. Ook vaak veel te donker gefilmd. De film begint best sterk, maar zakt héél snel als een pudding in elkaar.

Met een heks en een ogre en poppen, heel veel poppen en H.P. Lovecraft. Wederom een geweldige film van Pascal Laugier. Martyrs was natuurlijk een fikse binnenkomer, met die stomp in je maag, die verder ging dan waar dat soort dingen, zelfs al film, nog leuk zijn, way over, maar briljant.
Hier gaat het er wederom al niet zo heel fijn aan toe, qua stijl doet het ook wel denken aan Martyrs, of iedereen dit soort verhalen kan waarderen, zou voor sommige mensen best heftig kunnen zijn ... maar mogelijk heeft de regisseur zelf ook wel wat traumas opgelopen. Goede film, in principe kan je deze ook gewoon kijken zonder er meerdere dagen ziek van te zijn. Mensen met traumas, kijk wel even uit.

Wauw, die zag ik niet aankomen.. wat een geweldige film. Niet echt een horrorfilm naar mijn mening maar spannend en verassend is deze zeker, absoluut een aanrader!

Opgenomen in de top 1000/1527-lijst én geregisseerd door de diegene die ook verantwoordelijk was voor Martyrs. Moest dus bekeken worden. Op zich als horrorfilmpje weinig bijzonder in die zin dat de geëffende paden opnieuw betreden worden met de gebruikelijke elementen. Hier en daar een irrelevante scare jump, een mysterieus huis, donker, poppen, een kelder ... Maar het moet gezegd dat de uitvoering wel prima zat.

Eng wordt het nooit en naast het standaard patroon toch ook wat mysterieus. De sfeer zit prima. En ik moest ook de hele tijd aan Sloth denken uit The Goonies (1985), alleen was hij hier wat boosaardiger.

Werkelijkheid en fantasie lopen door elkaar, maar heb eigenlijk geen nood aan een uitleg. Prima vermaakt bij deze film met een prima setting.