Ghostland (2018)
Alternatieve titel: Incident in a Ghostland
mijn stem
375 stemmen
Frankrijk
Horror / Drama
91 minuten
geregisseerd door Pascal Laugier
met Crystal Reed, Taylor Hickson en Emilia Jones
Een moeder van twee kinderen erft het huis van een tante. Ze gaat naar het huis en brengt er de nacht door. Gedurende de nacht krijgt ze te maken met moorddadige indringers en vecht ze voor de levens van haar dochters. Zestien jaar later komen de twee zussen, die inmiddels volwassen zijn, opnieuw samen in het huis. Al snel ontstaat er een vreemde situatie.
2
geplaatst: 28 maart 2018, 13:10 uur
Vanaf 24 mei 2018 in de bioscoop (distributeur: Independent Films).
3
geplaatst: 9 april 2018, 12:07 uur
Fijn weerzien.
Hij maakt niet al te veel films, maar weet er wel altijd iets aparts meer aan te vangen. Niet dat Ghostland nu een film is die de grenzen van de horrorfilm vervaagt, maar hij speelt toch met een aantal bekende clichés en weet er binnen de grenzen iets anders, iets nieuws mee te doen. Wat nog het leukst is, geen dwaze pogingen om er een half drama van te maken, gewoon een pure horrorfilm.
Verder een erg sfeervol horrortje. Visueel mooi, met dank aan een geniale setting. Soundtrack is oké, maar het zijn vooral de sound effects die voor wat extra spanning zorgen. Acteerwerk ook op niveau, zeker gezien het genre.
Misschien jammer dat de film niet 10 minuutjes eerder eindigde, maar Laugier toch voor een iets conventioneler einde kiest. Op zich is het einde zeker niet slecht, zitten nog een paar lekkere scenes in, maar het potentieel voor een iets duisterdere finale was er zeker.
't Is jammer dat Laugier niet veel films maakt, een regisseur zoals hij wordt toch een beetje gemist in het genre. Maar hij zorgt er in ieder geval dat z'n films wel steeds de moeite zijn.
4.0* en een uitgebreide review
Hij maakt niet al te veel films, maar weet er wel altijd iets aparts meer aan te vangen. Niet dat Ghostland nu een film is die de grenzen van de horrorfilm vervaagt, maar hij speelt toch met een aantal bekende clichés en weet er binnen de grenzen iets anders, iets nieuws mee te doen. Wat nog het leukst is, geen dwaze pogingen om er een half drama van te maken, gewoon een pure horrorfilm.
Verder een erg sfeervol horrortje. Visueel mooi, met dank aan een geniale setting. Soundtrack is oké, maar het zijn vooral de sound effects die voor wat extra spanning zorgen. Acteerwerk ook op niveau, zeker gezien het genre.
Misschien jammer dat de film niet 10 minuutjes eerder eindigde, maar Laugier toch voor een iets conventioneler einde kiest. Op zich is het einde zeker niet slecht, zitten nog een paar lekkere scenes in, maar het potentieel voor een iets duisterdere finale was er zeker.
't Is jammer dat Laugier niet veel films maakt, een regisseur zoals hij wordt toch een beetje gemist in het genre. Maar hij zorgt er in ieder geval dat z'n films wel steeds de moeite zijn.
4.0* en een uitgebreide review
0
geplaatst: 22 april 2018, 01:58 uur
April is een mooie horrormaand! Eerst A Quiet Place en nu deze (al komt ie eigenlijk pas over een maand uit).
Twee zussen verhuizen met hun moeder naar het huis van hun tante (of iets in die richting). Wanneer de nacht valt breekt de hel los in het huis. Een bizarre combinatie tussen een reus en een travestiet vallen het huis binnen en vallen de drie aan. Echt spannend vond ik het in het begin niet. Later veranderde dat. Want als ik het goed heb begrepen heeft Beth het huis nooit verlaten, maar heeft ze in haar gedachten een eigen (droom)wereld gecreëerd waarbij ze een succesvol schrijfster is (wat ze altijd heeft willen worden), getrouwd is en een zoontje heeft. Op die manier bevind ze zich niet in de echte wereld waar ze (net als haar zus) verkleed en opgemaakt wordt als een pop omdat dat een fetish is van de reus. Die hen vervolgens misbruikt en mishandeld als ze tegenstribbelen. En heeft ze daar een tijd lang ontkent dat haar moeder vermoord is geworden (ze hadden immers zo'n goede band). Ze zijn ouder omdat ze daar al jaren vast worden gehouden. Complimenten voor die twist! Ik zag 'm niet aankomen.
De tweede helft van Ghostland snap de titel niet... was een stuk spannender en godzijdank waren de mensen in de zaal eindelijk gestopt met het overdreven gekraak van hun junkfood en werd er niet met elkaar gepraat.
Vond deze film niet zo heftig als Martyrs, maar vooral bizar. De film moet het vooral hebben van een duistere sfeer en de locatie want de jumpscares waren wat slapjes. Toch positief verrast door de nieuwe film van Laugier!
PS: het zal wel aan mij liggen, maar fatsoen is tegenwoordig ver te zoeken... Waarom zou je in godsnaam met je blote voeten op een stoel gaan zitten? En dan ook nog een paar meter van mij vandaan...
Twee zussen verhuizen met hun moeder naar het huis van hun tante (of iets in die richting). Wanneer de nacht valt breekt de hel los in het huis. Een bizarre combinatie tussen een reus en een travestiet vallen het huis binnen en vallen de drie aan. Echt spannend vond ik het in het begin niet. Later veranderde dat. Want als ik het goed heb begrepen heeft Beth het huis nooit verlaten, maar heeft ze in haar gedachten een eigen (droom)wereld gecreëerd waarbij ze een succesvol schrijfster is (wat ze altijd heeft willen worden), getrouwd is en een zoontje heeft. Op die manier bevind ze zich niet in de echte wereld waar ze (net als haar zus) verkleed en opgemaakt wordt als een pop omdat dat een fetish is van de reus. Die hen vervolgens misbruikt en mishandeld als ze tegenstribbelen. En heeft ze daar een tijd lang ontkent dat haar moeder vermoord is geworden (ze hadden immers zo'n goede band). Ze zijn ouder omdat ze daar al jaren vast worden gehouden. Complimenten voor die twist! Ik zag 'm niet aankomen.
De tweede helft van Ghostland snap de titel niet... was een stuk spannender en godzijdank waren de mensen in de zaal eindelijk gestopt met het overdreven gekraak van hun junkfood en werd er niet met elkaar gepraat.
Vond deze film niet zo heftig als Martyrs, maar vooral bizar. De film moet het vooral hebben van een duistere sfeer en de locatie want de jumpscares waren wat slapjes. Toch positief verrast door de nieuwe film van Laugier!
PS: het zal wel aan mij liggen, maar fatsoen is tegenwoordig ver te zoeken... Waarom zou je in godsnaam met je blote voeten op een stoel gaan zitten? En dan ook nog een paar meter van mij vandaan...
0
geplaatst: 22 april 2018, 05:04 uur
Dit ziet er helemaal zo slecht nog niet uit. Ben hier iig wel benieuwd naar.
0
geplaatst: 24 mei 2018, 23:28 uur
Solis Dat ze daar al jaren zitten dat heb je mis. De meisjes zijn nog even oud als in het begin van de film. (De oudere denkbeeldige versies van de zusjes zijn andere actrices die wel sterk op hen lijken maar ouder). Dat is hint 1. Ook zag je het lijk van hun moeder wat nog in perfecte staat was. Het zal eerder om een paar dagen gaan. Dat ene zusje gaf het andere zusje ook een tip hoe ze zich het best kon gedragen. Dat Indiceert ook een soort dat ze er nog niet zo heel lang zitten. Mijn theorie is dat het hoofpersonage op een gegeven moment niet meer ongesteld was en ze toen plots wel in de smaak viel bij die perverse reus en ze toen ook mee naar boven moest. Maar dat weet ik niet zeker.
0
geplaatst: 25 mei 2018, 21:03 uur
Gedurende de hele film had ik gemengde gevoelens die ik hierna zal uitleggen.
Wat betreft de horror moet de film het in hoge mate hebben van jump scares, een goedkoop (maar effectief) trucje, en van de suggestie van grof geweld die echter niet in beeld komt en daarin aldus ook wat teleurstelt als je je op horror hebt ingesteld (bij elke geweldsdaad begint de camera zo hard te schudden dat je geen idee hebt wat je ziet). Aan de andere kant: niet elke horrorfilm hoeft subtiel of psychologisch te zijn want ook een ‘lompe’ horrorfilm waarin een mismaakte psychopaat met een bijl of cirkelzaag achter kleine meisjes aan gaat kan effectief en eng zijn (The Texas Chain Saw Massacre (1974) - MovieMeter.nl). Deze film valt (ogenschijnlijk) precies in die laatste categorie en is qua dat lompe genre wel heel goedgemaakt en ziet er ook erg mooi uit.
Wat betreft de mind fuck, die het hart van de film vormt, suggereert de film drie mogelijke werkelijkheden c.q. lagen:
a) Het hele ‘incident’ is verzonnen door Beth die immers een horrorschrijfster wil worden waarbij dit verhaal door haar is bedacht naar aanleiding van een krantenartikel (met eventueel Vera als het labiele meisje dat om een of andere reden echt in een psychose raakt);
b) Het incident is wel echt gebeurd, maar men heeft kunnen ontsnappen waarbij zus Vera in een psychose is beland en het incident aldoor herbeleeft en Beth een succesvol horrorschrijfster wordt en uiteindelijk ook het incident tot boek verwerkt maar teruggekeerd in het huis door Vera in de herbeleving/psychose wordt getrokken;
c) Het incident is echt gebeurd en Beth en Vera zitten nog steeds gevangen waarbij juist Beth in een psychose zit waarin ze zich inbeeldt dat ze is ontsnapt en een succesvol schrijfster wordt.
Aan de ene kant geeft de film direct de clou weg door eerst lichtjes met suggestie a) maar daarna in hoge mate met suggestie b) te beginnen, waardoor aan de kijker in feite al wordt weggegeven dat alle horror maar inbeelding is hetgeen alle spanning wegneemt (bij alle andere horrorfilms wordt die ‘realistische’ optie juist daarom pas aan het eind gegeven). Ook zijn de gebeurtenissen zo ‘over the top’ en ongeloofwaardig dat je niet echt kunt denken dat het echt is gebeurd. Daarmee lijkt de film als horror mislukt. Maar daarna gaat de film c) suggereren met daarbij uiteraard alle ingrediënten erbij die ook die versie geloofwaardig kunnen maken (en Beth was sowieso het gevoelige meisje met een grote fantasie zodat het ook logisch lijkt dat zij in een psychose komt). Het sterke van de film is nu dat ook al weet je dat versie c) niet waar zal zijn, je er toch in kunt gaat geloven waardoor de film ook nog spannend wordt. Bewust of onbewust bedoeld door de filmmaker maakt dat voor de kijker juist de psychose van Vera invoelbaar: als zelfs jij als kijker kunt gaan geloven dat ze gevangen zitten, dan is voor Beth en Vera zeker de scheidslijn tussen gezondheid en waanzin dun. En terugkerend naar a) maakt de geloofwaardigheid van c) en het bewust spelen met de mogelijkheden a) t/m c) de film tot een geslaagde ode aan de fantasie en het goed verhalen kunnen vertellen. Al met al geeft de film zo een geslaagde omgekeerde mind fuck.
En uiteindelijk wonnen zo de positieve gevoelens het over de negatieve en is de film een bevredigende ervaring geworden. De film begint c.q. oogt als een lompe en goedkope horrorfilm maar ontpopt zich als een subtiele en psychologische horrorfilm en in feite bevat de film beide genres. De film verdient zeker vier sterren en vanwege de originele omkering van de mind fuck misschien wel vier-en-een-halve ster.
Wat betreft de horror moet de film het in hoge mate hebben van jump scares, een goedkoop (maar effectief) trucje, en van de suggestie van grof geweld die echter niet in beeld komt en daarin aldus ook wat teleurstelt als je je op horror hebt ingesteld (bij elke geweldsdaad begint de camera zo hard te schudden dat je geen idee hebt wat je ziet). Aan de andere kant: niet elke horrorfilm hoeft subtiel of psychologisch te zijn want ook een ‘lompe’ horrorfilm waarin een mismaakte psychopaat met een bijl of cirkelzaag achter kleine meisjes aan gaat kan effectief en eng zijn (The Texas Chain Saw Massacre (1974) - MovieMeter.nl). Deze film valt (ogenschijnlijk) precies in die laatste categorie en is qua dat lompe genre wel heel goedgemaakt en ziet er ook erg mooi uit.
Wat betreft de mind fuck, die het hart van de film vormt, suggereert de film drie mogelijke werkelijkheden c.q. lagen:
a) Het hele ‘incident’ is verzonnen door Beth die immers een horrorschrijfster wil worden waarbij dit verhaal door haar is bedacht naar aanleiding van een krantenartikel (met eventueel Vera als het labiele meisje dat om een of andere reden echt in een psychose raakt);
b) Het incident is wel echt gebeurd, maar men heeft kunnen ontsnappen waarbij zus Vera in een psychose is beland en het incident aldoor herbeleeft en Beth een succesvol horrorschrijfster wordt en uiteindelijk ook het incident tot boek verwerkt maar teruggekeerd in het huis door Vera in de herbeleving/psychose wordt getrokken;
c) Het incident is echt gebeurd en Beth en Vera zitten nog steeds gevangen waarbij juist Beth in een psychose zit waarin ze zich inbeeldt dat ze is ontsnapt en een succesvol schrijfster wordt.
Aan de ene kant geeft de film direct de clou weg door eerst lichtjes met suggestie a) maar daarna in hoge mate met suggestie b) te beginnen, waardoor aan de kijker in feite al wordt weggegeven dat alle horror maar inbeelding is hetgeen alle spanning wegneemt (bij alle andere horrorfilms wordt die ‘realistische’ optie juist daarom pas aan het eind gegeven). Ook zijn de gebeurtenissen zo ‘over the top’ en ongeloofwaardig dat je niet echt kunt denken dat het echt is gebeurd. Daarmee lijkt de film als horror mislukt. Maar daarna gaat de film c) suggereren met daarbij uiteraard alle ingrediënten erbij die ook die versie geloofwaardig kunnen maken (en Beth was sowieso het gevoelige meisje met een grote fantasie zodat het ook logisch lijkt dat zij in een psychose komt). Het sterke van de film is nu dat ook al weet je dat versie c) niet waar zal zijn, je er toch in kunt gaat geloven waardoor de film ook nog spannend wordt. Bewust of onbewust bedoeld door de filmmaker maakt dat voor de kijker juist de psychose van Vera invoelbaar: als zelfs jij als kijker kunt gaan geloven dat ze gevangen zitten, dan is voor Beth en Vera zeker de scheidslijn tussen gezondheid en waanzin dun. En terugkerend naar a) maakt de geloofwaardigheid van c) en het bewust spelen met de mogelijkheden a) t/m c) de film tot een geslaagde ode aan de fantasie en het goed verhalen kunnen vertellen. Al met al geeft de film zo een geslaagde omgekeerde mind fuck.
En uiteindelijk wonnen zo de positieve gevoelens het over de negatieve en is de film een bevredigende ervaring geworden. De film begint c.q. oogt als een lompe en goedkope horrorfilm maar ontpopt zich als een subtiele en psychologische horrorfilm en in feite bevat de film beide genres. De film verdient zeker vier sterren en vanwege de originele omkering van de mind fuck misschien wel vier-en-een-halve ster.
5
Zwolle84
geplaatst: 26 mei 2018, 01:24 uur
'I guess the question is; why write this book?'
'To keep from going insane'
Een degelijke horrorfilm staat garant voor een leuk avondje uit. Een goede horror kruipt onder je huid. De beste horrors doen je nadenken over de vraag of het wel normaal is dat je ervan geniet.
Ghostland; ik stapte er blind in. Pathé + ghost in de titel = vast een luchtig haunted house-filmpje. Niet dus. Het blijkt de nieuwe Pascal Laugier te zijn. De klootzak die menig ziel bevlekte met een van die films uit bovenstaande laatste categorie. Zo'n film die je niet mooi wilt vinden en waarvan je het plot onmogelijk tijdens de lunch op je werk uit de doeken kunt doen, maar waar je stiekem wél intens van genoot. Ik heb het uiteraard over Martyrs.
Ghostland heeft daar veel van weg. Ook dit is geen horror in de categorie rustig opbouwen met beetje bij beetje wat meer krakende deuren, bewegende schaduwen en vervolgens de onvermijdelijke jump scares, maar het biedt net als zijn grote broer grof, schokkend geweld die geen aanloop behoeft. Zo hebben moeder en twee dochters amper het huis betreden of eerstgenoemde wordt bruut tegen de grond gebeukt. En dan moet de echte ellende nog beginnen.
Ook net als in Martyrs zien we hier mensen compleet gebroken worden. Niet in de zin van: het wordt ze even te veel. Nee, écht gebroken. Zielen die door een schoenmaat 48 worden vertrapt. Kleine, onschuldige tienermeisjes die als een letterlijke voddenpop zonder het kleinste beetje moeite door een uit de kluiten gewassen, misvormd mens door de kamer worden gesmeten. Gezichten die worden kapotgeslagen. Typerend is dat een van de jeugdige actrices het productiehuis aanklaagde omdat haar gezicht verminkt werd bij de opnames.
Eigenlijk is dit een film die ik niemand wil aanraden. Maar ook weer wel, want Ghostland is een van de beste horrorfilms van de afgelopen decennia.
Zoals het in dit Franse subgenre gewoon is, heeft de film een zwaar emotioneel-psychologische onderlaag. Voor de hoofdpersonen zelf is het uiteraard een traumatische ervaring om met zo'n totaal gebrek aan respect voor het menselijk leven mishandeld te worden, maar om eerder genoemde redenen ook voor de echte hoofdpersoon: jij. Ik leefde flink met ze mee. Zowel op emotioneel vlak als in de aanvankelijke, Oculus-achtige verwarring welke delen nu écht zijn en welke een droom, flashback of illusie. De intense cameravoering maakt het inleven bovendien nog eenvoudiger.
Nog een compliment aan Laugier betreft de verwijzingen naar de meesters in het vak. Zo deed de ontsnappingsscène-gone-wrong van de verstikkende omgeving van het duistere huis naar het wijde open veld me sterk denken aan The Texas Chain Saw Massacre en wordt de liefde voor horroroppergod H.P. Lovecraft op uitbundige wijze geuit met zelfs dialoog voor het grote voorbeeld van Beth.
Tip: ga dit zeker kijken als je al wat eelt op je ziel hebt, want beter ga je ze dit jaar niet vinden. Maar ga vooral niet kijken als je even lekker een avondje wilt griezelen met je vrienden. Ghostland is namelijk allesbehalve een leuke film.
'To keep from going insane'
Een degelijke horrorfilm staat garant voor een leuk avondje uit. Een goede horror kruipt onder je huid. De beste horrors doen je nadenken over de vraag of het wel normaal is dat je ervan geniet.
Ghostland; ik stapte er blind in. Pathé + ghost in de titel = vast een luchtig haunted house-filmpje. Niet dus. Het blijkt de nieuwe Pascal Laugier te zijn. De klootzak die menig ziel bevlekte met een van die films uit bovenstaande laatste categorie. Zo'n film die je niet mooi wilt vinden en waarvan je het plot onmogelijk tijdens de lunch op je werk uit de doeken kunt doen, maar waar je stiekem wél intens van genoot. Ik heb het uiteraard over Martyrs.
Ghostland heeft daar veel van weg. Ook dit is geen horror in de categorie rustig opbouwen met beetje bij beetje wat meer krakende deuren, bewegende schaduwen en vervolgens de onvermijdelijke jump scares, maar het biedt net als zijn grote broer grof, schokkend geweld die geen aanloop behoeft. Zo hebben moeder en twee dochters amper het huis betreden of eerstgenoemde wordt bruut tegen de grond gebeukt. En dan moet de echte ellende nog beginnen.
Ook net als in Martyrs zien we hier mensen compleet gebroken worden. Niet in de zin van: het wordt ze even te veel. Nee, écht gebroken. Zielen die door een schoenmaat 48 worden vertrapt. Kleine, onschuldige tienermeisjes die als een letterlijke voddenpop zonder het kleinste beetje moeite door een uit de kluiten gewassen, misvormd mens door de kamer worden gesmeten. Gezichten die worden kapotgeslagen. Typerend is dat een van de jeugdige actrices het productiehuis aanklaagde omdat haar gezicht verminkt werd bij de opnames.
Eigenlijk is dit een film die ik niemand wil aanraden. Maar ook weer wel, want Ghostland is een van de beste horrorfilms van de afgelopen decennia.
Zoals het in dit Franse subgenre gewoon is, heeft de film een zwaar emotioneel-psychologische onderlaag. Voor de hoofdpersonen zelf is het uiteraard een traumatische ervaring om met zo'n totaal gebrek aan respect voor het menselijk leven mishandeld te worden, maar om eerder genoemde redenen ook voor de echte hoofdpersoon: jij. Ik leefde flink met ze mee. Zowel op emotioneel vlak als in de aanvankelijke, Oculus-achtige verwarring welke delen nu écht zijn en welke een droom, flashback of illusie. De intense cameravoering maakt het inleven bovendien nog eenvoudiger.
Nog een compliment aan Laugier betreft de verwijzingen naar de meesters in het vak. Zo deed de ontsnappingsscène-gone-wrong van de verstikkende omgeving van het duistere huis naar het wijde open veld me sterk denken aan The Texas Chain Saw Massacre en wordt de liefde voor horroroppergod H.P. Lovecraft op uitbundige wijze geuit met zelfs dialoog voor het grote voorbeeld van Beth.
Tip: ga dit zeker kijken als je al wat eelt op je ziel hebt, want beter ga je ze dit jaar niet vinden. Maar ga vooral niet kijken als je even lekker een avondje wilt griezelen met je vrienden. Ghostland is namelijk allesbehalve een leuke film.
1
geplaatst: 26 mei 2018, 12:09 uur
Indrukwekkend filmpje.
Juist! Een film die eindelijk wel goed is in het genre Horror. Na Winchester, Jigsaw en Truth or Dare gezien te hebben in de bios dacht ik dat het echte goede horror voorlopig even weg zou blijven. Zat ik er weer even naast! Goede horror van meneer Laugier, die ook enorme indruk op mij had gemaakt met Martyrs.
Al vanaf het begin zit de dreiging er goed in. Je voelt je echt nergens in de film echt veilig. Je weet dat er gevaar op de loer ligt en dat dat dan ook elk moment toe zou kunnen slaan, al weet je wel wanneer de schrikmomenten komen.
Zoals de persoon boven mij al noemde, is de psychologische onderlaag goed aanwezig. Je leeft met de kinderen mee, zowel voor als na de twist. Die twist die trouwens ook erg indrukwekkend is. Ik wist dat hij ging komen maar ik zat op de compleet verkeerde twist. Ik dacht namelijk dat de moeder gewoon gek geworden was.
Alhoewel de jumpscares niet al te eng waren, zit je je toch erg ongemakkelijk te voelen de hele film lang. Scene dat de oudere Beth in de nacht wakker is en een pop in de deuropening ziet staan is erg effectief. Maar ook wanneer de grote reus voor de eerste keer zijn entree maakt
Betwijfel of ze beter zullen worden dit jaar, maar ik denk het niet. Misschien niet zo grof als Martyrs, maar nog steeds erg indrukwekkend.
Juist! Een film die eindelijk wel goed is in het genre Horror. Na Winchester, Jigsaw en Truth or Dare gezien te hebben in de bios dacht ik dat het echte goede horror voorlopig even weg zou blijven. Zat ik er weer even naast! Goede horror van meneer Laugier, die ook enorme indruk op mij had gemaakt met Martyrs.
Al vanaf het begin zit de dreiging er goed in. Je voelt je echt nergens in de film echt veilig. Je weet dat er gevaar op de loer ligt en dat dat dan ook elk moment toe zou kunnen slaan, al weet je wel wanneer de schrikmomenten komen.
Zoals de persoon boven mij al noemde, is de psychologische onderlaag goed aanwezig. Je leeft met de kinderen mee, zowel voor als na de twist. Die twist die trouwens ook erg indrukwekkend is. Ik wist dat hij ging komen maar ik zat op de compleet verkeerde twist. Ik dacht namelijk dat de moeder gewoon gek geworden was.
Alhoewel de jumpscares niet al te eng waren, zit je je toch erg ongemakkelijk te voelen de hele film lang. Scene dat de oudere Beth in de nacht wakker is en een pop in de deuropening ziet staan is erg effectief. Maar ook wanneer de grote reus voor de eerste keer zijn entree maakt
Betwijfel of ze beter zullen worden dit jaar, maar ik denk het niet. Misschien niet zo grof als Martyrs, maar nog steeds erg indrukwekkend.
0
Zwolle84
geplaatst: 26 mei 2018, 12:13 uur
Zwolle84 schreef:
Typerend is dat een van de jeugdige actrices het productiehuis aanklaagde omdat haar gezicht verminkt werd bij de opnames.
Typerend is dat een van de jeugdige actrices het productiehuis aanklaagde omdat haar gezicht verminkt werd bij de opnames.
Deze moet je trouwens niet met een korreltje zout nemen, zoals ik eigenlijk wel een beetje verwachtte. Nasty scar.
0
geplaatst: 26 mei 2018, 12:21 uur
Volgens mij kijkt 'iedereen' uit naar Hereditary (2018) - MovieMeter.nl, die op 14 juni a.s. in premiere gaat, als de beste horrorfilm van 2018. Kinepolis organiseert zelfs een speciale 'horror night' m.b.t. die film als "de engste film ooit". En zelfs de filmhuizen, die in beginsel hun neus ophalen voor elke horrorfilm, hebben deze film ingekocht! De film krijgt dan ook goede recensies van de filmcritici.
Overigens, Ghostland krijgt geloof ik alleen maar hele slechte recensies van de filmcritici omdat de film clichématig en smakeloos zou zijn en zelfs 'politiek incorrect' dus 'fout' (zie bv. de recensie van de Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/het-psychologische-thema-blijkt-niet-meer-dan-een-excuus-om-te-kijken-naar-meisjes-die-worden-gemarteld-door-monsters-~bf03ed5f/), welke politieke correctheid ik een bizarre en hele foute maatstaf blijf vinden om films te beoordelen... In het algemeen ben ik het wel min of meer eens met de meningen van de critici maar het grote verschil is dat zij elke film bovenal lijken te beoordelen langs de maatstaf van de politieke correctheid en ik dat niet doe. Wat betreft de film Ghostland: bij de 'monsters' moest ik denken aan het meest beruchte moordenaarskoppel uit de Amerikaanse geschiedenis (ik kan de namen desgewenst opzoeken) die ook beslist enge 'freaks' waren: niet elke moordenaar oogt normaal zoals het politiek correcte cliché wil, maar sommige moordenaars zagen er ook echt eng uit... Bovendien verklaar ik in mijn recensie hierboven waarom die 'over the top'-benadering in deze film ook functioneel is.
0
geplaatst: 26 mei 2018, 12:25 uur
De filosoof schreef:
Volgens mij kijkt 'iedereen' uit naar Hereditary (2018) - MovieMeter.nl, die op 14 juni a.s. in premiere gaat, als de beste horrorfilm van 2018. Kinepolis organiseert zelfs een speciale 'horror night' m.b.t. die film als "de engste film ooit". En zelfs de filmhuizen, die in beginsel hun neus ophalen voor elke horrorfilm, hebben deze film ingekocht! De film krijgt dan ook goede recensies van de filmcritici.
Overigens, Ghostland krijgt geloof ik alleen maar hele slechte recensies van de filmcritici omdat de film clichématig en smakeloos zou zijn en zelfs 'politiek incorrect' dus 'fout' (zie bv. de recensie van de Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/het-psychologische-thema-blijkt-niet-meer-dan-een-excuus-om-te-kijken-naar-meisjes-die-worden-gemarteld-door-monsters-~bf03ed5f/), welke politieke correctheid ik een bizarre en hele foute maatstaf blijf vinden om films te waarderen...
(quote)
Volgens mij kijkt 'iedereen' uit naar Hereditary (2018) - MovieMeter.nl, die op 14 juni a.s. in premiere gaat, als de beste horrorfilm van 2018. Kinepolis organiseert zelfs een speciale 'horror night' m.b.t. die film als "de engste film ooit". En zelfs de filmhuizen, die in beginsel hun neus ophalen voor elke horrorfilm, hebben deze film ingekocht! De film krijgt dan ook goede recensies van de filmcritici.
Overigens, Ghostland krijgt geloof ik alleen maar hele slechte recensies van de filmcritici omdat de film clichématig en smakeloos zou zijn en zelfs 'politiek incorrect' dus 'fout' (zie bv. de recensie van de Volkskrant: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/het-psychologische-thema-blijkt-niet-meer-dan-een-excuus-om-te-kijken-naar-meisjes-die-worden-gemarteld-door-monsters-~bf03ed5f/), welke politieke correctheid ik een bizarre en hele foute maatstaf blijf vinden om films te waarderen...
Klopt! Ik kijk overigens ook erg uit naar Hereditary. Maar om eerlijk te zijn, denk ik dat beide niet veel verschil zullen hebben. Ook Hereditary zal afgekraakt worden om een of andere reden die ze uit de kast zullen trekken (overigens niet 100% zeker). Persoonlijk denk ik dat beide films weinig verschil zullen hebben. Afwachten dus..
1
Zwolle84
geplaatst: 26 mei 2018, 12:28 uur
Nog zo'n voorbeeld dat Volkskrant en cultuur een heel slechte combinatie vormen. Met name de filmrecensies daar zijn altijd ontzettend slecht. Dit voorbeeld toont wel weer aan hoe vooringenomen ze daar zijn.
1
geplaatst: 26 mei 2018, 13:59 uur
"We broke your sister. Now it's your turn."
De trailer vond ik eerlijk gezegd nogal lachwekkend, maar dit blijft toch een nieuwe titel van Pascal Laugier. Dus ik heb de gok er maar op gewaagd. Tien jaar na 'Martyrs' is de beste man het gelukkig nog steeds niet verleerd.
Het lijkt een moeder en haar twee dochters voor de wind te gaan als ze een huis erven. Echter blijkt er na aankomst een hoop mis te zijn met de woning; het interieur is gevuld met enge poppen en allerlei schrikaanjagende prullaria. Dit blijkt slechts het topje van de ijsberg te zijn, want al gauw komen er twee maniakken de boel flink terroriseren. De toon wordt hiermee gelijk gezet voor een naargeestige ervaring die je nog wel even bij blijft.
Laugier levert een intrigerende film af die op meerdere gedachten hinkt en eveneens een hommage brengt aan de grootmeesters van het genre. Als kijker word je helemaal ondergedompeld in een bruut, psychologisch drama dat er niet voor terugdeinst om de personages zowel fysiek als emotioneel te breken. Met als resultaat een ziekelijke beleving, ondanks het gebrek aan gore. Erg knap.
Door te spelen met werkelijkheid en fantasie word je meermaals op het verkeerde been gezet. De immer voelbare spanning is hierin de sleutel tot het geheel. Weliswaar kent 'Ghostland' de standaard jump scares, maar het ongemak dat in het tweede deel de boventoon voert, komt akelig dichtbij. Gesteund door de dichte cameravoering komen er gestoorde dingen voorbij die ik nooit had durven dromen.
Al met al een beklijvende horror die zeker niet bedoeld is voor de tere zieltjes onder ons. Laugier flikt het weer, chapeau.
Dikke 4,0 sterren.
De trailer vond ik eerlijk gezegd nogal lachwekkend, maar dit blijft toch een nieuwe titel van Pascal Laugier. Dus ik heb de gok er maar op gewaagd. Tien jaar na 'Martyrs' is de beste man het gelukkig nog steeds niet verleerd.
Het lijkt een moeder en haar twee dochters voor de wind te gaan als ze een huis erven. Echter blijkt er na aankomst een hoop mis te zijn met de woning; het interieur is gevuld met enge poppen en allerlei schrikaanjagende prullaria. Dit blijkt slechts het topje van de ijsberg te zijn, want al gauw komen er twee maniakken de boel flink terroriseren. De toon wordt hiermee gelijk gezet voor een naargeestige ervaring die je nog wel even bij blijft.
Laugier levert een intrigerende film af die op meerdere gedachten hinkt en eveneens een hommage brengt aan de grootmeesters van het genre. Als kijker word je helemaal ondergedompeld in een bruut, psychologisch drama dat er niet voor terugdeinst om de personages zowel fysiek als emotioneel te breken. Met als resultaat een ziekelijke beleving, ondanks het gebrek aan gore. Erg knap.
Door te spelen met werkelijkheid en fantasie word je meermaals op het verkeerde been gezet. De immer voelbare spanning is hierin de sleutel tot het geheel. Weliswaar kent 'Ghostland' de standaard jump scares, maar het ongemak dat in het tweede deel de boventoon voert, komt akelig dichtbij. Gesteund door de dichte cameravoering komen er gestoorde dingen voorbij die ik nooit had durven dromen.
Al met al een beklijvende horror die zeker niet bedoeld is voor de tere zieltjes onder ons. Laugier flikt het weer, chapeau.
Dikke 4,0 sterren.
0
geplaatst: 26 mei 2018, 14:06 uur
Ik ben eigenlijk een beetje boos om alle negatieve recensies over deze film. Zo wordt de film ook neergesabeld door ene Alex Mazereeuw van Cinemagazine: Ghostland (2018) recensie, Pascal Laugier - Cinemagazine en ik voel de behoefte zijn recensie te dissen, omdat ik het onuitstaanbaar acht dat nota bene de 'filmkenners' niets van de film of van het horrorgenre begrepen lijken te hebben en met hun kritiek de plank m.i. volledig misslaan:
Eerst het horrorgenre. Volgens Alex is het horrorgenre "een vorm van escapisme, als een wereld waarin de filmkijker even kan ontsnappen." en koppelt hij daaraan dezelfde kritiek als de Volkskrant doet, namelijk dat het onsmakelijk is om een zwaar thema tot horrorvermaak te reduceren waardoor de film "een te wrange nasmaak geeft": "... dat de film een te zwaar beladen thema wil behandelen in een genre dat zich daar moeilijk voor leent. Het zorgt ervoor dat ‘Ghostland’ helemaal niet lekker wegkijkt en zeker geen horrorfilm is waar je zorgeloos van kunt genieten.". Ik weet gewoon niet wat ik lees. Weliswaar is er veel domme horrorpulp in omloop waar je hooguit "zorgeloos van kunt genieten" maar alle goede horror beoogt helemaal geen zorgeloos vermaak, integendeel: goede horror beroert je diepste angsten en is in die zin zelfs een beetje traumatiserend voor de kijker, maar werkt vooral ook als 'katharsis': juist horror werkt bevrijdend door precies de zwaar beladen thema's waar niet openlijk over kan worden gesproken (seks, dood) een externe fantasievoorstelling in bv. monsters te geven waar we om griezelen maar die ook als metafoor c.q. fantasie de zwaar beladen thema's in de openheid kunnen brengen.
Wat betreft de inhoud zegt Alex: "Afgelegen spookhuis? Check. Een interieur vol enge poppen? Check. Mensen die midden in de nacht de deuren open laten staan terwijl er in de omgeving een seriemoordenaar actief is? Check. Op het gebied van horrorclichés voldoet ‘Ghostland’ zeker." Maar de film hanteert niet alle horrorclichés omdat men niks origineels kon bedenken (zoals bij bv. Annabelle: Creation (2017) - MovieMeter.nl helaas wel het geval was) maar de film maakt bewust gebruik van alle horrorclichés om een groter verhaal te vertellen, welk groter verhaal beslist origineel is en diepgang heeft maar welk groter verhaal alle 'filmkenners' lijkt te zijn ontgaan, waarschijnlijk omdat men vanaf het begin verontwaardiging ervoer en daarin is blijven hangen zonder de film met open geest te ondergaan...
Eerst het horrorgenre. Volgens Alex is het horrorgenre "een vorm van escapisme, als een wereld waarin de filmkijker even kan ontsnappen." en koppelt hij daaraan dezelfde kritiek als de Volkskrant doet, namelijk dat het onsmakelijk is om een zwaar thema tot horrorvermaak te reduceren waardoor de film "een te wrange nasmaak geeft": "... dat de film een te zwaar beladen thema wil behandelen in een genre dat zich daar moeilijk voor leent. Het zorgt ervoor dat ‘Ghostland’ helemaal niet lekker wegkijkt en zeker geen horrorfilm is waar je zorgeloos van kunt genieten.". Ik weet gewoon niet wat ik lees. Weliswaar is er veel domme horrorpulp in omloop waar je hooguit "zorgeloos van kunt genieten" maar alle goede horror beoogt helemaal geen zorgeloos vermaak, integendeel: goede horror beroert je diepste angsten en is in die zin zelfs een beetje traumatiserend voor de kijker, maar werkt vooral ook als 'katharsis': juist horror werkt bevrijdend door precies de zwaar beladen thema's waar niet openlijk over kan worden gesproken (seks, dood) een externe fantasievoorstelling in bv. monsters te geven waar we om griezelen maar die ook als metafoor c.q. fantasie de zwaar beladen thema's in de openheid kunnen brengen.
Wat betreft de inhoud zegt Alex: "Afgelegen spookhuis? Check. Een interieur vol enge poppen? Check. Mensen die midden in de nacht de deuren open laten staan terwijl er in de omgeving een seriemoordenaar actief is? Check. Op het gebied van horrorclichés voldoet ‘Ghostland’ zeker." Maar de film hanteert niet alle horrorclichés omdat men niks origineels kon bedenken (zoals bij bv. Annabelle: Creation (2017) - MovieMeter.nl helaas wel het geval was) maar de film maakt bewust gebruik van alle horrorclichés om een groter verhaal te vertellen, welk groter verhaal beslist origineel is en diepgang heeft maar welk groter verhaal alle 'filmkenners' lijkt te zijn ontgaan, waarschijnlijk omdat men vanaf het begin verontwaardiging ervoer en daarin is blijven hangen zonder de film met open geest te ondergaan...
0
geplaatst: 26 mei 2018, 14:57 uur
De plotomschrijving klopt hier niet, maar dat is niet zo vreemd. Dit melodrama met een horrorlaagje is een perfect voorbeeld van een film die door z'n pogingen tot 'intelligentie' zichzelf om zeep helpt. Da's jammer, want regisseur Pascal Laugier weet in de proloog de spanning enorm op te bouwen. Maar vanaf de eerste grote plottwist gooit hij als scenarist zijn eigen glazen genadeloos in en zakt de film genadeloos door het ijs. Zeer sterk geregisseerd, maar ik kan op geen enkele manier genieten van een film die constant liegt en bedriegt. Het scenario is als iemand die een sterk verhaal vertelt, het vervolgens ontkent en een ander sterk verhaal vertelt. Zo iemand ben je snel beu en dat geldt dus ook voor dit horrormelodrama.
0
Zwolle84
geplaatst: 26 mei 2018, 15:01 uur
De filosoof
Goed verwoord. Dat soort reviews is vaak meer een review van het genre dan van de film. Dat hele check-gebeuren getuigt ook nog eens van weinig originaliteit, dat riedeltje staat ook bijna 1 op 1 in dat Volkskrant-stukje.
mrklm
Je neemt hier een aantal keer stelling, maar waartegen eigenlijk? Wat klopt er niet aan het plot? Waarmee gooit hij zijn glazen in? En wat klopt er niet aan de plotomschrijving, in ogenschouw nemend dat daar geen spoilers in mogen zitten?
Goed verwoord. Dat soort reviews is vaak meer een review van het genre dan van de film. Dat hele check-gebeuren getuigt ook nog eens van weinig originaliteit, dat riedeltje staat ook bijna 1 op 1 in dat Volkskrant-stukje.
mrklm
Je neemt hier een aantal keer stelling, maar waartegen eigenlijk? Wat klopt er niet aan het plot? Waarmee gooit hij zijn glazen in? En wat klopt er niet aan de plotomschrijving, in ogenschouw nemend dat daar geen spoilers in mogen zitten?
0
geplaatst: 26 mei 2018, 15:13 uur
mrklm
Je neemt hier een aantal keer stelling, maar waartegen eigenlijk? Wat klopt er niet aan het plot? Waarmee gooit hij zijn glazen in? En wat klopt er niet aan de plotomschrijving, in ogenschouw nemend dat daar geen spoilers in mogen zitten? [/quote]
Heb ik volgens mij vrij duidelijk verwoord. De opening blijkt niet waar te zijn... en dan weer wel en dan weer niet en dan weer wel etcetera. Vanaf het moment dat de film suggereerde dat de opening niet meer was dan fantasie, haakte ik emotioneel volledig af. Een geval van 'Blimey, it was just a dream.'
Je neemt hier een aantal keer stelling, maar waartegen eigenlijk? Wat klopt er niet aan het plot? Waarmee gooit hij zijn glazen in? En wat klopt er niet aan de plotomschrijving, in ogenschouw nemend dat daar geen spoilers in mogen zitten? [/quote]
Heb ik volgens mij vrij duidelijk verwoord. De opening blijkt niet waar te zijn... en dan weer wel en dan weer niet en dan weer wel etcetera. Vanaf het moment dat de film suggereerde dat de opening niet meer was dan fantasie, haakte ik emotioneel volledig af. Een geval van 'Blimey, it was just a dream.'
0
geplaatst: 26 mei 2018, 15:14 uur
Ik snap mrklm wel want ik zeg in mijn recensie ook dat de film direct de clou weggeeft waarmee de spanning inzakt, dus z'n eigen glazen ingooit, en daarmee in eerste instantie een mislukte horrorfilm lijkt. Maar waar mrklm alsmede ook de recensenten van Cinemagazine en de Volkskrant vervolgens het gespeel met fictie en werkelijkheid alleen maar verwarrend en irritant vinden, vind ik dat gespeel met mogelijke versies van het verhaal ijzersterk en zeer goed doordacht waardoor ook de spanning opnieuw wordt opgevoerd en tot een climax leidt. Sowieso is dat gespeel - dat 'liegen en bedriegen' - functioneel want het gaat hier nota bene om een psychotisch meisje dat zelf fictie en werkelijkheid niet uit elkaar kan houden. Ik vind het heel knap hoe de film erin slaagt jou als kijker mee te nemen in die psychose - zoals ook Beth op een gegeven moment bewust besluit mee te gaan in de psychose van Vera. En op een nog hoger metaniveau is dit een film over een meisje dat een horrorverhaal schrijft waarbij het voor de kijker bewust onduidelijk wordt gehouden wat echt is gebeurd en wat simpelweg het door het meisje verzonnen horrorverhaal is. Ook die hogere laag is knap uitgewerkt en geeft de film nog meer diepgang.
NB. Die diepere lagen van psychose resp. horrorverhaal verklaren en rechtvaardigen ook de 'over the top'-monsters en andere horrorclichés: in een psychose resp. horrorverhaal worden zaken natuurlijk aangedikt in plaats van realistisch te zijn.
NB. Die diepere lagen van psychose resp. horrorverhaal verklaren en rechtvaardigen ook de 'over the top'-monsters en andere horrorclichés: in een psychose resp. horrorverhaal worden zaken natuurlijk aangedikt in plaats van realistisch te zijn.
0
Zwolle84
geplaatst: 26 mei 2018, 15:16 uur
mrklm schreef:
Heb ik volgens mij vrij duidelijk verwoord. De opening blijkt niet waar te zijn... en dan weer wel en dan weer niet en dan weer wel etcetera. Vanaf het moment dat de film suggereerde dat de opening niet meer was dan fantasie, haakte ik emotioneel volledig af. Een geval van 'Blimey, it was just a dream.'
Heb ik volgens mij vrij duidelijk verwoord. De opening blijkt niet waar te zijn... en dan weer wel en dan weer niet en dan weer wel etcetera. Vanaf het moment dat de film suggereerde dat de opening niet meer was dan fantasie, haakte ik emotioneel volledig af. Een geval van 'Blimey, it was just a dream.'
Volgens mij blijkt er juist helemaal niets. Er zijn diverse scenario's mogelijk, waarbij geen enkele erdoor wordt geduwd. Die mag je als kijker zelf invullen. Het is zeker niet gezegd dat het allemaal een droom was.
0
geplaatst: 27 mei 2018, 10:29 uur
Zo de recensies hier zijn wel wat positiever dan de algehele media-tendens volgens mij. Nog even twijfelen of ik hier vanavond een bezoekje aan waag...
4
geplaatst: 27 mei 2018, 21:16 uur
Na de veelal positieve geluiden over Ghostland keek ik uit naar de nieuwe van Pascal Laugier. Martyrs kon ik destijds wel waarderen. Maar voor mij niet het horror meesterwerk dat vele er van maken, ik was dus wat voorzichtig in mijn verwachtingen. De trailer zag er al niet geweldig uit, maar toch. Doormede van reacties hier was mijn interesse wel degelijk gewekt. Dus vandaag toch maar even kijken, in een vrijwel lege zaal (heerlijk) met airco. Goed begin zeg maar.
De film begon voor mij gelijk slap. Het typische cliché van een gezin wat gaat wonen in een verlaten huis..oke even doorbijten dacht ik. Ik ging ervan uit dat de film met mijn verwachtingen zou spelen dus ik wachtte geduldig tot we door de clichématige spookhuis/home invasion molen gingen. Eng oud huis, “enge” porseleinen poppen met gebroken gezichtjes (gawd) en hier een daar een laf schrik effectje. Nou…spannend. Toen de aanval begon was mijn interesse wat meer gewekt. De aanval was bruut, en toch anders dan je meestal in dit soort films gewend bent, sowieso zo vroeg in de film, en het bracht me even terug naar hoe ik destijds Martyrs ervaarde.
Vervolgens begint de zogenoemde “mindfuck” van de film. Helaas werkte dit totaal niet voor mij. Ik had gelijk door dat er iets niet klopte. Alles was te perfect. Je zoontje Harlekijn noemen en ook daadwerkelijk aankleden als een Harlekijn...nope. Het lag er te dik bovenop. Vervolgens werd het alleen maar erger toen ze weer naar het huis ging waar haar moeder en zus nog steeds woonden. De hele situatie deed zo ongeloofwaardig aan, het moest dus wel om een fantasie wereld gaan. Het moment dat deze “reveal” kwam was ook zo lomp en zonder suspense in beeld gebracht dat ik alle hoop in de deze film verloor. De film verliep vervolgens met wat lomp heen en weer gehobbel tussen realiteit en fantasie stromppelend richting de eindstreep. Even hoopte ik nog op een boeiend einde, maar nee.
Wat ik absoluut miste in deze film was suspense. Het knalde maar van het ene in het andere totaal niet effectieve schrikmoment. De film schuwde geen geweld, dit leverde dan wel een aantal effectieve scenes op, echter waren de “monsters” zo oppervlakkig en zonder enige diepgang dat het geheel weer eens in een fantasieloos gebeuren ontspoorden. Niet dat alles een achtergrond, rede of uitleg nodig heeft. Maar het voelde als de zoveelste sadistische domme reus (Texas chainsaw massacre bedankt) die maar wat afmartelt voor de lol. Gewoon een excuus om een paar jonge meiden te terroriseren met wat “enge” oude poppen op de achtergrond…meh
Helaas werkte deze film dus niet voor mij. En dat is jammer, want in het psychose concept zie ik echt wel wat. Als dit wat subtieler en vooral met meer suspense en stijl was uitgewerkt had ik het waarschijnlijk wel kunnen waarderen. Daarnaast moet gezegd worden dat de acteer prestaties redelijk waren. De muziek middelmatig, en sound design ronduit irritant (van het soort dat elk schrikmoment aankondigt en onderstreept). De cinematografie was ook totaal niet interessant, en soms gewoon lelijk.
Voor mij dus niet een horror hoogstandje. Helaas. Ik kijk uit naar Hereditary. Daar heb ik wel wat meer vertrouwen in.
De film begon voor mij gelijk slap. Het typische cliché van een gezin wat gaat wonen in een verlaten huis..oke even doorbijten dacht ik. Ik ging ervan uit dat de film met mijn verwachtingen zou spelen dus ik wachtte geduldig tot we door de clichématige spookhuis/home invasion molen gingen. Eng oud huis, “enge” porseleinen poppen met gebroken gezichtjes (gawd) en hier een daar een laf schrik effectje. Nou…spannend. Toen de aanval begon was mijn interesse wat meer gewekt. De aanval was bruut, en toch anders dan je meestal in dit soort films gewend bent, sowieso zo vroeg in de film, en het bracht me even terug naar hoe ik destijds Martyrs ervaarde.
Vervolgens begint de zogenoemde “mindfuck” van de film. Helaas werkte dit totaal niet voor mij. Ik had gelijk door dat er iets niet klopte. Alles was te perfect. Je zoontje Harlekijn noemen en ook daadwerkelijk aankleden als een Harlekijn...nope. Het lag er te dik bovenop. Vervolgens werd het alleen maar erger toen ze weer naar het huis ging waar haar moeder en zus nog steeds woonden. De hele situatie deed zo ongeloofwaardig aan, het moest dus wel om een fantasie wereld gaan. Het moment dat deze “reveal” kwam was ook zo lomp en zonder suspense in beeld gebracht dat ik alle hoop in de deze film verloor. De film verliep vervolgens met wat lomp heen en weer gehobbel tussen realiteit en fantasie stromppelend richting de eindstreep. Even hoopte ik nog op een boeiend einde, maar nee.
Wat ik absoluut miste in deze film was suspense. Het knalde maar van het ene in het andere totaal niet effectieve schrikmoment. De film schuwde geen geweld, dit leverde dan wel een aantal effectieve scenes op, echter waren de “monsters” zo oppervlakkig en zonder enige diepgang dat het geheel weer eens in een fantasieloos gebeuren ontspoorden. Niet dat alles een achtergrond, rede of uitleg nodig heeft. Maar het voelde als de zoveelste sadistische domme reus (Texas chainsaw massacre bedankt) die maar wat afmartelt voor de lol. Gewoon een excuus om een paar jonge meiden te terroriseren met wat “enge” oude poppen op de achtergrond…meh
Helaas werkte deze film dus niet voor mij. En dat is jammer, want in het psychose concept zie ik echt wel wat. Als dit wat subtieler en vooral met meer suspense en stijl was uitgewerkt had ik het waarschijnlijk wel kunnen waarderen. Daarnaast moet gezegd worden dat de acteer prestaties redelijk waren. De muziek middelmatig, en sound design ronduit irritant (van het soort dat elk schrikmoment aankondigt en onderstreept). De cinematografie was ook totaal niet interessant, en soms gewoon lelijk.
Voor mij dus niet een horror hoogstandje. Helaas. Ik kijk uit naar Hereditary. Daar heb ik wel wat meer vertrouwen in.
0
Mescaline (moderator)
geplaatst: 30 mei 2018, 13:05 uur
Schijnbaar zien veel mensen een klein meesterwerkje in Ghostland maar daar ga ik zelf niet helemaal in mee, het is een tikkeltje voorspelbaar maar gelukkig was de uitwerking beter dan waar ik in het begin van de film bang voor was.
Schrik effecten zijn er genoeg, soms doeltreffend maar vaak ook niet. Gelukkig is de sfeer samen met een paar erg creepy scènes het geen wat voor mij deze film boeiend en met tijden spannend wist te maken.
Best fijn, maar voor mij geen meesterwerk.
3,5*
Schrik effecten zijn er genoeg, soms doeltreffend maar vaak ook niet. Gelukkig is de sfeer samen met een paar erg creepy scènes het geen wat voor mij deze film boeiend en met tijden spannend wist te maken.
Best fijn, maar voor mij geen meesterwerk.
3,5*
0
geplaatst: 31 mei 2018, 14:38 uur
Gisteren de film gekeken in de bioscoop. Na de film martyrs van dezelfde maker is dit eindelijk weer een film waar je over na gaat denken hoe heftig het eigenlijk is en dat je na 4 jaar er nog steeds over praat. Het is een echte psychologische thriller, maar voor mij de beste horror film tot nu toe samen met de film martyrs. Als je van heftige films houdt en het genre psychologische thriller raad ik deze film zeker aan! Hoop dat Pascal laugier snel met een nieuwe film komt!
2
geplaatst: 31 mei 2018, 20:10 uur
Waanzinnig sterke horror. Eindelijk weer eentje die origineel is en echt goed in elkaar steekt. Zowel wua verhaal als cinematografie. Een film die me sterk deed denken aan The Texas Chainsaw Massacre. Een groter compliment kan ik haast niet maken. Gaat dat zien!
* denotes required fields.